Burma Democratic Concern has the firm determination to carry on doing until the democracy restore in Burma.

Monday 22 November 2010

There's Hope Again in Burma

Tyler Chapman
2010-11-19

Our correspondent found Burmese people realistic and hopeful after Suu Kyi's release

RFA/Tyler Chapman
Posters of Aung San Suu Kyi appeared on Rangoon's street two days before her release on Nov. 13, 2010

RANGOON—After 48 years under an oppressive and often brutal military dictatorship, the Burmese people know better than to think the release of Aung San Suu Kyi from house arrest is going to change their lives any time soon, if at all.

But now there’s a glimmer of hope that she may be willing to reconcile with the government and try to work together to improve peoples’ economic prospects.

One third of the country’s 55 million people are mired in grinding poverty, living a day-to-day existence. For many of the rest, it’s not much better.

“I’m going to work for national reconciliation,” Suu Kyi told her first news conference. “That is a very important thing. There is nobody I cannot talk to. I am prepared to talk with anyone. I have no personal grudge toward anybody.”

Hope

It was a message many here were hoping to hear, for it may have signified a departure from her steadfast resistance to compromise with a regime that annulled her election as the nation’s leader in 1990 and kept her under house arrest most of the time since.

An indicator of her new-found flexibility may be her decision, shortly before her release, to drop her long-held opposition to foreign tourists visiting, and bringing their money to, Burma. This after her National League for Democracy had refused to take part in Burma’s tainted Nov. 7 elections and urged people not to vote.

The regime is under no obligation to respond to Suu Kyi, but many Burmese are hoping it will.

“The government should approach her and offer her some kind of role,” a businessman told me. “This situation has to change. We need change. We need to move the country forward.”

Sanctions

Specifically, people in the streets want the West to lift economic sanctions against Burma, and they know it will happen only if Suu Kyi approves, such is her influence in Western capitals. It is one of her trump cards in dealing with the government.

“If people really want sanctions lifted, I will consider this,” she said at her news conference. “This is the time Burma needs help.”

The sanctions were imposed after Suu Kyi’s election was disallowed but have had no effect on the junta’s human rights policies or the plight of some 2,200 political prisoners. If anything, the sanctions left an economic vacuum that China has been more than happy to fill.

Lifting the sanctions would renew trade with the West, open the way for western aid and investment and, according to economists, boost employment in Burma and help it start catching up with its Southeast Asia neighbors. Right now, the average income in Burma is little more than a dollar a day.

What would entice Suu Kyi to acquiesce on sanctions is anyone’s guess. But the country’s newly elected civilian government, though dominated by former generals, may find a way to open a new chapter in relations with the daughter of the country’s revered founding father. The new government won’t take effect until early February.

No more orders

“As civilians, they will need to stop giving orders and listen to the people,” my businessman friend said.

“The government is in a no-win situation with Suu Kyi,” a political analyst told me. “It had to release her because there was no more reason to hold her. And if it arrests her again, there is bound to be trouble in the streets.”

The outpouring of support for Suu Kyi demonstrated her popularity is undiminished. Thousands packed the streets for her initial public appearances, many of them young people hoping she can force change for the better. Others flocked to satellite television to watch the images on the BBC and the outlawed Democratic Voice of Burma.

State-controlled Myanmar Television carried a brief announcement of Suu Kyi’s release, without pictures. But the New Light of Myanmar, the regime’s mouthpiece newspaper, said she was freed by police officials who told her “that they want the nation to be peaceful and tranquil in the future and that they stand ready to give her any help she needs.”

Whether the regime will try to confound her plans to travel around the country for town meetings is yet to be seen. She insisted before she was released that there could be no limits on her freedom of movement.

Massacre

In the back of her supporters’ minds is the “Depayin massacre,” on May 30, 2003, during Suu Kyi’s previous period of freedom. Her convoy and supporters were attacked by government-backed thugs during a countryside visit. As many as 70 were killed. Suu Kyi narrowly escaped unhurt in what her aides described as an assassination attempt.

Senior General Than Shwe, Burma’s dictator, has never shown a willingness to compromise with his opponents. Perhaps he will go along if the new civilian government suggests talking with Suu Kyi. But make no mistake: the army and its feared intelligence apparatus will still pull the strings.

“I hate to say this,” a friend close to the army told me. “But I don’t think anything will change until the top two generals (Than Shwe and Maung Aye) are dead.”

Than Shwe is 75. Maung Aye is 72.

Aung San Suu Kyi is 65.

TYLER CHAPMAN was in Burma witnessing the Nov. 7 general elections, the first in two decades, and during the subsequent release from house arrest of democracy icon Aung San Suu Kyi.

http://www.rfa.org/english/commentaries/suu-11192010163136.html

Yan Win (Taung Da Gar) – Kanchay zeyar oo

Posted by Ko Oo | 6:09 PM | Culture, Variety Article | 0 comments »



အလြမ္းမေျပတဲ့ ကမ္းေျခေဇယ်ာဦး
ရန္ဝင္း (ေတာင္တံခါး)
ႏိုဝင္ဘာ ၂၁၊ ၂၀၁၀

“ၾကည္ႏူးမႈရဲ႕အရိပ္ဝယ္
ႏွစ္သိမ့္စရာစကားေတြနဲ႔ ေဖာင္ဖြဲ႔ကာပဲ
ကမ္းေျခေဇယ်ာဦးဝယ္
အလြမ္းေတြမေျပပါဘူးကြယ္”
ကမ္းေျခေဇယ်ာဦး၊ ကိုလွမိုး
မူလေတးသံရွင္ ကိုခင္လတ္

အလြမ္းေတြမေျပတဲ့ ကမ္းေျခေဇယ်ာဦးကို တသက္တာ မေမ့ႏိုင္ေတာ့ပါေလၿပီ။ တန္ေဆာင္မုန္းလ ေရာက္ျပန္ၿပီဆိုမွျဖင့္ စစ္ကိုင္းေတာင္နဲ႔ ကမ္းေျခေဇယ်ာဦးကို ပိုလို႔ သတိရ လြမ္းဆြတ္ရျပန္ေတာ့တယ္။

Suu becomes national leader to hold 2nd Pin Lon Conference to form true federal union of Burma

Posted by MoeMaKa | 5:53 PM | Local News Headlines | 0 comments »
ႏိုဝင္ဘာ ၂၁၊ ၂၀၁၀

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုမ်ား၊ တိုင္းရင္းသားမ်ားက ဦးေဆာင္သူအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳ

ယမန္ေန႔က ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ သခင္သိန္းေဖအိမ္တြင္ျပဳလုပ္ေသာ ဝါရင့္ႏိုင္ငံေရး သက္ႀကီးပူေဇာ္ပြဲက်င္းပရာ တက္ေရာက္ၾကေသာ ဝါရင့္ႏိုုင္ငံေရးသမားႀကီးမ်ား၊ စီအာရ္ပီပီအဖြဲ႔ဝင္မ်ား၊ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားက ၎တို႔ စုေဝးလက္မွတ္ထိုးထားေသာ စစ္မွန္ေသာ ဖယ္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုႀကီး ထူေထာင္ေရး ဒုတိယပင္လုံညီလာခံ ေခၚယူရန္ သေဘာတူေၾကာင္း စာတမ္းကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္ထံ ေပးအပ္ၿပီး ဒုတိယ ပင္လုံညီလာခံႀကီး ေအာင္ျမင္စြာ ေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္ရန္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အား ေခါင္းေဆာင္တဦးအျဖစ္ သတ္မွတ္ေၾကာင္း အတည္ျပဳမႈကိုု ထုုတ္ေဖာ္ခဲ့ၾကသည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က လက္ခံရယူၿပီး အားလုံး၏ ဝိုင္းဝန္းေဆာင္ရြက္မႈႏွင့္ ေဆာင္ရြက္ၾကမည္ဟု ေျပာဆိုသည္။






လက္မွတ္ေပါင္း ၁၀၀ ေက်ာ္ျဖင့္ ဒုတိယပင္လုံညီလာခံ ေခၚယူရန္ လက္မွတ္ေရးထုိးမႈကိုု ခ်င္းျပည္နယ္ ကေလးၿမိဳ႕တြင္ ဇုိမီးတိုင္းရင္းသားႏိုင္ငံေရးပါတီ ထူေထာင္မႈ ၂၂ ႏွစ္ျပည့္ အခမ္းအနားတြင္ စတင္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ျပည္တြင္းရွိ ႏိုင္ငံေရး အင္အားစု၊ အဖြဲ႔အစည္းေပါင္း ၅၀ ေက်ာ္က လက္ခံေၾကာင္း ေထာက္ခံခဲ့သည္။ ယေန႔ အခမ္းအနားတြင္ ဝါရင့္ သက္ႀကီး ႏိုင္ငံေရးသမား ဦးေရ ၂၀ ေက်ာ္ကိုု ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ လူႀကီး၊ လူငယ္ ႏိုင္ငံေရးမ်ဳိးဆက္မ်ားက ကန္ေတာ့ခဲ့ၾကသည္။






(ဓာတ္ပုံမ်ား၊ ႏို ၂၀၊ ၂၀၁၀၊ ရန္ကုန္။ ဝါရင့္ႏိုင္ငံေရး သက္ႀကီးပူေဇာ္ပြဲ၊ (အင္တာနက္))

21st Nov 2010 - MoeMaKa Daily - part 1

တာရာေ၀ယံ
ႏိုု၀င္ဘာ ၂၁၊ ၂၀၁၀


ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္က ၀ါရင့္ႏိုုင္ငံေရးသမားၾကီးမ်ားအား ဂါရ၀ျပဳ
တိုုင္းရင္းသားနဲ႔ ႏိုုင္ငံေရးအင္အားစုုမ်ားက ဒုုတိယပင္လုုံ ကိုု အတည္ျပဳၾက

ျမန္မာဒီမိုုကေရစီ လႈပ္ရွားမႈ ေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္ဟာ ယမန္ေန႔ နံနက္ပိုုင္း ၉ နာရီက ပါရမီလမ္းမွာ ရွိတဲ့ သခင္သိန္းေဖေနအိမ္မွာ ၀ါရင့္ႏိုုင္ငံေရးသမားၾကိးမ်ားကိုု ဂါရ၀ျပဳ ေတြ႔ဆုုံကန္ေတာ့ခဲ့ပါတယ္။



ဂါရ၀ျပဳ ေတြ႔ဆုုံပြဲမွာ ဦးခင္ေမာင္ၾကည္က ၀ါရင့္ႏိုုင္ငံေရးသမားၾကီးမ်ားကိုု တဦးခ်င္းစီ မိတ္ဆက္ခဲ့ေပးျပီး “အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး လိုုလားသူမ်ားနဲ႔ ဒီမိုုကေရစီအင္အားစုုမ်ား” ရဲ့ “သက္ၾကီး၀ါရင့္ ႏိုုင္ငံေရးသမားမ်ားသိုု႔ အၾကံေပးတင္ျပ ေမတၱာရပ္ခံခ်က္” ကိုု ဖတ္ၾကားခဲ့ပါတယ္။




(ျဖိဳးမင္းသိန္း၊ တိုုက္ပုုံႏွင့္၊ ေအာက္ဆုုံး၊ လက္ယာေဒါင့္ ဓာတ္ပုုံ)

ဗကသေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္၊ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲ ေက်ာခိုုင္းခဲ့သူ၊ ကိုျဖဳိးမင္းသိန္းက သက္ၾကီး၀ါရင့္ ႏိုုင္ငံေရးသမားမ်ားအား ကန္ေတာ့ၾကိဳးကိုု ဖတ္ၾကားခဲ့ပါတယ္။



အင္န္အယ္ဒီ ဒုုဥကၠ႒ ဦးတင္ဦးက ဇိုုမီးအမ်ဳိးသားကြန္ဂရက္ ၂၂ ႏွစ္ေျမာ္ ေမြးေန႔ က်င္းပစဥ္က တိုုင္းရင္းသားအင္အားစုုမ်ား၊ အင္န္အယ္ဒီပါတီ၀င္မ်ား ေဆြးေႏြးညိွႏႈိင္းခဲ့ၾကတဲ့ အမ်ဳိးသားညီညြတ္ေရးအတြက္ လုုိအပ္ေနဆဲျဖစ္တဲ့ ဒုုတိယပင္လုုံညီလာခံ ေဆာင္ရြက္ရန္အတြက္ ကေလးျမိဳ႔ေၾကညာစာတမ္းပါ အခ်က္မ်ား အတုုိင္း ဆက္လက္ေဆာင္ရြက္မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း အားလုုံးပါ၀င္ ေဆာင္ရြက္ၾကဖိုု႔ တိုုက္တြန္း ေျပာၾကားသြားပါတယ္။


၀ါရင့္ႏိုုင္ငံေရးသမားၾကီးမ်ားကိုုယ္စား သခင္သိန္းေဖက အမွာစကားေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။



ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္က အမွာစကားေျပာၾကားရာမွာ
အမ်ဳိးသားရင္ၾကားေစ့ေရးနဲ႔ ဒုုတိယပင္လုုံညီလာခံ ေဆာင္ရြက္ႏိုုင္ေရးကိုု ဦးတည္ျပီး ဆရာၾကီးမင္းသုု၀ဏ္ရဲ့ “သူ႔မွာတမ္း” ကဗ်ာထဲကလိုု ေတာ္လွန္ေရးသမားၾကီးတေယာက္ရဲ့ ေတာ္လွန္ေရးအေပၚမွာ ထားတဲ့သေဘာထားမ်ဳိး (သူရဲ့ ေနာက္ဆုုံးအခ်ိန္မွာ ေတာ္လွန္ေရးကိုု ကိုုယ္လုုပ္ခဲ့တာေတြကိုု မေျပာဘဲ၊ သူလုုပ္ႏိုုင္ခဲ့သလာက္ လုုပ္ခဲ့တာအတြက္၊ မျပီးေသးတဲ့ ေတာ္လွန္ေရးတာ၀န္ေတြကိုု ျပီးဆုုံးေအာင္ မေဆာင္ရြက္ႏိုုင္တဲ့အတြက္ ခြင့္လႊတ္ဖိုု႔) ဆိုုတဲ့ သေဘာထားမ်ဳိး ရွိဖိုု႔ လုုိေၾကာင္း ေျပာၾကားသြားပါတယ္။

(ခရီးမတ္တပ္ လမ္းခုုလပ္မွာ ကိုုယ္လြတ္ေရွာင္ခြာ ခြဲရပါ၍ အားနာခဲ့ေၾကာင္း ေျပာပါေလ)



စီအာရ္ပီပီ အဖြဲ႔၀င္ ဇိုုမီးအမ်ဳိးသားကြန္ဂရက္ ဥကၠ႒ ဦးပုုက်ဥ္ရွင္းခန္က ဒုုတိယပင္လုုံညီလာခံ သေဘာတူညီခ်က္ကိုု ဆက္လက္အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုုင္ရန္ လုုပ္ငန္းတာ၀န္မ်ားကိုု ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္အား လႊဲေျပာင္း ေပးအပ္ခဲ့ပါတယ္။



သခင္ခ်န္ထြန္း၊ သခင္သိန္းေမာင္



ႏိုုင္ေငြသိန္း၊ ဦး၀င္းတင္

သက္ၾကီး ၀ါရင့္ ႏိုုင္ငံေရးသမားၾကီးမ်ားအား ပူေဇာ္ကန္ေတာ့ပြဲမွာ လူၾကီး ၂၈ ဦးကိုု ဖိတ္ၾကားခဲ့ရာ အေ၀းေရာက္နဲ႔ က်န္းမာေရးေၾကာင့္ မလာႏိုုင္သူ ၈ ဦး ရွိပါတယ္။ လူၾကီး ၂၀ ဦး လာေရာက္ခဲ့တာကိုု ေတြ႔ရပါတယ္။
တက္ေရာက္ခဲ့ၾကသူေတြထဲမွာ သခင္သိန္းေဖ၊ သခင္သိန္းေမာင္၊ သခင္ခ်န္ထြန္း၊ ႏိုုင္ထြန္းသိန္း၊ ႏိုုင္ေငြသိန္း၊ ေျမာင္းျမဘေဆြ၊ ဦးအုုန္းေမာင္၊ ဦး၀င္းတင္၊ ဦးတင္ဦး၊ ဦးေထြးျမင့္ အစရွိသူမ်ား ျဖစ္ေၾကာင္း သိရပါတယ္။







သက္ၾကီး ၀ါရင့္ ႏိုုင္ငံေရးသမားၾကီးမ်ား ပူေဇာ္ ကန္ေတာ့ပြဲအတြက္ ႏိုုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေဟာင္းမ်ား၊ ႏိုုင္ငံေရးအင္အားစုု အသီးသီးက စုုစည္း က်င္းပတာျဖစ္တယ္လိုု႔ သိရပါတယ္။ မတက္ေရာက္ႏိုုင္တဲ့ လူၾကီးမ်ားျဖစ္တဲ့ ဦးေအာင္ေရႊ၊ ဦးလြင္၊ ဦးလြန္းတင္၊ ဆရာဒဂုုန္တာရာတိုု႔ထံ ႏိုုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ားက လိုုက္လံ ပိုု႔ေဆာင္ ကန္ေတာ့ၾကမယ္လိုု႔ သိရပါတယ္။





ဆရာဒုဂုုန္တာရာက ေျပာဆိုုရာမွာ …
“ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္ ေဆာင္ရြက္မယ့္ ဒုုတိယအၾကိမ္ပင္လုုံညီလာခံကိုု က်ေနာ္က သေဘာတူတယ္။ ႏိုုင္ငံအတြက္ ဒါဟာ ျငိမ္းခ်မ္းေရးလုုပ္ငန္းကိုု ေဆာင္ရြက္တာ ျဖစ္တယ္။ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ရဖိုု႔ဆိုုတာ ညီညြတ္ေရး ရွိမွ ျဖစ္တာ။ ညီညြတ္ေရး ရရွိဖိုု႔ ေဆာင္ရြက္တာဟာ ႏိုုင္ငံအတြက္ ၾကီးမားတဲ့ လိုုအပ္ခ်က္ကိုု ျဖည့္ဆည္းတာ ျဖစ္တယ္” လိုု႔ ေျပာလိုုက္ပါတယ္။


သည္ေနရာမွာ အခမ္းအနားမွာ ဖတ္ခဲ့ၾကတဲ့ ေမတၱာရပ္ခံစာနဲ႔ ကန္ေတာ့ၾကိဳး၊ ကဗ်ာ စသည္တိုု႔ကိုု သည္ေနရာမွာ ၾကည့္ႏိုုင္ပါျပီ။
(ဓာတ္ပုုံမ်ား၊ ႏိုု ၂၀၊ ၂၀၁၀၊ ရန္ကုုန္၊ ပါရမီ၊ သခင္သိန္းေဖ ေနအိမ္၊ သက္ၾကီးပူေဇာ္ပြဲ (တာရာေ၀ယံ))

21st Nov 2010 - MoeMaKa Daily - part 2

မိုုးမခ
ႏိုု၀င္ဘာ ၂၀၊ ၂၀၁၀
သတင္းစာဆရာတဦးနဲ႔ မိုုးမခစကားလက္ဆုုံ
ေဒၚစုုနဲ႔ အင္န္အယ္ဒီ ဟာ ဆူးေညွာင့္ခလုုတ္ေတြလား

ဒီတရက္မွာ သတင္းစာဆရာၾကီးနဲ႔ ဆက္ျပီး စကားေျပာျဖစ္တယ္။ ျမန္မာျပည္တြင္းမွာ လက္ကိုုင္ဖုုန္းေတြ သကၠရာဇ္ ၂၀၀၀ အေက်ာ္မွာ အေတာ္ ေပါမ်ားလာတယ္။ အင္တာနက္ေတြ မပြင့္တပြင့္ ျဖစ္လာတယ္။ အဲသည္တုုန္းက လက္၀ါးၾကီးအုုပ္ထားတယ္ ဆိုုတဲ့ ဗိုုလ္ေန၀င္းမိသားစုုေတြကိုု စစ္ဗိုုလ္ခ်ဳပ္ေတြက ဖယ္ရွားလိုုက္တယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္နဲ႔ စစ္အုုပ္စုုတိုု႔ဟာ အက်ယ္ခ်ဳပ္ခ်ထားစဥ္မွာ အၾကိမ္ၾကိမ္ ေတြ႔ဆုုံညိွႏႈိင္းခဲ့ၾကတယ္ ဆိုုတာမ်ဳိးေတြကိုု ျပည္သူေတြက မီဒီယာမ်ားကတဆင့္ သဲ့သဲ့ၾကားေနရျပီး အေသးစိတ္ေတာ့ ျပည္သူေတြက မသိခဲ့ၾကရဘူး။

ကဲ … ၂၁ ရာစုုအ၀င္မွာ ျမန္မာျပည္ရဲ့ ႏိုုင္ငံေရးေရခ်ိန္ကိုု ေျပာျပပါလား ဆရာ။
၂၁ ရာစုုအ၀င္မွာေတာ့ အခ်ဳိ႔ေသာျပည္သူေတြမွာ ႏိုုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈေတြနဲ႔ ေ၀းကြာသြားတဲ့ သေဘာရွိပါတယ္။ ႏိုုင္ငံေရးႏိုုးၾကားမႈေတြ ေအးစက္ေနတဲ့ကာလလုုိ႔ ေျပာရင္ေတာင္ ရမယ္။ ေဒၚစုုနဲ႔ အင္န္အယ္ဒီတိုု႔ရဲ့ စစ္အစုုိးရနဲ႔ၾကား ေတြ႔ဆုုံေဆြးေႏြးၾကတာေတြ၊ ဥပေဒေၾကာင္းအရ ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ေတြ အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖိုု႔ ၾကိဳးစားေနၾကတာေတြဟာ သာမန္လူေတြအတြက္ အေသးစိတ္နားလည္သိရွိမႈေတြ မရႏိုုင္တဲ့ အေျခအေနလိုု႔ ဆိုုခ်င္ပါတယ္။ သာမန္ျပည္သူေတြအဖိုု႔ ေၾကာက္ရြံစိုုးရိမ္မႈေတြ ရွိေနတယ္။ ျပီးေတာ့ အဲသည္တုုံးက ႏိုုင္ငံေရး လႈပ္ရွားလာမႈေတြကိုု ဥာဏ္မမီၾကဘူး ဆိုုျပီး ၾကည့္ေနရတဲ့ သေဘာလိုု႔ ေျပာရမယ္ ထင္ပါတယ္။

အဲသည္အခ်ိန္တုုန္းက တခ်ဳိ႔ျဖစ္ရပ္ေတြ မီးေမာင္းထိုုးျပပါလား။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္ရဲ့ ေနအိမ္ကိုု အေမြဆိုုင္အျဖစ္ ေအာင္ဆန္းဦးတိုု႔ လင္မယားက တရားစြဲတယ္။ အဲသည္တုုန္းက အတြင္းေရးမွုဴး ၂ နဲ႔ စစ္ဗိုုလ္ခ်ဳပ္အခ်ဳိ႔ ရဟတ္ယာဥ္ပ်က္က်ျပီး ေသဆုုံးတယ္။ အမ်ဳိးသားရင္ၾကားေစ့ေရးတိုု႔၊ တိုုင္းရင္းသား၊ တပ္မေတာ္နဲ႔ ေဒၚစုုဦးေဆာင္တဲ့ အင္န္အယ္ဒီတိုု႔ ၃ ပြင့္ဆိုုင္ ေဆြးေႏြးသင့္တယ္ဆိုုတာေတြ ျပည္တြင္း ျပည္ပမွာ ေျပာလာၾကတယ္။ တပ္မေတာ္ကိုု လုုပ္ၾကံတယ္ဆိုုျပီးေတာ့ ဦးေန၀င္းရဲ့ မိသားစုု၀င္ေတြကိုု ဖမ္းဆီးတာေတြ၊ အေရးယူတာေတြ လုုပ္တယ္။ ေဒၚေအာင္ဆနး္စုုၾကည္နဲ႔ အၾကိမ္ၾကိမ္ လ်ဳိ႔၀ွက္ေဆြးေႏြးပြဲေတြ လုုပ္ေနေသာ္လည္း ထူးျခားတဲ့ ပြင့္လင္းမႈေတြကိုု လူထုုက မျမင္ၾကရဘူး။ ျမန္မာျပည္ရဲ့ တပါတီအာဏာရွင္ၾကီး ဦးေန၀င္း ဆုုံးသြားတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္ကိုု အက်ယ္ခ်ဳပ္က ျပန္လႊတ္ေပးလိုုက္တယ္။ အဲသည္လိုုမ်ဳိး ၂၀၀၁ ကေန ၂၀၀၂ အတြင္းကိုု ေျပာရမယ္ ထင္ပါတယ္။

၂၀၀၃ ေမလမွာ ျမန္မာျပည္အႏွံ႔ကိုု စည္းရုုံးေရးခရီးစဥ္ေတြ ထြက္လာတဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္ကိုု ဒီပဲယင္းမွာ စစ္အစုုိးရ ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံေပးေနတဲ့ အၾကမ္းဖက္သမားေတြက လုုပ္ၾကံသတ္ျဖတ္ဖိုု႔ ၾကိဳးစားလိုုက္တယ္။ ျမန္မာျပည္သူေတြအားလုုံးေကာ၊ ႏိုုင္ငံတကာက လူထုုတရပ္လုုံး အၾကီးအက်ယ္ တုုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားသြားၾကတယ္။ ျပည္တြင္းမွာ သတင္းေမွာင္ခ်ထားျပီး အၾကီးအက်ယ္ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ထားလိုု႔ သတင္းေတြ ျဖစ္ရပ္မွန္ေတြကိုု လူေတြက မသိၾကရဘူး။ ျပည္ပမွာလည္း အခုုလိုုလုုပ္ၾကံမႈၾကီးကိုု ေဖာ္ထုုတ္အေရးယူႏိုုင္ဖိုု႔လည္း ျဖစ္မလာခဲ့ဘူး။ အမ်ားက ေမွ်ာ္လင့္ေနတဲ့ အင္န္အယ္ဒီပါတီေခါင္းေဆာင္ေတြဆီကလည္း ပြင့္လင္းတဲ့ ထုုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုုမႈေတြ မရခဲ့ၾကဘူးလိုု႔ ထင္ပါတယ္။ အဲသည္ေနာက္ပိုုင္းမွာ ဘာျဖစ္လာသလဲ။
၂၀၀၄ ခုုႏွစ္မွာ အမ်ဳိးသားညီလာခံ ျပန္တက္ဖိုု႔ကိုု စစ္အစုိးရနဲ႔ အင္န္အယ္ဒီၾကားထဲမွာ ျပန္ညွိၾကတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္ကိုုယ္တိုုင္ကလည္း အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးအတြက္ သေဘာတူတယ္။ အဲသည္ေတာ့ ဗိုုလ္ခင္ညြန္႔နဲ႔ ညိွႏႈိင္းတာမွာ ေအာင္ျမင္သြားတယ္။ အင္န္အယ္ဒီဖက္က လူေရြးျပီးသြားျပီလိုု႔ သိရတယ္။ သိုု႔ေသာ္ ဗိုုလ္သန္းေရႊက အဲဒီေကာင္ေတြ မျမင္ခ်င္ဘူးကြာလိုု႔ ေျပာလိုုက္တာ။ အဲသည္မွာ ေအာက္ကလူေတြက အင္န္အယ္ဒီမလာပါနဲ႔လိုု႔ ေျပာရေတာ့တာပဲ။ သိပ္မၾကာပါဘူး။ ဗိုုလ္ခင္ညြန္႔လည္း ရာထူးက ဖယ္ရွားခံရေတာ့တာပဲ။
အမ်ဳိးသားညီလာခံကိုု တက္ဖိုု႔ ညွိတဲ့ေနရာမွာ အင္န္အယ္ဒီက အထုုတ္ခံထားရတဲ့ အမတ္ေတြကိုု ပါ လိုုက္လံညွိႏႈိင္းခဲ့တာ ျဖစ္တယ္လိုု႔ သိရတယ္။ အင္န္အယ္ဒီက အထုုတ္ခံထားရတဲ့ အမတ္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အမတ္ေတြဆိုုတာက လူထုုက ေရြးေကာက္တင္ေျမွာက္ထားတဲ့ အမတ္ေတြျဖစ္တယ္ဆိုုတဲ့ ခံယူခ်က္နဲ႔ အမတ္ေတြကိုုယ္တိုုင္ကလည္း အေလးအနက္ထားၾကတယ္လိုု႔ သိရတယ္။ သိုု႔ေသာ္လည္း အမတ္ေတြကလည္း တညီတညြတ္တည္းပဲ ပါတီက ကိုုယ္စားလွယ္အျဖစ္ ေရြးေပးလိုု႔ အမ်ဳိးသားညီလာခံကိုု တက္ၾကရတာမ်ဳိး လိုုလားတယ္လိုု႔ ေတာင္းဆိုုခဲ့ၾကတယ္လိုု႔ ဆိုုတယ္။ အဲသည္လိုုမ်ဳိး ႏိုုင္ငံေရးအေျခအေနတရပ္ ျဖစ္ေပၚလာမယ္လိုု႔ ျဖစ္လာစဥ္မွာပဲ ဗိုုလ္သန္းေရႊက ဒီေကာင္ေတြ မျမင္ခ်င္ဘူးလိုု႔ ေျပာလိုုက္တာမွာ ပ်က္ျပယ္သြားတာပဲ။

အဲသည္ေနာက္ပိုုင္းမွာ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ့ မတရားဖိႏွိပ္မႈေတြ၊ အၾကမ္းဖက္မႈေတြကိုု မ်က္၀ါးထင္ထင္ျမင္လိုုက္ရတဲ့ လူၾကီးေတြ၊ လူငယ္ေတြရဲ့ ႏိုုင္ငံေရး ႏိုုးၾကားမႈက ျပန္လည္ ေပၚေပါက္လာတယ္လိုု႔ ထင္ပါတယ္။ အဲသည္မွာ လူထုုေတြရဲ့ စိတ္ထဲမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္ကိုု ဖမ္းခ်ဳပ္ထားခ်ိန္မွာ ကိုုယ့္နည္းကိုုယ့္ဟန္နဲ႔ တေယာက္တလက္ ႏိုုင္ငံေရးအလုုပ္ေတြ၊ လူမႈေရးအလုုပ္ေတြ လုုပ္ၾကဖိုု႔ စိတ္ေတြ ျဖစ္လာတယ္။ အဲသည္ကိုု ဦးတည္လာၾကတယ္လိုု႔ ျမင္မိတယ္။ ဘယ္လိုု ေျပာခ်င္သလဲ။

ေဒၚစုုမပါဘဲနဲ႔ ႏိုုင္ငံေရးလုုပ္ရမယ္၊ အေျပာင္းအလဲေတြ လုုပ္ရမယ္ဆိုုတဲ့ အင္အားစုုေတြ၊ အေတြးအျမင္ေတြကေတာ့ လူတစုုမွာ၊ လူတခ်ဳိ႔မွာ ရွိေနတယ္လိုု႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ သူတိုု႔တေတြက ျပည္တြင္းမွာေကာ၊ ျပည္ပမွာပါ ဒီအေတြးအျမင္ကိုု ေသြးတိုုးစမ္းတယ္။ ထုုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုုတယ္။ လူထုု အမ်ားစုုၾကီးက ေဒၚစုုမပါဘဲနဲ႔ လုုပ္ၾကမယ္ဆိုုတဲ့ ႏိုုင္ငံေရးအေတြးအျမင္ မရွိဘူးလိုု႔ ဆိုုရမယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္ အက်ယ္ခ်ဳပ္ခံထားရခ်ိန္မွာ၊ သူတိုု႔ကိုု တိုုက္ရိုုက္ဦးေဆာင္မႈ မေပးႏိုုင္ခ်ိန္မွာ လူၾကီး လူငယ္ ႏိုုင္ငံေရးလႈပ္ရွားသူေတြက၊ တက္ၾကြလာသူေတြကိုုယ္တိုုင္က ကိုုယ့္နည္းကိုုယ့္ဟန္နဲ႔ တေယာက္တလက္ႏိုုင္ငံေရး ဆိုုလိုု႔ ေျပာႏိုုင္တဲ့ လႈပ္ရွားမႈေတြ လုုပ္လာၾကတယ္လိုု႔ ေျပာလိုု႔ ရမယ္ ထင္ပါတယ္။

၂၀၀၄ နဲ႔ ၂၀၀၅ ေနာက္ပိုုင္းမွာ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြ အက်ဥ္းေထာင္ေတြကေန လြတ္ေျမာက္လာတယ္။ သူတိုု႔တေတြက ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားမ်ားဆိုုတဲ့ အစုုအဖြဲ႔နဲ႔ လႈပ္ရွားတယ္။ အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး၊ ေတြ႔ဆုုံေဆြးေႏြး အေျဖရွာေရးေတြကိုု ေတာင္းဆိုုတယ္။ ေနာက္ေတာ့ လႈပ္ရွားမႈေတြဟာ အင္န္အယ္ဒီပါတီက လူငယ္ေတြနဲ႔ လက္တြဲျပီး လႈပ္ရွားမႈေတြ ျဖစ္လာတယ္ လိုု႔ ျမင္ပါတယ္။ အဲသည္လုုိမ်ဳိး စုုဖြဲ႔မႈေတြဟာ စစ္အစုုးိရရဲ့ သေဘာထား တင္းမာမႈ၊ ရန္လိုုမႈေတြနဲ႔ပဲ ရင္ဆိုုင္ရတယ္လိုု႔ ထင္ပါတယ္။ ဥပမာ အာဇာနည္ေန႔ အေလးျပဳဖိုု႔ သြားေရာက္တဲ့ကိစၥေတြမွာ ၾကံ့ဖြံ႔ေတြ စြမ္းအားရွင္ေတြက တားျမစ္တာေတြ၊ စသည္ျဖင့္ …

ဟုုတ္ပါတယ္။ အဲသည္တုုန္းက အမွတ္ရတာေလး တခုုေျပာရရင္၊ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြကိုု အတိုုက္အခံႏိုုင္ငံေရးထက္ အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးအတြက္ ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးေပးႏိုုင္တဲ့ အင္အားစုုအျဖစ္ ရပ္တည္ေပးၾကပါလားလိုု႔ အၾကံဥဏ္ေပးၾကတာမ်ဳိးေတြ ၾကားရတယ္။ စစ္အုုပ္စုုနဲ႔ ေရြးေကာက္ပြဲ အႏိုုင္ရထားတဲ့ ေဒၚစုုဦးေဆာင္တဲ့ ႏိုု္င္ငံေရး အင္အားစုုေတြ ၾကားထဲမွာေပါ့ေနာ္။ ဒါေပမယ့္ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ ေက်ာင္းသားေတြကိုုယ္တိုုင္လည္း ၂၀၀၇ ၾသဂုုတ္လ ေလာင္စာဆီအေရးအခင္းမွာ ႏိုုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈထဲကုုိ ၀င္ေရာက္လာၾကေတာ့တာပဲ။
အဲသည္မွာ ေနာက္ထပ္ အမွတ္ရတာတခုုေျပာရရင္ ၁၉၈၉ မွာ မင္းကိုုႏိုုင္တိုု႔ အင္းစိန္ေထာင္ထဲမွာ ရွိေနတုုန္းက ၈၈မ်ဳိးဆက္ ေက်ာင္းသားေတြအေနနဲ႔က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္ကိုု ဒီမိုုကေရစီအေရးေတာ္ပုုံရဲ့ ရဲေဘာ္ေတြ၊ လုုပ္ေဖာ္ကိုုင္ဖက္ေတြလိုု သေဘာထားတယ္လိုု႔ ေျပာခဲ့ဖူးတယ္။ ဒါေပမယ့္ အခုု ၁၀ စုုႏွစ္ အေက်ာ္မွာေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္ကိုု အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္တဦးအျဖစ္ သူတိုု႔ ၈၈မ်ဳိးဆက္ေတြက သေဘာထားလိုုက္ၾကတယ္။ အင္န္အယ္ဒီလူငယ္ေတြနဲ႔ အတူ လက္ခ်င္းခ်ိတ္ျပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္ ဓာတ္ပုုံပါတဲ့ တီရွပ္ေတြနဲ႔ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြက စစ္အစုုးိရကိုု ရင္ဆိုုင္ေနရတာကိုု ေတြ႔ၾကရတယ္ လိုု႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။
ေနာက္ အမွတ္ရတာေတြ ေျပာရရင္ ခုုနင္ကေျပာတဲ့ တေယာက္တလက္ႏိုုင္ငံေရး လႈပ္ရွားမႈေတြထဲမွာ ျဖဴျဖဴသင္းတိုု႔က ေအအိုုင္ဒီအက္စ္၊ အိပ္ခ်္အိုုင္ဗီ လူနာေတြ ေစာင့္ေရွာက္မႈ၊ မစုုစုုေႏြးတိုု႔ရဲ့ အဓမၼလုုပ္အားေပးအမႈေတြကိုု ထုုတ္ေဖာ္တြန္းလွန္မႈေတြ၊ မသန္းျမင့္ေအာင္တိုု႔ စာေပအႏုုပညာရွင္ေတြရဲ့ လူမႈေရးလုုပ္ငန္းေတြ၊ တကုုိယ္ေတာ္ ဆႏၵျပတဲ့သူေတြ၊ ေရွ႔ေနၾကီးေတြျဖစ္တဲ့ ဦးေအးျမင့္၊ ဦးျမင့္ေအးတိုု႔က လူ႔အခြင့္အေရးဆိုုင္ရာ အမႈအခင္းေတြ ရင္ဆိုုင္ ထုုတ္ေဖာ္လာတာေတြ ရွိလာတယ္။ မီဒီယာေတြမွာ အထူးသျဖင့္ ျပည္ပေရဒီယိုုေတြမွာ ျပည္တြင္းကေနျပီး အစုုိးရကိုု ျပန္ေ၀ဖန္တဲ့သူေတြ ရွိလာတယ္။ လူထုုေဒၚအမာတိုု႔လိုု လူထုုဦးစိန္၀င္းတိုု႔ကိုုယ္တိုုင္က ျမန္မာျပည္အေရးကိုု ေျပာဆိုုမႈေတြ အမ်ားၾကီးပဲ။ ေနာက္ေတာ့ ကိုုဇာဂနာက စစ္အစုုိးရကိုု ေ၀ဖန္လိုု႔ဆိုုျပီး အပိတ္ခံရတယ္။ ဒါေတြဟာ တေယာက္တလက္ႏိုုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈေတြ လုုိ႔ ေျပာရမယ္ ထင္တယ္။ ေအာ္ ေနာက္ျပီးေတာ့ ကိုုေက်ာ္သူတိုု႔ရဲ့ နာေရးကူညီမႈအသင္း လႈပ္ရွားမႈေတြလည္း လူငယ္ေတြက စိတ္၀င္စားၾကတယ္ဗ်။

ဟုုတ္ကဲ့ပါဆရာ။ ေနာက္တခုု ထပ္ေျပာခ်င္တာက အင္တာနက္ဆက္သြယ္ေရးက ေမြးဖြားလိုုက္တဲ့ လႈိင္းသစ္ေပါ့ေနာ္။ ဘေလာ့ဂ္ေတြ၊ ေဇာ္ဂ်ီေဖာင့္နဲ႔ အင္တာနက္မွာ တိုုက္ရိုုက္ ျမန္မာလိုု ေရးသားလာၾကတာေတြက အစပ်ဳိးေနျပီေလ။ ၂၀၀၇ မတုုိင္ခင္ကတည္းက လူငယ္ေတြကိုုယ္တိုုင္က သူုုတုုိ႔ ခံစားခ်က္ေတြ အေတြးအျမင္ေတြကိုု လြတ္လပ္စြာ ေဖာ္ထုုတ္ တင္ျပတာေတြ၊ ေဆြးေႏြး ျငင္းခုုံၾကတာေတြ ရွိလာေနျပီလိုု႔ ေျပာလိုု႔ ရမယ္ ထင္တယ္ ဆရာ။

ဟုုတ္တယ္။ ခင္ဗ်ားတိုု႔ ၂၀၀၇ မွာ ေရႊ၀ါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရးျဖစ္လာတာကိုု ခင္ဗ်ားတုုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ထားသလား။ ဆူးေလးဘုုရားလမ္းမၾကီးမွာ သံဃာေတာ္ေတြက ေမတၱာသုုတ္ေတြ ရြတ္ဆိုုျပီး ၾကြခ်ီလာၾကတယ္။ မ်ဳိးဆက္သစ္လူငယ္ေတြက ေဘးကေန လက္ေတြ စီတန္း ခ်ိတ္လိုု႔ လိုုက္ပါလာတာဗ်ာ။ က်ေနာ္တိုု႔မွာ ၾကက္သီးေတြ တျဖန္းျဖန္းထတယ္။ ရင္ထဲမွာ တုုန္လိုုက္တာေလ။ ျမန္မာျပည္ၾကီးအတြက္ ျငိမ္းခ်မ္းစြာနဲ႔ အသြင္ကူးေျပာင္းမယ္၊ အမ်ဳိးသားျပန္လည္ ရင္ၾကားေစ့မယ္၊ ညီညြတ္ၾကေတာ့မယ္ ဆိုုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ အရမ္းကိုု ျမင့္မားလာခဲ့တယ္ေလ။
ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တိုု႔ မ်က္စိေရွ႔မွာ ဂ်ပန္သတင္းေထာက္ ကိုု စစ္အုုပ္စုုက ပစ္သတ္လိုုက္တယ္။ သတင္းေတြကလည္း ဘယ္ေလာက္ျမန္သလဲဆိုုရင္ က်ေနာ္တိုု႔က ရန္ကုုန္မွာ မ်က္၀ါးထင္ထင္ ေတြ႔ေနရသလိုုမ်ဳိး အင္တာနက္မွာ သတင္းေတြ တက္ေနျပီ။ ျမန္မာျပည္အႏွံ႔ကလူေတြက အယ္ဂ်ာဇီးရားက သတင္းေတြကိုု ၾကည့္ေနရျပီ။
ဒါေပမယ့္ စစ္အုုပ္စုုက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္နဲ႔ အင္န္အယ္ဒီပါတီကိုု ေခ်မႈန္းခဲ့သလိုုမ်ဳိးပဲ၊ အခုုေပၚထြက္လာတဲ့ ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးက အင္အားစုုေတြ၊ လႈပ္ရွားမႈေတြကိုု ေခ်မႈန္းခဲ့တာ ျဖစ္တယ္ လိုု႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ေျပာခ်င္တာ တခုုက တိုုင္းျပည္ရဲ့ ျငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔ အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးကိုု ေတာင္းဆိုုေနတာေတြက တိုုင္းျပည္ကိုု ပ်က္စီးေစတဲ့ ဆူးေညွာင့္ခလုုပ္ေတြမိုု႔လိုု႔ စစ္အုုပ္စုုက ဖယ္ရွားပစ္လိုုက္တာလားလိုု႔ ေမးခ်င္စရာျဖစ္လာတယ္။

တကယ္တမ္းကေတာ့ ဆရာရယ္၊ က်ေနာ္တိုု႔ျမင္တာကေတာ့ ၈၈ မ်ဳးိဆက္ေက်ာင္းသားေတြကိုု အဲသည္တုုန္းက စစ္အုုပ္စုုက ၾသဂုုတ္လ ေလာင္စာဆီအေရးအခင္းမွာ ဖမ္းတယ္။ စုုစုုေႏြးတိုု႔၊ ကိုုထင္ေက်ာ္တိုု႔လူေတြကိုု ဖမ္းတယ္။ စက္တင္ဘာ ေရႊ၀ါေရာင္မွာ ဘုုန္းၾကီးေက်ာင္းေတြကိုု စီး၊ သံဃာေတြကိုု ႏွင္ထုုတ္၊ ေရႊ၀ါေရာင္အေရးအခင္းေၾကာင့္ လူေတြ၊ သံဃာေတြဟာ တိုုင္းတပါးအထိ ထြက္ေျပးၾကရတယ္။ ကိုုေက်ာ္သူတိုု႔၊ ျဖဴျဖဴသင္းတိုု႔၊ သန္းျမင့္ေအာင္တိုု႔ကိုု ရန္ရွာတယ္။ ပိတ္ဆိုု႔တယ္။ ကိုုဇာဂနာကိုု ေတြ႔ဆုုံေဆြးေႏြးတယ္ ဆိုုျပီး ေခၚယူ ထိန္းသိမ္းလိုုက္တယ္။ ဖမ္းဆီးထားတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြ၊ လူငယ္ေတြ၊ ဘုုန္းၾကီးေတြကိုု ၂၀၀၈ မွာ ေထာင္ဒဏ္ ႏွစ္ ရွည္ေတြ ခ်တယ္။ ဒါေတြကိုု ေျပာမယ္ဆိုုရင္ ဆုုံးမယ္ မထင္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အဲသည္မွာ တေယာက္တလက္ ႏိုုင္ငံေရးက တကယ္တန္္းမွာ ဘယ္ကိုုပဲ လမ္းကိုု ဦးတည္သလဲ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္ဆီကိုုပဲ အားလုုံးရဲ့ အာရုုံက ျပန္ေရာက္သြားတယ္ မဟုုတ္လား ဆရာ။ ႏိုုင္ငံရဲ့ အေျဖဟာ ႏိုုင္ငံေရးအၾကပ္အတည္းရဲ့ ထြက္ေပါက္က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္ ပတ္သက္မႈကိုုပဲ ျပန္ဦးတည္တယ္ မဟုုတ္လား။

၂၀၀၇ မ်ဳိးဆက္ေတြကိုု အမွတ္ရတာ ေျပာရရင္ သူတိုု႔ဟာ အသက္ ၂၀ နဲ႔ ၃၀ ၾကား ကေလးေတြ၊ လူငယ္ေလးေတြ ျဖစ္တယ္။ ၈၈ အေရးအခင္းတုုန္းက သူတိုု႔က ေမြးခါစ၊ သုုိ႔မဟုုတ္ ငယ္ငယ္ပဲ ရွိဦးမယ္။ သူတိုု႔မ်ဳိးဆက္က သံဃာ့အေရးအခင္းမွာ ပထမဦးဆုုံး သံဃာေတြကိုု လက္ဆင့္ကမ္းခ်ိတ္ျပီး ခ်ီတက္လာတယ္။ ဒါဟာ စစ္အစုုိးရကိုု သူတိုု႔အေနန႔ဲ ပထမဦးဆုုံး ဆန္႔က်င္ကန္႔ကြက္တဲ့ အေတြ႔အၾကဳံပဲ။ ဒါေပမယ့္ သူတိုု႔ ဘာဆက္လုုပ္ရမွန္းမသိဘူး။ ဘာဆက္လုုပ္ၾကမွာလဲ ဆိုုတဲ့ ေမးခြန္းက အခ်င္းခ်င္းၾကားမွာ ေမးၾကတယ္။ ျပည္ပက အဆက္အသြယ္ေတြကိုုလည္း ေမးျမန္းၾကတယ္။ သူတုုိ႔အသိုုင္းအ၀ုုိင္းမွာ တကယ္တန္းက်ေတာ့ ဒီကေန ဘယ္ဆက္လုုပ္ရမယ္ ဆိုုတာက အေျဖမရွိဘူး။
အဲသည္မွာ အင္န္အယ္ဒီပါတီကိုုယ္တိုုင္ကလည္း ဘာမွ ပတ္သက္လာတာမ်ဳိး မရွိဘူးေလ။ ဒီေတာ့ ေနာက္ဆုုံးမွာ ခ်ီတက္ၾကရင္းနဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္ အက်ယ္ခ်ဳပ္က်ခံေနရတဲ့ အိမ္ကိုု သံဃာေတာ္ေတြ၊ လူငယ္ေတြ ေရာက္သြားတယ္။ အဲဒါဟာ ေရႊ၀ါေရာင္အေရးေတာ္ပုုံရဲ့ ထြက္ေပါက္ဆိုုတာရဲ့ နမိတ္ပုုံပဲ လိုု႔ ေျပာၾကရမယ္။
ဒီလိုုနဲ႔ ျမန္မာျပည္ရဲ့ ႏိုုင္ငံေရးအၾကပ္အတည္းဟာ ႏိုုင္ငံတကာအလယ္မွာ ေျဖရွင္းရဖိုု႔ ျဖစ္လာေတာ့ ျပည္သူေတြ ကိုုယ္တိုုင္က၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္ဆီကိုု သံဃာေတာ္ေတြနဲ႔ ေရႊ၀ါေရာင္တုုန္းက ခ်ီတက္ခဲ့သလိုုမ်ဳိး၊ ႏိုုင္ငံတကာက ဒီအေရးအခင္းမွာ စစ္အုုပ္စုုနဲ႔ ေတြ႔ဆုုံေဆြးေႏြး အေျဖရွာဖိုု႔က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္ကိုုပဲ ဦးတည္ခဲ့တာကိုု ေတြ႔ရပါတယ္။ စစ္အုုပ္စုုက ဗိုုလ္ေအာင္ၾကည္ကိုု ဆက္ဆံေရး၀န္ၾကီးခန္႔တယ္။ ကုုလသမဂၢကိုုယ္စားလွယ္ေတြနဲ႔ ေပးေတြ႔တယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္ရဲ့ သတင္းစကားကိုု ႏိုုင္ငံတကာကိုု ထပ္ဆင့္ ျဖန္႔ခ်ိတယ္။ ဒါေပမယ့္ စစ္အုုပ္စုုရဲ့ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုုင္အဖြဲ႔အခ်ဳိ႔က ေဒၚစုုက ျမန္မာျပည္အေရးကိုု ေျဖရွင္းဖိုု႔ တိုုင္းရင္းသားေတြကိုု ကိုုယ္စားမျပဳဘူးလိုု႔ ထုုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုုတာေတြ ရွိလာတယ္ေလ။
ဒါေပမယ့္ ေဒၚစုုဟာ ျပည္သူလူထုုအတြက္ တိုုင္းျပည္အတြက္ အေျဖရွာႏိုုင္ဖိုု႔ လိုုအပ္ခ်က္ျဖစ္တယ္။ ဆူးေညွာင့္ခလုုတ္မဟုုတ္ဘူးဆိုုတာ အဲသည္မွာ ေပၚလြင္လာတယ္လိုု႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။
ကဲ … ဒီမွာ ခဏ နားၾကပါစုုိ႔ဗ်ာ။ က်ေနာ္တိုု႔ ရန္ကုုန္မွာက ဖုုံးေတြကိုု အၾကာၾကီး ဒါမ်ဳိး ေျပာလိုု႔ သိပ္ေကာင္းတာ မဟုုတ္ဘူး။

Send email to - editors@moemaka.com to contact and contribute with MoEmAKa

MoeMaKa on Facebook Page from here (For Burma / Myanmar User)

MoeMaKa News & Media covering Burmese Community
PO Box 320-207, San Francisco, CA 94132-0207, USA.
http://MoeMaKa.Com - Burmese Language
http://MoeMaKa.Org - English Edition
http://MoeMaKa.Net - Audio & Video Archives

___________________________________________________________
You're receiving this Newsletter because you have subscribed
to the Newsletter Service at http://moemaka.com.
To unsubscribe please click here: http://moemaka.com/index.php?option=com_letterman&task=unsubscribe&Itemid=1

E-mail: moncrate@gmail.com



--
Myo Thein
Director
Burma Democratic Concern (BDC)
myothein19@gmail.com
myothein@bdcburma.org
+44 208 493 9137
+44 787 788 2386
Skype: myo.thein19
Gtalk: myothein19

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ မိန္႕ခြန္း



“ကၽြန္မတုိ႕တုိင္းရင္းသားေတြဟာ ကၽြန္မတုိ႕ရဲ႕
လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္ဟုတ္ရဲ႕လားဆုိတာ ကၽြန္မတို႕ျပရမယ္။ ကၽြန္မတေယာက္တည္း
ကၽြန္မသေဘာနဲ႕ ထမ္းေဆာင္သြားလုိ႕ မျဖစ္ပါဘူး။ အခုဒီမွာ ေရာက္ေနတာက
မ်ဳိးဆက္ေတြကလည္းစုံတယ္။

လူႀကီးေတြ၊ အခုလာၿပီးေျပာေနတဲ့ ဘဘတုိ႕ ရဲ႕ မ်ဳိးဆက္ေတြ၊
ကၽြန္မတို႕ရဲ႕မ်ဳိးဆက္ေတြ၊ ကၽြန္မတို႕ထက္ငယ္တဲ့ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေတြ၊ ၈၈
ထက္ငယ္တဲ့ လူငယ္ေတြ၊ မ်ဳိးဆက္ေတြ၊ ဒီမ်ဳိးဆက္ေတြ၊ မ်ဳိးဆက္ေတြက
ဒီတာ၀န္ေတြကို ဆက္ၿပီးထမ္းေဆာင္သြားရမယ္။ ညီလာခံတခုထက္ အေရးႀကီးတာက
စိတ္ဓာတ္ပဲ။

ကၽြန္မတို႕က ပင္လုံစိတ္ဓာတ္ကုိ ဆက္ၿပီးရွင္သန္ေအာင္လုပ္သြားဖုိ႕က
ေနာင္မ်ဳိးဆက္ေတြမွာလည္း တာ၀န္ရွိတယ္။ အလုပ္တခုက ညီလာခံတခုနဲ႕
ၿပီးသြားတာမဟုတ္ဘူး။ ဒီညီလာခံကေနၿပီးေတာ့ အေကာင္အထည္ေဖာ္လိုက္တဲ့
ကိစၥေတြကုိ အဓိပၸာယ္ရွိရွိနဲ႕ ဆက္ၿပီး ကၽြန္မတို႕ႏုိင္ငံအတြက္
ရပ္တည္သြားႏုိင္ဖုိ႕ဆိုတာ အားလုံးရဲ႕တာ၀န္ျဖစ္တယ္။ ဒီမ်ဳိးဆက္ တခုနဲ႕
မၿပီးသြားဘူး။

မ်ဳိးဆက္ေတြ၊ မ်ဳိးဆက္ေတြ ဆက္ၿပီးေတာ့လုပ္ရဦးမယ္။
တိုင္းရင္းသားေတြအားလုံး ညီညီညြတ္ညြတ္နဲ႕လုပ္ရမယ္။ အခုဒီလုိ
၀ါရင့္ႏုိင္ငံေရးသမားႀကီးေတြ ကန္ေတာ့ပူေဇာ္ပြဲမွာ ဒီလုိကိစၥေတြအတြက္
ဆုံဆည္းၿပီးလုပ္ၾကတာ အင္မတန္မွ သင့္ေတာ္တယ္လုိ႕ ကၽြန္မထင္တယ္။
တစ္နည္းအားျဖင့္ ဆုိလုိ႕ရွိရင္ ၀ါရင့္ႏုိင္ငံေရးသမားႀကီးမ်ား၊
လူႀကီးမ်ားက ကၽြန္မတုိ႕ကုိ လက္ဆင့္ကမ္းၿပီး တာ၀န္ေပးလုိက္တဲ့သေဘာပဲ။

အဲဒီေတာ့ ကၽြန္မတုိ႕ကလည္း အခုထက္ေတာင္ပုိၿပီး လုပ္ေဆာင္ရမွာေပါ့။
ကၽြန္မတို႕ၿပီးလုိ႕ရွိရင္ လူလတ္ပုိင္း၊ လူငယ္ပုိင္း အဆင့္ဆင့္လုပ္သြား
ရမယ္။ ဘယ္ေတာ့မွ ႏုိင္ငံေရးဆိုတာ ၿပီးတယ္လုိ႕ မရွိဘူး။ ႏုိင္ငံေရးဆုိတာ
လူတုိင္း ဘယ္သူနဲ႕မွလည္း ကင္းတယ္လုိ႕ မရွိဘူး။ ဘယ္ေတာ့မွ
ၿပီးဆုံးသြားတယ္လုိ႕လည္း မရွိဘူး။

ဒုတိယပင္လုံလုိ႕ပဲေျပာေျပာ ကၽြန္မ ၂၁ ရာစုႏွစ္ပင္လုံလို႕ ေျပာခ်င္တာက ၂၁
ရာစုႏွစ္အျမင္ေတြနဲ႕လည္းကုိက္ေအာင္၊ ၂၁ ရာစုမွာ ရမယ့္အခြင့္အေရးေတြ၊
လုပ္ပုံလုပ္နည္း၊ လမ္းေၾကာင္းေတြနဲ႕ ကုိက္ေအာင္ဆုိၿပီးေတာ့ ကၽြန္မက
လုပ္လုိက္တာပါ။ လူႀကီးေတြေျပာတဲ့ ဒုတိယပင္လုံဆုိတဲ့စကားကုိ
ဖယ္ရွားတဲ့သေဘာလည္းမဟုတ္ပါဘူး။ ထပ္ၿပီး ေတာ့ ျဖည့္ဆည္းေပးတဲ့ သေဘာလုိ႕
ျမင္ေစခ်င္ပါတယ္။

ကၽြန္မတို႕ႏုိင္ငံဟာ တကယ့္ ျပည္ေထာင္စုစစ္စစ္ျဖစ္ဖို႕ လူတုိင္းမွာ
တာ၀န္ရွိပါတယ္။ ဟုတ္တာေတာ့ ကၽြန္မက ေျပာရမွာပဲ။ ကၽြန္မက ဗမာဆုိေတာ့
ဒီလိုအေျခအေနမွာ ေျပာလုိ႕မေကာင္းပါဘူး။ လူမ်ားစု ျဖစ္တဲ့ ဗမာေတြက
ပုိၿပီးေတာ့ႀကဳိးစားရမယ္။ ငါတို႕က လူမ်ားစုဆုိတာ အခြင့္အေရးယူဖို႕
မဟုတ္ဘူး။ ပုိၿပီးေတာ့ တာ၀န္ယူဖို႕။ အဲသလိုပဲျမင္ပါတယ္။ ကုိယ့္မွာ
အင္အားပုိၿပီးေတာ့မ်ား လို႕ရွိရင္ တာ၀န္ပုိၿပီးေတာ့ ယူရမယ္။
အခြင့္အေရးကုိ ေလွ်ာ့ၿပီးေတာ့ယူရမယ္။

ဒါမွ လူ႕သိကၡာနဲ႕ညီတဲ့ ကၽြန္မတို႕ႏိုင္ငံအတြက္ ေကာင္းတဲ့အစဥ္အလာေတြ
ျဖစ္ႏုိင္မွာပါ။ ေတာ္လွန္ေရးသမားဆုိတဲ့ အဓိပၸာယ္ကုိ ေဖာ္ဆိုတဲ့အခါမွာ
ဆရာႀကီးမင္းသု၀ဏ္ရဲ႕့ “သူ႕မွာတမ္း ” ဆိုတဲ့ ကဗ်ာေပၚအေျခခံၿပီးေတာ့
ေျပာခ်င္တယ္။ ေတာ္လွန္ေရးသမားရဲ႕ စိတ္ဓာတ္ဆိုတာ ေနာက္ဆုံးတုိင္၊
ေနာက္ဆုံးစြန္းတုိင္၊ အဲဒီကဗ်ာကုိ ဖတ္ဖူးတဲ့သူေတြ ၊ မွတ္မိတဲ့သူေတြ
သိပါလိမ့္မယ္။ ဒီေတာ္လွန္ေရးသမားႀကီးက ေတာ္လွန္ေရးမၿပီးခင္
က်ဆုံးသြားတဲ့အခါက်ေတာ့ သူက ေတာင္းပန္သြားတယ္၊ အားနာပါတယ္၊ လမ္းဆုံး ကို
သူမမီ ေတာ့ဘူး။ အဲဒီလုိပဲျဖစ္ရမယ္။ ကုိယ္က ဘယ္ေလာက္လုပ္ေပးပါတယ္ဆုိတာ
ေျပာမယ့္အစား ကုိယ္ဒါ့ထက္ပိုၿပီးေတာ့ မလုပ္ေပးႏုိင္တာကို
မေက်နပ္ႏုိင္ပါဘူး။ မလုပ္ေပးႏုိင္လုိ႕ ေတာင္းပန္ ပါတယ္ဆုိတဲ့
စိတ္ဓာတ္အားလုံးမွာ ရွိရမယ္။ အဲဒီလုိ စိတ္ဓာတ္မ်ဳိးနဲ႕လုပ္သြားရမယ္။

အခုဆုိရင္ ကမၻာႀကီးမွာ ေနာက္ဆုံးေတာ္လွန္ေရးကို IT ေတာ္လွန္ေရးေပါ့ေနာ္၊
ဒီလုိ သူတို႕ ေခၚၾကတယ္။ နည္းပညာေတာ္လွန္ေရးေပါ့။ အရင္တုန္းက စက္မႈ
ေတာ္လွန္ေရးလည္း ရွိခဲ့ တယ္။ ေတာ္လွန္ေရးအမ်ဳိးမ်ဳိးရွိခဲ့တယ္။
ေတာ္လွန္ေရးဆုိတာက အေျပာင္းအလဲႀကီးတခုပဲ။ သိသာတဲ့ အေျပာင္းအလဲႀကီးတခုပဲ။
အဲဒီလို အေျပာင္းအလဲေတြက ကၽြန္မတို႕ ကမၻာႀကီးတည္သေရြ႕ ရွိေနမွာပဲ။
ကၽြန္မတို႕အားလုံးမွာ ေတာ္လွန္ေရးစိတ္ဓာတ္ေမြးတယ္ဆုိတာက အဲဒါကုိ
ေျပာတာပဲ။ ေခတ္နဲ႕အညီ ကုိယ္ရဲ႕တာ၀န္ကုိ ဆုံးခန္းတုိင္ေအာင္ ဆက္ၿပီး
ထမ္းေဆာင္သြားခ်င္တဲ့စိတ္ပဲ။

အခု ကၽြန္မတုိ႕က ေခတ္နဲ႕အညီ ျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓာတ္ေတြ ကုိ ဘယ္ေတာ့မဆုိ
ခုိင္ၿမဲသထက္ ပုိၿပီးေတာ့ ခုိင္ၿမဲေအာင္လုပ္သြားရမွာ၊
အဆုံးရွိမွာမဟုတ္ဘူး။ ဘယ္ေတာ့မွ အဆုံးရွိမွာမဟုတ္ဘူး။ ပင္လုံညီလာခံ၊
ဒုတိယပင္လုံညီလာခံ ေခၚၿပီးလုိ႕ရွိရင္ ၿပီးၿပီဆုိတာမ်ဳိးမဟုတ္ဘူး။
ပင္လုံညီလာခံကခ်မွတ္တဲ့ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေတြကို အေကာင္ အထည္ေဖာ္ရမယ္၊ ဆက္ၿပီး
ဆက္ၿပီးေတာ့ ပင္လုံစိတ္ဓာတ္ေတြကုိ ပုိၿပီးေတာ့ ခုိင္မာေအာင္၊ ပုိၿပီးေတာ့
က်ယ္ျပန္႕လုိ႕ ႀကဳိးစားသြားရမယ္၊ ကၽြန္ခပ္တုိတုိပဲေျပာပါရေစ။

ေပးလုိက္တဲ့ တာ၀န္ေတြ၊ အခုေပးတဲ့တာ၀န္ေတြကို ေက်ပြန္ေအာင္ႀကဳိးစားပါ့မယ္။
ဒီလိုႀကဳိးစားတဲ့ေနရာမွာ ၀ုိင္းၿပီးေတာ့ အကူအညီေပးၾကပါ။ အႀကံဉာဏ္ေပးၾကပါ။
သေဘာမတူရင္လည္း သေဘာမတူဘူးလုိ႕ ေျပာၾကပါ။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ဘာျဖစ္လုိ႕
သေဘာမတူတာလဲ၊ ကၽြန္မလုပ္ပုံကုိင္ပုံေတြကုိ သေဘာမတူတာလား၊ ဘာျဖစ္လုိ႕
သေဘာမတူတာလဲ ဆုိတာကို ေျပာၾကပါ။ ကၽြန္မက အဲဒီ ဘာျဖစ္လုိ႕ ဆုိတဲ့ေမးခြန္းက
အင္မတန္အေရးႀကီးတယ္လုိ႕ ထင္ပါတယ္။ မႀကဳိက္ဘူးလုိ႕ ေျပာရုံနဲ႕မရဘူး။
ႀကဳိက္တယ္လုိ႕ ေျပာရုံနဲ႕လည္း မရဘူး။ ကုိယ့္မွာ
အေၾကာင္းအခ်က္ ခုိင္ခုိင္မာမာရွိရမယ္။ အဲဒီေတာ့မွ တဘက္က နားလည္ႏုိင္မယ္။
ဘယ္လုိျပဳျပင္ရမလဲ၊ ဘာျဖစ္လုိ႕ ျပဳျပင္သင့္သလဲဆုိတာ သေဘာေပါက္မယ္။

ဒီတာ၀န္ထမ္းေဆာင္ဖုိ႕ ၀ါရင့္ႏုိင္ငံသမားႀကီးမ်ားျဖစ္တဲ့ လူႀကီးမ်ား၊
ကၽြန္မတို႕နဲ႕ တမ်ဳိးဆက္တည္းျဖစ္တဲ့ ပုဂၢဳိလ္မ်ား၊ ကၽြန္မတို႕ ထက္ငယ္တဲ့
၈၈ မ်ဳိးဆက္လို႕ ပဲဆုိပါေတာ့၊ လူလတ္ပုိင္း၊ ေနာက္ၿပီးတဲ့ တက္သစ္စျဖစ္တဲ့
လူငယ္ပုိင္းေတြက အားလုံး ၀ုိင္းၿပီးေတာ့ ကူညီၾကပါ။ အားလုံး၀ုိင္းၿပီးေတာ့
လုပ္ၾကပါ။ အားလုံးရဲ႕တာ၀န္က တေယာက္ခ်င္း ၊ တဦးခ်င္း ရဲ႕
တာ၀န္ျဖစ္တယ္ဆုိတဲ့ စိတ္ဓာတ္ကုိ ထားေစခ်င္တယ္။ ကၽြန္မတို႕မွာ
အားနည္းခ်က္ေတြ ရွိလို႕ရွိရင္ အားနည္းခ်က္ဟာလည္း လူတုိင္းနဲ႕ဆုိင္တယ္၊
ေအာင္ျမင္မႈ ကလည္း လူတုိင္းနဲ႕ဆုိင္တယ္ဆုိတဲ့ စိတ္ဓာတ္ကို ထားေစခ်င္တယ္။
တခ်ဳိ႕က်ေတာ့ အားနည္းခ်က္ဆုိရင္ ငါနဲ႕မဆုိင္ဘူး၊ ေအာင္ျမင္မႈဆုိရင္ေတာ့
သူတုိ႕ပဲ၊ သူတို႔ပဲ ဆိုတာေတြ ကေတာ့ မျဖစ္ဘူးေနာ္။ အဲဒီစိတ္ဓာတ္ကုိ
ကၽြန္မတုိ႕ ဖယ္ရွားရမယ္။ ပုဂၢဳိလ္တဦးခ်င္း ၊ တေယာက္ခ်င္းကလည္း ဒီလို
စိတ္ဓာတ္ထားရမယ္၊ အဖြဲ႕အစည္းတခုခ်င္းကလည္း အဲလုိစိတ္ဓာတ္ထားရမယ္။
ကၽြန္မတို႕ လုပ္တာေအာင္ျမင္ရင္ ဒုိ႕ NLD ကြ ဆုိၿပီး အဲလို ေျပာတာက
အင္မတန္မွ မွားတယ္။ တခ်ဳိ႕က်ေတာ့လည္း ႏုိင္ငံေရးနဲ႕ပတ္သက္လုိ႕ လုပ္တာ
သိပ္အားမရလုိ႕ရွိရင္ အဲဒါ NLD ပဲ ဆုိၿပီး လက္ညဳိးထုိးတာလည္းရွိတယ္။
အဲဒီႏွစ္ခုစလုံးက မမွန္ဘူး။

အားလုံးတကယ္ပဲ ဒီတုိင္းျပည္မွာ စစ္မွန္တဲ့ စိတ္ဓာတ္ေတာ္လွန္ေရးႀကီးကို
ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္လုပ္ခ်င္တယ္ဆုိလုိ႕ရွိရင္ အားနည္းခ်က္ေတြကိုလည္း
အားလုံးနဲ႕ ဆုိင္တယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္ထားရမယ္၊ ေအာင္ျမင္ခ်က္ေတြကိုလည္း
အားလုံးနဲ႕ ဆုိင္တယ္ ဆုိတဲ့ စိတ္ဓာတ္္ထားရမယ္။ ဒါက တကယ္ကုိ ညီညြတ္ေရးရဲ႕
အေျခခံပဲ။ ကၽြန္မတို႕ ပင္လုံစိတ္ဓာတ္ကုိ ထူေထာင္ႏုိင္ရင္
ကၽြန္မတို႕တုိင္းရင္းသားအားလုံး၊တုိင္းရင္းသားထဲမွာ ဗမာကို
ထည့္ၿပီးေျပာလုိက္မယ္၊ ဗမာနဲ႕ တုိင္းရင္းသားဆိုတာ
သိပ္ၿပီးေျပာစရာမလိုဘူး။ ကၽြန္မတုိ႕လည္း တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးပဲ။
တုိင္းရင္းသားထဲက တစုပဲ။ ကၽြန္မတို႕ တုိင္းရင္းသား အားလုံးရဲ႕
လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေၾကာင့္ ေအာင္ျမင္တယ္ဆိုတာကိုပဲ ေရွးရႈၿပီးေတာ့
စဥ္းစားသြားပါ မယ္လုိ႕ ကၽြန္မကတိျပဳတယ္ပဲ ေျပာပါရေစ။ ကၽြန္မ
ကတိျပဳတယ္လည္း သိပ္ၿပီးမေျပာခ်င္ဘူး။ ကတိဆုိတာ
ေသခ်ာတည္ႏုိင္တယ္ဆုိတဲ့အာမခံခ်က္ရွိမွ။ ကၽြန္မလုပ္ႏုိင္သေလာက္လုပ္သြား
မယ္။ ကၽြန္မ တတ္ႏုိင္သေလာက္ ဒီတာ၀န္ကို ေက်ပြန္ေအာင္ လုပ္သြားပါမယ္လုိ႔ပဲ
ေျပာပါရေစ။ ။ ”

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္ကိုု သုုံးေရာင္ျခယ္အဖြဲ႔၀င္တိုု႔က သြားေရာက္ဂါရ၀ျပဳ

မိုုးမခအေထာက္ေတာ္ ႏိုု၀င္ဘာ ၂၁၊ ၂၀၁၀



၈၈ အေရးေတာ္ပုုံကာလ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္ ႏိုုင္ငံေရးတြင္ စတင္၀င္ေရာက္ခ်ိန္ကတည္းက စတင္ျပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္၏ လုုံျခဳံေရးႏွင့္ ေနအိမ္ကိုု ကာကြယ္မႈ၊ ေစာင့္ေရွာက္မႈမ်ား ေပးခဲ့သည့္ သုုံးေရာင္ျခယ္အဖြဲ႔လူငယ္အဖြဲ႔တိုု႔က ယခုုေဒၚစုုလြတ္ေျမာက္္လာခ်ိန္တြင္ သြားေရာက္ေတြ႔ဆုုံျပီး ဂါရ၀ျပဳ ကန္ေတာ့ခဲ့ၾကသည္ဟုု သိရသည္။ ယမန္ေန႔က ညေန ၆ နာရီမွာ ၈ နာရီအထိ ေနအိမ္တြင္ သြားေရာက္ေတြ႔ဆုုံခဲ့ၾကသည္ဟုု ဆိုုသည္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ ပထမဦးဆုုံးအၾကိမ္ က်စဥ္အခ်ိန္ကတည္းက သုုံးေရာင္ျခယ္လူငယ္မ်ားမွာ အင္န္အယ္ဒီပါတီ၀င္မ်ား၊ ႏိုုင္ငံေရးအင္အားစုုမ်ားကဲ့သိုု႔ ဖမ္းဆီးျခင္း ဖိႏွိပ္ျခင္းမ်ား ခံခဲ့ရသည္။ အခ်ဳိ႔မွာ ျမန္မာျပည္တြင္းတြင္ က်န္ရစ္ျပီး အခ်ဳိ႔မွာ ျပည္ပႏိုုင္ငံမ်ားသိုု႔ ေရာက္ရွိေနၾကျပီ ျဖစ္ရာ ယခုုကဲ့သိုု႔ သြားေရာက္ေတြ႔ဆုုံခ်ိန္တြင္ လူငယ္ ၇ ဦး သာ ရွိေတာ့သည္ကိုု ေတြ႔ရသည္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္မွာ သူတိုု႔ႏွင့္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကြဲကြာေနခဲ့ျပီး ျပန္လည္ေတြ႔ဆုုံရသျဖင့္ အလြန္ ၀မ္းသာေၾကာင္း၊ မိမိ၏ သားမ်ားကိုု ျပန္ေျပာင္း သတိရေစျပီး မိမိသားမ်ားကိုုလည္း ယခုုကဲ့သုုိ႔ ေတြ႔ဆုုံခ်င္သည္ဟုု ေျပာေၾကာင္း၊ မိမိမွာ အေ၀းမွာ ေရာက္ေနရသျဖင့္ ထိုုသိုု႔ ၾကားရသည္ကိုုပင္ ၀မ္းနည္း ၀မး္သာျဖစ္ျပီး မ်က္ရည္က်မတတ္ျဖစ္ရေၾကာင္း ဆန္ဖရန္စစၥကိုုေရာက္ သုုံးေရာင္ျခယ္လူငယ္တဦးျဖစ္သူ ကိုုမိုုးေက်ာ္က မိုုးမခသိုု႔ ေျပာျပသည္။

သုုံးေရာင္ျခယ္လူငယ္မ်ားမွာ ေဒသအသီးသီးသိုု႔ ေရာက္ရွိေနသည့္တိုုင္ အဆက္အသြယ္မျပတ္ ထိေတြ႔လ်က္ရွိျပီး ျမန္မာျပည္အေရး တတ္ႏိုုင္သည့္ဖက္က ကူညီလုုပ္ကိုုင္မႈမ်ား ျပဳလုုပ္ေနဆဲ ျဖစ္သည္ဟုု ဆိုုသည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္အား ပီစီကြန္ပ်ဴတာ ႏုုတ္ဘြတ္တလုုံးႏွင့္ မိတ္ဆက္ျပသမႈမ်ား ျပဳခဲ့ၾကျပီး ေဒၚစုုက မိမိမွာ အက္ပဲကြန္ပ်ဴတာကိုု ယခင္က သုုံးစြဲေနက် ျဖစ္သည္ဟုု မွတ္ခ်က္ေပးသည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္က ယခုုကဲ့သိုု႔ သုုံးေရာင္ျခယ္လူငယ္မ်ား ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ခ်စ္ခင္ညီညြတ္လ်က္ အဆက္မျပတ္ရွိေနျခင္းအတြက္ ၀မ္းသာဂုုဏ္ယူေၾကာင္း ေျပာၾကားသည္ဟုု သိရသည္။

(ဓာတ္ပုုံ - ႏိုု ၂၀၊ ၂၀၁၀၊ ရန္ကုုန္၊ ေဒၚစုုအိမ္၊ သုုံးေရာင္ျခယ္လူငယ္မ်ား (သုုံးေရာင္ျခယ္)

အင္အား အလုံးအရင္း တုိးခ်ဲ႕လာ သည့္ နအဖတပ္မ်ားေၾကာင့္ ေဒသခံရြာသားမ်ား စုိးရိမ္ထိတ္လန္႔

November 20, 2010 ေစာသိန္းျမင့္ (ေကအုိင္စီ)

ကရင္ျပည္နယ္ ဘုရားသုံးဆူၿမိဳ႕နယ္ခဲြတြင္ ယခုရက္ပုိင္းအတြင္း နအဖ စစ္တပ္မ်ား အင္အား အလုံးအရင္းျဖင့္ တုိးခ်ဲ႕လာၿပီး ေကအဲန္ယူႏွင့္ တုိက္ပဲြျဖစ္ပြားလာႏိုင္သည့္အေရးကို ရြာသားမ်ား အလြန္စုိးရိမ္ထိတ္လန္႔ၾကသည္ဟု သိရသည္။

ႏုိ၀င္ဘာလ ၁၄ရက္ေန႔ႏွင့္ ၁၅ရက္ေန႔တြင္ ၿမိဳင္ကေလး၊ သက္ကယ္၊ ေက်ာက္ခဲြ၊ ေက်ာက္ပူ၊ တာ့ေဒး၊ အပလုံ စသည့္ေက်းရြာ မ်ားမွ ရြာသားတခ်ဳိ႕သည္ ရြာထဲတြင္ တုိက္ပဲြ တစုံတရာျဖစ္ပြားပါက နအဖစစ္တပ္၏ ေပၚတာေခ်ာဆဲြခံရမည္ကုိ စုိးရိမ္ၾက သျဖင့္ တမိေခ်ာင္းတဘက္ကမ္းသုိ႔ ယေန႔အထိ ကူးလာေနေၾကာင္း နယ္ေျမခံ ကရင္ရဟန္းပ်ဳိသမဂၢအဖဲြ႕၀င္တပါးက မိန္႔ၾကား သည္။

၎က “အဲဒီရြာေတြဟာ ဗမာစစ္သားေတြ တက္လာတဲ့လမ္းအတုိင္း ျဖစ္ေနတယ္ေလ။ တုိက္ပဲြျဖစ္ရင္ သူတုိ႔ေတြပဲ အထိနာမွာ ဆုိေတာ့ သူတုိ႔အတြက္ လုံၿခံဳတယ္လုိ႔ ထင္တဲ့ေနရာေတြမွာ တိမ္းေရွာင္သြားတာ အေယာက္(၂၀၀)ေလာက္ ရွိတယ္လုိ႔ ေျပာ ၾကတယ္။”ဟု မိန္႔ၾကားသည္။

ၿပီးခဲ့သည့္ ႏုိ၀င္ဘာလဆန္းပုိင္းက ဒီေကဘီေအႏွင့္ နအဖစစ္တပ္တုိ႔ ဘုရားသုံးဆူၿမိဳ႕အတြင္း ဒီေကဘီေအႏွင့္ နအဖစစ္တပ္ တုိ႔ တုိက္ပဲြျဖစ္ပြားခဲ့ခ်ိန္မွစ၍ ယခုအခ်ိန္အထိ နအဖ စကခ(၈)ႏွင့္ စကခ(၁၂)လက္ေအာက္ခံ တပ္ရင္း ၅ရင္းမွ စစ္သည္အင္ အား ၅၀၀ေက်ာ္တုိးလာသည္ဟု ကရင္အမ်ဳိးသားလြတ္ေျမာက္ေရးတပ္မေတာ္(ေကအဲန္အယ္လ္ေအ) တပ္ရင္း(၁၆)ကလည္း အတည္ျပဳ ေျပာဆိုသည္။

ေကအဲန္အယ္လ္ေအ တပ္ရင္း(၁၆) တပ္ခဲြ(၂) ဒုခဲြမွဴး ေစာဘူ႕ေဂက “ဘုရားသုံးဆူ ပစ္ခတ္မႈျဖစ္ပြားတဲ့အခ်ိန္ကစၿပီး နအဖက ေတာ့ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း အင္အားတုိးခ်ဲ႕လာတာ ကေန႔အထိပဲ။ အခုဆုိရင္ စကခ(၈)က ခမရ(၄၀၁)၊ (၄၀၂)၊ (၄၀၅)၊ (၄၀၆) နဲ႔ စကခ(၁၂)က ခလရ(၂၈၃)။ အဲဒီတပ္ရင္း (၅)ရင္းဆုိရင္ အင္အား ၅၀၀ရွိၿပီ။ ဒီေန႔လည္း စကခ(၈)က နည္းဗ်ဴဟာ(၁)မွဴး ဗုိလ္မွဴးႀကီးသိန္းေဇာ္ ဘုရားသုံးဆူကို ေရာက္လာၿပီ။”ဟု ေျပာသည္။

ယမန္ေန႔က ဘုရားသုံးဆူဂြင္တေနရာတြင္ ေကအဲန္အယ္လ္ေအ တပ္ရင္း(၁၆) တပ္ရင္းမွဴး ဒုဗုိလ္မွဴးႀကီးမန္းတင္လႈိင္က သက္ဆုိင္ရာ ရြာသူႀကီးႏွင့္ သံဃာေတာ္မ်ားအား ေတြ႕ဆုံခဲ့ၿပီး ထြက္ေျပးခဲ့ၾကသည့္ ရြာသားမ်ားအား ရြာအတြင္းသုိ႔ ျပန္လည္ ေနထုိင္ခုိင္းရာတြင္ ရြာသားအခ်ဳိ႕မွာ ျပန္လည္ေနထုိင္ခဲ့ေသာ္လည္း အခ်ဳိ႕မွာ တိမ္းေရွာင္ေနဆဲျဖစ္သည္ဟု သိရသည္။

ထုိ႔အျပင္ နအဖစစ္တပ္မ်ား တပ္အင္အား တုိးခ်ဲ႕လာသည့္တခ်ိန္တည္းတြင္ စစ္ပစၥည္းႏွင့္ တပ္ရိကၡာမ်ားကို သယ္ယူပုိ႔ေဆာင္ ရန္အတြက္ ရြာသားမ်ား၏ ႏြားလွည္းမ်ားကို ေခၚယူအသံုးျပဳသည့္အျပင္ ရြာသားကိုယ္တုိင္လည္း ေပၚတာထမ္းေပးရေၾကာင္း ရြာခံတဦးက ေျပာသည္။

“ၿပီးခဲ့တဲ့ ၁၅ရက္ေန႔က ဗမာစစ္သားေတြ ရြာထဲကို၀င္လာေတာ့ ရြာမွာ ေယာက်္ားေတြ အကုန္ ထြက္ေျပးခဲ့ၾကတယ္။ နအဖက ေျပာတယ္ ေယာက်္ားေတြ ျပန္မလာလုိ႔ရွိရင္ အိမ္မွာက်န္တဲ့ မိန္းမေတြကိုပဲ ေပၚတာေခၚမယ္လုိ႔ ေျပာေတာ့ ေယာက္်ားေတြ အကုန္ျပန္ၿပီး ေပၚတာထမ္းရတယ္။” ဟု ေျပာသည္။

အဆိုပါ နအဖတပ္မ်ားသည္ လက္ရွိအခ်ိန္တြင္ ဘုရာသုံးၿမိဳ႕ျပင္ ပတ္ပတ္လည္ႏွင့္ ယခင္ ဒီေကဘီေအတပ္ဖဲြ႕မ်ား၏ စခန္း၊ ဂိတ္မ်ားတြင္ ၀င္ေရာက္ေနရာယူထားေသာ္လည္း ထူးျခားသည့္ စစ္ေရးလႈပ္ရွားမႈ တစုံတရာ လုပ္ေဆာင္ျခင္းမရွိေသးေပ။

ၿမိဳ႕တက္ SSA ေျမာက္ပိုင္း အမာခံမ်ား အားေစာင့္ဖမ္းရန္ လား႐ႈိး တိုင္းစစ္ဌါနခ်ဳပ္ညႊန္ၾကား

November 20, 2010 သွ်မ္းသံေတာ္ဆင့္

အပစ္ရပ္ သွ်မ္းျပည္တပ္မေတာ္ (ေျမာက္ပိုင္း) ထိန္းခ်ဳပ္နယ္ေျမအတြင္းမွ ၿမိဳ႕ေပၚသြားေလ့ရွိေသာ သွ်မ္းတပ္ႏွင့္ ဆက္စပ္ႏွီးႏြယ္သူမ်ားအား ေစာင့္ၾကည့္ဖမ္းဆီးရန္ လား႐ႈိးတုိင္းစစ္ဌါနခ်ဳပ္မွ ညႊန္ၾကားထားေၾကာင္း စံုစမ္းသိရွိရပါသည္။

“သွ်မ္းျပည္တပ္မေတာ္ဌါနခ်ဳပ္အေျခစိုက္တဲ့ ဝမ့္ဟိုင္းဘက္ကျပည္သူအခ်ဳိ႕ေရာ၊ SSA ေျမာက္ပိုင္းနဲ႔ဆက္ႏြယ္ဖူးတဲ့ သူေတြေရာ ၿမိဳ႕ထဲ၀င္လာတာ စံုစမ္းသိရွိရရင္ ေစာင့္ၾကည့္စစ္ေဆးဖို႔ညႊန္ၾကားထားတယ္” ဟု လား႐ႈိးေဒသခံတစ္ဦးက ေျပာပါသည္။

လား႐ႈိးတုိင္းစစ္ဌါနခ်ဳပ္က သွ်မ္းျပည္တပ္မေတာ္ထဲက မိသားစုအသိုင္းအဝိုင္းျဖစ္ေစ၊ မကင္းရာမကင္းေၾကာင္း ရပ္ရြာ လူထုျဖစ္ေစ၊ ကုန္သည္ပြဲစားျဖစ္ေစ လား႐ႈိး၊ မိုင္းရယ္၊ တန္႔ယန္း၊ ေက်းသီးႏွင့္ မိုင္း႐ႈးၿမိဳ႕မ်ားအတြင္း ဝင္ထြက္သြား လာမႈကို ေစာင့္ၾကည့္စစ္ေဆး ဖမ္းဆီးရန္ု ညႊန္ၾကားထားသည္ဟုဆို၏။

တဖက္၌လည္း သွ်မ္းျပည္တပ္မေတာ္မွ အမွတ္ (၁) စစ္ေဒသတပ္မွဴး ဒု-ဗိုလ္မွဴးႀကီးေငါင္းဖွ က မိုင္းနန္းအုပ္စု ဝမ့္အစ္ႏွင့္ တူယားအုပ္စု မိုင္းခန္၊ တူယားေက်းရြာမ်ားအနီး ႏွစ္ရွည္လမ်ား တဲထိုးစခန္းလုပ္ေနရာယူထားေသာ မိမိတပ္ဖြဲ႕မ်ားအား ႏိုဝင္ဘာ ၁၄ ရက္၌ မီး႐ႈိ႕ဖ်က္ဆီး၍ ေတာတြင္း၌သာေနခိုင္းေၾကာင္းသိရွိရသည္။

“အဲဒီေနာက္ပိုင္း ႏိုဝင္ဘာ ၁၅ ရက္ကစၿပီး နအဖစစ္သားေတြ ညပိုင္းစစ္ေၾကာင္းလွည့္ ေမႊေႏွာက္တာ သိပ္မရွိ ေတာ့ဘူး။ ဝမ့္ဟိုင္းအနီးတ၀ိုက္ေနရာယူထားတဲ့ နအဖတပ္အားလံုး မိုင္းေနာင္ဖက္ျပန္ဆုတ္ခြါသြားတယ္။ ဝမ့္ဇန္႔နဲ႔ စိန္ေက်ာ့ ဘက္ဘဲက်န္ေတာ့တယ္” ဟု အမည္မေဖာ္လိုေက်းရြာအႀကီးအကဲတစ္ဦးကေျပာပါသည္။

သွ်မ္းျပည္အေရွ႕ပိုင္း မိုင္းလားတပ္ဖြဲ႕ထိန္းခ်ဳပ္နယ္ေျမ မိုင္းယန္းတြင္မူ ဧၿပီ ၇ မွစ၍ ည ၇ နာရီမွ မနက္ ၆ နာရီအထိ အျပင္မထြက္ရ ေနဝင္မီးၿငိမ္းအမိန္႔ ယေန႔တိုင္ထုတ္ျပန္ထားေၾကာင္း တာခ်ီလိတ္ေရာက္ မိုင္းယန္းနအဖစစ္သား တစ္ဦးက ဤကဲ့သို႔ေျပာပါသည္။

“မိုင္းလားဘက္ကဝင္လာတဲ့ ျပည္သူေတြကို ေစာင့္ၾကည့္စစ္ေဆးတာတို႔ မရွိပါဘူး။ က်ေနာ္တို႔ဘက္က စစ္မ်က္ႏွာ စဖြင့္ဖို႔လဲ မရွိပါဘူး။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုကာကြယ္ဖို႔ဘဲရွိပါတယ္။ မိုင္းလားဘက္ ဝမ္းစာအတြက္ ရွာေဖြစားေသာက္ေနရ ေတာ့ စတုိက္ရင္ က်ေနာ္တို႔ဘဲထမင္းငတ္မွာ”

မိုင္းယန္းၿမိဳ႕၌ ခလရ ၂၇၉ ႏွင့္ ၂၈၁ တပ္ရင္းႏွစ္ရင္းသာရွိၿပီး အင္အား ၂၅၀ သာရွိေၾကာင္း သိရွိရသည္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဓာတ္ပုံေတြ ပိုထည့္လို႔ ဂ်ာနယ္ထုတ္ေ၀ခြင့္ ယာယီအပိတ္ခံရ

2010-11-21

ျမန္မာ့ ဒီမိုကေရစီ ေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ ဓာတ္ပုံေတြကို စာေပစိစစ္ေရးက သတ္မွတ္ထားထာထက္ ပိုမို ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ ျပည္တြင္းဂ်ာနယ္ ႏွစ္ေစာင္ကို မေန႔က ေနျပည္ေတာ္အမိန္နဲ႔ ဆိုၿပီး သက္ဆိုင္ရာက သီတင္းသုံးပတ္စီ ရပ္နားခိုင္းလိုက္တယ္လို႔ ဂ်ာနယ္ တာ၀န္ခံေတြက အာအက္ဖ္ေအကို ေျပာပါတယ္။
ရပ္နားခိုင္းလိုက္တဲ့ ဂ်ာနယ္ေတြကေတာ့ ဒီအပတ္ ဂ်ာနယ္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ပုံကို မ်က္နွာဖုံး အျပည့္တင္ၿပီး ေဆာင္းပါးေရးသားခဲ့တဲ့ 7 Days ဂ်ာနယ္ နဲ႔ Hot News ဂ်ာနယ္တို႔ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီရက္ပိုင္းအတြင္းမွာ First Eleven အားကစားဂ်ာနယ္က - စု လြတ္ၿပီ၊ စည္းလုံးၾက- လို႔ အဓိပၸါယ္ ေကာက္ႏိုင္တဲ့ အဂၤလိပ္စာသားေတြ ေဖာ္ျပခဲ့လို ့ထုတ္ေဝခြင့္ ႏွစ္ပတ္ ရပ္နား အျပစ္ေပးအၿပီးမွာ ဒီ ဂ်ာနယ္ႏွစ္ေစာင္ကို သုံးပတ္စီ ရပ္နားခိုင္းခဲ့တာမို႔ ဒီတပတ္ အတြင္းမွာဘဲ စစ္အစိုးရ စာေပစိစစ္ေရးက ရပ္နားလိုက္တဲ့ ဂ်ာနယ္ သုံးေစာင္ ရွိသြားၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။

ဂ်ာနယ္ ထုတ္ေ၀ခြင့္ မရပ္ရေပမယ့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လြတ္ေျမာက္လာတဲ့ သတင္းကို လိုအပ္တာထက္ ပိုထည့္တယ္ ဆိုၿပီး ျမန္မာပိုစ့္ အပါအ၀င္ ဂ်ာနယ္ အမ်ားအျပားလည္း ျပင္းျပင္းထန္ထန္ သတိေပး ခံခဲ့ရတယ္လို႔ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕က မီဒီယာသမားေတြက ေျပာပါတယ္။

လက္ရွိမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လြတ္ေျမာက္လာတဲ့ သတင္းဟာ ျပည္သူေတြအၾကား ေရပန္း အစားဆုံး သတင္းျဖစ္ေနၿပီး သတင္းပါတ့ဲ ဂ်ာနယ္ကို အလုအယက္ ၀ယ္ယူတာေၾကာင့္ စာေပစိစစ္ေရးက တားထားတဲ့ ၾကားကပဲ ဂ်ာနယ္သမားေတြက ထည့္ၾကတာလို ့ ရန္ကုန္ စာနယ္ဇင္း အသိုင္းအ၀န္းက ေျပာၾကပါတယ္။


ျပည္တြင္းမီဒီယာ တခုျဖစ္သည့္ Eleven Media Group အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာတြင္ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ႏုိဝင္ဘာလ ၁၃ ရက္ေန႔က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လြတ္ေျမာက္လာသည့္ သတင္းႏွင့္ ဓာတ္ပံု ေဖာ္ျပထားသည္ကို ေတြ႔ရပံု။ (Image: RFA)

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္က ၀ါရင့္ႏိုုင္ငံေရးသမားၾကီးမ်ားအား ဂါရ၀ျပဳ

တာရာေ၀ယံ
ႏိုု၀င္ဘာ ၂၁၊ ၂၀၁၀



ျမန္မာဒီမိုုကေရစီ လႈပ္ရွားမႈ ေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္ဟာ ယမန္ေန႔ နံနက္ပိုုင္း ၉ နာရီက ပါရမီလမ္းမွာ ရွိတဲ့ သခင္သိန္းေဖေနအိမ္မွာ ၀ါရင့္ႏိုုင္ငံေရးသမားၾကိးမ်ားကိုု ဂါရ၀ျပဳ ေတြ႔ဆုုံကန္ေတာ့ခဲ့ပါတယ္။

ဂါရ၀ျပဳ ေတြ႔ဆုုံပြဲမွာ ဦးခင္ေမာင္ၾကည္က ၀ါရင့္ႏိုုင္ငံေရးသမားၾကီးမ်ားကိုု တဦးခ်င္းစီ မိတ္ဆက္ခဲ့ေပးျပီး “အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး လိုုလားသူမ်ားနဲ႔ ဒီမိုုကေရစီအင္အားစုုမ်ား” ရဲ့ “သက္ၾကီး၀ါရင့္ ႏိုုင္ငံေရးသမားမ်ားသိုု႔ အၾကံေပးတင္ျပ ေမတၱာရပ္ခံခ်က္” ကိုု ဖတ္ၾကားခဲ့ပါတယ္။
ဗကသေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္၊ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲ ေက်ာခိုုင္းခဲ့သူ၊ ကိုျဖဳိးမင္းသိန္းက သက္ၾကီး၀ါရင့္ ႏိုုင္ငံေရးသမားမ်ားအား ကန္ေတာ့ၾကိဳးကိုု ဖတ္ၾကားခဲ့ပါတယ္။

အင္န္အယ္ဒီ ဒုုဥကၠ႒ ဦးတင္ဦးက ဇိုုမီးအမ်ဳိးသားကြန္ဂရက္ ၂၂ ႏွစ္ေျမာ္ ေမြးေန႔ က်င္းပစဥ္က တိုုင္းရင္းသားအင္အားစုုမ်ား၊ အင္န္အယ္ဒီပါတီ၀င္မ်ား ေဆြးေႏြးညိွႏႈိင္းခဲ့ၾကတဲ့ အမ်ဳိးသားညီညြတ္ေရးအတြက္ လုုိအပ္ေနဆဲျဖစ္တဲ့ ဒုုတိယပင္လုုံညီလာခံ ေဆာင္ရြက္ရန္အတြက္ ကေလးျမိဳ႔ေၾကညာစာတမ္းပါ အခ်က္မ်ား အတုုိင္း ဆက္လက္ေဆာင္ရြက္မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း အားလုုံးပါ၀င္ ေဆာင္ရြက္ၾကဖိုု႔ တိုုက္တြန္း ေျပာၾကားသြားပါတယ္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္က အမွာစကားေျပာၾကားရာမွာ
အမ်ဳိးသားရင္ၾကားေစ့ေရးနဲ႔ ဒုုတိယပင္လုုံညီလာခံ ေဆာင္ရြက္ႏိုုင္ေရးကိုု ဦးတည္ျပီး ဆရာၾကီးမင္းသုု၀ဏ္ရဲ့ “သူ႔မွာတမ္း” ကဗ်ာထဲကလိုု ေတာ္လွန္ေရးသမားၾကီးတေယာက္ရဲ့ ေတာ္လွန္ေရးအေပၚမွာ ထားတဲ့သေဘာထားမ်ဳိး (သူရဲ့ ေနာက္ဆုုံးအခ်ိန္မွာ ေတာ္လွန္ေရးကိုု ကိုုယ္လုုပ္ခဲ့တာေတြကိုု မေျပာဘဲ၊ သူလုုပ္ႏိုုင္ခဲ့သလာက္ လုုပ္ခဲ့တာအတြက္၊ မျပီးေသးတဲ့ ေတာ္လွန္ေရးတာ၀န္ေတြကိုု ျပီးဆုုံးေအာင္ မေဆာင္ရြက္ႏိုုင္တဲ့အတြက္ ခြင့္လႊတ္ဖိုု႔) ဆိုုတဲ့ သေဘာထားမ်ဳိး ရွိဖိုု႔ လုုိေၾကာင္း ေျပာၾကားသြားပါတယ္။

(ခရီးမတ္တပ္ လမ္းခုုလပ္မွာ ကိုုယ္လြတ္ေရွာင္ခြာ ခြဲရပါ၍ အားနာခဲ့ေၾကာင္း ေျပာပါေလ)
စီအာရ္ပီပီ အဖြဲ႔၀င္ ဇိုုမီးအမ်ဳိးသားကြန္ဂရက္ ဥကၠ႒ ဦးပုုက်ဥ္ရွင္းခန္က ဒုုတိယပင္လုုံညီလာခံ သေဘာတူညီခ်က္ကိုု ဆက္လက္အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုုင္ရန္ လုုပ္ငန္းတာ၀န္မ်ားကိုု ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္အား လႊဲေျပာင္း ေပးအပ္ခဲ့ပါတယ္။

သက္ၾကီး ၀ါရင့္ ႏိုုင္ငံေရးသမားၾကီးမ်ားအား ပူေဇာ္ကန္ေတာ့ပြဲမွာ လူၾကီး ၂၈ ဦးကိုု ဖိတ္ၾကားခဲ့ရာ အေ၀းေရာက္နဲ႔ က်န္းမာေရးေၾကာင့္ မလာႏိုုင္သူ ၈ ဦး ရွိပါတယ္။ လူၾကီး ၂၀ ဦး လာေရာက္ခဲ့တာကိုု ေတြ႔ရပါတယ္။
တက္ေရာက္ခဲ့ၾကသူေတြထဲမွာ သခင္သိန္းေဖ၊ သခင္သိန္းေမာင္၊ သခင္ခ်န္ထြန္း၊ ႏိုုင္ထြန္းသိန္း၊ ႏိုုင္ေငြသိန္း၊ ေျမာင္းျမဘေဆြ၊ ဦးအုုန္းေမာင္၊ ဦး၀င္းတင္၊ ဦးတင္ဦး၊ ဦးေထြးျမင့္ အစရွိသူမ်ား ျဖစ္ေၾကာင္း သိရပါတယ္။

သက္ၾကီး ၀ါရင့္ ႏိုုင္ငံေရးသမားၾကီးမ်ား ပူေဇာ္ ကန္ေတာ့ပြဲအတြက္ ႏိုုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေဟာင္းမ်ား၊ ႏိုုင္ငံေရးအင္အားစုု အသီးသီးက စုုစည္း က်င္းပတာျဖစ္တယ္လိုု႔ သိရပါတယ္။ မတက္ေရာက္ႏိုုင္တဲ့ လူၾကီးမ်ားျဖစ္တဲ့ ဦးေအာင္ေရႊ၊ ဦးလြင္၊ ဦးလြန္းတင္၊ ဆရာဒဂုုန္တာရာတိုု႔ထံ ႏိုုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ားက လိုုက္လံ ပိုု႔ေဆာင္ ကန္ေတာ့ၾကမယ္လိုု႔ သိရပါတယ္။

ဆရာဒုဂုုန္တာရာက ေျပာဆိုုရာမွာ …
“ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္ ေဆာင္ရြက္မယ့္ ဒုုတိယအၾကိမ္ပင္လုုံညီလာခံကိုု က်ေနာ္က သေဘာတူတယ္။ ႏိုုင္ငံအတြက္ ဒါဟာ ျငိမ္းခ်မ္းေရးလုုပ္ငန္းကိုု ေဆာင္ရြက္တာ ျဖစ္တယ္။ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ရဖိုု႔ဆိုုတာ ညီညြတ္ေရး ရွိမွ ျဖစ္တာ။ ညီညြတ္ေရး ရရွိဖိုု႔ ေဆာင္ရြက္တာဟာ ႏိုုင္ငံအတြက္ ၾကီးမားတဲ့ လိုုအပ္ခ်က္ကိုု ျဖည့္ဆည္းတာ ျဖစ္တယ္” လိုု႔ ေျပာလိုုက္ပါတယ္။

သည္ေနရာမွာ အခမ္းအနားမွာ ဖတ္ခဲ့ၾကတဲ့ ေမတၱာရပ္ခံစာနဲ႔ ကန္ေတာ့ၾကိဳး၊ ကဗ်ာ စသည္တိုု႔ကိုု သည္ေနရာမွာ ၾကည့္ႏိုုင္ပါျပီ။
(ဓာတ္ပုုံမ်ား၊ ႏိုု ၂၀၊ ၂၀၁၀၊ ရန္ကုုန္၊ ပါရမီ၊ သခင္သိန္းေဖ ေနအိမ္၊ သက္ၾကီးပူေဇာ္ပြဲ (တာရာေ၀ယံ))

၂၁ ရာစု ပင္လံုညီလာခံ က်င္းပေရး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို တာဝန္ေပးအပ္

2010-11-20



အမ်ိဳးသား ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး လိုလားသူမ်ားနဲ႔ တိုင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ ဒီမိုကေရစီ အင္အားစုေတြက ေခတ္အဆက္ဆက္ ႏိုင္ငံေရးမွာ ပါဝင္ခဲ့တဲ့ သက္ႀကီးဝါႀကီး မ်ိဳးခ်စ္ပုဂၢိဳလ္ေတြကို ကန္ေတာ့တဲ့ပြဲ ဒီကေန႔ က်င္းပခဲ့ၾကသလို၊ ၂၁ ရာစု ပင္လံုညီလာခံနဲ႔ တိုင္းရင္းသားအေရး ေဆာင္ရြက္ဖို႔ ျမန္မာ့ ဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကို ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ တာဝန္ ေပးအပ္လုိက္ၾကပါတယ္

ဒီပြဲကို ရန္ကုန္ၿမိဳ႕က ဝါရင့္ ႏိုင္ငံေရးသမားႀကီး သခင္သိန္းေဖရဲ႕ ေနအိမ္မွာ ဒီကေန႔ မနက္ပိုင္းက က်င္းပခဲ့တာပါ။

ဒီပြဲနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ NLD ျပန္ၾကားေရး တာဝန္ခံတဦး ျဖစ္တဲ့ ဗဟို အလုပ္အမႈေဆာင္ ဦးအုန္းႀကိဳင္က အခုလို ေျပာပါတယ္။

တုိင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ ႏုိင္ငံေရး အင္အားစုမ်ားကေနၿပီး ဒုတိယအႀကိမ္ ပင္လံုသေဘာတူညီခ်က္ ေအာင္ျမင္စြာ ေပၚထြက္လာတဲ့အထိ တိုင္းရင္းသားအားလံုးကို စည္းရံုးၿပီးေတာ့ တတုိင္းျပည္လံုး၊ ဒီမုိကေရစီ အင္အားစုမ်ား အားလံုးကို စည္းရံုးၿပီးေတာ့ ေဆာင္ရြက္ေပးဖို႔ တာဝန္လႊဲအပ္ပါရေစလုိ႔ ေမတၱာရပ္ခံတယ္။ အဲဒီလုိ ေမတၱာရပ္ခံၿပီးေတာ့ ဇုိမီးအမ်ဳိးသား ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္တဲ့ ဦးပူက်င္ရွင္းထန္က ျမန္မာ့ ဒီမုိကေရစီ ေခါင္းေဆာင္နဲ႔ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ အေထြေထြ အတြင္းေရးမွဴး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လက္ကို အမ်ဳိးသား ျပန္လည္သ့င့္ျမတ္ေရး လုိလားတဲ့ ဒီမုိကေရစီ အင္အားစုမ်ား စုေပါင္း လက္မွတ္ေရးထုိးထားတဲ့ အဲဒီ မူရင္း ဒုတိယအႀကိမ္ ပင္လံုညီလာခံ က်င္းပေရးစာတမ္းကို ေပးအပ္ပါတယ္။

မ်ိဳးဆက္အသီးသီးက ဝိုင္းဝန္း တာဝန္ေပးတာကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က လက္ခံၿပီး၊ ဒီကိစၥေတြ အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔ သူတေယာက္တည္း စြမ္းေဆာင္ႏိုင္မွာ မဟုတ္တဲ့အတြက္ အားလံုးက ဝိုင္းဝန္းပါဝင္ ကူညီဖို႔ ျပန္လည္ ေမတၱာရပ္ခံ ခဲ့ပါတယ္။ သက္ႀကီးဝါႀကီးေတြကို ကန္ေတာ့ၿပီး ေနာက္ပိုင္းမွာ မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ကန္ေတာ့ခဲ့ၾကပါတယ္။

ဒီေန႔ပြဲမွာ ၆၂ မ်ိဳးဆက္၊ ၇၄ မ်ိဳးဆက္နဲ႔ ၈၈ မ်ိဳးဆက္ေတြ ပါဝင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ကန္ေတာ့ခံပုဂၢိဳလ္ အေယာက္ ၂၀ ေက်ာ္ရွိၿပီး တက္ေရာက္ၾကတဲ့ အင္အား ၂ ရာေက်ာ္ ရွိတယ္လို႔ သိရပါတယ္။

ဒီပြဲနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အျပည့္အစံုကို RFA ဝိုင္းေတာ္သား ကိုေနရိန္ေက်ာ္ တင္ျပထားပါတယ္။

အမ်ိဳးသမီးမ်ား နွင့္ ဗုဒၶဘာသာ

တရားပဲြအေတာ္မ်ားမ်ားမွာ တရားပဲြၿပီးလုိ႔ ေမးခြန္းေတြ ေမးပါလုိ႔ဆုိလုိက္တဲ့အခါ ေမးတတ္တဲ့ ေမးခြန္းတစ္ခုက ``တစ္ခ်ိဳ႕ဗုဒၶစာေပေတြကုိဖတ္ရတဲ့အခါ အမ်ိဳးသမီးမ်ားနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး မေကာင္းေၾကာင္း ေဟာထားတာေတြ၊တန္းတူအခြင့္ အေရးမရွိတာေတြကုိ သိရေတာ့ စိတ္ထဲမွာ ခံစားရတယ္၊ဘာေၾကာင့္လဲ..`` ဆုိတဲ့ ေမးခြန္းေလးတစ္ခုပါ။ ဟုိတစ္ေလာကလည္း ကေလးမေလးေတြက'ဘယ္ေနရာေရာက္ေရာက္ အမ်ိဳးသမီးေတြဟာ အၿမဲနိမ့္က်ၿပီး ခဲြျခားခံရတယ္၊ျမန္မာျပည္မွာဆုိပုိလုိ႔ေတာင္ဆုိးေသးတယ္၊ ဘာသာေရးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ေနရာေတြဆုိရင္ အမ်ိဳးသမီးမ်ား မသြားရ၊ မတက္ရဆုိတဲ့ ေနရာေတြအမ်ားႀကီးရွိတယ္ စသျဖင့္ ေျပာၿပီး အဲဒါဟာ ဘာေၾကာင့္လဲ…''တဲ့။မွန္ပါတယ္။ ဒီလုိျပႆနာမ်ိဳးက ေနရာတုိင္း၊ ႏုိင္ငံတုိင္းမွာ ႀကဳံေတြ႕ရမယ့္ျပႆနာပါ။ အမ်ိဳးသမီးမ်ား ဘက္ကၾကည့္ရင္ သူတုိ႔ကုိ ခဲြျခားဆက္ဆံတယ္၊ႏွိမ့္ခ်ဆက္ဆံတယ္ဆုိတဲ့ အေတြးေတြ ၀င္မိၾကမွာပါ။ ဒီလုိ၀င္မိတာလည္းအျပစ္လုိ႔ ေျပာလုိ႔မရပါဘူး။ တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း ဒါဟာ ဘာသာတရားေၾကာင့္ဘာသာတရားမွာ ေဟာၾကားထားတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့အေၾကာင္းအရာေတြေၾကာင့္ ဒီလုိ ခဲြျခားခံရတာလုိ႔ ေတြးၾကပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ဗုဒၶစာေပေတြမွာ ေဖာ္ျပတဲ့ အမ်ိဳးသမီးမ်ား မေကာင္းေၾကာင္းဇာတ္ေတာ္နိပါတ္ေတာ္ စတာေတြေၾကာင့္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားအေပၚမေကာင္းျမင္တဲ့သေဘာ၊ အမ်ိဳးသမီးမ်ားကုိ ယုတ္နိမ့္တဲ့သေဘာစသည္ျဖင့္ျမင္ေနၾကတာ ျဖစ္ေၾကာင္း မခံမရပ္ႏုိင္ ေျပာဆုိလာၾကပါတယ္။ လူလူခ်င္းအတူတူခဲြျခားဆက္ဆံခံရတဲ့ အတြက္ စိတ္ထဲမွာ မခံခ်ိမခံသာ ျဖစ္မိတယ္လုိ႔လည္းတစ္ခ်ိဳ႕က ရင္ဖြင့္လာၾကပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ ဒီလုိျဖစ္လာတာ ဗုဒၶဘာသာႏွင့္ မသက္ဆုိင္ဘူးလုိ႔ ျမင္မိပါတယ္။ေယာက်္ား၊ မိန္းမဆုိတဲ့ သဘာ၀နိယာမ သေဘာက ခဲြျခားေပးခဲ့ျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။အမ်ိဳးသားမ်ားအျဖစ္၊ အမ်ိဳးသမီးမ်ား အျဖစ္ ကဲြျပားလာေစတဲ့ ကုိယ္အဂၤါအစိပ္အပုိင္းမ်ားေၾကာင့္ပဲ ေနရာတကာမွာ ရင္ေဘာင္တန္းလုိ႔ မရတဲ့ အေနအထားေတြျဖစ္ေနတာပါ။ ဒီသဘာ၀ နိယာမေတြေၾကာင့္ပဲ အမ်ိဳးသမီးမ်ားမွာအမ်ိဳးသားမ်ားလုိ လြတ္လပ္မႈမရွိတာ၊ အမ်ိဳးသားမ်ားထက္ ပုိတဲ့ခႏၶာ၀န္ဒုကၡေတြ ရွိလာတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ အမ်ိဳးသမီးေတြဟာ
အမ်ိဳးသားေတြထက္ ဒုကၡေတြ ပုိမ်ားတယ္ဆုိတာ ေသခ်ာပါတယ္။ ထင္ရွားေအာင္ျပရရင္ ကုိယ္၀န္ေဆာင္ရတဲ့ ဒုကၡ၊ လစဥ္ဓမၼတာ ဆင္းရတဲ့ဒုကၡ၊သားသမီးေမြးဖြားရတဲ့ ဒုကၡ စတာေတြဟာ အမ်ိဳးသားမ်ားထက္ ပုိတဲ့အမ်ိဳးသမီးမ်ားမွာသာ ရွိေနတဲ့ ဒုကၡေတြပါ။ဗုဒၶဘာသာလာကမၼနိယာမသေဘာတရားအရၾကည့္ရင္အတိတ္ကျပဳခဲ့တဲ့ ကမၼသတၱိ ကံစြမ္းေတြအရ ဒီလုိ ဒုကၡပုိမ်ားတဲ့လူသားအျဖစ္ ေမြးဖြားလာရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒုကၡပုိမ်ားတာဟာ မေကာင္းတဲ့အက်ိဳးေတြ ပုိမ်ားလုိ႔ပါ။ မေကာင္းတဲ့ အက်ိဳးပုိမ်ားတာဟာ မေကာင္းတဲ့အေၾကာင္းေတြ ရွိခဲ့လုိ႔ျဖစ္ပါတယ္။ အတိတ္အတိတ္ဘ၀ေတြက လုပ္ခဲ့တဲ့မေကာင္းတဲ့ ကံေတြ၊ စဲြလမ္းတပ္မက္တတ္တဲ့ တဏွာေတြ၊ မသိမႈ အ၀ိဇၨာေတြေၾကာင့္ရရွိလာတဲ့ အက်ိဳးဆက္ေတြလုိ႔ ေျပာႏုိင္ပါတယ္။ အမရပူရ ဆရာေတာ္ႀကီးကေတာ့အမ်ိဳးသမီး အျဖစ္ေမြးဖြားလာရတာ အတိတ္ဘ၀ တစ္ခုခုက က်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့ကာေမသုမိစၦာစာရကံေၾကာင့္လည္း ျဖစ္တယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ဒါက အတိတ္ကုိေျပာျပတာပါ။ ဒီသေဘာအရ ၾကည့္ရင္ ေယာက္်ားအျဖစ္၊ မိန္းမအျဖစ္ ေမြးဖြားမႈဟာကံအက်ိဳးေပး ကြာျခားမႈေၾကာင့္လုိ႔လည္း ေျပာလုိ႔ရပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕လည္းအမ်ိဳးသမီးဘ၀ကုိပဲ တပ္မက္တတ္တဲ့ တဏွာေၾကာင့္ အမ်ိဳးသမီးအျဖစ္ျပန္ေမြးေနၾကတာေတြ ရွိပါတယ္။ ထားပါေတာ့။ ဒါက အမ်ိဳးသမီးအျဖစ္ကုိရလာတတ္တဲ့ အေၾကာင္းေလးကုိ ေျပာျပတာပါ။

ဒါေပမယ့္ ဒီလုိ မိန္းမေယာက္်ား အျဖစ္ကဲြျပားေနေပမယ့္ တူညီတဲ့တန္ဖုိးမျဖစ္ႏုိင္တဲ့ ေကာင္းက်ိဳးကေတာ့ ရခဲတဲ့ လူ႕ဘ၀ကုိ ရလာျခင္းဆုိတဲ့အခ်က္ပါ။ ရခဲ့တဲ့ လူဆုိတဲ့ ဒုလႅဘတရားမွာ အမ်ိဳးသား၊ အမ်ိဳးသမီးလုိ႔ခဲြျခားမႈမရွိပါဘူး။ ဗုဒၶဘုရားရွင္ ကုိယ္ေတာ္တုိင္လည္း အမ်ိဳးသား၊အမ်ိဳးသမီး ခဲြျခားမႈ မရွိသလုိ အမ်ိဳးသမီးမ်ားကုိ ႏွိမ့္ခ်ဆက္ဆံတဲ့သေဘာ၊ခဲြျခားဆက္ဆံတဲ့ သေဘာ၊ ယုတ္ညံ့တဲ့ လူသားအျဖစ္ ထုတ္ေဖာ္ေဟာၾကားတဲ့
သေဘာမ်ား မရွိခဲ့ပါဘူး။ အမ်ိဳးသမီးမ်ားကုိလည္း လူသားမ်ားအျဖစ္လူ႔တန္ဖုိး၊ လူ႕သိကၡာ၊ လူ႔အသိဉာဏ္ရွိတဲ့ သူမ်ားအျဖစ္ ခ်ီးေျမွာက္ပါတယ္။တရားေဟာတဲ့အခါမွာလည္း အမ်ိဳးသားမ်ားျဖစ္လုိ႔ ေဟာတယ္။ အမ်ိဳးသမီးမ်ားျဖစ္လုိ႔ မေဟာဘူး စတာေတြ မရွိပါဘူး။ အမ်ိဳးသားမ်ား ေသာတာပန္ျဖစ္ႏုိင္သလုိ အမ်ိဳးသမီးမ်ားလည္း ေသာတာပန္ ျဖစ္ႏုိင္ၾကပါတယ္။အမ်ိဳးသားမ်ား အာသေ၀ါကုန္ခမ္း ရဟႏၲာျဖစ္ႏုိင္သလုိ အမ်ိဳးသမီးမ်ားလည္းရဟႏၲာ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ အမ်ိဳးသားမ်ား နိဗၺာန္ကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳႏုိင္သလုိအမ်ိဳးသမီးမ်ားလည္း နိဗၺာန္ကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳႏုိင္ပါတယ္။ ေနာက္ဆုံးအမ်ိဳးသမီးမ်ား သာသနာ့ေဘာင္၀င္လာရင္ ျပႆနာ အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိလာႏုိင္တာ၊အမ်ိဳးသမီးရဟန္းမမ်ားရဲ႕ သာသနာဟာ ၾကာၾကာမတည္ႏုိင္တာကုိ သိရွိေပမယ့္အမ်ိဳးသမီးမ်ားကုိ အခြင့္အေရး ေပးလုိတဲ့အတြက္ ဘိကၡဳနီသံဃာ့ အဖဲြ႕အစည္းကုိခြင့္ျပဳၿပီး ဘိကၡဳသံဃာ အဖဲြ႕အစည္းအတုိင္း သာသနာေေတာ္မွာ
အသိအမွတ္ျပဳေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘုရားရွင္အေနနဲ႔့ တစ္နည္းအားျဖင့္ဗုဒၶဘာသာအေနနဲ႔ အမ်ိဳးသမီးမ်ားအေပၚ နိမ့္ခ်ျခင္း၊ ခဲြျခားဆက္ဆံျခင္း၊အခြင့္အေရး မေပးျခင္းမ်ား မရွိခဲ့ပါဘူး။

ဟုိဟုိဒီဒီ ေျပာစရာမလုိဘဲ ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ အဓိက အေရးႀကီးဆုံးျဖစ္တဲ့လြတ္ေျမာက္ေရးဆုိတဲ့ နိဗၺာန္ကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳရတဲ့ ေနရာမ်ိဳးနဲ႔ခ်ိန္ထုိးၾကည့္ရင္ သိႏုိင္ပါတယ္။ အမ်ိဳးသမီးမ်ား ျဖစ္ေနလုိ႔ တရားမရဘူးဆုိတာမရွိခဲ့ပါဘူး။ ဒီအခ်က္တစ္ခ်က္တည္းကုိ ၾကည့္လုိက္ရင္ပဲ ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ဒီမုိကေရစီ က်မႈ၊ တန္းတူအခြင့္ အေရးရွိမႈ၊ တစ္ေျပးညီတည္း ဆက္ဆံမႈကုိသိႏုိင္ပါတယ္။ သဘာ၀က ေပးလုိက္တဲ့ ခႏၶာကုိယ္ ဖဲြ႕စည္းမႈ အေနအထားအရအမ်ိဳးသမီးမ်ားကုိ အားနည္းတဲ့ သူမ်ားအျဖစ္သာ သေဘာထားပါတယ္။ ယုတ္ညံ့တဲ့
သူမ်ားအျဖစ္ မသတ္မွတ္ပါဘူး။ ဗုဒၶကုိယ္ေတာ္တုိင္လည္း အမ်ိဳးသား အမ်ိဳးသမီးကဲြျပားတဲ့အတြက္ အရိယာသူေတာ္စင္ မျဖစ္ရဘူးလုိ႔ မသတ္မွတ္ပါဘူး။အမ်ိဳးသားျဖစ္ေစ အမ်ိဳးသမီးျဖစ္ေစ ပါရမီအဟုန္ရွိၿပီးအက်င့္သိကၡာျပည့္စုံစြာနဲ႔ ႀကိဳးစားအားထုတ္ပါက တရားရႏုိင္တယ္ဆုိတာသက္ေသျပခဲ့ပါတယ္။ အမ်ိဳးသမီး ရဟန္းမမ်ားကုိလည္း အမ်ိဳးသား ရဟန္းေတာ္မ်ားနည္းတူ ဧတဒဂ္ ရထူးမ်ားနဲ႔ ခ်ီးျမွင့္ေပးခဲ့ပါတယ္။

သုိ႔ေသာ္ ဗုဒၶဘာသာမွာ အဆင့္ျမင့္မႈ မျမင့္မႈ ခဲြျခားမႈေတာ့ ရွိပါတယ္။ဒါကလည္း ေယာက်္ား မိန္းမဆုိတဲ့ သဘာ၀နိယာမ ကဲြျပားမႈ၊ ပညာတတ္မႈ မတတ္မႈစတာေတြကုိ လုိက္ၿပီး ခဲြျခားတာ မဟုတ္ပါဘူး။ သူတုိ႔ရဲ႕ ကုိယ္က်င့္သီလျမင့္မႈ၊ မျမင့္မႈကုိ ၾကည့္ၿပီး တစ္လင္တစ္မယားထဲမွာပဲ အမ်ိဳးသမီးကအမ်ိဳးသားထက္ အက်င့္သိကၡာျမင့္ျမတ္ရင္ အမ်ိဳးသားထက္သာသူအျဖစ္ခ်ီးက်ဴးေတာ္မူပါတယ္။ အမ်ိဳးသားျဖစ္ေပမယ့္ အက်င့္သိကၡာ မေကာင္းရင္ဘယ္မ်က္ႏွာမွ မေထာက္ဘဲ ကဲ့ရဲ႕ေတာ္မူပါတယ္။ ဘုရားရွင္ရဲ႕
ကဲ့ရဲ႕ေတာ္မူတဲ့အခါ သုံးတဲ့စကားက ``ေမာဃပုရိသ- မဂ္ဖုိလ္မၿပီးအခ်ည္းႏွီးေသာ ေယာက်္ား`` ဆုိတဲ့စကားပါ။ ၿပီးေတာ့ တစ္အိမ္ေထာင္တည္းျဖစ္ေပမယ့္ လင္ေယာက္်ားက သီလလုံၿခဳံၿပီး မယားက သီလမလုံၿခဳံရင္္နတ္သားလင္ႏွင့္ ေသသူမယားတုိ႔ ေပါင္းသင္းျခင္းႏွင့္ တူေၾကာင္း၊ မယားကသီလလုံၿခဳံၿပီး ေယာက်္ားက သီလမလုံၿခဳံရင္္ နတ္သမီးမယားႏွင့္ ေသသူလင္တုိ႔ေပါင္းသင္းျခင္းႏွင့္ တူေၾကာင္း စသည္ျဖင့္ မိန္းမေယာက်္ား မခဲြျခားဘဲအက်င့္သီလကုိသာ အဓိကထားကာ အဆင့္အနိမ့္အျမင့္ သတ္မွတ္ေပးပါတယ္။ ဒါေတြကုိ
ၾကည့္ရင္ ဗုဒၶဘာသာဟာ လူတန္းစား ခဲြျခားတတ္တဲ့၊ အမ်ိဳးသမီးမ်ားကုိႏွိမ္ခ်တတ္တဲ့ ဘာသာမဟုတ္ဘူး ဆုိတာ နားလည္သေဘာေပါက္ ႏုိင္ပါတယ္။

အခ်ဳပ္အားျဖင့္ ေျပာခ်င္တာက ကံအက်ိဳးေပးေၾကာင့္ ေယာက်္ားအျဖစ္၊မိန္းမအျဖစ္ ေမြးဖြားလာခဲ့ရၿပီး ရရွိလာတဲ့ အခြင့္အေရးမ်ားဟာလည္းအနည္းငယ္ကဲြျပားေနတာ၊ ဒုကၡေတြ ပုိေနတာ၊ နည္းေနတာ ရွိတတ္ေပမယ့္ စစ္မွန္တဲ့
သေဘာသဘာ၀ အေနျဖင့္ကေတာ့ အမ်ိဳးသားျဖစ္ေစ၊ အမ်ိဳးသမီးျဖစ္ေစနိဗၺာန္မရေသးသမွ်ေတာ့ ခႏၶာကုိယ္ရလာတဲ့သူ မွန္သမွ် ဒုကၡေတြကေတာ့ရွိေနၾကမွာ ျဖစ္တယ္ဆုိတာပါ။ အမ်ိဳးသားဘ၀ဟာ ဘုရားျဖစ္ႏုိင္၊စၾကာ၀ေတးမင္းေတြ ျဖစ္ႏုိင္တဲ့အတြက္ ျမင့္ျမတ္တယ္လုိ႔ ဆုိႏုိင္ေပမယ့္ဒုကၡအေပါင္းမွ ၿငိမ္းရာနိဗၺာန္ကုိ ၀င္ၾကတဲ့အခါမွာေတာ့ အမ်ိဳးသမီးမ်ားလည္းအမ်ိဳးသားမ်ား တန္းတူရႏုိင္၊ ေရာက္ႏုိင္တယ္ဆုိတာ ျငင္းလုိ႔မရတဲ့
အမွန္တရားျဖစ္ပါတယ္။ ကံအက်ိဳးေပးအရ အမ်ိဳးသမီးမ်ား အျဖစ္ဘ၀ကုိရရွိလာမႈႏွင့္အတူ အမ်ိဳးသမီးမ်ား၏ ဒုကၡမ်ားလည္း ခံစားလာရမႈေတြရွိေနၾကတဲ့အတြက္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားကုိ အားနည္းသူမ်ားအျဖစ္ ျမင္ႏုိင္ၾကေပမယ့္ယုတ္နိမ့္တဲ့သူမ်ား၊ အဆင့္နိမ့္တဲ့သူမ်ားကေတာ့ မဟုတ္ၾကဘူးဆုိတာပါဒါေပမယ့္ အက်င့္သိကၡာေတြ ပ်က္ျပားေနမယ္၊ အကုသုိလ္ေတြမ်ားေနမယ္ ဆုိရင္ေတာ့ဒီလုိသူမ်ိဳးကုိ နိမ့္က်တဲ့သူမ်ားလုိ႔ ေျပာႏုိင္ပါတယ္။ ဒီနိမ့္က်မႈကေတာ့အမ်ိဳးသမီးျဖစ္ရလုိ႔ မဟုတ္ပါဘူး။ အမ်ိဳးသားပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အမ်ိဳးသမီးပဲ
ျဖစ္ျဖစ္ ကုိယ္က်င့္ပ်က္ရင္ေတာ့ အကုန္နိမ့္က်သူေတြ ျဖစ္ေနမွာပါ။အဲလုိမ်ိဳးသူေတြ ဆုိရင္ေတာ့ ဘယ္ေနရာသြားသြား ခဲြျခားဆက္ဆံခံေနၾကရမွာပါ။ဒါေၾကာင့္ ကံေပးမႈနဲ႔ သဘာ၀တရားအရ ရလာတဲ့ အမ်ိဳးသမီးမ်ားဟာအမ်ိဳးသားမ်ားတန္းတူ အရာရာ ရင္ေဘာင္မတန္းႏုိင္ၾကေပမယ့္
အက်င့္သီလေကာင္းၿပီး ကိေလသာကုန္ရာ လမ္းစဥ္ကုိလုိက္နာက်င့္သုံးေနမယ္ဆုိရင္ နိဗၺာန္ဆုိတဲ့ အခြင့္အေရး တံခါးကအၿမဲဖြင့္လစ္ထားေနမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဟုိေတြးဒီေတြး ကေလးအေတြးေတြ မေတြးၾကဘဲအမ်ိဳးသမီးျဖစ္ေပမယ့္ အမ်ိဳးသားမ်ားထက္သာေအာင္၊ အမ်ိဳးသားမ်ားထက္အဆင့္ျမင့္ေအာင္ ကုိယ့္ရဲ႕ သီလ၊သမာဓိ၊ပညာ သိကၡာတရားမ်ား ျမင့္မားေအာင္သာႀကိဳးစားသင့္ပါေၾကာင္း…


တရားအသိကိုေပးလွဴပါသည္

တို႔ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ ေငြေရးေၾကးေရးကုိသာၾကည့္ျပီး ဘာသာမေျပာင္းၾကပါရန္။

စားရကယ္တစ္နပ္ ဇြဲမေလ်ာ့နဲ႔၀တ္ရတယ္ အစုတ္ အဟုတ္မငုတ္ပါဘူး။ခ်မ္းသာဆင္းရဲ ကို္ယ္လုပ္သည့္ကံ ျပန္လွန္အမွန္ဒီဘ၀ဆင္းရဲ ေနာင္ဘ၀ ခ်မ္းသာရေစ ေကာင္းမႈအေထြေထြ
မျပတ္အမွန္ျပဳလုပ္ေနမွ ေနာင္ဘ၀ ခ်မ္းသာေပမည္။အေၾကာင္းရွိေသာ အက်ဳိးမျပီး
ကိုယ္စားဖို႔ေတာင္ လက္မလႈပ္ ပါးစပ္မလႈပ္ကဘယ္က ဘယ္လုိ ၀င္ေလမည္မသိ။
အေၾကာင္းရွိမွအက်ဳိးျပီးမည္။ကံသည္အလုပ္ အဟုတ္လုပ္မွ
အဟုတ္ရသည္.. ......................
တကယ္ေတာ့ ေကာင္းတာလုပ္တိုင္းလဲ ေကာင္းသည့္ ဘံုကိုေရာက္ခဲပါတယ္။ အစြဲလမ္းက တူေသာအက်ဳိးေပးတယ္။ ေကာင္းတာလုပ္ေပမယ့္လည္း ေသသည့္အခါ မေကာင္းတာကို စြဲလမ္းေနေသးလွ်င္ေတာ့ မေကာင္းတဲ့အစြဲအလမ္းက သင့္အတြက္ တကယ္ လမ္းျပမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ မိစာအယူသာရွိ ကမၻာေက်ေတာင္ ငရဲမေက်ဘူးတဲ့။ ေစတနာအက်ဳိးေမွ်ာ္လို႔ ႏႈိးေဆာ္လိုက္ပါတယ္။

ျမတ္ဗုဒၶႏိုင္ငံေတာ္ အခန္း(၃) လွျမင့္ေဆြ

http://snapshot-news.com/images/stories/HomeStories/3_8_4.jpg

ဗုဒၶႏွင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံ၊ သုဝဏၰဘူမိ လူ၏အျဖစ္ကို ရခဲ၏။ သတၲဝါတို႕၏ အသက္႐ွည္ရျခင္းသည္ ခဲယဥ္း၏။ သူေတာ္ေကာင္းတရားကို ၾကားနာရခဲ၏။ ဘုရားအျဖစ္ကို (ဘုရားျဖစ္ရာ ကာလကို) ရခဲ၏။ ( ဓမပၼပဒ ၁၈၂ ) ဗုဒၶစာေပ၊ ေ႐ွးေဟာင္းသမိုင္း၊ ႏုိင္ငံတကာ မွတ္တမ္းတို႔၌ ေဖာ္ျပပါ ႐ွိေသာ သုဝဏၰဘူမိႏုိင္ငံေတာ္ႀကီးသည္ အလြန္က်ယ္ဝန္းေသာေဒသႀကီး တစ္ခုျဖစ္သည္။ ထုိေ႐ွးေဟာင္းက်မ္းမ်ားအရ သုဝဏၰဘူမိသည္ ျမန္မာႏုိင္ငံေအာက္ပိုင္း၊ ေ႐ွးရာမညတိုင္းႏွင့္ တနသာၤရီကြၽန္းဆြယ္ အပါအဝင္ မာလာယု ကြၽန္းဆြယ္၊ထုိင္းႏုိင္ငံ၊ ကေမၻာဒီးယားႏုိင္ငံ၊ လာအိုႏုိင္ငံ၊ အင္ဒိုခ်ိဳင္းနားကြၽန္းဆြယ္၊ ဆူမၾတားကြၽန္း၊ ဂ်ာဗားကြၽန္း၊ ေဗာ္နီယိုကြၽန္းတို႔အထိ ပါဝင္သည္။ ထိုသုဝဏၰဘူမိႏုိင္ငံေတာ္ႀကီး၏ အခ်က္အျခာ ေနျပည္ေတာ္ကိုလည္း သုဝဏၰဘူမိဟု ေခၚသည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ျမန္မာတို႔ အလိုအရမူ သုဝဏၰဘူမိသည္ ေ႐ွး သထံုျပည္ကို ေခၚဆိုျခင္းျဖစ္သည္။ ျမန္မာတို႔က ေ႐ွးသထံုျပည္ကို သုဝဏၰဘူမိ ဟုေခၚဆိုျခင္း၏အေထာက္အထားမွာ ဓမၼေစတီမင္းတည္ခဲ့ေသာ ကလ်ာဏီ ေက်ာက္စာအရ ျဖစ္သည္။ ထုိေက်ာက္စာအရ သုဝဏၰဘူမိဟူေသာ သထံုျပည္သည္ ယခုမြန္ျပည္နယ္၊ သထံုခ႐ုိင္၊ ဘီလင္းၿမိဳ႕နယ္ ေတာင္စြန္းေက်း႐ြာအနီး႐ွိ ေကလာသ ေတာင္ေျခရင္း၌ တည္႐ွိေသာ ရက္ကန္းသည္မႏွင့္ ဝင္းကေက်း႐ြာ ဝန္းက်င္တစ္ဝုိက္တြင္ တည္႐ွိသည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံေ႐ွးေဟာင္း သုေတသနဦးစီး ဌာနမွ ထိုေက်း႐ြာတစ္ဝုိက္႐ွိ သုဝဏၰဘူမိ ေ႐ွးၿမိဳ႕ေဟာင္းကို တူးေဖာ္သုေတသန ျပဳလုပ္ခဲ့ၿပီး၊ ဘီစီ၇ဝဝခန္႔က တည္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္ဟု ဆိုသည္။

ျမန္မာႏုိင္ငံသို႔ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ကို ပထမဦးဆံုး ယူေဆာင္ခဲ့သူမ်ားမွာ သုဝဏၰဘူမိတိုင္း၊ အသိတၪၥန၊ ေပါကၡရဝတီၿမိဳ႕သား၊ တပုႆႏွင့္ဘလိႅက ကုန္သည္ ညီေနာင္တို႔ျဖစ္သည္။ အဆိုပါကုန္သည္ ညီေနာင္ႏွစ္ဦးသည္ ျမန္မာႏုိင္ငံသုဝဏၰဘူမိမွ အိႏိၵယႏုိင္ငံ၊ မဇၥိဳမေဒသသို႕ ကုန္ေရာင္းဝယ္ရန္ ေရာက္လာစဥ္ ေ႐ွးအတိတ္ဘဝက ေဆြမ်ိဳးေတာ္စပ္ခဲ့ေသာ နတ္သားက လမ္းၫႊန္သျဖင့္ ဥ႐ုေဝလာေတာ (ယခု-ဗုဒၶဂယာ)တြင္း႐ွိ ''ရာဇာယတန'' မည္ေသာ လင္းလြန္းပင္ရင္း၌ သီတင္းသံုးေနေသာ ေဂါတမ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားထံ ေရာက္လာၾကသည္။ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားသည္ မဟာသကၠရာဇ္ ၁ဝ၃ခုႏွစ္၊ ကဆုန္လျပည့္ေန႔တြင္ သဗၶညဳတညဏ္ေတာ္ကို ရ႐ွိ၍ ဘုရားအျဖစ္သို႔ ေရာက္ေတာ္မူၿပီး ထိုေဒသတစ္ဝုိက္႐ွိ ဌာနခုႏွစ္ဌာနတြင္ တစ္ဌာနလွ်င္ခုႏွစ္ရက္စီ သတၱသတၱာဟ က်င့္ေတာ္မူခ်ိန္ျဖစ္သည္။ ဤသို႔က်င့္ၿပီး (၄၉) ရက္အလြန္ (၅ဝ)ရက္ေန႔တြင္ အဆိုပါ ''ရာဇာယတန'' မည္ေသာ လင္းလြန္းပင္ရင္း၌ ဖလသမာပတ္ (အရဟတၱဖိုလ္) ခ်မ္းသာကို ခံစားေတာ္မူစဥ္ ကုန္သည္ညီေနာင္တို႔ ေရာက္႐ွိလာၿပီး အလြန္အမင္း ၾကည္ညိဳသဒၶါ ျဖစ္ပြားလာကာ မိမိတို႔တြင္ပါ႐ွိလာေသာ မုန္႔ကြၽပ္က်စ္ႏွင့္ ပ်ားမုန္႔ဆုပ္ဆြမ္းတို႔ကို ကပ္လွဴၾကသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ျမတ္စြာဘုရား၏ တရားေတာ္ကို ၾကားနာရသျဖင့္ ဘုရားႏွင့္တရားတို႔ကို ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ျခင္း၊ သရဏဂံုတည္ေသာ ဥပသကာမ်ား အျဖစ္သို႔ ေရာက္႐ွိၾကသည္။ ညီေနာင္ႏွစ္ပါးသည္ ျမတ္စြာဘုရားအပါးမွ မခြာရက္ေအာင္ ျဖစ္ေနၾကသျဖင့္ ျမတ္စြာဘုရားထံမွ ကိုးကြယ္ရာကို ေတာင္းခံၾကသည္။

http://snapshot-news.com/images/stories/HomeStories/3_8_4-2.jpg

ျမတ္စြာဘုရားသည္ ကုန္သည္ညီေနာင္ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ အနာဂတ္တြင္ သာသနာေတာ္ ထြန္းလင္းလာမည့္ အေၾကာင္းကို သိျမင္ေတာ္မူသျဖင့္ လက္ယာလက္ေတာ္ျဖင့္ ဦးေသွ်ာင္ေတာ္ကို သပ္ေတာ္မူရာ လက္ေတာ္၌ ပါလာေသာ ဆံေတာ္႐ွစ္ဆူတို႔ အားကိုးကြယ္ဖို႔ရန္ ေပးသနား ေတာ္မူခဲ့သည္။ ထို႔အျပင္ ဤဆံ ေတာ္႐ွစ္ဆူတို႔အား ေနာင္ေတာ္ ဘုရားသံုးဆူ ျဖစ္ၾကကုန္ေသာ ''ကကုသန္'' ျမတ္စြာဘုရား၏ ေတာင္ေဝွးေတာ္၊ ''ေကာဏဂံု'' ျမတ္စြာဘုရား၏ ေရသႏုပ္ (သကၤန္းေတာ္)၊ ''ကႆပ'' ျမတ္စြာဘုရား၏ ေရစစ္ေတာ္ဟူေသာ ဓာတ္ ေတာ္ေမြေတာ္ (၃)ဆူတို႔ တည္႐ွိရာ ဥတၱရတုိင္း၊ သိဂၤုတၱရ ကုန္းေတာ္ေပၚတြင္ ေစတီ တည္ထားကိုးကြယ္ရန္လည္း ဗ်ာဒိတ္စကား ျမြက္ၾကားေတာ္မူခဲ့သည္။ ကုန္သည္ညီေနာင္တုိ႕သည္ ျမတ္စြာ ဘုရား ခ်ီးျမင့္ေတာ္မူလုိက္သည့္ ဆံေတာ္႐ွစ္ဆူတို႔ကို ပင့္ေဆာင္လွ်က္ မိမိတို႔ေနထုိင္ရာ သုဝဏၰဘူမိတုိင္း အတိသၪၥစနၿမိဳ႕သို႔ ျပန္လည္ေရာက္ ႐ွိၿပီး ဖခင္သူေဌးႀကီးမွတစ္ဆင့္ ဥကၠလာပမင္းႀကီးထံ ဆံေတာ္ျမတ္ ပင့္ေဆာင္လာေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထား ခဲ့သည္။ ဥကၠလာပမင္းႀကီးသည္ မူးမတ္ေသနာပတိျခံရံၿပီး ကိုယ္ေတာ္ တုိင္ထြက္၍ဆံေတာ္ျမတ္ကို ႀကိဳဆိုပင့္ေဆာင္ၿပီး ျမတ္စြာဘုရား၏ ဗ်ာဒိတ္ေတာ္အတိုင္း ေနာင္ေတာ္ဘုရားသံုးဆူတို႔၏ ဓါတ္ေတာ္ေမြေတာ္မ်ားကိန္းဝပ္ရာ သိဂၤုတၱရ ကုန္းေတာ္တြင္ ဆံေတာ္႐ွစ္ဆူအား ဘုရားသံုးဆူ၏ ဓာတ္ေတာ္ျမတ္မ်ားႏွင့္အတူ ဌာပနာ၍ မဟာသကၠရာဇ္၁ဝ၃ခုႏွစ္ တေပါင္းလ ျပည့္ေန႔တြင္ ျမတ္ဘုရားေ႐ႊတိဂံုကို တည္ထားေတာ္မူခ့ဲသည္။ ျမတ္ဘုရားေ႐ႊတိဂံု သည္ ဥကၠလာပမင္းႀကီး တည္ထားစဥ္ အခါက (၄၄)ေတာင္သာ ႐ွိေသာ္လည္း သာသနာကို ျမတ္ႏိုးကုန္ေသာ ဘုရားမင္း အဆက္ဆက္ႏွင့္ ျပည္သူအဆက္ဆက္တုိ႔၏ ျပဳျပင္မြမ္းမံမႈမ်ားေၾကာင့္ ဥာဏ္ေတာ္အျမင့္ (၃၂၆)ေပအထိ ျမင့္တက္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ေ႐ွးမင္းႏွင့္ ျပည္သူအဆက္ဆက္တို႔၏ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈျဖင့္ လွဴဒါန္းပူေဇာ္သည့္စိန္၊ ေက်ာက္၊ေ႐ႊ၊ေငြ၊ရတနာမ်ားသည္ အဖိုးမျဖတ္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ အနဂၢထုိက္တန္လွသည္ျဖစ္ရာ ယေန႔ ေ႐ႊတိဂံုေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီးသည္ ဗုဒၶဘာသာဝင္ အေပါင္းတို႔၏ အထြတ္အျမတ္ထားရာ ေ႐ႊေရာင္တဝင္းဝင္းျဖင့္ က်က္သေရ မဂၤလာအေပါင္းႏွင့္ ျပည့္စံုလွေသာ ေစတီေတာ္ႀကီးတစ္ဆူ ျဖစ္သည့္အျပင္ ကမၻာလွည့္ခရီးသည္မ်ား အတြက္လည္း အံ့ၾသဖြယ္ရာ ဗုဒၶအေမြအႏွစ္ သာသနိက အေဆာက္အအံုအျဖစ္ ကမၻာ့အလယ္တြင္ ထင္႐ွားေက်ာ္ၾကားလွ်က္ ႐ွိေပသည္။

http://snapshot-news.com/images/stories/HomeStories/3_9_4.jpg

ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဗုဒၶဘာသာဝင္ ျမန္မာလူမ်ိဳး တို႔သည္ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရား သက္ေတာ္ထင္႐ွား ႐ွိစဥ္ကပင္ ဗုဒၶသာသနာေတာ္သည္ ျမန္မာႏုိင္ငံသို႔ ေရာက္႐ွိခဲ့သည္ဟု အၾကြင္းမဲ့ ယံုၾကည္ လက္ခံ ထားၾကပါသည္။ ထိုအခ်ိန္က ျမန္မာ ႏုိင္ငံသည္ သုဝဏၰဘူမိတိုင္း အပရႏၲတုိင္း (သုနာပရႏၲတုိင္း)၊ ေယာနကတုိင္း ဟူေသာ တိုင္းႀကီးသံုးတုိင္းအတြင္း ပါဝင္သည္ျဖစ္ရာ သာသနာေတာ္သည္ ထိုတိုင္းႀကီးသံုးတုိင္းမွတစ္ဆင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံသို႔ ေရာက္႐ွိခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္ဟု ဆိုသည္။ ထို႔အျပင္ ျမတ္စြာဘုရား သက္ေတာ္ထင္႐ွား႐ွိစဥ္ ျမန္မာႏုိင္ငံသို႔ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရား ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ၾကြေရာက္ခဲ့သည္ဟုလည္း မြန္ရာဇဝင္၊ ရခုိင္ရာဇဝင္မ်ားတြင္ ဖြင့္ဆိုထားခဲ့ၾကသည္။ သုဝဏၰဘူမိတိုင္း သထံုျပည္သို႔ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားသည္ အ႐ွင္ဂဝမုတိမေထရ္၏ ေလွ်ာက္တင္ခ်က္အရ ဝါေတာ္ (၈)ဝါရခ်ိန္တြင္ ၾကြေရာက္ခဲ့ၿပီး သထံုဘုရင္ သီရိမာေသာကမင္း၏ ေလွ်ာက္ထားခ်က္အရ ဗုဒၶ၏ကိုယ္စား ေ႐ႊဆင္းတုတစ္ဆူ ထုလုပ္၍ စတင္ကိုးကြယ္ခဲ့သည္ဟု ဆိုသည္။ ထို႔အျပင္ဓမၼေစတီမင္း၏ ကလ်ာဏီေက်ာက္စာတြင္ ရာမညေဒသ၏ ဗုဒၶဘာသာ သမိုင္းအက်ဥ္းကို ေဖာ္ျပပါ႐ွိသည့္အျပင္ ျမတ္စြာဘုရား ပရိနိဗၺာန္စံလြန္ေတာ္မူၿပီးႏွင့္ ႐ွင္ဥတၱရမေထရ္ျမတ္ အမွဴးျပဳေသာ ရဟႏၲာငါးပါး သာသနာျပဳ ၾကြလာပံုမ်ားကို ေဖာ္ျပပါ႐ွိသည္။

ထုိေက်ာက္စာတြင္ေဖာ္ျပခ်က္အရ အဆိုပါအ႐ွင္ျမတ္တို႔ ၾကြလာခ်ိန္တြင္ သုဝဏၰဘူမိတိုင္း၌ သီရိမာေသာကမင္း အုပ္ခ်ဳပ္လွ်က္႐ွိၿပီး မင္းအိမ္၌ ေမြးဖြားလာေသာ ကေလးငယ္မ်ားကို ရကိၡဳက္ဘီလူးမကအျမဲလာေရာက္စားေလ့ ႐ွိသည္ဟုဆိုသည္။ ထိုအ႐ွင္ျမတ္တို႔သည္ လူ႔ဦးေခါင္းတစ္ခု ျခေသၤ့ကိုယ္ခႏၶာ ႏွစ္ခုပါေသာပံုသဏၭာန္ (မႏုသီဟ)ကို ဖန္ဆင္း၍ ဘီလူးမကို ေျခာက္လွန္႔ ႏွင္ပစ္ႏိုင္ခဲ့သည္။ ထိုအထိမ္းအမွတ္ အျဖစ္ ထိုမႏုသီဟပံုသဏၭာန္ ေက်ာက္႐ုပ္မ်ားကို ၿမိဳ႕၏ အေ႐ွ႕ေျမာက္ေထာင့္ ေတာင္ထိပ္တြင္ထားခဲ့ၾကရာ ဓမၼေစတီမင္း လက္ထက္တုိင္ေအာင္ ထင္႐ွားစြာ တည္႐ွိေနေသးေၾကာင္း ထိုေက်ာက္စာတြင္ ေဖာ္ျပထား႐ွိသည္။ ထုိ႔အျပင္ ထုိ႐ုပ္ပံုသဏၭာန္ကို ထန္း႐ြက္၊ ေပ႐ြက္ စသည္တို႔ေပၚ တြင္ေရး၍ ဖြားျမင္စ ကေလးသူငယ္တုိ႔၏ ဦးေခါင္းေပၚတြင္ တင္ေစကာ ရကိၡဳက္ဘီလူးတုိ႔ရန္မွ အရံအတား ျပဳလုပ္ေလ့႐ွိေသာ အစဥ္အလာ ဓေလ့ထံုးစံကိုလည္း ထိုေက်ာက္စာတြင္ ေဖာ္ျပခဲ့သည္။ ထုိအစဥ္အလာအရ ျမန္မာႏုိင္ငံ႐ွိေစတီ ပုထိုးမ်ားတြင္ အဆိုပါမႏုသီဟပံုသဏၭန္မ်ားအား ထုလုပ္ထားျခင္းျဖစ္သည္ဟု ဆိုရမည္ျဖစ္သည္။ ထို႕ျပင္ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္ ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူၿပီး အေလာင္းေတာ္ကို ႐ွင္မဟာကႆပမေထရ္က ပူေဇာ္မႈကိစၥအၿပီး ေတေဇာဓာတ္ေလာင္ ကြၽမ္းေနစဥ္ပင္ ေ႐ွးယခင္သုဝဏၰဘူမိ သထံုျပည္သို႔ဘုရား႐ွင္ၾကြေတာ္မူစဥ္က ဗ်ာဒိတ္ေတာ္ေပးခဲ့သည့္ အတိုင္း အ႐ွင္ဂဝမၸတိမေထရ္သည္ ေလာင္ေနေသာ မီးအတြင္းမွ သြားေတာ္ ၃၃ေခ်ာင္းကို တန္ခိုးေတာ္ျဖင့္ ယူထုတ္ၿပီး သထံုဘုရင္ သီရိမာေသာကမင္းအား ေပးအပ္ရာ ထိုသြားေတာ္ (၃၃)ေခ်ာင္းကို ေက်ာက္ေစတီ(၃၃)ဆူ တည္ထားကိုးကြယ္ ခဲ့သည္ဟု မြန္ရာဇဝင္ႏွင့္ သထံုရာဇဝင္မ်ားက ေဖာ္ျပၾကသည္။

http://snapshot-news.com/images/stories/HomeStories/3_9_4-2.jpg

ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရား ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူၿပီး ဘီစီ(၂၅ဝ)ခန္႔တြင္ ေမာရိယျပည့္႐ွင္ သီရိဓမၼာေသာက မင္းႀကီး၏ ဗုဒၶသာသနာျပဳအဖဲြ႕မ်ား ေစလြတ္ခဲ့ရာ တြင္ အ႐ွင္ေသာဏမေထရ္ႏွင့္ အ႐ွင္ဥတၱရမေထရ္တို႔ အမႈျပဳေသာ ရဟန္း ေတာ္မ်ားသည္ သုဝဏၰဘူမိတိုင္း သထံုျပည္သို႔ ေရာက္လာခဲ့ရာ အဆုိပါ အ႐ွင္ႏွစ္ပါး၏ လမ္းၫႊန္ခ်က္ျဖင့္ အတိသၪၥနၿမိဳ႕၊ သိဂၤုတၱရ ကုန္းေတာ္ေပၚတြင္ ဥကၠလာပမင္းႀကီး တည္ထားခဲ့ေသာ ေ႐ႊတိဂံုေစတီေတာ္ကို ခ်ံဳႏြယ္ ပိတ္ေပါင္းမ်ား ႐ွင္းလင္း၍ ေစတီေတာ္ကို ျပဳျပင္ျခင္း ျပာႆဒ္မ်ား တည္ေဆာက္ျခင္း တို႔ကို ျပဳလုပ္ခဲ့ေသးသည္ဟု သိရသည္။

ေအဒီ၄ရာစုႏွစ္တြင္ သုဝဏၰဘူမိမွ ႐ွင္ဗုဒၶေဃာသသည္ သီဟိုဠ္ကြၽန္းမွ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရား၏ ေဒသနာေတာ္၊ ပိဋကတ္ေတာ္မ်ားကို သီဟိုဠ္အကၡရာမွ မြန္အကၡရာျဖင့္ ကူးယူခဲ့ၿပီး ဗုဒၶသာသနာေတာ္ ထြန္းလင္းျပန္႔ပြားေအာင္ ေဆာင္႐ြက္ခဲ့ရာ သုဝဏၰဘူမိတိုင္း သထံုျပည္တြင္ ဗုဒၶစာေပက်မ္းဂန္ တတ္ကြၽမ္းေသာ မြန္ရဟန္းပညာ႐ွိ ၊မြန္လူပညာ႐ွိမ်ား မ်ားျပားလာခဲ့သည္။ စာေပက်မ္းဂန္တတ္ မြန္ရဟန္းေတာ္မ်ားက မြန္အမ်ိဳးသားမ်ားအား ဗုဒၶတရား တရားေတာ္၏ ဆံုးမၾသဝါဒမ်ားကို အခါမလပ္ ေဟာၾကားလမ္းၫႊန္ေလ့ ႐ွိၾကေသာေၾကာင့္ မြန္လူမ်ိဳးတို႔သည္ ဘုရား၊တရား၊သံဃာ၊ ရတနာသံုးပါးကို ယံုၾကည္ကိုးကြယ္ခဲ့ၾကၿပီး မြန္ျပည္နယ္အတြင္း ေစတီပုထုိးေပါင္း ေျမာက္ျမားစြာကို တည္ထားကိုးကြယ္ၾကသည္။

အမွန္စင္စစ္ သုဝဏၰဘူမိသထံုျပည္ အပါအဝင္ ဇမၺဴဒီပကြၽန္းတြင္ သာသနာေတာ္ ႏွစ္(၉ဝဝ)ေက်ာ္အထိ ပိဋကတ္ေတာ္မ်ား အကၡရာျဖင့္ မ႐ွိခဲ့ ေသးပဲ ႏွစ္ေပါင္း(၉၅ဝ)ေက်ာ္မွ ႐ွင္ဗုဒၶေဃာတကသီဟုိဠ္ကြၽန္းမွ သီဟိုဠ္ အကၡရာျဖင့္ မွတ္တမ္းတင္ထားေသာ ပိဋကတ္ေတာ္မ်ားကို မြန္အကၡရာသို႔ ကူးယူႏုိင္ခဲ့သည္မွ ရာမညတိုင္း တစ္ခုလံုးသို႔ ျပန္႔ႏွ႔ံခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ သုဝဏၰ ဘူမိသထံုျပည္သို႔ ပိဋကတ္ေတာ္မ်ား ေရာက္လာေသာအခါ ရာမညတိုင္း တစ္ခုလံုး႐ွိ မင္း၊မိဘုရား၊ ျပည္သူျပည္သား၊ ရဟန္း႐ွင္လူအေပါင္းသည္ အထူး ထူးေသာ သဘင္ပဲြလမ္း ပူေဇာ္လွဴဒါန္းျခင္းတို႔ျဖင့္ ႀကိဳဆိုခဲ့ၾကၿပီး နန္းေတာ္ဦးတြင္ သုဓမၼာမ႑ပ္ေဆာက္၍ ပိဋကတ္ေတာ္ဟူေသာ ေစတီေတာ္ကို ေကာင္းမြန္စြာ တည္ထားခ့ဲၾကသည္။ သုဝဏၰဘူမိသထံုတြင္ တတိယသဂၤါယနာတင္ အ႐ွင္ေသာဏႏွင့္ အ႐ွင္ဥတၱရမေထရ္တို႔ တပည့္အ႐ွင္ အေနာမဒႆီတာသည္ သာသနာျပဳလုပ္ငန္းမ်ား ေဆာင္႐ြက္ခဲ့ရာ ျမန္မာျပည္၊ မြန္ျပည္၊ ရခုိင္ျပည္၊ ႐ွမ္းျပည္၊ ယြန္းျပည္၊ လင္းဇင္းျပည္၊ ေသာကၠတဲျပည္တုိ႔မွ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ား ၾကြေရာက္လာၿပီး ဆရာအဆက္ဆက္ ႏႈတ္တက္သာ ေဆာင္ကုန္ေသာ ပါဋိေတာ္ႏွင့္ ညီညြတ္စြာ အဌကထာႏွင့္တကြ သင္ၾကားရ၍ သာသနာေတာ္ျပန္႔ ပြားလာခဲ့သည္။

http://snapshot-news.com/images/stories/HomeStories/3_9_4-3.jpg

ထုိမွတဖန္ ပုဂံတြင္အေနာ္ရထာမင္းသည္ ျမန္မာသကၠရာဇ္(၄ဝ၆) ခုႏွစ္၊ သာသနာႏွစ္ ၁၅၈၈ခုႏွစ္ (ေအဒီ-၁ဝ၄၄)တြင္ နန္းတက္ခဲ့ၿပီး ပထမျမန္မာ ႏုိင္ငံေတာ္ႀကီးကို စတင္ တည္ေထာင္ခဲ့သည္။ အေနာ္ရထာမင္း နန္းတက္အၿပီး (၉)ႏွစ္ အၾကာတြင္ သကၠရာဇ္ (၄၁၅)ခုႏွစ္တြင္ သထံုမွ႐ွင္အရဟံသည္ ပုဂံသို႔ ေရာက္႐ွိလာၿပီး ဗုဒၶ၏ေဒသနာေတာ္မ်ားကို ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့သည္။ အေနာ္ရထာမင္းသည္ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ကို အၾကြင္းမဲ့ယံုၾကည္လာၿပီး သာသနာေတာ္ (၁၆ဝ၁)ခုႏွစ္တြင္ သထံုမွ ပိဋကတ္ေတာ္မ်ားကို ပုဂံသုိ႔ပင့္ေဆာင္ခဲ့ၿပီး ဗုဒၶသာသနာေတာ္ ထြန္းလင္း ျပန္႔ပြားေအာင္ ေဆာင္႐ြက္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ႐ွင္အရဟံသည္ သက္ေတာ္ (၂ဝ)ခန္႔တြင္ ပုဂံသို႔ေရာက္႐ွိခဲ့ၿပီး အေနာ္ရထာ၊ ေစာလူး၊ က်န္စစ္မင္းႀကီး၊ အေလာင္းစည္သူမင္း စသည့္မင္းေလးဆက္တုိင္ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ကိုမွီ၍ တုိင္းျပည္ႏွင့္ ျမန္မာလူမ်ိဳးတို႔၏ အက်ိဳး၊ လူသားတို႔၏ အက်ိဳးကို အဆံုးအမေပး၍ ေ႐ွ႕ေဆာင္လမ္းျပ ေဆာင္႐ြက္သြားေသာ ျမန္မာျပည္သားမ်ား၏ အႏႈိင္းမဲ့ေက်းဇူး႐ွင္ ရဟႏၲာမေထရ္ျမတ္ပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။

ကမၼဌာန္းတရားအားထုတ္ၿခင္းေၾကာင့္လူဦးေႏွာက္အရြယ္အစားၾကီး

တရားအားထုတ္သူတို ့၏ဦးေႏွာက္သည္ တရားအားမထုပ္သူတုိ့၏ဦးေႏွာက္ထက္ပိုမုိၾကီးထြားဖြံၿဖိဳးသည္။
တရားအားထုတ္္ၿခင္းသည္ လူ့ဦးေႏွာက္၏ အရြယ္အစား၊တည္ေဆာက္ပံုကိုေၿပာင္းလဲႏုိင္ေၾကာင္း ဟားဗက္တကၠသိုလ္၊ေယးတကၠသိုလ္ႏွင့္မန္ဆာခ်ဴးဆက္တကၠသိုလ္သုေတသနမ်ားမွေဖာ္ထုပ္ေတြ ့ရွိခဲ့သည္။
လူၾကီးမ်ား၏ဦးေႏွာက္အရြယ္ၾကီးထြားႏွဳန္းသည္ လူငယ္မ်ား၏ၾကီးထြားႏွဳန္းထက္ပိုမိုထင္ရွားသည္။

က်မတို့၏ေလ့လာေတြ ့ရွိခ်က္မ်ားအရ တရားအားထုတ္္ၿခင္းၿဖင့္ဦးေႏွာက္၏ ခံစားမွဳ့ဆိုင္ရာလုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ား၊စဥ္းစားေတြးေခၚမွဳ့ဆုိင္ရာလုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားကိုၿဖစ္ေစေသာဧရိယာေနရာတုိ့္၌ တုိးတက္ဖြံၿဖိဳးလာႏုိင္ေၾကာင္းဟားဗက္ေဆးတကၠသိုလ္၏ သုေတသနအဖဲြ ့ေခါင္းေဆာင္ဆာရာလာဇာကေၿပာခဲ့သည္။ သူမ၏ေတြ ့ရွိခ်က္မ်ားသည္ တၿခားေသာသက္ေသၿပခ်က္မ်ားႏွင့္လည္းကိုက္ညီေနသည္။ တူရိယာပညာရွင္၏ဦးေႏွာက္သည္ ေတးဂီတဆိုင္ရာလုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားေဆာင္ရြက္ေသာဧရိယာေနရာ၌ပိုမုိၾကီးထြားေလ့ရွိသည္။ထပ္ခါထပ္ခါေလ့က်င့္ၿခင္းၿဖင့္အရြယ္ေရာက္ၿပီးေသာလူ ့တစ္ေယာက္၏ဦးေႏွာက္တည္ေဆာက္ပံုုကိုေၿပာင္းလဲႏုိင္သည္။

ပံုမွန္တရားထိုင္ေလ့ရွိေသာေယာဂီ

အေယာက္၂၀တုိ့၏ဦးေႏွာက္စကန္မွတ္တမ္း(Brain Scan) ႏွင့္ လုံးဝတရားအားမထုတ္္ဘူးေသာသာမာန္လူ ၁၅ေယာက္၏ ဦးေႏွာက္စကန္မွတ္တမ္း(Brain Scan)မ်ားကိုႏွုိင္းယွဥ္ေလ့လာခဲ့သည္။ ေယာဂီေလးဦးသည္တရားသမားမ်ား(သို့)ေယာဂေလ့က်င့္သူမ်ားၿဖစ္သည္။ ထုိအေယာက္၂၀အားလံုးမွာေတာရေဆာက္တည္ၿပီးကမၼဌာန္းတရားပြားမ်ားေနေသာရဟန္းေတာ္မ်ားမဟုတ္ပါ။
က်န္၁၆ေယာက္မွာေရွ့ေန၊သတင္းသမားႏွင့္က်န္းမားေရးဝန္ထမ္းမ်ားၿဖစ္ၾကသည္။အစမ္းသပ္ခံသူမ်ားအားလံုးသည္လူၿဖဴလူမ်ိဳးမ်ားၿဖစ္ၾကသည္။ ဦးေႏွာက္စကန္မွတ္တမ္း(Brain
Scan)မ်ားကိုရယူေနစဥ္ေယာဂီမ်ားအားလံုးမွာတရားအားထုတ္ေနၾကၿပီး တရားမထိုင္ဖူးသည္သာမာန္လူမ်ားအားလံုးမွာမိမိတုိ ့ႏွစ္သက္ရာကိုေတြးေတာေနခဲ့ၾကသည္။

ခံစားမူဆိုင္ရာအေတြ ့အၾကဳံ၏အေတြးမ်ား(thoughts) ထက္ ခံစားမူဆိုင္ရာအေတြ
့အၾကဳံမ်ားကိုအာရုံၿပဳၿခင္း(attention) ေလ့လာရန္ရည္ရြယ္ခဲ့သည္ဟုလာဇာကရွင္းၿပသည္။ ဥပမာ အသံတစ္သံၾကားတာႏွင့္တၿပိဳင္နက္ (အသံအေၾကာင္းမစဥ္းစားခင္)
အရင္နားေထာင္တတ္ၾကသည္။
ေခ်ာ္လဲတာႏွင့္တၿပိဳင္နက္နာက်င္တာကိုခ်က္ခ်င္းသတိၿပဳမိပါသည္။ ကြ်မ္းက်င္စြာတရားအားထုတ္ႏုိင္သည့္ေယာဂီတစ္ေယာက္သည္ေတြးေတာစိတ္ကူးယဥ္ေနေလ့မရွိပါ။

အစမ္းသပ္ခံေယာဂီမ်ားသည္ ေန ့စဥ္ မိနစ္၄၀ခန့္တရားထိုင္ေလ့ရွိသည္။
တစ္ႏွစ္ေက်ာ္တရားအားထုတ္ထားေယာဂီမွ ၁၀ႏွစ္ေက်ာ္အားထုတ္ဖူးေသာ ေယာဂီမ်ားပါဝင္ၾကသည္။ ကမၼဌာန္းအာရုံ၌
စိတ္၏ႏွစ္ၿမဳတ္ထားႏုိင္စြမ္းကိုအသက္ရူႏွဳန္းမည္မွ်ေႏွးသြားသည္ဆိုသည္ႏွင့္တိုင္းတာပါသည္။ ကမၼဌာန္းအာရုံ၌ စိတ္ကိုစူးစုိက္နစ္ထားႏုိင္ေၾကာင္းကို ေယာဂီတို့၏ဦးေႏွာက္၌ၾကီးမားတဲ့ေၿပာင္းလဲမူေတြကသက္ေသၿပခဲ့သည္။ ဦးေႏွာက္၏တည္ေဆာက္ပံု(Brain Structure
)ေၿပာင္းလဲမူသည္တရားဘာဝနာအားထုတ္ၿခင္းေၾကာင့္ၿဖစ္သည္။


လြန္ခဲ့သည့္၁၀ႏွစ္ေက်ာ္ကတည္းက လာဇာ စတင္ တရားအားထုတ္ခဲ့သည္။တပတ္လွ်င္သံုးခါတရားအားထုတ္ၿဖစ္သည္။ အစကေတာ့ဘာမွ်သိပ္နားမလည္ခဲ့ပါ။စိတ္ပင္ပန္းမွဳေတြသိသိသာသာေလွ်ာ့နည္းလာတယ္၊ပိုမိုရွင္းလင္းၿပတ္သားတဲ့စိတ္ကူးေကာင္းေတြရလာသည္္၊
ခက္ခဲတဲ့အၾကပ္အတည္းေတြၾကားမွာအာရုံစူးစိုက္ႏွဳိင္စြမ္းၿမင့္မားလာတယ္လိုလာဇာကရွင္းၿပခဲ့သည္။

http://www.dhammaweb.net/meditation/image/59.jpg

Sara Lazar (center) talks to research assistant Michael Treadway and technologist Shruthi Chakrapami about the results of experiments showing that meditation can increase brain size. (Staff
photo Kris Snibbe/Harvard News Office)

ဗရမ္းဗတာအေတြးမ်ားကိုတားၿမစ္ၿခင္း (Controlling random thoughts )

ဝိပႆနာဘာဝနာကိုအခ်ိန္မေရြး၊ေနရာမေရြးအားထုတ္နဳိင္ပါသည္။ အားထုတ္ေနၾက ေယာဂီတစ္ေယာက္သည္ဗရမ္းဗတာအေတြးေတြေခါင္းထဲကိုဝင္လာၿပီဆိုတာႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္ခ်က္ခ်င္းသတိထားမိပါသည္။

အေရးၾကီးတဲ့ deadline ေတြလြဲေခ်ာ္သြားရေတ့ာမည့္အခါ၊ အလုပ္ရွင္(သို့)မန္ေနဂ်ာက မိမိ၏လုပ္ေဆာင္မူေတြကိုမၾကိဳက္သည့္အခါေတြမွာ လူေတြကအလြန္စိုးရိမ္ပူပန္တတ္ၾကသည္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာလူေတြဟာကိုယ္ကိုကိုယ္ စိုးရိမ္ပူပန္မူေတြႏွင့္ေၿခာက္ၿခားရူးသြတ္ေစၿပီး မိမိရဲ့စြမ္းေဆာင္ရည္ေတြက်ဆင္းသြားေစသည္။ အဲဒီစိုးရိမ္ပူပန္မူေတြအစား လက္ရွိပစၥဳပန္မွာအခုဘာလုပ္သင့္သလဲဘာၿဖစ္ေနသလဲဆိုတာေတြအာရုံစုိက္မိရင္ပူပန္မူေၿဖေပ်ာက္သြားတတ္သည္။ထိုအခိုက္၌ေရွာေရွာရုူရူအလုပ္ေတြၿပီးသြားတတ္ေၾကာင္းကိုလည္း လာဇာကေၿပာခဲ့သည္။

ဦးေႏွာက္ၾကီးထြားလာတဲ့ပမာဏကတစ္လက္မရဲ့တစ္ေထာင္ပံု၄ပံုမွ၈ပံုအတြင္းရွိပါတယ္။
တစ္လက္မ၏တစ္ေထာင္ပံုပံုမွပံုခန့္အထိၾကီးထြားလာသည့္ဦးေႏွာက္ပမာဏသည္ေယာဂီတစ္ေယာက္ရဲ့တသက္တာအတြင္းတရားထုိင္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္စုစုေပါင္းႏွင့္တိုက္ရုိက္အခ်ိဳးက်ပါသည္ဟုလာဇာကေၿပာခဲ့သည္။ထိုပမာဏကို ကမၼဌာန္တးရား အၿပင္းအထန္အားထုတ္စဥ္ကရရွိခဲ့ၿခင္းၿဖစ္သည္။ ၁၀ရက္၊၁ပါတ္အားထုတ္ၿပီးေယာဂီလုိအမည္တပ္ခံရရုံသက္သက္ႏွင့္ေတာ့ဦးေႏွာက္ကၾကီးထြားလာမွာမဟုတ္ပါဘူး။

အလြန္ေသးငယ္သည့္ပမာဏပဲၾကီးထြားပါေစ။ထုိၾကီးထြားၿခင္းက ကမၼဌာန္းတရားအားထုတ္ၿခင္းေၾကာင့္ ၿဖစ္သည္ထုိၾကီးထြားၿခင္းေၾကာင့္ဘယ္လိုက်န္းမားေရးေတြတိုးတက္ေကာင္းမြန္လာတယ္၊အိုမင္းရင့္ေရာ္ၿခင္းေတြကိုဘယ္လိုိုေႏွးေကြးေစတယ္ဆိုတဲ့ ေလ့လာမွဳေတြကိုဦးေဆာင္ပါလိမ့္ဦးမည္။

မည္သည့္အရာကဦးေႏွာက္ကိုၾကီးထြားလာေစလဲ။တရားအားထုတ္ၿခင္းႏွင့္ဦးေႏွာက္ရဲ့ဆဲလ္ေတြ(သို့မဟုတ္)ေသြးလြတ္ေၾကာ၊ေသြးၿပန္ေၾကာတို့ႏွင့္ဆက္သြယ္မူရွိမရွိ။ထုိၾကီးထြားၿခင္းကေန့စဥ္ၿပဳမူေၿပာဆိုလုပ္ကိုင္ပံုေတြကိုဘယ္လိုလႊမ္းမိုးခ်ဴပ္ကိုင္သလဲ။
ဦးေႏွာက္၏စဥ္းစားေတြးေခၚမွဳ့ပိုင္းဆိုင္ရာဧရိယာေနရာႏွင့္ခံစားမွဳ့ပိုင္းဆိုင္ရာဧရိယာေနရာတို့အၿပန္အလွန္ဆက္သြယ္ခ်က္ေတြဘယ္လိုေကာင္းမြန္လာသလဲ...စတဲ့အေၿခခံေမးခြန္းေတြကိုမ်ားစြာကိုအေၿဖရွာရန္လုိအပ္ပါသည္။
မန္ဆာခ်ဴးဆက္အေထြေထြေဆးရံုၾကီး၌ ထုိေမးခြန္းမ်ားစြာတို့ကိုေၿဖဆုိရန္အတြက္ အလြန္က်ယ္ၿပန့္တဲ့ေလ့လာမူမ်ားကိုၿပဳလုပ္ရန္ စီစဥ္ခဲ့ပါသည္။

ရရွိထားတဲ့ရလာဒ္ေတြကအရမ္းကိုအားရေက်နပ္စရာေကာင္းပါတယ္။ ပိုမ်ားတဲ့ေယာဂီေတြႏွင့္အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာထပ္မံစမ္းသပ္ရန္လိုအပ္ပါတယ္။ေယာဂီတစ္ေယာက္တရားစတင္အားမထုပ္ခင္ကဦးေႏွာက္ႏွင့္

ကြ်မ္းက်င္စြာတရားအားထုတ္ႏုိင္တဲ့ဦးေႏွာက္ကိုႏွဳိင္းယွဥ္ေလ့လာရန္အခုက်မတို့အဖြဲ ့စီစဥ္ေနပါၿပီ ဟုလာဇာကေၿပာၾကားခဲ့သည္။

ဆရာေတာ္ အရွင္ဆႏၵာဓိက ၏ ၿငိမ္းေအးေသာဘ၀ပိုင္ရွင္

ဆရာေတာ္ အရွင္ဆႏၵာဓိက ၏ ၿငိမ္းေအးေသာဘ၀ပိုင္ရွင္ မွ အသံနဲ႕ အမွားေႏွာမွလား ၊ ဉာဏ္နဲ႕စကားေျပာမွာလား ေဆာင္းပါးကို ကူးယူပူေဇာ္ပါသည္။ ။

ၿငိမ္းေအးေသာဘ၀ပိုင္ရွင္ ျဖစ္ဖို႕အတြက္ ေနာက္အရည္အေသြးတစ္ခုကေတာ့ စကားကို ဉာဏ္နဲ႕ခ်င့္ခ်ိန္ဆင္ျခင္ျပီးမွေျပာဆိုျခင္း ၊ သို႕မဟုတ္ ႏႈတ္ေစာင့္စည္းျခင္းဆိုတဲ့ အရည္အေသြးပါပဲ။
စကားကို ဉာဏ္နဲ႕မဆင္ျခင္ဘဲ ေျပာတတ္တဲ့သူ ၊ ႏႈတ္မေစာင့္စည္းတဲ့သူဟာ
စိတ္ရဲ႕ၿငိမ္းေအးမႈကို ဘယ္ေတာ့မွ မရႏိုင္ပါဘူး။ ဘာလို႕လဲဆိုေတာ့
ႏႈတ္မေစာင့္စည္းဘဲအဆင္ျခင္မဲ့ ေျပာလိုက္တဲ့စကားေတြရဲ႕
ေနာက္ကြယ္မွာ စိတ္ဆင္းရဲစရာ ျပသနာေတြရႈပ္ေထြးစြာပါလာတတ္လို႕ပါပဲ။

စကားတစ္ခြန္းေျပာေတာ့မယ္ဆိုရင္ ေျပာသင့္၊ မေျပာသင့္ဉာဏ္နဲ႕အရင္ဆံုးဆင္ျခင္ပါ။ ျပီးရင္ ေျပာသင့္တာကိုပဲေျပာပါ။ မေျပာသင့္တာကို လံုး၀မေျပာပါနဲ႕။ ေျပာသင့္တာကိုလည္းလိုအပ္သေလာက္သာေျပာပါ။ လိုအပ္တဲ့အတိုင္းအတာထက္ပိုျပီးမေျပာပါနဲ႕။ မလိုဘဲစကားေၾကာရွည္တာဟာ ဂုဏ္ယူစရာမဟုတ္ပါဘူး။ အခ်ိန္လည္းကုန္ ၊ ေလလည္းကုန္ပါတယ္ ။ အမွားေတြလည္းပါလာတတ္ပါတယ္။

တခ်ိဳ႕က သတင္းအခ်က္အလက္ေလးတစ္ခု ရလိုက္ျပီဆိုတာ နဲ႕ ဘာမွ စဥ္းစားမေနေတာ့ဘဲ ခ်က္ခ်င္း ဟိုလူ႕ေျပာ၊ ဒီလူ႕ေျပာ လုပ္တတ္ၾကတယ္။
လူကိုယ္တိုင္ ေျပာခြင့္မသာရင္ ဖုန္းနဲ႕ဆက္ေျပာတတ္ၾကတယ္ ။ေျပာဖို႕လိုသလား ၊
မလိုဘူးလား ဘာမွဆင္ျခင္မေနေတာ့ဘူး ။ အဲဒီလိုလူေတြဟာ အမ်ားအားျဖင့္
ေျပာဖို႕မလိုတာေတြပဲ ေျပာေနတတ္ၾကတာပါ။


၀မ္းမႏိုင္လို႕ ဗ်စ္ခနဲ ထြက္တတ္တာကို မေအာင့္ႏိုင္ရင္ေတာင္မွ ပါးစပ္မႏိုင္လို႕ ထစ္ခနဲ ထြက္တတ္တာကိုေတာ့ သတိၾကီးၾကီး ၊
ဉာဏ္ၾကီးၾကီးနဲ႕ထိန္းသိမ္းေစာင့္စည္းႏိုင္ရပါမယ္။

တခ်ိဳ႕က တို႕ကမွန္တာေျပာတာပဲ ၊ တို႕ကဟုတ္တာေျပာတာပဲ ၊ တို႕ကပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာတာပဲ ဆိုျပီးစကားကို အထိန္းအကြပ္မရွိ ၊ အစည္းအေစာင့္မရွိ ၊ အဆင္အျခင္မဲ့ စြတ္စြတ္ေျပာတတ္ၾကပါတယ္။
အဲဒီလို စိတ္မႏိုင္နင္းစြာ ပရမ္းမတာေျပာရတာကိုပဲ တို႕ကဘြင္းဘြင္းသမားလို႕ တလြဲ ဂုဏ္ယူေနတတ္ၾကျပန္ပါေသးတယ္။

တကယ္ေတာ့ စကားကို အထိန္းအေစာင့္မရွိလႊတ္ကနဲေျပာတတ္တဲ့သူေတြဟာ စိတ္ဓါတ္ေပ်ာ့ညံ့တဲ့သူ ၊ စိတ္ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္စြမ္းမရွိတဲ့သူ ၊ စိတ္အရည္အေသြးညံ့ဖ်င္းတဲ့သူ ၊ စိတ္တန္ခိုအားကင္းမဲ့တဲ့သူေတြပါပဲ။
ကိုယ္ေျပာလိုက္တဲ့စကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္ တစ္ဖက္သားရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာ ထိခိုက္သြားမလား ၊ တစ္ဖက္သားအက်ိဳးပ်က္စီးသြားမလား ၊ တစ္ဖက္သား
စိတ္ဆင္းရဲသြားမလားဆိုတာ အျမဲဆင္ျခင္ရပါမယ္ ။

သူၾကိဳက္ၾကိဳက္ မၾကိဳက္ၾကိဳက္ ကိုယ္ေျပာလိုက္လို႕တစ္ဖက္သားမွာ တကယ္အက်ိဳးရွိသြားရင္ေတာ့
အေျခအေန အခ်ိန္အခါ ၾကည့္ျပီး ေျပာရမွာေပ့ါ။ ဒါေပမဲ့သူမၾကိဳက္တာေျပာလိုက္လို႕သူ႕အတြက္လည္း ဘာမွအက်ိဳးထူးမသြားဘူးဆိုရင္ေတာ့ ေကာင္းေစခ်င္လို႕ေျပာတာပါ ဆိုျပီးနာမည္ေကာင္း ယူမေနပါနဲ႕ ။ အလကားပါပဲ။ ဘယ္သူကမွ ေက်းဇူးတင္ေနမွာ မဟုတ္ပါဘူး ။

ဒီေနရာမွာ စကားေျပာတိုင္း ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕ သုဂတ ဂုဏ္ေတာ္ကို အျမဲသတိရဖို႕ တိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္ ။ သုဂတ ဂုဏ္ေတာ္ရဲ႕ အဓိပၸာယ္အမ်ားၾကီးထဲက
တစ္ခုကေတာ့ ေကာင္းေသာစကားကိုဆိုေတာ္မႈတတ္ေသာ ျမတ္စြာဘုရား ပါ။ ေကာင္းေသာစကားဆိုတာ မွန္လည္းမွန္ အက်ိဳးလည္းရွိတဲ့စကားကို ေခၚပါတယ္ ။

မွန္ကန္၍အက်ိဳးရွိေသာစကားကိုသာ ဆိုေတာ္မႈတတ္ေသာ ျမတ္စြာဘုရား လို႕ ထပ္ခါထပ္ခါပြားမ်ားရင္းနဲ႕ ငါလည္းမွန္တာပဲေျပာမယ္။ မွန္တိုင္းမေျပာဘူး၊
အက်ိဳးရွိတာပဲေျပာမယ္လို႕ ႏွလံုးသြင္းဆင္ျခင္ႏိုင္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ ႏႈတ္ကို ေစာင့္စည္းတဲ့သူ ၊ စကားကို ဉာဏ္နဲ႕ခ်င့္ခ်ိန္ဆင္ျခင္ျပီးေျပာတဲ့သူ ျဖစ္လာမွာမလြဲပါဘူး ။

စကားတိုင္းမွာ ဉာဏ္ပါလာျပီဆိုရင္ လိမ္ညာစကားေတြလည္း မေျပာျဖစ္ေတာ့ပါဘူး ။ ကုန္းတိုက္တဲ့စကားေတြလည္း မေျပာျဖစ္ေတာ့ပါဘူး ၊
ၾကမ္းတမ္းရိုင္းပ်တဲ့စကားေတြလည္း မေျပာျဖစ္ေတာ့ပါဘူး ။ အက်ိဳးမရွိတဲ့ အႏွစ္မဲ့စကားေတြလည္း မေျပာျဖစ္ေတာ့ပါဘူး ။

ဆင္ဆင္ျခင္ျခင္ ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္း ေျပာတဲ့စကားေတြရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာ စိတ္ဆင္းရဲစရာ ဘာမွပါမလာေတာ့တဲ့အတြက္ စကားဆင္ျခင္ေျပာသူဟာ
ၿငိမ္းေအးေသာဘ၀ပိုင္ရွင္ ျဖစ္ရပါတယ္။


ဘာစကားပဲျဖစ္ျဖစ္

လိုအပ္မွေျပာတာပဲေကာင္းပါတယ္။ ေလာေလာဆယ္ေျပာဖို႕မလိုအပ္ေသးရင္တစ္စကၠန္႕ေလးပဲျဖစ္ျဖစ္ ၊ တစ္မိနစ္ ေလးပဲျဖစ္ျဖစ္အခ်ိန္ဆိုင္းထားလိုက္ပါ ။
ေနာက္တစ္နာရီမွေျပာသင့္တဲ့စကားေနာက္တစ္နာရီမွေျပာပါ။ သတိရတုန္းဆိုျပီးခ်က္ခ်င္းမေျပာလိုက္ပါနဲ႕ ။ေနာက္တစ္ရက္မွေျပာသင့္တဲ့စကား
ေနာက္တစ္ရက္မွေျပာပါ။ ေမ့သြားမွာစိုးလို႕ဆိုျပီးဒီေန႕မေျပာလိုက္ပါနဲ႕။ကိုယ့္အတြက္လည္းဘာမွအက်ိဳးမရွိသူ႕အတြက္လည္း ထိခိုက္နစ္နာေစမယ့္
စကားမ်ိဳးဆိုရင္မွန္ေနေတာင္မွလံုးမေျပာပါနဲ႕။လုပ္ၾကံျပီးေျပာဖို႕ကေတာ့ စိတ္ကူးထဲေတာင္မထည့္ပါနဲ႕။

အေမစုရဲ႕ peaceful revolution ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ၾကဆို႕

by Thein Aung on Sunday, 21 November 2010 at 11:45

ျပည္တြင္းျပည္ပ မွာ အေမစုလမ္းေၾကာင္းကို အတက္ႏိုင္သမွ် ပံ့ပိုးပါလို႕ေျပာျခင္ပါတယ္ အစိုးရက ဥပေဒ ျပဳမႈကို လံုးဝအထိမခံဘူးျဖစ္ေနတယ္ အေမစုနဲ႕ ျပည္သူ ထိေတြ႕မွာပါ ပိတ္ပင္မႈေတြ သြယ္ဝိုက္ၿပီး လုပ္လာၿပီေလ အင္မတန္ ညင္သာ ၿပီး သတိထားမွ ေတာ္ရံုၾကမယ္ ျပည္သူေတြ အက်ဳိးျမတ္ရဘို႕အဓိက က်ပါတယ္အေမစုကိုတကယ္ယံုၾကည္တယ္ဆိုရင္ အခုသြားေနတဲ့ အေမစုရဲ႕လမ္းေၾကာင္းကို လက္ေတြ႕က်က် လိုက္နာ ေဆာင္ရြက္တက္ဘို႕လိုပါတယ္ ရင္ထဲမွာမွာ ေျပာေနလို႕မရပါဘူး အခုဆိုရင္ ျမန္မာျပည္မွာ HIV ေဝတနာရွင္ေပါင္ ၄ သိန္းေလာက္ရွိတယ္အေမစု ကဒီလိုေဝဒနာသည္ေတြကို ကူညီျခင္တယ္၊ ရွိတဲ့လူေတြ အားလံုးဝိုင္ဝန္းၿပီး ေထာက္ပံ့ေပးႏိုင္ေအာင္က်ဳိးစားတာကလဲ အေမစုရဲ႕လမ္းစဥ္ကို လိုက္ရာေရာက္ပါတယ္တေျဖးေျဖးနဲ႕ အမ်ဳိးသားျပည္လည္သင့္ျမတ္ေရးကို လူမႈေရးကြန္ယက္ ကေနၿပီး စတင္အေကာင္အထည္ေဖာ္ေနပါၿပီ တက္ႏိုင္တဲ့ ဘက္က ဝိုင္ဝန္းပါဝင္ ကူညီႏိုင္ပါေစလို တိုက္တြန္းပရေစတခုေတာ့ရွိတယ္ အမ်ားအက်ဳိးေဆာင္ရင္ေတာ့ ကိုယ္က်ဳိးအရင္စြန္႔လြတ္ႏိုင္ရမယ္ ကိုယ္က်ဳိးစြန္႕ဆိုတာ အသက္ရွင္ဘို႕ ေနထိုင္ႏိုင္ဘို႕အတြက္ေတာ့ လုပ္ရမွာေပ့ါေနာ္ တို႕ႏုိင္ငံ စီးစနစ္မရွိလို႕ လူေတြ လြတ္ကုန္ၾကတာပါ အဲဒီေတာ့ စီးစနစ္ရွိေအာင္ ကိုယ္ကိုတိုင္လဲ က်င့္ၾကံ သူမ်ားကိုလဲ နည္းေပးပါ၊စိတ္ေတြကို ေဘာင္တခုအတြင္းမွာပဲထားပါ၊ ဘယ္ေတာ့မွ လြတ္မေပးပါနဲ႕ တျခားႏိုင္ငံေတြမွာ စိတ္ေတြ လြတ္သြားၿပီး မဟုတ္တာေတြလုပ္ရင္ ဥပေဒ ေကာင္းေကာင္းနဲ႕ လူေတြကို ထိန္းခ်ဳပ္ထားတယ္၊ တို႕ႏိုင္ငံမွာ မရွိေသးဘူး ။ အားလံုး လုပ္ပိုင္ခြင့္ ေတြနဲ႕ပဲ လဒ္စားမႈေတြ က ၾကီးစိုးေနတယ္ ဥပေဒ ဆိုတာ စာအုပ္ထဲမွာပဲရွိေနသလို တခ်ိ႕ေသာဥပေဒ ေတြက ျမန္မာျပည္ႏိုင္ငံသူႏိုင္ငံသား အားလံုးတန္းတူ မရတာေတြရွိေနတယ္၊ အခုတို႕ေတြ ၾကိုးစားေနတယ္ဆိုတာ ဥပေဒေကာင္းတခုေပၚေပါက္လာဘို႕ျဖစ္တယ္ ။ အေမစု သြားေနတာလဲ ဒီလမ္းေၾကာင္းဘဲ ၊ အဓိက ကိုေျပာတာေပ့ါေနာ္၊ ဒါေပမဲ အခုအခ်ိန္မွာ ဒီအဆင့္ထိေရာက္ဘို႕ မလြယ္ေသးဘူး အားလံုးညီညြတ္ၿပီး ေပၚင္းဆီးႏိုင္မွ ျဖစ္မွာ ဒါေၾကာင့္ အေမစု အမ်ဳိးသားျပည္လည္သင့္ျမတ္ေရး ၊ ညီညြတ္ေရး၊ေပါင္းစီးေရးကို လုပ္ေနတာပါ ဒါဟာ တို႕ႏိုင္ငံရဲ႕အေျခခံအက်ဆံုး လိုအပ္ခ်က္ျဖစ္ေနပါတယ္

လုပ္ပိုင္ခြင့္လို႕ေခၚတဲ့ ဗီတိုအာဏာေပ့ါေနာ္ ကုလသမဂ အထိရွိတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ႏိုင္ငံတကာ လူၾကီးေတြက အေမစုရဲ႕လမ္းစဥ္ကို ေလးစားၾကတာ ၊ ဒါေၾကာင့္ အေမစုလဲ ႏိုဘယ္ဆုရွင္တစ္ေယာက္ျဖစ္လာတာေပ့ါ လုပ္ပိုင္ခြင့္အဏာကို ျပည္သူအတြက္ (အက်ဳိးစီးပြား) အသံုးျပဳမယ္ဆိုရင္ အဲဒိႏိုင္ငံဟာ အရမ္းတိုးတက္ တဲ့ႏိုင္ငံျဖစ္လာမွာပါ ဒါေပမဲ အာဏာဆိုတာ ရွိေနရင္ ယစ္မူးတက္တယ္၊ ဒါေၾကာင့္ဒီမိုကေရစီစနစ္မွာ တာဝန္လြဲေျပာင္းမႈဆိုတာ ၄/၅ႏွစ္တၾကိမ္ ေျပာင္းေပးရတာေပ့ါေနာ္၊ ရစ္မူးၿပီး မဟုတ္တာလုပ္တဲ့ သူကိုျပည္သူက မၾကိက္ရင္ ေခါင္ေဆာင္မျဖစ္ဘူးေပ့ါေနာ္၊ ဒီသေဘာပါဘဲ ဒါေၾကာင္း စီရံုးေရးေတြ ေဟာေျပာပြဲေတြ လုပ္ရတာေပ့ါေနာ္ကိုယ္ေတြက ဘယ္လိုနည္းစနစ္က်က် နဲ႕ လက္တြဲၿပီး လုပ္ႏိုင္မယ္ ဆိုတာ ကိုအေကာင္အထည္ေဖာ္ၿပီး အထက္က ေျပာခဲ့ တာေတြနဲံ႕လိုက္နာေဆာင္ရြက္မယ္ ဆိုရင္ ေအးခ်မ္းတဲ့ ၊ လူ႕အခြင့္ေရးျပည့္ဝတဲ့ ၊ ေခတ္မီတိုးတက္တဲ့ ၊ ႏိုင္ငံတခုုျဖစ္လာမွာပါ ကိုယ္အလုပ္လုပ္ေနရင္းနဲ႕ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ ကိုလုပ္ရတာပါ၊ ဥပမာ အလုပ္ခြင္ထဲမွာ မတရားတာေတြကိုေတြ႔ရင္ လိမ္မာပါးနပါစြာနဲ႕ အမ်ားအက်ဳိး ကို ရေအာင္ေဆာင္ရြက္တာလဲ ႏိုင္ငံေရးပါပဲ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ နားလည္ဘို႕မလိုဘူး ေနာက္တခုက သတင္းေတြ ဖက္ေနတာ ေကာင္းပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ သတင္းဆိုတာ အေျခအေနကိုသိဘို႕သံုးသတ္ႏိုင္ဘို႕ေလာက္ပါဘဲ ၊ ရင္ထဲမွာ ရွိတဲ့ အရာေတြကိုမေျပာင္းႏိုင္ပါဘူး ၊ အဓိက လုပ္ရမွာက သိထားတဲ့ အေျခခံသေဘာတရားေတြကို လက္ေတြက်က် လုိက္နာေဆာင္ရြက္ၿပီဆိုရင္ ကိုယ္ကိုတို္င္ကိုက သတင္းတခုျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္၊ ကိုယ္ရဲ႕ေျပာသမွ်ဆိုသမွ်ေတြဟာ သတင္းေတြျဖစ္လာလိမ့္မယ္။