Burma Democratic Concern has the firm determination to carry on doing until the democracy restore in Burma.

Monday 22 December 2008

ေသာ့အိမ္က ပရြက္ဆိတ္မ်ား

Monday, 22 December 2008
မ်ဳိးျမင့္ခ်ဳိ
ants by mmcကိုရင္ေမာင္ေရ ….
က်ဳပ္ ပုရြက္ဆိတ္ေတြအေၾကာင္း ေျပာျပမလို႔ဗ်။ ဘာေၾကာင့္ အဲဒီသတၱဝါေလးေတြကို ပုရြက္ဆိတ္လို႔ ေခၚတယ္၊ ဘယ္ႏွစ္မ်ိဳးရွိတယ္၊ ဘယ္အခ်က္အလက္ေတြနဲ ့ျပည့္စံုမွ ပုရြက္ဆိတ္ ျဖစ္တယ္ ဆိုတာေတာ့ က်ဳပ္မသိဘူးဗ်။ က်ဳပ္ ျမင္ဖူးတာကေတာ့ ႏွစ္မ်ဳိးဗ်ာ။ တမ်ိဳးက အနက္ေရာင္အေကာင္၊ လူကို ျပန္မကိုက္ဘူး ထင္တယ္၊ သြားရင္လာရင္ ျပာယာခတ္ၿပီး ေတာင္မၾကည့္ ေျမာက္မၾကည့္။ ဟိုတိုးဒီတိုးနဲ ့ နည္းနည္းျမန္တယ္။ အစားအေသာက္ေတြမ်ား ဒီေကာင္ေတြ အံုခဲေနလိုကေတာ့ နည္းနည္းေလးေလာက္ လႈပ္လိုက္ခတ္လိုက္တာနဲ႔ တခ်ိဳးတည္း ေျခဦးတည့္ရာ လစ္ေတာ့တာဗ်ဳိ႕။ အဲဒီလိုအခါမ်ိဳးဆို က်ဳပ္က ဒီေကာင္ေတြၾကည့္ၿပီး သနားလည္းသနား ရယ္ရယ္ခ်င္တယ္။ အဲဒါကိုၾကည့္ၿပီး၊ ဒီေကာင္ေတြကို က်ဳပ္က “အရူးပုရြက္ဆိတ္” လို႔ နာမည္ေပးထားတယ္။

ေနာက္တမ်ိဳးက အနီေရာင္။ အနက္ေတြထက္ အေကာင္ေသးတယ္။ လူကို ကိုက္တတ္တယ္။ သြားရင္လာရင္ ေအးေအးေဆးေဆးပဲ။ ဣေႁႏၵရတယ္။ ဒီေကာင္ေတြက်ေတာ့ ဟိုေကာင္ေတြလို မဟုတ္ဘူး၊ ေမာင္းထုတ္ခါထုတ္လည္း ေပတီးေပကတ္နဲ႔။ ေတာ္ေတာ္နဲ ့ မထြက္ခ်င္ဘူး။ အံမယ္…လူေတာင္ျပန္ကိုက္တဲ့ ဟာေလးေတြဗ်။ တခါတေလ စိတ္ကမရွည္ေတာ့ လက္နဲ ့ ဖိသတ္ဖ်စ္သတ္မိတာေပါ့ဗ်ာ။ က်ဳပ္က ဒါကိုၾကည့္ၿပီး ဒီေကာင္ေတြကို “ဖိုက္တာ(Fighter) ပရြက္ဆိတ္” လို ့နံမည္ေပးတယ္ဗ်ာ။ အ႐ူးေတြထဲမွာေရာ ဖိုက္တာေတြထဲမွာေရာ ေခါင္းႀကီးအေကာင္ႀကီးေတြ ရွိတယ္ဗ်ဳိ႕။ အဲဒီေခါင္းႀကီး ပုရြက္ဆိတ္ေတြက အျပင္ထြက္ခဲတယ္။ အထဲမွာ ဘာတာဝန္ေတြနဲ႔ ဘာလုပ္ေနတယ္ေတာ့မသိဘူးေပါ့ဗ်ာ။

ဒီေကာင္ေတြက တေကာင့္တေကာင္ တည့္တာမဟုတ္ဘူးဗ်။ တေကာင္ခ်င္းထိပ္တိုက္တိုးလို႔ကေတာ့ အ႐ူးေတြက ေရွာင္တယ္၊ ျပန္မခ်ဘူး။ ေနာက္ၿပီး အရူးေတြက ဖိုက္တာေတြရဲ ့ “အိမ္” (ပုရြက္ဆိတ္အံု)ကို အတင္းဝင္လုၿပီး ေနပစ္လိုက္တာလည္းမေတြ႔ဖူးဘူး။ ဖိုက္တာေတြကသာ အတင္းဝင္စီး၊ ကိုက္ကက္၊ အရူးေတြကို ေမာင္းထုတ္၊ ၿပီးေတာ့ အတည္ေပါက္နဲ႔ ကိုယ့္အိမ္ကိုယ့္ယာ လုပ္ပစ္တာဗ်ိဳ႕။ အဲဒီအခါမ်ိဳးမ်ားဆိုရင္ အရူးေတြခမ်ာ သိပ္သနားစရာ ေကာင္းတယ္။ ျပန္မကိုက္ႏိုင္အားဘူး။ သူတို႔ဥေလးေတြ အေကာင္မျဖစ္တျဖစ္ေလးေတြကို ရသေလာက္ ႀကံဳးသယ္၊ သူတို႔ဘုရင္မကို အေသခံကာကြယ္ၿပီး ကယ္ထုတ္၊ အိုးျပစ္အိမ္ျပစ္နဲ႔။ အ႐ူးေခါင္းႀကီးေတြလည္း ထြက္လာၿပီးျပန္ေတာ့ ကိုက္ပါတယ္။ ေရရွည္အဆံုးအျဖတ္မွာေတာ့ ဖိုက္တာေတြပဲႏိုင္တာ။ အဲဒီအခါမ်ိဳးမွာ အ႐ူးေခါင္းႀကီးေတြ ၾကည့္ရတာ စစ္ရႈံးတပ္ပ်က္ႀကီးကို မနည္းျပန္စုေနရတဲ့ တမ္မႉးေတြက်ေနတာပဲ၊ ေရာက္ယက္ကိုခတ္လို႔။ ဖိုက္တာေတြက စစ္ပြဲၿပီးတာနဲ႔ ဒဏ္ရာရတဲ့အ႐ူးေတြကိုေရာ သူတို ့ ဖိုက္တာေတြကိုေရာ က်င္းအျပင္ဆြဲထုတ္ၿပီး တေနရာမွာ ပံုထားလိုက္တာမ်ား ေျချပတ္လက္ျပတ္ ေခါင္းတျခား ကိုယ္တျခား။ မျမင္ရက္စရာပါဗ်ာ။ စစ္ၿပီးစ စစ္တလင္းႀကီး က်ေနတာပဲ။ ဒီ့ေနာက္ေတာ့ အ႐ူးေတြ အိမ္သစ္ရွာရျပန္ၿပီ။ မေတြ႔ေသးခင္စပ္ၾကား လူ႔အဝတ္စားေတြ အသံုးအေဆာင္ေတြၾကား ယာယီခိုကပ္ရင္း ေနၾကရရွာတာ။ အဲသလိုအခ်ိန္မွ သူတို႔ေတြဟာ စစ္႐ႈံးစစ္သားေတြထက္ စစ္ေျပးဒုကၡသည္ေတြနဲ႔ ပိုတူတယ္။ က်ဳပ္ေလ အရူးေတြဖက္က မခံခ်င္ဘူး။ တခုခု လုပ္ေပးခ်င္တယ္။ ဒါေပမယ့္ မတတ္ႏိုင္ဘူး။ လႊတ္ထားလိုက္ရတာပဲ။ သူတို႔သဘာဝကိုး။

တေန႔ေတာ့ က်ဳပ္စိတ္ထဲ အေတြးေပါက္တယ္။ အရူးေတြက ဖိုက္တာေတြထက္ အေကာင္လည္းႀကီးတယ္၊ ေျခတံလက္တံလည္း ရွည္တယ္၊ ဖ်တ္ဖ်တ္လတ္လတ္လည္းရွိတယ္။ ဒီေကာင္ေတြကို တေကာင္ခ်င္းသာ လက္ေဝွ႔ႀကိဳးဝိုင္းထဲကလို “တည္”ေပးလိုက္ရင္ ဘယ္ေကာင္ ႏိုင္မလဲေပါ့။ ေကာင္းေတာ့မေကာင္းဘူးေပါ့ဗ်ာ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအခ်ိန္က ေကာင္းတယ္တို႔ မေကာင္းဘူးတို႔ က်ဳပ္အေတြးထဲမရွိပါဘူး။ ဒါနဲ႔ လက္ကို တံေတြးေလးဆြတ္ၿပီး ဒီေကာင္ေတြကို မနာမက်င္ေအာင္ အသာေလး တေကာင္ခ်င္းဖမ္းၿပီး ပိတ္ျဖဴစေလးေပၚတင္ၿပီး “တည္”ေပးၾကည့္တယ္။ ႏွစ္ ေကာင္သား ဦးမွင္ခ်င္းထိကာရွိေသး အရူးကထြက္ေျပးတာဗ်ဳိ႕။ က်ဳပ္လည္း က်ဳပ္နည္းက မဟန္ေသးပါဘူးဆိုၿပီး နည္းလမ္းရွာတယ္။ ဒီေကာင္ေတြကို ထြက္ေျပးလို႔မရေအာင္ ႀကိဳးဝိုင္းလုပ္ေပးရရင္ ေကာင္းမလားေပါ့။ ေနာက္ေတာ့ သြားေတြ႔တယ္။ ဒီေကာင္ေတြ ႏွစ္မ်ိဳးလံုး ပ႐ုပ္ဆီဆို အေသအလဲေၾကာက္တာ။ ဒါနဲ႔ က်ဳပ္လည္း သံမံတလင္းေပၚ ေနရာေလးတခုကိုကြက္ၿပီး ဖုန္ေတြဘာေတြ ေျပာင္ေနေအာင္သုတ္တဲ့ၿပီး ပ႐ုပ္ဆီတေကာ္ ေလာက္ေကာ္၊ ပ႐ုပ္ဆီနဲ႔ က်ပ္ဝိုင္းေလာက္ အဝိုင္းေလးဝိုင္း၊ အ႐ူးနဲ႔ ဖိုက္တာ တေကာင္စီကို သာသာေလးဖမ္း၊ ကြင္းထဲလႊတ္ခ်လိုက္တယ္။ စာၾကည့္မ်က္မွန္ကို မွန္ဘီလူးလိုလုပ္ၿပီး ေသေသခ်ာခ်ာ အနီးကပ္ေစာင့္ၾကည့္တာေပါ့။ ဒီေကာင္ေတြဘာလုပ္ မလဲဆိုတာ။

စစခ်င္းေတာ့ ႏွစ္ေကာင္သား ဦးမွင္ခ်င္းထိတာနဲ႔ အရူးက ထြက္ေျပးဖို႔လုပ္လိုက္၊ ပ႐ုပ္ဆီ စည္းဝိုင္းကို ဦးမွင္နဲ႔ထိလိုက္၊ ကြင္းထဲ ျပန္ဝင္လာလိုက္။ ဖိုက္တာကလည္း ဒီပ႐ုပ္ဆီႀကိဳး၀ိုင္းထဲကေန အျပင္ကိုထြက္ဖို႔ လုပ္လိုက္ ႀကိဳးဝိုင္းအနားသတ္က အနံ႔ကိုရလိုက္၊ ကြင္းထဲျပန္ဝင္လာလိုက္၊ အရူးနဲ ့တိုးလိုက္၊ အရူးကေျပးလိုက္၊ သူကလည္း ေနာက္ကေနေတာ့ အရူးေနာက္ကို လိုက္ေတာ့မကိုက္ရွာပါဘူး။ သူ႔ဟာသူ ႀကိဳးဝိုင္းထဲက ထြက္လမ္းရွာလိုက္နဲ႔ ႏွစ္ေကာင္စလံုးေတာ့ ေယာက္ယက္ခတ္ေနရွာေသးတယ္။ ေနာက္ေတာ့ က်ဳပ္က ႀကိဳးဝိုင္းကို ပ႐ုပ္ဆီနည္းနည္း ထပ္ေကာ္ၿပီး က်ဥ္းေပးလိုက္တယ္။ ဒီေကာင္ေတြ ေရွာင္မလြတ္ေတာ့ဘူး။ ထြက္ေပါက္လည္းမရွိေတာ့ဘူး။ ခ်ရံုဘဲ ရွိေတာ့တယ္။ က်ဥ္းထဲက်ပ္ထဲေရာက္ေနၿပီ။ ဒီလိုနဲ ့ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္ ေတြ႔ေရာဆိုပါေတာ့။ ဖိုက္တာက အရူးကို ဝင္ကိုက္တယ္။ အရူးကလည္း ေျပးမလြတ္ေတာ့တဲ့အတူ ေသမထူးေနမထူးဆိုၿပီး ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္ဟန္တူတယ္။ မေျပးေတာ့ဘူး။ ျပန္ကိုက္တယ္။ တေကာင့္တေကာင္ လံုးသြားတယ္။ အရူးက ဖိုက္တာကို ဂုတ္ပိုးလို႔ထင္ရတဲ့ ေနရာကို ခဲထားတယ္။ ဖိုက္တာက အရူးရဲ ့ ခါးသိမ္ေနရာကို ျပန္ခဲဖို႔လုပ္တယ္။ ခဏေနေတာ့ အေကာင္ခ်င္းကြဲသြားတယ္။ ၿပီးေတာ့ ျပန္လံုးၾကျပန္တယ္။ ဒီတခါ ဖိုက္တာက အရူးရဲ႕ ေနာက္ေျခေထာက္တဖက္ကို အရင္စကိုက္တယ္။ အရူးက ဖိုက္တာရဲ႔အကိုက္ကုိ ႐ုန္းရင္း၊ ဖိုက္တာရဲ႕ခါးသိမ္ကို ျပန္ကိုက္တယ္။ ေနာက္ အေကာင္ခ်င္း ကြဲသြားျပန္တယ္။

အဲသလိုနဲ႔ တေကာင့္တေကာင္ ခါးသိမ္ေနရာကို အမိအရ ကိုက္ဖို႔ႀကိဳးစားရင္း အခ်ိန္က ေတာ္ေတာ္ကုန္သြားတယ္။ ဘယ္ေကာင္မွ ခ်က္ေကာင္းကို အေသမမိေသးဘူး။ မိလိုက္ျပန္လြတ္လိုက္နဲ႔။ ႏွစ္ေကာင္လံုးလည္း ေမာေနၿပီ။ လႈပ္ရွားမႈေတြ ေႏွးလာတယ္။ အလစ္မွာ တခ်က္တခ်က္ ေနာက္ကေန ဝင္ကိုက္တာကလြဲလို႔ တေကာင့္တေကာင္ အေသလံုးဖို႔ မတတ္ႏိုင္ၾကေတာ့ဘူး။ ပြဲကလည္း အဆံုးအျဖတ္မေပးႏိုင္ဘူး။ ဒါနဲ႔ က်ဳပ္ ေနာက္တမ်ိဳးစမ္းမယ္၊ ဒီေကာင္ေတြလည္း ေမာေနၿပီဆိုၿပီး ႀကိဳးဝိုင္းထဲက အျပင္ထုတ္ေပးလိုက္တယ္။ ႏွစ္ေကာင္လံုး ဒဏ္ရာေတာ့ အေတာ္ရသြားပံုပဲ။ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ လမ္းမေလွ်ာက္ႏိုင္ဘူး။ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ ေျခေထာက္ေလးေတြ လက္ေလးေတြနဲ႔ ဟိုနားပြတ္လိုက္ ဒီနားပြတ္လိုက္ လုပ္ေနေသးတယ္။ က်ဳပ္ သနားေတာ့လည္းသနားတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ဳပ္လိုခ်င္တဲ့ အေျဖက မရေသးဘူး။

ဒါနဲ႔ ႀကိဳးဝိုင္းထဲကို ဖိုက္တာႏွစ္ေကာင္နဲ႔ အ႐ူးတေကာင္၊ တကယ္သာ ခ်မယ္ဆိုလို႔ကေတာ့ လက္ရည္ညီေလာက္တယ္လို႔ တြက္ၿပီး ႏွစ္ေကာင့္တေကာင္ပြဲ လုပ္ေပးျပန္တယ္။ ပြဲကစစခ်င္း လႊတ္လိုက္တာနဲ႔ ၾကမ္းေတာ့တာဗ်ိဳ ့။ ဖိုက္တာႏွစ္ေကာင္မွာ တေကာင္က အရူးရဲ႕ ေနာက္ေျခေထာက္ကို ဖ်တ္ကနဲေျပးဆြဲၿပီး ကိုက္လိုက္တယ္။ အရူးက ထြက္ေျပးဖို႔ ႐ုန္းတယ္။ ဖိုက္တာက သံမံတလင္းေပၚေျခစံုကန္ၿပီး အတင္းဆြဲထားတဲ့ၾကားက အရူး႐ုန္းရာေနာက္ ဒရြတ္တိုက္ပါေနတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်န္တဲ့ဖိုက္တာက အရူးရဲ႕ ဂုတ္ပိုးေနရာကို ဝင္ခဲတယ္။ အရူးက ဝင္ခဲတဲ့ဖိုက္တာကို ျပန္ကိုက္လို ့အေကာင္ခ်င္းလံုးသြားခ်ိန္မွာ အရူးရဲ ့ေနာက္ေျခေထာက္ကိုဆြဲထားတဲ့ ဖိုက္တာက ႐ုတ္တရက္ လႊတ္လိုက္ၿပီး အရူးဖင္ပိုင္းက ဖုသီးကို ဝင္ကိုက္တယ္။ အရူး ေတာ္ေတာ္ေလး နာသြားဟန္တူတယ္။ အရူးက ဟိုေကာင္ဆီကေန၊ ဖင္ကိုလာကိုက္တဲ့ ဖိုက္တာကို ျပန္ကိုက္ဖို႔ အတင္း႐ုန္းတယ္။ မရဘူး။ ဟိုေကာင္က အေသခဲထားတယ္။ မလႊတ္ဘူး။ ႏွစ္ေကာင့္တေကာင္၊ အရူးခမ်ာ အေပၚေရာက္လိုက္ ေအာက္ေရာက္လိုက္နဲ႔ လူးလိမ့္ေနတာပဲ။

ဒီ့ေနာက္ေတာ့ အရူးကို ဖိုက္တာႏွစ္ေကာင္က ခဲထားရင္း ခဏၿငိမ္ေနတယ္။ အရူး ျပန္မကိုက္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ တြန္းထိုး႐ုန္းကန္ေနတာပဲ။ အေမာေျပသေလာက္ရွိေတာ့ အရူးရဲ႕ဖင္ဖုသီးကို ကိုက္ထားတဲ့ ဖိုက္တာက၊ သူ႔ကိုယ္ကို ေျပာင္းျပန္လုပ္ထဲ့ၿပီး၊ အရူးရဲ႕ ခါးသိမ္ေနရာကို မိမိရရ ဝင္ကိုက္ခ်လိုက္တယ္။ အရူးခမ်ာ နာတယ္ထင္ရွာရဲ႕။ ဆတ္ဆတ္ကိုလြန္႔ေနတာပဲ။ က်ဳပ္လည္း သေသာေပါက္သြားတယ္။ ဒါဆို ပြဲသိမ္းခဏ္းေရာက္ၿပီ။ ဖိုက္တာေတြႏိုင္ၿပီ။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ပုရြက္ဆိတ္ရဲ႕ အားအနည္းဆံုးအပိုင္းက ခါးသိမ္ေလးကိုး။ အဲဒီခါးသိမ္ေလး ျပတ္သြားရင္ သြားၿပီ။ ဘာမွ ျပန္မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ က်ဳပ္လည္း ဒီေကာင္ေတြကို ပါးစပ္ထဲေရထည့္မႈတ္ၿပီး အေကာင္ခ်င္း ခြဲေပးလိုက္တယ္။ ဖိုက္တာႏွစ္ေကာင္ကေတာ့ ခဏေလာက္ပဲ ဟိုဟိုဒီဒီ ပြတ္သပ္ၿပီး ထြက္သြားေပမယ့္ အရူးခမ်ာေတာ့ မခ်ိမဆန္႔။ ဒါနဲ႔ က်ဳပ္လည္း သူ႔ကို ပုလင္းဖံုးေလးထဲ အခ်ိဳေလးပါ နည္းနည္းထည့္ၿပီး အနားေပးလိုက္တယ္။

ေနာက္တပြဲကေတာ့ ဖိုက္တာတစ္၊ အရူးႏွစ္ ပြဲေပါ့ဗ်ာ။ ထံုးစံအတိုင္း စစခ်င္းေတာ့ အရူးေတြက ေလ်ာက္ေျပးေနေသးတယ္။ ေနာက္ေတာ့ “တည္”ကုန္က်ေရာ။ အရူးတေကာင္က ဖိုက္တာကို ဝင္ကိုက္တယ္။ ဖိုက္တာက ကိုက္လာတဲ့အရူးကို သဲႀကီးမဲႀကီး ျပန္လံုးၿပီးကိုက္တယ္။ လံုးဝမလႊတ္ဘူး။ က်န္တဲ့ အရူးတေကာင္က ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာအထိ အျပင္ထြက္ဖို႔ အေပါက္ရွာလိုက္ ပ႐ုပ္ဆီနံ႔ရလိုက္၊ ကြင္းထဲ ျပန္ဝင္လာလိုက္ ေလးငါးေျခာက္ႀကိမ္ လုပ္ေနေသးတယ္။ ဟိုေကာင့္ကို ဝင္မကူဘူး။ က်ဳပ္ေတာင္ ဒီအရူးကိုၾကည့္ရင္း ဝင္ကိုက္ပါေတာ့လား… ဝင္ကိုက္ပါေတာ့လားနဲ႔ ပါးစပ္က ထြက္မိေသးတယ္။ မလြတ္ႏိုင္ပံုေပါက္ေတာ့မွ မထူးပါဘူးဆိုၿပီး ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့မွ ဝင္ကိုက္ေတာ့တာ။ အံမယ္… ငတိက ကိုက္မယ့္ကိုက္ေတာ့ တကယ့္ခ်က္ေကာင္းကို ဝင္ကိုက္တာ။ ခါးသိမ္ေနရာပဲ။ ကြက္တိပဲ။ တခ်က္တည္းနဲ႔ ကိုက္လည္းကိုက္၊ ျဖတ္လည္းျဖစ္ခ်၊ တိကနဲပဲ။ ဖိုက္တာရဲ႕ခါးသိမ္ေလး ျပတ္ထြက္သြားတယ္။ က်ဳပ္ေတာင္ ဆြဲခ်ိန္လြဲခ်ိန္ မရလိုက္ဘူး။ က်ဳပ္လည္း အေကာင္ခ်င္းခြဲလိုက္တယ္။ အရူးေတြကိုေတာ့ ဒီအတိုင္းပဲ ထားလိုက္တယ္။ ခါးျပတ္သြားတဲ့ ဖိုက္တာကိုေတာ့ သူ႔အိမ္အေပါက္ဝနား အသာျပန္ခ်ေပးလိုက္တယ္။ ခင္ဗ်ားကေတာ့ ထင္မွာပဲေနာ္ က်ဳပ္ဟာ ႏွလံုးသားမရွိတဲ့လူ၊ ရက္စက္တဲ့လူလို႔။ မတတ္ႏိုင္ဘူးဗ်ာ။ က်ဳပ္က သိခ်င္တာကိုး။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီတႀကိမ္ပါပဲ။ ေနာက္ဆို ဘယ္ေတာ့မွ ထပ္မလုပ္ေတာ့ဘူးလို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။

ဒီသံုးပြဲလည္းၿပီးေရာ စိတ္လည္း ေတာ္ေတာ္ေမာသြားတယ္။ ေတြးစရာေတြလည္း တပံုႀကီးက်န္ခဲ့တယ္။ က်ဳပ္တို႔ ခင္ဗ်ားတို႔တေတြလည္း ခုဆို တကြဲတျပားစီ လြင့္စဥ္လို႔။ အိုးတကြဲအိမ္တကြဲနဲ႔။ ဒါေတြ ဘာ့ေၾကာင့္ ဘယ္လိုျဖစ္ရတယ္ဆိုတာ ခင္ဗ်ားသိတဲ့အတိုင္းပဲ။ ဒီေတာ့ က်ဳပ္ေတြးမိတယ္။ က်ဳပ္တို႔တေတြဟာ မျဖစ္မေန ပရြက္ဆိတ္ျဖစ္ရမယ္ဆိုရင္ “ဖိုက္တာပုရြက္ဆိတ္” နဲ႔ “အရူးပုရြက္ဆိတ္” ဘယ္ဟာ ျဖစ္ခ်င္တာလဲ။ ဘာေၾကာင့္ ျဖစ္ခ်င္ရတာလဲ။ ဘယ္ပုရြက္ဆိတ္ရဲ႔ “ဘဝအေနဟာ” လူ႔ေဘာင္ေကာင္းက်ိဳးကို ပိုေဆာင္ႏိုင္မလဲ။ လူဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ပုရြက္ဆိတ္မဟုတ္ဘူးလို႔ ပေတၱာပိတ္ေျပာမယ္ဆိုရင္လည္း ရွိပါေစဗ်ာ။ က်ဳပ္ေတာ့ ကိုယ့္အေျခအေနကို ျပန္ဆင္ျခင္မိတိုင္း ေသာ့အိမ္ရဲ႕ ပ႐ုပ္ဆီႀကိဳးဝိုင္းထဲက “ဖိုက္တာ” နဲ႔ “အရူး” ပုရြက္ဆိတ္ေလးေတြကုိပဲ ျမင္ျမင္ေနမိတယ္။

လူသားကပ္ေဘး က်ေရာက္မႈ ၁၀ ႏိုင္ငံစာရင္းထဲ ျမန္မာႏိုင္ငံ ပါ၀င္

22 December 2008

MSF distributed food and provided medical care in the wake of cyclone nargis.MSF
နာဂစ္မုန္တုိင္းသင့္ေဒသသုိ႔ အကူအညီ ေပးရန္ ေရာက္ရွိေနသည့္ MSF ၀န္ထမ္းတဦး။

Medical Sans Frontiers နယ္ျခားမဲ့ဆရာ၀န္မ်ား အဖြဲ႕ကေန လူမႈကပ္ေဘး က်ေရာက္ေနတဲ့ အဆုိးဆုံး ၁၀ ႏုိင္ငံစာရင္းကို ထုတ္ျပန္တဲ့ေနရာမွာ အဲဒီအထဲ ျမန္မာႏုိင္ငံကိုပါ ထည့္သြင္းထားပါတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ျပည္သူေတြရဲ႕ က်န္းမာေရး ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္မႈေတြကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈခံေနရၿပီး လူမႈကပ္ေဘး ဆုိက္ေရာက္တဲ့ အေျခအေနဆုိးကုိရင္ဆုိင္ေနရတယ္လို႔ MSF က ျပဳစုတဲ့ အစီရင္ ခံစာထဲမွာ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ အခုလို MSF က ေျပာရတာလဲဆုိတာ ဆက္သြယ္ေမးျမန္းထားတဲ့ ကုိသားၫြန္႔ဦးက တင္ျပေပးထားပါတယ္။

အခု MSF နယ္ျခားမဲ့ဆရာ၀န္မ်ားအဖြဲ႕ရဲ႕ စာရင္းထဲမွာ ကမၻာေပၚက လူသားကပ္ေဘး အဆုိးဆုံးႏုိင္ငံ ၁၀ ႏုိင္ငံထဲမွာ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ အျခား အာဖရိကႏုိင္ငံေတြျဖစ္တဲ့ ဇင္ဘာေဘြ၊ ကြန္ဂုိ၊ ဆူဒန္၊ အီသီယိုပီးယား ႏုိင္ငံေတြနဲ႔ စစ္မက္ျဖစ္ေနတဲ့ အီရတ္ႏုိင္ငံ တုိ႔နဲ႔အတူ ထည့္သြင္းခံထားရတာပါ။ အဓိကအခ်က္ကေတာ့ အခုႏွစ္ဆန္းပုိင္း တုိက္ခတ္ခဲ့တဲ့ ဆုိင္ကလုံးမုန္တုိင္းဒဏ္ေၾကာင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံ ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚေဒသမွာ ျပည္တြင္းျပည္ပ အကူအညီေတြ ရေပမယ့္ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးလုပ္ဖုိ႔ လိုအပ္ခ်က္ေတြ အမ်ားအျပား လိုေနတဲ့ကိစၥကို ေထာက္ျပပါတယ္။

ဒါ့အျပင္ အေျခခံက်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္မႈစနစ္ အားနည္းတာေတြေၾကာင့္လည္း အခုလို ၁၀ ႏုိင္ငံ စာရင္းထဲမွာ ျမန္မာႏုိင္ငံကိုပါ ထည့္သြင္းထားတာလို႔ ဆုိပါတယ္။ ႏွစ္ဆန္းပုိင္းက မုန္တုိင္းသင့္ခဲ့တဲ့ ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚေဒသမွာ ေနထုိင္သူ ျမန္မာျပည္သူ ေတြဟာ နိစၥဓူ၀ အက်ပ္အတည္းေတြ အခုအခ်ိန္အထိ ရင္ဆုိင္ေနရတယ္လို႔ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕က ျမန္မာႏုိင္ငံဆုိင္ရာ MSF ဒုတိယ ဌာေနတာ၀န္ခံ လုခ္ အာရန္းဒ္ (Luke Arend) ေျပာပါတယ္။

အခုႏွစ္ ေမလဆန္းပုိင္းက တုိက္ခတ္ခဲ့တဲ့ ဆုိင္ကလုံးမုန္တုိင္းေၾကာင့္ ေၾကကြဲစရာ အေျခအေနေတြကို အေရးေပၚ တုံ႔ျပန္ေဆာင္ရြက္တဲ့လုပ္ငန္းေတြ ဧရာ၀တီျမစ္၀ကၽြန္းေပၚေဒသမွာ ေဆာင္ရြက္ေနပါတယ္။ အဲဒီမွာရွိေနသူေတြ ေန႔စဥ္လုိလုိ သူတို႔ဘ၀အေျခအေနေတြကို ရင္ဆုိင္ဖို႔ အားနည္းေနပါတယ္။ အကူအညီေပးေရးအဖြဲ႕ေတြကလည္း ေန႔စဥ္ေတာ့ ကူညီေနပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးလုပ္ငန္းေတြအတြက္ေတာ့ အေထာက္အပံ့၊ အကူအညီေတြ အမ်ားႀကီး လိုအပ္ေနတုန္းပါပဲ။”

ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္း လူသားကပ္ေဘး အက်ပ္အတည္း ႀကဳံေနရတဲ့ကိစၥဆုိတဲ့ေနရာမွာ ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚေဒသေတြမွာတင္ မဟုတ္ဘဲ အျခား ျမန္မာႏုိင္ငံေဒသေတြမွာ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈ အားနည္းတာေၾကာင့္လည္း ျဖစ္တယ္လို႔ လုခ္က အခုလိုေျပာပါတယ္။

“MSF အဖြဲ႕ရဲ႕ စုိးရိမ္ခ်က္က ဒီ ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚေဒသတင္ မဟုတ္ဘဲနဲ႔ အျခား ျမန္မာႏုိင္ငံ ေနရာ အေတာ္မ်ားမ်ားမွာ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ လုိအပ္ခ်က္ေတြရွိေနတာပါ။ HIV/AIDS ေရာဂါနဲ႔ပတ္သက္လို႔ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈ အလြန္အမင္း လုိအပ္ေနပါတယ္။ အျခားအသက္အႏၱရာယ္ ျပဳေနတဲ့ ေရာဂါေတြကလည္းရွိပါတယ္။ ငွက္ဖ်ားေရာဂါ၊ တီဘီ အဆုတ္ေရာဂါေတြ ျဖစ္ပါတယ္။”

MSF အဖြဲ႕အေနနဲ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္းမွာ HIV/AIDS တုိက္ဖ်က္ေရးလုပ္ငန္းေတြကို အထူးအေလးေပး ေဆာင္ရြက္ေနတာပါ။ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္း ေရာဂါသည္ ၈၀% ေလာက္ကိုလက္ခံျပဳစုေပးေနတယ္လို႔ ဆုိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း ကုလသမဂၢ ကိန္းဂဏန္းအရ အခုႏွစ္အတြင္း ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ HIV/AIDS ေၾကာင့္ ေသဆုံးသူဟာ ၂၅,၀၀၀ ၀န္းက်င္ အနည္းဆုံးရွိမယ္လို႔ ခန္႔မွန္းထားပါတယ္။

ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္း ARV ေဆးျပားရရွိဖို႔ အခက္အခဲေတြရွိတာေၾကာင့္ ေရာဂါသည္ေတြဟာ လာမယ့္ႏွစ္မွာလည္း အလားတူ အေရအတြက္အတုိင္း ေသဆုံးဖုိ႔ရွိတယ္လို႔ MSF ကပဲ အခု ၿပီးခဲ့တဲ့လက ထုတ္ျပန္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒီလုိ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈ အားနည္းေနတဲ့အေပၚမွာ လက္ရွိ ျမန္မာအစိုးရကိုခ်ည္း ေျပာလို႔မျဖစ္ဘဲ ႏုိင္ငံတကာအသုိင္းအ၀ုိင္းအေပၚမွာလည္း တာ၀န္ရွိတယ္လို႔ လုခ္က အျပစ္တင္ခဲ့ပါတယ္။

“တကယ္လို႔သာ ဒီလူေတြ ARV အသက္ကယ္ေဆး သုံးစြဲႏုိင္မယ္ဆုိရင္ အသက္ရွင္ေနဦးမွာပါ။ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ရင္းႏွီးေဆာင္ရြက္မႈက မရွိသေလာက္ပါ။ ဒီကိစၥမွာ အစိုးရကိုခ်ည္း တာ၀န္အရွိဆုံးလုိ႔ ပုံခ်လို႔မရပါဘူး။ ႏုိင္ငံတကာအသိုင္းအ၀ုိင္းမွာလည္း တာ၀န္ရွိပါတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံကိုေပးတဲ့ ႏုိင္ငံတကာက အကူအညီ၊ အေထာက္အပံ့ေတြဟာ ကမၻာေပၚမွာ အနိမ့္ဆုံးပါ။ ေယဘုယ်အားျဖင့္ဆုိရင္
တဦးကို ၃ ေဒၚလာပဲ ေထာက္ပံ့ေပးတယ္လို႔ ဆိုႏုိင္ပါတယ္။

“ဖြံ႕ၿဖဳိးဆဲႏုိင္ငံေတြက HIV/AIDS တုိက္ဖ်က္ေရး အစီအစဥ္ေတြကို ေဆာင္ရြက္ေပးေနတာ ႏုိင္ငံတကာ အလႉရွင္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာေတာ့ ဒီလိုမဟုတ္ပါဘူး။ ကုလသမဂၢရဲ႕ ေထာင္စုႏွစ္စီမံကိန္းကုိ ၾကည့္မယ္ဆုိရင္လည္း ၂၀၁၀ ခုႏွစ္တကမၻာလုံးမွာ ARV အသက္ကယ္ေဆးေတြ ရရမယ္ဆုိတဲ့ ရည္မွန္းခ်က္ရွိပါတယ္။ဒါက ျမန္မာျပည္သူေတြအဖို႔ေတာ့ အလွမ္းေ၀းေနတုန္းပါ။ ဒီအတြက္ ျပည္တြင္းေရာျပည္ပကပါ လုပ္စရာေတြ အမ်ားႀကီးပါ။”

အျခားတဖက္မွာေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္း ႏုိင္ငံတကာက ကူညီေရးလုပ္သားေတြႀကဳံေနရတဲ့ ျပႆနာကေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္း ေနရာအခ်ဳိ႕ကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္သြားလုိ႔မရတဲ့ ျပႆနာပါ။ MSF ကေတာ့ သူတုိ႔လုပ္ေနတဲ့ ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚေဒသကယ္ဆယ္ေရးလုပ္ငန္း အေတာ္မ်ားမ်ားအတြက္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ သြားေရာက္ခြင့္ အာဏာပုိင္ေတြက ခြင့္ျပဳေပမယ့္ အခ်ဳိ႕အဖြဲ႕အစည္းမွာေတာ့ အျခား ျမန္မာႏုိင္ငံေဒသေတြကို သြားေရာက္ဖုိ႔ အကန္႔အသတ္ေတြ ႀကဳံေနရတယ္လုိ႔ ၀န္ခံထားပါတယ္။

သတင္း-VOA

အာဏာျမဲေရး ၂၀၁၀ ကစားကြင္း

မဇၩိမသတင္းဌာန

သတင္းဆိုးမ်ား ယခုလအတြင္း ထပ္မံထြက္ေပၚလာသည္ကေတာ့ စစ္အစိုးရ၏ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲအၿပီး ကိုယ့္လူျဖင့္ကိုယ္ အစိုးရဖြဲ႔ေရး သို႔မဟုတ္ ယူနီေဖာင္းေျပာင္း႐ံု ဟန္ျပအုပ္ခ်ဳပ္မႈပံုစံ ေျပာင္းလဲေရးပင္ ျဖစ္သည္။ သတင္းအေမွာင္ခ်ၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးၾကီးသန္းေရႊ၏ အဆံုးအျဖတ္သည္သာ အားလံုးတည္မီေသာ ႏိုင္ငံတြင္ ဒီမိုကေရစီစနစ္သို႔ ကူးေျပာင္းသည့္ အဆင့္ ၇ ခ်က္ပါ လမ္းျပေျမပံု၏ အဆင့္ ၅ ျဖစ္ေသာ ေရြးေကာက္ပြဲအတြက္ စစ္အစိုးရက မည္သို႔ျပင္ဆင္ေနသည္ကို ထံုးစံအတိုင္းပင္ တိုင္းျပည္ကို အသိမေပးဘဲ လွ်ဳိ႕၀ွက္ထားသည္။

အစီအစဥ္မ်ားက အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး၊ ၿငိမ္းခ်မ္းၿပီး ဖြံ႔ၿဖိဳးေသာ ႏိုင္ငံေတာ္ ထူေထာင္ေရးဆိုသည့္ ရည္မွန္းခ်က္မဟုတ္။ အာဏာကို ဆက္လက္ ဆြဲကိုင္ထားႏိုင္ေရးသာလွ်င္ ျဖစ္ေတာ့သည္။ စီမံခ်က္ေအာက္တြင္ စစ္အစိုးရ အမာခံမ်ားႏွင့္ လိုလားသူမ်ားကိုမူ စည္း႐ံုးေရးလုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ႏုိင္ေအာင္ မ်က္စပစ္ထားသည္။ သို႔ေသာ္ ေရြးေကာက္ပြဲဆုိင္ရာ ဥပေဒကို မထုတ္ျပန္ေသးဘဲ အခ်ိန္ဆိုင္းထားျခင္းျဖင့္ ဒီမိုကေရစီလိုလားသူ အတိုက္အခံမ်ားကို ျပင္ဆင္ခ်ိန္မရေအာင္ လုပ္ထားသည္။

၂၀၁၀ ခုႏွစ္အၿပီး ျဖစ္လာႏိုင္စရာ အေျခအေနမ်ားကို မွန္းဆၾကည့္လွ်င္ လမ္းသံုးသြယ္ရွိသည္။ နံပါတ္တစ္မွာ ေနာင္ျဖစ္လာမည့္ ပါလီမန္အမတ္ေနရာ ၄၄၀ အနက္ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးမ်ား၊ အရပ္၀တ္ လဲလိုက္သူမ်ားႏွင့္ သူတို႔လုပ္သမွ်ကို ေဗာင္းေတာ္သိ ေခါင္းညိတ္မည့္သူမ်ားကိုသာ ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ခြင့္ရေအာင္ သို႔မဟုတ္ အႏိုင္ရေအာင္ ျပဳလုပ္မည့္နည္း။ နံပါတ္ႏွစ္မွာ စစ္တပ္ႏွင့္ အတိုက္အခံတို႔ ညိႇႏိႈင္းၿပီး ပါလီမန္အတြင္း ေရာက္ေအာင္ ျပဳလုပ္ေသာနည္းျဖစ္ၿပီး၊ တတိယနည္းမွာမူ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္ အေထြေထြေရြးေကာက္ပြဲ ျပဳလုပ္စဥ္ကကဲ့သို႔ လြတ္လပ္ၿပီး တရားမွ်တေသာ ေရြးေကာက္ပြဲ က်င္းပျခင္းျဖစ္သည္။

လက္ရွိအခ်ိန္ထိ လုပ္ေဆာင္ထားမႈမ်ားအေပၚ သံုးသပ္ရလွ်င္ ပထမနည္းလမ္းကိုသာလွ်င္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးၾကီးသန္းေရႊ အမႉးျပဳေသာ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးမ်ားက ေရြးခ်ယ္မည္ျဖစ္သည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္တကြ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ႏွင့္ အျခား ဒီမိုကေရစီလိုလားသူ အတိုက္အခံမ်ားကို ေနရာမေပးေရး၊ ျပင္ပထုတ္ထားေရးကိုသာ က်င့္သံုးမည္ျဖစ္သည္။

ထိုအစီအစဥ္အရ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးၾကီးသန္းေရႊႏွင့္တကြ အၾကီးတန္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးမ်ား၊ ၀န္ၾကီးမ်ားမွာ တပ္အတြင္းႏွင့္ အမ်ဳိးသားလံုၿခံဳေရးေကာင္စီတြင္ ၀င္ေရာက္ ေနရာယူဖြယ္ရွိေနသည္။ လက္ရွိ ၀န္ၾကီးအခ်ဳိ႕က ေရြးေကာက္ပြဲ ၀င္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ၿပီး ၀န္ၾကီးတဖန္ ျပန္ျဖစ္လာမည္ျဖစ္သည္။ ပါလီမန္အတြင္း ေနရာ ၁၁၀ မွာ စစ္ဖက္ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားျဖစ္ၿပီး၊ ၃၃၀ ကို လက္ရွိစစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ား လက္ခံသူမ်ားျဖင့္ ျဖည့္တင္းသြားမည္ျဖစ္သည္။ မၾကိဳက္ေသာ္လည္း ေအာင့္ကာနမ္းအေနျဖင့္ ပိုင္ပိုင္ႏို္င္ႏို္င္ မဟုတ္သည့္ အရပ္သား ကိုယ္စားလွယ္မ်ား ျဖစ္လာလွ်င္ ၁၀ ရာခိုင္ႏႈံး ေအာက္မွာသာ ရရွိေစေရးကို စီမံထားသည္။

အရပ္သားဘ၀ျဖစ္လာမည့္ လက္ရွိ ၀န္ၾကီးမ်ားႏွင့္ ၿမိဳ႕ေတာ္၀င္မ်ား ေရြးေကာက္ပြဲအတြက္ စည္း႐ံုးလႈ႔ံေဆာ္မႈမ်ား ျပဳလုပ္လ်က္ရွိကာ၊ စစ္တိုင္းမႉးအခ်ဳိ႕ ျပည္နယ္၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ျဖစ္ေရး စမ္းသပ္ကြင္းဆင္းေနသည္။

လြတ္လပ္မႈ၊ တရားမွ်တမႈတို႔ လားလားမွ ေမွ်ာ္မွန္းမရႏုိင္သည့္ ေရြးေကာက္ပြဲအၿပီး ပါလီမန္အတြင္းမွေန၍ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈကို သြားရန္ တြက္ဆသူတို႔အတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္က မႈန္ျပျပေလးသာ ရွိေနသည္။

သို႔ေသာ္ စစ္အစိုးရအေနျဖင့္ ႏိုင္ငံတကာအသိုင္းအ၀ိုင္း၏ အသိအမွတ္ျပဳ တရား၀င္မႈကို ယူနီေဖာင္း ခြ်တ္လိုက္႐ံုျဖင့္ ရမည္ထင္လွ်င္ေတာ့ ႐ူးသြပ္မိုက္မဲမႈပင္ျဖစ္သည္။ ထို႔အတူ သတင္းအခ်က္အလက္မ်ား လြန္စြာျမန္ဆန္လာသည့္ ဂလိုဘယ္လိုက္ေဇးရွင္းမွာ အားေကာင္းစြာ ေပၚထြက္လာၿပီး နယ္နိမိတ္မ်ား ပါးရွပ္လာေနသည့္ အခါသမယတြင္ ကြယ္လြန္သူ အာဏာရွင္ေဟာင္း ဦးေန၀င္း၏ လမ္းစဥ္ျဖစ္သည့္ အထီးက်န္ ေနထိုင္ေရးကို ေရြးခ်ယ္ဖို႔လည္း အေျခအေန မေပးေတာ့၊ ၾကီးမားေသာ စိန္ေခၚမႈမ်ားႏွင့္ ရင္ဆိုင္ကာ ေနာက္ဆံုး အဆံုးသတ္ မေကာင္းေသာ ၿပိဳလဲျခင္းႏွင့္ ရင္ဆိုင္ရမည္ျဖစ္သည္။

သုိ႔ေသာ္ အေျပာင္းအလဲမ်ားက သူခ်ည္းသက္သက္ေတာ့ အရွိန္ျပင္းစြာ ျဖစ္လာမည္မဟုတ္။ တိုးတက္ေျပာင္းလဲလာေသာ အေျခအေနေအာက္မွ လူ႔အခြင့္အေရးကို ေလးစားလိုက္နာေသာ၊ လြတ္လပ္ပြင့္လင္းေသာ လူ႔ေဘာင္သို႔ သြားေရာက္လိုသူမ်ားအတြက္ ေကာင္းမြန္ေသာ ျပင္ဆင္မႈမ်ား စနစ္တက် လုပ္သင့္ေပၿပီ။

မ်က္ကန္းမ်ိဳးခ်စ္မ်ား သို ့..


ခုတေလာ..Email gruop ထဲက ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ မ်ိဳးခ်စ္မ်ားရဲ့ ျပဲကြဲ. ရန္ပြဲေတြ က.. တစတစ တိုးပြါးေနပါတယ္။
အမွန္ကိုေျပာရရင္...စစ္အာဏာရွင္ရဲ့ စိုးမိုးသက္ ဟာ ႏွစ္ ၄၆ ႏွစ္တိုင္ခဲ့တာပါ။ ခုထိ က်ေနာ္တို ့ ကိုယ္ကို က်ေနာ္တို ့မ်ိဳးခ်စ္ေတြ ေျပာေနၾက.နာမည္တတ္ေနၾက ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြ တေယာက္ထက္ တေယာက္ ပိ္ု အစြမ္းျပေနခဲ့ေပမဲ့ စစ္အာဏာ ရွင္ကို ျပဴတ္က် တဲ့အထိ္ မစြမ္းေဆာင္ေနေသးဘဲ..
ေ၀းရာ အရပ္က ဖင္လွွန္ျပေနတဲ့အဆင့္ဘဲ ရွိေသးတဲ့အတြက္. အမွန္ကို ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း ကိုယ့္ ေပါင္ ကိုယ္ေထာင္းေၾကးေျပာရရင္ ေတာ့ ေတာ္တဲ့သူ မေပၚေသးဖူး.ဆိုတာ ၀န္ခံရမွာပါ။

ေတာ္လွန္ေရးနဲ ့ ေတာ္လွန္ေရး လွဳပ္ရွားေနၾကသူေတြကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ေလးလည္း ေလးစားပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္တို ့ ကိုယ္က်ိဴး စြန္ ့ ညီညြတ္ဖို ့ လိုအပ္တာ ျငင္းမရပါဖူး။ ပိုျပီး အတၱေတြ စြန့္ပစ္ရဖို့ အခ်ိန္တန္ပါျပီ။ နိူင္ေအာင္တိုက္ဖို ့ အခ်ိန္ တန္ပါျပီ.။
မ်က္လံုးေတြဖြင့္ၾကပါ။ အခ်ိန္သိပ္မက်န္ေတာ့ပါဖူး။ ေခါင္းေဆာင္လုပ္ခ်င္ရင္.. ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း အရည္အေသြးရွိေၾကာင္းျပၾကပါ။


အနူေတာ ထဲ လူေခ်ာ သူေတာင္းစား ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ ေခါင္းေဆာင္ အျဖစ္ ပန္းပန္ဖို ့အလံလု ေနမဲ့အစား မိစၦာဒိဠိေတြကို အရင္ ျပဳတ္ေအာင္ လုပ္ျပီးမွ ဆက္လုၾကပါခင္ဗ်ာ။ နားလည္ေပးၾကပါ. ျပည္သူေတြ ေၾကမြေနပါျပီ။ သင္ေခါင္းေဆာင္ ငါေခါင္းေဆာင္ ဘာမွ အက်ိဳးမရွိပါဖူး..
သၾကၤန္ အေျမွာက္မ်ွသာျဖစ္ပါတယ္။ ရွက္ဖြယ္လိလိ.. အျဖစ္မရွိသည့္ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ ကိုယ့္ကို ကိုယ့္ဂုဏ္ရစ္ေနေလေလ. စစ္အာဏာရွင္ သက္ဆိုးရွည္ေလေလ ဆိုတာ သတိရေပးပါခင္ဗ်ာ။

အေရး-အာဇာနည္

ေန႔စဥ္သတင္းစာ ထုတ္ခြင့္ရျပီဆိုတဲ့ ဂ်ာနယ္တိုက္ ၄ ခု

ဒီဇင္ဘာ ၂၁၊ ၂၀၀၈ သတင္း-သန္းစိုးလိႈင္

နအဖ စစ္အစိုးရက ပုဂၢလိက သတင္းဂ်ာနယ္တိုက္ ၄တိုက္ကို မၾကာမီ လပိုင္းအတြင္းမွာ ေန႔စဥ္သတင္းစာ ထုတ္ေ၀ခြင့္ေပးဖို႔ အာမခံ လိုက္တယ္လို႔ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕က ဂ်ာနယ္တိုက္ပိုင္ရွင္နဲ႔ နီးစပ္တဲ့သူေတြက ေျပာဆိုၾကပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္၀န္းက်င္အတြင္းမွာ ပုဂၢလိကဂ်ာနယ္တိုက္ပိုင္ရွင္ေတြဟာ ေန႔စဥ္သတင္းစာ ထုတ္ေ၀ခြင့္ရဖို႔ ျပန္ၾကားေရး ၀န္ႀကီးဌာနကို ေလွ်ာက္ထား ႀကိဳးစားခဲ့ၾကတာ အားလံုးသိရွိၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ နအဖ အစိုးရက ခြင့္ျပဳဖို႔ ၀န္ေလးေနခဲ႔ၿပီး ဂ်ာနယ္တိုက္ပိုင္ေတြက ထုတ္ေ၀ခြင့္ရႏိုးနဲ႔ ျပင္ဆင္ေမွ်ာ္လင့္ေနခဲ့ၾကတာပါ။အဲဒီေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကို နအဖ ျပန္ၾကားေရး၀န္ႀကီးဌာနက အခုမွ ျဖည့္ဆည္းတဲ့ ထုတ္ေ၀ခြင့္ ျပဳ သေဘာတူလိုက္တာပါ။

ကြက္ၾကားမိုး သတင္းစာ ထုတ္ေ၀ခြင့္

ဒါေပမယ့္လည္း ေလွ်ာက္ထားတဲ့ ပုဂၢလိကဂ်ာနယ္တိုက္ေတြ အားလံုးကို ခြင့္ျပဳတာမဟုတ္ပဲ စစ္အစိုးရကုိ ဆန္႔က်င္ေရးသားျခင္း မရွိတဲ့၊ နအဖ အစိုးရကို မီဒီယာနဲ႔ ကူညီပံ့ပိုးေပးေနတဲ့ တိုက္တခ်ိဳ႕ကိုသာ ခြင့္ျပဳဖို႔ သေဘာတူလိုက္တာပါ။

ယခု ထပ္မံ သိရွိရတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြအရဆိုရင္ ျမန္မာတိုင္းမ္၊ အီလဲဗင္း မီဒီယာ၊ ေပၚျပဴလာနဲ႔ ရန္ကုန္မီဒီယာဂရုပ္တို႔ လို႔ဆိုပါတယ္။ အဆိုပါဂ်ာနယ္ တိုက္ ၄ ခုအနက္ ျမန္မာတိုင္းမ္ဟာ ၾသစေတးလ် ႏိုင္ငံသား ေရာ့စ္ ဒန္ကေလက စစ္ေထာက္လွမ္းေရးနဲ႔ တြဲဘက္ထူေထာင္ခဲ့ၿပီး စစ္ေထာက္လွမ္းေရး ေခ်မႈန္းခံရၿပီးေနာက္ ျပန္ၾကားေရး၀န္ႀကီးနဲ႔ နီးစပ္သူ သုတစြယ္စံု စာအုပ္တိုက္ပိုင္ရွင္ ေဒါက္တာ တင္ထြန္းဦးကို ရွယ္ယာ၀ယ္ယူေစၿပီး အစိုးရက နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ခ်ဳပ္ကိုင္ထားတဲ့ ဂ်ာနယ္ တိုက္ပါ။

အီလဲဗင္းမီဒီယာကေတာ့ စစ္အစိုးရနဲ႔ ေပၚေပၚထင္ထင္ ဆက္ႏြယ္မႈ မျပေပမယ့္ နအဖ အစိုးရအဖြဲ႕ထဲက အာဏာရွိတဲ့ ဗိုလ္မွဴးႀကီးတစ္ဦးက ရွယ္ယာ၀င္ထားၿပီး အဆိုပါ အရွိန္အ၀ါနဲ႔ စာေပစိစစ္ေရးမွာ အထူးအခြင့္အေရးရလ်က္ရွိတယ္လို႔ မီဒီယာေလာကမွာ နားလည္ထားၾကပါတယ္။ တနည္းေျပာရရင္ နအဖနဲ႔ ဆက္ႏြယ္ရာ ဆက္ႏြယ္ေၾကာင္း ယံုၾကည္စိတ္ခ်လို႔ ထုတ္ေ၀ခြင့္ ခ်ေပးမယ့္ သေဘာပါ။

ေပၚျပဴလာနဲ႔ ရန္ကုန္မီဒီယာဂရုပ္မွ စာေရးဆရာ ဟိန္းလတ္နဲ႔ ကိုကို(စက္မႈ) တို႔ကလည္း ျပန္ၾကားေရး ၀န္ႀကီးဌာနကဖြဲ႕စည္းေပးထားတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံစာနယ္ဇင္းအဖြဲ႕မွာ အလုပ္အမႈေဆာင္ ရာထူး အသီးသီး ယူထားၾကသူေတြျဖစ္လို႔ နအဖအစိုးရက ယံုၾကည္စိတ္ခ်ရသူေတြပါ။

ေပၚျပဴလာကိုေတာ့ ကစထမွဴး လုပ္ေနတဲ့ ဒုတိယ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ခင္ေမာင္သန္းရဲ႕ သမီးျဖစ္သူ ပါ၀င္ပတ္သက္ေနတယ္ လို႔လည္း အဆိုပါတိုက္နဲ႔ နီးစပ္သူမ်ားက ေျပာပါတယ္။

ပုဂၢလိက မီဒီယာကေန လူထုကို အခမဲ႔ ၀ါဒျဖန္႔ဖို႔ ၾကံစည္

နအဖ အစိုးရအဖြဲ႕ရဲ႕ ျပန္ၾကားေရး၀န္ႀကီးျဖစ္သူ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ေက်ာ္ဆန္းက ၿပီးခဲ့တဲ့ ႏွစ္နွစ္ခန္႔က စၿပီး “မီဒီယာကို မီဒီယာနဲ႔ တိုက္ရမယ္ …” ဆိုတဲ့ ေၾကြးေၾကာ္ခ်က္နဲ႔ ပုဂၢလိကပိုင္မီဒီယာေတြကို ကိုင္တြယ္ အသံုးခ်ခဲ့ပါတယ္။ မၾကာခဏ သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲေတြလုပ္၊ အဲဒီသတင္းေတြကို ပုဂၢလိကပိုင္ဂ်ာနယ္ေတြရဲ႕ မ်က္ႏွာဖံုးမွာ ေရာင္စံုနဲ႔ ေဖၚျပၾကတယ္ ဆိုရင္ နအဖက သူတို႔ရဲ႕ အသံ၊ သူတို႔ရဲ႕ အျမင္ေတြကို လူထုေရွ႕အခမဲ႔နည္းနဲ႔ ေရာက္ေစခဲ႔တာပါ။

ကုိယ့္အရင္းအႏွီးနဲ႔ ထုတ္တဲ့ ပုဂၢလိကဂ်ာနယ္တိုင္းမွာ အစိုးရရဲ႕ ေပၚလစီ ေဆာင္းပါးေတြကို စာမ်က္နွာ တမ်က္ႏွာျပည့္ အခမဲ႔ ထည့္ေပးရပါတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ အစိုးရက ျပည္တြင္း၊ ျပည္ပ အတိုက္အခံကို ဆန္႔က်င္ေရး ၀ါဒျဖန္႔ကင္ပိန္းလုပ္တဲ့အခါ ပုဂၢလိကဂ်ာနယ္ေတြကပါ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ နအဖ အာေဘာ္အတိုင္း ေဆာင္းပါးေရးၿပီးထည့္ဖို႔ အားေပးပါတယ္။

ၿပီးခဲ့တဲ႕ႏွစ္ စက္တင္ဘာ ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရး ျဖစ္ၿပီးခါစမွာ ျမတ္ခိုင္ရဲ႕ လွ်ပ္တျပက္ဂ်ာနယ္က ေရးေပး လုပ္ေပးခဲ့တာမ်ိဳးပါ။

အခု တႀကိမ္ သတင္းစာ ထုတ္ေ၀ခြင့္ေပးဖို႔ အာမခံလုိက္တဲ့ သေဘာဟာ လာမယ့္ ၂၀၁၀ ခုနွစ္ေရြးေကာက္ပြဲမတိုင္မီ အစိုးရရဲ႕ လက္ေ၀ခံပါတီေတြအတြက္ ပုဂၢလိက မီဒီယာကေန ၀ါဒျဖန္႔ဖို႔ အႀကံအစည္ရွိပံုရတယ္လိုိ႔ ေလ့လာသူ တစ္ဦးက ခန္႔မွန္းေျပာဆိုပါတယ္။

ပါတီစံုေရြးေကာက္ပြဲ ဆိုတဲ႔အတြက္ ပါတီေတြက နအဖ အစိုးရရဲ႕ သတင္းစာကို တိုက္ရိုက္သံုးစြဲခြင့္ ရွိမွာ မဟုတ္ဘဲ နအဖ လက္ေ၀ခံပါတီမ်ားအတြက္ မီဒီယာလိုအပ္လာပါတယ္။ ပါတီေတြအေနနဲ႔ ကိုယ္ပိုင္ ပါတီသတင္းစဥ္လိုမ်ိဳး မထုတ္ေ၀ႏိုင္ေသးရင္ေတာင္မွ နအဖအစိုးရကို ေထာက္ခံမယ့္ ပုဂၢလိက သတင္းစာေတြကို အသံုးခ်ၿပီး လူထုကိုစည္းရံုးမယ္လို႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ ရွိပံုရတယ္ လို႔လည္း အဆိုပါ ေလ့လာသူက ေျပာဆိုပါတယ္။

က်ဆံုးေနတဲ့ နအဖ အစိုးရသတင္းစာမ်ား

နအဖအစိုးရရဲ႕ အသံ၊ အာေဘာ္ ျမန္မာ့အလင္း၊ ေၾကးမံုနဲ႔ ျမန္မာ့အလင္း အဂၤလိပ္ဘာသာ တို႔ဟာ ၿပီးခဲ့တဲ႔ႏွစ္မ်ားအတြင္း တေစာင္ကို ၁၀ က်ပ္မွ ၅၀ က်ပ္သို႔ ေစ်းျမွင့္ၿပီးေနာက္ပိုင္း ေစာင္ေရ သိသိသာသာ က်ဆင္းသြားခဲ့ပါတယ္။ ယခင္က ေစ်းသက္သာလြန္းလို႔ လစဥ္ယူထားသူအမ်ားအျပား ရပ္စဲခဲ့ၾကပါတယ္။ ယခုအခါ အစိုးရသတင္းစာရဲ႕ ေစာင္ေရဟာ သိန္းဂဏန္းမရွိေတာ့ဘဲ ေသာင္းဂဏန္းမွ်သာ ရွိေတာ့တယ္ဆိုတဲ့ ေျပာဆိုမႈမ်ားလည္း ၾကားသိရပါတယ္။

ေစ်းႏႈန္းမတက္ခင္က ေၾကးမံုသတင္းစာဆိုရင္ ေစာင္ေရ ၂သိန္း၀န္းက်င္ ရိုက္ႏွိပ္ခဲ့တာပါ။ ယခုေနာက္ပိုင္း စာဖတ္သူ လူထုက ပုဂၢလိက သတင္းဂ်ာနယ္ေတြကိုသာ မွန္မွန္၀ယ္ဖတ္ၾကေတာ့ၿပီး သတင္းစာကို နာေရးနဲ႔ ေႀကာ္ျငာ ၾကည့္ရံုသာ သေဘာထားၾကပါေတာ့တယ္။

အစိုးရသတင္းစာကို ဖတ္ရႈသူ ပိုမိုနည္းသြားေစမယ့္ စိုးရိမ္မႈေၾကာင့္ ပုဂၢလိကသတင္းစာကို ခြင့္မျပဳလိုေပမယ့္ အျခားတဘက္မွာ အစိုးရနဲ႔ နီးစပ္သူေတြကို ထုတ္ေ၀ခြင့္ေပးျခင္းနည္းျဖင့္ မီဒီယာကို မီဒီယာနဲ႔တိုက္တဲ့ ျပန္ၾကားေရး၀န္ႀကီးရဲ႕ မဟာဗ်ဴဟာကို အေကာင္အထည္ေဖၚဖို႔ ႀကိဳးစားတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။

ေန႔စဥ္သတင္းစာကို စာေပစိစစ္ေရးက မရိုက္ႏွိပ္မီ တေစာင္လံုး ၾကည့္ရႈစစ္ေဆးႏိုင္ဖို႔ မလြယ္ကူတာေၾကာင့္ ယခင္တေလွ်ာက္လံုး ေန႔စဥ္သတင္းစာ ထုတ္ေ၀ခြင့္ေပးဖို႔ကို ျငင္းပယ္ခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။

ယခုလာမယ့္ ေန႔စဥ္ သတင္းစာေတြကိုေတာ့ ဘယ္ပံုဘယ္နည္းနဲ႔ စိစစ္ခ်ဳပ္ကိုင္ထားမယ္ ဆိုတာ ေစာင့္ၾကည့္ၾကရဦးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

လူ႔ငႏြား မ်ားအတြက္ ငရဲမရွိေတာ့ၿပီေလာ

alt

ေဆာင္းပါး သရုပ္ေဖၚ

တကယ္ေတာ့လဲ ထို အေၾကာင္းအရာ သည္ လူတိုင္း ၾကားရ၊ ဖတ္ရ လြန္းသျဖင့္ ရိုးေန ေလာက္ပါၿပီ။ (၂၀၀၇) ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာ လ အတြင္း ျမန္မာ ႏိုင္ငံ၏ အဓိက ၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီး ျဖစ္သည့္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ တြင္ ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာ ရဟန္းေတာ္မ်ား အား ျမန္မာ စစ္ အစိုးရ စစ္တပ္ မွ အၾကမ္းဖက္ ႏွိမ္နင္း သတ္ျဖတ္ ခဲ့မႈ အေၾကာင္း အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာ မ်ား မွ တဆင့္ တစ္ကမာၻလံုး မျမင္ခ်င္လဲ ျမင္ရ၊ မၾကားခ်င္လဲ ၾကားရ ၿပီးျဖစ္ ပါသည္။ ယခုအခါ မွ ထိုအေၾကာင္းကို ဆက္ကာ ဆက္ကာ ေျပာေန ျခင္းသည္ ေခ်းေျခာက္ ေရႏွဴး သကဲ့သို႔ သာ ျဖစ္ေန ႏိုင္ပါ သည္။ သို႔တိုင္ေအာင္ ထိုျဖစ္ရပ္ ဆိုးမ်ား ၏ ေနာက္ကြယ္ တြင္ လူအမ်ား အေသအခ်ာ မသိႏိုင္ ေသးေသာ အေျခအေန အခ်ိဳ႕လဲ ရွိေန ႏိုင္ပါ ေသးသည္။ တကယ္တမ္း ေတာ့ အေနာ္ရထာ မင္းေစာ လက္ထက္ ကတည္း က ဗုဒၶ သာသနာ သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ တြင္ အခိုင္အမာ အျမစ္ တြယ္လာ ခဲ့သည္။ အျခားေသာ ဘာသာေရး ကိုးကြယ္မႈမ်ား ျပန္႔ႏွံ႕ ၀င္ေရာက္ လာသည့္ တိုင္ ႏိုင္ငံေတာ္ ဘာသာအျဖစ္ အခိုင္အမာ တည္ရွိ ေနခဲ့သည္။

ေခတ္ ႏွင့္ စနစ္မ်ား အမ်ိဳးမ်ိဳး ေျပာင္းလဲသြားသည့္တိုင္ ဗုဒၶဘာသာ၏ အခန္းက႑သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ ထည္၀ါစြာ ရပ္တည္ႏိုင္ခဲ့သလို အစိုးရ အဆက္ဆက္ကလည္း သာသနာျပဳ မင္းမ်ားအျဖစ္ႏွင့္ ဗုဒၶသာသနာ ေရာင္၀ါထြန္းလင္းေစေရး အားႀကိဳးမာန္တက္ ပံ့ပိုးခဲ့ၾကသည္။ သို႔ေသာ္လည္း စစ္အာဏာရွင္ အစိုးရအတြက္ေတာ့ ျခြင္းခ်က္သာျဖစ္သည္။ ၎တို႔အတြက္ ဘုရားမရွိ၊ တရားမရွိ၊ သံဃာမရွိပါ။ ၎တို႔၏ ကိုးကြယ္ရာသည္ အာဏာသာျဖစ္ခဲ့သည္။ ျမန္မာ စစ္အစိုးရသည္ ၎တို႔၏ အာဏာတည္ၿမဲေရးအတြက္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ေမတၱာပို႔ လွည့္လည္ခဲ့ၾကေသာ သံဃာေတာ္မ်ားအား ရက္ရက္စက္စက္ ပစ္ခတ္သတ္ျဖတ္ခဲ့သလို ႏွစ္ရွည္ေထာင္ဒဏ္မ်ား ခ်မွတ္ခဲ့ၾကသည္။

သံဃာေတာ္တို႔၏ေသြးျဖင့္ သံဃာေတာ္တို႔၏ သကၤန္းေရာင္အား ပိုမိုနီေစြးေစခဲ့သည္။ အျပင္းအထန္ ယုတ္မာပက္စက္စြာ အၾကမ္းဖက္ ႏွိမ္နင္းမႈမ်ား ေနာက္တြင္မူ သံဃာေတာ္မ်ား၏ လႈပ္ရွားမႈမွန္သမွ်ကိုပါ ထိန္းခ်ဳပ္သြားရန္ ရည္ရြယ္ေဆာင္ရြက္လာခဲ့သည္။ ပထမဦးစြာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ား၏ တရားပြဲမ်ားတြင္ အစိုးရဆန္႔က်င္ေရး စကားလံုးမ်ား မပါေစရပါဟု ခံ၀န္ကတိအား လက္မွတ္ေရးထိုးေစသည္။ ထိုအေျခအေနသည္ အလြန္စက္ဆုပ္ဖြယ္ရာ လုပ္ရပ္တစ္ခုျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာစရာမလိုပါ။ ေခတ္အဆက္ဆက္ ဗုဒၶဘာသာ ရဟန္းေတာ္မ်ားသည္ ရွင္ေတာ္ဗုဒၶ၏ တရားေတာ္မ်ား မတိမ္ေကာ၊ မပေပ်ာက္ေအာင္ ေဟာေျပာခဲ့ၾကသည္။ တရားနာ ပရိသတ္ကလည္း ၾကည္ညိဳ ျမတ္ႏိုးစြာျဖင့္ တေလးတစား နာယူ ခဲ့ၾကသည္။

ရဟန္းေတာ္ အရွင္ျမတ္မ်ားအေနႏွင့္ ဒကာ၊ဒကာမမ်ား တရားေတာ္၏အနက္ကို ထဲထဲ၀င္၀င္ နားလည္ေစရန္ ေခတ္အေျခအေနႏွင့္ ကိုက္ညီေသာ အျဖစ္အပ်က္မ်ား၊ ဥပမာမ်ားႏွင့္ ေ၀ေ၀ဆာဆာ ေဟာေျပာခဲ့သည္မွာ အစဥ္အလာျဖစ္ေသာ္လည္း ယခုကဲ့သို႔ ကန္႔သတ္မႈမ်ားေၾကာင့္ အရွင္ျမတ္မ်ား ႏွလံုးမသာမယာ ျဖစ္ၾကရရွာသည္။ ရဟန္းေတာ္မ်ားသည္ သူေတာ္စင္မ်ား ျဖစ္ၾကသည့္တိုင္ ဗုဒၶ၏ သားေတာ္မ်ားအခ်င္းခ်င္း စည္းလံုးမႈကို အေျခခံၿပီး စက္တင္ဘာလ အေရးအခင္းအတြက္ ျမန္မာအစိုးရအေပၚ အျမင္မၾကည္မႈ ရွိေနမည္မွာ လူတိုင္းလက္ခံႏိုင္သည့္ အေျခအေန တစ္ရပ္ ပင္ျဖစ္သည္။ မည္မွ်အက်င့္ျဖဴစင္ၿပီး သည္းခံစိတ္ ေမြးျမဴႏိုင္သည့္ ကိုယ္ေတာ္မ်ား ျဖစ္ေစကာမူ ပုထုဇဥ္တို႔အေနႏွင့္ စစ္အစိုးရ က်ဴးလြန္ခဲ့ေသာ ယုတ္မာသည့္အမႈအတြက္ ဥပေကၡာတရား လက္ကိုင္ျပဳကာ မ်က္စိမွိတ္ ေနႏိုင္မည္ မဟုတ္ပါေခ်။

ထို႔ေၾကာင့္လည္း တရားပြဲမ်ားတြင္ စစ္အစိုးရ၏ လုပ္ရပ္မ်ားအား ပညာသားပါပါ ရႈတ္ခ်ေဟာေျပာခဲ့သျဖင့္ အစိုးရမွာ အခ်ိဳ႕ဓမၼကထိက ကိုယ္ေတာ္မ်ားအား တရားေဟာခြင့္ ပိတ္ပင္မႈမ်ားပင္ ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကသည္။ သံဃာေတာ္မ်ား ေဟာေျပာေသာ တရားတို႔သည္ ႏိုင္ငံေရး တိုက္ခိုက္မႈမ်ားအတြက္ ဦးတည္ထားျခင္း မရွိခဲ့ပါ။ ျမတ္ဗုဒၶ၏ အဆံုးအမႏွင့္ တရားေတာ္တို႔ကိုသာ အေျခခံၿပီး ကိုးကားထားေလ့ရွိပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ေဒ၀ဒတ္ႏွင့္ မာရ္နတ္တို႔ ႏွစ္ဦးေပါင္းလ်င္ေတာင္ မလုပ္၀ံ့ေလာက္သည့္ လူမဆန္ေသာ ဗုဒၶဘာသာ ခ်ိဳးႏွိမ္မႈမ်ား က်ဴးလြန္ထားသည့္ မိစၦာတစ္ပိုင္း၊ အာဏာရူးတစ္ပိုင္းတို႔အတြက္မူ အနာေပၚ တုတ္က်မွ် ဆတ္ဆတ္ခါၾကရသည္။ ထို႔ေနာက္တြင္မူ သံဃာေတာ္မ်ားအား တရားေဟာခြင့္ ပိတ္ခဲ့ၾကေလေတာ့သည္။ အံ့ၾသစရာေတာ့ အလြန္ ေကာင္းပါ သည္။ ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာ အထြန္းကားဆံုး ႏိုင္ငံႀကီးတစ္ႏိုင္ငံတြင္ ေထရ၀ါဒ ရဟန္းေတာ္မ်ား၏ တရားေဟာခြင့္အား ေထရ၀ါဒကို ေစာင့္ေရွာက္ပါသည္ဆိုေသာ သာသနာျပဳ အစိုးရက တားျမစ္ပါသည္တဲ့။ မည္မွ် တရားက် သင့္ပါ သနည္း။

နာဂစ္မုန္တိုင္းႀကီး တိုက္ခတ္ၿပီးေနာက္ ကယ္ဆယ္ေရးလုပ္ငန္းမ်ားတြင္ အင္တိုက္အားတိုက္ ပါ၀င္ေနေသာ ကိုယ္ေတာ္မ်ားကိုလည္း စစ္အစိုးရ အာဏာပိုင္မ်ားက ေမးျမန္းမႈမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့ေသးၾကေသးသည္။ စစ္အစိုးရႏွင့္ ရာထူးရာခံ အဆင့္ဆင့္တို႔က ေလေဘးသင့္ ျပည္သူမ်ားအတြက္ ႏိုင္ငံတကာမွ လွဴဒါန္းေသာ အေထာက္အပ႔ံမ်ားအား ရသေလာက္ ေခါင္းပံုျဖတ္ေနၾကခ်ိန္တြင္ သံဃာေတာ္မ်ားက Organize လုပ္ကာ အလွဴေငြမ်ား ေကာက္ခံစုေဆာင္းၿပီး ေလေဘးသင့္ ေက်းရြာမ်ားထိ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် သြားေရာက္ လွဴဒါန္းၾက သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ထိုလုပ္ရပ္မ်ားကို စစ္အစိုးရက မေက်မနပ္ ျဖစ္ေနတတ္ၿပီး သံဃာေတာ္မ်ား ၏ လုပ္ေဆာင္မႈ အဆင့္ဆင့္ကို ေထာက္လွမ္းေနခဲ့ေၾကာင္း ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ားက ျပန္လည္ မိန္႔ၾကား ခဲ့ၾကသည္။ စက္တင္ဘာလ သံဃာေတာ္မ်ား ဆႏၵျပပြဲအတြင္း ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ပါ၀င္ခဲ့ေသာ ေက်ာင္းတိုက္မ်ားအေနႏွင့္မူ ဆိုဖြယ္ရာပင္ မရွိေတာ့ပါေခ်။

ဒကာ၊ ဒကာမမ်ားက လွဴဒါန္းထားေသာ သံဃာပိုင္ပစၥည္းမ်ားကို မိုက္ေၾကးခြဲ သိမ္းယူသည္။ သံဃာပ်ိုဳမ်ားကို ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်သည္။ လွဴဒါန္းထားသည့္ ကားအသိမ္းခံရသူ ဆရာေတာ္တစ္ပါးက ၎အေနႏွင့္ ေျခေထာက္ကို ရိုက္အခ်ိဳးခံရသလို ထင္မွတ္မိေၾကာင္း၊ ဆရာေတာ္၏ သာသနျပဳ လုပ္ငန္းမ်ားအတြက္ ခရီးေ၀းသြားလာမႈမ်ား လိုအပ္ခ်ိန္တြင္ ကားမရွိမႈက စိတ္သြားတိုင္းကိုယ္မပါ ျဖစ္ေစေၾကာင္း မိန္႔ေတာ္မူရွာသည္။ ဆရာေတာ္တစ္ပါးကမူ နာဂစ္ဒဏ္ခံ ေဒသအတြင္း ဒုကၡသည္မ်ားအား ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး လုပ္ေဆာင္ေပးေနေသာ အသင္းအဖြဲ႕မ်ားေၾကာင့္ ၾကည္ႏူးမိေၾကာင္း၊ သို႔ေသာ္လည္း ထိုအသင္းမ်ားသည္ အျခားေသာ ဘာသာေရးကို အေျခခံၿပီး သာသနျပဳ လုပ္ငန္းမ်ား ပူးတြဲေဆာင္ရြက္ကာ ဒုကၡသည္မ်ားကို သိမ္းသြင္းသြားခဲ့ေၾကာင္း၊ ထိုသို႔ေသာ ဘာသာေရးသိမ္းသြင္းမႈမ်ားအား အျပစ္မဆိုခ်င္ေသာ္လည္း သာသနာ့ ဒါယကာအျဖစ္ ခံယူထားေသာ အစိုးရ၏ ညံ့ဖ်င္းမႈ ေၾကာင္း ဗုဒၶသာသနာ၏ အရွိန္အ၀ါ ၿငွိဳးႏြမ္း လာမည္ကို စိုးရိမ္မိေၾကာင္း ရင္ဖြင့္ေတာ္မူ ခဲ့သည္။

လက္ေတြ႕တြင္မူ အဆိုပါဆရာေတာ္အေနႏွင့္ အစိုးရအား သာသနာေတာ္၏ ဒါယကာအျဖစ္ သတ္မွတ္ေနေသးသည္မွာ အံ့ၾသစရာ အေျခအေနပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ရဟန္းေတာ္ေတြကို သတ္သည္။ ေထာင္ခ်သည္။ အတင္းအၾကပ္ လူ၀တ္လဲခိုင္းသည္။ ေသလ်င္ေတာင္ ငရဲႀကီးရွစ္ထပ္အနက္ မည္သည့္ငရဲတြင္ အျပစ္ေပးရမည္ကို ယမမင္းခမ်ာ အေတာ္ေလး ေခါင္းစားဖြယ္ရွိေသာ အႏွီမသူေတာ္ ဒုစရိုက္၊ ရာဇ၀တ္ေကာင္ သာသနာဖ်က္ သန္းေရႊႏွင့္ အေပါင္းအပါမ်ားသည္ သာသနာေတာ္၏ ဒကာေတာ္မ်ားအျဖစ္ သတ္မွတ္ႏုိင္ေရးမွာ အလြန္မအပ္မရာေသာ အေျခအေန ပင္ျဖစ္ပါ သည္။ ျမတ္ဗုဒၶ၏ တပည့္သား ရဟန္းေတာ္တို႔သည္ ဘုရားရွင္၏ အဆံုးအမတြင္ ေမြ႕ေလ်ာ္ကာ တရားေတာ္ႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကို ရွာေဖြေနခဲ့ၾကသူမ်ားသာ ျဖစ္ၾကပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ကံေဆာင္ျခင္းႏွင့္အတူ ဒကာ၊ ဒကာမမ်ား ႀကံဳေတြ႕ေနရသည့္ အခက္အခဲမ်ားအတြက္ ေမတၱာလက္နက္ျဖင့္ စစ္ အစိုးရအား ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆန္႔က်င္ခဲ့ပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း မေအာင္ျမင္ခဲ့ပါေခ်။ လူသားတို႔ အက်ိဳးႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို လိုလားေသာ အရွင္ျမတ္တို႔၏ေသြးသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ သမိုင္းစဥ္ကို အသေရ ညွိဳးႏြမ္းေစ ခဲ့ပါၿပီ။

စစ္အစိုးရကား မိုက္ရိုင္းၿမဲ၊ ယုတ္မာေနဆဲျဖစ္သလို သံဃာေတာ္မ်ားကိုလည္း ပိုမိုဖိႏွိပ္လာခဲ့ပါသည္။ ထိုသို႔ေသာ လူမသမာမ်ား၊ လူ႔အႏၶမ်ားအတြက္ ငရဲမရွိေတာ့ၿပီေလာ မေျပာတတ္ပါ။ ဘုရားရွင္၏ ေျခမေတာ္တြင္ အနာျဖစ္ေစခဲ့ေသာ ေဒ၀ဒတ္ကိုျဖင့္ မဟာပထ၀ီေျမႀကီးက ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္ဘဲ ၀ါးၿမိဳခဲ့ပါၿပီ။ ဘုရားရွင္ေဟာၾကားေသာ တရားေတာ္အတိုင္း က်င့္ႀကံအားထုတ္ေနၾကသည့္ ရဟန္းေတာ္မ်ား၏ မဏိေတာ္ကို နံပါတ္တုတ္ႏွင့္ရိုက္၊ သကၤန္းျမင္သမွ် ေသနတ္ႏွင့္ပစ္၊ စစ္ဖိနပ္ႏွင့္ ကန္ခဲ့ေသာ ေခတ္သစ္ ေဒ၀ဒတ္မ်ားကေရာ။ သူတို႔အတြက္ မဟာအ၀ီစိမွ ငရဲမီးလ်ံသည္ ထိုက္တန္ေသာ အပူဒဏ္ကို ေပးႏိုင္ပါ့မလား။ အကုသိုလ္သမားတို႔ ေသခါမွ နိမိတ္ထင္မည့္ လမ္းစဥ္မ်ားအတြက္ ျပည္သူတစ္ရပ္လံုး အမုန္းတရားႏွင့္ ေမွ်ာ္လင့္ေနမည္ကို သန္းေရႊတို႔လူစု သိေစခ်င္ပါေတာ့သည္။

လူ႔အခြင့္အေရး အခ်ိဳးေဖာက္ခံရဆံုး ၁၀ ႏိုင္ငံတြင္ ျမန္မာပါဝင္

Monday, 22 December 2008
ေအးခ်မ္းေျမ႕
ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ကမၻာေပၚတြင္ လူ႔အခြင့္အေရးႏွင့္ က်န္းမာေရး အေရးေပၚ ေစာင့္ေရွာက္မႈ အညံ့ဖ်င္းဆံုး ႏိုင္ငံျဖစ္ေၾကာင္း နယ္စည္းမျခား ဆရာဝန္မ်ားအဖြဲ႕ (အမ္အက္စ္အက္ဖ္) ၏ ထုတ္ျပန္ခ်က္အရ သိရသည္။

ထိုကဲ့သို႔ က်န္းမာေရးႏွင့္ လူ႔အခြင့္အေရး ေစာင့္ေရွာက္မႈ ညံ့ဖ်င္းသည္ဟု ဆိုရာတြင္ ကမၻာ့အဆိုးရြားဆုံး ႏိုင္ငံမ်ားျဖစ္ၾကေသာ ကြန္ဂို၊ ဆုိမာလီ၊ အီရတ္၊ ဆူဒန္၊ ပါကစၥတန္ႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ တန္းတူ ျမန္မာႏိုင္ငံက လိုက္ပါေနသည္ဟု အမ္အက္စ္အက္ဖ္ က ဆိုသည္။

အမ္အက္စ္အက္ဖ္အေနႏွင့္ ယခုကဲ့သို႔ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈအနည္းပါးဆံုး၊ လံုၿခံဳမႈအကင္းမဲ့ဆံုး၊ လူ႔အခြင့္အေရး အခ်ိဳးေဖာက္ခံရဆံုး ၁၀ ႏိုင္ငံကို ၁၉၉၈ ခုႏွစ္မွစတင္ ေၾကညာလာခဲ့ရာ ယခုအခါ ၁၁ ႀကိမ္ေျမာက္ေၾကညာျခင္းျဖစ္သည္။

၂၀၀၈ ခုႏွစ္ တႏွစ္တာအတြင္း လူ႔အခြင့္အေရးခ်ိဳးေဖာက္ အခံရဆံုး ၁၀ ႏိုင္ငံကို အမ္အက္စ္အက္ဖ္က တနဂၤေႏြေန႔က ထုတ္ေဖာ္ေၾကညာခဲ့ရာတြင္ “ျမန္မာႏိုင္ငံနဲ႔ ဇင္ဘာေဘြလို ႏိုင္ငံေတြမွာ အစိုးရက က်န္းမာေရးကို ဦးစားေပး ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ ပ်က္ကြက္႐ံုမကဘူး ၾကားဝင္ေဆာင္ရြက္ေပးမယ့္ အန္ဂ်ီအိုေတြကိုလည္း မသကၤာဘူး။ လူ႔အခြင့္အေရး ေစာင့္ေရွာက္တဲ့ အဖြဲ႕အစည္းေတြမွာလည္း ကန္႔သတ္ခ်က္ေတြၾကားက လုပ္ေဆာင္ ေနရတာ ေတြ႕ရတယ္” ဟု ေဖာ္ျပပါရွိသည္။

ျမန္မာျပည္တြင္းရွိ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာေသာ ခုခံအားက်ဆင္းသည့္ ေဝဒနာ ခံစားေနရသူတို႔မွာ ေဆးကုသခြင့္ ကင္းမဲ့လွ်က္ ေသဆံုးေနရေသာ္လည္း စစ္အစိုးရအေနႏွင့္ ၎ေဝဒနာသည္တို႔ကို ပါဝင္ကူညီမႈ အလြန္ပင္ နည္းပါးလွ်က္ရွိေၾကာင္း အမ္အက္စ္အက္ဖ္က ျဖည့္စြက္ေျပာၾကားသည္။

“ပဋိပကၡေၾကာင့္၊ စစ္ေၾကာင့္ က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္မႈမခံရတဲ့၊ လ်စ္လွ်ဴ႐ႈခံေနရတဲ့၊ တကယ့္ကို အေရးေပၚလိုအပ္ေနတဲ့ သန္းေပါင္းမ်ားစြာ ေသာ လူေတြကို ဦးစားေပးကူညီႏိုင္မယ္ဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ ဒီစာရင္း ထုတ္ျပန္တာပါ” ဟု အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ အမ္အက္စ္အက္ဖ္ ဥကၠဌ ေဒါက္တာ ခရစၥတိုဖီ ဖိုနီးယားက ေျပာသည္။

၎အဖြဲ႕အစည္း၏ သတင္းထုတ္ျပန္ခ်က္တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္အတြင္း ဆိုးရြားေသာ လူ႔အခြင့္အေရးခ်ိဳးေဖာက္မႈ ကပ္ေဘး ႀကီး ၂ ခုကို ခံစားခဲ့ရသည္ဟုဆိုသည္။ ယင္းကပ္ေဘးႀကီး ၂ ခုမွာ လူေပါင္း ၁၃၀၀၀၀ ေက်ာ္ ေပ်ာက္ပ်က္ ေသဆံုးရသည့္ နာဂစ္ဆိုင္ကလုန္းမုန္တိုင္းကပ္ေဘးႏွင့္ ေဆးကုသမႈ ကင္းမဲ့ကာ ေသဆံုးေနရသည့္ HIV/ AIDS ေဝဒနာ ကပ္ေဘးတို႔ ျဖစ္သည္။

“စစ္အစိုးရ အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တဲ့ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္က စၿပီး ျမန္္မာႏိုင္ငံက ပဋိပကၡေပါင္းမ်ားစြာ ႀကံဳေတြ႕ခံစား ခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီထဲကမွ နာဂစ္ဆိုင္ကလုန္း မုန္တိုင္းကေတာ့ ျပင္ပကမၻာက ေမ့ေလ်ာ့ခံထားရတဲ့ ျမန္မာ ျပည္သူ ေတြအတြက္ ေနာက္ဆံုးခံရတဲ့ ကပ္ေဘးတခုပါ။ ဝမ္းနည္းစရာေကာင္းတာက ဒီဒဏ္ေတြကို အားအနည္းဆံုး ဆိုတဲ့ ျမန္မာျပည္သူေတြက ခံစားေနရတာပါပဲ” ဟု အမ္အက္စ္အက္ဖ္က ဆိုသည္။

အမ္အက္စ္အက္ဖ္၏ အဆိုအရ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ေအအာရ္ဗီေဆး အေရးေပၚလိုအပ္ေနသည့္ HIV/AIDS ေဝဒနာရွင္ ၇ ေသာင္းခြဲေက်ာ္ ရွိေနၿပီး ၎တို႔ထဲမွာ ၂၀ ရာခိုင္ႏႈန္းသာ ေဆးကုသမႈ ခံယူခြင့္ရသည္ဟု သိရသည္။

ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေပၚေပါက္ႏိုင္ေရးအတြက္ လိုဒ္ရႈိးပြဲက်င္းပရန္ၾကိဳးပမ္းေန

ေရးသားသူ-သန္႔မ်ဳိးေထြး(မိုးေသာက္ၾကယ္)


၂ဝဝ၉ ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္၀ါရီလတြင္ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ တိုက်ဳိၿမိဳ႕တြင္ ကိုယ္ပိုင္ျမန္မာဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္း ေပၚေပါက္ႏိုင္ေရးအတြက္ ဂ်ပန္ေရာက္ျမန္မာမ်ားက ျပည္တြင္းမွ နာမည္ေက်ာ္ အဆိုေတာ္မ်ားကိုဖိတ္ၾကား၍ Live Show ပြဲတခုျပဳလုပ္ႏိုင္ရန္ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္လွ်က္ရွိေၾကာင္းသိရသည္။

Live Showပြဲကို ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းျဖစ္ေျမာက္ေရးအတြက္ လွဴဒါန္းႏိုင္ရန္ၾကိဳးပမ္းအားထုတ္ေနျခင္းျဖစ္ျပီး ''အုတ္တခ်ပ္ သဲတပြင့္''ဟု အမည္ေပးထား ေၾကာင္း စီစဥ္သူတဦးျဖစ္သူ ကိုေအးခ်မ္းမွ မိုးေသာက္ၾကယ္သို႕ ေျပာျပသည္။
၎မွပင္ ''ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းဝယ္ထားတယ္ဆိုတဲ့သတင္းၾကားတယ္ဗ်၊ ၾကားတယ္ဆိုတာကလည္း က်ေနာ္တို႕ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ စ်ာပနအတြက္ ေရာက္သြားရင္းနဲ႔ သိရတာပါ။ သတင္းၾကားေတာ့ ေငြေၾကးအခက္ခဲရွိတယ္လည္းၾကားတယ္၊ က်ေနာ္တို႕လည္း ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြဆိုေတာ့ က်ေနာ္တို႕ လည္းႏိုင္တဲ့ဝန္ထမ္းမယ္ေပါ့။ က်ေနာ္တို႕မွာလက္ရွိ ေငြမရွိဘူး၊ အကူအညီေတာင္းေတာ့ စိုက္ေပးမဲ့လုပ္ငန္းရွင္ေတြရွိပါတယ္။သူတို႕အားကိုးနဲ႕က်ေနာ္တို႕ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းျဖစ္ေျမာက္ေရးအဖဲြ႔က လူေတြနဲ႕ညႇိပါတယ္။ ဒီလိုက်ေနာ္တို႔လုပ္ခ်င္ပါတယ္ေျပာတယ္။ သူတို႕ကလည္းေကာင္းတယ္ေပါ့။ ဒါနဲ႔ က်ေနာ္တို႕ႏိုင္သေလာက္ ထလုပ္ၾကတဲ့သေဘာပါ။ ေနာက္တခုကလည္း ဂ်ပန္မွာ တျခားဘာသာ၀င္ေတြရဲ႕ေက်ာင္းေတြရွိေနသလို က်ေနာ္တို႔ ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္း မျဖစ္မေနရွိသင့္တယ္ ဆိုတဲ့စိတ္လည္းပါတာေပါ့ဗ်ာ။ အားလံုးကူညီေပးၾကပါ...'' ဟု လိုဒ္ရိူးပြဲလုပ္ရန္ စီစဥ္ျဖစ္သြားခဲ့ပံုကို ရွင္းျပသည္။
လုိဒ္ရိႈးပြဲကို လာမည္႕ ၂ဝဝ၉ခု ႏွစ္ဆန္းပိုင္တြင္ တိုက်ိဳျမိဳ႕၊ Ikebukuroအရပ္ရွိ ျမန္မာစတိတ္ရိုးပြဲမ်ားက်င္းပေလ့ရွိသည့္ (Kokaido) ခန္းမတြင္ ဇန္နဝါရီလ(၁၂)ရက္၊ ညေန(၅)နာခြဲတြင္ စတင္မည္ျဖစ္ျပီး ဝင္ေၾကးအျဖစ္ ယန္း ၅,ဝဝဝ သတ္မွတ္ထားေၾကာင္းသိရသည္။
ျပည္တြင္းမ ွလာေရာက္ေဖ်ာ္ေျဖမည့္အဆိုေတာ္မ်ားမွာ စိုးပိုင္၊ ဘိုဘုိဟန္၊ ေဟမာေနဝင္းႏွင့္ Keyboard တီးခတ္သူအျဖစ္ ဥကၠာဦးသာတို႕မွ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေပၚေပါက္ေရး ဓမၼဒါနအျဖစ္ အခမဲ့လာေရာက္ေဖ်ာ္ေျဖေပးမွာ ျဖစ္ေၾကာင္းလည္းသိရသည္။