Burma Democratic Concern has the firm determination to carry on doing until the democracy restore in Burma.

Tuesday 23 December 2008

အာဏာမေတာ္တေရာ္ ညိႇဳးႏြမ္း

မမခင္

မမခင္တေယာက္ အခုတေလာ ေရဒီယိုကို ဖြင့္နားေထာင္လိုက္တိုင္း ၾကားေနရတာက ေရႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးမွာ ဦးေဆာင္ပါဝင္ခဲ့ၾကတဲ့ သံဃာေတာ္ အရွင္သူျမတ္ေတြကို ျမန္မာနအဖစစ္အစိုးရက ပုဒ္မ (၂၉၅) နဲ႔ ေထာင္ခ်ေနတဲ့ သတင္းပါပဲ၊ ေရဒီယိုဆိုလို႔ စစ္အစိုးရခ်ဳပ္ကိုင္ထားတဲ့ ၾကပ္ေျပးေနျပည္ေတာ္ ျမန္မာ့အသံကို ေျပာတာမဟုတ္ဘူးေနာ္။ မမခင္တို႔ မ်က္စိပိတ္ နားပိတ္ ျဖစ္ေနတဲ့ ျပည္သူေတြရဲ႕ နားမ်က္စိေတြကို ဆြဲဆြြဲဖြင့္ေပးေနတဲ့ ဘီဘီစီ၊ ဗြီအိုေအ၊ အာအက္ဖ္ေအတို႔ ဒီဗီြဘီတို႔ကိုေျပာတာ။ အဲဒီ သတင္းဌာနေတြက လႊင့္ေပးေနတဲ့ သတင္းေတြ၊ ေတြ႔ဆံုခန္းေတြထဲမွာ ပုဒ္မ(၂၉၅) .. (၂၉၅) နဲ႔။

Ma Ma Khin's Article

မမခင္တို႔က ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြမို႔လား၊ ပုဂံျပည္အစ သာသနာေတာ္ႀကီးအစကတည္းက ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ အဆံုးအမနဲ႔ ေနလာခဲ့ၾကတဲ့ သူေတြျဖစ္လို႔ ႐ံုးတို႔ ဂါတ္တို႔ဆို ေဝးေဝးကေရွာင္ၿပီး တတ္ႏိုင္သမွ် မေရာက္ေအာင္ ေနလာခဲ့ၾကတာ။ ဥပေဒပုဒ္မေတြ၊ ပုဒ္ထီးေတြ သိပ္ေတာ့နားမလည္ပါဘူး။ ကိုယ္က အဲဒီလို ပုဒ္ထီးပုဒ္မေတြနဲ႔ မပတ္သက္ေအာင္ေနေပမဲ့ နအဖစစ္အစိုးရက ျပည္သူလူထုကို ကုိယ့္ဟာကို အၿငိမ္မေနရ။ လူထုကို အဲဒီပုဒ္ထီးပုဒ္မေတြနဲ႔ ခ်ခ်ၿပီး လာလာပတ္သက္ ႏွိပ္စက္ေနလို႔ ဒီကေန႔ ဒီအခ်ိန္ မၾကားဖူးတဲ့ ပုဒ္ထီး ပုဒ္မေတြကို ၾကားသိလာရတာပါ။


အဲဒီ နအဖစစ္အစိုးရက ဆရာေတာ္၊ သံဃာေတာ္ေတြကို ေထာင္ခ်ခ်ေနတဲ့ ပုဒ္မ (၂၉၅) ဆိုတာ ဘာလဲလို႔ ဂ႐ုတစိုက္နားစြင့္လိုက္ေတာ့ သာသနာေတာ္ညိႇဳးႏြမ္းေစတဲ့ ပုဒ္မတဲ့။ မမခင္တို႔ျဖင့္ မၾကားခဲ့ဖူးပါဘူး။ ၂၀၀၇ စက္တင္ဘာလတုန္းက သံဃာေတာ္ေတြက တိုင္းျပည္ထဲမွာ ေမတၱာဓါတ္ေတြ နည္းပါးေနလို႔ ေမတၱာပို႔ၾကမယ္လို႔ မိန္႔ေတာ္မူၾကၿပီး ၿမိဳ႕ႀကီးျပႀကီးေတြရဲ႕ လမ္းမေတြေပၚမွာသာမက တိုင္းျပည္အစြန္အဖ်ားက ၿမိဳ႕ရြာေတြအထိ ေမတၱာပို႔ၾကတာ ဖူးျမင္ခဲ့ရပါတယ္။ ဆရာေတာ္ သံဃာေတာ္ေတြ လမ္းမေပၚတန္းစီၿပီး ႂကြခ်ီေတာ္မူလာၾကတာကို ေတြ႔ေတာ့ မမခင္တို႔ျပည္သူေတြလဲ ဘယ္မွာ ေနႏိုင္ၾကပါမလဲ။ လက္အုပ္ကေလးေတြ ကိုယ္စီခ်ီၿပီး ဆရာေတာ္ေတြေနာက္က လိုက္ပါခဲ့ၾကတာေပါ့။ လိုက္ၾကတာမွ တႏိုင္ငံလံုး အံုးအံုးကၽြတ္ကၽြတ္ပါပဲ။ ဒီေလာက္မ်ားတဲ့လူေတြကို မမခင္ ျမင္ဖူးတာ ၁၉၈၈ ခုနွစ္က ဒီမိုကေရစီ အေရးေတာ္ပံုႀကီးတုန္းက တႀကိမ္၊ အခုတႀကိမ္ရယ္ ႏွစ္ႀကိမ္ပဲ ျမင္ခ့ဲဖူးပါတယ္။ လူႀကီး လူငယ္ လူလတ္ ေယာက်ၤားကေလး မိန္းကေလး လူမ်ဳိးစံု။ သိန္းနဲ႔သန္းနဲ႔ေတာင္ ခ်ီပါလိမ့္မယ္။

၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ေရႊဝါေရာင္လႊမ္းသြားတဲ့ သံဃာေတာ္မ်ားရဲ႕ ေမတၱာပို႔ဆုုေတာင္းပြဲကို နအဖစစ္အစိုးရက လက္နက္နဲ႔ ၿဖိဳခဲြမယ္လို႔ေတာ့ မထင္မွတ္ခဲ့ပါဘူး။ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြလဲ ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြက ေမြးလာတဲ့ ဗုဒၶဘာသာေတြပဲလို႔ ေအာက္ေမ့မိခဲ့တယ္။ ဗုဒၶဘာသာမွန္ရင္ ဘုရား တရား သံဃာ ရတနာသံုးပါးကိုေတာ့ အထြဋ္အျမတ္ထားရမယ္ဆိုတာကို သိတတ္ၾကလိမ့္မယ္လို႔ပဲ ယူဆမိခဲ့ၾကတာပါ။ ဒါေပမဲ့ လက္ေတြ႔မွာ မမခင္တို႔ ထင္ျမင္သလို မဟုတ္ခဲ့ဘူးရွင္။ ပစ္ခတ္လိုက္တာမွ တဒိုင္းဒိုင္းပါပဲ။ ႐ိုက္လိုက္ႏွက္လိုက္တာလဲ တဖုန္းဖုန္းပါပဲ။ ဦးဇင္းေတြေခါင္းမွာဆိုရင္ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြခ်ည္းပါပဲ။

ဆရာေတာ္ သံဃာေတာ္ေတြရဲ႕ ေမတၱာပို႔ သံဃာတန္းႀကီး စတင္ႂကြခ်ီခဲ့တဲ့ အေစာပိုင္းရက္ေတြမွာ မမခင္တို႔ သူငယ္ခ်င္းအုပ္စုေတြ ေရႊတိဂံုအေရွ႕ဘက္မုခ္ဝ၊ ေတာင္ဘက္မုခ္ဝ၊ သမၼတ႐ံုေရွ႕၊ ဆူးေလလမ္းမ စသျဖင့္ သင့္ေတာ္သလို ေစာင့္ေမွ်ာ္ဖူးျမင္ခဲ့ၾကတာေလ။ ေရွ႕ဆံုးက ႂကြခ်ီေတာ္မူလာတဲ့ အသက္ (၈၀) ေက်ာ္ ဆရာေတာ္ဘုရားကို ဖူးျမင္ရတိုင္း ေၾသာ္ ... တို႔သာသနာေတာ္ႀကီးက ကိုယ္ေတာ္ေတြဟာ တိုင္းသူျပည္သားေတြ စီးပြားေရးၾကပ္တည္းတာ ဆင္းရဲငတ္မြတ္တာကို မၾကည့္ရက္ႏိုင္ မျမင္ရက္ႏိုင္လို႔ ျပည္သူေတြကိုယ္စား နအဖစစ္အစိုးရသိေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေတာ္မူၾကပါေပတယ္။ ၾကည္ညိဳလိုက္တာ။ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးေတြ အသက္ရွည္လို႔ က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ။ အမ်ဳိးဘာသာ သာသနာအက်ဳိး ဆထက္ထမ္းပိုး စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ၾကပါေစလို႔ ေမတၱာျပန္ပို႔မိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ မမခင္တို႔ဆုေတာင္း မျပည္ဝခဲ့ပါဘူး။ ေရႊဝါေရာင္ ေမတၱာပို႔ဆုေတာင္းပဲြႀကီးကို နအဖစစ္အစိုးရက သူတို႔အာဏာ ထိပါးလာမယ္လို႔ ထင္ျမင္ယူဆၿပီး ၿဖိဳခြင္းခဲ့ေတာ့ မမခင္တို႔ ဖူးျမင္ခဲ့ရတဲ့ ေရွ႕ဆံုးက သက္ေတာ္ (၈၀) ေက်ာ္ ကိုယ္ေတာ္ႀကီးကို ဖမ္းဆီးသြားတာမ်ား မျမင္ရက္စရာပါပဲ။ မမခင္ျဖင့္ မ်က္ရည္မ်ားေတာင္ က်မိခဲ့ပါတယ္။

ဒါတင္မကေသးပါဘူး။ ကိုယ့္ေက်ာင္းမွာကို ေအးေအးေဆးေဆး စာေပ ပဋိယတ္ ပဋိပတ္ လုပ္ေနတဲ့ ကိုယ္ေတာ္ေတြကိုလဲ ေက်ာင္းတိုက္ေတြထိ ဝင္ေရာက္စီးနင္း ႐ိုက္ႏွက္ပစ္ခတ္ ဖမ္းဆီးခဲ့ၾကတာလဲ အမ်ားျပည္သူ သိခဲ့ၾကတဲ့အတိုင္းပါပဲ။ အဲဒါေတြကို ျမင္ရၾကားရ သိရၿပီးတဲ့ေနာက္ နအဖစစ္အစိုးရေတာ့ တို႔သာသနာေတာ္ႀကီးကို ဖ်က္ဆီးေနၿပီ၊ စစ္အစိုးရေၾကာင့္ တို႔သာသနာေတာ္ ညႇဳိးႏြမ္းရၿပီ။ ႏိုင္ငံရပ္ျခားက တျခားဘာသာဝင္ေတြမ်ား ျမင္ရၾကားရ သိရရင္ ရွက္ဖြယ္လိလိပါကလား၊ ကိုယ့္ဘာသာရဲ႕ အထြဋ္အျမတ္ကိုေတာင္ ရက္ရက္စက္စက္ လုပ္ရက္ပါလားရယ္လို႔ အျမင္ေစာင္းမွာကို ရင္ေလးမိခဲ့ပါတယ္။

လြန္ခဲ့တဲ့ တနွစ္ေက်ာ္က သာသနာေတာ္အေပၚ မဖြယ္မရာျပဳမူခဲ့တဲ့ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြဟာ ယခုေတာ့ ေမတၱာပို႔ႂကြခ်ီခဲ့ၾကတဲ့ ဆရာေတာ္ သံဃာေတာ္ေတြကို သာသနာေတာ္ညႇဳိးႏြမ္းပုဒ္မနဲ႔ တရားစြဲ ေထာင္ခ်ေနပါတယ္။ မခက္ပါကလား။ ဘုရားကားေအာက္ ေျမာက္ကားအထက္ ေျပာင္းျပန္ေတြျဖစ္ပ်က္ေနလို႔ မမခင္ေတာ့ အံၾသမိပါတယ္။ အဲဒီလိုျဖစ္ေနတာကို စိတ္ထဲ ကသိကေအာက္ျဖစ္လြန္းလို႔ သူတို႔ ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်ထားတဲ့ သံဃာေတာ္ေတြကို ဘယ္လိုအခ်က္ေတြေၾကာင့္မ်ား စြပ္စြဲခံရစရာ အေၾကာင္းရွိသလဲလို႔ ကိုယ္ကိုးကြယ္တဲ့ ေထာင္ထဲက ကိုယ္ေတာ္ေတြကို ေလ့လာၾကည့္မိပါတယ္။ ေထာင္ထဲက သံဃာေတာ္ေတြ အားလံုးဟာ ေထာင္ထဲမွာလည္းပဲ ဝိနည္းေတာ္နဲ႔အညီ ေနထိုင္စားေသာက္ၾကတယ္လို႔ သတင္းရပါတယ္။ စစ္အစိုးရက သကၤန္းကို ဇြတ္ဆဲြခၽြတ္ခဲ့ၾကလို႔ လူဝတ္နဲ႔ ေနၾကထိုင္ၾကရေပမဲ့ တပါးတေလမွ သိကၡာမခ်ဘဲ လူဝတ္ပုဆိုးကိုပဲ သင္းပိုင္လိုဝတ္ၿပီး ရဟန္းတို႔က်င့္အပ္တဲ့ သီလသမာဓိနဲ႔ ေနထိုင္ၾကတယ္လို႔ ၾကားသိခဲ့ရပါတယ္။

မမခင္က စပ္စပ္စုစုမို႔ ေထာင္ဝင္စာလာလာေတြ႔တဲ့ ရဟန္းအေမ၊ ရဟန္းအစ္မ၊ ရဟန္းႏွမေတြဆီ ေထာင္ထဲက ကိုယ္ေတာ္ေတြက ဘာေတြမွာသလဲ၊ ရဟန္းနဲ႔ မအပ္စပ္တာေတြမ်ား အမွာရွိၾကသလားလို႔ ..... စပ္စုၾကည့္တာေပါ့။ သူတို႔က ေျပာပါတယ္၊ သားႀကီး ငါးႀကီးေတာင္မမွာပါဘူး။ ငါးပိေၾကာ္ေလး ငါးေျခာက္ေၾကာ္ေလးပါ။ အထဲကကိုယ္ေတာ္ေတြ မျဖစ္မေန မွာတာကေတာ့ “ဘုရားဥပေဒေတာ္ႀကီး” ဆိုတဲ့ စာအုပ္ပါပဲ။ အဲဒီ စာအုပ္က ျမတ္စြာဘုရား ခ်မွတ္ခဲ့တဲ့ ဝိနည္းေတြအေၾကာင္း အေသးစိတ္ေရးသားထားတဲ့ စာအုပ္ပါ။

အဲဒီလို ဝိနည္းေတာ္ေတြကို ေထာင္ထဲေရာက္ေနတာေတာင္ မျပတ္မလပ္ေအာင္ ေလ့လာမွတ္သား ဆည္းပူးေနတဲ့ ဆရာေတာ္အရွင္သူျမတ္ေတြက သာသနာေတာ္ကို ညႇဳိးႏြမ္းေစမွာလား။ တကယ္ေတာ့ သာသနာေတာ္ႀကီးက ဘုရားသာသနာ၊ သိၾကားသာသနာရယ္လို႔ သူ႔စာရင္းနဲ႔သူ ရွိၿပီးသားပါ။ သံဃာေတာ္ေတြ လမ္းေလွ်ာက္ေမတၱာပို႔ထြက္႐ံုနဲ႔လဲ သာသနာေတာ္ မညႇဳိးႏြမ္းႏိုင္ပါဘူး။

တကယ္ေတာ့ ၂၀၀၇ ေမတၱာပို႔ဆုေတာင္းပြဲႀကီးက သာသနာေတာ္ကုိ ညႇဳိးႏြမ္းေစတာမဟုတ္။ မမခင္သိသေလာက္ ေျပာရရင္ ဆရာေတာ္ သံဃာေတာ္ေတြရဲ႕ ေမတၱာပို႔ဆုေတာင္းပြဲႀကီးဟာျဖင့္ နအဖစစ္အစိုးရရဲ႕ အာဏာေတာ္၊ မဟုတ္ပါဘူးရွင္။ မမခင္မွားသြားလို႔ပါ။ အာဏာကို မေတာ္တေရာ္ သံုးသံုးေနၾကလြန္းတဲ့အတြက္ အာဏာမေတာ္တေရာ္ ညႇဳိးႏြမ္းေစတာသာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း။ အဆံုးသတ္မွာ ဘုန္းႀကီးေတြေၾကာင့္ သာသနာေတာ္က မညႇဳိးႏြမ္းပါဘူး။ သူတို႔ရဲ႕ အာဏာကို မေတာ္တေရာ္လုပ္တာေတြပဲ ညႇုဳိးႏြမ္းတာျဖစ္ပါတယ္။
မမခင္ ၏ December 2008 ထုတ္ ေဆာင္းပါးအား မွ်ေဝပါသည္။

နအဖ ကို မဟနဆရာေတာ္ႀကီးမ်ား ေဟာႀကားသင့္ေသာ ဇာတ္ေတာ္တစ္ခု

ျမန္မာျပည္သူေတြ ဆင္းရဲတြင္းနက္ေနတာဟာ န အ ဖ စစ္အုပ္စု မတရားဖိႏွိပ္ အုပ္ ခ်ဳပ္ေနတာေၾကာင္႔ျဖစ္ပါတယ္။ န အ ဖ မတရား ဖိႏွိပ္အုပ္ခ်ဳပ္ေနတာကို နိုင္ငံဥေသ်ွာင္ျဖစ္တဲ႔ မ ဟ န ဆရာေတာ္ၾကီးေတြက အမွန္တရားကို သိေသာ္လည္း မဟရဲ မေဟာရဲ မေျပာရဲ (ဘယာဂတိ) ျဖစ္ေနၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ မ ဟ န ဆရာ ေတာ္ၾကီးေတြက န အ ဖ စစ္အုပ္စုကို ေဟာၾကားသင္႔တဲ႔ ဖာတ္ေတာ္တခုကို တင္ျပ လုိက္ပါတယ္။ ဇာတ္ေတာ္မွာပါတဲ႔ အျဖစ္အပ်က္ေတြက ယေန႔ျမန္မာျပည္မွာ ျဖစ္ပ်က္ေနတာ ႏွင္႔ ထပ္တူနီးပါးျဖစ္ေနတာေၾကာင္႔ ဒီဇာတ္ေတာ္ကို တင္ျပလိုက္ရတာပါ။

မဟန ဆရာေတာ္ အခ်ဳိ႔က ဘုရားေဟာမဟုတ္တာေတြကုိ မေဟာရဘူးဆုိလုိ႔ ဘုရားေဟာဇာတ္ေတာ္ တစ္ပုဒ္ကုိ တင္ျပလုိက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။


ဂႏၶတိႏၵဳက ဇာတ္ေတာ္
ေရွးအခါက ကပိလတိုင္း ဥတၱရပဥၹာလျပည္မွာ ပဥၹာလဆိုတဲ႔ မင္းၾကီးအုပ္ခ်ဳပ္စိူးစံသတဲ႔။ ထိုပဥၹာလမင္းဟာ အဂတိတရား လိုက္စားျပီး မင္းက်င္႔တရားမ်ားကို ေမ႔ေလ်ာ႔ေနပါသတဲ႔။
အဂတိတရား ၄-ပါးဆိုတာက
(၁) ဆႏၵာဂတိ= ခ်စ္တဲ႔အတြက္ မလုပ္အပ္တာကိ္ု လုပ္ျခင္း
(၂)ေဒါသာဂတိ= မုန္းတဲ႔အတြက္ မလုပ္အပ္တာကို လုပ္ျခင္း
(၃) ဘယာဂတိ=ေၾကာက္တဲ႔အတြက္ မလုပ္အပ္တာကို လုပ္ျခင္း
(၄)ေမာဟာဂတိ= မသိတဲ႔အတြက္ မလုပ္အပ္တာကို လုပ္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

မင္းျဖစ္သူဟာဤလို ဂတိတရား လိုက္စားျပီး တရားမွန္ကို လက္လြတ္ခဲ႔တဲ႔အတြက္ မင္းမွဳထမ္း အားလံုးဟာလည္း တရားမေစာင္႔ၾကေတာ႔ဘူး၊ ကိုယ္ရထားတဲ႔ အာဏာအခြင္႔အေရးမ်ားႏွင္႔ လူထုကို အမ်ိဳးမ်ိဳးႏွိပ္စက္ၾကတယ္။ အစိုးရလုပ္သူမ်ား တရားပ်က္လြန္းတဲ႔အတြက္ သူခိုးဓားျပမ်ားလည္းထၾကြၾကတယ္။ ဒါေၾကာင္႔လူထုဟာ ေန႔အခ်ိန္ မင္းႏွိပ္စက္ ခံၾကရျပီး ညဥ္႔အခ်ိန္း သူခိုးဓားျပမ်ားရဲ႔ အႏွိပ္စက္ကို ခံေနၾကရတယ္။ သ႔ိုေသာ္လည္း ဒီအေၾကာင္း ေတြကုိ ပဥၹာလမင္းဟာ ဘာမွမသိဘူး ။ သိေအာင္လည္းမေလ႔လာဘဲ နန္းေတာ္အတြင္း ဇိမ္ယစ္ေနျပီးသာ ေနပါသတဲ႔။

ထိုစဥ္ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ဟာ ျမိဳ႔အ ျပင္ တည္ပင္ၾကီးမွာ ရုကၡစိုးနတ္ျဖစ္လို႔ ႏွစ္တိုင္း ႏွစ္တိုင္း မင္းရဲထံက အဖိုးတစ္ေထာင္ထိုက္ တဲ႔ ပူေဇာ္သကၠာရမ်ားကိုရပါတယ္။ ရကၡစိုးနတ္မင္းဟာ ဒီလိုမင္းရဲ႔ ပူေဇာ္မွဳကို ရေပမယ္႔ မင္းအက်င္႔ပ်က္ ေနတာ ကိုေတာ႔မေက်နပ္ဘူး၊ ဒီမင္းဟာ တရားမွန္ သိေအာင္ဘယ္လို လုပ္ရမလဲလို႔ အျမဲၾကံေနပါတယ္။
တစ္ရက္ေတာ႔ ရုကၡစိုးနတ္မင္းရဲ႔ စိတ္ထဲမွာ အၾကံျဖစ္ေပၚလာတယ္၊ “မင္းဖ်က္ဆီးလို႔ တိုင္းျပည္အလံုးေတာ႔ မီးဟုန္ဟုန္ေတာက္ေနျပီ၊ ဒါေပမယ္႔ ဒီမင္းယုတ္ဟာ ဘာမွ သတိမထားဘူး၊ သူဟာ ငါ႔ကို တစ္ႏွစ္ တစ္ေထာင္တန္ ပူေဇာ္ထားတဲ႔အတြက္ သူ႔ေက်းဇူးငါ႔မွာရွိေနတယ္၊ သူ႔ေက်းဇူးကို ဆပ္တဲ႔သေဘာထားႏွင္႔ အျမင္မွန္ရေအာင္ ေျပာမွေတာ္မယ္”လို႔ ညဥ္႔အခါ မင္းစက္ရာ တိုက္ခန္း၀င္ျပီး ေကာင္းကင္က ကိုယ္ေရာင္ျပလိုက္တယ္၊ နတ္ရဲ႔ ကိုယ္ေရာင္ေၾကာင္႔ မင္းဟာ အိပ္စက္ရာကေနလန္႔နိုးျပီး ၾကည္လိုက္ေတာ႔ သူ႔ေခါင္းေပၚက နတ္သားကိုျမင္တဲ႔အတြက္--.
“အသင္ ဘယ္သူလဲ’”လို႔ အိပ္ရာကေန ထယင္းေမးလိုက္တယ္။
“ငါ တည္ပင္ေစာင္႔နတ္ျဖစ္တယ္”
“ဘယ္ကိစၥ ၾကြလာပါသ လဲ နတ္မင္း?
“သင္မင္းၾကီးကို ဆံုးမခ်င္လို႔လာခ်င္ျဖစ္တယ္”
“ဘာမ်ား ဆံူးမခ်င္ပါသလဲ?
“သင္မင္းၾကီးဟာ အဂတိတရား လိုက္စားျပီး ေမ႔ေမ႔ေလ်ာ႔ေလ်ာ႔ မင္းလုပ္ေနတဲ႔အတြက္
ယခုတိုင္း သူျပည္သားေတြ အင္မတန္ဆင္းရဲကုန္ျပီ၊
ဒီအေၾကာင္းကို အသင္မင္းၾကီးသိရဲ႔လား?
“မသိပါဘူး၊ အရွင္နတ္မင္း”
“အသင္ ဘယ္မွာသိမွာလဲ- ကိုယ္က်ိဳးကိုသာ ၾကည္႔ျပီး သူမ်ားအက်ိဳးေတာ႔ မၾကည္႔တတ္ဘဲကိုး ၊ မင္းဆိုတာ ဒီလို ကိုက်ိဳးသာ မၾကည္႔ရဘူး၊ တိုင္းသူျပည္သား အမ်ားခ်မ္းသာေအာင္လည္း ျမင္ေအာင္ၾကည္႔တတ္ရတယ္၊ ခုေတာ႔ သင္က တိုင္းျပည္ေခါင္းေဆာင္ လုပ္ျပီး တရားပ်က္ေလေတာ႔ သင္႔လက္ေအာက္က လခစားအားလံုးဟာလည္း တရားမကပ္ၾကေတာ႔ဘူး၊ လက္လွမ္းမီသေလာက္ လူထုထံက နိုက္ယူေနၾကျပီ၊ ငါေျပာတာ ဟုတ္,မဟုတ္သိေအာင္ သင္ကိုယ္တိုင္ စံုစမ္းေပေတာ႔”လို႔ ရုကၡစိူးနတ္မင္းဟာ မင္းကို ဆံုးမ ေျပာဆုိျပီး ေနရာဗိမၼာန္ကို ျပန္သြားတယ္။

ပဥၥာ လမင္းလည္း ရုကၡစိုးနတ္မင္းရဲ႕ စကားကိုၾကားေတာ႔ အမတန္ထိတ္လန္႕ျပီး မိုးလင္းတဲ႔အခါ တိုင္းျပည္ကိုမွဳးမတ္မ်ားထံ အပ္ႏွံကာ ပုေရာဟိတ္ႏွင္႔ အတူ မထင္မရွား စနည္းနာထြက္ခဲ႔ၾကတယ္၊ ေရွးဦးစြာ အေရွ႔တံခါးက ထြက္လာလိုက္တာ တစ္ယူဇနာေလာက္ ေရာက္လ်င္ပင္ လမ္းေဘးမွာ လူအို တစ္ေယာက္ ဆဲေရးယင္း ေျခဖ၀ါး ဆူးထြင္ေနတာကို ေတြ႔ၾကရတယ္၊ “ဆဲေရးပံုကေတာ႔ ငါဆူးစူးခံရသလို ပဥၥာလမင္းလည္း စစ္ေျမျပင္မွာ ျမားစူးပါေစ”တဲ႔ ဒီစကားဟာ မင္းႏွင္႔ ပုေရာဟိတ္ ၾကားေတာ႔ အနီးခ်ဥ္းကပ္ျပီးပုေရာဟိတ္က
“ဘယ္ႏွယ္--အဖိုးၾကီး ခင္ဗ်ားဟာမ်က္စိမြဲလို႕ ဆူးႏွင္းမိတာကို ဘာေၾကာင္႔ မင္းကိုက်ိန္ဆဲရလည္းဗ်. ေမးတယ္.။ ဒီေတာ႔ အဖိုးအိုက” အလိုပုေရာဟိတ္ၾကီးတုိ႔ ပါကလား၊ ဒီလုိပါ ။ ခင္ဗ်ား….က ဒီနယ္သား မဟုတ္ဘူးထင္တယ္၊ က်ဳပ္တို႔ေနေျမမွာ မင္းျဖစ္ေနပံုက မင္းက အခြန္ေကာက္ေတာင္းလြန္းတယ္၊ ေခ်ာပို႕ ၀န္ထမ္းစတဲ႔ မင္းကိစၥေတြကလည္းအင္မတန္မ်ားတယ္။
မင္းကတရားမေစာင္႔ေတာ႔ မင္းမွဴထမ္းေတြကလည္း ျမင္တာကိုဆြဲေနၾကတယ္၊ ဒါေပမယ္႔သူတို႕က က်ဳပ္တို႔ကိုေတာ႔ ဘာအကာအကြယ္မွမေပးဘးူ၊ ည,ည ဆို သူခိုး ဓားျမ ႏွိပ္စက္လြန္းလို႕ ပုန္းအိပ္ၾကရတယ္၊ ဒါေၾကာင္႔ လူထုဟာ မင္းေဘး သူခိုးေဘး ေၾကာက္တဲ႔အတြက္ နည္းနည္းပဲသက္သာ သက္သာဆိုတဲ႔ သေဘာႏွင္႔ ဆူးခက္ေတြယူျပီ ပုန္းေအာင္းဖို႕ရာ လုပ္ၾကတယ္၊ ဒီဆူးခက္ေတြက က်ဳပ္ကိုစူးတာ ၊က်ဳပ္မ်က္စိမြဲလို႔ မဟုတ္ပါဘူး၊ ဒီေတာ႔ က်ဳပ္ မင္းကို မက်ိန္ဆဲရင္ ဘယ္သူ႕ က်ိန္ဆဲရဲ ရမွာတံုး ကို ပုေရာဟိတ္ ၾကီးရယ္ လို႔ေျပာလိုက္တယ္။
သူအိုရဲ႕ စကားကို ၾကားေတာ႔ မင္းက ပုေရာဟိတ္ကို ဆြဲေခၚျပီး”ဟုတ္ပါရဲ႕ က်ိန္ဆဲလည္း က်ိန္ဆဲစရာ ျဖစ္ေနျပီ။ ဒီလိုဆို လူေတြဆင္းရဲ ကုန္တာအမွန္ပဲ၊ ကိုင္း နန္းေတာ္ျပန္ျပီး တရားႏွင္႔အညီ အုပ္ခ်ဳပ္ ၾကပါစို႕ လို႕ေျပာသတဲ႔၊ ပုေရာဟိတ္က ’ဒီေလာက္ ေျပာစကားေလးႏွင္႔မယံုပါႏွင္႔ဦး အရွင္ မင္းၾကီး။ ေရွ႕ဆက္ စံုစမ္းပါစို႔ လို႔ ဆိုျပီး ဆက္ျပီးလာၾကသတဲ့။ မ ၾကာမီ သစ္ပင္ေပၚက လိမ္႕က်တဲ႔ မိန္းမအိုတစ္ေယာက္ ႏွင္႕ ေတြ႔ၾကျပန္ေရာ႕၊ မိန္႕မအို ဟာ က်ရာက လူးလဲထျပီး။။
‘’အဟီး …….ဟီး ဒီမင္းယုတ္က ဘယ္ေတာ႔ ေသမွာတဲ႔လဲ၊ ဒီ မင္းယုတ္ေၾကာင္း က်ဳပ္သမီး ႏွစ္ေယာက္ လင္ရခ်ိန္ေတာင္ လြန္လာျပီ ေတာ္။ သူတို႔ဟာသူတို႔ အခ်ိန္မီလင္ရလ်င္ က်ဳပ္အပူဘာမ်ွမရွိဘူး၊ ခုေတာ႔ သူတို႕ အပူ က်ဳပ္အပူ ျဖစ္ေနသေတာ႔ ဟီးဟီး လို႕ ငိုလိုက္ပါသတဲ႔။ ဒီလို ငိုသံၾကားေတာ႔ ပုေရာဟိတ္က ‘’ဗ်ိဳ႕ အမယ္ၾကီး……..ခင္ဗ်ား ငိုပံုက ဆန္းလွခ်ည္႕လား၊ ခင္ဗ်ား သမီးႏွစ္ေယာက္ လင္မရတာ ရွင္ဘုရင္ႏွင္႔ ဘာဆိုင္သတံုးဗ်။ ဆိုင္ပါေသာ္ေကာ ပုေရာဟိတ္ရယ္။ ဆုိင္ပုံကုိ ေျပာပါရေစဦး။ က်ြန္ မတို႔ မင္းဟာ အခြန္အတုတ္ေတြကိုေတာ႔ မရ ရတဲ႔နည္းႏွင္႔ ေကာင္ခံယူတယ္၊ တိုင္းျပည္ကိုေတာ႔ မေစာင္႔ေရွာက္ဘူး၊ ခုအခါ ညဆိုလ်င္ သူခိူးဓားျမက ႏွိပ္စက္တယ္၊ ေန႔ကို အခြန္ေတာင္းတဲ႔ မင္းခ်င္းမ်ားက ႏွိပ္စက္တယ္၊ မင္းက တရားမေစာင႕္ေတာ႔ မင္းမွဴထမ္းမ်ားကလည္း တရားမေစာင္႔ၾကဘူး၊ ျဖစ္တဲ႔နည္းနဲ႔ လုထုအေပၚ ႏွိပ္စက္ျပီး လုထုအေပၚ လုယူေနၾကပါတယ္၊ မင္းမွဴထမ္းမ်ား တရား ပ်က္တဲ႔ အတြက္ လူထုမွာ အသက္ေမြးမွဳ ခဲ႔ယဥ္းလာၾကတယ္၊ ခုဆိုလ်ွင္ အရြယ္ေရာက္တဲ႔ ကေလးေတြမွာ ၀မ္း၀ေအာင္ စားေလာက္တဲ႔ အလုပ္ မရွိရွာ ၾကေတာ႔ဘူး၊ အလုပ္မရွိေတာ႕ မေက်ြးန္ိင္ေတာ႔ မယားမယူ ၾကေတာ႔ဘူး၊ ဒါေၾကာင္႕ က်ြန္မ သမီးမ်ား လင္မရျခင္းျဖစ္ပါတယ္၊ သမီးမ်ား လင္မရေတာ႔ က်ြန္မ ဆင္းရဲဒုကၡ ၾကံဳရပါတယ္၊

မိန္မအိုက ဒီလိုေျပာေတာ႕ ဘုရင္ က သူေျပာတာ ဟုတ္တယ္ ပုေရာဟိတ္ေရ၊ ေရွ႔ဆက္သြားလိုက္ၾကဦးစို႔ လို ဆိုျပီး ေရွ႕ဆက္သြားၾက သတ႕ဲ့၊ မၾကာခင္ လယ္သမားတစ္ဦးရဲ႔ ဆဲသံ ကို ၾကားၾကျပန္သတဲ႔ ၊ လယ္သမားရဲ႕ ႏြားၾကီးဟာ ထြန္သြားနဲ႕ ထိုးမိလို႕ လဲက်သြားရာမွာ လယ္သမား ‘ ငါႏြားၾကီး ထြန္သြားထိုးမိလို႕ လဲက်သြားသလို ပဥၥာလမင္းလည္း စစ္ေျမျပင္မွာ လံွထိုးမိလို႕ လဲက်ပါေစ၊ ကိ်န္းသကိုး၊ ဒီေတာ႔ ပုေရာဟိတ္က “ဟိတ္… ေဟ႕ လယ္သမား……. ႏြား ထြန္သြားထိုးမိတာႏွင္႔ ဘာေၾကာင္႔ မင္းကို က်ိန္ဆဲရသလဲ လို႕ ေမးသတဲ႔ ၊ ဒီေတာ႕လယ္သမားက…
“တိုင္းျပည္ၾကီး ပ်က္စီးေနတာ ခင္ဗ်ားမသိဘူးလား၊ ေန႔ကို မင္းကႏွိပ္စက္၊ ညကို သူခိုးဓားျမက ႏွိပ္စက္ႏွင္႔ လူေကာင္းေတြ ဆင္းရဲကုန္ျပီ၊ က်ဳပ္မိန္းမကိုလည္း မင္းမွဳထမ္းမ်ားက ဘယ္ကို ေခ်ာပို႕ခိုင္းျပန္ျပီလဲ မသိဘူး။၊ ထမင္းပို႕ခ်ိန္ေရာက္ေနျပီ၊ ခုထိ ထမင္းပို႔မလာေသးဘူး၊ သူကိုေမ်ွာ္ရတာႏွင္ ႏြားကို ထိုးမိသြားျပီ၊ ဒီအေရးမွာ ဘယ္သူကိုဆဲေရးရမလဲ၊ မင္းပဲဆဲရမွာပဲ လို႕ ျပန္ေျပာေတာ႕ မင္႕းႏွင္႔ ပုေရာဟိတ္ လည္း ဟုတ္တယ္ ဟုတ္တယ္ ျပန္ေျပာျပီး လယ္ေတာက ရြာထဲ၀င္ၾကျပန္တယ္၊
သူတို႔လဲ ရြာကိုေရာက္လို႕မၾကာမီပင္ နိဳ႕ညွစ္ေယာက်ာ္း ႏြားကန္လို႕ လိမ္႔သြားတာႏွင္႔ ၾကံဳၾကျပန္တယ္၊ နို႕ညွစ္ေယာက်ာ္းက လိမ္႕ရာက ထျပီး သူႏွင္႕အတူ လိမ္႕သြားတဲ႕ နို႕ရည္အိုးကို္ ေကာက္ယူယင္း ငါႏွင္႔ နို႕ ရည္အိုး ႏြားကန္လို႕ လိမ္႔သလို႕ ပဥၥာလမင္း လည္း စစ္ေျမျပင္မွာ ရန္သူရဲ႕ သန္လ်က္ျဖင္႔ အခုတ္ခံရလိုေသပါေစ လို႕က်ိန္ျပန္သတဲ႔ ၊နိဳ႕ညွစ္ေယာက်ာ္း က်ိန္သံၾကားေတာ႔ ပုေရာဟိတ္က ေဟ႕လူ ..မင္းကို ႏြားကန္တာႏွင္႔ဘယ္႔ႏွယ္ေၾကာင္႕ မင္းၾကီး ကိုက်ိန္ဆဲးရတာတံုး လို႕ ေမးျပန္တယ္၊ ဒီေတာ႔ နို႕ညွစ္ေယာက်ာ္းက …. မေျပာခ်င္ပါဘူး ပုေရာဟိတ္ၾကီးရယ္၊ က်ဳပ္တို႔မင္းက တရားမေစာင္႔ဘူး။ သူ႕လူ လခစားေတြကလည္း တရားမေစာင္႕ေတာ႕ဘူးဗ်၊ ေဟာဒီ ႏြားမဟာ က်ြန္ေတာ္ညွစ္ေနက် မဟုတ္ပါဘူး၊ လခစား မင္းခ်င္းမ်ားက ႏြားနို႔ ေပးရမယ္ ဆင္႔ေလေတာ႔ ၀ယ္မေပးနိုင္တဲ႔အတြက္ ညွစ္ရာက ခုလို အကန္ခံရေတာ႔တာပါပဲ၊ ဒါေၾကာင္႕ စိတ္ညွစ္ညွစ္ႏွင္႕ မင္းကို က်ိန္ဆဲမိေတာ႔တာပါပဲခင္ဗ်ာ လို႕ေျပာပါတယ္၊
မင္းႏွင္႕ပုေရာဟိတ္တို႕လည္း …… အင္းဟုတ္တယ္ ဟုတ္တယ္ လို႕ေခါင္းညိတ္ျပီး ေရွ႕ဆက္လာၾကေတာ႕ ဘြတ္အဲ ဘြတ္အဲနဲ႔ တြန္ေအာ္ေနတဲ႕ ႏြားမၾကီးကို ၾကည္႔ျပီး ‘’ဒီႏြားမၾကီး သားႏွင္႔ ကင္းျပီး ဆင္းရဲရသလို ပဥၥာလမင္းၾကီးလည္း သားႏွင္႔ ေကြကြင္းျပီး ဆင္းရဲဒုကၡေရာကါ္ပါေစ လို က်ိန္ဆဲေနၾကတဲ႔ လူငယ္တစ္စုႏွင္႔ ေတြ႔ျပန္တယ္၊ဒီေတာ႕ ပုေရာဟိတ္က ………………….ေမးေတာ့..။
ေဟ႕လူ ႏြားမၾကီး ေအာ္ေနတာ အလကား မဟုတ္ဘူးဗ်၊ သူသားႏြားေျပာက္ကေလးကို မင္းခ်င္းမ်ားက သန္လ်က္အိမ္လုပ္ဖို႔ ႏြားေျပာက္ သားေေရ လိုခ်င္တယ္ဆိုျပီး သတ္သြားၾကတာ၊ မင္းကတရားမေစာင္႕ေတာ႔ သ႔ူလူေတြကလည္း တရားမေစာင္႕ၾကေတာ႔ဘူး၊ ဒါေၾကာင္႕ မင္းကိုက်ိန္ဆဲရတာလို႕ ျပန္ေျပာၾက သတဲ့။ မင္းႏွင္႔ ပုေရာဟိတ္ကလည္း “ဟုတ္ပ ဟုတ္ပ၊ က်ိန္သင္႕စြ က်ိန္သင္႕စြ ဆိုျပီး ဆက္အသြား၊ ခရီးအၾကားေရခန္းတဲ႔ အိုင္ထဲမွာ က်ီးအထိုးခံေနရတဲ႔ ဖားမ်ားႏွင္႕ ေတြ႔ၾကပါေရာ၊ ဖားေတြက က်ီးေတြရဲ႔ အထိုးအဆြကို ခံရေလေတာ႔ မခံမရပ္နိုင္ျဖစ္ျပီး၊……….

“ငါတို႕ကို က်ီးေတြ ထိုးဆြသလို ပဥၥာလမင္းႏွင္႔ သူ ႕ရဲသားဟာလည္း စစ္ထိုးရာမွာ က်ဆံုးလို႕ က်ီးလင္းတ မ်ား ထိုးဆြစားေသာက္ျခင္းကို ခံရသည္ျဖစ္ပါေစ”လို႔ က်ိန္ဆဲၾကသတဲ႔၊ က်ိန္ဆဲတဲ႔ ဖားရဲ႔ စကားအဓိပၸာယ္ကို တည္ပင္ေစာင္႕ နတ္ရဲ႔ အာႏုေဘာ္ေၾကာင္႕ မင္းႏွင္႕ ပုေရာဟိတ္တို႕ နားလည္းၾကပါသတဲ႕၊ ဒါေၾကာင္႕ ပုေရာဟိတ္က ဖားမ်ားထံ ခ်ဥ္းကပ္ျပီး၊ “သင္တို႔ကို က်ီးထိုးတာႏွင္႔ ဘာေၾကာင္႔ မင္းၾကီးကို က်ိန္ဆဲရတာလဲ”လိုေမးလိုက္ပါတယ္။
ဖားမ်ားက “အရွင္ ပုုေရာဟိတ္ ………မင္းၾကီးတရားေစာင္႔ပါလ်င္ ဤတိုင္းျပည္ဟာ စည္ပင္သာယာ ၀ေျပာမွာ အမွန္ျဖစ္ပါတယ္၊ တိုင္းျပည္ စည္ပင္သာယာ၀ေျပာခဲ႔လ်ွင္ အစားစာ ေပၚမ်ားလို႔ က်ီးကန္းမ်ားလည္း က်ြန္ေတာ္တို႔လို ဖားစုတ္ေတြရဲ႕ အသားကို ထိုးဆြ စားေသာက္ၾကမွာ မဟုတ္ပါဘူး၊ ခုေတာ႕တိုင္းျပည္ အရွင္သခင္ျဖစ္တဲ႔ မင္းက တရားမေစာင္႕တဲ႔အတြက္ မင္းမွဳထမ္းမ်ားကလည္း တရားမေစာင္႕ၾကဘူး၊ မင္းမွဴထမ္းမ်ား တရားမေစာင္႕တဲ႔အတြက္ တိုင္းျပည္ လူထုေတြလည္း တရားမေစာင္႔ၾကဘူး၊ အားလံုးပ်က္ၾကေတာ႔ မိုးေလ၀သက မမွန္ကန္ဘူး၊ မိုးေလ၀သက မမွန္ကန္ေတာ႔ ဆန္ေရ စပါးအစားအစာရွားပါးျပီ စားစရာ မရွိေတာ႕ က်ီးေတြဟာ က်ဳပ္တို႕ကို အစာလုပ္ၾကေတာ႕တာပါပဲ၊ ဒါေၾကာင္႔ က်ဳပ္တိုကို ထိုးဆြတာကက်ီး၊ က်ဳပ္တို႕က်ိန္ဆဲတာက မင္းျဖစ္ပါတယ္ “လိုျပန္ေျပာပါသတဲ႔၊ ဖားရဲ႔စကားၾကားေတာ႔ မင္းႏွင္႔ ပုေရာဟိတ္တို႕ဟာ”ေတာမွာေနတဲ႕ ဖားကစျပီး ငါတို႕ကို က်ိန္ဆဲကုန္ျပီ၊ တရားႏွင္႕အညီ မင္းျပဳမွေတာ္ေပမယ္’’ လို႕ နန္းေတာ္ကို ျပန္ျပီ တရားႏွင္႔ အညီမင္းျပဳပါသတဲ႕……..။
ဒီေလာက္ဆုိရင္ တုိင္းျပည္ ဆင္းရဲတြင္း နက္ ေနတာ ဟာ န အ ဖ ေၾကာင့္ ဟုတ္၊ မဟူတ္။ ျပည္ သူေတြ ငတ္ေနတာ န အ ဖ နဲ႔ ဆုိင္၊ မဆုိင္ ဆုိတာကုိ သက္ဆုိင္သူေတြ သေဘာေပါက္ၾကလိမ့္မယ္လုိ႔ထင္ပါတယ္။ ဇာတ္ေတာ္က ေတာ့ဒီေလာက္ပါပဲ။

Lankaေျမ

သီရိလကာၤေရာက္္ၿမန္မာေက်ာင္းသားရဟန္းေတာ္မ်ား website မွ။

ျမန္မာ့စီးပြားေရး ဇင္ဘာေဘြကိန္းဆုိက္ေနၿပီ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးဆိုတဲ့ သန္းေရႊ

အာဏာရွင္တဦးေၾကာင့္ တမ်ိဳးသားလုံး ဒုကၡေရာက္ရသည့္ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ အေျခအေနကို ယေန႔ ဇင္ဘာေဘြႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္ထုိက္၏။

အသက္ (၈၀) ေက်ာ္ အာဏာရွင္ မူဂါေဘးက ဇင္ဘာေဘြ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အတုိက္အခံက ႏုိင္လ်က္နဲ႔ အာဏာမလႊဲဘဲ ေပကပ္ေန၏။ အသက္ (၈၀) နီးပါး ဗုိလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊကလည္း ေရြးေကာက္ပြဲအႏုိင္ရ အန္အယ္လ္ဒီကုိ အာဏာမလြဲဘဲ ေပကပ္ေန၏။ အာဏာရွင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊေၾကာင့္ ႏုိင္ငံ့စီးပြားေရး ခၽြတ္ၿခံဳက်သလုိ ဇင္ဘာေဘြ စီးပြားေရးမွာလည္း ေၾကာက္စရာေကာင္းေအာင္ နာလန္မထူႏုိင္ျဖစ္ရ၏။

ဇင္ဘာေဘြမွာ ေငြေဖာင္းပြမႈႏႈန္းက တရား၀င္ထုတ္ျပန္ခ်က္အရပင္ ရာခုိင္ႏႈန္း သန္းရာႏွင့္ခ်ီ ရွိသည့္အတြက္ ကမာၻမွာ ေငြေဖာင္းပြမႈ စံခ်ိန္အျမင့္ဆုံးႏုိင္ငံ ျဖစ္သြား၏ အဆမတန္ တန္ဖုိးက်ေနသည့္ ဇင္ဘာေဘြျပည္တြင္းသုံး ေဒၚလာတန္ဖုိးမွာ ျမန္မာႏုိင္ငံ ဂ်ပန္ေခတ္ေငြစကၠဴထက္ဆုိးေန၏။ တေလာကတင္ ဇင္ဘာေဘြမွာ သန္း (၅၀၀) တန္ ဇင္ဘာေဘြေဒၚလာ ထုတ္လုိက္ျပန္၏။ ထုိ သန္း (၅၀၀) တန္ေငြစကၠဴသည္ အေမရိကန္ေဒၚလာ (၅၀) သို႔မဟုတ္ ျမန္မာေငြ (၆၅,၀၀၀) ႏွင့္သာ ညီမွ်၏။

၂၀၀၈ ႏုိ၀င္ဘာ (၁၄) ရက္တြင္ ဇင္ဘာေဘြ၏ လစဥ္ ေငြေဖာင္းပြမႈႏႈန္းက (၇၉,၆၀၀,၀၀၀,၀၀၀.၀၀) ရာခုိင္ႏႈန္းရွိၿပီး ႏွစ္စဥ္ ေငြေဖာင္းပြမႈႏႈန္းက (၈၉,၇၀၀,၀၀၀,၀၀၀,၀၀၀,၀၀၀,၀၀၀,၀၀၀) ရာခုိင္ႏႈန္းရွိသည္ဟု Cato Institute က ထုတ္ျပန္ထားသည္မွာ မစဥ္းစား၀ံ့ေအာင္ ျဖစ္၏။

ျပည္တြင္းသုံးေငြ တန္ဖုိး အဆမတန္က်သည့္အတြက္ ဇင္ဘာေဘြေဒၚလာကုိ လက္မခံေတာ့ဘဲ တႏုိင္ငံလုံး အေမရိကန္ေဒၚလာႏွင့္သာ အေရာင္းအ၀ယ္လုပ္ရသည့္အျဖစ္ ေရာက္၏။ ယင္းသို႔ တႏုိင္ငံလုံး ျပည္တြင္းသုံးေငြ လက္မခံဘဲ အေမရိကန္ ေဒၚလာကုိသာ လက္ခံသုံးစြဲလာသည့္အခ်က္ကုိ dollarisation ဟု သံုးႏႈန္း၏။

ဇင္ဘာေဘြမွာ မီတာခေတြကုိ အေမရိကန္ေဒၚလာႏွင့္ေပးရ၏။ ဓာတ္ဆီဆုိင္ေတြကလည္း အေမရိကန္ေဒၚလာကုိသာ လက္ခံ၏။ ဇင္ဘာေဘြမွာ ဘတ္စကားခကားေတြက တေန႔လုပ္ခေလာက္ ေစ်းခုန္တက္ေနသည့္အတြက္ ေက်ာင္းေတြပိတ္ထားရ၏။ ဘီယာတပုလင္း ဇင္ဘာေဘြေဒၚလာ ဘီလီယံ (၁၅၀) ထိ ျဖစ္သြား၏။ အမ်ားစုက တေန႔ ထမင္းတနပ္သာ စားႏုိင္၏။

ယင္းသို႔ ျပည္သူသန္းေပါင္းမ်ားစြာ အစာေရစာ ငတ္မြတ္ေနသည့္တုိင္ တႏုိင္ငံလုံးနီးပါး ၀မ္းေရာဂါ ကပ္ဆုိးႀကီးဆုိက္ေနသည့္တုိင္ ဇင္ဘာေဘြဟာ က်ဳပ္ပုိင္တဲ့ႏုိင္ငံဆုိၿပီး အာဏာရွင္ မူဂါေဘးက အတုိက္အခံႏွင့္ အာဏာခြဲေ၀ေရး မလုပ္ႏုိင္ျဖစ္ေန၏။ ဇင္ဘာေဘြအေရးကုိ ကုလသမဂၢကေန အေရးယူေအာင္ တုိးတိုးတိတ္တိ္တ္ လုပ္ျပန္ေတာ့လည္း တ႐ုတ္ႏွင့္႐ုရွက ကန္႔ကြက္ျပန္၏။ ဇင္ဘာေဘြ အာဏာရွင္ကုိ မည္သည့္ႏုိင္ငံကမွ မေဖ်ာင္းဖ်ႏိုင္သည့္အဆုံး အေမရိကန္သမၼတသစ္ အုိဘားမားကေတာ့ လုပ္ႏုိင္ေကာင္းရဲဆုိၿပီး Times သတင္းစာႀကီးက ေျမႇာက္ေပး၏။

ယေန႔ ဇင္ဘာေဘြႀကံဳေနရသည့္ အေျခအေနအရပ္ရပ္သည္ ျမန္မာႏုိင္ငံႏွင့္ ခၽြတ္စြပ္တူေန၏။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ အလုပ္အကုိင္ေတြ သန္းခ်ီရွိပါသည္ဟု ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ သိန္းစိန္ကေျပာသည့္အခ်ိန္တြင္ ျမန္မာႏုိင္ငံက စီးပြားေရး လုပ္ငန္း အေတာ္မ်ားမ်ား ရပ္ကုန္သည္။ အေရာင္းအ၀ယ္ေတြ ဆုိင္းကုန္သည္။ ႏုိင္ငံတကာမွ ၀ယ္သူမ်ား လက္မခံသျဖင့္ ဆန္၊ သစ္ စသည့္ ကုန္စည္ေတြ ရန္ကုန္ ဆိပ္ကမ္းမွာ ပုံေနသည္။ သို႔တုိင္ စစ္အစိုးရ အေျခအေနမွာ တုိင္းျပည္တြင္း ဘာျဖစ္လုိ႔ ဘာျဖစ္ေနမွန္းမသိ။

ဒု-ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေမာင္ေအးႏွင့္ ရင္းႏွီးသည္ဆုိသည့္ ကေမာၻဇဘဏ္ပုိင္ရွင္ ဦးေအာင္ကုိ၀င္းေခၚ ဆရာေက်ာင္းသည္ပင္ သူပုိင္လုပ္ငန္းမ်ားမွ ၀န္ထမ္းမ်ား ေလွ်ာ့ခ်ေနရသည္။ အျခားကုမၸဏီအမ်ားအျပားလည္း ၀န္ထမ္းေတြ ေလွ်ာ့ခ်ေနရသည္။ ျမန္မာျပည္သူအမ်ားစုမွာလည္း စီးပြားက်ပ္ၿပီး အတိဒုကၡေရာက္ေနသည္။

နာဂစ္မုန္တိုင္းေၾကာင့္ လူေတြ သိန္းသန္းခ်ီေသသည္ကုိပင္ မ်က္ႏွာလႊဲခဲပစ္လုပ္ရက္သညိ့ စစ္အစုိးရသည္ ကမၻာ့စီးပြားကပ္မုန္တုိင္းေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္သူေတြ ဒုကၡေရာက္ကုန္၊ ေသကုန္လွ်င္လည္း လုံထိန္းသတ္လုိ႔ေသမည့္အစား စီးပြားသတ္လုိ႔ေသတာ ေကာင္းသည္ဟုပင္ သေဘာထားမည့္ကိန္း ရွိေန၏။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊကလည္း အာဏာရွင္ မူဂါေဘးလုိ ျမန္မာႏိုင္ငံကုိ ဒါက်ဳပ္ပုိင္တဲ့ႏုိင္ငံဟု သေဘာထား လုပ္ကုိင္ေန၏။

အာဏာရွင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊ၏ ေခါင္းမာမႈေၾကာင့္ ကုန္သည္ေတြကလည္း မေက်မနပ္ျဖစ္ကုန္၏။ ရဟန္းသံဃာေတြကလည္း မေက်မနပ္ ျဖစ္ကုန္၏။ ေက်ာင္းသားေတြကလည္း အခဲမေက်ျဖစ္ကုန္၏။ ျပည္သူေတြကလည္း မေက်မနပ္ ျဖစ္၏။ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ အေျခအေနမွာ တတုိင္းျပည္လုံးက စစ္အစိုးရ ရန္သူျဖစ္လာၿပီ။ စစ္အစိုးရသည္လည္း တတုိင္းျပည္လုံး၏ ဘုံရန္သူ ျဖစ္လာၿပီ။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊစဥ္းစားဖုိ႔ တုိက္တြန္းလုိသည္မွာ ဇင္ဘာေဘြကဲ့သို႔ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ ေငြေဖာင္းပြမႈႏႈန္း (၈၉,၇၀၀,၀၀၀,၀၀၀,၀၀၀,၀၀၀,၀၀၀,၀၀၀) ရာခုိင္ႏႈန္း ေရာက္ၿပီးမွ ႏုိင္ငံေရးျပဳျပင္မလား၊ ျမန္မာႏုိင္ငံကုိ က်ဳပ္သာပုိင္တယ္ဆုိတဲ့ ဇင္ဘာေဘြ အာဏာရွင္ မူဂါေဘးရဲ႕သေဘာထားမ်ိဳးနဲ႔ ေရြးေကာက္ပြဲသြားမလား၊ လက္ရွိအေျခအေနမွာ ထြက္ေပါက္ရွာမလား ဆုိသည့္အခ်က္ျဖစ္၏။

ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ ေငြေဖာင္းပြမႈႏွဳန္း (၈၉,၇၀၀,၀၀၀,၀၀၀,၀၀၀,၀၀၀,၀၀၀,၀၀၀) ရာခုိင္ႏႈန္း ေရာက္ၿပီးမွ ႏုိင္ငံေရးျပဳျပင္လွ်င္ ျပည္သူေတြ၏ ေဒါသေၾကာင့္ တတုိင္းျပည္လုံး မီးဟုန္းဟုန္းေတာက္တာသာ အဖတ္တင္မည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံကုိ က်ဳပ္သာပုိင္တယ္ဆုိသည့္ ဇင္ဘာေဘြ အာဏာရွင္ မူဂါေဘးရဲ႕ သေဘာထားမ်ိဳးႏွင့္ ေရြးေကာက္ပြဲသြားလွ်င္ ဆန္႔က်င္မႈေတြမ်ားၿပီး ေသြးထြက္သံယုိမႈေတြႏွင့္ ႀကံဳရမည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊ အေသခ်ာသိထားသင့္သည့္အခ်က္ေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံစီးပြားေရးသည္ ဇင္ဘာေဘြအေျခအေနအတုိင္း သိသိသာသာ ထုိးက်ေနၿပီျဖစ္သည္ဆုိသည့္ အခ်က္ျဖစ္၏။

ေဆာင္ပါး-ေခတ္ျပိဳင္

EQ လား IQ လား

လူတစ္ေယာက္၏ ေအာင္ျမင္မႈရရန္အတြက္လုိအပ္ခ်က္မွာ ဦးေႏွာက္ဉာဏ္ရည္အဆင့္(IQ) မဟုတ္။ ႏွလုံးရည္အဆင့္အတန္း (EQ) ျဖစ္ေၾကာင္း အေမရိကန္ႏိုင္ငံ ဟားဗတ္တကၠသုိလ္မွ စိတ္ပညာ႐ွင္ နီးယဲလ္ဂုိးလ္မန္းက ေဖာ္ထုတ္ေျပာၾကားခဲ့သည္။ သူသည္ ဆယ္ႏွစ္အတြင္း အလုပ္သမား တစ္ေထာင္ခန္႔ကုိ သုေတသနျပဳ ေလ့လာေတြ႕႐ွိမႈအရ (IQ)ေၾကာင့္ေအာင္ျမင္သူ ၂၅%၊ (EQ)ေၾကာင့္ေအာင္ျမင္သူ ၇၅% ႐ွိေၾကာင္း ေတြ႕႐ွိခဲ့သည္။

ဦးေႏွာက္ဉာဏ္ရည္အဆင့္ေကာင္းေသာ ဘြဲ႕ရပညာတတ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးတစ္ေယာက္သည္ ႏွလုံးရည္အဆင့္အတန္း ည့ံဖ်င္းသျဖင့္ လုပ္ငန္းခြင္မွာ ေအာင္ျမင္မႈမရ၊ အလုပ္မွ ထြက္ခဲ့ရေလၿပီ။ ထုိအလုပ္ကုိ ဦးေႏွာက္ဉာဏ္ရည္အဆင့္နိမ့္ၿပီး ဘြဲ႕မရေသာ္လည္း ႏွလုံးရည္အဆင့္အတန္းျမင့္သည့္ အုပ္္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးက အုပ္ခ်ဳပ္လုပ္ကိုင္သည့္အခါ လုပ္ငန္းေအာင္ျမင္႐ုံမက ထုိအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးသည္ လုပ္ငန္းတြင္ ႐ွယ္ယာ၀င္တစ္ေယာက္ပင္ ျဖစ္ခဲ့ရေၾကာင္း နီးယဲလ္ဂုိးလ္မန္းသုေတသနျပဳရာ၌ ေတြ႕႐ွိခဲ့ရသည္။

(EQ)ႏွလုံးရည္ျပကိန္း (Emotional Quotient)သည္ အက်င့္စာရိတၱႏွင္ စိတ္ေနသေဘာ သဘာ၀၏ အရည္အေသြးပင္ျဖစ္သည္။


ႏွလုံးရည္အဆင့္အတန္း (EQ)ျမင့္သူသည္ -

(၁) ကုိယ့္ကုိကုိယ္ အကဲျဖတ္သိႏိုင္ျခင္း (Self Evaluation)

(၂) ႐ုတ္တရက္ေပၚေပါက္လာေသာ စိတ္လႈံ႕ေဆာ္မႈကုိ ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ျခင္း (Impulse Control)

(၃) ကုိယ့္သိကၡာကုိယ္ေစာင့္ျခင္း (Self Oiscupline)

(၄) တစ္ဖက္သားအေပၚ စာနာေထာက္ထားငဲ့ညာႏိုင္စြမ္း႐ွိျခင္း (Compassion)

(၅) တစ္ဖက္သား၏ေကာင္းေသာလုပ္ရပ္ကုိ ထုတ္ေဖာ္ခ်ီးက်ဴးႏိုင္စြမ္း႐ွိျခင္း (Praise)

(၆) မွန္ကန္ေကာင္းမြန္စြာ ေတြးေခၚစဥ္းစားႏိုင္ျခင္း (Positive Thinking) ……………… စသည့္ အခ်က္အလက္မ်ားႏွင့္ျပည့္စုံသူ ျဖစ္သည္။ ထုိသူသည္ (EQ)ကုိ မိဘႏွစ္ပါးထံမွ အေမြဆက္ခံရ႐ွိႏိုင္သည္။ ႏွလုံးရည္အဆင့္ျမင့္ေသာ မိဘမ်ားမွ ေပါက္ဖြားလာသူသည္ အလုိအေလ်ာက္ ႏွလုံးရည္ျမင့္သူျဖစ္လာၿပီး ႏွလုံးရည္အဆင့္နိမ့္ေသာမိဘမွ ေပါက္ဖြားလာသူမွာ ႏွလုံးရည္အဆင့္နိမ့္သူသာ ျဖစ္ေနတတ္သည္။

သည္ေနရာတြင္ မိေကာင္းဖခင္သားသမီးဆုိသည့္စကားရပ္၏ ေလးနက္မႈကုိ သိျမင္ႏိုင္လိမ့္မည္ ထင္ပါသည္။ မိဘေကာင္းလွ်င္ သားသမီးေကာင္းမည္၊ မိဘဆုိးလွ်င္ သားသမီးလည္းဆုိးမည္ဆုိသည့္ အဓိပၸါယ္သေဘာပင္ျဖစ္သည္။

ႏွလုံးရည္အဆင့္ကုိ မိဘထံမွရသျဖင့္ ဆုိးေသာမိဘမွ ေပါက္ဖြားလာေသာသူသည္ သားစဥ္ေျမးဆက္ဆုိးၿပီး ေအာင္ျမင္မႈမရ၊ ဘ၀ခရီးလမ္းတစ္ေလွ်ာက္လုံး နလံမထူႏိုင္ျဖစ္ေနလွ်င္ သဘာ၀ႀကီးကုိ တရားပါ့မလားဟု ေမးစရာေပၚလာႏိုင္ပါသည္။

ထုိေမးခြန္းအတြက္ အေျဖ႐ွိပါသည္။ အေျဖက ႏွလုံးရည္အဆင့္အတန္းျမင့္မားလာေစရန္ ျပဳျပင္ယူ၍ရသည္ဆုိျခင္းပင္ျဖစ္၏

ႏွလုံးရည္အဆင့္ကုိ မိဘထံမွရသလုိ ဦးေႏွာက္ဉာဏ္ရည္အဆင့္မွာလည္း မိဘမ်ားထံမွ ထက္၀က္ရေၾကာင္းတင္ျပလုိပါေသးသည္။ စိတ္ပညာ႐ွင္ ပါေမာကၡႀကီး၏ သုေတသနျပဳခ်က္အရ ဦးေႏွာက္ဉာဏ္ရည္အဆင့္ ၅၀% မွာ မိဘမ်ားထံမွရ႐ွိသည္။ ထုိသုိ႔ရ႐ွိျခင္းသည္ အတုိးအေလ်ာ့မ႐ွိ။ ေျပာင္းလဲျခင္းမ႐ွိေပ။ က်န္ေသာ ၅၀%ကုိ ပတ္၀န္းက်င္ႏွင့္ မိမိအား ထိန္းေက်ာင္းျပဳျပင္ေပးသူ (ဆရာ၊ ဆရာမ)မ်ားထံမွရသည္။ ဦးေႏွာက္ဉာဏ္ရည္အဆင့္နိမ္ေသာပတ္၀န္းက်င္တြင္ ေနထိုင္ႀကီးျပင္းခဲ့သူ၊ ဉာဏ္ရည္အဆင့္နိမ့္ေသာ ထိန္းေက်ာင္းျပဳျပင္ေပးသူတုိ႔လက္တြင္ ႀကီးျပင္းခဲ့သူသည္ က်န္ ၅၀%မွာ အဆင့္နိမ့္တတ္သည္။ ကၽြန္ေတာ့္ဆုိလုိရင္းမွာ ပထမ ၅၀% (မိဘမ်းာထံမွရ)သည္ ေျပာင္းလဲမႈ မ႐ွိႏိုင္ေသာ္လည္း က်န္ ဒုတိယ ၅၀%သည္ ပတ္၀န္းက်င္ႏွင့္ျပဳျပင္ထိန္းေက်ာင္းေပးသူမ်ားအေပၚ လိုက္ၿပီး ဉာဏ္ရည္အနိမ့္အျမင့္ ေျပာင္းလဲမႈ႐ွိတတ္ေၾကာင္းပင္ျဖစ္သည္။

ဦးေႏွာက္ဉာဏ္ရည္အဆင့္ ႏွလုံးရည္အဆင့္တုိ႔တြင္ ႏွလုံးရည္အဆင့္က အဓိကက်ေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္ တင္ျပခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာဆုိျခင္းအေပၚ ဉာဏ္ရည္အဆင့္႐ွိရန္မလုိဟု မယူဆ ေစလုိပါ။ လူတစ္ေယာက္သည္ ဉာဏ္ရည္အဆင့္ေကာင္းၿပီး၊ ႏွလုံးရည္အဆင့္အတန္းပါေကာင္းလွ်င္ ထိပ္ဆုံးေရာက္ဖုိ႔ ေသခ်ာပါသည္။ ဉာဏ္ရည္အဆင့္နိမ့္ၿပီး ႏွလုံးရည္အဆင့္ေကာင္းလွ်င္လည္း ထိပ္ဆုံးသုိ႔ ေရာက္ႏိုင္ပါသည္။ ဦးေႏွာက္ဉာဏ္ရည္အဆင့္သာေကာင္းၿပီး ႏွလုံးရည္မေကာင္းလွ်င္ အဆင့္အတန္းတစ္ခုကုိ ရ႐ွိႏိုင္ေသာ္လည္း ထိပ္ဆုံးသုိ႔ မေရာက္ႏိုင္၊ ေ႐ႊလက္ပိုင္႐ွင္မျဖစ္ႏိုင္ပါ။

ႏွလုံးရည္ေကာင္းေသာ ေ႐ႊလက္ပိုင္႐ွင္ျဖစ္ရန္ မိဘႏွစ္ပါးက မေပးခဲ့လွ်င္ မိမိဘာသာ မိမိတည္ေဆာက္ယူရပါမည္။ ထုိသုိ႔တည္ေဆာက္ရန္ လိုအပ္သည့္အခ်က္မ်ားကုိ တင္ျပပါမည္။


ႏွလုံးရည္အဆင့္ေျပာင္းလဲရန္အတြက္ …………….

(၁) အေျခအေနကုိ မွန္မွန္ကန္ကန္အကဲျဖတ္ပါ။

(၂) မွန္ကန္စြာသိျခင္းျဖင့္ ဘ၀င္ျမင့္ျခင္း၊ သိမ္ငယ္ျခင္းတုိ႔ကုိ ေ႐ွာင္႐ွားရမည္။ မိမိစိတ္ကုိ အစြန္းတစ္ဘက္သုိ႔ မေရာက္ပါေစႏွင့္။

(၃) စိတ္ခံစားခ်က္ကုိ ထိန္းခ်ဳပ္ပါ။ ၀မ္းနည္းလြယ္၊ ေဒါသျဖစ္လြယ္ မ႐ွိပါေစႏွင့္။

(၄) ျပႆနာတစ္ရပ္ကုိ ေျဖ႐ွင္းရာတြင္ ၿငိမ္းခ်မ္းစိတ္ေမြးပါ။ စိတ္ကုိတည္ၿငိမ္ေအာင္ထားပါ။

(၅) ကိုယ္ခ်င္းစာတရား႐ွိပါ။ အမ်ား၏ ခ်စ္ခင္မႈရ႐ွိေစရန္ အေပးအယူမွ်တစြာ ေနတတ္ေအာင္ ႀကိဳးစားေလ့က်င့္ပါ။

(၆) စည္းကမ္းသတ္မွတ္ပါ။ အလုပ္အကိုင္ အႀကံအစည္တစ္ခုကုိ ခ်က္ခ်င္းထလုပ္ပါ။ အခ်ိန္ေ႔႐ႊဆိုင္းျခင္းမျပဳဘဲ သတ္မွတ္ခ်ိန္တြင္ ၿပီးစီးေအာင္လုပ္ပါ။

(၇) အျပဳစိတ္ထားပါ။ အေကာင္းဘက္က ေတြးေခၚစဥ္းစား အေကာင္းျမင္စိတ္ထားပါ။

(၈) တစ္ဖက္သားကုိ အဓိပၸါယ္႐ွိစြာ ခ်ီးက်ဴးပါ။

(၉) သိကၡာ႐ွိျခင္း၏အဓိပၸါယ္ကုိသိပါ။ သိကၡာ႐ွိစြာေနထိုင္တတ္ေအာင္ ႀကိဳးစားပါ။

ေဖာ္ျပပါအခ်က္မ်ားအနက္ သင့္တြင္ ဘာေတြ႐ွိၿပီး ဘာေတြခ်ဳိ႕ယြင္းေနသည္ကုိ ေ၀ဖန္ အကဲျဖတ္ပါ။ ခၽြတ္ယြင္းခ်က္မ်ားျပည့္စုံလာေအာင္ႀကိဳးစားပါ။ သင္သည္ ႏွလုံးရည္အဆင့္႐ွိသူ တစ္ေယာက္ဘ၀သုိ႔ ေရာက္လာပါလိမ့္မည္။ သင္သည္ ေ႐ႊလက္ပိုင္႐ွင္ဘ၀သုိ႔ ေရာက္လာႏိုင္သလုိ သင္၏ သားစဥ္ေျမးဆက္တုိ႔လည္း ေ႐ႊလက္ပိုင္႐ွင္ဘ၀သုိ႔ ေရာက္ေအာင္ အေမြေပးႏိုင္ပါလိမ့္မည္။

မိဘထံမွအေမြရေသာ ႏွလုံးရည္အဆင့္ကုိ ျမင့္မားႀက့ံခိုင္လာေစရန္ ႀကိဳးစားအားထုတ္ၿပီး ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲ၍ရသလုိ မိမိ၏အျပဳအမူအေနအထိုင္ေၾကာင့္ အေမြရထားေသာ ႏွလုံးရည္အဆင့္ ပ်က္စီးသြားႏိုင္သည္ကုိလည္း သတိျပဳေစခ်င္သည္။

လူတစ္ေယာက္ကုိ ေကာင္းေအာင္ျပဳျပင္ႏိုင္သူသည္ ထုိသူကုိယ္တိုင္ျဖစ္သလုိ ဆုိးေအာင္ တြန္းပုိ႔ႏိုင္သူမွာလည္းထုိသူပင္ျဖစ္သည္။

သင္သည္ ဦးေႏွာက္ဉာဏ္ရည္အဆင့္နိမ့္ေသာ္လည္း ႏွလုံးရည္အဆင့္ျမင့္သူျဖစ္ခဲ့လွ်င္ သင့္ထံမွ အေမြမရႏိုင္ေသာ ဉာဏ္ရည္အဆင့္သုိ႔ သားသမီးမ်ား ရ႐ွိႏိုင္ေစရန္ေကာင္းေသာ ပတ္၀န္းက်င္၌ေနပါေစ။ ေကာင္းေသာ ျပဳျပင္ထိန္းသိမ္းသူႏွင့္ ေတြ႕ပါေစ။

လူတစ္ေယာက္အတြက္ ဉာဏ္ရည္အဆင့္႐ွိၿပီး ႏွလုံးရည္အဆင့္ပါ႐ွိလွ်င္ အေကာင္းဆုံးဟု ကၽြန္ေတာ္ ဆုိခ်င္ပါသည္။

ကိုးကား- "ေကာင္းထက္"၏ ေ႐ႊခင္းလမ္းကုိေလွ်ာက္မလား၊ ေငြခင္းလမ္းကုိေလွ်ာက္မလား စာအုပ္မွ။


လူသားတိုင္း ဘဝ၏ ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္ကို ေအာင္ျမင္စြာ ဆြတ္ခူးရယူပိုင္ဆိုင္နိုင္ၾကပါေစ။