Burma Democratic Concern has the firm determination to carry on doing until the democracy restore in Burma.

Sunday 29 March 2009

G-20 ညီလာခံ မစခင္ ဆႏၵျပပဲြမ်ား စတင္

"ဒို႔ျမန္မာျပည္မွာဆို ေသသူေသ၊ ေထာင္က်သူက် နဲ႔ ေသြးေခ်ာင္းစီးေနေလာက္ေပါ့"
29 March 2009

Thousands of demonstrators take part in 'Put People First' march through central London, 28 Mar 2009
ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာေသာ ဆႏၵျပသမား မ်ား လန္ဒန္ၿမိဳ႕လယ္တြင္ ဆႏၵျပေနၾကစဥ္။
မတ္ ၂၈၊ ၂၀၀၉။

လန္ဒန္ၿမိဳ႕မွာ အခုလာမယ့္ သီတင္းပတ္အတြင္း က်င္းပမယ့္ G-20 ေခၚ ကမၻာ့ စီးပြားေရး အင္အားႀကီးႏုိင္ငံ ၂၀ ရဲ႕ ထိပ္သီးညီလာခံမတိုင္ခင္ ေထာင္ေပါင္း မ်ားစြာေသာ ျပည္သူေတြဟာ လန္ဒန္ၿမိဳ႕တ၀ုိ္က္မွာ ဆႏၵျပခဲ့ၾကပါတယ္။

ဆႏၵျပသူေပါင္း ၃၅,၀၀၀ ေလာက္ဟာ အရမ္းကိုေအးၿပီး မိုးရြာေနတဲ့ၾကားမွာ စုေ၀းခဲ့ၾကၿပီးေတာ့ ဆင္းရဲမဲြေတမႈတုိက္ဖ်က္ဖို႔၊ ရာသီဥတုေျပာင္းလဲမႈကို ထိန္းသိမ္းဖို႔နဲ႔ အလုပ္အကိုင္ ျပႆနာေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းဖို႔ ေတာင္းဆုိခဲ့ၾကတယ္လို႔ ၿဗိတိန္ရဲတပ္ဖဲြ႕က ေျပာၾကားလိုက္ပါတယ္။ ဆႏၵျပသူ ေတြဟာ လန္ဒန္ၿမိဳ႕တေလွ်ာက္ လွည့္လည္ဆႏၵျပခဲ့ၾကပါတယ္။

ဒီ ဆႏၵျပေတာင္းဆုိမႈေတြကို ကမကထ လုပ္သူေတြထဲမွာ ကုန္သြယ္ေရး အလုပ္ သမား သမဂၢ၊ ဘာသာေရးအသင္းအဖဲြ႕ေတြနဲ႔ ပတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိန္းေရးအဖဲြ႕ ေတြ ပါ၀င္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဆႏၵျပေတာင္းဆုိသူေတြက ျပည္သူလူထုကို အရင္ဆုံး ဦးစားေပးေဆာင္ရြက္ပါလို႔ ေတာင္းဆုိခဲ့ၾကပါတယ္။

အလားတူ ဆႏၵျပမႈေတြကိုလည္း ဂ်ာမနီႏုိင္ငံ ဘာလင္ၿမိဳ႕၊ ဖရန္႔ဖတ္ၿမိဳ႕နဲ႔၊ ၾသစႀတီးယားႏုိင္ငံ ဗီယင္နာၿမိဳ႕ အပါအ၀င္ ျပင္သစ္ႏုိင္ငံ ပဲရစ္ၿမိဳ႕မွာလည္း လုပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊ ဘယ္လမ္းလိုက္မလဲ

.....:::.....
alt

ေဆာင္းပါးသရုပ္ေဖၚ © သိန္းလႈိင္ ( လႈိင္းဘြဲ႕ )

အခုတေလာ နအဖရဲ႕ ႏိုင္ငံတကာဆက္ဆံေရး ေျခလွမ္းေတြ သြက္ေနပါတယ္။ နအဖဟာ အေမရိကန္၊ တရုတ္၊ အင္ဒိုနီးရွား၊ စင္ကာပူ၊ ထိုင္းနဲ႔ ဆက္ဆံေရးေတြကို ေကာက္ခါငင္ခါ လုပ္လာလို႔ပါဘဲ။ နအဖ ေျခလွမ္းေတြမွာ သူကိုယ္တိုင္က အေျပာင္းအလဲျဖစ္လိုတဲ့ သေဘာေတြ ရွိေနပါတယ္။ ပံုမွန္သြားေနတဲ့ လမ္းျပေျမပံုကို ဦးတည္ ေနတာ ျဖစ္ေပမယ့္

ေျခလွမ္း လွမ္းပံုေတြမွာ ထူးျခားေနတယ္လို႔ သံုးသပ္ရပါတယ္။ အဓိကအခ်က္ကေတာ့ ႏိုင္ငံတကာ ရာဇဝတ္မႈဆိုင္ရာ တရားရံုး (ICC- International Criminal Court) က ဆူဒန္ စစ္အာဏာရွင္ ဘာရွီးယား (Bashir)ကို ဖမ္းဝရမ္း ထုတ္လိုက္တာနဲ႔ ဆက္စပ္ေနမယ္လို႔ ယူဆရပါတယ္။ ဆူဒန္ကို ICC က စတင္အေရးယူၿပီဆိုရင္ ေနာက္အလွည့္ သူတို႔မ်ား ျဖစ္ေလမလားလို႔ ကမာၻ႔အဆိုးဝါးဆံုး အာဏာရွင္ေတြက ေတြးလာၾကေတာ့မွာပါ။ ျမန္မာႏိုင္ငံက ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊလည္း ဒီကိစၥကိုမေတြးပဲ ေနႏိုင္မွာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။

ဆူဒန္သမတ ဘာရွီးယားဟာ ၂ဝဝ၃ ခုႏွစ္ကတည္းကစၿပီး ေတာင္ပိုင္း ဒါဖား (Darfur) ေဒသက အစိုးရဆန္႔က်င္သူေတြကို ၂ဝဝ၅ ခုႏွစ္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး မယူမီအထိ ရက္ရက္စက္စက္ တိုက္ခိုက္ေနခဲ့ပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕စစ္ဆင္ေရးမွာ အရပ္သားေတြအေပၚ စနစ္တက် စီစဥ္ထားတဲ့ အတိုင္း မုဒိမ္းမႈ၊ လူသတ္မႈနဲ႔ အျခားရာဇဝတ္မႈေတြ က်ဴးလြန္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ႏိုင္ငံအစိုးရ ကိုယ္တိုင္က ျပည္သူေတြအေပၚ ရာဇဝတ္မႈေတြက်ဴးလြန္ေနတာေတာင္ လံုျခံဳေရးေကာင္စီက ဘာမွ မတားဆီးႏိုင္ပဲ ျဖစ္ေနရပါတယ္။ အဓိက အေၾကာင္းရင္းကေတာ့ ဆူဒန္ကို အေရးမယူ ႏိုင္ေအာင္ ဗီတိုအာဏာပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့ တရုတ္က ဟန္႔တားပိတ္ဆို႔ေနလို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ယဥ္ေက်းလာတဲ့ ေခတ္သစ္ ကမာၻ႔သမိုင္းမွာ အေတာ့္ကိုဆိုးဝါးတဲ့ အျဖစ္ပါဘဲ။ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ဘာရွီယားကို ႏိုင္ငံတကာ တရားရံုးကေန အေရးယူရတဲ့ပံုစံ ျဖစ္သြားပါတယ္။

ဆူဒန္ႏိုင္ငံဟာ ICC မွာ အဖြဲ႔ဝင္ႏိုင္ငံမဟုတ္လို႔ သြားေရာက္ အစစ္ေဆးခံစရာ မလိုဘူးလို႔ ဘာရွီးယားက ခုခံ ေျပာဆိုပါတယ္။ ဒီအခါမွာ ICC က ဘာရွီးယားကို ဖမ္းဝရမ္း ထုတ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။ ဆူဒန္သမၼတ ဘာရွီးယားကို ေတြ႔ရင္ဖမ္းေပးၾကဖို႔ ICC က ႏိုင္ငံတကာ တိုင္းျပည္မ်ားကို တိုက္တြန္းထားပါတယ္။

ျမန္မာ၊ ဇင္ဘာေဘြ၊ ေျမာက္ကိုးရီးယား၊ ေဆာ္ဒီအာေရဗ်နဲ႔ တရုတ္ႏိုင္ငံေတြမွာလည္း အစိုးရကိုယ္တိုင္က စနစ္တက် စီစဥ္ၿပီး လူသားေတြအေပၚ က်ဴးလြန္တဲ့ ရာဇဝတ္မႈ (Crimes against humanity) ေတြ အေျမာက္အျမား ရွိေနခဲ့ပါတယ္။ သက္ေသေတြလည္း ရွိလာေနခဲ့ပါၿပီ။ ဆူဒန္ေခါင္းေဆာင္ ဘာရွီယားကို ICC က ႏိုင္ငံတကာ တရားရံုးတင္ရသလို က်န္တဲ့ႏိုင္ငံေတြက ေခါင္းေဆာင္ေတြကိုလည္း ICC က ခံုရံုးတင္ရဖို႔ ရွိေနပါၿပီ။ ဒါမွသာ အစိုးရေတြက အာဏာအလြဲသံုးစားလုပ္ၿပီး သူတို႔ႏိုင္ငံသားေတြကို စနစ္တက် ႏွိပ္စက္တဲ့ ရာဇဝတ္မႈေတြကို တားဆီးႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ၂ဝဝ၉ ခုႏွစ္ ကမာၻ႔အဆိုးဝါးဆံုး အာဏာရွင္စာရင္းကို ၂၃-၃-၂ဝဝ၉ ေန႔မွာ ဝါရွင္တန္ပို႔စ္ အပတ္စဥ္မဂၢဇင္း (Washington Post weekend magazine Parade) က ထုတ္ျပန္လိုက္ပါတယ္။

ေခါင္းေဆာင္

ႏိုင္ငံ

၂ဝဝ၉ ခုႏွစ္ အဆင့္

၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္ အဆင့္

မူဂါေဘး

ဇင္ဘာေဘြ

ဘာရွီးယား

ဆူဒန္

ကင္ဂ်ဳံအီးလ္

ေျမာက္ကိုးရီးယား

သန္းေရႊ

ျမန္မာ

အဗၺဒူလာ

ေဆာ္ဒီအာေရဗ်

ဟူဂ်င္ေတာင္း

တရုတ္



ICC က ဖမ္းဝရမ္းထုတ္ထားတာကို ဘာရွီးယားက အံတုၿပီး တပါတ္ထဲမွာ အဲရီထရီးယား (Eritrea)နဲ႔ အီဂ်စ္ကို သြားျပလိုက္ပါတယ္။ ICC အဖြဲ႔ဝင္အျဖစ္ လက္မွတ္မထိုးတဲ့ ႏိုင္ငံ ေတြကို တိုက္ရိုက္သြားလို႔ ရေပမယ့္ ICC အဖြဲ႔ဝင္ ႏိုင္ငံေတြကို ျဖတ္သြားရင္ေတာ့ အဖမ္းခံ ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တကမာၻလံုးမွာ ICC အဖြဲ႔ဝင္ႏိုင္ငံေပါင္း (၁ဝ၈)ႏိုင္ငံ ရွိေနၿပီး ေနာက္ထပ္ ႏိုင္ငံေပါင္း (၄ဝ)ကလည္း လက္မွတ္ထိုးၿပီးေပမယ့္ အတည္ျပဳဖုိ႔ ေစာင့္ေနတဲ့အဆင့္ကို ေရာက္ေနပါၿပီ။ တနည္းအားျဖင့္ဆိုရင္ ဆူဒန္စစ္အာဏာရွင္အတြက္ အနည္းဆံုး နယ္က်ဥ္း သြားရပါၿပီ။

ျမန္မာစစ္အာဏာရွင္ေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊလည္း ဘာရွီးယားလို ICC ဖမ္းဝရမ္း ထုတ္ခံရရင္ ဘယ္လိုျဖစ္သြားမလဲလို႔ ေတြးၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါဟာ ဥေရာပသမဂၢ (EU)နဲ႔ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုက ျပည္ဝင္ခြင့္ဗီဇာ ပိတ္ထားတာထက္ပိုဆိုးပါတယ္။ ေတြးၾကည့္လို႔ ျဖစ္ႏိုင္တာေတြ အမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္။ အဲဒီထဲက (၃)ခ်က္ကို အလြယ္တကူေတြးလို႔ ရႏိုင္ပါ တယ္။

ပထမအခ်က္က အဖမ္းခံ၊ ခံုရံုးတင္ အျပစ္ေပးခံရမယ့္ကိစၥပါ။ ဒါက အရွင္းဆံုးျဖစ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံျပင္ပကို ထြက္ဖို႔ မလြယ္ေတာ့သလို ႏိုင္ငံတြင္းမွာလည္း အတိုက္အခံေတြအတြက္ ႏိုင္ငံေရးခ်ိန္ခြင္လွ်ာ အားသာေစမယ့္အခ်က္ ျဖစ္ပါတယ္။

ေသခ်ာေပါက္ျဖစ္လာႏိုင္မယ့္ ဒုတိယအခ်က္ကေတာ့ ICC ဖမ္းဝရမ္း ထုတ္ခံထားရသူတဦးအေနနဲ႔ ၂ဝ၁ဝ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲအၿပီးမွာ သမတ (ဒါမွမဟုတ္) ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္လိုမ်ဳိး အဆင့္ျမင့္ရာထူးကို ထမ္းေဆာင္ဖို႔ အေတာ္ခဲယဥ္းသြားမယ့္ ကိစၥပါ။ ႏိုင္ငံတကာကလည္း ဝိုင္းဝန္းရွံဳ႕ခ်မယ့္အျပင္ ျပည္တြင္းမွာလည္း လူထုက သူ႔ကို အျပစ္ဖို႔ ေလွာင္ေျပာင္ ဟားတိုက္ေနၾကေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာလည္း ျပႆနာေတြ ရႈပ္ေထြး လာႏိုင္ပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊ ဖမ္းဝရမ္းထုတ္ခံရတာကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး သူ႔ကို ရာထူးကေန ဆင္းေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုသူေတြ ရွိလာႏိုင္ပါတယ္။ သူ႔လိုမ်ဳိး ရာထူး၊ အာဏာ၊ အခြင့္အေရး၊ စည္းစိမ္ ခံစားခ်င္သူေတြကလည္း ထိုင္ခုံလုလာၾကဖို႔ ရွိႏိုင္ပါတယ္။ ဒီကိစၥေလာက္နဲ႔တင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊ တေယာက္ ဘယ္ေလာက္တုန္လႈပ္ ေျခာက္ျခားေနမလဲဆိုတာ ေတြးၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္။

တတိယအခ်က္ကေတာ့ ICC ဖမ္းဝရမ္း ထုတ္ခံရသူ၊ ႏိုင္ငံတကာ ဝရမ္းေျပး စတဲ့ အမည္းစက္ႀကီးက ျမန္မာႏိုင္ငံ သမိုင္းတေလွ်ာက္ ပထမဦးဆံုးအႀကိမ္ မွတ္တမ္းတင္ခံရေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြရဲ႕ ယဥ္ေက်း သိမ္ေမြ႔တဲ့ ဓေလ့စရိုက္နဲ႔ ဗုဒၶဘာသာပါ နာမည္ပ်က္ရမယ့္ကိစၥ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ပုဂၢိဳလ္ေရးရာ၊ တပ္မေတာ္ေရးရာ၊ ႏိုင္ငံတကာဆက္ဆံမႈ အေနအထား အစရွိတာေတြ အကုန္လံုးလိုက္ၿပီး နာမည္ပ်က္ႏိုင္တာကိုလည္း ယထာဘူတ က်က် ဆက္ေတြးလို႔ ရႏိုင္ပါေသးတယ္။

ICC ဖမ္းဝရမ္း ထုတ္ခံရတာကို အာဆီယံနဲ႔ အိႏၵိယ၊ ဂ်ပန္၊ ေတာင္ကိုးရီးယားတို႔ကလည္း အကာအကြယ္ မေပးႏိုင္ ပါဘူး။ ကုလသမဂၢ အေထြေထြအတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ ဘန္ကီမြန္းလည္း မတတ္ႏိုင္ပါဘူး။ လံုျခံဳေရးေကာင္စီရဲ႕ ဗီတို ပိုင္ရွင္ေတြျဖစ္တဲ့ တရုတ္နဲ႔ ရုရွားတို႔က ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊရဲ႕ ပုဂၢိဳလ္ေရးရာအတြက္ ICC နဲ႔ ဆန္႔က်င္ၿပီး ေနာက္ထပ္ တႀကိမ္ ခုခံကာကြယ္ေပးဖို႔ကလည္း အေတာ့္ကို စဥ္းစားရမယ့္ ကိစၥပါ။

“ျမန္မာ့အေရးဟာ ႏိုင္ငံတကာက ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းဆံုးျဖတ္ရမယ့္ကိစၥ (International issue) ျဖစ္ေနၿပီ”လို႔ တရုတ္က အခုကတည္းကေတာင္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ထုတ္ေျပာလာေနပါတယ္။ ဒီလိုေျပာတာ ပထမဦးဆံုး အႀကိမ္ပါ။ ျမန္မာျပည္ထဲမွာ ဘယ္ေလာက္ဘဲ ဆိုးဆိုးဝါးဝါးျဖစ္ေနေန၊ “ဒါဟာ ျမန္မာ့ျပည္တြင္းေရးကိစၥပါ”လို႔ အျမဲတမ္း ဘက္လိုက္ ကာကြယ္ေပးေနခဲ့တဲ့ တရုတ္ေပၚလစီက အခုဆိုရင္ ေျပာင္းလဲစျပဳလာတဲ့သေဘာလို႔ သံုးသပ္စရာ ျဖစ္ရပါတယ္။

စင္ကာပူ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ လီရွန္လြန္းကလည္း ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္းမွာ အမ်ဳိးသား ျပန္လည္ သင့္ျမတ္ေရးကိစၥ၊ ႏိုင္ငံတကာ အသိုင္းအဝိုင္းနဲ႔ ေျပလည္ေအာင္ေရး ကိစၥေတြကို ပိုၿပီး ရဲရဲတင္းတင္းလုပ္ဖို႔၊ အခြင့္ေကာင္းကို လက္လႊတ္မခံဖို႔ နအဖဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ သိန္းစိန္ကို တရားဝင္ဖိတ္ေခၚၿပီး လူသိရွင္ၾကား တိုက္တြန္းသြားခဲ့ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ အေမရိကန္နဲ႔ ဥေရာပသမဂၢတို႔ကို နအဖက ျပန္လည္ဆက္သြယ္ရာမွာ စင္ကာပူက အတတ္ႏိုင္ဆံုး ကူညီမယ္လို႔လည္း ၾကားဝင္ လမ္းခင္းေပးေနခဲ့ပါတယ္။

ဒီၾကားထဲမွာ ကုလသမဂၢ အေထြေထြအတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ ဘန္ကီမြန္းနဲ႔အဖြဲ႔ကလည္း အိမ္ျဖဴေတာ္ကိုသြားေရာက္ၿပီး သမတသစ္ အိုဘားမားကို သြားေရာက္ေတြ႔ဆံုတဲ့ အခါမွာ ျမန္မာ့အေရးကိုလည္း ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္ခဲ့တယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ဘန္ကီမြန္း ကလည္း ဧၿပီလ(၁၈)ရက္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံကိုလာေရာက္ဖို႔ စီစဥ္ေနၿပီလို႔ သိရပါတယ္။

စင္ကာပူ မေရာက္ခင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သိန္းစိန္ဟာ အင္ဒိုနီးရွားသမတ ဆူစီလို (Susilo Bambang Yudhoyono) နဲ႔ ေဆြးေႏြးခဲ့တဲ့ကိစၥ၊ အေမရိကန္ ႏိုင္ငံျခားေရး ဝန္ႀကီးသစ္ ဟီလာရီ ကလင္တန္နဲ႔ အင္ဒိုနီးရွားသမတတို႔ ျမန္မာ ႏိုင္ငံအေၾကာင္း ေဆြးေႏြးတဲ့ကိစၥ၊ ကလင္တန္က နအဖအေပၚ ခ်မွတ္ပိတ္ဆို႔ထားတဲ့ စီးပြားေရး ျပစ္ဒဏ္ခတ္တဲ့ (Sanctions)နဲ႔ ခ်ဥ္းကပ္ေနတာဟာ မထိေရာက္သလို အာဆီယံက ျမန္မာအေပၚ ခ်ဥ္းကပ္တာလည္း မထိေရာက္ဘူးလို႔ ေဝဖန္ ေျပာဆိုၿပီး အေမရိကန္အေနနဲ႔ နအဖအေပၚထားရွိတဲ့ ေပၚလစီကို ျပန္လည္ သံုးသပ္မယ္ဆိုတဲ့ကိစၥ၊ အေမရိကန္သမတသစ္ အိုဘားမားက အင္ဒိုနီးရွား သမတကို ဖုန္းဆက္ၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံအေၾကာင္း ေျပာတဲ့ကိစၥ၊ ဒါေတြ အားလံုးကို ေပါင္းစုလိုက္တဲ့အခါမွာ အေမရိကန္ ဒုလက္ေထာက္ ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီး Stephen Blake က နအဖရံုးစိုက္ရာ ေနျပည္ေတာ္မွာ ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီး ဦးဥာဏ္ဝင္းနဲ႔ ေတြ႔ဆံုတဲ့ကိစၥေတြ ျဖစ္ေပၚလာရပါတယ္။ အေမရိကန္နဲ႔နအဖ အဆင့္ျမင့္ေတြ႔ဆံုပြဲဟာ ၁၉ရရ ခုႏွစ္ ကစၿပီး ျပတ္ေတာက္ေနခဲ့ရာကေန အခုမွ ပထမဦးဆံုး ျပန္ဆက္ဆံလာတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ထိုင္းႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီး ကာဆစ္ကလည္း ျမန္မာႏိုင္ငံကို ေရာက္လာၿပီး နအဖနဲ႔ ေဆြးေႏြး ပါတယ္။ ဒီေနာက္ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ေတြနဲ႔ နအဖ ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးအတြက္ ၾကားဝင္ညွိႏိႈင္းေပးမယ္လို႔ ေျပာလာပါတယ္။ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ဗဟိုေကာ္မတီ အၿမဲတမ္းေကာ္မတီအဖြဲ႔ဝင္ကလည္း နအဖကို လာေတြ႔ေနပါတယ္။

နအဖနဲ႔ ႏိုင္ငံတကာဆက္ဆံေရးေတြမွာ ဘယ္လိုဘဲ ျဖစ္ေနေစဦးေတာ့၊ နအဖဟာ သူႀကီးၾကပ္စီစဥ္ေနတဲ့ ၂ဝ၁ဝ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ရိုးသားေျဖာင့္မတ္တဲ့ အျပဳအမူေတြကို အခုထိ မျပသရေသးပါဘူး။ ဒါေတြဟာ အမွန္တကယ္ ဒီမိုကေရစီ ေဖာ္ေဆာင္ဖို႔ ကိစၥအေပၚ သံသယ ျဖစ္စရာပါဘဲ။

ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ နအဖကိုယ္တိုင္ တဘက္သပ္ စိတ္ႀကိဳက္ေရးဆြဲၿပီး အတင္းအဓမၼ အတည္ျပဳသြားတဲ့ အေျခခံဥပေဒမွာကိုက မရိုးမသား လွည့္စား တာေတြ၊ အႏိုင္က်င့္ထားတာေတြ ရွိေနလို႔ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ ၂ဝဝဂ ခုႏွစ္ အေျခခံဥပေဒကို ျပန္လည္ျပင္ဆင္မွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ေတာ္လွန္ေရးေန႔မိန္႔ခြန္းမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊက ေျပာသြားပါတယ္။

ေနာက္ထပ္ မရိုးသားတဲ့အခ်က္ေတြထဲမွာ အထင္ရွားဆံုးအခ်က္ကေတာ့ နအဖက ကိုယ္တိုင္ဆံုးျဖတ္ပိုင္ခြင့္ မရွိပဲနဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ၂ဝ၁ဝ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲ ဝင္ခြင့္မျပဳဘူးဆိုတဲ့ကိစၥ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ေရြးေကာက္ပြဲ ေကာ္မရွင္ရဲ႕ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းသာျဖစ္ၿပီး ႏိုင္ငံအစိုးရနဲ႔ မပတ္သက္ရပါဘူး။

တကယ္လို႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေရြးေကာက္ပြဲမဝင္ရဘူးလို႔ နအဖက ေျပာေနရင္ ေရြးေကာက္ပြဲေကာ္မရွင္ဟာ လြတ္လပ္မႈမရွိဘဲ စစ္အာဏာရွင္ေတြရဲ႕ၾသဇာခံၿပီး လိုက္လုပ္ေပးေနတဲ့အဖြဲ႔ဲလို႔ သတ္မွတ္လိုက္သလို ျဖစ္သြား ပါမယ္။ ဒီမိုကေရစီအသြင္ေျပာင္းလဲဖို႔ ေရြးေကာက္ပြဲျဖစ္မလာပဲ စစ္အစိုးရကို သက္တမ္းရွည္ေစမယ့္ ေရြးေကာက္ပြဲ ျဖစ္တယ္လို႔ သက္ေသျပသလို ျဖစ္ေနပါမယ္။ အဲဒီအခါမွာ ေရြးေကာက္ပြဲ ေစာင့္ၾကည့္ဖို႔ ႏိုင္ငံတကာတိုင္းျပည္နဲ႔ အဖြဲ႔အစည္းေတြကို ဘယ္လိုဘဲ ေခၚထားပေစ၊ သမာသမတ္က်တဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲလို႔ ဘယ္လိုမွ မသတ္မွတ္ႏိုင္ ေတာ့ပါဘူး။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အပါအဝင္ ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္းထားတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသမား ၂ဝဝဝ ေက်ာ္ကို ျပန္မလႊတ္ ေပးေသးတဲ့ကိစၥကလည္း နအဖရဲ႕ မရိုးသားမႈကို ႏိုင္ငံတကာသိ ေဖာ္ထုတ္သလို ျဖစ္ေနပါေသးတယ္။ သူတို႔ကို ခြၽင္းခ်က္မရွိ လႊတ္ေပးဖို႔ ႏိုင္ငံတကာက အျမဲတမ္း ဝိုင္းဝန္းေတာင္းဆိုေနၾကတဲ့အျပင္ အျမဲမျပတ္ ေစာင့္ၾကည့္ေန ၾကတာေၾကာင့္ မရိုးမသား လွည့္စားလုပ္ေဆာင္ဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္သေလာက္ပါဘဲ။

တကယ္လို႔သာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊအေနနဲ႔ ဒီမိုကေရစီအေပၚမွာ၊ ေရြးေကာက္ပြဲအေပၚမွာ၊ ျမန္မာႏိုင္ငံနဲ႔ ျပည္သူေတြ အေပၚမွာ၊ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြအေပၚမွာ ရိုးသားေျဖာင့္မတ္မယ္ ဆိုလို႔ရွိရင္ သူ႔ကို အေတာ္အတန္ လက္ခံလာၾကဖို႔ ရွိႏိုင္ပါတယ္။ ဒါဟာ သူ႔အတြက္ ေနာက္ဆံုးအခြင့္အေရး ျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ ဒီလိုမဟုတ္ပဲ မရိုးမသား ဆက္လုပ္ေနဦးမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ႏိုင္ငံတကာ ရာဇဝတ္မႈဆိုင္ရာ တရားရံုး (ICC)က တရားစြဲလာရေတာ့မွာ ျဖစ္ပါ တယ္။ တခ်ိန္တည္းမွာဘဲ ဒီမိုကေရစီခ်စ္ျမတ္ႏိုးတဲ့ ျမန္မာ့အေရး တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူေတြအတြက္ တန္ဖိုးရွိတဲ့ ႏိုင္ငံေရး လက္နက္ေကာင္းတခု ရရွိလာေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

လြင္ေအာင္စိုး

၂၈-၃-၂ဝဝ၉

ၾမိဳ႔ျပအပူမီး ဖိစီးေနတဲ႔ၿမိဳ႕

......:::.....
PMV.net

"အရုဏ္က်င္းလို႔ အလင္းေဆာင္လာတာနဲ႔ အဆင္႔ ထိုးက်သြားတဲ႔ ဒီၿမိဳ႕မွာ ပုရြက္အံု ဒုတ္နဲ႔ ထိုးလိုက္သလို ရႈပ္ေထြးလြန္းတဲ့ လူေတြက ဟိုဟိုဒီဒီ ကူးခ်ည္သန္းခ်ည္ နဲ႔ေပါ႔၊ လႊတ္ …… ပူျပင္းလွတဲ့ ဒီရာသီ ေနေရာင္ စူးစူးရဲရဲ ေအာက္က ကားလမ္း နံေဘးေတြမွာ ပြစိထေနတဲ့ စီးကရက္ဘူးခြံ ၊ ေဆးလိပ္တိုေတြ၊ ပလပ္စတစ္ အိတ္ခြံေတြ၊ ငံုးဥခြံ နဲ႔ စကၠဴစေတြ အမိႈက္အေပါင္းတို႔ ခေညာင္းကာ ျဗဳတ္ထတယ္လို႔ ေျပာရေလာက္ေအာင္ စီးပြားေရးၿမိဳ႔ေတာ္ရဲ႕ လူဦးေရနဲ႔ အညီ ပြထ ေနေတာ႔တယ္။"

အျမင္အာရံုမွာ ရႈတ္ယွက္ခတ္ေနေအာင္ ဆြဲထားတဲ႔ စိတၱဇပန္းခ်ီ ကားတခ်ပ္လို ၿမိဳ႔ေတာ္ေဟာင္းရဲ႕ ရင္ဘတ္ေပၚက အမႈိက္ေတြဟာ ျမန္မာျပည္သားတို႔ရဲ႕ စည္းကမ္းကို ညႊန္ျပ ေနသေယာင္ေယာင္ လူေတြတင္ စည္းကမ္းမဲ႔ တာလား? ဆိုေတာ့လဲ မဟုတ္ေခ်ေသး။ ဘတ္စ္ ကားေမာင္းသူေတြေရာ ထို႔နည္း၄င္း၊ လမ္းေဘးက ေစ်းသည္ေတြကပါ အလုိတူ အလိုပါ စည္းပ်က္ကမ္းပ်က္ ေဖါေဖါသီသီ ျဖစ္ထြန္းေနတဲ႔ ရပ္ဝန္း။

ကားႀကီး ကားလတ္ အစံုစံု ဘတ္စ္ေတြ ေအာက္ဆိုဒ္ကားေတြ ဘီအမ္ဟီးႏိုးေတြ စစ္က်န္ဗိုက္ပူ ခ်က္ဗလက္ ကားေတြ ေမာင္း၀င္သူ နဲ႔ ျပန္ထြက္သူ နရီ စည္းသားကို က်လို႔၊ ဒီကားေတြဟာ မင္းမဲ႔ တိုင္းျပည္လို ျဖစ္သလို ၀င္ထြက္ ကိုယ္႔ဥပေဒနဲ႔ကိုယ္ စည္းမဲ့စြာနဲ႔ ျမင္သူ အသည္း ယားေစေလာက္ေအာင္ ပြတ္ကာသီကာ သည္းထိတ္ရင္ဖို အလုအယက္ လူတင္ ေမာင္းထြက္ တြန္းခ် ဆြဲေခၚ၊ ခုန္ဆင္း ခုန္တက္၊ ေနာက္တြယ္ တြန္းတင္၊ က်န္သူ ေမာင္းခ်၊ ေဆာင့္ရပ္ ေအာ္ညည္း၊ တက္မၿပီးေသး ေမာင္းထြက္ ယိမ္းယိုင္ ကသုတ္ကရက္ ခုန္ခ် ေမွာက္လဲ ေခတ္ေပၚ ဟစ္ေဟာ႔ ေတးသြားတပုဒ္လို ခုန္စြခုန္စြ ႏိုင္ကာ စီးပြားေရးၿမိဳ႔ေတာ္ရဲ႕ ေန႔ေတြကို ေထြးေပြ႔ ထားရသတဲ႔ ။

ငရဲပြက္သလို ဒရိုင္ဘာက လူရဖို႔ ဟြန္းဖိတီး … ဟြန္းမတီးရ ဆိုတဲ႔ ေနရာမွာေတာ႔ မီးႀကီးဖြင္႔ထိုးလို႔၊ စပါယ္ယာေလးက အသက္ငယ္ငယ္ အမူရာကေတာ႔ မိုက္တိုင္စန္ အလား၊ သားတြဲအေမ၊ ပါးေရတြဲ အဘိုးအို မသန္မစြမ္းလူနာ ဘာဆို ဘာမွမသိ ေအာ္ဟစ္ဆြဲတင္ ေနၿပီး။ စကားတိုင္းက အဆဲပါေနေတာ႔တယ္၊ ကြမ္းေသြးနီနီကို ပစ္ကနဲ ပ်က္ကနဲေထြးထုတ္ လိုက္ေသး၊ သူ႔ဂုတ္နားက ကားမွန္ေပၚက စတစ္ကာမွာေတာ႔ စာလံုးနီၾကီးနဲ႕ ကြမ္းေသြးမေထြးရတဲ့။ ေၾသာ္ ဥပေဒဆိုတာ စာအုပ္ေပၚမွာပဲ တည္ေနသလို ပါ႔ ....တရားက် တရားရေလာက္ ပါေပ႔။

စည္းေဖါက္တဲ့ လူ .. သူတင္လား ? မဟုတ္ျပန္ေသး၊ ကားတစီး မွတ္တုိင္အရပ္ ထြက္ျပဴလာတဲ့ ဦးေခါင္းေတြ အား….လားလား မနည္းဘူးေဟ့.. လမ္းမ အျပင္ ေခါင္းေတြျပဴထြက္ ကြမ္းတံေတြးေတြကို ဖြီကနဲငံု ေထြး၊ ျဗစ္ကနဲစင္ အထြက္ ကားနံေဘး ဘယ္သူျဖတ္ေန သူတုိ႔ မသိ ၾကည္႕လဲမၾကည္႔ ။ ကြမ္းေသြး နီညစ္ညစ္ ကားေဘးလူ စင္သြားလည္း အားနာစရာမလို ဘာလို႔ဆို ခဏေန ကားထြက္ေတာ့ မွာကိုး။ ဒို႔ဗမာေတြမွာ ဟီရိၾသတၱပ အရွက္အေၾကာက္ ကိုယ္ခ်င္းစာတရား ရွိမွ ရွိေသးရဲ႕လား? ေဘာင္ဘင္ခတ္တဲ႔ အေတြးနဲ႔ ေတြးေနမိေသးတယ္။

အဲဒီ ျမင္ကြင္းေတြကို ရုတ္ၿပီး၊ ထဲထဲဝင္ဝင္ သိခ်င္လို႔ ကားေပၚတိုးဝင္ ၾကည္႔တာနဲ႔ က်ားက်ား မမ ကိုယ္နံ႔ ညွီန႔ံ လက္ပတ္ေခၽြးနံ႔မ်ား ရၿပီးဆို ထိုးအန္မိ မေလာက္ပဲ၊ မ်က္၀န္းေတြက အိပ္ေရးမဝတဲ႔ နီစူးစူးေတြ၊ ေမာဟ နဲ႔ အာဃာတေတြ ေဒါသနဲ႔ ဆာေလာင္သမွ်ေတြ။ အခဲမေက် အရာရာေပၚ၊ သိမိႈင္းျမင္ကြယ္၊ ေတြးပိတ္ အာရံုမွား၊ ေထြျပားေနသလို သြားေတာ႔ မထင္တတ္လိုက္ၾကနဲ႔ ေၾကာက္သလိုနဲ႔ လက္ဇက္ရဲ၊ သနားျခင္းကင္း ရက္စက္ျခင္းနဲ႔၊ ကိုယ္ခ်င္းစာတရားမဲ့၊ အတၱတြက္ ဘာမဆို လုပ္မယ့္ပံုေတြ။ အို….ငါဘာေတြ ေတြးေနတာလဲ ငါျမင္ေနတဲ႔ ျမင္ကြင္းက တကယ္လား? ဒါေတြက နိစၥဓူဝ ရန္ကုန္ပံုရိပ္ေတြလား ? ဘုရား…ဘုရားးးးး! ၾကည္ႏူးတဲ့ ရိပ္မျမင္၊ သြင္ျပင္ေတြက ၾကမ္းၾကမ္း၊ ဖေႏွာင့္တို မ်က္ျပဴးနဲ႔ ဘီလူးလို လူေတြလား။ ခ်ဳိ႕တဲ့ခ်က္ လူမႈအသိ၊ ယဥ္ေက်းမႈဆိုတာ နားမလည္။ သန္႔ရွင္းမႈဆိုတာ ဘာတဲ့တုန္း။ ေတြ႕ရာ၀ယ္စား ခရီးသည္ေတြၾကား ကားထဲ ေဆးလိပ္ေသာက္၊ အီးေပါက္ ေလလည္။ စကားက်ယ္ ေအာ္ေျပာ၊ ေခၚေတာကုလား အၾကည္႔က စားေတာ႔မလို ေဘးက အပ်ဳိကို၊ စားေသာက္ျပီး အမိႈက္ခြံပစ္ခ် အို႔…အို ေျပာရက္စရာမရွိဖူး၊ ညစ္ပတ္ စုတ္ျပတ္သတ္ေနတဲ့ ဘတ္စ္ကားနဲ႔ေတာ့ အတိုင္ အေဖါက္ကိုညီ ေခါက္ရိုးမ်ားကို က်ဳိးလို႔။

ႏိုင္ငံႀကီးသား ဆိုတာ ခ်ဳိ(ဂ်ဳိ) နဲ႔လား?။ ငါတို႔မ်ား နားမလည္။ ပြစိ ထေနတာကိုက ဗမာ့ရန္ကုန္ ပီသ ေနတယ္ေပါ႔။ အေရာင္စံုေနေအာင္ ဗရုတ္ဗယက္ ျမင္ကြင္းေတြဟာ စာေရးသူ မၾကာမၾကာ ျဖတ္သြားေလ့ ရွိတဲ့ မယားငယ္ယူလို႔ မယားႀကီး ခမ်ာမွာ ေသာကေတြနဲ႔ ျဗဳတ္စဗ်င္းေတာင္း ႏိုင္ေနတဲ႔ ၿမိဳ႕ေတာ္ေဟာင္းက တခုေသာရပ္ကြက္ သကၤန္းကၽြန္း၊ စံျပေစ်းနားက ျမင္ကြင္းေတြပါဘဲ။

ေဟာ … ေတြးရင္းထင္ရင္း ရန္ကုန္က ခဏခဏ ေပါက္ကြဲတတ္တဲ႔ ထံုးစံလို ခရီးသည္ေတြထဲက တေယာက္ ေတာက္ေတြ ထ ေခါက္ၿပီး ေဖါက္ခြဲလိုက္တယ္၊ ဒီ …ေသာက္ကား မထြက္ေသးဘူးလား? ..ေပါ႕။ လူေတြလည္း ႏြားျဖစ္ေနျပီး အုတ္စီသလို စီအုန္းမွာလား။ ပူလွတဲ့ ငရဲလို။ အတြင္းကို မင္းလာေနၾကည္႔စမ္း။ ေသမတတ္ခံရတာ မင္းမို႔ ကိုယ္ခ်င္းမစာ၊ ေဟ့စပါယ္ရာ ။ ထြက္ေတာ့ …လကြာ။ အဘိုးအို အသံ စာစာနဲ႔ ခႏၱီပါရမီ ေလ်ာ႔သြားလို႔ သူ႔ေဒါသေတြကို ေဖါက္ခြဲေနတာ ဘတ္(စ္)ကား ဆရာေတြကလည္း ဘယ္သူမွ မညွာ ၊ ႀကီးငယ္မဟူ ဘယ္သူမွ မငဲ႔ညာပဲ သူတို႔ ဆႏၵလူမျပည္႕မခ်င္း ေစာင့္ေခၚေနေတာ႔တာပါပဲ၊ ရႈပ္ေထြးပြက္ညံတဲ့ ေအာ္ေခၚသံေတြၾကား ကိုယ္သြားမယ့္ မွတ္တိုင္ေတြ ပါရဲ႕လား။ ဟား ... ဟား …. ပူလွခ်ည္ရဲ႕ ။

ေဟာ … ထြက္ပါၿပီ တအိအိနဲ႔ လူေတြျပည္႔လာေရာ ခံုျပည္႕ေတာ႔ အလယ္မွာ မတ္တပ္ရပ္လဲ ျပည္႕လို႔ပဲေပါ႔ ဒီလူေတြ မျပည္႔တာ ဝမ္းစာပဲ ျဖစ္မယ္ ကန္႔လန္႔ အမွန္ေတြးလိုက္ ေသးတယ္၊ ဆက္ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ ခါးထိ ရင္ထိ ဖင္ထိ က်ပ္ညပ္ အားနာစရာမ်ား ျဖစ္ေနၾကရ၊ မတ္တပ္ရပ္ေတာ႔ ယိုင္ယိုင္၊ ဒယိမ္းဒယိုင္ တခ်က္တခ်က္ ေလအေဝွ႔မွာ သားသည္အေမဆီက လသားကေလး ေသးေစာ္နံနံ အနံ႔က ေထာင္းကနဲ႔ စူးရဲရဲေအာ္ငိုလို႔၊ မတ္မတ္ရပ္ မႏိုင္မီ ေဆာင့္ထြက္ ေဆာင့္ရပ္ ဟပ္ကနဲ ေအာ္မယ္ႀကံေတာ႔ မရႈမလွ ကယ္သူမရွိ လူေတြေပၚ ၿပိဳက်ပါေလေရာ ဒါေပသိ ဘာမွမေျပာၾကေပမဲ႔ အေၾကာင္းမေရြးတဲ႔ မ်က္ေစာင္းမ်ားက လင္းကနဲလက္ကနဲေပါ႔။

ေရႊဂံုတိုင္အေရာက္ သူတို႔အေခၚ ကားဖိုက္တယ္ဆိုၿပီး တအား ေက်ာ္တက္လို႔ ကားစီးသူေတြ ေၾကာက္အားပို တန္းကိုကိုင္ဆုပ္ လိုက္ၾကၿပီး ဘုရား…ဘုရား…တလို႔မၿပီခင္၊ သံဃာ႔ ေဆးရံုေကြ႔လည္း ေကြ႔ခ်ေရာ တဟင္းဟင္းနဲ႔ လူေတြ အားလံုး ျမည္တမ္းၾကကုန္ေရာ၊ အရွိန္ေလ်ာ႔လို႔ မွတ္တိုင္ေအာင္ေမ႔တယ္၊ ေဟာ .. ေတြ႕ပါျပီ။ ေမာ္ေတာ္ပီကယ္ ဦးထုပ္ျဖဴနဲ႔ ေရခဲဆိုင္ မွတ္တိုင္နားေပါ႔၊ ကားကိုအတား စစ္ၿပီ … ဆရာ ! လုိင္စင္ေပးပါတဲ႔ ခရီးသည္ေတြထဲ အသိပါမလား အၾကည္႔နဲ႔ ဒီ ဘဲဥက ေဝ႔ၿပီး ၾကည္႔လိုက္ေသး၊ ေနာက္ေတာ႔ သူ႔ပါးစပ္က ဟာ …. ဒီ…ဘီအမ္မ္ ေအာက္ဆိုဒ္ေက်ာင္းကား လို႔ အေျပာ စပါယ္ယာေလးက ေငြ၂ခ်ပ္ ကပ္ျပီးေပးလိုက္တာ ေတြ႔လိုက္ရတယ္၊ ဒါဟာ…. ငါတို႔ လူမ်ဳိးေတြရဲ႕ ဓေလ႔အျဖစ္ကို ေရာက္ေတာ႔ မလား? ဘုရားသခင္ …ကယ္ေတာ္မူၾကပါ!

ဒီလိုနဲ႔ ေျခခင္းလက္ခင္းသာလို႔ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္သလိုမ်ဳိး သက္သက္သာသာ ဆက္ကာ ထြက္လာတဲ႔ကားက ငါ႔အၾကည္႔မွာ ထူးမျခားနားေသး၊ ငါေသခ်ာၾကည္႕လိုက္ေတာ႔ ဒရိုက္ဘာ၊ စပါယ္ယာ၊ ခရီးသည္၊ ေမာ္ေတာ္ပီကယ္ အားလံုးတူေနတာ ကေတာ့ နီေသြးတံေတြး တျပြတ္ျပႊတ္ ေထြးေနတဲ႔ ကြမ္းတံေတြး၊ ဒါေပမယ့္ ငါတို႕က ေသမတတ္ၾကပ္ ညစ္ပတ္ကားထဲက မြဲမြဲေတေတ ခရီးသည္ေတြ။ သူတို႔က ငါတို႔ မညစ္ေအာင္ ငါတို႔ မၾကပ္ေအာင္ ငါတို႔မေၾကာက္ ေၾကာက္ေအာင္၊ ငါတို႔ ေအာ္ခြင္႔ မသာရေအာင္၊ စည္းနဲ႔ ကမ္းနဲ႔ ကလနားနဲ႔ ခ်ဳပ္ထားၾကၿပီး စည္းကမ္းေဖါက္သူေတြက ငါတို႔ကို ပဲ့ျပင္ရမယ့္ တာ၀န္ရွိသူေတြ ဆိုပါလား? ကားဆရာေရ… ေမာင္း … ၿခၤေသ႔အနီ ႏွစ္ေကာင္ (ငါးရာတန္ႏွစ္ရြက္) ခုန္ဆင္းသြားၿပီ ေဟ႔..လို႔ ... အသံၾကားမွ ငါဆင္းမဲ႔မွတ္တိုင္ မေက်ာ္ေအာင္ အလန္႔တၾကား ဘုရား…အား..အား..အ…အ…ဘုရား…ဘုရား ပါတယ္ေျပာေတာ႔ ထစ္ေနတဲ႔ စကားေၾကာင္႔ လူေတြက ဝိုင္းရီေနၾကေသးတယ္။

ေၾသာ္ …. သူတို႔အပူေငြ႔ ဟပ္ၿပီး ေသာကမီး ဖိစီးပံုမ်ား ေျပာပါတယ္ ဒီၿမိဳ႕ႀကီးမွာေလ ထုသားေပသားကို က်လို႔။

ေရႊဘန္း ( ရန္ကုန္သစ္) - လူထုအသံ