Burma Democratic Concern has the firm determination to carry on doing until the democracy restore in Burma.

Tuesday 26 October 2010

ဒုုတိယပင္လုုံညီလာခံအၾကိဳ၊ ႏိုုင္ငံေရးေပါင္းစည္းမႈအင္အား နဲ႔ ျမန္မာကြန္ျမဴနီတီ ညီညြတ္မႈ


http://www.scribd.com/doc/40046639/25th-Oct-2010%E2%80%93MoeMaKa-Daily-Newsletter

ဒုုတိယပင္လုုံညီလာခံအၾကိဳ၊ ႏိုုင္ငံေရးေပါင္းစည္းမႈအင္အား နဲ႔ ျမန္မာကြန္ျမဴနီတီ ညီညြတ္မႈ
ဦး၀င္းတင္နဲ႔ ေမးခြန္းမ်ား
မိုုးမခ
ေအာက္တိုုဘာ ၂၅၊ ၂၀၁၀
(photo - U Win Tin at One Month Anniversary of U Ohn Myint, Oct 17th 2010)


ယခုုရက္သတၱပတ္မွာ ျမန္မာျပည္ရဲ့ အတိုုက္အခံေခါင္းေဆာင္ ဦး၀င္းတင္နဲ႔ ေတြ႔ဆုုံခဲ့ရာမွာ ဆရာက ေအာက္တိုုဘာ ၂၄၊ တနဂၤေႏြေန႔၊ ခ်င္းျပည္နယ္၊ ကေလးျမိဳ႔မွာ က်င္းပခဲ့တဲ့့ ဇူးမီးအမ်ဳိးသားကြန္ဂရက္ ထူေထာင္ျခင္း ၂၂ ႏွစ္ျပည့္ ညီလာခံမွာ ေတာင္ေပၚ၊ ေျမျပန္႔ တိုုင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ အဖြဲ႔အစည္းေတြ စုုေပါင္းျပီး ထုုတ္ျပန္တဲ့ သေဘာထားထုုတ္ျပန္ခ်က္အေၾကာင္း ေျပာျဖစ္ပါတယ္။
“ပထမအခ်က္က ျပည္သူတရပ္လုုံး လိုုလားေတာင့္တတဲ့ အာဏာရွင္စနစ္ ခ်ဳပ္ျငိမ္းေရး၊ ဒီမိုုကေရစီေရး၊ လူ႔အခြင့္အေရး၊ အမ်ဳိးသားျပန္လည္ ညီညြတ္ေရး စတဲ့ ရည္မွန္းခ်က္ေတြကိုု မွန္ကန္တဲ့ ဦးေဆာင္မႈ ညီညြတ္မႈအင္အားနဲ႔ ေဆာင္ရြက္သြားၾကမယ္။
ဒုုတိယအခ်က္ကေတာ့ အခုု၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲဟာ အထက္ပါ အေျပာင္းအလဲေတြကိုု ျဖစ္ေပၚေစမွာ မဟုုတ္ဘူး၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္ ဦးေဆာင္တဲ့ တိုုင္းရင္းသား ျပည္သူလူထုု တရပ္လုုံးရဲ့ ညီညြတ္ေရး အင္အားနဲ႔ အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးကိုု ေဆာင္ရြက္ၾကမယ္။ ေတြ႔ဆုုံေဆြးေႏြး အေျဖရွာၾကရမယ္လိုု႔ ေျပာတယ္။
သုုံးအခ်က္ကေတာ့ တိုုင္းရင္းသားျပည္သူလူထုုတရပ္လုုံး မီွတင္းေနထိုုင္တဲ့ ျမန္မာျပည္မွာ တျပည္ေထာင္စနစ္နဲ႔လည္း မဟုုတ္ဘူး၊ ခြဲထြက္ေရး စနစ္လည္း မဟုုတ္ဘူး။ ဒီမိုုကေရစီနည္းက် လူမ်ဳိးေပါင္းစုုံ တန္းတူညီမ ွ် အတူတကြေပါင္းစည္းေနထုုိင္တဲ့ ဖယ္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုုစနစ္နဲ႔ အားလုုံး လက္တြဲျပီး ေနထိုုင္ၾကမယ္ ဆိုုတဲ့ သံႏၷိ႒ာန္ သေဘာထား ရွိၾကတယ္။ အဲဒါကိုု ျဖစ္ေပၚေစဖိုု႔ တိုုင္းရင္းသားေတြအားလုုံးနဲ႔ စုုေ၀းျပီး ဒုုတိယပင္လုုံညီလာခံကိုု ေခၚယူၾကမယ္ဆိုုတာကိုု သေဘာတူၾကတယ္ ဆိုုတာက နံပါတ္ ၃ အခ်က္ ျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒါကိုု ၾကိဳတင္ျပီး ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကတယ္။ အဲသည္ ကေလးျမိဳ႔အခမ္းအနားကိုု မသြားေရာက္ႏိုုင္တဲ့ ရန္ကုုန္က ႏိုုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြကလည္း သေဘာတူတဲ့အေၾကာင္း လက္မွတ္ေရးထိုုးခဲ့ၾကတယ္။ ကေလးျမိဳ႔ညီလာခံမွာလည္း တက္ေရာက္သူအားလုုံးက သေဘာတူ လက္မွတ္ထုုိး ထုုတ္ျပန္လိုုက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ တိုုင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္ေတြ အသက္ ၉၀ ေက်ာ္ ၈၀ ေက်ာ္ေတြကလည္း ၀ိုုင္းျပီး လုုပ္ေနၾကတာ ျဖစ္တယ္။ က်ေနာ္တိုု႔ဆီက ၀ိုုင္း၀န္းျပီးေတာ့ ေထာက္ခံေဆာင္ရြက္ေနၾကတယ္။ တိုုင္းရင္းသားအဖြဲ႔ေတြကလည္း ၀မ္းသာအားရ ျဖစ္ၾကတယ္။ က်ေနာ္တိုု႔ အင္န္အယ္ဒီက ဦးတင္ဦးတိုု႔ ဦး၀င္းတင္တိုု႔ကိုုလည္း လက္မွတ္ထိုုးပါ ဆိုုလိုု႔ ဖိတ္ေခၚလိုု႔ လက္မွတ္ထိုုးေပးခဲ့ျပီးျပီ ျဖစ္တယ္။ ၀ါရင့္ႏိုုင္ငံေရးသမားၾကီးေတြလည္း ပါၾကတယ္။ ဒါဟာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာအတြင္း တိုုင္းရင္းသားေတြ အားလုုံး အတူတကြ တညီတညြတ္တည္း တစုုတစည္းတည္း ျဖစ္မႈကိုု ေတြ႔ၾကရတာ ျဖစ္တယ္လိုု႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။”
အဲသည္မွာ ေမးတဲ့ေမးခြန္းကေတာ့ - ဒုုတိယအခ်က္မွာ ေျပာထားသလိုု ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကေန ဒီမိုုကေရစီေရးကိုု မေဖာ္ေဆာင္ႏိုုင္ဘူးလိုု႔ ေျပာထားတဲ့အတြက္၊ မဲဆႏၵရွင္ ျပည္သူေတြရဲ့ သေဘာထားေတြက ဘယ္လိုုရွိေနသလဲ ဆိုုတာ ျဖစ္ပါတယ္၊
“အခုုဟာက ျပန္ၾကည့္လိုုက္ရင္ - အစပိုုင္းမွာ အင္န္အယ္ဒီက ေရြးေကာက္ပြဲကိုု သပိတ္ေမွာက္တယ္ လိုု႔ ေျပာလိုုက္တဲ့အခါက်ေတာ့ ျပည္သူအမ်ားစုုမွာက အနည္းနဲ႔ အမ်ားေတာ့ သံသယရွိခဲ့ၾကတယ္။ သူတိုု႔ ဒီလိုုလုုပ္တာ မွန္ပါ့မလားေပါ့။ ေရြးေကာက္ပြဲဟာ ဒီမိုုကေရစီအတြက္ လမ္းလိုု႔ ေျပာတဲ့သူေတြကလည္း ရွိၾကတာကိုုး။ ျပီးေတာ့ အင္န္အယ္ဒီပါတီက ေရြးေကာက္ပြဲကိုု မ၀င္ဘူး၊ သပိတ္ေမွာက္တယ္ လိုု႔ ေျပာလိုုက္ရတာက စစ္အစုုးိရေရြးေကာက္ပြဲဥပေဒအရ ပါတီရဲ့ တရား၀င္ရပ္တည္ခြင့္ကိုုပါ စြန္႔လႊတ္ျပီးေတာ့ သပိတ္ေမွာက္တယ္လိုု႔ ေျပာလိုုက္ရတာကိုုး။
ေရြးေကာက္ပြဲဆိုုတာ ျဖစ္သန္းရတဲ့ ျဖစ္စဥ္တခုုမ ွ်သာ ျဖစ္တယ္။ ေနာက္ျပီးေတာ့ အိုုဘားမားေျပာခဲ့သလိုုေပါ့ကြာ။ ေရြးေကာက္ပြဲဆိုုတာက သန္႔ရွင္းတယ္၊ တရားမ ွ်တတယ္ ဆိုုယုုံနဲ႔လည္း ျပီးတာ မဟုုတ္ဘူး။ ေရြးေကာက္ပြဲျပီးသြားရင္ေကာ ဘာျဖစ္မွာလဲ ဆိုုတာကလည္း အေရးၾကီးတယ္တဲ့။ ေရြးေကာက္ပြဲျပီးသြားရင္ေကာ Good Governance ဆိုုတဲ့ စစ္မွန္တဲ့ အစုုိးရတရပ္ ျဖစ္ေပၚလာမွာလား ဆိုုတာက အဓိကက်တယ္။ ဒီလိုုမ်ဳိး Good Governance ကိုု ဦးမတည္ႏိုုင္ရင္ အလကားပဲ ျဖစ္တယ္။
ေရြးေကာက္ပြဲဆိုုတာ ဒီမုုိကေရစီအဖြဲ႔အစည္းေတြက ျဖတ္သန္းရတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲကိုု ျဖတ္ေက်ာ္လိုုက္ျပီးတဲ့ေနာက္မွာ ေရြးေကာက္ပြဲျပီးသြားတဲ့အခါ ျဗိတိန္မွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ အေမရိကန္မွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အာဏာရဖုုိ႔တင္ မဟုုတ္ဘူး။ ျပည္တြင္း ျပည္ပ ႏိုုင္ငံေရးကိစၥေတြမွာ ျပည္သူေတြနဲ႔အတူ အစုုိးရအဖြဲ႔အသစ္ ေပၚထြန္းလာျပီးေတာ့ Good Governance အတြက္ ပိုုမိုုေကာင္းမြန္တိုုးတက္မယ္ ဆိုုတဲ့ ေမ ွ်ာ္လင့္ခ်က္ကိုု ဦးတည္ေနၾကတာ ျဖစ္တယ္။
အခုုဒီမွာ ျဖစ္ေနတာကိုု ျပန္ၾကည့္လိုုက္ၾကေတာ့၊ ေရြးေကာက္ပြဲအခ်ိန္နီးလာတဲ့အမ ွ်၊ ေရြးေကာက္ပြဲအၾကိဳကာလမွာတင္ကိုု မတရားမႈေတြ၊ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈေတြ အမ်ားၾကီးကိုု ေပၚေပါက္လာျပီ ျဖစ္တယ္။ စစ္အစုုိးရရဲ့ ဘီလူးအစြယ္ထုုတ္ျပတဲ့အခါက်ေတာ့ ျပည္သူေတြက အင္န္အယ္ဒီ ရပ္တည္ခ်က္က မွန္ပါလားလိုု႔ စိ္တ္ေတြ ျဖစ္လာတယ္။
ေနာက္ျပီးေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲအလြန္ကာလမွာ ဒီမိုုကေရစီကုုိ ဦးတည္တဲ့ Good Governance ကိုု ေဖာ္ေဆာင္ႏိုုင္မယ္ဆိုုတာကိုု ေမ ွ်ာ္လင့္ျပီး ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ၾကတဲ့ ႏိုုင္ငံေရးပါတီေတြ၊ တတိယအုုပ္စုုလိုု အင္အားစုုေတြ ကိုုယ္တိုုင္ကလည္း ေရြးေကာက္ပြဲအလြန္ကိုု မေျပာနဲ႔ဦး အခုုလိုု ေရြးေကာက္ပြဲအၾကိဳကာလမွာေတာင္ ဒီမိုုကေရစီ ဆိုုတဲ့ စကားေတြကိုုေတာင္ သုုံးႏႈံးခြင့္မရွိေအာင္ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ ကန္႔သတ္ထားတာကိုု ခံေနၾကတယ္။ ဘာအခြင့္အေရးေတာင္မွ မရွိဘူး ျဖစ္လာတယ္။ သူတိုု႔ေတြက္ိုုယ္တိုုင္ေတာင္ မေသခ်ာတဲ့ အေျခအေနျဖစ္လာတယ္။
ဒါ့အျပင္ ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ ေရြးေကာက္ပြဲအလြန္ Good Governance ကိစၥကိုု အသာထားဦး၊ ျမန္မာႏိုုင္ငံမွာ ဆိုုး၀ါးတဲ့ အခ်က္တခုုကေတာ့ - ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒဆိုုတာၾကီးက ရွိေနတယ္။ ဒါကိုုလည္း က်ေနာ္တိုု႔ကိုု ပစ္ပယ္ထားလိုု႔ မရဘူး။ ဒါဟာ မွားယြင္းတဲ့ အေျခခံဥပေဒျဖစ္တယ္ဆိုုျပီးေတာ့ အင္န္အယ္ဒီပါတီက ေထာက္ျပထားျပီး ျဖစ္တယ္။
အဲဒီအခ်က္ေတြေၾကာင့္ ျပည္သူလူထုုမွာ အနည္းနဲ႔ အမ်ား သေဘာာေပါက္လာၾကျပီ ျဖစ္တယ္။ ျပည္သူေတြထဲမွာ သည္ေရြးေကာက္ပြဲဟာ ဟန္မက်ဘူး။ မဟုုတ္ဘူးဆိုုတာ တလျပီး တလ၊ တေန႔ျပီး တေန႔ သေဘာေပါက္လာၾကတယ္။ အမွန္ကိုု ျမင္လာၾကျပီ ျဖစ္တယ္။ အခုုလိုုမ်ဴိး ျပည္တြင္းမွာ လူထုုသေဘာထားက ရွိလာၾကျပီ၊ ဒါေၾကာင့္ တိုုင္းရင္းသားေတြနဲ႔ ႏိုုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြက အခုုလိုုမ်ဳိး ဒုုတိယပင္လုုံညီလာခံလိုုမ်ဳိး ေပၚထြန္းလာဖိုု႔ ေတာင္းဆိုုမႈေတြ ေပၚထြန္းလာရတယ္။ ဒါကိုုလည္း ျပည္သူေတြက လိုုအပ္ခ်က္အျဖစ္၊ ႏိုုင္ငံေရးေပါင္းစည္းမႈ အျဖစ္ ျမင္လာၾကလိမ့္မယ္လိုု႔ ေျပာခ်င္တယ္။

အဲသည္မွာ ေမးခြန္းတခုုကေတာ့ - ျပည္တြင္းက ျပည္သူေတြရဲ့ သိသာထင္ရွားတဲ့ အသံေတြ၊ သေဘာထားေတြ ထုုတ္ေဖာ္ျပသခြင့္ မရွိေအာင္ ဖိႏွိပ္ခံထားရတဲ့အခ်ိန္မွာ ျပည္ပက ျမန္မာျပည္သူေတြရဲ့ အခမ္းက႑ကိုုေကာ ဆရာဦး၀င္းတင္တိုု႔က ဘယ္လိုု သေဘာထားသလဲဆိုုတဲ့ ေမးခြန္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဟုုတ္တယ္။ က်ေနာ္က ဒါကိုု တဆက္တည္း ေျပာခ်င္တယ္။ အခုုလိုုမ်ဳိး ျပည္တြင္းမွာ အင္န္အယ္ဒီတိုု႔လိုု၊ တိုုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ အဖြဲ႔အစည္းေတြ၊ ၀ါရင့္ႏိုုင္ငံေရးသမားၾကီးေတြက တိုုင္းျပည္မွာ ဒီမိုုကေရစီေရး ေဖာ္ေဆာင္ႏိုုင္ဖိုု႔ လမ္းေတြ၊ သေဘာထားေတြ၊ သံႏၷိ႒ာန္ေတြ ခ်မွတ္ျပီး ေဖာ္ေဆာင္ေနခ်ိန္မွာ၊ ျပည္တြင္းက အဖိႏွိပ္ခံထားရတဲ့ ျပည္သူေတြက ဘာမွ ထုုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုုခြင့္ မရၾကဘူး။ အဲသည္လိုု အခ်ိန္မွာ ျပည္ပမွာရွိတဲ့ ျမန္မာျပည္သူေတြက သူတိုု႔သေဘာထားကိုု ထုုတ္ေဖာ္ျပသၾကတယ္လိုု႔ ၾကားသိရတယ္။ အယင္အပတ္က အေမရိကန္ျပည္က ျပည္နယ္ ၄၊ ၅ ခုု မွာ ေရာက္ရွိေနထိုုင္ၾကတဲ့ ျမိဳ႔နယ္ ၁၄ ျမိဳ႔နယ္က ျမန္မာကြန္ျမဴနီတီေတြက တစုုတစည္းတည္း သေဘာထားေတြ ထုုတ္ျပန္ၾကတယ္လိုု႔ ဆိုုပါတယ္။ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကိုု မေထာက္ခံဘူး၊ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲက ေပၚထြန္းလာတဲ့ ဘယ္ရလဒ္ကိုုမွ လက္ခံျခင္း မရွိဘူးလိုု႔ တစုုတစည္း၊ တညီတညြတ္တည္း ေျပာလိုုက္တယ္ လိုု႔ ဆိုုတယ္။
အခုုခ်ိန္မွာ ျပည္တြင္းက ျပည္သူေတြက သေဘာေပါက္စ ျပဳေနျပီ။ အင္န္အယ္ဒီပါတီက ေအာက္ေျခေတြအထိ ဆင္းျပီး ရွင္းလင္းမႈေတြ ျပဳတဲ့ေနရာမွာ အခုု ေနာက္ဆုုံးအဆင့္အေနနဲ႔ ေက်းလက္ေတြအထိပါ ဆင္းျပီး ေျပာျပေနတယ္။ လူထုုရဲ့ သေဘာေပါက္မႈဟာ ျမင့္မားလာေနတယ္။ သိုု႔ေသာ္ လူထုုဟာ ထုုတ္ေဖာ္ေျပာခြင့္ မရၾကေတာ့ သူတိုု႔ေတြရဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲ အေပၚမွာ ကန္႔ကြက္မႈေတြ၊ မေက်နပ္မႈေတြကိုု အမ်ားက သိရွိခြင့္ မရၾကဘူး။ အဲသည္လိုု အေျခအေနမွာ ျပည္ပက ျမန္မာကြန္ျမဴနီတီကေနျပီးေတာ့ ျပည္တြင္းက ျပည္သူေတြရဲ့ သေဘာထားေတြ ကိုုယ္စားထုုတ္ေဖာ္ေပးတယ္လိုု႔ ၾကားသိရတဲ့အတြက္ အင္မတန္မွ အဖိုုးတန္တယ္လိုု႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။
သည္လိုုမ်ဴိး ၾကိဳတင္သေဘာထားေတြ ထုုတ္ျပန္ထားတာကိုု ျပည္တြင္းက ျမန္မာေတြက သိရွိသြားၾကတဲ့အခါမွာ ေနာက္ဆုုံး မဲေပးတဲ့ေန႔ကိုု ေရာက္လာၾကရင္ မဲမေပးဘဲ ေနၾကမယ္။ မျဖစ္မေန မဲရုုံထဲ တြန္းပိုု႔ခံၾကရရင္ေတာင္မွ ျပည္သူေတြဟာ သူုတိုု႔ရဲ့ သေဘာထားမွန္ကိုု အဲသည္မွာ ထုုတ္ေဖာ္ျပသၾကလိမ့္မယ္လိုု႔ ယုုံၾကည္တယ္။ အခက္အခဲေတြကေတာ့ အမ်ားၾကီးနဲ႔ရင္ဆိုုင္ၾကရမွာပါပဲ။ သိုု႔ေသာ္ ေရြးေကာက္ပြဲဟာ ျပည္သူ႔အစုုိးရျဖစ္ေပၚလာမွာ မဟုုတ္ဘူး။ ေမ ွ်ာ္လင့္ခ်က္မရွိဘူး။ ေနာက္ဆုုံးေတာ့ ဒီေရြးေကာက္ပြဲဟာ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒအတိုုင္း စစ္အာဏာရွင္ေတြ တည္ျမဲဖိုု႔ပဲ ျဖစ္တယ္ဆိုုတာကိုု ျပည္သူေတြၾကားမွ သိရွိမႈ၊ ႏိုုးၾကားမႈေတြ ပိုုမိုုျပီး ျပန္႔ႏွံ႔ေစတယ္ဆိုုတာကိုုေတာ့ ေျပာရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
အခုုအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္ ေရွ႔က အင္တာဗ်ဴးမွာ ေျပာခဲ့သလိုု ႏိုုင္ငံေရးစုုစည္းမႈ အင္အားေတြ ျဖစ္ေပၚလာတယ္လိုု႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး၊ ဒီမိုုကေရစီေရးကိုု ေဆာင္ရြက္ႏိုုင္ဖိုု႔အတြက္ တိုုင္းရင္းသားေတြကိုုယ္တိုုင္ပါ ပါ၀င္ျပီး ေဆာင္ရြက္ႏိုုင္တဲ့ အဆင့္ေတြ ျဖစ္လာတယ္။ စစ္အာဏာရွင္ေတြရဲ့ေရြးေကာက္ပြဲကိုု အေၾကာင္းျပဳျပီးေတာ့ အျခားတဖက္မွာ က်ေနာ္တိုု႔ ဒီမိုုကေရစီေရးအင္အားစုုေတြ စုုစည္းမိလာတယ္။ ညီညြတ္လာၾကတယ္။ ဒါမ်ဳိး ေျပာခ်င္ပါတယ္။

Calling for Pinlon Conference

The Zomi National congress was held on October 22, 2010 in Kalay town, Upper Burma. Ethnic nationalities and Burmese pro democracy leaders called for a second Pinlon conference by signing a declaration called “Kalay Myo Declaration.” It was signed by Kachin, Shan, Chin, Mon, and NLD leaders.

The main purpose of the declaration is to stop the coming civil war, which has been burning Burma inside out since it gained independence from Britain in 1948.
After Burma gained independence from Britain, the new government, which was led by Prime Minister U Nu, faced challenge from communist, socialist, and ethnic nationalities. Civil war broke out and communist and ethnic insurgencies spread throughout the country for decades and still exist today.

General Ne Win’s duty was to fight against the insurgents and he emerged as a powerful military leader. The army became a very strong institution with well trained and obedient soldiers. Ne Win shifted his stance from protecting the country from insurgencies to ruling the country as a dictator by way of a staged coup in March 2, 1962.

Under Ne Win’s rule ethnic resistance groups still existed and controlled the dense forest areas in their respected states. The goal of the ethnic resistance is to form its own country, free from Burma. However after 40 years of civil war and achieving nothing ethnic leaders realized that it is not possible to set up their own. Kachin leaders toured around the world to realize no other country supports their separation from Burma to become an independent country.

After the 1988 uprising, students and activists came out from the cities and joined with the ethnic resistance groups. Both students and ethnic leaders learned from each other and agreed to establish the Federal Union as the best way for all people living in Burma. Ethnic leaders voluntarily abandoned their previous demand, as independent state was a big achievement after 1988.

Ethnic leaders realized that fighting the military dictatorship only to free its own state was narrow minded and it will only benefit for the regime. They are shifting from previous mentality of fighting for their own people for their own state to fighting for the whole country and joining together hand in hand with all ethnic groups.

The current regime has reached a cease-fire agreement with 17 ethnic resistance groups after a decade but after the 2008 constitution was approved by a fake referendum the regime took the next step by pressuring the cease-fire groups to change as border guard forces under the military control. Small groups obeyed the order and changed as border guard forces but stronger resistance groups that have combat experience for four decades refused to accept the regime’s demand. Kachin, Wa, Karen, Mon and Shan resistance groups rejected the regime demand and now their controlled regions are preparing for the very possible oncoming war against them.

These are the situations that Burma is facing now. The calling for Second Pinlon conference is the right approach and it will stop the coming blood bath. Kachin, Wa Karen and Mon areas have been in peace for more than a decade. The newly developed infrastructure and more importantly human lives will be destroyed if the war breaks out.

I demand the international governments and pressure groups to consider the situation in Burma. The coming one sided election will not produce peace and stability to the Burmese people, and the new constitution will not give the rights that ethnic nationalities deserve. Only ethnic conference inside Burma will produce understanding and bring national reconciliation, which will lead the country into a peaceful place.

Htun Aung Gyaw

၂၀၁၀ ကို ေက်ာ္ျဖတ္ျခင္း….

ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရး အလားအလာႏွင့္ ယေန႔အေျခအေနကို အမွန္အကန္သုံးသပ္ရလွ်င္-

(၁) ျပည္ပေရာက္ အတိုက္အခံမ်ား ညီၫြတ္မႈ မရွိဘဲ ဒီမိုကေရစီေရးအတြက္ ေထာက္ပံ့ေငြ သန္းခ်ီရေနေသာ အဖြဲ႕အစည္းမ်ား ဒီမိုကေရစီလမ္းေၾကာင္းမွ ေသြဖီ၍ ကိုယ္က်ဳိးရွာ စီးပြား ေရးသမား ႏုိင္ငံေရးလုပ္စားသူမ်ားျဖစ္လာၾကျခင္း၊ ၿခံခတ္ႏိုင္ငံေရးေၾကာင့္ ေငြေၾကးျဖတ္ ေတာက္မႈမ်ားျဖင့္ ႏုိင္ငံေရး ေသလာျခင္း။

(၂) ျပည္တြင္း NLD ပါတီဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို သေဘာတူၿပီးမွ NDF အမည္ျဖင့္ ခြဲထြက္ပါတီ ေထာင္ျခင္းေၾကာင့္ နအဖမွ ကမၻာသုိ႔ NLD အဖြဲ႕ဝင္မ်ား ေ႐ြးေကာက္ပြဲတြင္ ပါဝင္ေနပါသည္ဟု အေၾကာင္းျပခ်က္ ရရွိသြားျခင္းေၾကာင့္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲကို NLD သပိတ္ေမွာက္ျခင္းမွာ ထိေရာက္သင့္သေလာက္ မထိေရာက္ေတာ့ျခင္း၊ ထို႔အျပင္ NLD ေခါင္းေဆာင္ပိုင္း အသက္ႀကီးရင့္သူမ်ားကို အစားထုိး၍ ေသြးသစ္လူငယ္မ်ား အားျဖည့္မႈ မရွိျခင္း။

(၃) ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီအေရးကို အားေပးေသာ အေမရိကန္၊ ၿဗိတိသွ်ႏိုင္ငံႏွင့္ EU ႏိုင္ငံမ်ား ေနာင္တက္လာမည့္ အစိုးရႏွင့္ ဆက္လက္ၫႈိႏႈိင္းၾကရန္ စဥ္းစားလာျခင္းသည္ ၂၀၁၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲရလာဒ္ကို ၎တို႔အေနႏွင့္ သြယ္ဝိုက္၍ အသိအမွတ္ျပဳေတာ့မည္ျဖစ္ေၾကာင္း အခ်က္ျပလာျခင္း။

(၄) ႀကံ႕ဖြတ္ကို ယွဥ္ၿပိဳင္မည့္ပါတီမ်ား လူအင္အား၊ ေငြအင္အား မႏႈိင္းယဥ္သာေအာင္ ခ်ဳိ႕တဲ့ ေနျခင္းတို႔ေၾကာင့္ ႀကံ႕ဖြတ္ပါတီသည္ အလိုအေလွ်ာက္ တပ္မွရရွိသည့္ ၂၅% ရာခိုင္ႏႈန္းႏွင့္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲတြင္ ၂၅% ရာခိုင္ႏႈန္း ရလွ်င္ပင္ ရာခုိင္ႏႈန္းျပည့္ အစိုးရဖြဲ႕ႏုိင္သည့္ အေျခအေန ကို ပိုင္ႏိုင္စြာ ရရွိထားၿပီးျဖစ္သည္။

ထိုအေျခအေနကိုသိလွ်က္ အဘယ့္ေၾကာင့္ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ ဆက္လက္ၿပီး ေ႐ြးေကာက္ပြဲကို ဆန္႔က်င္ေၾကာင္း တိုက္တြန္းႏႈိးေဆာ္ေနၾကသနည္းဟု ေမးစရာရွိလာသည္။
လူဆိုသည္မွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ျဖင့္ အသက္ရွင္ရပ္တည္ေနျခင္းျဖစ္သလို ယုံၾကည္ခ်က္ ျဖင့္ လႈပ္ရွားေနျခင္းလည္းျဖစ္သည္။ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မွာ “ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွသည္ လူထုတိုက္ပြဲဆီသုိ႔” ျဖစ္သည္။ ညစ္ပတ္ေကာက္က်စ္ေသာ ေ႐ြးေကာက္ပြဲကို ျပည္သူတို႔က လက္မခံဘဲ အားလုံးသပိတ္ေမွာက္ၾကလွ်င္ အေထြေထြသပိတ္ႀကီးမွ ၾကားျဖတ္အစိုးရ ဖြဲ႕စည္း ႏုိင္မည္ဆိုသည့္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ျဖစ္သည္။ ထိုေမွ်ာ္လင့္ခ်က္သည္ ျဖစ္ႏုိင္ေခ် ၁% ပင္ရွိေစဦး ကြ်ႏု္ပ္တို႔အေနျဖင့္ ဆက္လက္ကိုင္စြဲ တုိက္ပြဲဝင္ရမည္သာျဖစ္သည္။ အေလ်ာ့ေပးလိုက္၍မရ၊ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ မျဖစ္ႏုိင္ေသာအရာ ေလာကတြင္မရွိ၊ မျဖစ္ေသးျခင္းသာလွ်င္ ရွိသည္။ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ ယုံၾကည္ခ်က္မွာ ကြ်ႏု္ပ္တို႔သည္ ျပည္သူအတြက္ တရားေသာစစ္ကို ဆင္ႏြဲေနသည္။ မတရားဖိႏွိပ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေနသည့္ ေဖာက္ျပန္သည့္ စစ္အုပ္စုကို တုိက္ပြဲဝင္ ေနျခင္းျဖစ္သျဖင့္ တေန႔တြင္ ေအာင္ပြဲရမည္ဆိုသည့္ ယုံၾကည္ခ်က္ျဖစ္သည္။ မတရားလုပ္ေန သူမ်ားကို တုိက္ေသာတုိက္ပြဲသည္ တရားေသာ တိုက္ပြဲျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ တေန႔ ႏုိင္ကိုႏိုင္ရမည္ဟု ယုံၾကည္သည္။

သုိ႔ရာတြင္ NLD ေ႐ြးေကာက္ပြဲမဝင္ျခင္းသည္ မဟာဗ်ဴဟာအရ အႀကီးအက်ယ္မွား ယြင္းမႈျဖစ္သည္ဟု သာကူးမ်ား၊ ႏုိင္ငံေရး သိုက္တူးသူမ်ား၊ နအဖအက်ဳိးေဆာင္ ပညာတတ္ မ်ားက သြယ္ဝိုက္၍တမ်ဳိး၊ ေျဗာင္တမ်ဳီး ေျပာလာေနၾကသည္။ ေ႐ြးေကာက္ပြဲသပိတ္ေမွာက္လို႔ ႀကံ႕ဖြတ္ႀကီးပဲႏုိင္ရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ ကိုယ့္ဖက္ကပါႏုိင္သေလာက္ပါရင္ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ အသံထြက္ႏုိင္တယ္၊ တျဖည္းျဖည္း ေျပာင္းလဲႏုိင္တယ္ဆိုေနတဲ့ Evolution သမားမ်ားကို တခုေတာ့ ေျပာခ်င္ပါသည္။ အတိုက္အခံမ်ားအားလုံးက ေ႐ြးေကာက္ပြဲ မဝင္လွ်င္ ႀကံ႕ဖြတ္ တရားဝင္မႈ ရရွိႏုိင္ေတာ့မည္မဟုတ္ ဆိုသည္ကို ေတြးမိဘုိ႔ေကာင္းသည္၊ ထို႔အတူ ညစ္နည္း ေပါင္းစုံႏွင့္ ႀကံ႕ဖြတ္ပါတီကိုသာ အျပတ္အသတ္ႏိုင္ေအာင္ ျပဳလုပ္မည့္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲတြင္ ၎တို႔ထင္သလို လႊတ္ေတာ္ထဲတြင္ အသံထြက္ႏိုင္လိမ့္မည္မထင္၊ ၎တို႔အာေပါက္ေအာင္ ေျပာေသာ္လည္း လႊတ္ေတာ္ထဲတြင္ ႀကံ႕ဖြတ္အသံကသာ လႊမ္းေနလိမ့္မည္၊ ၎တို႔အသံကို သတင္းစာ႐ုပ္ျမင္သံၾကားတို႔တြင္လည္း ထည့္သြင္းေဖာ္ျပလိမ့္မည္မဟုတ္ေခ်။

ဒါျဖင့္ ဘာေတြလုပ္ရမည္နည္း၊ ဘာေတြျဖစ္လာႏုိင္သနည္း။
သဘာဝက်က် ျဖစ္လာႏိုင္သည္မ်ားက--
(၁) ေဘာင္းဘီခြ်တ္ႏွင့္ ေဘာင္းဘီဝတ္တို႔ၾကား အာဏာသုံးစြဲမႈတြင္ ပဋိပကၡ ျဖစ္လာမည္။ ဖြတ္ႀကီးလွ်င္ မိေက်ာင္းျဖစ္သည္ စကားကို ေျပာင္းျပန္ယူ၍ မိေက်ာင္းဘဝမွ ဖြတ္ျဖစ္သြားသူမ်ားသည္ ေဘာင္းဘီခြ်တ္တိုက္ပုံဝတ္ ဖြတ္က်ားႀကီးမ်ားျဖစ္သည္။ တပ္တြင္ က်န္ခဲ့သူမ်ားကေတာ့ မိေက်ာင္းအျဖစ္ ေရေျမကို ဆက္လက္ပိုင္စိုးေနမည္သာျဖစ္သည္။
ဖြတ္ျဖစ္သြားသူအခ်င္းခ်င္းတြင္ အရင္ဖြတ္ျဖစ္ၿပီးသည့္ တ.စ.ည တုိ႔ႏွင့္ အရွင္လတ္ လတ္ေန႔ခ်င္းညခ်င္း လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ဖြတ္ျဖစ္လာသူတို႔ အာဏာလုၾက၊ ခြက္ေစာင္း ခုတ္ၾကေတာ့မည္။ လတ္လတ္ ဆတ္ဆတ္ျဖစ္လာေသာ ဖြတ္ၾကားႀကီးမ်ားက ေ႐ြးေကာက္ပြဲ အၿပီးတြင္ အာဏာရလာၿပီး မီေက်ာင္းမ်ားကို အာဏာျပသည့္အခါ မိေက်ာင္းမ်ားက ၎ဖြတ္မ်ားကို ႐ြံရွာမုန္းတီးလာေပလိမ့္မည္။ ထိုအခါ ရပ္တည္ခ်က္ရွိေသာ ျပည္သူေလးစား ေသာ NLD ကို ခ်ဥ္းကပ္လာလိမ့္မည္။

(၂) ကမၻာ့ႏုိင္ငံေရး ေရးစီးေၾကာင္းကိုၾကည့္လွ်င္ အာဏာရွင္ႏိုင္ငံမ်ား ဒီမိုကေရစီႏုိင္ငံ အျဖစ္ ေျပာင္းလဲသြားရာတြင္ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုမ်ားက အႏုိင္ရ၍ အစိုးရဖြဲ႕စည္းသြားျခင္း ျဖစ္သည္ကို ေတြ႕ရမည္ျဖစ္သည္။ သုိ႔ရာတြင္ ျပည္သူမ်ား၏ ႏုိင္ငံေရး အသိအျမင္သည္ ဒီမိုကေရစီရသည္ႏွင့္ ၎တုိ႔ဆင္းရဲ ဒုကၡမ်ား ေန႔ခ်င္းညခ်င္း ေျပလည္သြားမည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ ခဲ့ၾကသည္။ သုိ႔ရာတြင္ ၎တို႔ထင္သလို ျဖစ္မလာခဲ့ဘဲ ေျပာင္းလဲတိုးတက္မႈမရွိ ဒုံရင္းဒုံရင္း ေနရသည့္အခါ ဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္မ်ားကို ယုံၾကည္ကိုးစားမႈနည္းလာခဲ့ၿပီး ေနာက္တႀကိမ္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲတြင္ ယၡင္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီဝင္ေဟာင္းေခါင္းေဆာင္မ်ားကို ျပည္လည္ေ႐ြးခ်ယ္ခဲ့ ၾကသည္။ အေရွ႕ဥေရာပဒီမိုကေရစီျဖစ္ထြန္းသည့္ ျဖစ္စဥ္ကို ၾကည့္လွ်င္ ၎ေဖာ္ျမဴလာကို ေတြ႕ရမည္ျဖစ္သည္။

အာဏာရွင္စံနစ္--- အာဏာရွင္ျပဳတ္က်ျခင္း--- ေ႐ြးေကာက္ပြဲက်င္းပျခင္း--- ဒီမိုကေရစီ အင္အားစုမ်ား အႏုိင္ရျခင္း--- အစိုးရဖြဲ႕ျခင္း- ဒုတိယအႀကိမ္ေ႐ြးေကာက္ပြဲက်င္းပျခင္း--- အာဏာရွင္ေဟာင္းပါတီမွ ေ႐ြးေကာက္ပြဲတြင္ အႏုိင္ရျခင္း--- ဒီမိုကေရစီႏိုင္္အျဖစ္ ဆက္လက္ ခ်ီတက္ျခင္း (သုိ႔) ဒီမိုကေရစီတဝက္/ အာဏာရွင္တဝက္စံနစ္ျဖင့္ ဆက္လက္ခ်ီတက္ျခင္း။

ယေန႔ျမန္မာႏုိင္ငံအေျခအေနသည္ ဒီမိုကေရစီစံနစ္ကို အာဏာရွင္က ေျပာင္းၿပီး ၎ပါတီမွ ဆက္လက္အုပ္ခ်ဳပ္မည္ျဖစ္သည္၊ ထိုအခါ ျမန္မာႏုိ္င္ငံလို စီးပြားေရး၊ က်န္းမာေရး၊ ပညာေရးကအစ ခြ်တ္ၿခဳံက်ေနေသာ ႏိုင္ငံကို ႀကံ႕ဖြတ္ပါတီက ဦးေမာ့ေအာင္ ၅ ႏွစ္အတြင္း မလုပ္ႏုိင္၊ ထိုအခါ ျပည္သူတို႔ ႀကံ႕ဖြတ္ကို လိုလားမႈနည္းသထက္နည္းလာဘို႔သာရွိသည္။ ၂၀၁၀ လြန္ကာလတြင္ NLD သည္ ျပည္သူၾကားသုိ႔ ဝင္၍ သတၱိရွိရွိ ကြင္းဆင္းစည္း႐ုံးေရး ကာလ၊ ျပန္လည္တည္ေဆာက္ေရးကာလ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ေ႐ြးေကာက္ပြဲတြင္ ႀကံ႕ဖြတ္ ႏိုင္ေခ် ၉၉% ရွိသည္ကို လူတိုင္းသိသည္။ သုိ႔ရာတြင္ အႏိုင္ရျခင္းသည္ သန္႔ရွင္း၊ မွ်တမႈမရွိေၾကာင္း ႀကံ႕ဖြတ္ပါတီဝင္တိုင္း သိေနသည္မွာ ၎ပါတီေခါင္းေဆာင္တို႔အတြက္ စိတ္ဓာတ္ေရးရာ ေသးသိမ္မႈကို ျဖစ္ေစလိမ့္မည္။ အႏိုင္ရပင္ ရျငားေသာ္လည္း ဂုဏ္မယူႏိုင္ သည့္ အႏုိင္ရျခင္း တနည္းရွက္စရာေကာင္းသည့္ အႏိုင္ရျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
၂၀၁၀ မွ ၅ ႏွစ္တာ ၂၀၁၅ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ မတိုင္မွီ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ မထင္မွတ္သည့္ ျဖစ္စဥ္မ်ား မ်ားစြာျဖစ္ႏုိင္ေခ်ရွိသည္။ ႀကံ႕ဖြတ္ပါတီႏွင့္ စစ္တပ္ ပဋိပကၡ၊ ၂၀၀၈ အေျခခံ ဥပေဒအရ လြတ္လပ္ယဥ္ေက်းေသာ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းမ်ား (Civil Society) ဖြဲ႕စည္းခြင့္အရ ေက်ာင္းသားသမဂၢမ်ား၊ အလုပ္သမားသမဂၢမ်ား၊ စာေရးစာခ်ီသမဂၢမ်ား၊ ေတာင္သူလယ္သမား သမဂၢမ်ား ဖြဲ႕စည္းခြင့္ကို ေပးရေတာ့မည္။ ပုဂၢလိက သတင္းစားလြတ္လပ္ခြင့္ တို႔ကိုေပးရေတာ့မည္။
ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွ (ညစ္ပတ္၍) တက္လာေသာအစိုးရသည္ နအဖကဲ့သုိ႔ စစ္အာဏာ သုံး၍မရ၊ ၂၀၁၀ လြန္ အစိုးရသည္ အေရခြံလဲ အရပ္သားအစိုးရျဖစ္ေသာ္လည္း စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ ေရးျဖင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေနေသာ နအဖႏွင့္ မတူႏိုင္၊ Civil Liberty လူမႈလြတ္လပ္ခြင့္မ်ားကို ေပးကိုေပးရေတာ့မည္ျဖစ္သည္။
ဦးေနဝင္း ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီမွ မဆလပါတီတည္ေထာင္ၿပီး အတုအေယာင္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲကို ၁၉၇၄ ခုႏွစ္တြင္ ျပဳလုပ္ခဲ့ျခင္းႏွင့္ ယေန႔ ၂၀၁၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲသည္ ဆင္တူသေယာင္ျဖစ္ေသာ္လည္း စံနစ္ခ်င္းမတူသည္ကို သတိျပဳသင့္သည္။
ေဘာင္းဘီခြ်တ္အစိုးရသည္ တပါတီစံနစ္ေအာက္တြင္ရွိသည္၊ ယေန႔ပါတီစုံေပးထားရ သည္က ေနဝင္းေခတ္ထက္ တပန္းသာသည္၊ ေနဝင္းကဲ့သုိ႔ ျပည္သူ႔ဆႏၵကို လုံးဝပစ္ပယ္ ၍မရ၊ NLD ပါတီကို ဖ်က္သိမ္းေသာ္လည္း NLD ေခါင္းေဆာင္မ်ားက ဆက္လက္ရပ္တည္ ေနသည္ကို နအဖက ျငင္းခ်က္မထုတ္ႏိုင္ျဖစ္ေနသည္။

ဥပမာ ပိုလန္ႏိုင္ငံဒီမိုကေရစီေျပာင္းလဲမႈျဖစ္စဥ္ကို ၾကည့္ၾကပါစို႔၊ ပိုလန္ႏိုင္ငံဟာ ဆိုဗီ ယက္ပုံစံနဲ႔ သြားမဲ့ အေျခခံဥပေဒသစ္ကို ၁၉၅၂ ခုႏွစ္မွာ အတည္ျပဳၿပီး “ျပည္သူ႔ဒီမိုကေရစီ” (People’s Democracy) လို႔ ေၾကျငာခဲ့တယ္၊ ဒါေပမဲ့ ဒါဟာ တကယ္လြတ္လပ္ တရားမွ်တ မႈကို မေပးတဲ့ အတုအေယာင္သာျဖစ္လို႔ ျပည္သူေတြက မႀကိဳက္ႏွစ္သက္ခဲ့ ေသာ္လည္း ေသနတ္မိုး အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ ဆိုဗီယာက္ ဝါေဆာ အုပ္စုဝင္အျဖစ္ ၁၉၅၅ ခုႏွစ္မွာ က်ေရာက္ သြားခဲ့တဲ့အတြက္ မလႈပ္သာခဲ့ဘူး။ သို႔ရာတြင္ ၁၉၈၀ ခုႏွစ္မွာ စီးပြားေရး အၾကပ္အတည္း ေတြေၾကာင့္ အလုပ္သမားဆႏၵျပမႈေတြ ျဖစ္လာခဲ့ၿပီး အစိုးရဟာ မလႊဲမေရွာင္သာဘဲ လြတ္လပ္ တဲ့ အလုပ္သမားသမဂၢကို ဖြဲ႕စည္းခြင့္ေပးခဲ့ရတယ္။

၁၉၈၀- ၁၉၈၁ တႏွစ္အတြင္း အလုပ္သမားဆႏၵျပပြဲေတြေၾကာင့္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ၄ ဦး ေျပာင္းလဲခန္႔အပ္ရတဲ့ ဘဝကိုေရာက္ခဲ့တယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး Wojciech Jaurzelski ဟာ မာရွယ္ေလာ ထုတ္ၿပီး အလုပ္သမားေခါင္းေဆာင္ Lech Walesa နဲ႔ အေပါင္းအပါမ်ားကို ဖမ္းဆီးခဲ့တယ္၊ အလုပ္သမားအဖြဲ႕အစည္းျဖစ္တဲ့ ေသြးစည္းညီၫြတ္ေရးအဖြဲ႕ (Solidarity) ကို မတရားသင္းေၾကျငာခဲ့တယ္၊ မာရွယ္ေလာကို ၁၉၈၄ ခုႏွစ္မွာ ယုတ္သိမ္းခဲ့ေပမဲ့ အစိုးရက ဆက္လက္တင္းၾကပ္စြာ အုပ္ခ်ဳပ္ေနခဲ့ၿပီး တိုင္းျပည္စီးပြားေရး ဆက္လက္ခြ်တ္ၿခဳံက်ေန မႈေၾကာင့္ ဆက္တိုက္ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ အလုပ္သမားဆႏၵျပပြဲမ်ားကို မလြန္ဆန္ႏုိင္ေတာ့ဘဲ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္မွာ အတိုက္အခံ Solidarity ကို ျပန္လည္ အသိအမွတ္ျပဳခဲ့ရၿပီး ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာ ပါဝင္ခြင့္ေပးခဲ့ရတယ္။

Solidarity ပါတီဝင္ေတြဟာ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာ မဲအျပတ္အသတ္ အႏိုင္ရရွိခဲ့တယ္။ NLD ၁၉၉၀ မွာ ႏုိင္ခဲ့သလိုေပါ့ဗ်ာ။ အထက္လႊတ္ေတာ္ေနရာ အားလုံးနီးပါး၊ ေအာက္လႊတ္ေတာ္ (Sejm) မွာ ကိုယ္စားလွယ္ ၄၆၀ မွာ Solidarity ကို ၁၆၉ ေနရာကိုဘဲ ေ႐ြးခြင့္ေပးတယ္၊ Solidarity ဟာ ၁၆၉ ေနရာလုံးမွာ အႏိုင္ရတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ၁၉၉၀ သမတ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ ျပဳလုပ္တဲ့အခါ Lech Walesa ဟာ ၇၄% နဲ႔ အႏိုင္ရၿပီး သမတျဖစ္လာခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ လုံးဝလြတ္လပ္တရားမွ်တတဲ့ ပါလီမန္ဒီမိုကေရစီစံနစ္ အေျခခံထားတဲ့ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ ကို ၁၉၉၁ ခုႏွစ္မွာ ျပဳလုပ္ႏုိင္ခဲ့တယ္။ ယၡင္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီက လႊမ္းမိုးတာေတြ အာဏာသုံးၿပီး ေအာက္လႊတ္ေတာ္မွာ သူတို႔အတြက္ သီးသန္႔ေနရာခ်န္ထားတာေတြ အားလုံးမရွိေတာ့ဘဲ တကယ္လြတ္လပ္တရားမွ်တတဲ့ ေ႐ြးေကာက္ပြဲျဖစ္လာခဲ့တာပါ။ Lech Walesa သမတ ျဖစ္ၿပီးေနာက္တႏွစ္မွာ ျပဳလုပ္တဲ့ ေ႐ြးေကာက္ပြဲပါ။ ႏိုင္ငံေရးပါတီ ၂၉ ပါတီဝင္ၿပိဳင္ၾကတယ္။
ဒါေပမဲ့ ပိုလန္ႏိုင္ငံလို ျပည္သူပိုင္လုပ္ငန္းေတြနဲ႔ ၁၉၅၂ ခုႏွစ္ကစၿပီး တပါတီစံနစ္၊ ဗဟိုဦးစီး စီးပြားေရးစံနစ္နဲ႔ ခ်ီတက္ရင္း တေျဖးေျဖးဆင္းရဲမြဲေတမႈေတြနဲ႔ ခြ်တ္ၿခဳံက်ေနတဲ့ ႏိုင္ငံကို ေန႔ခ်င္းညခ်င္းတိုးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးတဲ့ ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံႀကီးအျဖစ္ကို ေျပာင္းလဲဘို႔ဆိုရာမွာ အလြန္ခက္ခဲ့လွပါတယ္။ ႏွစ္ေပါင္း ၄၀ ေက်ာ္ ကိုယ္ပိုင္စီးပြားေရးအေတြ႕အႀကဳံကင္းမဲ့ ေနရာ ကေန ပိုလန္လူထုႀကီးဟာ ပုဂၢလိက စီးပြားေရးကို ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ကြ်မ္းကြ်မ္းက်င္က်င္နဲ႔ မလုပ္ႏိုင္၊ မလုပ္တတ္ခဲ့ၾကပါဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ Lech Walesa တို႔ရဲ႕ အစိုးရ အခက္အခဲ ေပါင္းမ်ားစြာကို ရင္ဆိုင္ေျဖရွင္းခဲ့ရပါတယ္။ ျပည္သူပိုင္ကို ပုဂၢလိကပိုင္ေျပာင္းျခင္း၊ အျပင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကြ်မ္းက်င္မႈလည္း အသစ္တက္လာတဲ့ အလုပ္သမားေခါင္းေဆာင္ေတြမွာ ခ်ဳိ႕တဲ့ ေနခဲ့တဲ့အတြက္ ျပည္တြင္းမွာ မေက်နပ္မႈေတြ၊ အားမလိုအားမရျဖစ္မႈေတြ၊ ယုံၾကည္မႈ ကင္းမဲ့လာမႈေတြ ေနရာအႏွံ႕အျပားေပၚထြက္လာခဲ့ပါတယ္။ ယၡင္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီေခါင္းေဆာင္ ေတြမွာ သူတို႔ရဲ႕ ႏွစ္ ၅၀ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအေတြ႕အႀကဳံ၊ စံနစ္တက်ဖြဲ႕စည္းလႈပ္ရွားခဲ့တဲ့ လူအင္ အားအဖြဲ႕ဝင္ေတြ ဆက္လက္တည္ရွိ ရွင္သန္ေနတဲ့အတြက္ သူတို႔က အတိုက္အခံအျဖစ္ ရပ္တည္ၿပီး လူထုကို စည္း႐ုံးႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ အမွားေတြ၊ အာဏာအလြန္အကြ်ံ သုံးစြဲမႈေတြကို ေတာင္းပန္ၿပီး ဒီမိုကေရစီစံနစ္နဲ႔ ခ်ီတက္မယ္၊ သူတို႔မွာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကြ်မ္းက်င္မႈ ရွိတယ္ဆိုတာေတြနဲ႔ မဲဆြယ္ၿပီး ၁၉၉၃ ခုႏွစ္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာ ကြန္ျမဴနစ္လူထြက္ ပါတီဝင္ေဟာင္းမ်ားကို ျပည္သူက မဲေပးခဲ့ပါတယ္။ Lech Walesa ဟာ အသစ္ေ႐ြးခ်ယ္ခံရတဲ့ သူ႔ၿပိဳင္ဖက္ကို လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ႏိုင္ျခင္းေတာင္ မျပဳႏိုင္ဘဲ ခါးသည္းစြာ သမတရာထူးမွ ဆင္းေပးခဲ့ရပါတယ္။

ဒီအခ်က္ကိုၾကည့္ရင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ႏုိင္ငံမွာ ျပည္သူေတြက ဒီမိုကေရစီစံနစ္ျဖစ္ရင္ သူတို႔စားဝတ္ေနေရး ေန႔ခ်င္းညခ်င္းတိုးတက္ေျပာင္းလဲလာမယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒါဟာမျဖစ္ႏိုင္ဘူး တိုင္းျပည္ကို အခ်ိန္ယူထူေထာင္ရအုံးမယ္ဆိုတာ သူတို႔မသိ ၾကပါဘူး။ သူတို႔ထင္ထားသလို လုပ္မေပးႏိုင္ရင္ သူတို႔က ေနာင္ကိုမဲေပးမွာ မဟုတ္ပါဘူး။
အခု ၂၀၁၀ လြန္ကာလမွာ ႀကံ႕ဖြတ္က တက္လာမွာ ေျမးႀကီးလက္ခတ္မလြဲပါ။ နဂိုကတည္း က မႀကိဳက္တဲ့ အဖြဲ႕အစည္း ေသနတ္ျပ ခ်ိမ္းေျခာက္တက္လာေတာ့ ျပည္သူက ပိုရြံမုန္းမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ ဒီ့အျပင္ လမ္းျပင္၊ တံတားေဆာက္၊ ယၡင္ျပည္သူပိုင္ စက္႐ုံအလုပ္႐ုံ၊ အေဆာက္အဦေတြကို ပုဂၢလိကပိုင္ အျဖစ္ ေရာင္းဝယ္ ေလလံပစ္တယ္ဆိုတဲ့ ေျပာင္းလဲမႈ ဟာလဲ ကိုယ့္လူကိုယ္ ေအာက္ေစ်းနဲ႔ ေပးၿပီး ပင္းစားၾကတာ လူတိုင္းသိေနတဲ့ကိစၥပါ။ ဒီအတြက္ ပုဂၢလိက စီးပြားေရးက႑လဲ တိုးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးလာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေတဇ၊ မက္စ္ ေဇာ္ေဇာ္၊ စတီဖင္ေလာစတဲ့ လက္ဝါးႀကီးအုပ္ လူနည္းစုေတြသာ ေဝစားမွ်စားႀကီးပြားၿမဲ ႀကီးပြားေနတာကို ျမင္ရမွာပါ။
ဒါေၾကာင့္ ၂၀၁၀ လြန္ကာလမွာ ႀကံ႕ဖြတ္တက္လာလဲ ဘာမွပူစရာမလိုပါ။ ျပဳတ္က်ဘို႔ တက္လာတယ္လို႔သာ မွတ္လိုက္ပါ။ ေရွ႕အနာဂါတ္မွာ ဖြတ္ၾကားအဖြဲ႕နဲ႔ မိေက်ာင္းတို႔တိုက္ပြဲ ယၡင္ဖြတ္ၾကားမ်ားနဲ႔ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ ဖြတ္ၾကားတို႔ တိုက္ပြဲေတြကို ႀကဳံေတြ႕ရေတာ့မွာပါ။ NLD အေနနဲ႔ ရပ္တည္ခ်က္ကို အထိပါးမခံဘဲ ျပည္သူ႔ၾကား ထိုးေဖာက္ဝင္ေရာက္ရမဲ့ အခ်ိန္မွာ ေနာက္မတြန္႔ဘဲ လုပ္ေဆာင္ၿပီး ျပည္သူကို လမ္းျပေပးရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ၂၀၁၀ မွာ NLD မယွဥ္ၿပိဳင္တာဟာ ေကာင္းမြန္မွန္ကန္ေသာ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။ ႀကံ႕ဖြတ္ဟာ တရားခံ အျဖစ္ခံဘို႔ ၂၀၁၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲကို ဝင္ေရာက္သြားတာျဖစ္လုိ႔ ရြာစားေရ ဘိန္းေမာင္းတီးလုိ႔ တြန္းထုတ္လိုက္ၾကပါစုိ႔။


ထြန္းေအာင္ေက်ာ္

BURMA: 1990 Elections Overview

Burma has been under totalitarian regimes since 1962 when General Ne Win staged a military coup. Since then, Burmese people are suffering very tremendously. Under General Ne Win’s one party Burma Socialist Programming Party, corruptions are rampant, and people are facing very hardship due to closed economics system and miss-management. In 1988 students led the mass uprising demanding for democracy, human rights and successfully managed to topple General Ne Win’s government after sacrificing thousands of lives. But, another military came to power on 18 September 1988 after gunned down peaceful demonstrators and declared to hold elections. On 27 May 1990, elections were held and National League for Democracy led by Aung San Suu Kyi won landslide victory. State Law and Order Restoration Council (SLORC) later changed the name to State Peace and Development Council (SPDC), the ruling generals, refused to honour the elections results and put Aung San Suu Kyi under house arrest and arresting political activists intensified. People’s longing for freedom and liberty have never been faded away and Burma’s situation is like a time bomb waiting to be exploded.
In 1996 December, another students demonstrations were broke out demanding for student rights, freedom and calling for Asean not to allow Burma to join the bloc. Military regime swiftly cracked down students movements and imprisoned prominent leaders. Historically, students are always forefront of the movements in Burma and successfully fought to regain national independence. Ordinary people never hesitate to join in and show their support. But, peaceful protesters armed with non-violent were incomparable to soldiers with guns and riot polices with batons. In May 2003, Aung San Suu Kyi’s motorcade was attacked by junta backed thugs near Depaeyin, upper Burma. Hundreds of Aung San Suu Kyi’s supporters were beaten to dead. Regime in the mean time, still ignoring to honour the 1990 elections results and didn’t allow elected MPs to meet as the people’s assembly. Human rights violations are common in Burma, day in and day out, everywhere. The basic commodities prices are inflated to the sky rocked high. While, living standard of Burmese citizens are escalating downward very rapidly out of control. In Burma, majority of the people are Buddhism comprising of 90% of the population and Buddhist monks are traditionally very revered in Burmese society. Buddhist monks played vital role alongside with public in country’s struggle for independence, justice and freedom. In August 2007 when military regime announce to increase the fuel price 500% unnoticed overnight which caused to elevate prices of other stable food and basic commodities. People of Burma are facing very difficult situation as people earn less than $1 a day and students’ leaders demanded the regime to solve the problems. Military regime suppressed very quickly and arrested prominent leaders. Buddhist monks cannot keep quiet anymore as lay people are suffering very tremendously and they led the public and demanded the junta to find the solution and calling for national reconciliation. Military regime saw the Buddhist monks as the threatened to their cling onto power and attacked the Buddhist monks. The largest anti-government protests were broke out in 19 years led by Buddhist monks called Golden Colour Revolution (Saffron revolution). Military regime opened fired on peaceful demonstrators including Buddhist monks and raided Buddhist monastery and imprisoned thousand of political dissidents. Hundreds of people lost their lives during Saffron revolution and regime have no exception to anyone who against them. International Community witnessed the brutalities of the regime and condemned the junta for killing peaceful demonstrators. In May 2 and 3, 2008, Cyclone Nargis struck Burma killing more than 200, 000 people and left more than 2 million people homeless. Military regime deliberately delayed to give humanitarian assistance and denied to accept international relief efforts. In the mist of catastrophic Cyclone disaster, military regime prioritized to adopt its sham constitution through sham referendum. They declared that constitution was adopted with more than 90% of the vote.
Why We Must Reject 2010 Elections in Burma
People power and non-violent movement can topple the dictators; abolish apartheid system and liberate colonial rules. We do not recognize junta's seven steps road map or 2010 election plan. This is the true desire of Burmese people coming from the bottom of our hearts and the results of the 1990 General Elections must be implemented accordingly. There are very concrete reasons not to follow junta’s 2010 elections plan. The next step of the 1990 elections must be transfer the power to elections wining party. But, junta clearly ignored to honour them. They had voted for Aung San Suu Kyi as their leader and showed their support already. Aung San Suu Kyi should be the Prime Minister of Burma according to the result of 1990 Elections. We have learnt the lessons already from the past experience that regime won’t give up the power easily and they will take ultimate force to crush all the dissidents to cling onto power. Endorsing regime’s 2010 elections game plan would lead Burma to full scale catastrophe and Burmese people will have to pay for the prices very dearly. Military rule would be legitimized under the constitution which adopted unilaterally in which 25% of the parliamentary seats are for military personnel who will be appointed directly by commander in chief of the army. Constitution cannot be amended without having more than 75% of the parliamentary votes and president must have the military background and got the authority of dissolving the parliament at any time whenever he thinks is necessary. The elections of 2010 will definitely not be free and fair even though accepting 2010 elections game plan is out of question.

Ar Yone Oo Mar Shock Shi Tae 12

Ar Yone Oo Mar SHock Shi Tae 11

Ar Yone Oo Mar Shock Shi Tae 10

Ar Yone Oo Mar Shock Shi Tae 9

Ar Yone Oo Mar Shock Shi Tae 8

Ar Yone Oo Mar Shock Shi Tae 7

Ar Yone Oo Mar Shock Shi Tae 6

Ar Yone Oo Mar Shock Shi Tae 5

Ar Yone Oo Mar Shock Shi Tae 4

Ar Yone Oo Mar Shock Shi Tae 3

Ar Yone Oo Mar Shock Shi Tae 2

Ar Yone Oo Mar Shock Shi Tae 1

ထင္တိုင္းၾကဲေနတဲ့ စစ္အာဏာရွင္ အစိုးရနွင္႕ ႏိုင္ငံေတာ္ အလံေျပာင္းခံရျခင္း

ကဲကဲေလး (BDC ဝိုင္းေတာ္သား)
ေအာက္တိုဘာ ၂၆



ျမန္မာျပည္သူလူထု တစ္ရပ္လုံး၊ အားလုံး နီးပါးက မေၾကမနပ္ျဖစ္ေနၾကတဲ့ စစ္အာဏာရွင္ အစိုးရရဲ့ အလံသစ္ေျပာင္းခံရျခင္း နဲ႕ပတ္သက္လို႕ အမ်ားမေၾကနပ္ သလို ကြၽန္ေတာ္လည္း အေတာ္စိတ္ထိခိုက္ခံစားရပါသည္။ ဒီထက္ပိျုပီးေတာ့ ေျပာရလ်ွင္ ကြၽန္ေတာ္တို႕ ျမန္မာျပည္ ႏိုင္ငံေတာ္ အလံကို အမ်ားျပည္သူ၏ သေဘာထားကို မေတာင္းခံ၊ ဂ႐ုလည္းမထားပဲ သူတို႕ လုပ္ခ်င္ရာကို စိတ္ၾကိဳက္လုပ္ေဆာင္ေနသည္႕ အာဏာရွင္စစ္အစိုးရအား အထူးပင္ စိတ္နာမိပါသည္။

တစ္ကယ္ေတာ ့ အာဏာရွင္စစ္အစိုးရဆိုသည္မွာ ျမန္မာျပည္တြင္ မည္သူမ်ွေရႊးေကာက္တင္ေျမွာက္ထားျခင္း မဟုတ္ပါ။ အမ်ားျပည္သူကလည္း မနွစ္သက္ပဲ လက္နက္အားကိုးျပီး မတရားအာဏာ သိမ္း၍ မ်က္နာေျပာင္တိုက္ကာ ၂၂နွစ္တာကာလလုံး အုပ္စိုးေနသည္မွာ အားလုံးအသိပင္ျဖစ္ပါသည္။

ထိုကိစၥနွင္႕ ပတ္သက္၍ ကြၽန္ေတာ္စဥ္းစားမီသည္မ်ားမွာ

(၁) အာဏာရွင္စစ္အစိုးရက ဘာေၾကာင္႕သူတို႕ လုပ္ခ်င္ရာကို ျမန္မာျပည္တြင္ စိတ္ၾကိဳက္လုပ္ေဆာင္ေနႏိုင္ သနည္း၊
(၂) ကြၽန္ေတာ္တို႕ ကလည္းဘာေၾကာင္႕ အာဏာရွင္စစ္အစိုးရအား မျဖဳတ္ခ်ႏိုင္ေသးသနည္း၊
(၃) ႏိုင္ငံေတာ္ အလံကိုဘာေၾကာင္႕ ေျပာင္းသနည္း၊
(၄) ႏိုင္ငံေတာ္ အလံေျပာင္းခံရျခင္း အျပင္ ကြၽန္ေတာ္တို႕သည္ အာဏာရွင္စစ္အစိုးရက သူတို႕ လုပ္ခ်င္ရာကို စိတ္ၾကိဳက္လုပ္ေဆာင္ေနသည္႕ ကိစၥမ်ားကို ဤမေၾကနပ္ျခင္း အဆင့္တြင္ပဲ ထားရွိကာ ဆက္လက္လက္ပိုက္ၾကည့္ေနၾကမည္လား စသည္တို႕ ျဖစ္ပါသည္။


(၁) အာဏာရွင္စစ္အစိုးရက ဘာေၾကာင္႕သူတို႕ လုပ္ခ်င္ရာကို ျမန္မာျပည္တြင္ စိတ္ၾကိဳက္လုပ္ေဆာင္ေနႏိုင္ သနည္း

ဒါကေတာ့ သိပ္ရွင္းပါသည္ အာဏာရွင္စစ္အစိုးရဆို သည္႕ အတိုင္း လက္နက္အားကိုးျပီး မတရားအာဏာ သိမ္းထား၍ ျမန္မာျပည္တြင္ စိတ္ၾကိဳက္လုပ္ေဆာင္ေနႏိုင္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ကမာၻေပၚတြင္ မည္သည္႕ အာဏာရွင္စစ္အစိုးရမဆို အာဏာကို အလြယ္တစ္ကူလြဲ ေျပာင္းေပး႐ိုး ထုံးစံမရွိပါ။ ထိုနည္းတူစြာ ျမန္မာျပည္မွ အာဏာရွင္စစ္အစိုးရက လည္း ၁၉၉၀ အႏိုင္ရ (NLD) ပါတီအား အာဏာကို လြဲ ေျပာင္း မေပးပဲ မ်က္နာေျပာင္တိုက္ကာ ၂၂နွစ္တာကာလလုံး အုပ္စိုးေနပါသည္။

ယခုလည္း သူေတာ္ေကာင္းေလသံ ဟစ္ကာ ႏိုင္ငံေတာ္သစ္ဆီသို႕ ဆို၍ အမ်ားျပည္သူကို ႏွစ္ေပါက္တစ္ေပါက္႐ိုက္၍ အရပ္သားအသြင္ေျပာင္းထားတဲ့ ၾကံ႕ခိုင္ဖြင့္ျဖိဳးေရးပါတီ (သို႔) လူအမ်ားစုအေခၚ ၾကံ႕ဖြတ္ပါတီအား က်ိန္းေသ အႏိုင္ရေစမည္႕ ပြဲျဖစ္ေသာ ႏိုဝင္ဘာ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲအားက်င္းပရန္ စီစဥ္ေနျပန္ပါသည္။ ထို႕ ေၾကာင္႕ ႏိုဝင္ဘာ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲသည္ ျမန္မာျပည္သူလူထု တစ္ရပ္လုံးအတြက္ အလြန္အႏၵာရယ္ရွိ၍ အားလုံးကဆန္႕က်င္ ရွုပ္ခ်ဖို႕ အထူးလိုအပ္ပါသည္။


(၂) ကြၽန္ေတာ္တို႕ ကလည္းဘာေၾကာင္႕ အာဏာရွင္စစ္အစိုးရအား မျဖဳတ္ခ်ႏိုင္ေသးသနည္း၊

အာဏာရွင္စစ္အစိုးရက မ်က္နာေျပာင္တိုက္ကာ ၂၂နွစ္တာကာလလုံး အုပ္စိုးေနသည္႕ ကာလသည္ တစ္ကယ္ေတာ့ လြန္စြာရွည္လ်ွားလွပါျပီ။ ကြၽန္ေတာ္တို႕ ျမန္မာျပည္တြင္ ၈ေလးလုံး အေရးအခင္း ႏွင္႕ မေရွးမေနွာင္းမွာပင္ အျခားႏိုင္ငံမ်ား ထိုင္း၊ ဖိလစ္ပိုင္၊ အေရွ႕ဉေရာပႏိုင္ငံမ်ား ပိုလန္ႏိုင္ငံ၊ ယူဂိုဆလားဗီးယားႏိုင္ငံ၊ ႐ိုေမးနီးယား ႏွင္႕ ခ်က္ကိုစလိုဗီးယားႏိုင္ငံ တို႕တြင္လည္း အလားတူအေရးအခင္းမ်ား ျဖစ္ေပၚခဲ့၍၊ ယေန႕ တြင္ထိုႏိုင္ငံမ်ားအားလုံး မတရားေသာ ဌင္းတို႕ အစိုးရမ်ား ကို ျဖဳတ္ခ်၍ ေကာင္းမြန္ေသာ ျပဳျပင္တိုးတက္မူ႕ကိုေရွ႕႐ႉေနၾကပါသည္။

ဝမ္းနည္းစရာေကာင္းသည္မွာ ျမန္မာ့ သတၱိကို ကမာၻက သိသည္ဟု အျမဲတမ္း ေၾကြးေၾကာ္ေနေသာ္ ကြၽန္ေတာ္တို႕ျမန္မာ လူမ်ိဳးမ်ား မွီတင္းေနထိုင္ေသာ ျမန္မာတစ္ႏိုင္ငံထဲသာလ်ွင္ မည္သို႕ မ်ွ ေျပာင္းလဲမလာပဲ အာဏာရွင္စစ္အစိုးရက မ်က္နာေျပာင္တိုက္ကာ ၂၂နွစ္တာကာလလုံးလုံး ဖိႏွိပ္ခံေနရျခင္းျဖစ္သည္။

ကြၽန္ေတာ္တို႕ ကလည္းဘာေၾကာင္႕ အာဏာရွင္စစ္အစိုးရအား မျဖဳတ္ခ်ႏိုင္ေသးသနည္းဆိုေသာ္

(က) အာဏာရွင္စစ္အစိုးရအား ျဖဳတ္ခ်ရန္ ၾကိဳးပမ္းမူ႕တြင္ ျမန္မာျပည္သူလူထု တစ္ရပ္လုံးက တက္တက္ၾကြၾကြ ယေန႕တိုင္ ပါဝင္မူ႕မရွိေသးျခင္း
(ခ) အာဏာရွင္စစ္အစိုးရအား ျဖဳတ္ခ်ရန္ၾကိဳးစား ေနသည္႕ ဆန္႕က်င္ဘက္ အဖြဲ႕အစည္းအမ်ားစုတို႕သည္ စစ္အစိုးရအားျပဳတ္ၾကေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေရးထက္၊ မိမိတို႕သေဘာထား ႏွင္႕ မတိုက္ဆိုင္လ်ွင္ အခ်င္းခ်င္း ျပန္လည္တိုက္ခိုက္ကာ အင္အားမ်ားယုတ္ေလၽွာ႕ လာျခင္း
(ဂ) ကြၽန္ေတာ္တို႕ ျမန္မာျပည္တြင္ အာဏာရွင္စစ္အစိုးရသည္ မေကာင္းမွန္းသိေသာ္လည္း မိမိတို႕စီးပြားေရးအစဥ္ေျပလ်ွင္ျပီးေရာ၊ မည္သည္႕ အစိုးရတက္တက္ အေလးမထားေသာ ႏိုင္ငံခ်စ္စိတ္၊ လူမ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဓာတ္ ေခါင္းပါးေသာ လူမ်ိဳးမ်ား မ်ားျပားေနေသးျခင္း။
(ဃ) ျပည္ပႏိုင္ငံ အခ်ိဳ႕ရွိ အဖြဲ႕အစည္းအခ်ိဳ႕သည္ မိမိတို႕ရရွိထားေသာ ေထာက္ပံေၾကး ဘဏၰာမ်ားအား ကိုယ္က်ိဳးအတြက္အလြဲသုံးစားျပဳကာ၊ ထိေရာက္ေသာေထာက္ပံေၾကး မ်ားအားျပည္တြင္းသို႕ မွန္ကန္စြာ မပို႕ေပးျခင္း စသည္႕အဓိကအခ်က္ၾကီးမ်ားေၾကာင္႕ ျဖစ္ပါသည္။


(၃) ႏိုင္ငံေတာ္ အလံကိုဘာေၾကာင္႕ ေျပာင္းသနည္း

အာဏာရွင္စစ္အစိုးရသည္ ဌင္းတို႔ အာဏာတည္ျမဲေရးသည္ အဓိကျဖစ္သည္႕အားေလ်ွာ္စြာ မည္သည္႕ နည္းလမ္းကိုမဆိုအသုံးျပဳေနသည့္အတြက္ ေပါက္တတ္ကရ ယထယာမ်ားကိုလည္း အသုံးျပဳခဲ့၊ ျပဳေနဆဲျဖစ္ပါသည္။ ဌင္းတို႔ အာဏာတည္ျမဲေရးအတြက္ ဆိုလ်ွင္ ႏိုင္ငံေတာ္ အလံကိုလည္း ေျပာင္းမွာပဲျဖစ္ပါသည္။ ထို႕ေၾကာင္႕ ကြၽန္ေတာ္တို႕ သည္ လုပ္ခ်င္ရာကို စိတ္ၾကိဳက္လုပ္ေဆာင္ေနသည္႕ အာဏာရွင္စစ္အစိုးရအား အျမွစ္ကမက်န္ ဆန္႕က်င္မူ႕သည္ ျမန္မာျပည္သူလူထု တစ္ရပ္လုံးက တက္တက္ၾကြၾကြ ပါဝင္မူ႕ရွိရန္အထူးလိုအပ္လွပါသည္။


(၄) ႏိုင္ငံေတာ္ အလံေျပာင္းခံရျခင္း အျပင္ ကြၽန္ေတာ္တို႕သည္ အာဏာရွင္စစ္အစိုးရက သူတို႕ လုပ္ခ်င္ရာကို စိတ္ၾကိဳက္လုပ္ေဆာင္ေနသည္႕ ကိစၥမ်ားကို ဤမေၾကနပ္ျခင္း အဆင့္တြင္ပဲ ထားရွိကာ ဆက္လက္လက္ပိုက္ၾကည့္ေနၾကမည္လား

ကြၽန္ေတာ္တို႕ ျမန္မာျပည္တြင္ အာဏာရွင္စစ္အစိုးရက သူတို႕ လုပ္ခ်င္ရာကို စိတ္ၾကိဳက္လုပ္ေဆာင္ေနမွာ ၂၂နွစ္ေက်ာ္ခဲ့ပါျပီ။ ဤကိစၥမ်ားကို ျမန္မာျပည္သူလူအားလုံးနီးပါးက မေၾကနပ္ၾကေသာ္လည္း အမ်ားစုက ထိုထက္ပို၍ စစ္အစိုးရအား ျပဳတ္ၾကေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေရးတြင္ အားနည္းေနေသးသည္႕ အတြက္ ပိုမိုအားစိုက္သင္႕ပါသည္။ ျမန္မာျပည္သူလူထုအားလုံးက စစ္အစိုးရအား ျပဳတ္ၾကေအာင္ ဝိုင္းဝန္းေဆာင္ရြက္သည္႕ ေနရာတြင္ မိမိတို႕တတ္ႏိုင္သည္႕မည္သည္႕ နည္းနဲ႕မဆို တစ္ေထာင္႔ တစ္ေနရာမွ ပါဝင္သင္႕ပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႕ ျမန္မာမ်ား အျခားေနရာမ်ားတြင္ သတိၱေကာင္းၾကသလို၊ စစ္အစိုးရအား ျပဳတ္ၾကေအာင္ ဆန္႕က်င္ရာတြင္ သတိၱေကာင္းၾက ဖို႕အခ်ိန္တန္ပါျပီ။

မိမိ နဲ႕မသက္ဆိုင္ မိမိ ရဲ့မိသားစုစီးပြားေရးနဲ႕ လူမူ႕ေရးဒုကၡမေရာက္မျခင္း၊ မသိက်ိဳးကြၽံေနတတ္သူမ်ားလည္း စစ္အာဏာရွင္စနစ္္သည္ ဌင္းတို႕အားလည္း တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္တြင္ တိုက္႐ိုက္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ သြယ္ဝိုက္ေသာ္လည္းေကာင္း ဒုကၡေရာက္မွာကို သတိခ်ပ္သင္႕ေပသည္။ အေၾကာက္တစ္ရားမ်ား လႊမ္းမိုးေနေသာ လူအမ်ားစုသည္လည္း ျမန္မာျပည္တြင္ လူဦးေရသန္း ၆၀ ရွိ၍၊ စစ္အစိုးရက လူဦးေရသန္း ၆၀လုံးကို ေထာင္ထဲထည့္ရန္ကိုေသာ္လည္းေကာင္း၊ ပစ္သတ္ရန္ကိုေသာ္လည္းေကာင္း မတတ္ႏိုင္ပဲ ဦးေဆာင္သူအနည္းငယ္မ်ွေလာက္ကိုသာ လူအမ်ားစု ေၾကာက္လန္႕ေအာင္ သာလုပ္ေဆာင္ေနသည္ကို ေကာင္းေကာင္းသေဘာေပါက္ သင္႔လွပါသည္။

ထိုေၾကာင္႕ တစ္ေယာက္အားျဖင္႔ ယူေသာ္မရ တစ္ေသာင္းအားျဖင္႕ ယူေသာ္ရ၏ဟုဆိုသကဲ့သို႔၊ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ လူအနည္းစုက လုပ္ေဆာင္ေနသည္ကို လူအမ်ားစုက ေဘးမွရပ္ၾကည့္မေနပဲ ကြၽန္ပ္တို႕အားလုံးဝိုင္းဝန္း၍ တက္ညီလက္ညီျဖင္႕ စစ္အာဏာရွင္စနစ္္ကို ျဖဳတ္ခ်ျပီး သယံဇာတေပါမ်ားၾကႊယ္ဝ၍၊ လွပေသာရိုးရာယဥ္ေက်းမူ႕မ်ား ျဖင္႔ ျပည္႕လႊမ္းေနေသာ ကြၽန္ေတာ္တို႕၏ ခ်စ္စရာ႕ ျမန္မာျပည္ၾကီးကို အျမန္ဆုံး ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေတာ္ၾကီး ျဖစ္ေအာင္ ဝိုင္းဝန္းလုပ္ေဆာင္ၾကပါစို႔ဗ်ာ။ ။