Burma Democratic Concern has the firm determination to carry on doing until the democracy restore in Burma.

Sunday 27 December 2009

Please click on the picture to read

ဘယ္လမ္းလုိက္ၾကမလဲႏွင့္ လက္ေတြ႔ႏုိင္ငံေရး (၂)

ဘယ္လမ္းလုိက္ၾကမလဲႏွင့္ လက္ေတြ႔ႏုိင္ငံေရး (၂)
(Choosing Right Path and Real Politics)


က်ဳပ္တုိ႔လူမ်ိဳးေတြက မင္းေလာင္းေမွ်ာ္တတ္ပါတယ္။ ဒ႑ာရီေတြထဲမွာ ေမွ်ာ္တတ္သလုိ ရာဇ၀င္ သမုိင္းေတြမွာလည္း ေမွ်ာ္ခဲ့ပါတယ္။ မင္းေလာင္း၊ မင္းေကာင္းကုိ ေမွ်ာ္တာက အပစ္မဟုတ္ပါဘူး။ အထူးသျဖင့္ မင္းဆုိးမင္းညစ္မ်ား ကာလရွည္ၾကာစြာ အဓမၼမင္းမူအုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ကာလမ်ိဳး၊ ေသသူကုိ ရွင္သူက တရတဲ့ကာလမ်ိဳးမွာ မင္းေကာင္းတုိ႔၊ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းတုိ႔ကုိ ပုိလုိ႔ေတာင္ ေမွ်ာ္မိတတ္ၾကပါတယ္။

က်ဳပ္တုိ႔တေတြ ေမွ်ာ္တတ္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းကေတာ့ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းလုိမ်ိဳးေပါ့ဗ်ာ။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ရဲ့ ေက်ာင္းသားဘ၀၊ သခင္ဘ၀၊ အဂၤလိပ္တုိက္၊ ဂ်ပန္တုိက္၊ စစ္ျပီးေခတ္ လြတ္လပ္ေရး လႈပ္ယွားမႈႀကီးကို ပုံေဖၚပုံမႈမွအစ၊ တုိင္းရင္းသားေတြရဲ့ တန္းတူေရးႏွင့္ ကုိယ္ပုိင္ျပဌာန္းခြင့္အေပၚ ထင္ရွားျပတ္သားေသာအျမင္၊ စစ္မွန္ေသာ ဒီမုိကေရစီ ျပည္ေထာင္စုႏုိင္ငံေတာ္ ဖဲြ႕စည္းတည္ေဆာက္ပုံ အေျခခံအုပ္ျမစ္ခ်မွတ္ပုံအထိ၊ တစ္ဖန္ လူထုလႈပ္ယွားမႈကုိ ဦးေဆာင္သြားစဥ္ကာလအတြင္းမွာ အင္အားစုေတြ၊ အတုိက္အခံေတြ၊ မိတ္ဖက္ေတြ၊ ရန္ဖက္ေတြကုိ စည္းရုံးပုံ၊ ကုိင္တြယ္ပုံစသျဖင့္ေတြကုိ က်ဳပ္တုိ႔အားက်ႀကပါတယ္။ သုိ႔ေသာ္ ထုိင္ျပီး အားက်ေနရုံေလာက္နဲ႔တင္ မလုံေလာက္ေတာ့ပါဘူး။ အဲဒီကာလက ျဖစ္ရပ္၊ ျဖစ္စဥ္ေတြထဲက ယေန႔ကာလအေျခအေနေတြႏွင့္ ကုိက္ညီႏုိင္တဲ့ သခၤန္းစာေတြကုိ ရဲရဲႀကီး ထုပ္ႏႈပ္က်င့္သုံးႏုိင္ဖုိ႔လုိအပ္ေနပါျပီ။ ဒီသခၤန္းစာမ်ိဳးေတြကုိ လုိအပ္တဲ့ေနရာေတြမွာ အလ်ဥ္းသင့္သလုိ ထဲ့သြင္းေဆြးေႏြးသြားပါ့မယ္။

သာမန္စီးပြါးေရး၊ လူမႈေရး လုပ္ငန္းစဥ္တစ္ခုမွအစ လူထုလႈပ္ယွားမႈ၊ ေတာ္လွန္ေရးတစ္ရပ္၊ ေခတ္ေျပာင္းအေရးေတာ္ပုံအထိ ေအာင္ျမင္စြာ အေကာင္အထည္ေဖၚႏုိင္ဖုိ႔က ရည္မွန္းခ်က္(Objective)ႏွင့္ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္(Way) ႏွစ္ခုလုံးက အေရးႀကီးပါတယ္။ သုိ႔ေသာ္ အေရးႀကီးအဆင့္ပုံခ်င္းက မတူပါဘူး။ ရည္မွန္းခ်က္ရဲ့ အေရးႀကီးပုံအဆင့္ေနရာကုိ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္က ဘယ္လုိနည္းနဲ႔မွ အစား၀င္ယူလုိ႔မရပါဘူး။ ရည္မွန္းခ်က္ ရွိေနလုိ႔သာ၊ ရည္မွန္းခ်က္ ေအာင္ျမင္ဖုိ႔အတြက္သာ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္ေတြ၊ အလုပ္ေတြ လုိအပ္ေနရတာမုိ႔ ရည္မွန္းခ်က္က အလုပ္၊ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္ရဲ့ အထက္မွာ အစဥ္ရွိေနရပါမယ္။ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္က ရည္မွန္းခ်က္ကုိ မလႊမ္းမုိးေစရပါဘူး။ ရည္မွန္းခ်က္ေအာင္ျမင္ဖုိ႔ လုိအပ္ရင္ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္ကုိ ေျပာင္းလဲရဲရပါမယ္။ သို႔ေသာ္ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္ႏွင့္ ကုိက္ညီေအာင္ ရည္မွန္းခ်က္ကုိ မျပင္ႏုိင္ပါဘူး။ ရည္မွန္းခ်က္သည္ ေျခေထာက္ျဖစ္ရင္ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္သည္ ဖနပ္ျဖစ္ပါတယ္။ ေျခေထာက္နဲ႔ မေတာ္ရင္ ဖနပ္ကုိ ေျပာင္းရပါမယ္။ ဖနပ္ႏွင့္ေတာ္ေအာင္ ေျခေထာက္ကုိ မလွီးျဖတ္ႏုိင္ပါဘူး။ အဲဒီလုိမွ အျမင္မရွင္းဘူးဆုိရင္ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္ ေျပာင္းတာကုိ ရည္မွန္းခ်က္ ေျပာင္းတာလုိ႔ ထင္မိျပီး အသည္းအသန္ျဖစ္ကာ အဓိကႏွင့္ သာမညမကဲြဘဲ အျမင္ရႈပ္ေထြးသြားတတ္ပါတယ္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္က ႏုိင္ငံ့လြတ္လပ္ေရးဆုိတဲ့ ရည္မွန္းခ်က္အတြက္ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္ေတြကုိ လုိအပ္သလုိ ရဲရင့္ျပတ္သားစြာ ေျပာင္းလဲက်င့္သုံးခဲ့တာေတြကုိ ေနာက္ပုိင္းမွာ ထဲ့သြင္းေရးသားသြားပါ့မယ္။

ရည္မွန္းခ်က္ႏွင့္ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္ မတူတာ၊ ရည္မွန္းခ်က္က လုပ္နည္းလုပ္ဟန္ထက္ ပုိအေရးႀကီးတာက ခင္ဗ်ားေျပာမွ မဟုတ္ပါဘူး။ က်ဳပ္တုိ႔အားလုံးသိျပီးသားပါ။ ခင္ဗ်ားက ေလႀကီး မုိးႀကီးလုပ္ျပီး အလုံးႀကီးႀကီးေတြနဲ႔ ပစ္မေနပါႏွင့္။ ခင္ဗ်ားဘာသိထားလုိ႔ ဘာေျပာခ်င္သလဲဆုိတာကုိသာ ၀ုိက္မေနဘဲ လုိရင္းတုိရွင္းသာ ေျပာလုိက္ပါလုိ႔ စာဖတ္သူတခ်ိဳ႕ ေျပာလုိက္တာကုိ က်ဳပ္အခုဘဲ ၾကားလုိက္မိပါတယ္။

ေကာင္းပါျပီ။
ရည္မွန္းခ်က္ကုိ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္ရဲ့အထက္မွာ၊ က်ဳပ္တုိ႔တစ္ကယ္ဘဲထားတယ္ဆုိတာ ေသခ်ာပါရဲ့လားလုိ႔ ထပ္ေမးပါရေစ။ မိမိလုပ္ေဖၚကုိင္ဖက္အခ်င္းခ်င္းၾကားမွာ ရည္မွန္းခ်က္အတြက္ ဘယ္ကာလတုန္းက သေဘာကဲြလဲြမႈေတြ ျဖစ္ခဲ့ဘူးသလဲဆုိတာကုိ ျပန္မွတ္မိႏုိင္ေသးပါလား။ ရည္မွန္းခ်က္အတြက္ သေဘာကဲြလဲြတာ ရွိေကာ ရွိဖူးပါရဲ့လား။ ဒါမွမဟုတ္ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္အတြက္ သေဘာကဲြလဲြခဲ့ရတဲ့ အႀကိမ္ေပါင္းကုိေကာ ေရတြက္ႏုိင္ပါသလား။

ဒီေန႔ က်ဳပ္တုိ႔တစ္ေတြ ျငင္းခုန္ေနၾကတာ၊ ေခါင္းခဲေနၾကတာ ရည္မွန္းခ်က္ မတူလုိ႔လား။ လုပ္နည္း လုပ္ဟန္ မတူလုိ႔လား။ ဒီေန႔ အတုိက္အခံအုပ္စုေတြ မညီညြတ္ႏုိင္ၾကတာ၊ တေဇာင္းႏွင့္ မ်က္ေခ်းျဖစ္ေနၾကတာ ရည္မွန္းခ်က္ေပၚ အေျခခံသလား။ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္အေပၚ အေျခခံသလား။ ဒီေန႔ အေရးေတာ္ပုံ ၾကန္႔ၾကာေနရတာ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္ ကဲြလဲြမႈေၾကာင့္လား။ ရည္မွန္းခ်က္ ကဲြလဲြမႈေၾကာင့္လား။

တစ္ကယ္ေတာ့ က်ဳပ္တုိ႔တေတြဟာ ရည္မွန္းခ်က္ကုိ ဆုပ္ကုိင္ထားသလုိဘဲ၊ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္ကုိလည္း ရည္မွန္းခ်က္ႏွင့္ တန္းတူထားျပီး အေသဆုပ္ကုိင္ထားၾကဆဲ ျဖစ္ေနပါတယ္။ က်ဳပ္တုိ႔ဟာ ႏွစ္လရွည္ၾကာစြာ ကုိင္ဆဲြထားတဲ့ ပုံစံခြက္ကေလး(လုပ္နည္းလုပ္ဟန္)ကုိ အသုံးခ်စရာ ကရိယာဘဲလုိ႔ မျမင္ႏုိင္ေတာ့ဘဲ၊ တေျဖးေျဖးႏွင့္ ကုိးကြယ္စရာလုိ႔ ျမင္လာေနၾကပါျပီ။

ေနာက္တစ္ခုျဖစ္တဲ့ လုိရင္း တုိရွင္း တင္ျပျခင္းဆုိတာကုိ ဒီေနရာမွာ နဲနဲေလာက္ ၀ိတၱာခ်ဲ႕ျပီး ေဆြးေႏြးဖုိ႔ လုိလာပါတယ္။

၁၉၄၅ခု၊ မတ္လ (၁၇)ရက္ေန႔ ေရႊတိဂုံဘုရား အေနာက္ေျမာက္ရွိ ကြင္းျပင္ႀကီးတြင္ စစ္ေရးျပအခမ္းအနားႏွင့္ တပ္ထြက္ပဲြမွာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္က စကားလုံး (၁၁၈)လုံးသာပါတဲ့ အတုိဆုံးမိန္႔ခြန္းကုိ ေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအတုိဆုံးမိန္႔ခြန္းရဲ့ အႏွစ္ခ်ဳပ္ျဖစ္တဲ့ “ဗမာ့ရန္သူကုိ ေခ်မႈန္းၾက။ အနီးကပ္ဆုံးရန္သူကုိ ရွာျပီးတုိက္ၾက။ ဒါဘဲ” ဆုိတဲ့ စကားစုမွာ စကားလုံး (၂၁)လုံးသာ ရွိပါတယ္။

ဒီလုိရင္း တုိရွင္းေျပာလုိက္တဲ့ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ရဲ့ မိန္႔ခြန္းတုိေလးသက္သက္က ဂ်ပန္႔ေတာ္လွန္ေရး ျဖစ္စဥ္ႀကီးတစ္ခုလုံးကုိ ဦးေဆာင္ပုံေဖၚသြားတာလား။ အႏၱရာယ္မ်ား၊ ၾကမ္းတမ္းခက္ခဲျပီး ရွည္လ်ားတဲ့ ေတာ္လွန္ေရးျပင္ဆင္မႈ(process)ေၾကာင့္ ဒီအတုိဆုံး မိန္႔ခြန္းကုိ ေတာ္လွန္ေရးတပ္ဗုိလ္၊ တပ္သားေတြ အတိအက် နားလည္အေကာင္အထည္ ေဖၚႏုိင္တာလားဆုိတာ က်ဳပ္တုိ႔အားလုံးသိၾကပါတယ္။

ႏုိင္ငံေရးသည္ အႏုပညာတစ္ရပ္ျဖစ္တယ္လုိ႔ ေဆာင္းပါး (၁)ရဲ့ အစမွာ ဆုိခဲ့ျပီးပါျပီ။ ႏုိင္ငံေရးမွာ လုပ္ရမဲ့ လုပ္ငန္းစဥ္ေတြက ဒါေတြဘဲေဟ့ဆုိျပီး လုိရင္း တုိရွင္းႏွင့္ အမိန္႔ေပးညႊန္ၾကား(Dictate)ေစခုိင္းလုိ႔ ရတတ္တာမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး။ အမိန္႔ေပး၊ ညႊန္ၾကားခ်က္ေပး အေကာင္အထည္ေဖၚရေအာင္ ေပးသူဟာ စစ္ဗိုလ္၊ အလုပ္ရွင္ မဟုတ္သလုိ အေပးခံရသူေတြကလည္း စစ္သားေတြ၊ စက္ရုံ အလုပ္ရုံက အလုပ္သမားေတြလည္း မဟုတ္ၾကပါဘူး။ က်ဳပ္တုိ႔ဒီမုိကေရစီအင္အားစုအခ်င္းခ်င္းၾကားမွာ ဘက္ေပါင္းစုံ၊ ရႈေဒါင့္ေပါင္းစုံက ေၾကေၾကလည္လည္ ျခဳံငုံသုံးသပ္ျပီးမွ တိက်တဲ့ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္ေတြကုိ အမ်ားသေဘာတူ ခ်မွတ္ႏုိင္ဖုိ႔လုိပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ က်ဳပ္အေနႏွင့္ လုိရင္း တုိရွင္း မေျပာႏုိင္ပါဘူး။ ေျပာႏုိင္တဲ့ အခြင့္အာဏာရွိသူလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ က်ဳပ္က ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းလဲ မဟုတ္၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လဲ မဟုတ္သူမုိ႔ က်ဳပ္အယူအဆကုိ လုိရင္း တုိရွင္းေျပာလုိ႔ အရာေရာက္လိမ့္မယ္လုိ႔လဲ မထင္မိပါဘူး။ က်ဳပ္လုပ္ႏုိင္တာက အခုလုပ္ေနတာမ်ိဳးပါ။ က်ဳပ္အျမင္ကုိ ခင္ဗ်ားတုိ႔လက္ခံလာေအာင္ အက်ိဳး အေၾကာင္း၊ အခ်က္ အလက္၊ ဥပမာ ဥပစာႏွင့္သာ တင္ျပေနရတာပါ။

ယေန႔ကာလကုိ ဒုတိယကမၻာစစ္အတြင္း ဂ်ပန္၀င္လာစ ကာလႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္လုိပါတယ္။ အဂၤလိပ္အပါအ၀င္ မဟာမိတ္ႏုိင္ငံမ်ား ယိမ္းယုိင္အားနည္းလာသလုိ ဂ်ပန္အပါအ၀င္ ၀င္ရုိးတန္းႏုိင္ငံမ်ား အားေကာင္းလာေတာ့၊ အဂၤလိပ္အခက္၊ ျမန္မာ့အခ်က္ဆုိတဲ့ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရး လႈပ္ယွားမႈႀကီး ေပၚေပါက္လာခဲ့ပါတယ္။ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးဆုိတဲ့ အႏၱိမရည္မွန္းခ်က္ခ်င္းတူၾကေသာ္လည္း လုပ္နည္းလုပ္ဟန္ မတူတဲ့ အင္အားစုႀကီး (၃)ခု ျဖစ္ထြန္းလာပါတယ္။

ပထမအုပ္စုက အဂၤလိပ္ေကာ၊ ဂ်ပန္ပါ နယ္ခ်ဲ႕ေတြျဖစ္တဲ့အတြက္ ႏွစ္ခုစလုံးကုိ တစ္ျပိဳင္နက္ ဆန္႔က်င္ေရးျဖစ္ပါတယ္။

ဒုတိယအုပ္စုကေတာ့ ဖက္ဆစ္နယ္ခ်ဲ႕ျဖစ္တဲ့ ဂ်ပန္က အရင္းရွင္နယ္ခ်ဲ႕ျဖစ္တဲ့ အဂၤလိပ္ထက္ လူတန္းစားလကၡဏာအရ ပုိေဖါက္ျပန္တဲ့အတြက္ အဂၤလိပ္နယ္ခဲ်႕ႏွင့္ ေပါင္းျပီး ဖက္ဆက္နယ္ခ်ဲ႕ကုိ တုိက္ေရးျဖစ္ပါတယ္။

တတိယအုပ္စုအျမင္က ေလာေလာဆယ္ ကုိယ့္ကုိ ကၽြန္လုပ္ေနတဲ့ အဂၤလိပ္ကုိ ဂ်ပန္ႏွင့္ေပါင္းျပီး အရင္တုိက္ထုတ္။ ေနာက္မွ အခြင့္အလမ္းရွာျပီး လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ဆက္လက္ၿကုိးပမ္းရန္ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီလုပ္နည္း လုပ္ဟန္ (၃)ခုကုိ စင္ျပိဳင္တင္ျပီး အဲဒီကာလရဲ့ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးေျမငလ်င္ႀကီး(Political Earthquake)ႀကီးေတြ တုန္လႈပ္ခဲ့ေစသူေတြဟာ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးေလာကရဲ့ ပုရြက္ဆိတ္ေတြ၊ ႏွံျပည္စုတ္ေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ သခင္ေလးေမာင္၊ သခင္သန္းထြန္း၊ သခင္ဗဟိန္း၊ သခင္ေအာင္ဆန္း၊ သခင္စုိး၊ သခင္ေက်ာ္စိန္၊ သခင္ျမ၊ သခင္ခ်စ္၊ ရဲေဘာ္ဂုိရွယ္တုိ႔လုိ ထုိကာလရဲ့ ႏုိင္ငံေရးဆင္ႀကီး၊ ေဂၚဇီလာႀကီးေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအယူအဆႀကီး (၃)ခု ကဲြျပားမႈေၾကာင့္ အင္မတန္ အႏၱရယ္ႀကီးမားေသာ ႏုိင္ငံေရး အားျပိဳင္မႈႀကီးေတြ၊ ရႈပ္ေထြးမႈႀကီးေတြ၊ အုပ္စုဖဲြ႕မႈႀကီးေတြ ျဖစ္ေပၚခဲ့ပါတယ္။ ေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ ႏုိင္ငံေရး အေမွ်ာ္အျမင္ႀကီးမားမႈေၾကာင့္သာ တတိယအုပ္စု ေဖၚေဆာင္လုိက္ေသာ လမ္းေၾကာင္းေပၚမွတဆင့္ အင္အားစုမ်ား ေပါင္းစည္းမႈကုိ အခ်ိန္မီ အလ်င္အျမန္ ျပန္လည္တည္ေဆာက္ျပီး ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးအတြက္ အရွိန္အဟုန္ျမွင့္ ဆက္လက္တုိက္ပဲြ၀င္ႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ အကယ္၍မ်ား ေခါင္းေဆာင္အသီးသီးက မိမိအယူအဆလုပ္ဟန္ကုိ အေသဆုပ္ကုိင္ျပီး သီးျခားစီဆက္လွမ္းေနၾကမည္ဆုိပါက ေနာက္ပုိင္း ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရး ေအာင္ျမင္စြာ အေကာင္အထည္ေဖၚျခင္းကုိ အႏၱရာယ္ႀကီးစြာ အၾကပ္ရုိက္ေစမွာျဖစ္တဲ့အျပင္ လြတ္လပ္ေရးၿကုိးပမ္းမႈကုိပါ ထိခုိက္ေစႏုိင္ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္ ကဲြျပားမႈႀကီးေလ၊ ရည္မွန္းခ်က္ကုိ ေအာင္ျမင္ေအာင္ အေကာင္အထည္ေဖၚႏုိင္ေရးကုိ ပုိမုိခက္ခဲေစ၊ ေႏွာင့္ေႏွးေစတယ္ဆုိတာကုိ က်ဳပ္တုိ႔သိျပီးသားပါဆုိတဲ့ ခရီးသြားဟန္လႊဲသေဘာမ်ိဳး ေပါ့ေပါေလးမဆုိဘဲ အခ်ိန္မေႏွာင္းခင္ ေလးေလးနက္နက္ႀကီး တန္ဖုိးထား သခၤန္းစာထုတ္ယူၾကဖုိ႔ အေျခအေနက ေတာင္းဆုိေနပါျပီ။ ဒီျပသနာကုိ မေျဖရွင္းႏုိင္သေရြ႕ ညီညြတ္မႈကုိ ဘယ္လုိမွ မတည္ေဆာက္ႏုိင္ပါဘူး။ ညီညြတ္မႈမရွိရင္ ေအာင္ပဲြ မရွိပါ။

ယေန႔အၾကပ္အတည္း(Crisis)သည္ ရည္မွန္းခ်က္ ျပသနာမဟုတ္ဘဲ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္ကုိ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္အျဖစ္ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မျမင္ႏုိင္တဲ့(Illusion) ျပသနာျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ ယေန႔စိန္ေခၚမႈ(Challenge)သည္ အေျခအေနသစ္ေတြႏွင့္အညီ ျဖစ္ထြန္းလာတဲ့ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္သစ္ေတြကုိ ဟန္ခ်က္ညီညီ က်င့္သုံးရဲဖုိ႔ ျဖစ္ေၾကာင္းပါဗ်ာ။

လုပ္နည္းလုပ္ဟန္သစ္ေတြအေၾကာင္း ဆက္လက္ေဆြးေႏြးသြားပါမည္။


ေအာင္ထီ ဒီဇဘၤာလ ၂၆၊ ၂၀၀၉
(မည္သူမဆုိ ကူးယူေဖၚျပႏုိင္သည္။ ခြင့္ျပဳခ်က္ ေတာင္းရန္ မလုိ။)