Burma Democratic Concern has the firm determination to carry on doing until the democracy restore in Burma.

Thursday 19 February 2009

သံတြဲေထာင္မွ ၈၈ေက်ာင္းသားမ်ားကုိ ျပစ္ဒဏ္ေလွ်ာ့မေပး

သတင္း - ေခတ္ၿပဳိင္
ကုလလူ႔အခြင့္အေရးကုိယ္စားလွယ္ မစၥတာေတာမတ္ကင္တားနား ေရာက္ရွိေနခိုက္ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားအခ်ဳိ႕ကုိ ျပစ္ဒဏ္ေလ်ာ့ေပါ့ေပးျခင္း၊ ျပစ္ဒဏ္တေပါင္းတည္း က်ခံေစျခင္းတုိ႔ လုပ္ေပးေနေသာ္လည္း ရခုိင္ျပည္နယ္ သံတြဲေထာင္ရွိ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသား မ်ားမပါ၀င္ေသးေၾကာင္း ယမန္ေန႔က ေထာင္၀င္စာသြားေရာက္ေတြ႔ဆုံခဲ့သူ ၈၈မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသား ကုိမ်ဳိးရန္ေနာင္သိန္း၏ အစ္မ မမ်ဳိးပပသိန္းက ေခတ္ၿပဳိင္သုိ႔ ေျပာသည္။

“က်မတုိ႔ ဘာမွမၾကားေသးပါဘူး။ ဒီသံတြဲေထာင္မွာေတာ့ ျပစ္ဒဏ္ေလ်ာ့ခံရတဲ့ အက်ဥ္းသား မရွိေသးပါဘူး။ က်မတုိ႔မေန႔က ေထာင္၀င္စာေတြ႔ခဲ့ပါတယ္။ထုံးစံအတုိင္း (၁၅) မိနစ္ေလာက္ ေတြ႔ခြင့္ရခဲ့ပါတယ္”ဟု မမ်ဳိးပပသိန္းက ေျပာသည္။

ကိုမ်ဳိးရန္ေနာင္သိန္း၊ စမ္းေခ်ာင္းကုိကုိႀကီး၊ ကုိေဇာ္မင္းတုိ႔အပါအ၀င္ ၈၈မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသား (၁၃) ဦးကုိ အာဏာပုိင္မ်ားက ယခုလ (၆) ရက္တြင္ အင္းစိ္န္ေထာင္မွ သံတြဲေထာင္သုိ႔ ေျပာင္းေရြ႕ခဲ့ၿပီးေနာက္ မိသားစုမ်ားအေနျဖင့္ ေထာင္ေျပာင္းၿပီးပထမအႀကိမ္အျဖစ္ ေထာင္၀င္စာေတြ႔ခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။

“ေတြ႔တဲ့အခ်ိန္မွာ ေထာက္လွမ္းေရးေတြကလည္းေစာင့္ၿပီး ဘာေတြေျပာတယ္ဆုိတာ လုိက္မွတ္ေနတာပဲေလ။ က်မတုိ႔သုံးေယာက္ ေတြ႔တာေပါ့ေနာ္။ အဲဒါေထာက္လွမ္းေရးက (၁၅) ေယာက္ေလာက္က ေစာင့္ၾကည့္ေနတာပဲ။ သံစကာႏွစ္ထပ္ျခားၿပီး ေတြ႔ခဲ့ၾကရတာပါ” ဟု မမ်ဳိးပပသိန္းက ေျပာသည္။

ကုိမ်ဳိးရန္ေနာင္သိန္းကုိ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ႏုိ၀င္ဘာ (၁၃) ရက္တြင္ အင္းစိ္န္ေထာင္တရား႐ုံးမွ ေထာင္ (၂) ႏွစ္ ခ်မွတ္ခဲ့သည္။ အင္းစိန္ေထာင္အတြင္း လမ္းမေလွ်ာက္ႏုိင္ခဲ့ေသာ ကုိမ်ဳိးရန္ေနာင္သိန္းသည္ ယခု၀ါးလုံးေထာက္ကာ ေလွ်ာက္ႏုိင္ၿပီျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။

“အထဲေရာက္ေတာ့လည္း အဆင္ေျပေအာင္ေတာ့ေနၾကရတာေပါ့။ အဆင္မေျပလည္း ေျပတယ္ေပါ့။ ကုိယ့္ဟာနဲ႔ကို စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ေနၾကတဲ့လူခ်ည္းပါပဲ။ ထုိင္ၿပီးစိတ္ညစ္ေန လုိ႔မွမရတာေလ။ သူတုိ႔အဆင္ေျပေအာင္ေနတယ္လုိ႔ေျပာပါတယ္။ ကုိမ်ဳိးကေတာ့ လမ္းစမ္းေလွ်ာက္ေနတယ္။ ဟုိတုန္းကေတာ့ ၀ါးလုံးတန္းကုိင္ၿပီးေတာ့ကုိ မတ္ႏုိင္တဲ့ အေနအထားမွာမရွိဘူးေလ။ အခုေတာ့ ၀ါးလုံးေထာက္ၿပီးေတာ့ စမ္းေလွ်ာက္ေနပါၿပီ။ ဒါကလည္း သူ႔ဘာသူႀကဳိးစားတာပါ။ စမ္းေခ်ာင္းကုိကိုႀကီးတို႔လည္း ေနေကာင္းၾကပါတယ္။ ေထာင္၀င္စာက တရက္တည္းေတြ႔ခဲ့ၾကတာေလ။ သူတုိ႔ကိုလည္းေတြ႔ခဲ့ရပါတယ္” ဟု မမ်ဳိးပပသိန္းက က်န္းမာေရးအေျခအေနကုိ ေျပာျပသည္။

ေထာင္၀င္စာေတြ႔ခြင့္ တလတခါအျဖစ္ ေျပာင္းလဲကန္႔သတ္လုိက္စဥ္က ကုိေဇာ္မင္းသည္ အစာငတ္ခံဆႏၵျပခဲ့ေသာ္လည္း ယခုအခါပုံမွန္ ျပန္လည္ေနထုိင္ၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္းသိရသည္။

“ေထာင္၀င္စာေတြ႔ခြင့္ေတြစေျပာင္းတုန္းက သူတုိ႔အထဲက လူေတြကမသိလုိက္ဘူး။ မသိလုိက္ေတာ့ ကုိေဇာ္မင္းကလည္း သူတဦးထဲလုိ႔ ထင္မွာေပါ့။ အဲဒါေၾကာင့္ အဲလုိျဖစ္သြား တယ္ထင္တာပဲ။ က်မလည္း က်မေမာင္ကုိေျပာခဲ့ရတယ္။ အကုန္လုံး တတုိင္းျပည္လုံးကို အဲလုိေျပာင္းလုိက္တာလုိ႔။ သူတုိ႔လည္းအခုေတာ့ သိသြားၾကပါၿပီ” ဟု မမ်ဳိးပပသိန္းက ေျပာသည္။

ျမန္မာျပည္မွ ဗြီအိုေအၿမန္မာရုပ္ၿမင္သံၾကားအစီအစဥ္ကို ဖမ္းယူၾကည့္ရွူနိုင္ျပီ


ဗြီအိုေအၿမန္မာရုပ္ၿမင္သံၾကားအစီအစဥ္ (ေဖေဖၚဝါရီလ ၁၅ ရက္ေန႔မွစတင္သည္)

ထုတ္လႊင့္ခ်ိန္ ။ ။ ေန႔စဥ္ ၿမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္ နံနက္ (၇) နာရီ - (၇) နာရီခြဲ (တနဂၤေႏြေန႔တိုင္း အစီအစဥ္သစ္ တင္ဆက္ၿပီး က်န္ရက္မ်ားတြင္ ၿပန္လည္ထုတ္လႊင့္မည္)။

ဖမ္းယူၾကည့္ရႈရန္ ။ ။ အိႏၵိယသမုဒၵရာေဒသတြင္း ဆက္သြယ္ေရးၿဂိဳလ္တု (IOR) နဲ႔ ေအရွားဆက္ အမွတ္ (၃) ဆက္သြယ္ေရးၿဂိဳလ္တု (AsiaSat-3) တုိ႔မွ ဖမ္းယူၾကည့္ရႈႏုိင္ပါတယ္။

*Indian Ocean Regional Satellite (IOR)*

IOR - New Skies 703
57 degrees East
Downlink Frequency: 4055 MHz, Transponder 35 (Global beam)
FEC: ½ rate
Symbol Rate: 26.0 MS/s
Network ID: 3
Polarization: Right Hand Circular
Typical LO Freq: 5150 MHz
Typical L-band IF: 1095 MHz
Video Format: PAL
Virtual channels 420

*Asiasat 3 Satellite*

Downlink Frequency: 4,040 MHz (Transponder 11H)
105 Degrees East.
Polarization: Horizontal
FEC ½ rate
Symbol Rate: 20.4 MS/s
PAL
Virtual channels 409

*Time:*

Everyday: 0030 - 0100 (UTC)
0700 - 0730 (Burma Standard Time)

ကြင္တားနားႏွင့္ ဇာဂနာေတြ႔

-မဇၩိမ-
ကမၻာ့ကုလသမဂၢ လူ႔အခြင့္အေရးဆိုင္ရာ ကြ်မ္းက်င္သူ ေတာမတ္ အိုဂ်ီ ကြင္တားနားသည္ ဗုဒၶဟူးေန႔က ထိန္းသိမ္းခံေနရေသာ နာမည္ေက်ာ္ ဟာသသ႐ုပ္ေဆာင္ ကိုဇာဂနာႏွင့္ ျမစ္ၾကီးနား အက်ဥ္းေထာင္တြင္ ေတြ႔ဆံုခဲ့ေၾကာင္း ေထာင္အာဏာပိုင္မ်ားႏွင့္ မိသားစု၀င္မ်ားက မဇၩိမကို ေျပာသည္။

မိသားစု၀င္ တဦးက ေျပာၾကားရာတြင္ ကြင္တားနားသည္ ဗုဒၶဟူးေန႔က ျမန္မာႏိုင္ငံေျမာက္ပုိင္း ကခ်င္ျပည္နယ္ရွိ ျမစ္ၾကီးနားေထာင္သို႔ သြားေရာက္ လည္ပတ္ခဲ့ျပီး ဇာဂနာႏွင့္ ေတြ႔ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ဆိုသည္။

"ဗုဒၶဟူးေန႔ ညေနေႏွာင္းပုိင္းက ေတြ႔တာ၊ အေသးစိတ္ကုိေတာ့ မသိရေသးဘူး" ဟု ကိုဇာဂနာ၏ ေဆြမ်ဳိးတဦးက ေျပာသည္။

ျမစ္ၾကီးနားေထာင္မွ အရာထမ္းတဦးက မဇၩိမက ဆက္သြယ္ ေမးျမန္းရာ ဗုဒၶဟူးေန႔ ညေနပိုင္းတြင္ ကြင္တားနား ေရာက္လာခဲ့ေၾကာင္း အတည္ျပဳ ေျပာၾကားခဲ့ေသာ္လည္း အေသးစိတ္ ေျပာရန္ ျငင္းဆန္ခဲ့သည္။

ရန္ကုန္အေျခစိုက္ ကုလသမဂၢ႐ုံးက ကြင္တားနားသည္ ၾကာသပေတးေန႔က ေနျပည္ေတာ္သို႔ အလည္အပတ္ ထပ္မံ သြားေရာက္ေၾကာင္း ေျပာသည္။

ကုလသံတမန္သည္ ဗုဒၶဟူးေန႔က တရားသူၾကီးခ်ဳပ္၊ ေရွ႔ေနခ်ဳပ္၊ ႏုိင္ငံျခားေရး ၀န္ၾကီးတို႔ႏွင့္ ေနျပည္ေတာ္တြင္ ေတြ႔ဆံုခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။ သို႔ေသာ္ ၾကာသပေတးေန႔က ေနာက္တၾကိမ္ သြားေရာက္ရာတြင္ မည္သူႏွင့္ ေတြ႔မည္ကို မသိရေသးေပ။

အလည္အပတ္ ေရာက္ရွိေနေသာ အာဂ်င္တီးနားသား သံတမန္က ေနအိမ္ အက်ယ္ခ်ဳပ္ က်ခံေနရေသာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ေတြ႔ဆံုခြင့္ျပဳရန္ စစ္အစိုးရကို ခြင့္ပန္ထားေသာ္လည္း အေၾကာင္းျပန္ၾကားခ်က္ မရေသးဟု သတင္းရပ္ကြက္မ်ားက ေျပာသည္။

ကုလသမဂၢ႐ုံး အဆိုအရ ကြင္တားနား၏ ေျခာက္ရက္ၾကာ ခရီးစဥ္သည္ ယေန႔ အဆံုးသတ္မွာျဖစ္ျပီး ညေနတြင္ မဂၤလာဒံုေလဆိပ္တြင္ ျပည္တြင္း၊ ျပည္ပ သတင္းေထာက္မ်ားကို သတင္းစာ ရွင္းလင္းပြဲ ျပဳလုပ္ေျပာၾကားမွာ ျဖစ္သည္။

ဒုတိယ “ပင္လံုစာခ်ဳပ္” လိုအပ္ေနၿပီ

လက္ထပ္စာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ဆို ႏိုင္ဖို႔ ႏွစ္ဘက္ေသာ မိဘေတြ၊ ေဆြမ်ဳိးေတြ၊ ရပ္ကြက္ လူႀကီးေတြ သေဘာတူတာထက္ စာရင္ ကာယကံရွင္ ခင္ပြန္းေလာင္းနဲ႔ ဇနီးေလာင္းတို႔ သေဘာတူမွ်ဖို႔က အဓိက က်ပါတယ္။

ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဘဲ ေကာင္းတိုင္ပင္ ဆိုးတိုင္ပင္ ဘဝကိုရင္ဆိုင္ၿပီး တည္ေဆာက္ရမွာ ျဖစ္လို႔ပါဘဲ။ တကယ္လို႔ လက္ထပ္စာခ်ဳပ္ မခ်ဳပ္ဆိုမီမွာ ေစ့စပ္ေၾကာင္းလမ္း ထားရင္ ဘဝကို ဘယ္လို ရင္ဆိုင္ၾကမလဲ ဆိုတာ ႀကိဳတင္ ေဆြးေႏြးညိွႏိႈင္း ႏိုင္လို႔ ပိုၿပီး အဆင္ေျပစရာ ရွိႏိုင္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံအုပ္ခ်ဳပ္ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒ ဆိုတာ အမွန္မွာေတာ့ စာခ်ဳပ္ ျဖစ္ပါတယ္။ လင္မယား လက္ထပ္ စာခ်ဳပ္လိုပါဘဲ။ အစိုးရနဲ႔ ျပည္သူေတြ ၾကားမွာ သေဘာတူထားတဲ့ စာခ်ဳပ္ပါဘဲ။

ဒီစာခ်ဳပ္ ျဖစ္ႏိုင္ဖို႔ ပဏာမ သေဘာတူညီခ်က္ေတြ ရွိေနရပါတယ္။ လက္ရွိ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အတိတ္ကာလရဲ႕ ဆိုးေမြေတြ ခံစားေနရတာ ျဖစ္လို႔ ဒါေတြ ျပင္ႏိုင္ဖို႔က အျခားႏိုင္ငံ ေတြလို လိုက္လုပ္လို႔ မရသလို၊ တဦး တဖြဲ႔တည္းက စိတ္ႀကိဳက္လုပ္လို႔လည္း မရႏိုင္ပါဘူး။ အတိတ္ တခ်ိန္မွာတုန္းက “ပင္လံုစာခ်ဳပ္”ဟာ ျမန္မာ့ သမိုင္းေၾကာင္းကို ေကာင္းေစခဲ့တဲ့ ပဏာမ စာခ်ဳပ္ ျဖစ္ခဲ့တာကို နမူနာ ယူရပါလိမ့္မယ္။

ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ တိုင္းရင္းသားေတြ အပါအဝင္ ျပည္သူေတြအားလံုး ညီညြတ္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္ဖို႔ဆိုတာ အေျခခံဥပေဒမွာ အတိအလင္း ေဖာ္ျပထားတဲ့ ရပိုင္ခြင့္ေတြကို အာမခံႏိုင္တဲ့ အေပၚမွာ မူတည္ပါတယ္။ ဒီလို အာမခံႏိုင္ေအာင္ လုပ္ယူဖို႔ အတြက္ လြတ္လပ္ေရး ရၿပီးေနာက္ပိုင္းက စၿပီး လက္ရွိ ကာလထိ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ျဖစ္ပ်က္ေနခဲ့တဲ့ အေျခအေနအရ “ပင္လံုစာခ်ဳပ္”လိုမ်ဳိး ေနာက္ထပ္ စာခ်ဳပ္တခု လိုအပ္လာပါတယ္။

ဒီလုိ စာခ်ဳပ္မွာ အရင္ဦးဆံုး သက္ဆိုင္သူေတြ အားလံုး ေတြ႔ဆံုၿပီး ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းနဲ႔ တာဝန္ယူ ေဆြးေႏြးႏိုင္ရပါမယ္။ သေဘာတူႏိုင္ရပါမယ္။ ဒီအဆင့္ကို ေအာင္ျမင္မွ အေျခခံဥပေဒ မူၾကမ္းကို ေရးဆြဲဖို႔ ျပင္ဆင္ႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီမိုကေရစီကို က်င့္သံုးၾကဖို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံသား အမ်ားစုက သေဘာတူ ေထာက္ခံခဲ့တာကို ၁၉၉ဝ ေရြးေကာက္ပြဲ ရလဒ္က သက္ေသျပခဲ့ၿပီး ျဖစ္လို႔ ေနာက္ထပ္ သံသယျဖစ္စရာ မလိုေတာ့ပါဘူး။ လက္ရွိမွာ ကမာၻ႔ႏိုင္ငံေတြ က်င့္သံုးေနၾကတာက ပိုၿပီး တိက်ေအာင္ ေျပာရရင္ ကိုယ္စားျပဳ ဒီမိုကေရစီစနစ္ (Representative Democracy) ျဖစ္ပါတယ္။ လူထုတရပ္ လံုးက သူတို႔ ျဖစ္ေစခ်င္တာေတြကို သူတို႔ ကိုယ္စားျပဳသူေတြက လုိက္လုပ္ေပးရတဲ့ စနစ္ျဖစ္ပါတယ္။ အရွင္းဆံုး ေျပာရရင္ အေျခခံဥပေဒကို လူထုက စိတ္ႀကိဳက္ ေရးဆြဲတာပါ။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ကိုယ္စားျပဳ ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို က်င့္သံုးမွ လူထုကလည္း ေထာက္ခံ၊ ႏိုင္ငံတကာနဲ႔လည္း ရင္ေဘာင္ တန္းႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

အေျခခံဥပေဒကို လူထု စိတ္ႀကိဳက္ေရးဆြဲ ႏိုင္မွလည္း လူတိုင္းအတြက္ အေျခခံ လူ႔အခြင့္အေရးေတြ၊ တန္းတူညီမွ်တဲ့ အခြင့္အေရးေတြ၊ အသင္းအဖြဲ႔ဌာန (Institution) အတြက္ လြတ္လပ္မႈ အခြင့္အေရးေတြက အစ အာဏာပိုင္ေတြကို ကန္႔သတ္ထိန္းညွိ (Checks and Balances) ေပးႏိုင္တာ၊ စစ္တပ္က ဒီမိုကေရစီနဲ႔ သဟဇာတ ျဖစ္ေအာင္ ေနႏိုင္တာေတြ အဆံုး လူထုကို အက်ဳိးျပဳေစတာေတြ အားလံုးကို အာမခံခ်က္ အျပည့္အဝနဲ႔ စိတ္ခ်လက္ခ် က်င့္သံုးႏိုင္ပါမယ္။

နအဖ လုပ္သြားတဲ့ အေျခခံဥပေဒ ဆိုတာက တိုက္ရိုက္ ဒီမိုကေရစီ (Direct Democracy) ကို အသက္သြင္း ေနတာပါ။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္စားျပဳ ဒီမိုကေရစီကို ဦးတည္လုပ္ေဆာင္ေန သလိုလို လွည့္စားထားပါတယ္။ ျမန္မာျပည္သူေတြက ဒီမိုကေရစီ အေၾကာင္း သိမွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ယူဆၿပီး၊ ဒါမွမဟုတ္ သိပ္ မသိေသးခင္မွာ နအဖက သူတို႔လိုခ်င္တဲ့ မူဝါဒ၊ စနစ္၊ လုပ္ထံုး လုပ္နည္းေတြကို လက္ဦးေအာင္ ပႏၷက္ ရိုက္ပစ္ ယူတာမ်ဳိး ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအခ်က္ကို ၾကည့္ရင္ ဒီမိုကေရစီ စနစ္ကို တည္ေဆာက္မယ့္ ျမန္မာျပည္သူေတြ အေနနဲ႔ ဒီမိုကေရစီ အေၾကာင္း အေတာ္အတန္ ေလ့လာသိရွိထားဖို႔ လိုေနၿပီဆိုတာ သိသာပါတယ္။

တိုက္ရိုက္ ဒီမိုကေရစီ စနစ္မွာ အစိုးရ အာဏာပိုင္ေတြကို လူထုရဲ႕ ဆႏၵနဲ႔ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ မရွိပါဘူး။ အာဏာပိုင္ေတြရဲ႕ ဆႏၵ၊ တနည္းအားျဖင့္ ဆိုရင္ အာဏာပိုင္ေတြ ခ်ေပးတဲ့ မူဝါဒေတြကိုဘဲ လူထုက ႀကိဳက္-မႀကိဳက္ ေရြးခ်ယ္ ေပးရပါတယ္။ ဘာနဲ႔ တူသလဲလို႔ အနီးစပ္ဆံုး နမူနာျပရရင္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အာဏာရွင္ ဦးေနဝင္းရဲ႕ တပါတီ စနစ္ ႀကီးစိုးတုန္းက မဆလ ပါတီက ႀကိဳတင္ သတ္မွတ္ထားတဲ့ အာဏာပိုင္ အဆင့္ဆင့္ရဲ႕ ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္းေတြကို လူထုက ေရြးခ်ယ္ တင္ေျမွာက္ေပးရတာ၊ မဆလ ပါတီက ေရးထားတဲ့ အေျခခံဥပေဒကို အတည္ျပဳ-မျပဳ လူထုက ေရြးခ်ယ္ေပးရတာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ လူထု ဆႏၵခံယူပြဲလို႔ နာမည္တပ္ၿပီး ေရြးခိုင္းတာေတာင္မွ လြတ္လပ္ၿပီး သမာသမတ္ ရွိေအာင္ မလုပ္ေပး ႏိုင္ျပန္ရင္လည္း အာဏာရွင္ လုပ္ခ်င္တဲ့ သေဘာေတြကို သက္ေသျပ သလို ျဖစ္ေနပါတယ္။

ကိုယ္စားျပဳ ဒီမိုကေရစီမွာ ႏိုင္ငံသား ဘယ္သူမဆို ေရြးေကာက္ပြဲမွာ မဲေပးႏိုင္ခြင့္ ရွိသလို ေရြးေကာက္ပြဲ ဝင္ႏိုင္ခြင့္လည္း ရွိပါတယ္။ နမူနာျပရရင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ေရြးေကာက္ပြဲဝင္ခြင့္ ေပးမွာမဟုတ္ဘူးလို႔ နအဖ ႏိုင္ငံျခားေရး ဝန္ႀကီး ဦးဥာဏ္ဝင္းက ( ႀကိဳတင္ ေသြးတိုးစမ္းသလိုမ်ဳိး ) အာဆီယံမွာ ေျပာဖူးတာ ရွိပါတယ္။ ကိုယ္စားျပဳ ဒီမိုကေရစီကို အစစ္အမွန္ က်င့္သံုးခ်င္ရင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လို မ်ဳိးရိုးစဥ္ဆက္ ျမန္မာႏိုင္ငံသား ျဖစ္ေၾကာင္း သိပ္ထင္ရွားေနတဲ့ ျမန္မာ ႏိုင္ငံသားတဦးကို ေရြးေကာက္ပြဲဝင္ခြင့္ ျပဳရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသမား မွန္သမွ် ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္း ထားတာကို ျပန္လႊတ္ၿပီး ႏိုင္ငံေရး လႈပ္ရွားခြင့္ ျပဳရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ကိုယ္စားျပဳ ဒီမိုကေရစီမွာ ကိုယ္စားျပဳမယ့္ သူေတြကို ဘယ္လို ေရြးခ်ယ္ရမလဲ ဆိုတာကို လူထုက သတ္မွတ္ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အာဏာပိုင္ေတြက သတ္မွတ္လို႔ မရပါဘူး။ ပင္လံုစာခ်ဳပ္လို သမိုင္းဝင္ သေဘာတူညီခ်က္ တခုခုကို အရင္ ရၿပီးမွဘဲ အေျခခံ ဥပေဒမူၾကမ္းကို အားလံုးက ခြၽင္းခ်က္မရွိ ပါဝင္ေရးဆြဲ ရပါမယ္။ အဲဒီမူၾကမ္းမွာ ေနာက္လုပ္မယ့္ ေရြးေကာက္ပြဲေတြကို အေျခခံ ဥပေဒအတိုင္း က်င္းပေပးႏိုင္ဖို႔ ေရြးေကာက္ပြဲ ဆိုင္ရာ အခန္းက႑ ကလည္း ပါရွိေနမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ မူၾကမ္းကို လူထု ဆႏၵခံယူပြဲနဲ႔ အတည္ျပဳ ႏိုင္ရပါမယ္။ လူထုက အတည္ျပဳ လိုက္တာဟာ ေရြးေကာက္ပြဲ ဝင္မယ့္သူေတြကို ဘယ္လို ေရြးခ်ယ္ရမလဲလို႔ လူထုက သတ္မွတ္လိုက္တယ္ ဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ပင္လံုစာခ်ဳပ္လို ပဏာမ သေဘာတူညီခ်က္ မရွိပဲ ေရွ႕ဆက္လုပ္လို႔ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။

ေနာက္ထပ္ သက္ေသတခု ကေတာ့ နအဖ ေရးတဲ့ အေျခခံဥပေဒမွာ အျမင့္ဆံုး အာဏာပိုင္ျဖစ္တဲ့ သမတ ေနရာကို လူထုက ေရြးခ်ယ္ခြင့္မရတာ၊ စစ္တပ္က လႊတ္ေတာ္မွာ အမတ္၂၅ % အတြက္ ေရြးခ်ယ္ခံစရာမလိုပဲ အလိုအေလ်ာက္ ယူထားတာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ တပ္မေတာ္ (စစ္တပ္)က ႏိုင္ငံကို ဦးေဆာင္တဲ့ အခန္းက႑က ပါရမယ္ ဆိုတာလည္း ပါဝင္ေနပါတယ္။ ဒါေတြဟာ ႏိုင္ငံရဲ႕ အနာဂါတ္ ကံၾကမၼာကို အႀကီးအက်ယ္ ေျပာင္းလဲေစမယ့္ ကိစၥေတြပါဘဲ။ ျပည္သူေတြကို မလႈပ္မရွား ပိျပားေနေအာင္ အုပ္ခ်ဳပ္ႏိုင္ဖို႔ ရည္ရြယ္ၿပီး လုပ္ေနတာ သိသာပါတယ္။ အမွန္တကယ္မွာ အဲဒီလို ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ဘဲ ပိုၿပီးေတာင္ မၿငိမ္မသက္ အံုႂကြလာႏိုင္စရာ ျဖစ္ေနပါတယ္။ လမ္းအလယ္ ဒါးကိုင္ၿပီး လူတကာကို စိန္ေခၚေနသလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါဟာ “လြတ္လပ္မႈကို တလြဲ ဆံပင္ေကာင္း လုပ္တာ၊ တန္းတူညီမွ်မႈကို ဖ်က္ဆီးပစ္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီရဲ႕ အေျခခံမူေတြနဲ႔လည္း ဆန္႔က်င္ဘက္ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီမိုကေရစီမွာ အေရးႀကီးဆံုး မျဖစ္မေန လုပ္ရတဲ့ မူကေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲပါဘဲ။ လူထုက အစိုးရကို ေရြးေကာက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ စစ္တပ္ဆိုတာ အစိုးရ မဟုတ္ပါဘူး။ တိုင္းျပည္မွာ စစ္ျဖစ္ေနရင္ စစ္တပ္က ႀကီးစိုးပါတယ္။ ဒီလိုမ်ဳိး မဟုတ္ရင္ စစ္တပ္ဆိုတာ အစိုးရရဲ႕ ထိန္းခ်ဳပ္မႈ ေအာက္မွာရွိတဲ့ အထူးသျဖင့္ ေရြးေကာက္ပြဲ လံုျခံဳေရး၊ သဘာဝေဘး အႏၱရာယ္ ကာကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္ေရးေတြကို လုပ္ေပးတဲ့ အသင္းအဖြဲ႔ (Institution) တခုဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေက်ာင္းသား သမဂၢတို႔၊ အလုပ္သမားသမဂၢတို႔ဆိုတာ Institution ပါဘဲ။ မီးသတ္၊ ရဲ၊ ကုန္သည္ႀကီးမ်ားအသင္း အစရွိတာေတြက လည္း Institution ပါဘဲ။ ဘယ္ႏိုင္ငံမွာမွ Institution ေတြက အစိုးရလုပ္တာ မရွိပါဘူး။ အစိုးရအလုပ္ကို အစိုးရအျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ တင္ေျမွာက္ခံရတဲ့သူေတြ၊ ဒါမွမဟုတ္ အာဏာသိမ္းၿပီး သူတို႔ကိုသူတို႔ သတ္မွတ္ ထားသူေတြကဘဲ လုပ္ရပါ တယ္။ ဒါေၾကာင့္ စစ္တပ္က အစိုးရ လုပ္ဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ျပည္သူေတြက ေရြးခ်ယ္ တင္ေျမွာက္တာ မရွိပဲ အစိုးရေနရာ ဝင္ယူရင္ (လႊတ္ေတာ္အမတ္ လုပ္ရင္) ဒါဟာ ကိုယ္စားျပဳ ဒီမိုကေရစီ အစစ္အမွန္ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ တကယ္လို႔သာ ပင္လံုစာခ်ဳပ္လို ပဏာမ သေဘာတူညီခ်က္သာ ရွိေနခဲ့ရင္ ဒီလို မမွန္မကန္ ျဖစ္ေနတာေတြကို ႀကိဳတင္ ဖယ္ရွားႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

နအဖရဲ႕ လမ္းျပေျမပံုအတိုင္း ဆက္လုပ္ေနလို႔ကေတာ့ ဒီမိုကေရစီ အစစ္အမွန္ကို ရမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာရရင္ မဆလ ေခတ္တံုးက ပုတ္သင္ညိဳ လႊတ္ေတာ္လို ျဖစ္ေနဦးမွာ ပါဘဲ။ ဒီလို ျဖစ္ခဲ့လို႔လည္း ေနာက္ဆံုး တေန႔မွာ မဆလ ပါတီေရာ အာဏာရွင္ ဦးေနဝင္းပါ ဘံုးဘံုးလဲ ၿပိဳကြဲခဲ့ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကို ထပ္တူ လိုက္လုပ္ဦးမယ္၊ ဒါမွ မဟုတ္ နည္းလမ္းခြဲတမ်ဳိး (Alternative)နဲ႔ လုပ္ၾကည့္ဦးမယ္ ဆိုရင္လည္း “ဒီေတာင္ပို႔က ဖြတ္ဘဲ ထြက္တတ္တယ္” ဆိုတာ လူထုက သိေနၿပီးျဖစ္လို႔ ေအာင္ျမင္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေနာင္ခါလာ ေနာင္ခါေစ်း သေဘာထားလို႔လည္း လံုဝ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။

တခ်ိန္တည္းမွာဘဲ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ တိုင္းရင္းသား စည္းလံုး ညီညြတ္ေရးလည္း ရမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္တို႔၊ ခြဲထြက္ခြင့္တို႔ကို ေတာင္းဆိုလာတဲ့အထိ ဆိုးဆိုးဝါးဝါး ျဖစ္သြားႏိုင္ပါတယ္။ ဒါဟာ ျပည္ေထာင္စုစနစ္အတြက္ မေကာင္း ပါဘူး။ ဒါေတြဟာ သိသာျမင္သာတဲ့ အနာဂတ္အႏၱရာယ္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ နအဖ ေျဖရွင္းတဲ့ ပံုစံမွာေတာ့ လက္နက္ကိုင္ တိုင္းရင္းသား အဖြဲ႔ေတြကို အတင္း လက္နက္ခ် ခိုင္းေနတာက လြဲလို႔ အျခား မရွိပါဘူး။

ဒီအခါမွာ တိုင္းရင္းသားေတြ လက္နက္ကိုင္တယ္ ဆိုတာက ႏိုင္ငံေရးအရ အင္အား ခ်ိန္ခြင္လွ်ာ (Balance of Power) ညိွတဲ့သေဘာ ျဖစ္လာပါတယ္။ သူတို႔ ရည္ရြယ္တာက ႏိုင္ငံေရး ဆိုေပမယ့္ ဒီရည္ရြယ္ခ်က္ကို အေကာင္အထည္ ေဖာ္ေနတဲ့နည္းလမ္းက ျပည္တြင္းမွာ စစ္ေရးပံုစံ ၿပိဳင္ဆိုင္တဲ့ သေဘာကို ျဖစ္ေစပါတယ္။ ဒါဆိုရင္ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ ဆန္႔က်င္ သြားပါၿပီ။ အမွန္ တကယ္ဆိုရင္ ဒီမိုကေရစီ စနစ္ကို က်င့္သံုးတဲ့အခါမွာ ႏိုင္ငံကို ကာကြယ္ဖို႔ စစ္တပ္ဆိုတာ တခုတည္းဘဲ ရွိေနရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တခုတည္းရွိတဲ့ စစ္တပ္ဟာလည္း ဒီမိုကေရစီနဲ႔ သဟဇာတ ျဖစ္ေအာင္ ဖြဲ႔စည္းထားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုမ်ဳိး ျဖစ္လာေအာင္ လုပ္ေပးႏိုင္တာက ပဏာမ သေဘာတူညီခ်က္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ လက္နက္ကိုင္ တိုင္းရင္းသား အဖြဲ႔ေတြကို လက္နက္ခ်ခိုင္းေနရံု၊ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ သေဘာတူညီမႈရရံု ( ဥပမာ-Gentlemen’s agreement ) နဲ႔ ေရရွည္တည္တံ့ ခိုင္ျမဲတဲ့ ပႏၷက္ ရိုက္ၿပီးသား သေဘာတူညီမႈကို မရႏိုင္ပါဘူး။

နအဖ အေနနဲ႔ အတိုက္အခံ ႏိုင္ငံေရး အင္အားစုေတြနဲ႔ ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္ရမယ့္ နည္းလမ္းတခုဘဲ ရွိပါတယ္။ ဒီလို လုပ္တာဟာလည္း ဒီမိုကေရစီ က်င့္သံုးတဲ့ လူ႔ အသိုင္းအဝိုင္းထဲမွာ လူအခ်င္းခ်င္း၊ အသင္းအဖြဲ႔အခ်င္းခ်င္း ယိုင္းပင္း ပူးေပါင္း ရမယ္ဆိုတဲ့ အေျခခံမူနဲ႔ ကိုက္ညီ ေနပါတယ္။

တခ်ိန္တည္းမွာဘဲ အတိုက္အခံ ႏိုင္ငံေရး အင္အားစုေတြက တိုင္းရင္းသားေတြရဲ႕ အခြင့္အေရး အတြက္ လက္နက္ကိုင္ တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႔ေတြကို သူတို႔ ယံုၾကည္ လက္ခံလာေအာင္ အာမခံ ေပးလာႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဆိုရင္ ျပည္တြင္းမွာ စစ္ေရးပံုစံ ၿပိဳင္ဆိုင္တာေတြ မရွိႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ ဒီေနာက္မွာေတာ့ ပင္လံုစာခ်ဳပ္လိုမ်ဳိး ေနာက္တႀကိမ္ ထပ္ခ်ဳပ္ႏိုင္ဖို႔ လြယ္ကူသြားပါၿပီ။ ဒီလိုစာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ဖို႔ ဘယ္သူက ဦးေဆာင္ႏိုင္ပါသလဲလို႔ တခ်ဳိ႕က ေမးၾကပါတယ္။ ဘယ္သူေတြက ကိုယ္စားျပဳၿပီး တက္လာၾကမွာ လဲလို႔လည္း ထပ္ေမး ၾကျပန္ပါတယ္။

ဒါကေတာ့ သိပ္မခက္လွပါဘူး။ တိုင္းျပည္မွာ အမ်ား သတ္မွတ္ထားတဲ့ ကိုယ္စားျပဳသူေတြ ရွိႏွင့္ၿပီး ျဖစ္လို႔ သူတို႔ကဘဲ အမွန္တကယ္ ဦးေဆာင္ ေဆာ္ၾသလိုက္ရင္ ခ်က္ခ်င္းေတာင္ စလို႔ရသြားမွာ ျဖစ္တယ္။ ဒီမိုကေရစီ စနစ္ကို တကယ္တမ္း ဘယ္သူေတြက ဦးေဆာင္ႏိုင္မလဲလို႔ စိန္ေခၚလိုက္တာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအဆင့္ကို သိကၡာရွိရွိ ေက်ာ္ျဖတ္ႏိုင္တယ္ ဆိုရင္ ေနာက္က်န္တာေတြက သူ႔အလိုလို ေရွာေရွာရွဴရွဴ ျဖစ္သြားမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ အရင္ဦးဆံုး လိုေနတာကေတာ့ ပင္လံုစာခ်ဳပ္လို ပဏာမ သေဘာတူညီမႈေတြ ျဖစ္ပါတယ္။
လြင္ေအာင္စိုး (၁၅-၂-၂ဝဝ၉)