က် ေနာ္တို႔ ၏ ဘိုးေဘး မ်ား ျမန္မာ ႏိုင္ငံ တြင္ ကြၽန္ျဖစ္ ခဲ့ၾက ရသည့္ ၿဗိတိသွ် ကိုလိုနီေခတ္ ၌ တမ်ဳိးသားလံုး လြတ္လပ္ေရး လိုခ်င္၍ ႏိုင္ငံေရး လုပ္ ၾကသည္။ တိုင္းတပါးသား တို႔၏ ကြၽန္ဘဝမွ လြတ္ေျမာက္ရန္
မ်ဳိးခ်စ္စိတ္မ်ား အလြန္ထက္သန္ၾကသည္။ မိမိကိုယ္ကို “သခင္”၊ “သခင္မ”ဟု အမည္တပ္ကာ နယ္ခ်ဲ႕ကို ေတာ္လွန္သည္။ အုပ္စိုးသူ ၿဗိတိသွ် အစိုးရ၏ အာဏာကို ဖီဆန္ၾကသည္။
အာဏာဖီဆန္သူ ျမန္မာတို႔အား တိုင္းတပါးသား နယ္ခ်ဲ႕အစိုးရက ႏိုင္ငံေရးျပစ္မႈျဖင့္ ေထာင္ (၆)လ ျပစ္ဒဏ္ခ်မွတ္သည္။ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ထက္သန္သူ ျမန္မာတို႔ကလည္း “သခင္ေပါက္စ ေထာင္(၆)လ” ဟူ၍ပင္ သေရာ္ကာ မေၾကာက္မရြံ႕ ေထာင္က်ခံၿပီး ႏိုင္ငံေရး လုပ္ၾကသည္။
လက္နက္ကိုင္ နည္းလမ္းမ်ဳိးစံုျဖင့္ ေတာ္လွန္ခဲ့ၾကသည္လည္း ရွိသည္။ သို႔ေသာ္ ေနာက္ဆံုးတြင္ ႏိုင္ငံေရးျပႆနာကို ႏိုင္ငံေရးနည္းလမ္းျဖင့္သာ ေအာင္ျမင္စြာ ေျဖရွင္းႏိုင္ခဲ့ၿပီး လြတ္လပ္ေရး ရရွိလာခဲ့ သည္။ တမ်ဳိးသားလံုး ကြၽန္သေဘာက္ဘဝမွ လြတ္ေျမာက္ခဲ့ေလေတာ့သည္။
(မွတ္ခ်က္။ အထက္ပါ သမိုင္းေၾကာင္း အစစ္အမွန္ကို ေနာင္လာေနာက္သားတို႔ သိရွိေအာင္ မေပ်ာက္ မပ်က္ ထိန္းသိမ္းေပးႏိုင္ခဲ့ၾကသည့္ ေက်းဇူးရွင္မ်ားေၾကာင့္သာ ယခုကဲ့သို႔ ေဖာ္ျပႏိုင္ျခင္း ျဖစ္သည္။ က်ေနာ္တို႔ေခတ္တြင္လည္း မ်ဳိးဆက္သစ္မ်ားအား သမိုင္းေၾကာင္း အစစ္အမွန္မ်ားကို ေဖာ္ထုတ္ လက္ဆင့္ကမ္းႏိုင္ရန္ တာဝန္ရွိလာသည္။)
တိုင္းတပါး ၿဗိတိသွ်တို႔က လူမ်ဳိးျခား၊ ဘာသာျခား၊ ယဥ္ေက်းမႈခ်င္း ျခားနားသည္ျဖစ္ၿပီး နယ္ခ်ဲ႕စနစ္ျဖင့္ ျမန္မာလူမ်ဳိးတို႔အေပၚ ကိုယ္ခ်င္းစာနာစိတ္ မရွိ၊ ရႏိုင္သမွ် ဂုတ္ေသြးစုတ္သည္။ အႏိုင္အထက္ျပဳ ကိုယ္က်ဳိးရွာသည္။
သို႔ေသာ္ ထိုေခတ္၌ ျမန္မာ့ေျမေပၚမွ ျမန္မာလူမ်ဳိးတို႔ တိုင္းတပါးသို႔ ထြက္ေျပးစရာ မလိုခဲ့။ ျမန္မာလူမ်ဳိး တို႔အေနျဖင့္ လက္မခံႏိုင္ေလာက္သည့္ အစိုးရအုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ ဥပေဒႏွင့္ တရားစီရင္ျခင္းမ်ား ရွိေနသည့္ တိုင္ေအာင္ ယခုေခတ္ေလာက္ တရားမဲ့မႈမရွိ။ ထိုေခတ္က ႏိုင္ငံတကာ အဆင့္ျဖင့္ လူ႔အခြင့္အေရး မ်ားကို တေျပးညီ လက္ခံႏိုင္ျခင္း မရွိေသးေစကာမူ အုပ္စိုးသူ ၿဗိတိသွ်အာဏာပိုင္တို႔က က်ဴးလြန္ ေဖာက္ဖ်က္မႈတို႔မွာ ယခုေခတ္ေလာက္ မဆိုးဝါးခဲ့။ ထိုစဥ္က တရားဥပေဒ စိုးမိုးမႈဆိုေသာ ေဝါဟာရမွာ ေခတ္မစားေသး။ သို႔ေသာ္ အုပ္စိုးသူအာဏာပိုင္တို႔က တရားဥပေဒ စိုးမိုးမႈကို အထိုက္အေလ်ာက္ ေလးစားစြာ က်င့္သံုးႏိုင္ေသးသည္။
ယေန႔ျမန္မာႏိုင္ငံမွ စစ္အစိုးရမူကား ကိုယ့္လူမ်ဳိးအခ်င္းခ်င္း အေပၚမွာပင္ ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္၊ လူသားခ်င္းစာနာစိတ္ ကင္းမဲ့သည္။ တိုင္းတပါးမွ က်ဴးေက်ာ္နယ္ခ်ဲ႕လာသူတို႔ပမာ ျပည္သူတို႔အေပၚ ရသမွ် ဂုတ္ေသြးစုတ္၍ ကိုယ္က်ဳိးရွာသည္။ အမိေျမေက်းဇူးကို ေမ့ေလ်ာ့ေနသည္။ အမိေျမကို သစၥာေဖာက္သည္။ အသားထဲမွ ေလာက္ထြက္ေလၿပီ။
ယေန႔ေခတ္တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ အမွန္ပင္ ကိုယ့္မင္းကိုယ့္ခ်င္း အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ ပိုင္ဆိုင္ေနသည္။ သို႔ေသာ္ လက္ရွိအုပ္စိုးသူတို႔၏ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္စြာ အုပ္ခ်ဳပ္ခံရသည့္ဒဏ္၊ လြတ္လပ္မႈ ဆိတ္သုန္း ရသည့္ဒဏ္၊ လူ႔အခြင့္အေရး ဆံုးရွံဳးရသည့္ဒဏ္၊ တရားမဲ့မႈဒဏ္၊ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးသည့္ဒဏ္၊ ဖြံ႔ၿဖိဳး တိုးတက္မႈ နိမ့္က်သည့္ဒဏ္၊ လူမ်ဳိးစုလိုက္ ျပဳန္းတီးသည့္ဒဏ္၊ ယဥ္ေက်းမႈ-သာသနာ ကြယ္ေပ်ာက္ ေတာ့မည့္ဒဏ္ အစရွိသည္တို႔ကို ဆက္လက္ခံႏိုင္စြမ္း မရွိေတာ့သျဖင့္ ျမန္မာလူမ်ဳိးတို႔ အမိေျမမွ စြန္႔ခြာ ထြက္ေျပးေနရေလၿပီ။ က်န္သူတို႔လည္း ဆက္လက္ ေခါင္းငံု႔ခံေနရဆဲပင္ ရွိသည္။ ထိုထိုေသာဒဏ္တို႔မွ လြတ္ေျမာက္ေအာင္ အနစ္နာခံႀကိဳးပမ္းေပးေနသူတို႔မွာလည္း အရက္စက္ဆံုး ႏွိပ္ကြပ္ ခံေနရ ျပန္သည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ လက္ရွိအုပ္စိုးသူတို႔က တာဝန္ရွိသည့္အတိုင္း လုပ္ေဆာင္ေပးရမည့္ က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္ခြင့္ကို ျပည္သူလူထုက မည္သည့္အခါမွ မွ်တစြာ မရရွိ။ ထိုအခါ လူထုမွာ ေရာဂါ ေဝဒနာ မ်ား ခံစားရင္း ႏိုင္ငံတကာအဆင့္ အျမင့္ဆံုးႏႈန္းျဖင့္ ေသဆံုးေနၾကရသည္။ မေသသင့္ပဲ ေသရသူတို႔ ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် ဒုႏွင့္ေဒး ေပါမ်ားေနသည္။ ဤသည္မွာ ကိုယ့္လူမ်ဳိး အခ်င္းခ်င္း အႏုနည္းျဖင့္ ရက္ရက္ စက္စက္ သတ္ေနျခင္းသာ ျဖစ္သည္။
ျပည္သူတို႔ ရင္နာေနရသည့္အျဖစ္၊ ခံျပင္းေနရသည့္အျဖစ္၊ လူမသိသူမသိ တက္ေခါက္ေနရသည့္ အျဖစ္တို႔ကို အာဏာပိုင္တို႔ သိေနမည္မွာ မုခ်မလြဲပင္။ သို႔ေသာ္ ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ ကင္းမဲ့လြန္းသည္။ လစ္လ်ဴရႈႏိုင္လြန္းသည္။ တာဝန္မဲ႔ႏိုင္လြန္းသည္။ ဤသည္မွာ ၎တို႔၏ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟမ်ား တဖက္စြန္းေရာက္ေအာင္ ဆိုးဝါးေနေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သကဲ့သို႔ ၎တို႔က်ဴးလြန္မိသမွ် ျပန္လည္ အျပစ္ေပးခံရမည္ကို အေၾကာက္ႀကီးေၾကာက္ေနေသာေၾကာင့္လည္း ျဖစ္သည္။
နယ္ခ်ဲ႕ေခတ္က ႏိုင္ငံေရး လုပ္ႏိုင္ခြင့္ရွိသည္။ အလြန္ဆံုးေထာင္က် (၆)လထဲသာ။ လက္မေထာင္၍ ေထာင္ထဲဝင္သည္။ တမ်ဳိးသားလံုးလြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ရသည္ကို ဂုဏ္ယူၾကသည္။
ယေန႔ စစ္အစိုးရတို႔ေခတ္တြင္ အာဏာရွင္စနစ္ကို တြန္းလွန္မည့္ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ခြင့္ လံုးဝမရွိ။ ႏိုင္ငံေရး ယံုၾကည္ခ်က္ျဖင့္ လႈပ္ရွားလွ်င္ အျခားရာဇဝတ္မႈပုဒ္မ အတပ္ခံရၿပီး (၆၅)ႏွစ္၊ (၆၈)ႏွစ္၊ (၉၉)ႏွစ္၊ ႏွစ္(၁ဝဝ)ေက်ာ္ စိတ္ထင္တိုင္း ဥပေဒမဲ့ အျပစ္ေပး ခံေနရသည္။
ႏိုင္ငံေရးအမႈသည္ မည္သည့္အခါမွ် ရာဇဝတ္မႈမဟုတ္။ ႏိုင္ငံေရးအမႈသည္ ႏိုင္ငံေရးအမႈသာျဖစ္သည္။ အျခားနာမည္ျဖင့္ မည္သို႔မွ် ေျပာင္းလဲအစားထိုး သတ္မွတ္၍ မရႏိုင္။ အတင္းအဓမၼ စြပ္စြဲကာ ဥပေဒမဲ့ ဆံုးျဖတ္စီရင္ ျပစ္ဒဏ္ခ်လွ်င္ အုပ္စိုးသူအစိုးရသာ မတရားမႈကို က်ဴးလြန္သူ ျဖစ္သည္။ ဥပေဒကို ေဖာက္ဖ်က္သူ သာ ျဖစ္ ေတာ့သည္။
ယေန႔ က်ေနာ္တို႔ေခတ္တြင္ကား တိုင္းတပါးနယ္ခ်ဲ႕တို႔ မရွိေတာ့ၿပီ။ သို႔ေသာ္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားတို႔မွာ ဆက္လက္ ကံဆိုးေနရဆဲ။ ပို၍ပင္ ကံဆိုးလွသည္။ အုပ္စိုးသူ စစ္အစိုးရက က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာလူမ်ဳိး အခ်င္းခ်င္း ကြၽန္ဇာတ္သြင္း၍ တရားမဲ့ဆံုး၊ ကမ္းကုန္ေအာင္ အရက္စက္ဆံုး ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ေနရာ ျမန္မာႏိုင္ငံသားတို႔မွာ လူမ်ဳိးတူအခ်င္းခ်င္း၏ အာဏာရွင္ ကြၽန္သေဘာက္ဘဝမွ မလြတ္ေျမာက္ႏိုင္ ေသးပဲ ရွိေနရသည္။
သို႔ေသာ္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္က ေပ်ာက္မသြား။ သႏၷိဌာန္က ေလ်ာ့မသြား။ အရက္စက္ဆံုး ဖိႏိွပ္ၿဖိဳခြဲ ခံေနရ သည့္တိုင္ လြတ္ေျမာက္လိုသည့္ဆႏၵက ပိုမိုႀကီးမားလာသည္။ လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ အနစ္နာခံသူ တို႔ ပိုမိုတိုးပြားလာသည္။ ဤအတိုင္း ဆက္လုပ္ႏိုင္သေရြ႕ တေန႔က်လွ်င္ အာဏာရွင္ လက္ေအာက္မွ ျမန္မာ တမ်ဳိးသားလံုး လြတ္ကို လြတ္ေျမာက္ ရမည္သာ။
လြင္ေအာင္စိုး ( ၂၂-၁၁-၂ဝဝ၈)
ျမန္မာႏိုင္ငံ အမ်ဳိးသားေန႔
No comments:
Post a Comment