ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုႀကီး အႏွစ္ (၂၀) ျပည့္ေျမာက္သည့္ ၾသဂုတ္လ၏ ေန႔တေန႔၌ လူထုေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ တုိက္ပြဲစတင္သည္။ တရားဥပေဒႏွင့္ မညီၫြတ္ဘဲ စစ္အစိုးရက မတရားသျဖင့္ ဖမ္းဆီး ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားမႈကို လက္တုံ႔ျပန္သည့္အေနျဖင့္ တကၠသိုလ္ရိပ္သာလမ္းေနအိမ္ၿခံ၀န္းထဲမွေန၍ တရားမွ်တမႈအတြက္ တကိုယ္ေတာ္ တိုက္ပြဲတခုကို စတင္လိုက္သည္။
စစ္အစိုးရထံမွ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေတာင္းဆိုထားသည္မ်ားကျဖင့္ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ အယူခံ၀င္ေရးအတြက္ ေရွ႕ေနႏွင့္ ေတြ႕ခြင့္ေပးေရး၊ သေဘာတူ ကတိျပဳထားခ်က္အတိုင္း (၁) လတႀကိမ္ ပံုမွန္ မိသားစုဆရာ၀င္ႏွင့္ က်န္းမာေရး ေဆးစစ္ခြင့္ေပးေရး၊ မူလခ်မွတ္ထားသည့္ တားဆီးမိန္႔ႏွင့္ မသက္ဆိုင္ဘဲ ပိတ္ပင္ခံထားရသည့္ ကုိယ္ပိုင္အခြင့့္ေရးမ်ား ရရွိေရး၊ ၎ႏွင့္ အတူေနထိုင္သည့္ ေဒၚခင္ခင္၀င္းတို႔သားအမိအား ေထာက္လွမ္းေရးက လုိက္လံေႏွာင့္ယွက္ျခင္းမရွိဘ ဲလြတ္လပ္စြာ သြားလာခြင့္ျပဳေရးတို႔ျဖစ္သည္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ေတာင္းဆိုမႈမ်ားကို တုံ႔ျပန္သည့္အေနျဖင့္ ၾသဂုတ္လ (၈)ရက္ေန႔တြင္ နအဖ စစ္အစိုးရက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို သူ၏ ေရွ႕ေန ဦးၾကည္၀င္းႏွင့္ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ က်ခံေနရစဥ္ကာလ (၅) ႏွစ္ေက်ာ္ အတြင္း ပထမဆံုးအႀကိမ္ စတင္ေတြ႕ခြင့္ေပးလိုက္ၿပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ားကို ေရွ႕ေနႀကီး ဦးၾကည္၀င္းက အာဏာပိုင္မ်ားႏွင့္ ညိႇႏိႈင္းေပးမႈမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့ရသည္။
ေရွ႕ေန ဦးၾကည္၀င္းက “သား (၂) ေယာက္ဆီက စာေတြဘာေတြလည္း သူ႔ဆီမေရာက္ဘူးတဲ့။ ဆင္ဆာလုပ္တဲ့ ဟာကို သူလက္ခံတယ္။ လုပ္ပါတဲ့။ လုပ္ၿပီးရင္ေတာ့ ေႏွာင့္ေႏွးၾကန္႔ၾကာမႈမရွိဘဲ သူ႔ဆီပို႔ရမယ္တဲ့။ ဒုတိယက မဂၢဇင္း Time မဂၢဇင္း၊ Newsweek မဂၢဇင္း ဖတ္ပိုင္ခြင့္ရွိတယ္။ ပိုင္ခြင့္တရပ္အေနနဲ႔ ေပးရမယ္၊ ဒါပဲ။ အဲဒါလည္း က်ေနာ္ ျပန္ၾကည့္ၿပီးၿပီ၊ ကန္႔သတ္တဲ့အထဲ မပါဘူးဗ်။ မပါဘဲနဲ႔ မေပးရင္ေတာ့ သက္သက္မဲ့ ဥပေဒကို လိုက္နာျခင္း မရွိဘူးလို႔ ေျပာရမွာေပါ့ေနာ္။ အဲဒါေလးေတြ အေရးဆိုေပးရဦးမယ္။ ေနာက္ ေဒၚခင္ခင္၀င္းဆိုလုိ႔ရင္လည္း ပင္စင္သြားမထုတ္ ရဘူး။ အျပင္လည္း မထြက္ရဘူး။ အဲဒါမ်ဳိးေလးေတြေပါ့ဗ်ာ” ဟု ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ေတာင္းဆိုခ်က္အခ်ဳိ႕ကို ေခတ္ၿပိဳင္သုိ႔ ျပန္ေျပာျပသည္။
မူလကန္႔သတ္ထားသည့္ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ဥပေဒအရ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေနျဖင့္ ပါတီႏွင့္ ဆက္သြယ္ခြင့္၊ သံတမန္တို႔ႏွင့္ ဆက္သြယ္ခြင့္ႏွင့္ ၿခံအျပင္ထြက္ခြင့္တို႔မွအပ က်န္သည့္ ကိုယ္ပိုင္အခြင့္အေရးမ်ား အားလံုးကို ခံစား ပိုင္ခြင့္ရွိသည္ဟုလည္း ဦးၾကည္၀င္းက ျဖည့္စြက္ေျပာသည္။
ၾသဂုတ္လ (၁၇) ရက္ေန႔ ကုလသမဂၢ အထူးသံတမန္ မစၥတာအီဘရာဟင္ဂမ္ဘာရီ ျမန္မာႏိုင္ငံသုိ႔ လာေရာက္ခါနီး (၁) ရက္အလို၌ အာဏာပိုင္တို႔က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ေရွ႕ေန ဦးၾကည္၀င္းႏွင့္ ဒုတိယအႀကိမ္ ေတြ႕ခြင့္ ေပးလိုက္ၿပီး တရက္တည္း၌ပင္ ယခုႏွစ္ ဇန္နရီလကတည္းက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ေနအိမ္ဆီသို႔ သြားခြင့္ မရေတာ့သည့္ မိသားစု ဆရာ၀န္ ေဒါက္တာတင္မ်ဳိး၀င္းကိုလည္း က်န္းမာေရးစစ္ေဆးခြင့္ျပဳခဲ့သည္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က သူ၏ေတာင္ဆိုခ်က္မ်ားအနက္ မိသားစု ေရွ႕ေန၊ ဆရာ၀န္တို႔ႏွင့္ေတြ႕ဆံုခြင့္တို႔ ရခဲ့ေသာ္ လည္း က်န္ရွိသည့္ အျခားအခြင့္အေရးမ်ားရရွိေအာင္ ဆက္လက္ေတာင္းဆိုေနစဥ္အတြင္း ေရွ႕ေနဦးၾကည္၀င္းမွလြဲ၍ က်န္သည့္ ျပင္ပအဆက္အသြယ္မ်ားကို လက္မခံေတာ့ဘဲ ျဖတ္ေတာက္ပစ္ခဲ့သည္။ ၾသဂုတ္လ (၂၀) ရက္ႏွင့္ (၂၂) ရက္တို႔တြင္ မစၥတာ ဂမ္ဘာရီက ေတြ႔ဆံုရန္ ေစာင့္ဆိုင္းေနျခင္းႏွင့္ အာဏာပိုင္တို႔က အသံခ်ဲ႕စက္ျဖင့္ ၿခံ၀မွ လာေရာက္ေအာ္ေခၚျခင္းတုိ႔ ျပဳလုပ္ခဲ့သည့္တိုင္ လက္ခံေတြ႔ဆံုခဲ့ျခင္းမရွိခဲ့ေခ်။
ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ဆိုသလိုပင္ ျပင္ပမွ စားေသာက္ဖြယ္ရာမ်ား ေန႔စဥ္၀ယ္ယူေပးေနသည့္ အ၀ယ္ေတာ္ ကိုျမင့္စိုး ထံမွ ေစ်းျခင္းကိုမယူဘဲ ျငင္းဆန္လိုက္ၿပီး အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပေနသည္ဆိုသည့္သတင္းမ်ား ထြက္ေပၚခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပေနျခင္းမဟုတ္ဟု အန္အယ္လ္ဒီပါတီကေရာ၊ စစ္အစိုးရကပါ တုံ႔ျပန္ခဲ့သည္။ တဆက္ တည္းလိုပင္ စက္တင္ဘာ (၁) ရက္ေန႔၌ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ေရွ႕ေနဦးၾကည္၀င္းကိုသာ တတိယအႀကိမ္ ေတြ႕ဆံုခဲ့ၿပီး ဆရာ၀န္ႏွင့္ မေတြ႔ဆံုေတာ့ျခင္း၊ စက္တင္ဘာ (၂) ရက္၌ ဆက္ဆံေရး၀န္ႀကီး ဦးေအာင္ၾကည္ကို မေတြ႕ဆံုျခင္းတို႔ ဆက္တိုက္ျပဳလုပ္ကာ ရပိုင္ခြင့္မ်ားအတြက္ ဆက္လက္ေတာင္းဆိုခဲ့သည္။
စက္တင္ဘာ (၁၁) ရက္၌ ေရွ႕ေနဦးၾကည္၀င္း စတုတၳအႀကိမ္သြားေရာက္ခ်ိန္တြင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ေတာင္းဆိုမႈမ်ားကို နအဖ စစ္အစိုးရက လိုက္ေလ်ာခဲ့ရသည္။ မိသားစုေပးစာမ်ား၊ မဂၢဇင္းမ်ား၊ အိမ္သံုး အီလက္ ထေရာနစ္ပစၥည္းမ်ားႏွင့္ တကိုယ္ေရသံုးပစၥည္းမ်ား သြင္းယူခြင့္၊ ဆရာ၀န္ႏွင့္ ပံုမွန္ေဆးစစ္ခြင့္၊ ေဒၚခင္ခင္၀င္းတုိ႔ သားအမိကို မနက္ (၆) နာရီမွ ညေန (၆) နာရီိထိ ၀င္ထြက္သြားလာခြင့္တို႔ရရွိခဲ့သည္။
ေတာင္းဆိုခ်က္အခ်ဳိ႕ရၿပီးေနာက္ စက္တင္ဘာ (၁၄) ရက္တြင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ေဒါက္တာတင္မ်ဳိး၀င္း၏ ေဆးကုသမႈခံယူခဲ့ၿပီး ေနာက္တေန႔တြင္ အ၀ယ္ေတာ္၏ ျပင္ပမွေစ်းျခင္းေတာင္းကုိ ျပန္လက္ခံယူခဲ့သည္။ ေဒၚေအာင္ ဆန္းစုၾကည္၏ ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ား အားလံုးနည္းပါးကို စစ္အစိုးရက လိုက္ေလ်ာလိုက္ၿပီျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေနအိမ္ အက်ယ္ခ်ဳပ္ တားဆီးမိန္႔ အယူခံ၀င္ရန္သာ က်န္ေတာ့သည္ဟု အန္အယ္လ္ဒီက ေျပာသည္။
အယူခံ၀င္ရာ၌ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အား တားဆီးမိန္႔ခ်ထားျခင္းသည္ တရားဥပေဒႏွင့္ ညီၫြတ္ျခင္းမရွိသျဖင့္ အယူခံ၀င္ျခင္းလား သုိ႔တည္းမဟုတ္ တားဆီးမိန္႔ သက္တမ္း (၅) ႏွစ္ေက်ာ္ေနသျဖင့္ ဥပေဒအရ ဖမ္းဆီးခြင့္ မရွိ ေတာ့ဟု ယူဆသျဖင့္ အယူခံျခင္းလားဟု ေမးျမန္းစရာရွ္ိသည္။ အန္အယ္လ္ဒီပါတီ ေျပာေရး ဆိုခြင့္ရွိသူ ဦးဉာဏ္၀င္း ကမူ (၂) မ်ိဳးလံုးအတြက္ အယူခံ၀င္မည္ဟု အေျဖေပးသည္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ အယူခံ၀င္ေရးကိစၥကို အန္အယ္လ္ဒီက ယမန္ႏွစ္ကတည္းက စတင္ ႀကိဳးပမ္းေနျခင္းျဖစ္သည္။ ၿပီးခဲ့သည့္ ေမလ (၂၇) ရက္ေန႔၌ စစ္အစိုးရက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ေနအိမ္ အက်ယ္ခ်ဳပ္သက္တမ္း ေနာက္ထပ္ (၁) ႏွစ္ထပ္တိုးလိုက္ခ်ိန္၌ တားဆီးမိန္႔ႏွင့္ ပတ္သက္၍ တရား ဥပေဒအရ စိန္ေခၚမႈမ်ား အသံပိုမို က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ထြက္ေပၚလာခ့ဲသည္။
ေယဘုယ်အားျဖင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ ၂၀၀၃ ခု ေမလ (၃၀) ရက္ေန႔ ဒီပဲယင္းလုပ္ႀကံမႈတြင္ ဖမ္းဆီးခံ ရသျဖင့္ ၂၀၀၈ ခု ေမလတြင္ ဖမ္းဆီးခံေနရသည့္ အခ်ိန္ကာလ (၅) ႏွစ္ျပည့္ေနၿပီျဖစ္သည္။ သုိ႔ျဖစ္၍ ဥပေဒက ခြင့္ျပဳထားသည္မွာ သက္တမ္းအမ်ားဆံုး (၅) ႏွစ္သာရွိသျဖင့္ ဆက္လက္ဖမ္းဆီးခြင့္မရွိေတာ့ဟု အန္အယ္လ္ဒီက ေျပာသည္။ သုိ႔ေသာ္ စစ္အစိုးရက (၆) ႏွစ္ထိ ဖမ္းဆီးထားႏိုင္သည္ဟု ယူဆထားပံုရသည္။
ဦးဉာဏ္၀င္းက “အယူခံက တားဆီးမိန္႔ခ်ထားတာဟာ တရားမ၀င္ဘူးဆိုတာရယ္။ ကန္႔သတ္ခြင့္ သက္တမ္း (၅) ႏွစ္ ထက္ ေက်ာ္ေနတာရယ္ (၂) ခုလံုးပါတယ္။ အဓိကက (၅) ႏွစ္နဲ႔ (၆) ႏွစ္ ႏွစ္ဘက္ အျငင္းပြားစရာ ျပႆနာကေတာ့ ရွိတာေပါ့။ ပိုၿပီးေတာ့ အေရးႀကီးတာက ပုဒ္မ (၇) မွာ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကို ထိပါးျခင္းနဲ႔ ေအးခ်မ္းသာယာေရးကို ထိပါးျခင္း ဒီ (၂) ခုအေပၚမွာ အေရးယူတာ။ ေျပာရရင္ ဒီ (၂) ခုစလံုးဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ သက္ဆိုင္ျခင္း မရွိဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဒီလိုအေရးယူၿပီး ထိန္းသိမ္းထားတာ မွားတယ္လုိ႔ ဥပေဒ အျမင္အရေျပာမွာပါ” ဟုေျပာသည္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အား နအဖစစ္အစိုးရက ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ခ်ထားရာတြင္ ၁၉၇၅ ခု ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ဥပေဒအမွတ္ (၃) အျဖစ္ ျပ႒ာန္းခဲ့သည့္ ႏုိင္ငံေတာ္အား ေႏွာင့္ယွက္ဖ်က္ဆီးလိုသူမ်ား၏ ေဘးအႏၲရာယ္မွ ကာကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္သည့္ ဥပေဒ ပုဒ္မ ၁၀ (ခ) ျဖင့္ အေရးယူထားသည္ကို ေတြ႕ရမည္ျဖစ္သည္။
ထို ဥပေဒ အခန္း (၃ ) ပုဒ္မ (၇ ) ၌ “ႏိုင္ငံသားတဦးဦးသည္ ႏုိ္င္ငံေတာ္၏ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာႏွင့္ ႏုိ္င္ငံေတာ္ လံုၿခံဳေရးကိုျဖစ္ေစ၊ အမ်ားျပည္သူတို႔၏ ေအးခ်မ္းသာယာေရးကိုျဖစ္ေစ ထိပါးအႏၲရာယ္ ျဖစ္ေစမည့္ ျပဳလုပ္မႈ တခုခုကို ျပဳလုပ္ခဲ့သည္ သို႔မဟုတ္ ျပဳလုပ္ေနသည္ သို႔မဟုတ္ ျပဳလုပ္ေတာ့မည္ဟု ယံုၾကည္ေလာက္ေသာ အေၾကာင္းရိွလွ်င္ ၀န္ႀကီးအဖြဲ႔သည္ ယင္းပုဂၢိဳလ္၏ မူလအခြင့္အေရး တရပ္ရပ္ကို လိုအပ္သလိုကန္႔ သတ္မိန္႔ ခ်မွတ္ႏုိင္သည္” ဟု ျပ႒ာန္းထားသည္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အား ထိုအခ်က္ႏွင့္ၿငိစြန္းသည္ဟု နအဖစစ္အစိုးရက စြပ္စြဲၿပီး တားဆီးမိန္႔ ထုတ္ကာ ေနအိမ္ အက်ယ္ခ်ဳပ္ခ်ထားျခင္းျဖစ္သည္။
မူလ ၁၉၇၅ ခု ဥပေဒသတ္မွတ္ခ်က္အရ အေရးယူခံရသူအား ဗဟိုအဖြဲ႔ က (၁) ႏွစ္အထိတားဆီးမႈ ျပဳလုပ္ႏိုင္ေၾကာင္း၊ ထိုကာလထက္ ေက်ာ္လြန္၍ ဆက္လက္တားဆီးမႈျပဳလုပ္ရန္လိုအပ္ပါက ၀န္ႀကီးအဖြဲ႔၏ ႀကိဳတင္ခြင့္ျပဳခ်က္ ရယူရ မည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ၀န္ႀကီးအဖြဲ႔က ခြင့္ျပဳခ်က္ေပးရာတြင္ တႀကိမ္လွ်င္ ရက္ေပါင္း (၁၈၀) ထက္မပိုေစဘဲ စုစုေပါင္း (၃) ႏွစ္ထိခြင့္ျပဳႏိုင္ေၾကာင္း ျပ႒ာန္းခ်က္၌ရွိသည္။ ဗဟိုအဖြဲ႔ကို ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီးက ဦးေဆာင္ၿပီး ႏိုင္ငံျခားေရးႏွင့္ ကာကြယ္ေရး၀န္ႀကီးတို႔က အဖြဲ႔၀င္ျဖစ္သည္။ ၀န္ႀကီးအဖြဲ႔ကို ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္က ဦးေဆာင္သည္။
အဆိုပါ ၁၉၇၅ ဥပေဒ ျပ႒ာန္းခ်က္ကို ၁၉၉၁ ခု ၾသဂုတ္လ (၉) ရက္၌ န၀တ အာဏာသိမ္းေခါင္းေဆာင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ မႉးႀကီး ေစာေမာင္အမိန္႔ျဖင့္ ၀န္ႀကီးအဖဲြ႔၏ ခြင့္ျပဳခ်က္ကို “တႀကိမ္လွ်င္ ရက္ေပါင္း (၁၈၀) ထက္မပိုေစဘဲ စုစုေပါင္း (၃) ႏွစ္ထိ” အစား “တႀကိမ္လွ်င္ (၁) ႏွစ္ထက္မပိုေစဘဲ စုစုေပါင္း (၅) ႏွစ္ထိ” ခြင့္ျပဳႏိုင္ေၾကာင္း ျပင္ဆင္ျပ႒ာန္းခဲ့ သည္။
ယင္းဥပေဒျပ႒ာန္းခ်က္ေပၚလိုက္၍ ဗဟိုအဖြဲ႔၏ တားဆီးခြင့္ (၁) ႏွစ္၊ လိုအပ္ပါက ၀န္ႀကီးအဖြဲ႔၏ ခြင့္ျပဳခြင့္ (၅)ႏွစ္ စုစုေပါင္း (၆) ႏွစ္ခ်မွတ္ႏိုင္ေၾကာင္း နအဖစစ္အစိုးရက အဓိပၸာယ္ေကာက္ယူၿပီး အန္လယ္လ္ဒီပါတီက ဥပေဒတြင္ စုစုေပါင္း (၅) ႏွစ္ဟု ျပ႒ာန္းထားသျဖင့္ ဗဟိုအဖြဲ႔ႏွင့္ ၀န္ႀကီးအဖြဲ႕ေပါင္း၍ စုစုေပါင္း (၅) ႏွစ္ဟု အဓိပၸာယ္ ေကာက္ ယူေၾကာင္း ေျပာသည္။
မည္သုိ႔ အဓိပၸာယ္ေကာက္ယူသည္ျဖစ္ေစ တားဆီးမိန္႔ျဖင့္ အေရးယူခံထားရသူတဦးကို ကန္႔သတ္ရာ၌ အခ်ိန္ကာလ အပိုင္းအျခားအားျဖင့္ အတိုေတာင္းဆံုး ျဖစ္ေစရမည္ဟု ျပ႒ာန္းခ်က္မ်ဳိး ဥပေဒ၌ ပါရွိသလို အေရးယူျခင္းခံေနရသည့္ ကာလအတြင္း အယူခံ၀င္ခြင့္ရွိသည္ဟုလည္း ပါရွိသည္။ သုိ႔ေသာ္ ခ်မွတ္ထားသည့္ တားဆီးမိန္႔အား ျပင္ဆင္ျခင္း၊ ပယ္ဖ်က္ျခင္း၊ အတည္ျပဳျခင္းတို႔ကို ၁၉၇၅ခု ဥပေဒ၌ ျပည္သူ႔တရားသူႀကီးအဖြဲ႔ ကိုေရာ၊ ၀န္ႀကီးအဖြဲ႔ကိုပါ လုပ္ပိုင္ခြင့္ေပးထားရာမွ ၁၉၉၁ ခု ၾသဂုတ္လက ဥပေဒျပင္ဆင္ရာတြင္ ျပည္သူ႔ တရားသူႀကီးအဖြဲ႔၏ လုပ္ပိုင္ခြင့္ကို စစ္အစိုးရက လံုး၀ပယ္ဖ်က္ခဲ့သည္။
သုိ႔ျဖစ္၍ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အား ခ်မွတ္ထားသည့္ တားဆီးမိန္႔အား လိုအပ္သလိုျပင္ဆင္ပယ္ဖ်က္ခြင့္ ရွိသည့္ အာဏာသည္ ၀န္ႀကီးအဖြ႔ဲ၌သာရွိၿပီး ၀န္ႀကီးအဖြဲ႔ကလည္း ၎တို႔ ကိုယ္တိုင္ဆံုးျဖတ္ၿပီး ခ်မွတ္ထားသည့္ တားဆီး မိန္႔အား ျပန္ပယ္ဖ်က္၍ အယူခံ၀င္လာမႈကို လက္ခံစဥ္းစားရန္မွာ ျဖစ္ႏိုင္ေျခမရွိဟု ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွ အမည္မေဖာ္လိုသူ ဗဟိုတရား႐ံုးေရွ႕ေနတဦးက ယူဆသည္။
အန္အယ္လ္ဒီေျပာေရးဆိုခြင့္ရွိသူ ဦးညဏ္၀င္းကလည္း “ ဒီဥပေဒမွာ ၀န္ႀကီးအဖြဲ႕က တားဆီးမိန္႔သက္တမ္း တိုးခ်ဲ႕ ဖို႔ကို ဥပေဒအရ အခြင့္အာဏာရွိတယ္။ အခုက်ေနာ္တို႔ကလည္း ၀န္ႀကီးအဖြဲ႔ကုိတင္ရမယ္။ ဥပေဒရဲ႕ ခ်ဳိ႕ယြင္းခ်က္ ေတာ့ ဒီမွာျဖစ္ေနတာအမွန္ပဲ။ မိမိခ်မွတ္ထားတဲ့ အမိန္႔ကို မိမိထံမွာ အယူခံ၀င္တဲ့သေဘာ။ ဒါဟာ ဥပေဒ လုပ္ထံုး လုပ္နည္းအရ ဆို႐ိုးစကားေတြအရ ဒါဟာ ဘယ္ေတာ့မွမျဖစ္ရဘူး။ ဒါဥပေဒရဲ႕ မွားယြင္းခ်က္ေပါ့” ဟု ေျပာသည္။
လက္ေတြ႔အေျခအေန၌ အယူခံ၀င္ေရးကိစၥသည္ ဥပေဒေၾကာင္းအရ အခက္အခဲအတားအဆီးမ်ား ရွိေနသည့္္အျပင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အားလည္း မည္သည့္ေန႔ရက္မွ စတင္၍ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ျဖင့္ ထိန္းသိမ္းထားသည္ဆို သည္မွာလည္း စစ္အစိုးရထံမွ တားဆီးမိန္႔ မိတၱဴမရရွိေသးဘဲျဖစ္ေနသျဖင့္ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္က်ခံ ေနရသည့္ ကာလတြက္ခ်က္မႈက အမ်ဳိးမ်ဳိးျဖစ္ေနဆဲျဖစ္သည္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အား အမ်ားဆံုးထိန္းသိမ္းႏိုင္သည့္ကာလသည္ ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီးက (၁)ႏွစ္ ၊ ၀န္ႀကီးအဖြဲ႔က (၅)ႏွစ္စုစုေပါင္း (၆) ႏွစ္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ယင္း (၆) ႏွစ္ကာလသည္ လာမည့္ႏွစ္၀က္ခန္႔တြင္ ျပည့္ ေတာ့မည္ဟု ၿပီးခဲ့သည့္ ဇူလိုင္လ စင္ကာပူႏိုင္ငံတြင္က်င္းပသည့္ အာဆီယံ ၀န္ႀကီးမ်ားအစည္းအေ၀းပြဲတြင္ နအဖ ႏိုင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီး ဦးဉာဏ္၀င္းက ေျပာၾကားေၾကာင္း စင္ကာပူႏိုင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီး ေဂ်ာ့ခ်္႐ိုးက ထုတ္ေဖာ္ေျပာၾကားခဲ့သည္။
ယင္းသို႔ေျပာၾကားၿပီးေနာက္မွ တခါျပန္၍ နားလည္မႈလြဲမွားသြားျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း၊ တကယ္တမ္းတြင္ ၂၀၀၉ ခု ေမလမွာ (ေနာက္ထပ္ (၆) လအၾကာတြင္မွ) ထိန္းသိမ္းထားသည့္ အက်ယ္ခ်ဳပ္သက္တမ္း (၆) ႏွစ္ျပည့္မည္ဟု ျမန္မာဘက္က ျပန္ရွင္းျပခဲ့ေၾကာင္း စင္ကာပူႏိုင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီးက ေျဖရွင္းခ်က္ထပ္မံထုတ္ျပန္ခဲ့သည္။
ထိုေျပာဆိုခ်က္ကို ေထာက္႐ႈ၍ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္သက္တမ္း ၂၀၀၉ ႏို၀င္ဘာ တြင္ျပည့္မည္ဟုယူဆႏိုင္ၿပီး ၂၀၀၃ ခုႏွစ္ ေမလ ဒီပဲယင္းလုပ္ႀကံမႈအၿပီး ႏို၀င္ဘာလတြင္မွ ပုဒ္မ ၁၀ (ခ) ျဖင့္ စအေရးယူျခင္းျဖစ္ႏိုင္သည္ဟု ယူဆႏိုင္သည္။ ၂၀၀၃ ေမလမွ ႏို၀င္ဘာလအတြင္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ အင္းစိန္ေထာင္၊ အာရွေတာ္၀င္ေဆး႐ံုႏွင့္ ေနအိမ္တို႔၌ တလွည့္စီေနခဲ့ရသည္။ ထုိကာလအတြင္း မည္သည့္ပုဒ္မျဖင့္ အေရးယူထားသနည္းဟု စစ္အစိုးရအား ေမးခြန္းထုတ္ရန္လုိသည္။
ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္သက္တမ္းတြက္ခ်က္မႈ မည္သုိ႔ပင္ျဖစ္ေနေစကာမူ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ ဒီပဲယင္း အၾကမ္းဖက္မႈ၌ ျပစ္မႈက်ဴးလြန္သူမဟုတ္ဘဲ ျပစ္မႈက်ဴးလြန္ျခင္းခံခဲ့ရသူျဖစ္သျဖင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အား ဖမ္းဆီးထားျခင္းသည္ စကတည္းက ဥပေဒေၾကာင္းအရ မွားယြင္းေနသည္ဟု ျမန္မာႏိုင္ငံေရွ႕ေနမ်ား ေကာင္စီ အေထြေထြအတြင္းေရးမႉး ဦးေအာင္ထူးကလည္း သူ႔အျမင္ကိုေျပာသည္။
အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကမူ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ အယူခံ၀င္သည့္ကိစၥသည္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ တဦးတည္းတေယာက္တည္းအတြက္သာမက ျမန္မာႏုိင္ငံ၌ တရားဥပေဒစိုးမိုးမႈရွိေရးႏွင့္ တရားဥပေဒကို ေလးစားလိုက္နာမႈရွိလာေစေရး ရည္ရြယ္လုပ္ေဆာင္သည့္ ေဆာက္ရြက္ခ်က္ျဖစ္သည္ဟု ေျပာၾကားသည္။
ဦးဉာဏ္၀င္းက “႐ိုး႐ိုးေလးပဲေျပာခ်င္ပါတယ္။ ခုက်ေနာ္တို႔အယူခံ၀င္တယ္။ ဥပေဒနဲ႔အညီျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားေဆာင္ ရြက္တယ္။ အဲဒါ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အမႈမွာ က်ေနာ္တို႔လုပ္တာ။ သို႔ေသာ္ ဒီရဲ႕အက်ဳိးရလဒ္ဟာ ေဒၚေအာင္ ဆန္းစုၾကည္ တေယာက္အတြက္မဟုတ္ဘူး။ ဒါဟာ တရားဥပေဒစိုးမိုးေရးအတြက္၊ တရားဥပေဒအတိုင္း ေဆာင္ ရြက္ၾကပါ။ တရားဥပေဒဆိုတာ လူတိုင္းနဲ႔ ဆိုင္တယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံသူႏိုင္ငံသားတိုင္းနဲ႔ ဆိုင္တယ္။ အဲ့ေတာ့ အထူး သျဖင့္ တရားဥပေဒ စိုးမိုးေရးကို တည္ေထာင္ဖို႔ ႀကိဳးစားေဆာင္ရြက္ေနတာျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ဟာ တရား ဥပေဒစိုးမိုးေရးကို ဦးတည္ေဆာင္ရြက္ေနတဲ့ လုပ္ငန္းျဖစ္ပါတယ္” ဟု ေျပာၾကားသည္။
သုိ႔ပါ၍ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏အယူခံကို စစ္အစိုးရကလက္ခံစဥ္းစားမည္လား၊ အယူခံ အႏိုင္ရမည္လား၊ ႐ံႈးနိမ့္ သြားမည္လား သို႔တည္းမဟုတ္ စစ္အစိုးရ ယူဆထားသည့္အတိုင္း လာမည့္ႏွစ္ ႏို၀င္ဘာလကုန္ေနအိမ္ အက်ယ္ခ်ဳပ္ သက္တမ္း (၆) ႏွစ္ကုန္ပါက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ျပန္လြတ္လာမည္လား။ ျပန္မလႊတ္ေပးဘဲ ေနာက္ဥပေဒ တမ်ဳိးႏွင့္ ထပ္ဖမ္းဆီးဦးမည္လား။ အကယ္၍ ျပန္လြတ္လာမည္ဆိုပါကလည္း နအဖႀကံစည္ထားသည့္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကို ႐ိုက္ခတ္မႈ မည္သို႔ရွိလာမည္နည္းဆိုသည္မွာ စဥ္းစားဖြယ္ရာမ်ားျဖစ္သည္။
တဖက္ကျပန္ၾကည့္လွ်င္ တရားဥပေဒ မေလးစားသည့္ ျမန္မာစစ္အစိုးရလက္ထက္တြင္ အမွန္တကယ္လြတ္ေျမာက္ဖို႔ ခက္ခဲမွန္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ မသိမဟုတ္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ တုိက္ပြဲသည္ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္ အက်ယ္ခ်ဳပ္မွ လြတ္ေျမာက္ေရးထက္ ဒီမိုကေရစီတုိက္ပြဲ၀င္ရာတြင္ စစ္အစုိးရ၏ မတရားခ်ဳပ္ေႏွာင္မႈကုိ အက်ဥ္းခံဘ၀မွ စိန္ေခၚသည့္ပြဲျဖစ္သည္။ တရားဥပေဒ မေလးစားသည့္ စစ္အစိုးရကုိ တရားဥပေဒေဘာင္တြင္းက တုိက္ပြဲ၀င္ျခင္းျဖင့္ အႏုိင္အ႐ႈံးထက္ ေခါင္းေဆာင္တဦး၏ စိတ္ဓာတ္ခုိင္မာမႈကုိ မွတ္ေက်ာက္တင္သည့္ တုိက္ပြဲျဖစ္ သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ တရားဥပေဒစိုးမိုးမႈမရွိျဖစ္ေနေၾကာင္း ကမာၻကသိေအာင္ လက္ခေမာင္းခတ္သည့္ တုိက္ပြဲျဖစ္ သည္။
မည္သို႔ပင္ဆုိေစ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို စစ္အစိုးရက မတရားသျဖင့္ ကာလၾကာရွည္စြာ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ျဖင့္ ဖမ္းဆီးထားမႈ၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ဥပေဒေဘာင္အတြင္းမွ အယူခံ၀င္ရန္ႀကိဳးပမ္းမႈႏွင့္ အက်ဥ္းသားတဦး၏ ရပိုင္ခြင့္အခြင့္အေရးမ်ား ျပန္လည္ရရွိေအာင္ ေတာင္းဆိုတိုက္ပြဲ၀င္မႈတို႔သည္ အနာဂတ္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ တရားစီရင္ ေရးႏွင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ တရားဥပေဒစိုးမိုးေရးမွတ္တမ္းတြင္ စံနမူနာယူစရာျပ႐ုပ္တခု အျဖစ္ က်န္ရွိေနမွာ ေသခ်ာ သည္။
