..::₪BDC-Burma Democratic Concern ж ျမန္မာျပည္သူတစ္ရပ္လံုးအားကိုယ္စားျပဳသည္₪::..

ပည္္သူနဲ႔ ႏိုင္ငံေရး
သက္ထြန္း
post byFriday, October 09, 2009



ဒီကေန႔အခ်ိန္အခါမွာ အတိုက္အခံအင္အားစုေတြဖက္ကေန ျပည္သူေတြကိုဒီမိုကေရစီေရးအတြက္ ပူးေပါင္းပါဝင္ၾကဖို႔ လက္တြဲတုိက္ ပြဲဝင္ၾကဖို႔သြားေျပာရင္၊ ျပည္သူေတြဘက္က ဒီမိုကေရစီိဆိုတာဘာလဲ ဆိုတဲ့ေမးခြန္းကို ေမးဖို႔လိုအပ္လာလိမ့္မယ္ ဘာေၾကာင့္ဆို ျပည္
သူေတြဟာ အတိုက္အခံအင္အားစုေတြဖက္ကေကာ၊ စစ္အုပ္စုရဲ႕ဖက္ကပါ ပစ္ ပါယ္ထားခံရတဲ့ အေမ့ေလ်ာ့ခံေတြျဖစ္ေနလို႔ပါဘဲ၊ လိုအပ္ခ်က္ရွိတဲ့အခါ ျပည္ သူ ျပည္သူလို႔ေအာ္ေနက်တဲ့ အတိုက္အခံအင္အားစုေတြရဲ႕ အေနအထားနဲ႔ ဖိ ႏွိပ္အုပ္ခ်ဳပ္ဖို႔နဲ႔ ဂုတ္ေသြးစုတ္ဖို႔ပဲ သတိတရရွိေနတဲ့ စစ္အာဏာရွင္ေတြရဲ႕ ၾကား စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ျဖစ္ေနခဲ့တာ ၾကာၿပီမို႔ ျဖစ္ပါတယ္။

ျပည္သူေတြကို လြတ္လပ္ပြင့္လင္းတဲ့ဘဝနဲ႔ တိုးတက္တည္ၿငိမ္မႈကိုျဖစ္ေစခ်င္ တဲ့ အတုိက္အခံအင္အားစုေတြဘက္က ျပည္သူကိုတသားတည္း လက္တြဲ ေခၚႏိုင္ဖို႔ရာ အင္မတန္အေရးႀကီးတဲ့ျဖစ္စဥ္မို႔ အားေကာင္းတဲ့အေရြ႕ေတြကို ျပည္သူေပၚမွာ တူ႐ူခ်က္ေတြအျဖစ္ ေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္ဖို႔ လိုအပ္ေနတယ္။

ဒီေနရာမွာ ဒီမိုကေရစီစနစ္ရဲ႕ အေျခခံသေဘာသဘာဝေတြဟာ ဘာေတြလဲဆိုတာကို ျပည္သူေတြအားလုံး ရွင္းရွင္းလင္းလင္းနား လည္ေစေအာင္ လုပ္ေပးဖို႔လိုအပ္သလို ျပည္သူလူထုအေနနဲ႔ ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို အေျခခံထားတည္ေဆာက္ထားတဲ့ ႏိုင္ငံတခုက အစိုးရတရပ္ရဲ႕အုပ္ခ်ဳပ္မူေအာက္မွာ အသက္ရွင္ေနထိုင္ရတာနဲ႔ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို ကိုယ္စားျပဳထားတဲ့ နအဖ စစ္ဖိနပ္ေအာက္မွာ ေနခဲ့ရတဲ့ ျပည္သူေတြရဲ႕ဘဝဟာ ဘယ္လိုကြဲျပားျခားနားမႈရွိလိမ့္မယ္ဆုိတာကို ကြဲကြဲျပားျပားသိျမင္လာေအာင္ လက္ခံလာေအာင္ လုပ္ေပးဖို႔လုိအပ္တယ္။

ဒါေၾကာင့္ ျပည္သူ႔အသိဥာဏ္ ပြင့္လင္းတိုးတက္ေရး သို႔တည္းမဟုတ္ အစိုးရတရပ္ရဲ႕ အေျခခံရွိသင့္ရွိထိုက္တဲ့အုပ္ခ်ဳပ္မႈပံုစံ (က်င့္သုံး ေနတဲ့စနစ္) ဘာလဲဆိုတာ ျပည္သူေတြသိလာေအာင္ လုပ္ေပးႏို္င္မယ္၊ ဒီမိုကေရစီဆိုတာ က်င့္သုံးရမယ့္က်င့္ထုံးေတြအျဖစ္ သေဘာ ေပါက္လာတဲ့အခါ ျပည္သူေတြမွာ ဒီမိုကေရစီရဲ႕အေျခခံေတြ ရွိလာလိမ့္မယ္။

ဒီမိုကေရစီအင္အားစုေတြအေနနဲ႔ ျပည္သူလူထုကို တကယ့္ထိေတြ႔မႈဟာ အလြန္နည္းပါးေန ေသးတယ္၊ မိမိတို႔ရဲ႕တိုက္႐ိုက္ႏို္င္ငံေရး လိုအပ္ခ်က္ေတြ၊ လုပ္ေဆာင္မႈေတြအေပၚတင္အားထားလုပ္ေဆာင္ေနမႈနဲ႔ (ခပ္ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ေတာ့ အသုံးခ်ဖို႔ စိတ္ထားမ်ဳိးေတြရွိ ေန႐ံု) အတုိက္အခံအင္အားစုေတြ အတြင္းခန္းထဲမွာတင္ (capacity building) လုပ္ငန္းတခ်ဳိ႕ လုပ္ေန႐ံုနဲ႔ေတာ့ တိုင္းျပည္က ဘယ္ လိုမွ ေျပာင္းလဲမွာမဟုတ္ဘူး၊ ဒီလုပ္ငန္းေတြကိုမလုပ္ရဘူးလို႔ မဆိုလိုေပမဲ့ တိုင္းျပည္တခုရဲ႕ စနစ္တခုကေနတခုကို ေတာ္လွန္ ေျပာင္းလဲတဲ့ျဖစ္္စဥ္တခုမွာ အစစ္အမွန္အင္အားဟာ ျပည္သူလူထုရဲ႕လက္ထဲမွာပဲရွိေနတယ္။ ျပည္သူပါမွ ေအာင္ျမင္တဲ့ေျပာင္းလဲမႈ ကို ရႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့အခ်က္ဟာ အေရးအႀကီးဆုံးျဖစ္သလို အဓိကထားရမယ့္ အေရးကိစၥျဖစ္တယ္။

ဘယ္လိုမဟာဗ်ဴဟာမ်ဳိးကို ေရးဆြဲသည္ျဖစ္ေစ ျပည္သူပါဝင္ႏုိင္မႈမဲ့တဲ့ စဥ္းစားခ်က္မ်ဳိးကိုအေျခခံၿပီး ခ်ဥ္းကပ္ေနသမွ်ေတာ့ ဘယ္ ေသာအခါမွ လက္ေတြ႔က်က် ေအာင္ျမင္ေအာင္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုင္တဲ့ မဟာဗ်ဴဟာမ်ဳိးကို ရမွာမဟုတ္ပါဘူး။

အခုဆိုရင္ ျပည္သူလူထုရဲ႕အေနအထားဟာ အင္မတန္နက္႐ႈိင္းတဲ့ ဆင္းရဲမြဲေတမႈေခ်ာက္ ကမ္းပါးထဲမွာေရာက္ေနေပမယ့္ စစ္အာ ဏာရွင္ေတြနဲ႔ သူတို႔ရဲ႕လက္ပါးေစ လက္မရြံ႕ေတြကို အင္မတန္မုန္းတီးစက္ဆုပ္ေနေပမယ့္ သူတုိ႔ဘဝရဲ႕ ေန႔စဥ္အသက္ရွင္ ေနထိုင္ရ တဲ့ အေျခအေနေတြဟာ မွားယြင္းမႈေတြနဲ႔ျပည့္ႏွက္ေနတယ္ဆိုတာ သိေနေပမယ့္ စစ္အာဏာရွင္ေတြကို ေၾကာက္ရြံ႕ထိတ္လန္႔မႈ အရိပ္မည္းႀကီးကဖုံးလြမ္းထားသလို တဖက္မွာလည္း ျပည္သူေတြရဲ႕ စိတ္ထဲမွာအာ႐ံုထဲမွာျဖစ္ေနတာက လက္ရွိဘဝျဖစ္တည္ေနတာ နဲ႔ ဒီမိုကေရစီရွိတဲ့ဝန္းက်င္တခုမွာ ေနရတာနဲ႔ဟာ ဘာမွကြဲျပားျခားနားမႈရွိလိမ့္မယ္လို႔ မထင္သလုိ ခံလည္းမခံစားဘူး။

ဒါေၾကာင့္အခုခ်ိန္မွာ ျပည္သူေတြဘက္က ဆန္႔က်င္ထႂကြမယ္ဆိုရင္လည္း စစ္အစိုးရရဲ႕ရက္စက္တဲ့ လုပ္ရပ္ေတြေၾကာင့္ စစ္အစိုးရ ဟာ ရက္စက္ယုတ္မာလြန္းတယ္ထင္လို႔သာျဖစ္ၿပီး ဒီမုိကေရစီကို လိုခ်င္လြန္းလို႔ေတာ့မဟုတ္ေပဘူး။

ဒါေၾကာင့္ ဒီမိုကေရစီေတာ္လွန္ေရးဆိုတဲ့ စကားေလာက္နဲ႔ ျပည္သူကိုသြားစည္း႐ံုးရင္ က်ိန္းေသတာကေတာ့ ျပည္သူေတြ စိတ္မဝင္ စား ေတာ့ဘူးဆုိတာပါဘဲ၊ ဒီေနရာမွာ ဒီမိုကေရစီေတာ္လွန္ေရးဆိုတာဟာ သာမာန္ႏို္င္ငံေရးစနစ္တခုကေန တခုကိုေျပာင္းလဲဖို႔ ဦး တည္ခ်က္ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ ျပည္သူေတြအားလုံးရဲ႕ လူမူဘဝတခုလုံးရဲ႕ အေျပာင္းအလဲျဖစ္တည္မႈအတြက္ လူမႈေတာ္လွန္ေရးပါျဖစ္ တယ္ဆိုတာကို တင္ျပႏိုင္ဖို႔လိုအပ္တယ္။

ဘာေၾကာင့္လည္းဆိုေတာ့ ျပည္သူလူထုရဲ႕ဘဝေမ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ အနာဂါတ္ျမင္ကြင္းကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္းမေပးႏိုင္ရင္၊ လမ္းမျပႏိုင္ရင္ ဘယ္သူကမွ တက္ႂကြပါဝင္လာမွာမဟုတ္ဘူး၊ ဒီမုိကေရစီစနစ္ဟာ စစ္အာဏာရွင္စနစ္နဲ႔ (ျပည္သူေတြရဲ႕ဘဝ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းဖို႔၊ တိုးတက္ဖို႔၊ လြတ္လပ္စြာရွင္သန္ခြင့္ရဖို႔) ကြာျခားလြန္းတယ္ဆိုတာ ျပည္သူေတြယုံႀကည္လာဖို႔ရာ အေရးတႀကီးလိုအပ္တယ္ ပုပ္သိုး ေဆြးေျမ့ေနတဲဲ့ဝန္းက်င္က ထြက္ေပၚလာတဲ့ေလကို ႐ွဴ႐ိႈက္ရတာနဲ႔ ရွင္းသန္႔ပြင့္လင္းတဲ့ ဝန္းက်င္ကေလကို ႐ွဴ႐ႈိက္ရတာဟာ ဘယ္ ေလာက္ကြာျခားေၾကာင္းနဲ႔ အက်ိဳးဆက္ေတြကိုသိနားလည္လာေစဖို႔ လုပ္ေဆာင္ရမွာျဖစ္တယ္၊ ဒီေနရာမွာ ေတာ္္လွန္ေရး ေတာ္လွန္ ေရးဆိုတဲ့ စကားလုံးသက္သက္ေႂကြးေၾကာ္မႈေတြကို ရပ္တန္႔ၾကၿပီး၊ ျပည္သူလူထုရဲ႕ လက္ရွိအေျခအေနမွန္ေပၚကစၿပီး ျဖည့္္ဆည္းမူ၊ အေလးထား သုံးသပ္မႈကိုလုပ္ၾကရမယ္၊ ျပည္သူေတြနဲ႔ တသားတည္းခံစားခ်ဥ္းကပ္ရမယ္၊ စည္း႐ံုးရမယ္၊ တည္ေဆာက္ရမယ္၊ ျပည္ သူေတြရဲ႕က်မ္းမာေရး၊ ပညာေရး၊ ေန႔စဥ္ဘဝနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ဗဟုသုတ အစရွိသျဖင့္ ျပည္သူေတြရဲ႕ဘဝမွာ တိုးတက္လာေအာင္ လုပ္ ေပးရမယ္၊ ျပည္သူေတြ သိသင့္သိထုိက္တာေတြအားလုံးကို နည္းလမ္းမ်ဳိးစုံနဲ႔ (ဥပမာ - မီဒီယာေတြကေန႔တဆင့္၊ စာရြက္ စာတမ္း၊ စာအုပ္ျဖန္႔ေဝတာမ်ဳိး) ျဖန္႔ေဝေပးသင့္တယ္၊ သတိျပဳသင့္တာကေတာ့ ႏုိင္ငံေရး စကားလုံးခန္႔ခန္႔ႀကီးေတြ၊ က်မ္းကိုးက်မ္းကားစကား ေတြ၊ သီအိုရီအဖြဲ႔အႏြဲ႔ေတြကို ျပည္သူေတြ မလိုအပ္ဘူးဆိုတာပါဘဲ၊ ႐ိုး႐ိုးရွင္းရွင္းနဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ လက္ရွိဘဝေတြ ျဖစ္ရပ္ေတြကို ပုံေဖာ္ေပး ႏိုင္ဖို႔ ကိုယ္စားျပဳေပးႏိုင္ဖို႔နဲ႔ အားမာန္ရွိရွိ တည္ေဆာက္ရဲတဲ့ အသိေတြ၊ စိတ္ေတြျဖစ္ေပၚလာဖို႔ကိုပဲ လိုအပ္တာပါ ။

ျပည္သူကို စည္း႐ံုးတည္ေဆာက္တဲ့အခါ လက္ေတြ႔မပါတဲ့ ေမ်ာ္လင့္ခ်က္ေပးစည္း႐ံုးတာမ်ဳိး၊ လြဲမွားတဲ့အသိေပးၿပီး စည္း႐ံုးတာမ်ဳိး အ သုံးခ်ခံသက္သက္ျဖစ္ဖို႔ စည္း႐ံုးတာမ်ဳိးကို ေရွာင္က်ဥ္သင့္တယ္၊ အဓိကအခ်က္ကေတာ့ ျပည္သူဆိုတာ ကိုယ့္ရဲ႕ အာဏာရမၼက္မီး ေတာက္ဖို႔ မီးစာမဟုတ္ဘူးဆိုတာ သိထားဖို႔လိုတာပါဘဲ၊ ျပည္သူေတြရဲ႕ ျဖစ္တည္မႈဟာ မိမိအတြက္အသက္ရွင္ ေနထိုင္ရျခင္းထက္၊ သူတပါးအတြက္ အသက္ေနရသလုိမျဖစ္ေစဖို႔လိုပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ ျပည္သူဆိုတာကို ဘယ္လိုအဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆုိသလဲဆိုတာ ထင္သာျမင္သာရွိဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္၊ ျပည္သူဆိုတာ အအုပ္ခ်ဳပ္ခံ သက္သက္လား၊ အခြန္ေပးသက္သက္လား၊ မဟုတ္ပါဘူး။ အုပ္ခ်ဳပ္သူျဖစ္တယ္၊ တုိင္းျပည္ရဲ႕အင္အား အစစ္အမွန္ျဖစ္တယ္၊ မူလပိုင္ ရွင္ျဖစ္တယ္။

သို႔ေပမဲ့ ဒီအေျခအေနမွန္အားလုံးေပ်ာက္ဆုံးေနတာဟာ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ရဲ႕ ဆိုးက်ိဳးေတြျဖစ္တယ္ဆိုတာ ရွင္းလြန္းေနၿပီျဖစ္တယ္၊ ဘာေၾကာင့္ဆို စစ္အာဏာရွင္စနစ္ရဲ႕လက္ေအာက္မွာေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ ေဒါက္တိုင္ျဖစ္ေစမယ့္ အဖြဲ႔အစည္းမ်ဳိးေတြကို သူတို႔ကိုယ္တိုင္ စိတ္တိုင္းက် ေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္မယ့္ ပံုသ႑ာာန္နဲ႔ ဖြဲ႔စည္းေလ့ရွိတာကလြဲလို႔၊ သူတို႔ထိန္းခ်ဳပ္မႈမပါဘဲ လြတ္လပ္မႈရွိတဲ့ အစိုးရနဲ႔မသက္ ဆိုင္တဲ့ လူမႈအဖြဲ႔အစည္းမ်ားကို ဖြဲ႔စည္းေဆာင္ရြက္မႈမ်ဳိး ဘယ္ေတာ့မွခြင့္ျပဳမႈရွိမွာ မဟုတ္လို႔ျဖစ္တယ္၊ ျပည္သူေတြအတြက္ ဘယ္ဖိ ႏွိပ္မႈမ်ဳိးမွ မပါရွိဘဲ၊ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ရဲ႕ လြတ္လပ္စြာပူးေပါင္းပါဝင္ခြင့္မရွိတဲ့ အေနအထားမ်ဳိးမွာေတာ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းတရပ္ရဲ႕ စစ္မွန္ တဲ့ ပြင့္လင္းတိုးတက္မႈျဖစ္စဥ္ေတြနဲ႔ အလွမ္းေဝးေနဦးမွာျဖစ္ပါတယ္။

တကယ္က ျပည္သူေတြကို ဘယ္လိုျဖစ္ရမယ္ဆိုတဲ့ အေတြးအေခၚနဲ႔ ျပည္သူေတြက ဘယ္လိုျဖစ္ခ်င္တယ္ ဆိုတာကိုလက္ခံတဲ့ အ ေတြးအေခၚဟာ ျပည္သူေတြရဲ႕ဘဝကို ပံုေဖာ္တဲ့ေနရာမွာ အလြန္ကြာျခားပါတယ္၊ အေျခခံအားျဖင့္ အာဏာရွင္စနစ္ကို က်င့္သံုးတဲ့ အစိုးရတရပ္ သို႔တည္းမဟုတ္ အုပ္ခ်ဳပ္သူလူတန္းစားဟာ ျပည္သူကိုသူတို႔အလိုက် လက္ညႇိဳးေထာင္ ေခါင္းညိတ္ဘဝမ်ဳိးမွာဘဲ အ သက္သြင္းထားလိုတာကလြဲလို႔ တျခားဘာအဓိပၸါယ္ ဖြင့္ဆိုခ်က္ကိုမွ လက္မခံတဲ့အတြက္ အာဏာရွင္မွန္သမွ်ဟာ ျပည္သူေတြကို ဘယ္လိုျဖစ္ရမယ္ဆိုတဲ့ အေတြးအေခၚေပၚမွာပဲ တိမ္းညႊတ္ေလ့ရွိၾကၿပီး၊ ျပည္သူကိုကိုယ္စားျပဳတဲ့ အစိုးရတရပ္ သို႔တည္းမဟုတ္ ဒီမို ကေရစီအစိုးရမ်ဳိးကေတာ့ ျပည္သူကိုအေျခခံစဥ္းစားေလ့ရွိတာမို႔ ျပည္သူေတြက ဘယ္လိုျဖစ္ခ်င္တယ္ဆိုတာကို အေလးအနက္ထား ေလ့ရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တည္ၿငိမ္တိုးတက္တဲ့ ႏိုင္ငံတခုျဖစ္ဖို႔ရာ (ျပည္သူေတြကိုႏိုင္ငံေရးနဲ႔ေဝးရာသို႔ ပို႔ထားျခင္းမ်ဳိး မျပဳဘဲ) အေျခခံ က်တဲ့ ႏုိင္ငံေရးျဖစ္စဥ္ေတြအားလုံးမွာ ျပည္သူေတြရဲ႕ ပူးေပါင္းပါဝင္မႈကို ရယူႏိုင္ဖို႔လိုအပ္ပါတယ္။

ဒီလိုတူ႐ူခ်က္မ်ဳိးအတြက္ ျပည္သူေတြမွာအသိပညာ ဗဟုသုတနဲ႔ခံစားခ်က္ကို မွ်မွ်တတေပါင္းစပ္ႏိုင္ဖို႔ အခြင့္အလမ္းေတြရွိဖို႔ရာ လို အပ္ပါတယ္၊ ပိတ္ဆို႔မဲေမွာင္ေနတဲ့ ဝန္းက်င္စနစ္မ်ဳိးနဲ႔ ေတာ့ လားရာေကာင္းကို ဦးတည္ႏိုင္ဖို႔ရာ အေျခအေနေပးမွာမဟုတ္ပါဘူး။

လူ႔အဖြဲ႔အစည္းတခု သို႔တည္းမဟုတ္ တိုင္းျပည္တခုမွာ စနစ္တခုကေနစနစ္တခုကို ကူးေျပာင္းဖို႔ က်ဳိးစားတဲ့ျဖစ္စဥ္ဟာ ေတာ္လွန္ ေရးတရပ္ဘဲျဖစ္ပါတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ေအာင္ျမင္မႈကိုလိုခ်င္ရင္ အဓိကအင္အားျဖစ္တဲ့ ျပည္သူေတြကို လိုအပ္တဲ့အရာမွန္သမွ် တပ္ဆင္ ေပးႏိုင္ျခင္း ရွိမရွိဆိုတာဟာ အေျဖဘဲျဖစ္ပါတယ္။
သက္ထြန္း