Monday, 27 July 2009
Immediate Release: United Nations must demand junta to do national reconciliation first
Immediate Release: United Nations must demand junta to do national reconciliation first
26 July 2009
Burma’s elected legitimate leader, Aung San Suu Kyi said on 24 July 2009 that “United Nations should demand the military regime that “2010 election will be lack of credible and un-fair before facilitating to take place the national reconciliation”.
Aung San Suu Kyi and her party the National League for Democracy (NLD), the unanimous victors of the 1990 election, clearly stated their position that need to place in order to have true national reconciliation, i.e.
1. Release of all the political prisoners
2. Review of 2008 Constitution
3. Allow to reopen NLD and ethnic nationalities offices
4. Recognition of the 1990 election result
5. Political dialogue
“These are the fundamental demands requested by legitimate leaders of Burma. If the international community truly wanted to see national reconciliation in Burma, they must find ways to facilitate these demands rather than playing into the junta’s illegal 2010 election,” said Myo Thein, Director at the Burma Democratic Concern (BDC).
If the international community truly wanted to see national reconciliation in Burma, they must take unprecedented actions decisively to the release of Aung San Suu Kyi immediately which is the essential process of implementing to restore justice, peace and human rights in Burma.
“If junta imprison Aung San Suu Kyi or place her under house arrest again, it is tantamount to turning their back on dialogue and ultimately national reconciliation,” added Zin Zin Myo Thant, Campaign Officer at the Burma Democratic Concern (BDC).
The free and democratic world has a moral responsibility to intervene on behalf of humanity. The help of the international community does make a difference.
For more information please contact
Myo Thein
00-44-78 7788 2386
00-44-20 8493 9137
myothein@bdcburma.org
[United Kingdom]
Zin Zin Myo Thant
00-44-77 4827 1904
00-44-20 8493 9137
zinthant@bdcburma.org
[United Kingdom]
26 July 2009
Burma’s elected legitimate leader, Aung San Suu Kyi said on 24 July 2009 that “United Nations should demand the military regime that “2010 election will be lack of credible and un-fair before facilitating to take place the national reconciliation”.
Aung San Suu Kyi and her party the National League for Democracy (NLD), the unanimous victors of the 1990 election, clearly stated their position that need to place in order to have true national reconciliation, i.e.
1. Release of all the political prisoners
2. Review of 2008 Constitution
3. Allow to reopen NLD and ethnic nationalities offices
4. Recognition of the 1990 election result
5. Political dialogue
“These are the fundamental demands requested by legitimate leaders of Burma. If the international community truly wanted to see national reconciliation in Burma, they must find ways to facilitate these demands rather than playing into the junta’s illegal 2010 election,” said Myo Thein, Director at the Burma Democratic Concern (BDC).
If the international community truly wanted to see national reconciliation in Burma, they must take unprecedented actions decisively to the release of Aung San Suu Kyi immediately which is the essential process of implementing to restore justice, peace and human rights in Burma.
“If junta imprison Aung San Suu Kyi or place her under house arrest again, it is tantamount to turning their back on dialogue and ultimately national reconciliation,” added Zin Zin Myo Thant, Campaign Officer at the Burma Democratic Concern (BDC).
The free and democratic world has a moral responsibility to intervene on behalf of humanity. The help of the international community does make a difference.
For more information please contact
Myo Thein
00-44-78 7788 2386
00-44-20 8493 9137
myothein@bdcburma.org
[United Kingdom]
Zin Zin Myo Thant
00-44-77 4827 1904
00-44-20 8493 9137
zinthant@bdcburma.org
[United Kingdom]
On 7/10/09, ♥U♥n♥L♥o♥C♥K♥ wrote:
> ကဲ ... ခင္ဗ်ားတုိ႕ (ဆရာသမားမ်ား) ေျမွာက္ေပးၾကလို႕ ကၽြန္ေတာ္သြန္းထက္
> ေပါက္တတ္ကရေပါခ်ာခ်ာ (ခင္ဗ်ားတုိ႕ေျပာတဲ့
> ဟာသ) ေတြေရးျပပါဦးမယ္။ ဒါကၽြန္ေတာ့္ အေတြးေတြပါ။ ကၽြန္ေတာ့္
> ေနထုိင္မႈစရုိက္ပါ။ လကၡဏာပါ။ ၿပီးေတာ့...... ဘဝပါ။
> ခင္ဗ်ားတုိ႕ ဖတ္ခ်င္မွ ဖတ္ပါ။ အနည္းဆုံး
> ခင္ဗ်ားျပဳံးေယာင္သမ္းသြားေအာင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အေတြးေတြက ကူညီႏိုင္ပါတယ္။
> အဆုံးထိမဖတ္ႏုိင္လညး္ ကိစၥမရွိပါဘူး။ ဖတ္ၿပီးေတာ့မွ စာဖတ္သူကုိ
> ဖတ္သူအရူးလို႕ကၽြန္ေတာ္ ေျပာပါဘူး။ ေျပာစရာလညး္ လိုပါဘူး။
>
> ကုိယ့္အေၾကာင္းကုိ ကုိယ္သိၾကတယ္မလား။. ... ၿပီးတာပဲ...... ကဲ
> ...အေတြးအေခၚ (၁) နဲ႕စလိုက္ၾကရေအာင္.......
>
>
> * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
> * * * * * * * * * * *
>
> ဥာဏ္မွီသူမ်ား ရယ္ေမာၾကအံ့
>
> ဝဋ္လည္တယ္ဆုိတာကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕
> ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားအၾကြင္းမဲ့ယုံၾကည္ၾကသလို အျခားဘာသာဝင္ေတြကလည္း အေခၚ
> အေဝၚတစ္မ်ိဳးနဲ႕ လက္ခံၾကလိမ့္မယ္လို႕ထင္ပါတယ္။ "တန္ျပန္မႈတုိငး္မွာ
> တုန္႕ျပန္တဲ့သက္ေရာက္မႈ" ........ အာ...... ဟုတ္ေသးပါဘူး။
> "Reaction..... အင္း .... ဒီလိုလဲ ေျပာတတ္ျပန္ဘူး။ (ထားပါေတာ့)
> ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္ "ဝဋ္လည္တယ္" ဆုိတာကုိ အၾကြင္းမဲ့ယုံ
> ၾကည္ပါတယ္။ ခင္ဗ်ားဖတ္ဖူးမွာေပါ့ . .. . . .
> ေၾကာင္ကုိ ေရေႏြးပူနဲ႕ပက္လိုက္လို႕ တစ္ခ်ိန္ ကုိယ့္ေပၚေရေႏြး
> ပြက္ပြက္ဆူေလာင္တာေတြ....
> ကိုယ့္လက္ေအာက္ကဝန္ထမ္းကုိ ဆူမိလို႕ အထက္လူၾကီးရဲ႕အေဟာက္ျပန္ခံရတာေတြ....
> သူမ်ားကုိလက္ညႈိးထုိး အေပါလုိ႕ေျပာမိလို႕ ကုိယ့္ကုိလက္ညိႈးထုိး
> အရူးလုိ႕ ျပန္ေျပာခံရတာေတြ....
> စသျဖင့္ ....... ဝဋ္ဆိုတာ တစ္ပတ္ၿပီးတစ္ပတ္လည္တတ္ပါတယ္။
> (မီးပ်က္ေနေပမယ့္လည္း ေမာ္တာမလိုတဲ့အတြက္ လည္ပါတယ္။
> ဒါေၾကာင့္ ညလုံးေပါက္ CNGလညး္ တန္းစီစရာမလိုပါဘူး။ )
> သုိ႕ေသာ္လညး္ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္ ဝဋ္လည္မွာကုိ မေၾကာက္မရြ႕ံ
> သူမ်ားကုိလက္ညိႈးထုိးၿပီး ပုိးစုိးပက္စက္ေျပာေနပါတယ္
> ဗ်ား။ ေအာင္ျမတ္ေလး ..... အမွန္ကုိေျပာတာဘာျဖစ္လဲ...
> ဝဋ္လည္ရင္ခံပစ္လုိက္မယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ကလည္းအျပည့္.... ခံခ်င္လြန္းလို႕...
> တျခားေတာ့ ဟုတ္ဘူး.... ။ ဘယ္သမီးရည္းစားစုံတြဲကုိေတြ႕ေတြ႕ ကၽြန္ေတာ္
> အာမနာလွ်ာမက်ိဳး၊ မႈိခ်ိဳးမွ်စ္ခ်ိဳး ပိုးစုိးပက္စက္ ေဝဖန္
> တတ္တာပါပဲခင္ဗ်ား။ (ဝဋ္လည္လွ်င္လည္း ခံယုံေပါ့)
> ကၽြန္ေတာ့္ေဝဖန္ပုံေလးတစ္ခ်က္ေလာက္ ရႈစားၾကပါဦး။
> "ၾကည့္ပါဦးကြာ..... အျမင္မေတာ္၊ ဆင္ေတာ္နဲ႕ခေလာက္၊
> အမဲရုိးနွယ္ဟင္းအုိးမွ အားမနာ၊ အႏူလက္နဲ႕ ေရႊခြက္ႏႈိက္တယ္
> ဆိုတာ အဲဒါမ်ိဳးကြ...... ဘယ္လုိမ်ားၾကိဳက္သြားၾကပါလိမ့္......
> ဟုိေကာင္ကြာ သူ႕ရုပ္မွ သူအားမနာ၊ သူ႕ ရုပ္ကလာပ္က ဆုတ္ပ်က္ၿပီး
> ဖုတ္သဘက္ဝင္စားသလို ခ်ာတူးလန္ရုပ္ၾကီးက ဒီေလာက္ေခ်ာတဲ့ေစာ္ရတာ အံ့ေရာ
> အ့ံေရာ..... ေစာ္ေလးကုိေတာ့ ႏွေမ်ာလိုက္တာကြာ
> သူ႕ပုံစံေလးနဲ႕ ဒီလို ဘဲနာၾကီးကုိမွ သြားၾကိဳက္ရတယ္လို႕.... ဒီရုပ္နဲ႕
> ဒီရုပ္ မရြံမရွာ တြဲၾကတယ္လို႕ကြာ...."
> ကဲ..... ဝဋ္ဆိုတာလည္တတ္တယ္တဲ့။ လည္လိုက္စမ္းပါဗ်ာ ....
> လည္လိုက္စမ္း.... မေၾကာက္ေရးခ် မေၾကာက္..........
> ကၽြန္ေတာ္လညး္ အေျပာခံခ်င္လြန္းလို႕ပါ။ ေနာ္........ မခ်ဳမြန္
> ဟီဟိ..................
>
> * * * * * * * * * * * *
> ** * * * * * * * * * * * *
>
> အခု အေတြးကေတာ့ ဘယ္သူေတြေျပာခဲ့မွန္းမသိတာကုိ ကၽြန္ေတာ္ကဆင့္ပြားၿပီး
> အမ်ားၾကီးေလွ်ာက္ေတြးမိတာပါ။ လူနညး္စု
> အၾကိဳက္ေတာ့ ဟုတ္လိမ့္မယ္မထင္ဘူး ။ အျပာေရာင္ နညး္နညး္ သမ္းလို႕ပါ။
> ဒီလုိပါ...... လူၾကီးေတြက ဆုံးမၿပီဆုိရင္ ဗ်စ္ေတာက္
> ဗ်စ္ေတာက္နဲ႔ မၿပီးႏုိင္မစီးႏုိင္ေတာ့ဘူး။ ဒီေနရာမွာ
> အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုေလာက္ဥပမာ ေျပာပါရေစ...........
> ေကာင္ေလးနဲ႕ ေကာင္မေလး
> သမီးရည္းစားႏွစ္ေယာက္ခိုးရာလိုက္ေျပးသြားၾကတာကုိ ႏွစ္ဖက္လူၾကီးမိဘေတြ
> အျပစ္တင္ၾက
> တဲ့ ဟန္ေလးပါ။
> " ေခြးသူေတာင္းစား... ဟင္း... ေသာက္လုပ္ေသာက္ကုိင္ျဖင့္ မရွိဘဲ....
> ဒီမယားခိုးေျပးၿပီး ဘာလုပ္ေကၽြးမွာလဲ.....
> ေတာ္ေတာ္ မုိက္လုံးၾကီးတဲ့ေကာင္... " တဲ့...။
>
> " ေခြးထက္ မုိက္တဲ့သမီး... ေခြး အျမီးျဖတ္ၿပီးယူတာမွ ဒီကေလကေခ်ထက္
> သာဦးမယ္... ေသာက္သုံးမက်...
> ေတာ္ေတာ္ မုိက္တြင္းနက္တဲ့ဟာမ" တဲ့....။
>
> အထက္ပါ ဆုံးမစကားႏွစ္ေၾကာင္းကုိ ေသာခ်ာေလ့လာၾကည့္ရင္ ဆင္မလုိလုိနဲ႔
> မတူဘဲ ကြဲျပားတာကုိေတြ႕ပါလိမ့္မယ္။
> ေယာက်္ားေလးကုိဆူေတာ့က် မိုက္လုံးၾကီးတဲ့ေကာင္တဲ့..... မိန္းကေလးက်ေတာ့
> မုိက္တြငး္နက္တဲ့ဟာမတဲ့........
> အငး္....ဘာေၾကာင့္မ်ား...... ခြဲျခားတာပါလိမ့္.......
> ကြဲျပားတာပါလိမ့္.......ကၽြန္ေတာ္ ဆက္မေတြးႏုိင္ေတာ့ပါဘူး.........
> ခင္ဗ်ားတုိ႕ ေတြးတတ္သေလာက္ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ျပန္ေျပာၾကစမ္းပါ။
> ခင္ဗ်ားကေကာ မုိက္လုံးၾကီးတဲ့သူလား၊
> မုိက္တြငး္နက္တဲ့သူလား..................................?
>
> boy boy နဲ႕ ဘြန္ဘြန္း ေရ မငး္တုိ႕ကေတာ့
> မုိက္တြငး္နက္ၾကတုန္းပဲေနာ္..............
>
> * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
> * * * * * *
>
>
> ကၽြန္ေတာ္တုိ႕အဖြဲ႕(Alarm)ရဲ႕ အဓိက သီခ်ငး္တီးေပးတဲ့ Reddog(ေခြးနီ)
> အိမ္မွာလာအိပ္ပါတယ္။ သူ႕ကြန္ပ်ဴတာပ်က္
> ေနလို႕တဲ့။ ( သူ႕အေမေျပာတာေတာ့ အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႕ Monitor ထဲကုိ
> ရွဴးရွဴးေပါက္ခ်လိုက္လို႕ ဆိုလားပဲ )။ ဒါနဲ႕ သီခ်ငး္
> အသစ္ေရးဖုိ႕ တုိင္ပင္ၾကပါတယ္။ လုပ္ခ်င္တဲ့ပုံစံေလးေတြေပါ့။
> ကိုရီးယားကားေတြထဲကအတိုင္း သူက သူ႕ေကာင္မေလးကုိ
> တုိင္းရငး္သားေက်းရြာကေန ယုဇနအထိ သုံးမုိင္ေလာက္ ကုန္းပုိးခဲ့ဖူးပါတယ္။
> (Romantic ဆန္ဆန္ ႏြားက်တာေပါ့ဗ်ာ ဟီဟိ)
> အဲဒါကုိ စိတ္စြဲၿပီး ကၽြန္ေတာ္ အိပ္မက္မက္ပါတယ္။အဲဒီမွာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕
> ဂ်ီေတာ့သူနဲ႕ ေတြ႕ပါတယ္။
> ကၽြန္ေတာ္ သူမနဲ႕ေတြ႕ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မျမင္ရဘူး။ (အိပ္မက္ဆုိေတာ့
> ရႈပ္တယ္၊ နညး္နညး္ သည္းခံဖတ္ေနာ္)
> သူမ က ေျပာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မၾကားရဘူး။ ( ပို႕စ္ ေမာ္ဒန္ေတြေရးေနတာ
> မဟုတ္ဘူးေနာ္။ )
> ရန္ကုန္မွာ မီးေတြပ်က္ေနလို႕ ေနျပည္ေတာ္ကို
> ကုန္းပုိးၿပီးလိုက္ပို႕ေပးပါတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ခ်က္ခ်င္းပဲ သေဘာတူခဲ့တယ္။
> ဒါေပမယ့္ သူမက စည္းကမ္းသုံးခုထုတ္ခဲ့တယ္။
> "တစ္ ...... ေမာတယ္လို႕ မေျပာရဘူး"
> "ခ်စ္တယ္လို႕ ေျပာလို႕ရတယ္မလား" (မျမင္ရေပမယ့္ သူမ ေခါငး္ညိတ္ျပတာ
> ကၽြန္ေတာ္ေတြ႕တယ္။)
> "ႏွစ္....... i ခႏၶာကုိယ္က ေလးတယ္လို႕မေျပာရဘူး။ "
> "ခ်စ္တယ္လို႕ ေျပာလို႕ရတယ္မလား" (မျမင္ရေပမယ့္
> မ်က္ေစာင္းလွလွေလးထုိးတာ ကၽြန္ေတာ္ေတြ႕တယ္။)
> "သုံး....... ဘာမွ မေမးရဘူး"
> "ခ်စ္တယ္လို႕ ေျပာလို႕ရတယ္မလား"
> "မ ေမးရဘးူလို႕ေျပာၿပီးၿပီေလ"
> "ေၾသာ္ ... အင္း အငး္ "
> ဒီလိုနဲ႕ ကုန္းပုိးလာတာ ေတာ္ေတာ္ခရီးေရာက္လာတယ္။သူမရဲ႕
> ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာငး္က ေသခ်ာဖမ္းဆုပ္လို႕ မမိတဲ့အတြက္
> ခဏခဏ ေခ်ာ္ထြက္ေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေပ်ာ္ေနတယ္ .. သူမကုိ
> ကုန္းပိုးထားရပါလားဆိုၿပီး ရင္ေတြခုန္ေနတယ္။ အာေခါင္ေတြ
> ေျခာက္လာတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းေမာလာတယ္..... တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ သူမ
> ခႏၶာကုိယ္က အရမး္ေလးလာတယ္.....
> အသက္ရွဴမဝဘူး.... မဝဘူး.... ေလးတယ္.... အရမ္းပဲ.... ေနာက္ဆုံး
> မခံႏုိင္ေတာ့လို႕..................ေက်ာကုန္းေပၚက...
> သူမ ကုိခ်လိုက္တာ................ ဟုိက္ ရွားလပတ္
> ပြင့္ေလာက္နီးနီး ဝတဲ့မိန္းမၾကီးျဖစ္ေနတယ္။ သူမ ဘယ္ေ၇ာက္သြားလဲေတာ့
> မသိဘူး။ အဲဒီ့ပြင့္နဲ႕တူတဲ့ အမ်ိဳးသမီးက
> ခိုးခိုးခစ္ခစ္ရယ္ေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ လူေတြက ပိန္သေလာက္ ဗလေတာင့္တယ္...
> မိန္းမ ဝဝၾကီးကုိ ထမး္ႏုိင္တယ္ဆိုၿပီး
> ဝုိငး္ခ်ီးက်ဴးၾကတယ္။ တဒဂၤအတြငး္ ေျမွာက္ပင့္မႈေတြၾကားမွာ
> ကၽြန္ေတာ္သာယာၿပီး သူမကုိေမ့သြားခဲ့တယ္။ ေနာက္ေတာ့
> ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ႏုိင္ငံေတာ္က ဆုေတြေပးတယ္။ world records ေတြ Guiness
> စံခ်ိန္ေတြ ဘာေတြ ခ်ိဳးသြားတယ္.... ၿပီးလဲၿပီးေရာ
> ျမန္မာျပည္ရဲ႕ တတိယေျမာက္ ႏုိဗယ္ဆုရွင္ၾကီးျဖစ္လာတယ္။ ဒါ့အျပင္
> ႏုိဗယ္ဆုထက္ျမင့္တဲ့ ဂလုိဘယ္ ဆုရွင္ၾကီးျဖစ္လာသတဲ့။
> ဆုက ပစၥည္းကုိေပးတာမဟုတ္ဘူး။ ေငြသားလညး္ မဟုတ္ဘူး။ လူသားစစ္စစ္ကုိ
> ဆုအျဖစ္ခ်ီးျမွင့္တာတဲ့။ အဲဒီ ကၽြန္ေတာ္ရမယ့္
> ဆုၾကီးကေတာ့ ပြင့္ေလာက္နီးနီး ဝတဲ့ မိန္းမၾကီးပဲတဲ့။
> ကၽြန္ေတာ္အဲဒီ့ေတာ့မွ လန့္သြားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္မယူႏုိင္ဘူးလို႕
> အတင္းေအာ္တယ္.... မရဘူး ... ေအာ္တယ္... ျငင္းတယ္....
> ဝုိငး္ခ်ဳပ္ၾကတယ္.... ရုန္းတယ္..... မုိးေတြရြာလာတယ္...
> ၿပီးေတာ့ ..... ၿပီးေတာ့............... ကၽြန္ေတာ့္ဘဝ...... သူမ.......
> ခ်စ္တယ္........... ဟင့္အငး္တဲ့.....
> မလုပ္ၾကပါနဲ႕
> ကၽြန္ေတာ္ လန့္ႏုိးသြားေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ ဖ်ားေနတယ္....။
> ဟူး....... ေတာ္ပါေသးရဲ႕ .... အိပ္မက္ျဖစ္ေနလို႕
> ကုိယ္အပူခ်ိန္ ၁၀၁ ေက်ာ္ေနတယ္။ သူမကုိ ထမ္းခဲ့တဲ့
> ေက်ာကုန္းကုိစမ္းၾကည့္ေတာ့ စုိရႊဲေနတယ္။ သူမမ်ား ရွဴးရွဴးေပါက္ခ်
> ခဲ့သလား။ အား ..... ဟုတ္ပါဘူး..။ ေခၽြးေတြပါ.......။ ဟုိမိန္းမ
> ဝဝၾကီးေပါက္ခ်ခဲ့တာေကာ မျဖစ္ႏုိင္ဘူးလား.............
> အား
>
> * * * * * * * * * * * * ** * * * * * * * * * * * * * * * * *
> * * * * ** * *
> ဝတၳဳေရးမယ္ဆိုရင္ အျပန္အလွန္စကားေျပာခန္းေတြကလည္း အေရးၾကီးလွပါတယ္။
> ဇာတ္ေကာင္ႏွစ္ေကာင္(သို႕)
> ႏွစ္ေကာင္ထက္မ်ားတဲ့ သူေတြရဲ႕ မတူညီတဲ့စရုိက္ေတြနဲ႕ စကားေျပာပုံေတြကုိ
> ဖန္တီးသူက ဂရုတစုိက္ပုံေဖာ္ရပါတယ္။
> ကုိယ့္၇ဲ႕ဆိုလိုရင္း ေရာက္ေအာင္လညး္ ဖန္တီးနိုင္ရပါမယ္။ စာဖတ္သူ
> စိတ္ဝင္စားေအာင္၊ နစ္ဝင္လာေအာင္ ဆြဲေခၚသြား
> တတ္ရမယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ၾကိဳးစားဆဲပါ။ ဇာတ္ကုိပုိသြက္လာေအာင္၊
> အသက္ဝင္လာေအာင္ ေလ့က်င့္ထားတာေလး
> ေတြ ဖတ္ၾကည့္ၾကပါဦး။ (မၾကိဳက္ဘူးဆိုရင္ေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႕ည့ံလို႕ျဖစ္ၿပီး၊
> ၾကိဳက္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္လုိ႕ပဲ
> ျဖစ္ပါတယ္။)
> ေျပာရမယ္ဆိုရင္ အထက္တန္းေက်ာငး္တစ္ေက်ာင္းရဲ႕ေရွ႔မွာ
> ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က ပုံးၾကီးတစ္ပုံးနဲ႕ ေက်ာင္း
> တက္ခ်ိန္တိုင္း ပန္းမ်ိဳးစုံလာေရာငး္ေလ့ရွိပါတယ္။
> ေက်ာင္းရဲ႕စာသင္ခန္းတုိင္းက ဘုရားေက်ာင္းေဆာင္တိုင္းအတြက္
> ေကာင္ေလးဆီကပဲ ဝယ္ယူကပ္လွဴတာမ်ားပါတယ္။ ေက်ာင္းတက္ေခါငး္ေလာင္းထုိးရင္
> ေကာင္ေလးကသိမ္းျပန္ေလ့ရွိပါတယ္။
> တစ္ေန႕မွာေတာ့ ပန္းေရာငး္တဲ့ေကာင္ေလးဟာ သူ႕ဆီမွာလာဝယ္ေနက်
> မ်က္မွန္နဲ႕ကုိးတန္းေက်ာငး္သူေလးကို စိတ္ဝင္စားမိ
> သြားတယ္။ ဒီလုိနဲ႕ ေနာက္တစ္ခါသူ႕ဆီလာဝယ္ေတာ့
> "ေဟ့ ....ပုိက္ဆံယူေလ"
> "တုိ႕ မယူဘူး... ပန္းေတြက မငး္ကုိေပးဖုိ႕ရည္ရြယ္ထားတာ"
> "ဘာလို႕လဲ"
> ေကာင္ေလးက ရုတ္တရက္ဘာေျဖရမွန္းမသိဘူး။ ေကာင္မေလးကပဲဆက္ေျပာတယ္။
> "ဒါဆို အလကားေပးတာေပါ့"
> "ဟင့္အင္း အလကားေပးတာေတာ့မဟုတ္ဘူး"
> "ဒါဆို........"
> "လက္ေဆာင္အျဖစ္ေပးတာ"
> "ဘာကြာလို႕လဲ တူတူပဲကုိ......."
> "မတူဘူး။ တုိ႕ ပုိက္ဆံမယူဘူးဆိုတာက ေရာငး္ဖုိ႕မဟုတ္လို႕..............
> အလကားဆိုၿပီးေပးရင္ မငး္က အလကားရတာလုိ႕ပဲထင္မွာ၊ သေဘာထားမွာ။
> လက္ေဆာင္အျဖစ္ေပးမွ မငး္ကလက္ေဆာင္အျဖစ္ တန္ဖုိးထားမွာ"
>
> ေကာင္မေလးတစ္ခ်က္ၿပဳံးသြားတယ္။ လမ္းေဘးေစ်းေရာငး္တဲ့ ပန္းသည္ေလးက
> စကားၾကီးစကားက်ယ္ေတြေျပာဖုိ႕
> မလိုအပ္ဘူးလို႕ သူမ ထင္ေနတယ္။အတန္းထဲေ၇ာက္ေတာ့ သူငယ္ခ်ငး္ေတြကုိ
> ေျပာျပလိုက္ေရာ။ ဒီလိုနဲ႕ တျဖည္းျဖည္းခ်ငး္
> အားလုံးသိသြားတယ္။ အ.ထ.က ေက်ာငး္အုပ္ဆရာၾကီးလညး္ သိသြားတာေပါ့။ သူက
> ဒါမ်ိဳးဆိုမရဘူး။ စည္းကမ္းပုိင္းဆုိင္ရာ
> မွာ အၾကပ္မတ္ဆုံးဆုိတဲ့ ဆရာၾကီးပဲဟာကုိ........
> ေနာက္တစ္ေန႕ ပန္းသည္ေကာင္ေလးနဲ႕ ေက်ာငး္အုပ္ဆရာၾကီးတုိ႕
> ေတြ႕ၾကပါေလေရာ........
>
> "မေန႕က ေက်ာင္းသူတစ္ေယာက္ကုိ ပန္းေတြ အလကားေပးလိုက္တယ္ဆုိ"
> "မဟုတ္ပါဘူး"
> " ဒါျဖင့္......"
> " လက္ေဆာင္ အျဖစ္ေပးလိုက္တာပါ "
> "အမ္"
> " ဆရာၾကီးေကာ လုိခ်င္လုိ႕လား"
> " ေဟ "
> " ဒါဆိုရင္ေတာ့ အလကားယူသြားပါ"
> " ဘာကြ "
> " ေဟာ ေက်ာင္းတက္ေခါင္းေလာငး္ထုိးသြားၿပီ ျမန္ျမန္ဝင္ေတာ့ ဆရာၾကီး "
> " ေၾသာ္ အင္းအင္း "
>
> ဒီလိုနဲ႕ ပထမေန႕ ေတြ႕ဆုံမႈမွာ ဆရာၾကီးဘာမွ မေျပာလိုက္နိုင္ဘူး။
> ေနာက္ေန႕က်ေတာ့ မ်က္နွာကုိ မေန႕ကထက္
> မ်က္နွာကုိ ပုိတင္းထားလိုက္တယ္။ လာၿပီ........ ပန္းသည္ေကာင္ေလးဆီကုိ
> ဆရာၾကီးလာၿပီ.....။
> " မငး္ဘာေၾကာင့္ သူ႕ကုိ ပန္းေတြ အလကားေပးလိုက္ရတာလဲ "
> " အလကားေပးတာမဟုတ္ပါဘူး။ လက္ေဆာင္အျဖစ္ေပးလိုက္တာပါ "
> " ေၾသာ္... ေအး .. ဘာလို႕ လက္ေဆာင္ေပးတာလဲ "
> " သူ ရေစခ်င္လို႕ပါ "
> " အြန္.... သူ ရသြားေတာ့.... မငး္က ဘာလုပ္မွာလဲ "
> " ကၽြန္ေတာ္က ဘာလုပ္ရမွာလဲ... သူ ရသြားတာ သူပဲ လုပ္မွာေပါ့ "
> " ဟုတ္ေသးဘူးေလ "
> " ဟုတ္ပါတယ္... ဘုရားတင္မလား၊ ဆရာမ ေပးမလား ၊ေခါင္းမွာ ပန္မလား
> တစ္ခုခုပဲ "
> " ထားပါေတာ့ ထားပါေတာ့ "
> " ထားပါေတာ့ ဆုိရေအာင္ ဆရာၾကီးက ပန္းဝယ္ဖုိ႕ ေစ်းဆစ္ေနလို႕လား "
> " အာ ... ဒီေကာင္ ကြာ "
> " ကဲကဲ ေစ်းတည့္သြားၿပီပဲထားပါေတာ့။ ဘာပန္းယူမွာလဲ "
> " ႏွင္းဆီ၊ စံ ... ဟာ.... ဟုတ္ေသးပါဘူး ဟ "
> " မဟုတ္ေသး၇င္လညး္ ဝင္ေတာ့ဆရာၾကီး... ေက်ာင္းတက္ေခါငး္ေလာင္း
> ထုိးသြားၿပီ "
> " အမ္ "
> ကဲ ဒါကေတာ့ တတိယေျမာက္ေန႕ပါ။ ဒီတစ္ခါေတာ့ တကယ္ေတြ႕ၾကပါၿပီ။ ( မသိရင္
> အရင္ရက္ေတြက
> လူစားထုိး ေတြ႕ေနၾကတဲ့ အတိုငး္ပဲ )
>
> " ဒီတစ္ခါေတာ့ မငး္ ေဝ့လည္ေၾကာင္ပတ္ မလုပ္နဲ႕ "
> " မမေဝ့လည္ကုိ ဘယ္ေၾကာင္က လာပတ္ေနလို႕လဲ ဆရာၾကီး "
> " တစ္ျခံေက်ာ္က ေၾကာင္... ဟာ ..ေဟ့ေကာင္ ..ေျပာေလဆိုးေလ ပါလား။
> မငး္မွာ အျပစ္ရွိတယ္ သိလား "
> " ကၽြန္ေတာ့္မွာ ရွိမွန္း ဘယ္လိုသိလဲ။ ဆရာၾကီး လုိခ်င္လုိ႕လား "
> " နည္းနည္းေလာက္ ခြဲ ....ခြဲ ..... မငး္နဲ႕ကေတာ့ကြာ.............
> ေက်ာင္းသူတစ္ေယာက္ကုိ ေႏွာင့္ယွက္တာကြ။ "
> " ဘယ္လုိမ်ား ေႏွာင့္ယွက္မိပါလိမ့္ ဆရာၾကီးရယ္ ။ "
> " မငး္ ပန္းေတြေပးတယ္ေလ "
> " ဒါဆို အိမ္တိုင္းက ဘုရားကုိ ပန္းေတြ ေပးတယ္ေလ။ ေႏွာင့္ယွက္တာပဲေပါ့ "
> " မတူဘူးေလကြာ "
> " ဘာကြာလို႕လဲ "
> " သူတုိ႔က လွဴတာ "
> " ကၽြန္ကေတာ္ကေရာ "
> " အမ္... ေၾသာ္.... မငး္က လက္ေဆာင္ေပးတာဆို "
> " ဒီလိုဆို လွဴရင္ အျပစ္မဟုတ္ဘူးေပါ့။ လက္ေဆာင္ေပးရင္ အျပစ္ေပါ့။ "
> " ေအးေပါ့ "
> " ဒါဆို ကၽြန္ေတာ့မွာ အျပစ္ရွိတာေပါ့။ "
> " ေအးေပါ့... မင္းကုိ ဘယ္လို အျပစ္ေပးရင္ ေကာငး္မလဲ"
> " ေက်ာင္းထုတ္လိုက္ပါလား ....ဆရာၾကီး "
> " ထုတ္..... ထုတ္ .... ေအာင္မာ .... မငး္ကေက်ာင္းမွ မေနတာ "
> " ဒါဆို ..... "
> " မငး္ ဒါမ်ိဳးေနာက္တစ္ခါ လုပ္ရင္ မငး္ကုိ ဒီနားမွာ
> ေစ်းေရာငး္ခြင့္မျပဳႏိုင္ဘူး "
> " ဒါဆို .... ဟုိနားတိုးေရာငး္မယ္ေလ "
> " ဘာကြ "
> " အဲေလ ... ကန္ေတာ့ ကန္ေတာ့.. ဘယ္သူ႕ကုိမွ လက္ေဆာင္မေပးေတာ့ပါဘူး။ "
> "ၿပီးေရာ ..ၿပီးေရာ ... အင္... ဒါက ဘာလုပ္တာလဲ "
> " ဆရာၾကီးဖုိ႕ ပန္းေတြေလ ....."
> " ဒီေလာက္ အမ်ားၾကီး .... "
> " ယူလုိက္ပါ ဆရာၾကီးရယ္ "
> " လက္ေဆာင္ေပးတာလား "
> " မဟုတ္ပါဘူး "
> " ဒါျဖင့္ "
> " လွဴတာပါ "
> " ေကာငး္ေ၇ာ "
>
> ( စကားေျပာခန္းမ်ား ေလ့က်င့္ျခင္း ျဖစ္သျဖင့္ ယုတၱိ တန္မတန္
> ဦးစားမေပးေတာ့ဘဲ၊ ခက္သြက္
> သြက္ေရးသားႏုိင္ရန္သာ ၾကိဳးစားထားသျဖင့္ အမွားအယြင္းရွိခဲ့ပါက ေဗြမယူပဲ၊
> လူကုိသာ လာယူၾကပါ ခင္ဗ်ာ.........)
>
> * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * ** * * * *
> ** ** * * * * * * *
>
> ( ကဲ ... ဒီတစ္ခါ ေနာက္ဆုံး တစ္ပုိဒ္ပါပဲ။ ခင္ဗ်ားဖတ္လာတာ
> ဒီအထိေရာက္လာၿပီဆုိရင္ေတာ့ ေသခ်ာတယ္။
> ခင္ဗ်ားနဲ႕ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ရင္းနွီးမႈဟာ သာမာန္အဆင့္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။
> ဘာလုိ႕လဲဆုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အေၾကာငး္သိတဲ့သူေတြက
> လြဲလို႕ ဘယ္သူမွ ကၽြန္ေတာ့္စာေတြကုိ ဆုံးေအာင္မဖတ္ခ်င္ၾကဘူး ။
> ........... ဟီ ... ဟိ .... )
>
> အရာရာတိုငး္မွာ နိဒါန္းက အေရးၾကီးပါတယ္။ အစပ်ိဳးတတ္ဖုိ႕လိုတယ္။
> စာစီစာကုံး၊ ဝတၱဳ၊ သီခ်ငး္ ကအစ
> စကားေျပာတာက အဆုံး ဘယ္ေနရာမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္ေျပာခ်င္တဲ့အရာကုိ
> ပုိမုိေလးနက္ေစဖုိ႕ သက္ဆုိင္တဲ့နိဒါန္းကုိ ထိေရာက္စြာ
> အသုံးခ်တတ္ဖုိ႕လိုတယ္။ ျဖည္းျဖညး္ခ်ငး္ ကုိယ္ေျပာခ်င္တဲ့ အရာကို စနစ္တက်
> ဆြဲေခၚသြားတတ္ဖုိ႕လိုတယ္။ အဟဲ.... ကၽြန္ေတာ္
> ကေတာ့ အခုကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာကုိ ဘယ္လိုနိဒါန္းပ်ိဳးရမွန္းမသိလုိ႕
> ခက္ေနပါတယ္။ ( ဒါေၾကာင့္ ဒီလုိပဲ ပ်ိဳးလိုက္တာ .. ဟီဟိ )
> ကၽြန္ေတာ့္မိဘႏွစ္ပါးကေတာ့ သားတစ္ေယာက္ကုိ
> ဆုံးမဖုိ႕အတြက္နိဒါန္းပ်ိဳးတဲ့ေနရာမွာ အလြန္ေတာ္တဲ့စုံတြဲပါ။ ဒါေပမယ့္
> သိတယ္မလား။ ကၽြန္ေတာ္က နိဒါန္းသာ ေကာငး္ေကာငး္မပ်ိဳးတတ္တာ.... ပ်ိဳးလာတဲ့
> နိဒါန္းကိုေတာ့ ဘယ္လိုဖ်က္ဆီးရမယ္ဆိုတဲ့
> ဥာဏ္က အျပည့္ပါလာၿပီးသား...............
> ကၽြန္ေတာ့္ အေဖက စကားေျပာစြမ္းရည္မွာ ကၽြန္ေတာ့ထက္သာပါတယ္။
> ကၽြန္ေတာ့္ကို " ေဟ့ေကာင္... မင္း အလုပ္ရွာေတာ့
> အလုပ္လုပ္ေတာ့ " လို႕ တုိက္ရုိက္မေျပာဘူး....။ ( ဗဟုသုတၾကြယ္ေၾကာင္းကလညး္
> ျပခ်င္ေသးတယ္မလား... ဒီေတာ့ ေဟာဒိ
> တစ္ဦးတညး္ေသာ သားေယာက်္ားေလးကုိ.....)
>
> " မင္းသိလား... အေမရိကန္မွာဆုိရင္ ၁၈ႏွစ္ျပည့္ၿပီးသူတုိင္း...........
> "
> " ေၾသာ္ သိတယ္။ မဲေပးႏုိင္တယ္။ အရက္၊ ေဆးလိပ္ ေသာက္လုိ႕ရတယ္။
> လက္ထပ္ႏုိင္ၿပီ။ living together
> ေနႏုိင္တယ္။ တခ်ိဳ႕ရုပ္ရွင္ေတြ တရားဝင္ၾကည့္လုိ႕ ရၿပီ။ ဟုတ္တယ္မလား
> ေဖ့ "
> " ဟာ .... အလုပ္လုပ္ၾကတာကြ "
> " ေၾသာ္ ... သိပါဘူး "
>
> ေဖက ေယာက်္ားၾကီးတန္မဲ့ မ်က္ေစာင္းလွမ္းထုိးပါတယ္။ ( ေဖၾကီးေရ
> ကန္ေတာ့ ကန္ေတာ့ .. ဟီဟိ ) ေဖမႏုိင္ေတာ့
> ေမ လာပါၿပီ။
> " ကုိယ့္ ေျခေထာက္ေပၚ ကုိယ္ ရပ္သင့္ၿပီ ငါ့သား "
> " ဗ်ာ ေမ့.... ေမေျပာေတာ့ သားက တစ္ႏွစ္သားကတညး္က
> မတ္တပ္ရပ္ႏုိင္ၿပီဆုိ... ခုသားက ကုိယ့္
> ေထာက္နဲ႕ ကုိယ္မရပ္လို႕ ခ်ိဳင္းေထာက္နဲ႕ ရပ္ေနလို႕လား "
> ကၽြန္ေတာ္က မယုံၾကည္ဟန္နဲ႕ ေျခေထာက္ကုိ ဆန္႔လိုက္ေကြးလိုက္၊
> ၾကမ္းျပင္ကုိ ဖေနာင့္နဲ႕ ေပါက္လိုက္
> လုပ္ၾကည့္ေနပါတယ္။
> " ေဟ့ေကာင္ မင္းေျပာင္ေခ်ာ္ေခ်ာ္ လုပ္မေနနဲ႕ ..... တစ္ေန႕ တစ္ေန႕
> မိဘဆီက မုန္႕ဖုိး
> လက္ျဖန္႕ေတာင္းေနတာ မငး္မရွက္ဘူးလား "
> " ေဖ ကလညး္ .......... ရွက္တာေပါ့ "
> " ဒါဆို ဘာလုိ႕ ေတာင္းေနလဲ "
> " ေဖၾကီးတုိ႕ကမွ အလိုက္တသိ ထုတ္မေပးတာ "
> " ဘာ "
> " ဟုတ္တယ္ေလ.... ေဖၾကီးတုိ႕ အလိုက္တသိထုတ္ေပးရင္ သားက ဘယ္ေတာင္းမလဲ။
> သားလညး္ ေတာငး္ရတာ ရွက္တာေပါ့ .... "
> ဟဲဟဲ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ခံစစ္ေၾကာငး္က ေကာင္းေကာငး္ၾကီး အလုပ္လုပ္ေနေတာ့
> တုိက္စစ္ကုိ ေမၾကီးက
> ဆက္လက္ တာဝန္ယူပါတယ္။
> " ငါ့သား အသက္ႏွစ္ဆယ္ ျပည့္ၿပီးေနၿပီ။ ထုိင္မစားသင့္ေတာ့ဘူး
> လို႕ေျပာေနတာ "
> " ဟာ .... သားက ထုိင္မစားလို႔ ဒူးေထာက္စားရမွာလား။
> ကုိယ့္ေျခေထာက္ေပၚ ကုိယ္ရပ္ၿပီး
> မတ္တပ္ရပ္ စားတာကမွ ေတာ္ပါေသးတယ္ ေမၾကီးရာ"
> " ေဟ့ေကာင္ .... မငး္ အူေၾကာင္ေၾကာင္ လုပ္မေနနဲ႕။ ဒီေန႕က စၿပီး
> မငး္ကုိမုန္႕ဖုိး မေပးႏုိင္ဘူး "
> " ဒါျဖင့္ ေမၾကီး ေပးမွာေပါ့ "
> " ေအာင္မာ ေမလညး္ မေပးႏုိင္ပါဘူး "
> " ဟား...... ဒါဆို ေမၾကီးတုိ႕ကုိ ဘြားဘြားနဲ႕ တုိင္ေျပာမယ္၊
> ဘြားဘြားဆီမွာ သြားေနမယ္ "
> " မငး္ အဘြားက မင္း ဆံပင္ညွပ္ၿပီးမွ သူ႕ကုိလာေတြ႕တဲ့ "
>
> ဟီး........ ဒါလညး္ ဟုတ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ
> ဆံပင္ညွင္းသုိးသိုးနဲ႕မို႕ ၾကည့္မရဘူးတဲ့။ ဒီေလာက္ေခ်ာတဲ့
> ကၽြန္ေတာ့္ကုိဗ်ာ......... ဟုတ္တယ္ .. ဟုတ္ ။ ..... ( ဆံပင္ ကုိေတာ့
> မညွပ္ႏုိင္ေပါင္ )
> " ဒီေတာ့ မငး္သုံးခ်င္ရင္ မငး္ဟာမငး္ရွာ.... ။ ေမာင္ဘုန္း
> (ေခြးနီ ) လည္း Goal Rost မွာလုပ္ေနၿပီ။
> ဘြန္ဘြန္းလည္း Chatrium မွာလုပ္ေနၿပီ။ မငး္တုိ႕အဖြဲ႕မွာ
> မငး္တစ္ေယာက္ပဲ အလုပ္အကုိင္မရွိတာ "
> " ေငြရွာခ်င္တာမ်ား မခက္ပါဘူး ေဖၾကီးရာ "
> " အလုပ္ လုပ္ေတာ့မွာလား "
> " ဟင့္အင္း ..... သားက ေငြရွာမွာ "
> " ဟမ္..... အလုပ္မလုပ္ဘဲ ဘယ္က ပိုက္ဆံရမွာလဲ "
> " လုိဘူးေလ............. အိမ္ထဲမွာပဲ ရွာမွာေပါ့ "
> " ဘာ "
> " ဟုတ္တယ္ေလ ... သားျမင္လုိ႕ သားေကာက္ရရင္ သားပုိက္ဆံပဲ "
> (ကၽြန္ေတာ့္အေဖ နည္းနည္းေတာ့ လန့္သြားတယ္။ သူ႕သားအေၾကာငး္ သူပဲ အသိဆုံးမလား
> ။ )
> " ငါ့ပုိက္ဆံ ေပ်ာက္ရင္ မငး္ အေသပဲေနာ္ "
> " ဆုိင္ဘူးေလ.... သားေကာက္ရရင္ သားပိုက္ဆံပါဆို "
> " မငး္ေတာ့ကြာ.... အသက္က ႏွစ္ဆယ္စြန္းေနၿပီ။ လူက ေပါခ်ာခ်ာနဲ႕ (
> ဖေအတူသားကုိး )
> ဒါနဲ႔မ်ား မိန္းမယူရင္...... "
> " သူ ရွာေကၽြးမွာေပါ့ "
> " ဘာ.... ေနေတာ့ေကာ "
> " ေဖၾကီးတုိ႕နဲ႕ လာေနမွာေပါ့ "
> " ေၾသာ္.... ေအး .. ငါ့အိမ္ေပၚေခၚလာရင္ေတာ့ ငါ့မယားပဲ "
> " ဒါကေတာ့ ေမၾကီးနဲ႕ညွိေလ "
> " ဘာ ... ေခြးသား... မငး္ မေျပးနဲ႕... ေသဖုိ႕သာျပင္ "
> "အာ ရဘူး ရဘူး..... ေျပးၿပီ... ေမၾကီးေရ။ သား ဒီေန႕
> အိမ္ျပန္လာေတာ့ဘူး။ ေၾသာ္ ...ဒါနဲ႕..
> ေျပာခဲ့ရဦးမယ္။ ဘယ္သူ႕ ပုိက္ဆံမွန္းမသိလုိ႕ သားေကာက္ရတဲ့ပုိက္ဆံ
> သုံးေထာင္
> ေဖၾကီး အိတ္ကပ္ထဲက ေတြ႕လို႕ သားယူထားလိုက္တယ္............. တာ့ ...တာ
> "
>
> (ၿပဳံးေပ်ာ္ ၾကည္ႏူး ႏုိင္ၾကပါေစ )
>
> * * * ** * * * * * * ** * * *
> * * * * * ** * * * * * ** * * *
>
>
> မိုးဇက္သြန္းထက္
>
> ( အလုပ္လက္မဲ့...
>
> အလုပ္ရွင္ အလုိရွိသည္ )
>
>
> PS: : ဖတ္သူအရူးလို႕ ကၽြန္ေတာ္ မေျပာဘူးေနာ္........။
>
> ကဲ ... ခင္ဗ်ားတုိ႕ (ဆရာသမားမ်ား) ေျမွာက္ေပးၾကလို႕ ကၽြန္ေတာ္သြန္းထက္
> ေပါက္တတ္ကရေပါခ်ာခ်ာ (ခင္ဗ်ားတုိ႕ေျပာတဲ့
> ဟာသ) ေတြေရးျပပါဦးမယ္။ ဒါကၽြန္ေတာ့္ အေတြးေတြပါ။ ကၽြန္ေတာ့္
> ေနထုိင္မႈစရုိက္ပါ။ လကၡဏာပါ။ ၿပီးေတာ့...... ဘဝပါ။
> ခင္ဗ်ားတုိ႕ ဖတ္ခ်င္မွ ဖတ္ပါ။ အနည္းဆုံး
> ခင္ဗ်ားျပဳံးေယာင္သမ္းသြားေအာင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အေတြးေတြက ကူညီႏိုင္ပါတယ္။
> အဆုံးထိမဖတ္ႏုိင္လညး္ ကိစၥမရွိပါဘူး။ ဖတ္ၿပီးေတာ့မွ စာဖတ္သူကုိ
> ဖတ္သူအရူးလို႕ကၽြန္ေတာ္ ေျပာပါဘူး။ ေျပာစရာလညး္ လိုပါဘူး။
>
> ကုိယ့္အေၾကာင္းကုိ ကုိယ္သိၾကတယ္မလား။. ... ၿပီးတာပဲ...... ကဲ
> ...အေတြးအေခၚ (၁) နဲ႕စလိုက္ၾကရေအာင္.......
>
>
> * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
> * * * * * * * * * * *
>
> ဥာဏ္မွီသူမ်ား ရယ္ေမာၾကအံ့
>
> ဝဋ္လည္တယ္ဆုိတာကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕
> ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားအၾကြင္းမဲ့ယုံၾကည္ၾကသလို အျခားဘာသာဝင္ေတြကလည္း အေခၚ
> အေဝၚတစ္မ်ိဳးနဲ႕ လက္ခံၾကလိမ့္မယ္လို႕ထင္ပါတယ္။ "တန္ျပန္မႈတုိငး္မွာ
> တုန္႕ျပန္တဲ့သက္ေရာက္မႈ" ........ အာ...... ဟုတ္ေသးပါဘူး။
> "Reaction..... အင္း .... ဒီလိုလဲ ေျပာတတ္ျပန္ဘူး။ (ထားပါေတာ့)
> ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္ "ဝဋ္လည္တယ္" ဆုိတာကုိ အၾကြင္းမဲ့ယုံ
> ၾကည္ပါတယ္။ ခင္ဗ်ားဖတ္ဖူးမွာေပါ့ . .. . . .
> ေၾကာင္ကုိ ေရေႏြးပူနဲ႕ပက္လိုက္လို႕ တစ္ခ်ိန္ ကုိယ့္ေပၚေရေႏြး
> ပြက္ပြက္ဆူေလာင္တာေတြ....
> ကိုယ့္လက္ေအာက္ကဝန္ထမ္းကုိ ဆူမိလို႕ အထက္လူၾကီးရဲ႕အေဟာက္ျပန္ခံရတာေတြ....
> သူမ်ားကုိလက္ညႈိးထုိး အေပါလုိ႕ေျပာမိလို႕ ကုိယ့္ကုိလက္ညိႈးထုိး
> အရူးလုိ႕ ျပန္ေျပာခံရတာေတြ....
> စသျဖင့္ ....... ဝဋ္ဆိုတာ တစ္ပတ္ၿပီးတစ္ပတ္လည္တတ္ပါတယ္။
> (မီးပ်က္ေနေပမယ့္လည္း ေမာ္တာမလိုတဲ့အတြက္ လည္ပါတယ္။
> ဒါေၾကာင့္ ညလုံးေပါက္ CNGလညး္ တန္းစီစရာမလိုပါဘူး။ )
> သုိ႕ေသာ္လညး္ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္ ဝဋ္လည္မွာကုိ မေၾကာက္မရြ႕ံ
> သူမ်ားကုိလက္ညိႈးထုိးၿပီး ပုိးစုိးပက္စက္ေျပာေနပါတယ္
> ဗ်ား။ ေအာင္ျမတ္ေလး ..... အမွန္ကုိေျပာတာဘာျဖစ္လဲ...
> ဝဋ္လည္ရင္ခံပစ္လုိက္မယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ကလည္းအျပည့္.... ခံခ်င္လြန္းလို႕...
> တျခားေတာ့ ဟုတ္ဘူး.... ။ ဘယ္သမီးရည္းစားစုံတြဲကုိေတြ႕ေတြ႕ ကၽြန္ေတာ္
> အာမနာလွ်ာမက်ိဳး၊ မႈိခ်ိဳးမွ်စ္ခ်ိဳး ပိုးစုိးပက္စက္ ေဝဖန္
> တတ္တာပါပဲခင္ဗ်ား။ (ဝဋ္လည္လွ်င္လည္း ခံယုံေပါ့)
> ကၽြန္ေတာ့္ေဝဖန္ပုံေလးတစ္ခ်က္ေလာက္ ရႈစားၾကပါဦး။
> "ၾကည့္ပါဦးကြာ..... အျမင္မေတာ္၊ ဆင္ေတာ္နဲ႕ခေလာက္၊
> အမဲရုိးနွယ္ဟင္းအုိးမွ အားမနာ၊ အႏူလက္နဲ႕ ေရႊခြက္ႏႈိက္တယ္
> ဆိုတာ အဲဒါမ်ိဳးကြ...... ဘယ္လုိမ်ားၾကိဳက္သြားၾကပါလိမ့္......
> ဟုိေကာင္ကြာ သူ႕ရုပ္မွ သူအားမနာ၊ သူ႕ ရုပ္ကလာပ္က ဆုတ္ပ်က္ၿပီး
> ဖုတ္သဘက္ဝင္စားသလို ခ်ာတူးလန္ရုပ္ၾကီးက ဒီေလာက္ေခ်ာတဲ့ေစာ္ရတာ အံ့ေရာ
> အ့ံေရာ..... ေစာ္ေလးကုိေတာ့ ႏွေမ်ာလိုက္တာကြာ
> သူ႕ပုံစံေလးနဲ႕ ဒီလို ဘဲနာၾကီးကုိမွ သြားၾကိဳက္ရတယ္လို႕.... ဒီရုပ္နဲ႕
> ဒီရုပ္ မရြံမရွာ တြဲၾကတယ္လို႕ကြာ...."
> ကဲ..... ဝဋ္ဆိုတာလည္တတ္တယ္တဲ့။ လည္လိုက္စမ္းပါဗ်ာ ....
> လည္လိုက္စမ္း.... မေၾကာက္ေရးခ် မေၾကာက္..........
> ကၽြန္ေတာ္လညး္ အေျပာခံခ်င္လြန္းလို႕ပါ။ ေနာ္........ မခ်ဳမြန္
> ဟီဟိ..................
>
> * * * * * * * * * * * *
> ** * * * * * * * * * * * *
>
> အခု အေတြးကေတာ့ ဘယ္သူေတြေျပာခဲ့မွန္းမသိတာကုိ ကၽြန္ေတာ္ကဆင့္ပြားၿပီး
> အမ်ားၾကီးေလွ်ာက္ေတြးမိတာပါ။ လူနညး္စု
> အၾကိဳက္ေတာ့ ဟုတ္လိမ့္မယ္မထင္ဘူး ။ အျပာေရာင္ နညး္နညး္ သမ္းလို႕ပါ။
> ဒီလုိပါ...... လူၾကီးေတြက ဆုံးမၿပီဆုိရင္ ဗ်စ္ေတာက္
> ဗ်စ္ေတာက္နဲ႔ မၿပီးႏုိင္မစီးႏုိင္ေတာ့ဘူး။ ဒီေနရာမွာ
> အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုေလာက္ဥပမာ ေျပာပါရေစ...........
> ေကာင္ေလးနဲ႕ ေကာင္မေလး
> သမီးရည္းစားႏွစ္ေယာက္ခိုးရာလိုက္ေျပးသြားၾကတာကုိ ႏွစ္ဖက္လူၾကီးမိဘေတြ
> အျပစ္တင္ၾက
> တဲ့ ဟန္ေလးပါ။
> " ေခြးသူေတာင္းစား... ဟင္း... ေသာက္လုပ္ေသာက္ကုိင္ျဖင့္ မရွိဘဲ....
> ဒီမယားခိုးေျပးၿပီး ဘာလုပ္ေကၽြးမွာလဲ.....
> ေတာ္ေတာ္ မုိက္လုံးၾကီးတဲ့ေကာင္... " တဲ့...။
>
> " ေခြးထက္ မုိက္တဲ့သမီး... ေခြး အျမီးျဖတ္ၿပီးယူတာမွ ဒီကေလကေခ်ထက္
> သာဦးမယ္... ေသာက္သုံးမက်...
> ေတာ္ေတာ္ မုိက္တြင္းနက္တဲ့ဟာမ" တဲ့....။
>
> အထက္ပါ ဆုံးမစကားႏွစ္ေၾကာင္းကုိ ေသာခ်ာေလ့လာၾကည့္ရင္ ဆင္မလုိလုိနဲ႔
> မတူဘဲ ကြဲျပားတာကုိေတြ႕ပါလိမ့္မယ္။
> ေယာက်္ားေလးကုိဆူေတာ့က် မိုက္လုံးၾကီးတဲ့ေကာင္တဲ့..... မိန္းကေလးက်ေတာ့
> မုိက္တြငး္နက္တဲ့ဟာမတဲ့........
> အငး္....ဘာေၾကာင့္မ်ား...... ခြဲျခားတာပါလိမ့္.......
> ကြဲျပားတာပါလိမ့္.......ကၽြန္ေတာ္ ဆက္မေတြးႏုိင္ေတာ့ပါဘူး.........
> ခင္ဗ်ားတုိ႕ ေတြးတတ္သေလာက္ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ျပန္ေျပာၾကစမ္းပါ။
> ခင္ဗ်ားကေကာ မုိက္လုံးၾကီးတဲ့သူလား၊
> မုိက္တြငး္နက္တဲ့သူလား..................................?
>
> boy boy နဲ႕ ဘြန္ဘြန္း ေရ မငး္တုိ႕ကေတာ့
> မုိက္တြငး္နက္ၾကတုန္းပဲေနာ္..............
>
> * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
> * * * * * *
>
>
> ကၽြန္ေတာ္တုိ႕အဖြဲ႕(Alarm)ရဲ႕ အဓိက သီခ်ငး္တီးေပးတဲ့ Reddog(ေခြးနီ)
> အိမ္မွာလာအိပ္ပါတယ္။ သူ႕ကြန္ပ်ဴတာပ်က္
> ေနလို႕တဲ့။ ( သူ႕အေမေျပာတာေတာ့ အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႕ Monitor ထဲကုိ
> ရွဴးရွဴးေပါက္ခ်လိုက္လို႕ ဆိုလားပဲ )။ ဒါနဲ႕ သီခ်ငး္
> အသစ္ေရးဖုိ႕ တုိင္ပင္ၾကပါတယ္။ လုပ္ခ်င္တဲ့ပုံစံေလးေတြေပါ့။
> ကိုရီးယားကားေတြထဲကအတိုင္း သူက သူ႕ေကာင္မေလးကုိ
> တုိင္းရငး္သားေက်းရြာကေန ယုဇနအထိ သုံးမုိင္ေလာက္ ကုန္းပုိးခဲ့ဖူးပါတယ္။
> (Romantic ဆန္ဆန္ ႏြားက်တာေပါ့ဗ်ာ ဟီဟိ)
> အဲဒါကုိ စိတ္စြဲၿပီး ကၽြန္ေတာ္ အိပ္မက္မက္ပါတယ္။အဲဒီမွာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕
> ဂ်ီေတာ့သူနဲ႕ ေတြ႕ပါတယ္။
> ကၽြန္ေတာ္ သူမနဲ႕ေတြ႕ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မျမင္ရဘူး။ (အိပ္မက္ဆုိေတာ့
> ရႈပ္တယ္၊ နညး္နညး္ သည္းခံဖတ္ေနာ္)
> သူမ က ေျပာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မၾကားရဘူး။ ( ပို႕စ္ ေမာ္ဒန္ေတြေရးေနတာ
> မဟုတ္ဘူးေနာ္။ )
> ရန္ကုန္မွာ မီးေတြပ်က္ေနလို႕ ေနျပည္ေတာ္ကို
> ကုန္းပုိးၿပီးလိုက္ပို႕ေပးပါတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ခ်က္ခ်င္းပဲ သေဘာတူခဲ့တယ္။
> ဒါေပမယ့္ သူမက စည္းကမ္းသုံးခုထုတ္ခဲ့တယ္။
> "တစ္ ...... ေမာတယ္လို႕ မေျပာရဘူး"
> "ခ်စ္တယ္လို႕ ေျပာလို႕ရတယ္မလား" (မျမင္ရေပမယ့္ သူမ ေခါငး္ညိတ္ျပတာ
> ကၽြန္ေတာ္ေတြ႕တယ္။)
> "ႏွစ္....... i ခႏၶာကုိယ္က ေလးတယ္လို႕မေျပာရဘူး။ "
> "ခ်စ္တယ္လို႕ ေျပာလို႕ရတယ္မလား" (မျမင္ရေပမယ့္
> မ်က္ေစာင္းလွလွေလးထုိးတာ ကၽြန္ေတာ္ေတြ႕တယ္။)
> "သုံး....... ဘာမွ မေမးရဘူး"
> "ခ်စ္တယ္လို႕ ေျပာလို႕ရတယ္မလား"
> "မ ေမးရဘးူလို႕ေျပာၿပီးၿပီေလ"
> "ေၾသာ္ ... အင္း အငး္ "
> ဒီလိုနဲ႕ ကုန္းပုိးလာတာ ေတာ္ေတာ္ခရီးေရာက္လာတယ္။သူမရဲ႕
> ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာငး္က ေသခ်ာဖမ္းဆုပ္လို႕ မမိတဲ့အတြက္
> ခဏခဏ ေခ်ာ္ထြက္ေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေပ်ာ္ေနတယ္ .. သူမကုိ
> ကုန္းပိုးထားရပါလားဆိုၿပီး ရင္ေတြခုန္ေနတယ္။ အာေခါင္ေတြ
> ေျခာက္လာတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းေမာလာတယ္..... တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ သူမ
> ခႏၶာကုိယ္က အရမး္ေလးလာတယ္.....
> အသက္ရွဴမဝဘူး.... မဝဘူး.... ေလးတယ္.... အရမ္းပဲ.... ေနာက္ဆုံး
> မခံႏုိင္ေတာ့လို႕..................ေက်ာကုန္းေပၚက...
> သူမ ကုိခ်လိုက္တာ................ ဟုိက္ ရွားလပတ္
> ပြင့္ေလာက္နီးနီး ဝတဲ့မိန္းမၾကီးျဖစ္ေနတယ္။ သူမ ဘယ္ေ၇ာက္သြားလဲေတာ့
> မသိဘူး။ အဲဒီ့ပြင့္နဲ႕တူတဲ့ အမ်ိဳးသမီးက
> ခိုးခိုးခစ္ခစ္ရယ္ေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ လူေတြက ပိန္သေလာက္ ဗလေတာင့္တယ္...
> မိန္းမ ဝဝၾကီးကုိ ထမး္ႏုိင္တယ္ဆိုၿပီး
> ဝုိငး္ခ်ီးက်ဴးၾကတယ္။ တဒဂၤအတြငး္ ေျမွာက္ပင့္မႈေတြၾကားမွာ
> ကၽြန္ေတာ္သာယာၿပီး သူမကုိေမ့သြားခဲ့တယ္။ ေနာက္ေတာ့
> ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ႏုိင္ငံေတာ္က ဆုေတြေပးတယ္။ world records ေတြ Guiness
> စံခ်ိန္ေတြ ဘာေတြ ခ်ိဳးသြားတယ္.... ၿပီးလဲၿပီးေရာ
> ျမန္မာျပည္ရဲ႕ တတိယေျမာက္ ႏုိဗယ္ဆုရွင္ၾကီးျဖစ္လာတယ္။ ဒါ့အျပင္
> ႏုိဗယ္ဆုထက္ျမင့္တဲ့ ဂလုိဘယ္ ဆုရွင္ၾကီးျဖစ္လာသတဲ့။
> ဆုက ပစၥည္းကုိေပးတာမဟုတ္ဘူး။ ေငြသားလညး္ မဟုတ္ဘူး။ လူသားစစ္စစ္ကုိ
> ဆုအျဖစ္ခ်ီးျမွင့္တာတဲ့။ အဲဒီ ကၽြန္ေတာ္ရမယ့္
> ဆုၾကီးကေတာ့ ပြင့္ေလာက္နီးနီး ဝတဲ့ မိန္းမၾကီးပဲတဲ့။
> ကၽြန္ေတာ္အဲဒီ့ေတာ့မွ လန့္သြားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္မယူႏုိင္ဘူးလို႕
> အတင္းေအာ္တယ္.... မရဘူး ... ေအာ္တယ္... ျငင္းတယ္....
> ဝုိငး္ခ်ဳပ္ၾကတယ္.... ရုန္းတယ္..... မုိးေတြရြာလာတယ္...
> ၿပီးေတာ့ ..... ၿပီးေတာ့............... ကၽြန္ေတာ့္ဘဝ...... သူမ.......
> ခ်စ္တယ္........... ဟင့္အငး္တဲ့.....
> မလုပ္ၾကပါနဲ႕
> ကၽြန္ေတာ္ လန့္ႏုိးသြားေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ ဖ်ားေနတယ္....။
> ဟူး....... ေတာ္ပါေသးရဲ႕ .... အိပ္မက္ျဖစ္ေနလို႕
> ကုိယ္အပူခ်ိန္ ၁၀၁ ေက်ာ္ေနတယ္။ သူမကုိ ထမ္းခဲ့တဲ့
> ေက်ာကုန္းကုိစမ္းၾကည့္ေတာ့ စုိရႊဲေနတယ္။ သူမမ်ား ရွဴးရွဴးေပါက္ခ်
> ခဲ့သလား။ အား ..... ဟုတ္ပါဘူး..။ ေခၽြးေတြပါ.......။ ဟုိမိန္းမ
> ဝဝၾကီးေပါက္ခ်ခဲ့တာေကာ မျဖစ္ႏုိင္ဘူးလား.............
> အား
>
> * * * * * * * * * * * * ** * * * * * * * * * * * * * * * * *
> * * * * ** * *
> ဝတၳဳေရးမယ္ဆိုရင္ အျပန္အလွန္စကားေျပာခန္းေတြကလည္း အေရးၾကီးလွပါတယ္။
> ဇာတ္ေကာင္ႏွစ္ေကာင္(သို႕)
> ႏွစ္ေကာင္ထက္မ်ားတဲ့ သူေတြရဲ႕ မတူညီတဲ့စရုိက္ေတြနဲ႕ စကားေျပာပုံေတြကုိ
> ဖန္တီးသူက ဂရုတစုိက္ပုံေဖာ္ရပါတယ္။
> ကုိယ့္၇ဲ႕ဆိုလိုရင္း ေရာက္ေအာင္လညး္ ဖန္တီးနိုင္ရပါမယ္။ စာဖတ္သူ
> စိတ္ဝင္စားေအာင္၊ နစ္ဝင္လာေအာင္ ဆြဲေခၚသြား
> တတ္ရမယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ၾကိဳးစားဆဲပါ။ ဇာတ္ကုိပုိသြက္လာေအာင္၊
> အသက္ဝင္လာေအာင္ ေလ့က်င့္ထားတာေလး
> ေတြ ဖတ္ၾကည့္ၾကပါဦး။ (မၾကိဳက္ဘူးဆိုရင္ေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႕ည့ံလို႕ျဖစ္ၿပီး၊
> ၾကိဳက္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္လုိ႕ပဲ
> ျဖစ္ပါတယ္။)
> ေျပာရမယ္ဆိုရင္ အထက္တန္းေက်ာငး္တစ္ေက်ာင္းရဲ႕ေရွ႔မွာ
> ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က ပုံးၾကီးတစ္ပုံးနဲ႕ ေက်ာင္း
> တက္ခ်ိန္တိုင္း ပန္းမ်ိဳးစုံလာေရာငး္ေလ့ရွိပါတယ္။
> ေက်ာင္းရဲ႕စာသင္ခန္းတုိင္းက ဘုရားေက်ာင္းေဆာင္တိုင္းအတြက္
> ေကာင္ေလးဆီကပဲ ဝယ္ယူကပ္လွဴတာမ်ားပါတယ္။ ေက်ာင္းတက္ေခါငး္ေလာင္းထုိးရင္
> ေကာင္ေလးကသိမ္းျပန္ေလ့ရွိပါတယ္။
> တစ္ေန႕မွာေတာ့ ပန္းေရာငး္တဲ့ေကာင္ေလးဟာ သူ႕ဆီမွာလာဝယ္ေနက်
> မ်က္မွန္နဲ႕ကုိးတန္းေက်ာငး္သူေလးကို စိတ္ဝင္စားမိ
> သြားတယ္။ ဒီလုိနဲ႕ ေနာက္တစ္ခါသူ႕ဆီလာဝယ္ေတာ့
> "ေဟ့ ....ပုိက္ဆံယူေလ"
> "တုိ႕ မယူဘူး... ပန္းေတြက မငး္ကုိေပးဖုိ႕ရည္ရြယ္ထားတာ"
> "ဘာလို႕လဲ"
> ေကာင္ေလးက ရုတ္တရက္ဘာေျဖရမွန္းမသိဘူး။ ေကာင္မေလးကပဲဆက္ေျပာတယ္။
> "ဒါဆို အလကားေပးတာေပါ့"
> "ဟင့္အင္း အလကားေပးတာေတာ့မဟုတ္ဘူး"
> "ဒါဆို........"
> "လက္ေဆာင္အျဖစ္ေပးတာ"
> "ဘာကြာလို႕လဲ တူတူပဲကုိ......."
> "မတူဘူး။ တုိ႕ ပုိက္ဆံမယူဘူးဆိုတာက ေရာငး္ဖုိ႕မဟုတ္လို႕..............
> အလကားဆိုၿပီးေပးရင္ မငး္က အလကားရတာလုိ႕ပဲထင္မွာ၊ သေဘာထားမွာ။
> လက္ေဆာင္အျဖစ္ေပးမွ မငး္ကလက္ေဆာင္အျဖစ္ တန္ဖုိးထားမွာ"
>
> ေကာင္မေလးတစ္ခ်က္ၿပဳံးသြားတယ္။ လမ္းေဘးေစ်းေရာငး္တဲ့ ပန္းသည္ေလးက
> စကားၾကီးစကားက်ယ္ေတြေျပာဖုိ႕
> မလိုအပ္ဘူးလို႕ သူမ ထင္ေနတယ္။အတန္းထဲေ၇ာက္ေတာ့ သူငယ္ခ်ငး္ေတြကုိ
> ေျပာျပလိုက္ေရာ။ ဒီလိုနဲ႕ တျဖည္းျဖည္းခ်ငး္
> အားလုံးသိသြားတယ္။ အ.ထ.က ေက်ာငး္အုပ္ဆရာၾကီးလညး္ သိသြားတာေပါ့။ သူက
> ဒါမ်ိဳးဆိုမရဘူး။ စည္းကမ္းပုိင္းဆုိင္ရာ
> မွာ အၾကပ္မတ္ဆုံးဆုိတဲ့ ဆရာၾကီးပဲဟာကုိ........
> ေနာက္တစ္ေန႕ ပန္းသည္ေကာင္ေလးနဲ႕ ေက်ာငး္အုပ္ဆရာၾကီးတုိ႕
> ေတြ႕ၾကပါေလေရာ........
>
> "မေန႕က ေက်ာင္းသူတစ္ေယာက္ကုိ ပန္းေတြ အလကားေပးလိုက္တယ္ဆုိ"
> "မဟုတ္ပါဘူး"
> " ဒါျဖင့္......"
> " လက္ေဆာင္ အျဖစ္ေပးလိုက္တာပါ "
> "အမ္"
> " ဆရာၾကီးေကာ လုိခ်င္လုိ႕လား"
> " ေဟ "
> " ဒါဆိုရင္ေတာ့ အလကားယူသြားပါ"
> " ဘာကြ "
> " ေဟာ ေက်ာင္းတက္ေခါင္းေလာငး္ထုိးသြားၿပီ ျမန္ျမန္ဝင္ေတာ့ ဆရာၾကီး "
> " ေၾသာ္ အင္းအင္း "
>
> ဒီလိုနဲ႕ ပထမေန႕ ေတြ႕ဆုံမႈမွာ ဆရာၾကီးဘာမွ မေျပာလိုက္နိုင္ဘူး။
> ေနာက္ေန႕က်ေတာ့ မ်က္နွာကုိ မေန႕ကထက္
> မ်က္နွာကုိ ပုိတင္းထားလိုက္တယ္။ လာၿပီ........ ပန္းသည္ေကာင္ေလးဆီကုိ
> ဆရာၾကီးလာၿပီ.....။
> " မငး္ဘာေၾကာင့္ သူ႕ကုိ ပန္းေတြ အလကားေပးလိုက္ရတာလဲ "
> " အလကားေပးတာမဟုတ္ပါဘူး။ လက္ေဆာင္အျဖစ္ေပးလိုက္တာပါ "
> " ေၾသာ္... ေအး .. ဘာလို႕ လက္ေဆာင္ေပးတာလဲ "
> " သူ ရေစခ်င္လို႕ပါ "
> " အြန္.... သူ ရသြားေတာ့.... မငး္က ဘာလုပ္မွာလဲ "
> " ကၽြန္ေတာ္က ဘာလုပ္ရမွာလဲ... သူ ရသြားတာ သူပဲ လုပ္မွာေပါ့ "
> " ဟုတ္ေသးဘူးေလ "
> " ဟုတ္ပါတယ္... ဘုရားတင္မလား၊ ဆရာမ ေပးမလား ၊ေခါင္းမွာ ပန္မလား
> တစ္ခုခုပဲ "
> " ထားပါေတာ့ ထားပါေတာ့ "
> " ထားပါေတာ့ ဆုိရေအာင္ ဆရာၾကီးက ပန္းဝယ္ဖုိ႕ ေစ်းဆစ္ေနလို႕လား "
> " အာ ... ဒီေကာင္ ကြာ "
> " ကဲကဲ ေစ်းတည့္သြားၿပီပဲထားပါေတာ့။ ဘာပန္းယူမွာလဲ "
> " ႏွင္းဆီ၊ စံ ... ဟာ.... ဟုတ္ေသးပါဘူး ဟ "
> " မဟုတ္ေသး၇င္လညး္ ဝင္ေတာ့ဆရာၾကီး... ေက်ာင္းတက္ေခါငး္ေလာင္း
> ထုိးသြားၿပီ "
> " အမ္ "
> ကဲ ဒါကေတာ့ တတိယေျမာက္ေန႕ပါ။ ဒီတစ္ခါေတာ့ တကယ္ေတြ႕ၾကပါၿပီ။ ( မသိရင္
> အရင္ရက္ေတြက
> လူစားထုိး ေတြ႕ေနၾကတဲ့ အတိုငး္ပဲ )
>
> " ဒီတစ္ခါေတာ့ မငး္ ေဝ့လည္ေၾကာင္ပတ္ မလုပ္နဲ႕ "
> " မမေဝ့လည္ကုိ ဘယ္ေၾကာင္က လာပတ္ေနလို႕လဲ ဆရာၾကီး "
> " တစ္ျခံေက်ာ္က ေၾကာင္... ဟာ ..ေဟ့ေကာင္ ..ေျပာေလဆိုးေလ ပါလား။
> မငး္မွာ အျပစ္ရွိတယ္ သိလား "
> " ကၽြန္ေတာ့္မွာ ရွိမွန္း ဘယ္လိုသိလဲ။ ဆရာၾကီး လုိခ်င္လုိ႕လား "
> " နည္းနည္းေလာက္ ခြဲ ....ခြဲ ..... မငး္နဲ႕ကေတာ့ကြာ.............
> ေက်ာင္းသူတစ္ေယာက္ကုိ ေႏွာင့္ယွက္တာကြ။ "
> " ဘယ္လုိမ်ား ေႏွာင့္ယွက္မိပါလိမ့္ ဆရာၾကီးရယ္ ။ "
> " မငး္ ပန္းေတြေပးတယ္ေလ "
> " ဒါဆို အိမ္တိုင္းက ဘုရားကုိ ပန္းေတြ ေပးတယ္ေလ။ ေႏွာင့္ယွက္တာပဲေပါ့ "
> " မတူဘူးေလကြာ "
> " ဘာကြာလို႕လဲ "
> " သူတုိ႔က လွဴတာ "
> " ကၽြန္ကေတာ္ကေရာ "
> " အမ္... ေၾသာ္.... မငး္က လက္ေဆာင္ေပးတာဆို "
> " ဒီလိုဆို လွဴရင္ အျပစ္မဟုတ္ဘူးေပါ့။ လက္ေဆာင္ေပးရင္ အျပစ္ေပါ့။ "
> " ေအးေပါ့ "
> " ဒါဆို ကၽြန္ေတာ့မွာ အျပစ္ရွိတာေပါ့။ "
> " ေအးေပါ့... မင္းကုိ ဘယ္လို အျပစ္ေပးရင္ ေကာငး္မလဲ"
> " ေက်ာင္းထုတ္လိုက္ပါလား ....ဆရာၾကီး "
> " ထုတ္..... ထုတ္ .... ေအာင္မာ .... မငး္ကေက်ာင္းမွ မေနတာ "
> " ဒါဆို ..... "
> " မငး္ ဒါမ်ိဳးေနာက္တစ္ခါ လုပ္ရင္ မငး္ကုိ ဒီနားမွာ
> ေစ်းေရာငး္ခြင့္မျပဳႏိုင္ဘူး "
> " ဒါဆို .... ဟုိနားတိုးေရာငး္မယ္ေလ "
> " ဘာကြ "
> " အဲေလ ... ကန္ေတာ့ ကန္ေတာ့.. ဘယ္သူ႕ကုိမွ လက္ေဆာင္မေပးေတာ့ပါဘူး။ "
> "ၿပီးေရာ ..ၿပီးေရာ ... အင္... ဒါက ဘာလုပ္တာလဲ "
> " ဆရာၾကီးဖုိ႕ ပန္းေတြေလ ....."
> " ဒီေလာက္ အမ်ားၾကီး .... "
> " ယူလုိက္ပါ ဆရာၾကီးရယ္ "
> " လက္ေဆာင္ေပးတာလား "
> " မဟုတ္ပါဘူး "
> " ဒါျဖင့္ "
> " လွဴတာပါ "
> " ေကာငး္ေ၇ာ "
>
> ( စကားေျပာခန္းမ်ား ေလ့က်င့္ျခင္း ျဖစ္သျဖင့္ ယုတၱိ တန္မတန္
> ဦးစားမေပးေတာ့ဘဲ၊ ခက္သြက္
> သြက္ေရးသားႏုိင္ရန္သာ ၾကိဳးစားထားသျဖင့္ အမွားအယြင္းရွိခဲ့ပါက ေဗြမယူပဲ၊
> လူကုိသာ လာယူၾကပါ ခင္ဗ်ာ.........)
>
> * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * ** * * * *
> ** ** * * * * * * *
>
> ( ကဲ ... ဒီတစ္ခါ ေနာက္ဆုံး တစ္ပုိဒ္ပါပဲ။ ခင္ဗ်ားဖတ္လာတာ
> ဒီအထိေရာက္လာၿပီဆုိရင္ေတာ့ ေသခ်ာတယ္။
> ခင္ဗ်ားနဲ႕ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ရင္းနွီးမႈဟာ သာမာန္အဆင့္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။
> ဘာလုိ႕လဲဆုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အေၾကာငး္သိတဲ့သူေတြက
> လြဲလို႕ ဘယ္သူမွ ကၽြန္ေတာ့္စာေတြကုိ ဆုံးေအာင္မဖတ္ခ်င္ၾကဘူး ။
> ........... ဟီ ... ဟိ .... )
>
> အရာရာတိုငး္မွာ နိဒါန္းက အေရးၾကီးပါတယ္။ အစပ်ိဳးတတ္ဖုိ႕လိုတယ္။
> စာစီစာကုံး၊ ဝတၱဳ၊ သီခ်ငး္ ကအစ
> စကားေျပာတာက အဆုံး ဘယ္ေနရာမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္ေျပာခ်င္တဲ့အရာကုိ
> ပုိမုိေလးနက္ေစဖုိ႕ သက္ဆုိင္တဲ့နိဒါန္းကုိ ထိေရာက္စြာ
> အသုံးခ်တတ္ဖုိ႕လိုတယ္။ ျဖည္းျဖညး္ခ်ငး္ ကုိယ္ေျပာခ်င္တဲ့ အရာကို စနစ္တက်
> ဆြဲေခၚသြားတတ္ဖုိ႕လိုတယ္။ အဟဲ.... ကၽြန္ေတာ္
> ကေတာ့ အခုကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာကုိ ဘယ္လိုနိဒါန္းပ်ိဳးရမွန္းမသိလုိ႕
> ခက္ေနပါတယ္။ ( ဒါေၾကာင့္ ဒီလုိပဲ ပ်ိဳးလိုက္တာ .. ဟီဟိ )
> ကၽြန္ေတာ့္မိဘႏွစ္ပါးကေတာ့ သားတစ္ေယာက္ကုိ
> ဆုံးမဖုိ႕အတြက္နိဒါန္းပ်ိဳးတဲ့ေနရာမွာ အလြန္ေတာ္တဲ့စုံတြဲပါ။ ဒါေပမယ့္
> သိတယ္မလား။ ကၽြန္ေတာ္က နိဒါန္းသာ ေကာငး္ေကာငး္မပ်ိဳးတတ္တာ.... ပ်ိဳးလာတဲ့
> နိဒါန္းကိုေတာ့ ဘယ္လိုဖ်က္ဆီးရမယ္ဆိုတဲ့
> ဥာဏ္က အျပည့္ပါလာၿပီးသား...............
> ကၽြန္ေတာ့္ အေဖက စကားေျပာစြမ္းရည္မွာ ကၽြန္ေတာ့ထက္သာပါတယ္။
> ကၽြန္ေတာ့္ကို " ေဟ့ေကာင္... မင္း အလုပ္ရွာေတာ့
> အလုပ္လုပ္ေတာ့ " လို႕ တုိက္ရုိက္မေျပာဘူး....။ ( ဗဟုသုတၾကြယ္ေၾကာင္းကလညး္
> ျပခ်င္ေသးတယ္မလား... ဒီေတာ့ ေဟာဒိ
> တစ္ဦးတညး္ေသာ သားေယာက်္ားေလးကုိ.....)
>
> " မင္းသိလား... အေမရိကန္မွာဆုိရင္ ၁၈ႏွစ္ျပည့္ၿပီးသူတုိင္း...........
> "
> " ေၾသာ္ သိတယ္။ မဲေပးႏုိင္တယ္။ အရက္၊ ေဆးလိပ္ ေသာက္လုိ႕ရတယ္။
> လက္ထပ္ႏုိင္ၿပီ။ living together
> ေနႏုိင္တယ္။ တခ်ိဳ႕ရုပ္ရွင္ေတြ တရားဝင္ၾကည့္လုိ႕ ရၿပီ။ ဟုတ္တယ္မလား
> ေဖ့ "
> " ဟာ .... အလုပ္လုပ္ၾကတာကြ "
> " ေၾသာ္ ... သိပါဘူး "
>
> ေဖက ေယာက်္ားၾကီးတန္မဲ့ မ်က္ေစာင္းလွမ္းထုိးပါတယ္။ ( ေဖၾကီးေရ
> ကန္ေတာ့ ကန္ေတာ့ .. ဟီဟိ ) ေဖမႏုိင္ေတာ့
> ေမ လာပါၿပီ။
> " ကုိယ့္ ေျခေထာက္ေပၚ ကုိယ္ ရပ္သင့္ၿပီ ငါ့သား "
> " ဗ်ာ ေမ့.... ေမေျပာေတာ့ သားက တစ္ႏွစ္သားကတညး္က
> မတ္တပ္ရပ္ႏုိင္ၿပီဆုိ... ခုသားက ကုိယ့္
> ေထာက္နဲ႕ ကုိယ္မရပ္လို႕ ခ်ိဳင္းေထာက္နဲ႕ ရပ္ေနလို႕လား "
> ကၽြန္ေတာ္က မယုံၾကည္ဟန္နဲ႕ ေျခေထာက္ကုိ ဆန္႔လိုက္ေကြးလိုက္၊
> ၾကမ္းျပင္ကုိ ဖေနာင့္နဲ႕ ေပါက္လိုက္
> လုပ္ၾကည့္ေနပါတယ္။
> " ေဟ့ေကာင္ မင္းေျပာင္ေခ်ာ္ေခ်ာ္ လုပ္မေနနဲ႕ ..... တစ္ေန႕ တစ္ေန႕
> မိဘဆီက မုန္႕ဖုိး
> လက္ျဖန္႕ေတာင္းေနတာ မငး္မရွက္ဘူးလား "
> " ေဖ ကလညး္ .......... ရွက္တာေပါ့ "
> " ဒါဆို ဘာလုိ႕ ေတာင္းေနလဲ "
> " ေဖၾကီးတုိ႕ကမွ အလိုက္တသိ ထုတ္မေပးတာ "
> " ဘာ "
> " ဟုတ္တယ္ေလ.... ေဖၾကီးတုိ႕ အလိုက္တသိထုတ္ေပးရင္ သားက ဘယ္ေတာင္းမလဲ။
> သားလညး္ ေတာငး္ရတာ ရွက္တာေပါ့ .... "
> ဟဲဟဲ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ခံစစ္ေၾကာငး္က ေကာင္းေကာငး္ၾကီး အလုပ္လုပ္ေနေတာ့
> တုိက္စစ္ကုိ ေမၾကီးက
> ဆက္လက္ တာဝန္ယူပါတယ္။
> " ငါ့သား အသက္ႏွစ္ဆယ္ ျပည့္ၿပီးေနၿပီ။ ထုိင္မစားသင့္ေတာ့ဘူး
> လို႕ေျပာေနတာ "
> " ဟာ .... သားက ထုိင္မစားလို႔ ဒူးေထာက္စားရမွာလား။
> ကုိယ့္ေျခေထာက္ေပၚ ကုိယ္ရပ္ၿပီး
> မတ္တပ္ရပ္ စားတာကမွ ေတာ္ပါေသးတယ္ ေမၾကီးရာ"
> " ေဟ့ေကာင္ .... မငး္ အူေၾကာင္ေၾကာင္ လုပ္မေနနဲ႕။ ဒီေန႕က စၿပီး
> မငး္ကုိမုန္႕ဖုိး မေပးႏုိင္ဘူး "
> " ဒါျဖင့္ ေမၾကီး ေပးမွာေပါ့ "
> " ေအာင္မာ ေမလညး္ မေပးႏုိင္ပါဘူး "
> " ဟား...... ဒါဆို ေမၾကီးတုိ႕ကုိ ဘြားဘြားနဲ႕ တုိင္ေျပာမယ္၊
> ဘြားဘြားဆီမွာ သြားေနမယ္ "
> " မငး္ အဘြားက မင္း ဆံပင္ညွပ္ၿပီးမွ သူ႕ကုိလာေတြ႕တဲ့ "
>
> ဟီး........ ဒါလညး္ ဟုတ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ
> ဆံပင္ညွင္းသုိးသိုးနဲ႕မို႕ ၾကည့္မရဘူးတဲ့။ ဒီေလာက္ေခ်ာတဲ့
> ကၽြန္ေတာ့္ကုိဗ်ာ......... ဟုတ္တယ္ .. ဟုတ္ ။ ..... ( ဆံပင္ ကုိေတာ့
> မညွပ္ႏုိင္ေပါင္ )
> " ဒီေတာ့ မငး္သုံးခ်င္ရင္ မငး္ဟာမငး္ရွာ.... ။ ေမာင္ဘုန္း
> (ေခြးနီ ) လည္း Goal Rost မွာလုပ္ေနၿပီ။
> ဘြန္ဘြန္းလည္း Chatrium မွာလုပ္ေနၿပီ။ မငး္တုိ႕အဖြဲ႕မွာ
> မငး္တစ္ေယာက္ပဲ အလုပ္အကုိင္မရွိတာ "
> " ေငြရွာခ်င္တာမ်ား မခက္ပါဘူး ေဖၾကီးရာ "
> " အလုပ္ လုပ္ေတာ့မွာလား "
> " ဟင့္အင္း ..... သားက ေငြရွာမွာ "
> " ဟမ္..... အလုပ္မလုပ္ဘဲ ဘယ္က ပိုက္ဆံရမွာလဲ "
> " လုိဘူးေလ............. အိမ္ထဲမွာပဲ ရွာမွာေပါ့ "
> " ဘာ "
> " ဟုတ္တယ္ေလ ... သားျမင္လုိ႕ သားေကာက္ရရင္ သားပုိက္ဆံပဲ "
> (ကၽြန္ေတာ့္အေဖ နည္းနည္းေတာ့ လန့္သြားတယ္။ သူ႕သားအေၾကာငး္ သူပဲ အသိဆုံးမလား
> ။ )
> " ငါ့ပုိက္ဆံ ေပ်ာက္ရင္ မငး္ အေသပဲေနာ္ "
> " ဆုိင္ဘူးေလ.... သားေကာက္ရရင္ သားပိုက္ဆံပါဆို "
> " မငး္ေတာ့ကြာ.... အသက္က ႏွစ္ဆယ္စြန္းေနၿပီ။ လူက ေပါခ်ာခ်ာနဲ႕ (
> ဖေအတူသားကုိး )
> ဒါနဲ႔မ်ား မိန္းမယူရင္...... "
> " သူ ရွာေကၽြးမွာေပါ့ "
> " ဘာ.... ေနေတာ့ေကာ "
> " ေဖၾကီးတုိ႕နဲ႕ လာေနမွာေပါ့ "
> " ေၾသာ္.... ေအး .. ငါ့အိမ္ေပၚေခၚလာရင္ေတာ့ ငါ့မယားပဲ "
> " ဒါကေတာ့ ေမၾကီးနဲ႕ညွိေလ "
> " ဘာ ... ေခြးသား... မငး္ မေျပးနဲ႕... ေသဖုိ႕သာျပင္ "
> "အာ ရဘူး ရဘူး..... ေျပးၿပီ... ေမၾကီးေရ။ သား ဒီေန႕
> အိမ္ျပန္လာေတာ့ဘူး။ ေၾသာ္ ...ဒါနဲ႕..
> ေျပာခဲ့ရဦးမယ္။ ဘယ္သူ႕ ပုိက္ဆံမွန္းမသိလုိ႕ သားေကာက္ရတဲ့ပုိက္ဆံ
> သုံးေထာင္
> ေဖၾကီး အိတ္ကပ္ထဲက ေတြ႕လို႕ သားယူထားလိုက္တယ္............. တာ့ ...တာ
> "
>
> (ၿပဳံးေပ်ာ္ ၾကည္ႏူး ႏုိင္ၾကပါေစ )
>
> * * * ** * * * * * * ** * * *
> * * * * * ** * * * * * ** * * *
>
>
> မိုးဇက္သြန္းထက္
>
> ( အလုပ္လက္မဲ့...
>
> အလုပ္ရွင္ အလုိရွိသည္ )
>
>
> PS: : ဖတ္သူအရူးလို႕ ကၽြန္ေတာ္ မေျပာဘူးေနာ္........။
>
"ေတာ္လွန္ေရးဆိုတာ လုပ္သင့္သလား ?
သူငယ္ခ်င္း ဒို႔တေတြ ဘဝတခုကို ပိုင္ဆိုင္ရရွိထားသည့္အေလွ်ာက္ ရထားတဲ့ဘဝ ေတြကို အက်ိဳးရိွေအာင္ တန္ဘိုးရိွေအာင္ အဓိပၸါယ္ရိွေအာင္ လုပ္ႏိုင္ဖို႔ေတာ့ လုိလိမ့္မယ္လို႔ ဒို႔
ထင္တယ္ေလ။ လူ႔ဘဝက ရခဲတယ္လို႔ ဆိုထားၾကတယ္မဟုတ္လား၊ ရခဲတဲ့ လူ႔ဘဝကို ဒီလို တန္ဘိုးရိွ အဓိပၸါယ္ရွိေအာင္လုပ္ႏိုင္ ေနႏိုင္မွ လူျဖစ္ရက်ိဴးနပ္ၾကမယ္ေလ။ အဲသလို လုပ္ႏိုင္ေအာင္လဲ လုပ္ပိုင္ခြင့္ဆိုတာကေတာ့ လူတိုင္းမွာ ရိွၾကရမွာေပါ့ကြာ။ ဒါကို လူ႔အခြင့္ေရးလို႔ ေျပာရင္ ေျပာလုိ႔ရပါတယ္။
အဲဒီလို လုပ္ႏိုင္ခြင့္ေတြ ဒို႔တေတြမွာ ရိွၾကရဲ႕လားဆိုတာ ဆန္းစစ္ၾကည့္ဖို႔ေတာ့ လိုလိမ့္
မယ္ေလ။ ကိုယ့္ဘဝရဲ႕တိုးတက္မႈအတြက္ စီးပြား တတ္သိပညာ ဥစၥာတခုခု ရွာၾကတဲ့အခါမွာ အဟန္႔အတား အေႏွာက္အယွက္ အတားအဆီး အပိတ္အပင္ အစစ္အေဆးေတြ လူတိုင္း မွာ မရိွၾကဘူး ဆိုရင္ေတာ့ ဒါ လုပ္ပိုင္ခြင့္ အခြင့္ေရးရိွတယ္လို႔ ေျပာရမွာေပါ့ကြာ။
မင္းတို႔မွာ အဲဒီလို အခြင့္ေရးမ်ိ္ဳး ရေနၿပီလားလို႔ မင္းကိုမင္းေရာ မင္းနဲ႔ နီးစပ္ရာ အသိုင္းဝိုင္းကိုပါ စူးစမ္းၾကည့္ေလ။ မရၾကေသးဘူးဆိုရင္ေတာ့ မင္းတို႔ၾကားမွာ လူ႔ရဲ႕အခြင့္ေရး မရိွဘူးလို႔ ယူဆ ရမွာေပါ့ကြာ။
ကဲ …မင္းဘယ္လို သေဘာရသလဲ?
လူတိုင္းလူတိုင္းမွာ အခ်ိန္ဆိုတာ ကိုယ္စီရိွၾကတယ္ေလကြာ၊“အခ်ိန္ႏွင့္ ဒီေရသည္ လူ
ကို မေစာင့္”တဲ့ ကိုယ္ဘာမွ မလုပ္ႏိုင္ေတာ့တဲ့ အခ်ိန္က်မွ လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြက တန္းစီၿပီး ရလာ ေနလဲ ကိုယ့္အတြက္ ဘာမွ အက်ိဳးမရိွဘူးေပါ့ကြာ။ လုပ္ကိုင္ႏိုင္တဲ့ လက္ရိွအခ်ိန္မွာ လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြ ရိွေနရမယ္ေလ။
မင္းတို႔ ငါတို႔ေတြရဲ႕ အနာဂတ္ဘဝေတြ ဒို႔ ညီအကို ေမာင္ႏွမ သားစဥ္ေျမးဆက္ေတြရဲ႕
အနာဂတ္ဘဝေတြကို ျပဳျပင္ ဖန္တီးၾကဖို႔ တည္ေဆာက္ၾကဖို႔အတြက္ တန္ဖိုးရိွရိွ အဓိပၸါယ္ရိွရိွ အသုံးခ်ႏိုင္ဖိ႔ု အခ်ိန္ေတြ လိုတယ္ေလကြာ။ အခုေတာ့ မင္းတို႔ ငါတိို႔တေတြရဲ႕ အခ်ိန္ေတြကိုိ ရည္ရြယ္္ခ်က္္မဲ့ အဓိပၸါယ္မဲ့ ကုန္ခန္းလာတာ အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္္ေလာက္္ရိွေနၿပီ။ ဘာေတြတိုး တက္လာသလဲ။ ေနာင္အနာဂတ္ဘဝေတြအတြက္ ဘာေတြ ျပင္ဆင္ၿပီးေနၿပီလဲ။ ဒါ လုံးဝ စဥ္း
စားရမယ့္ အခ်က္ပဲေလ။
မင္း စဥ္းစားမိေအာင္ အေျခခံ အေနအထားေလး တခုကို ဒို႔ေျပာၾကည့္မယ္ကြာ၊ ေတာရြာေတြေရာ ၿမိဳ႕ေဒသေတြမွာပါ ေနလာခဲ့ၾကတဲ့ မင္းတို႔ ငါတို႔တေတြရဲ႕ အဘိုးအဖြား အေဖအေမ ဦးႀကီး ဦးေလးေတြေရာ ကိုယ့္ဝန္းက်င္နဲ႔ ကိုယ္သြားဖူးတဲ့ ေဒသေတြက သူေတြပါ
ၾကည့္လိုက္ရင္ တခ်ိဳ႕မ်ား လူ႔ဘဝကို စြန္႔ခြါၿပီး ေသတာသြားၾကတယ္ ငယ္ငယ္ထဲက လုပ္လာ
ၾကတဲ့ ဒီလက္ငုတ္ လုပ္ငန္းေလးေတြနဲ႕ပဲ လုံးလည္လိုက္ၿပီး အဖက္ဖက္က တိုးတက္မႈမရိွ ျဖစ္ေနၾကတယ္။ အဆင္မေျပေတာ့ ကုသိုလ္လဲ လုပ္ခ်င္တိုင္း လုပ္ခြင့္မရိွဘူးေလ။ ဘယ္ရွိၾကမလဲ…..
ကိုယ္လုပ္ကိုင္ထားတဲ့ ဥစၥာထဲက ေတာင္သူ လယ္သမားဆိုလဲ စပါးေတာင္းသူလာ ေပးလိုက္ရ၊ ပဲ ႏွမ္း ဂ်ဳံ ေျပာင္းေတြ လာေတာင္းလဲ ေပးလိုက္ရ၊ ေတာ္ၾကာ ဟိုေၾကး ဒီေၾကး
ဘာေၾကး ညာေၾကး အကုန္ သူေတာင္းစားေတြ ေတာင္းတိုင္း ေပးေနရတာေလ။ ၿမိဳ႕ေတြမွာလဲ ဒီအတိုင္းပဲ ေပးေနရတာေလကြာ။ ကိုယ့္လုပ္စာကို မစုႏိုင္ၾကေတာ့ဘူး။ ဒီေတာ့ သူတို႔ေတြ ဘယ္မွာလာၿပီး ႀကီးပြားတိုးတက္ႏိုင္ၾကမလဲကြာ။
အဲဒီေတာ့ ကိုယ္လုပ္တဲ့ ပစၥည္းကို ဘယ္မွာ ကိုယ္ အကုန္စားရလို႔လဲ စဥ္းစားၾကည့္ပါဦး၊ွ
အဲဒါ ဂုတ္ေသြးစုတ္တာ ေခၚတယ္ကြ။ တခ်ိဳ႕ နယ္ကလူေတြက ေျပာၾကတယ္။ အမေလး သူ႕
ႏိုင္ငံ သူ႔အုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္မွာ ေနတာ သူတို႔ကို ေပးရမွာေပါ့တဲ့…ဒို႔ ကေတာ့ အဲဒီလိုေျပာၾကတဲ့
လူ အေတာ္မ်ားမ်ားကို ခင္မ်ားတို႔ အဲဒါ ကၽြန္စိတ္ပဲ ကၽြန္စိတ္မေပ်ာက္ၾကေသးလို႔ ေျပာၾကတာ
ပဲလို႔ နာနာေလး ေျပာခဲ့တယ္ကြာ။
ဟုတ္တယ္ေလ.. ခင္မ်ား ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားႏိုင္ရင္ ခင္မ်ားက အုပ္ခ်ဳပ္ သူပဲ၊က်ဳပ္ ႀကိဳးးစားႏိုင္ရင္ က်ဳပ္ကအုပ္ခ်ဳပ္သူပဲ၊ မင္းလဲ အုပ္ခ်ဳပ္သူျဖစ္ႏိုင္တာပဲ။ဘယ္သူမဆို ေခါင္းေဆာင္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရင္ တိုင္းျပည္ရဲ႕အုပ္ခ်ဳပ္သူျဖစ္လို႕ရတာပဲေလကြာ။ ဒု႔ိ အဲဒီလို
ေျပာေတာ့ သူတို႔က လက္ခံပါတယ္။ဒါေပမဲ့ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူးေလတဲ့။ ျဖစ္ႏိုင္ မျဖစ္ႏိုင္ ဆိုတာကေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕လုပ္ရပ္နဲ႔ ႀကိဳးစားမႈအေပၚမွာ မူတည္တာပဲေလ။ ဒါဟာ လူတိုင္းရဲ႕ အခြင့္ေရးေပါ့ကြာ။
ဒီလို စိတ္ဓာတ္မ်ိဳးေတြ ရေအာင္ သိေအာင္လုပ္တာဟာလဲ ကိုယ့္ရဲ႕ အညံ့ခံခ်င္တဲ့ ကၽြန္စိတ္ကို ေတာ္လွန္လိုက္တာပဲ လ႔ို ဒို႔ေတာ့ ယူဆတယ္ကြာ။
ေျပာလက္စနဲ႔ ဆက္ေျပာမယ္ကြာ။ ကဲ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးတဲ့ မိသားစု. ဘြဲ႔ေတြရ အတန္း ပညာတတ္ေတြ မဟုတ္္တဲ့ မိသားစုက.. ဆင္းသက္ ေမြးဖြားလာၾကတဲ့ သားသမီးတိုင္းဟာ…..
(ဒီေနရာမွာလဲ ဘြဲ႕ရတိုင္းလဲ ပညာတတ္ မဟုတ္ဘူးေနာ္၊ ) ကဲ မခ်မ္းသာ ရေတာ့ဘူးတဲ့လား၊
ပညာေတြ မတတ္ရေတာ့ဘူးတဲ့လား? စဥ္းစားေလကြာ။
အဲဒီလို ႏြမ္းပါးတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္က ေမြးဖြားလာတဲ့ သားသမီးေတြဟာ မိဘ အသိုင္းဝိုင္း
လို မျဖစ္ရေအာင္ ငါတို႔ ခ်မ္းသာေအာင္ ႀကိဳးစားမယ္၊ ပညာေတြတတ္ေအာင္ ႀကိဳးစား ၾက မယ္ ဆို္ၿပီး ႀကိဳးစားလုပ္လို႔ ခ်မ္းသာ ေအာင္ျမင္သူေတြျဖစ္လာၾကတယ္။ ဒါဟာ ဘာလဲ ဆိုေတာ့ ႏြမ္းပါးတယ္ဆိုတဲ့ မေကာင္းတဲ့ အစဥ္အလာေတြကို ေတာ္လွန္ပစ္လိုက္တာေပါ့ကြာ။ မဟုတ္ဘူးလား။ ဒီလိုလူေတြ ဒို႔ တိုင္းျပည္ထဲမွာရိွပါတယ္။
ဒါ ေတာ္လွန္ေရး ဆိုတာကို လူတိုင္းနာလည္ေအာင္ေျပာတာပါကြာ။ ဒို႔ ျပည္သူေတြ အ
မ်ားစုက ေတာ္လွန္ေရးလုပ္တယ္္္္္္္္္္္္္္္္္ဆို္တာ လက္နက္ကိုင္ၿပီး ပုန္ကန္တိုက္ခိုက္ၾကတာကိုပဲ ေတာ္လွန္ေရးလို႔ ထင္ေနၾကတာ အေတာ္ခက္တယ္ကြာ။ ကိုယ္ ကိုယ္တိုင္ေတာ္လွန္ေရး လုပ္ေနမွန္း ကိုယ့္ဖာသာ မသိၾကဘူး ျဖစ္ေနၾကတာကြ။
အဓိက ကေတာ့ ေကာင္းလဲ မေကာင္း မွန္လဲမမွန္ နည္းလမ္းလဲမက် ႀကီးပြား တိုးတက္ႏိုင္မယ့္ လမ္းစလဲ မရိွ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ သြားလာ လုပ္ကိုင္ လို႔လဲ မရတဲ့ လမ္းစဥ္ ေတြကို ဖယ္ရွား တိုက္ဖ်က္ၿပီး-ေကာင္း မွန္ နည္းလမ္းက် လြတ္လပ္ တိုးတက္ႏိုင္တဲ့ လမ္းစဥ္ ကို ေရြးခ်ယ္ၿပီး တိုးတက္ေအာင္ လုပ္ယူတာဟာ ေတာ္လွန္ေရး လုပ္တာပဲလို႔ ဒို႔ယူဆတယ္။က်န္းမာေရး စတဲ့ က်န္တဲ့ကိစၥရပ္ေတြမွာလဲ အတူတူေပါ့ကြာ။
ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ကြာ ဒို႔ ဗုဒၶဘုရား ကိုယ္တိုင္လဲ ေတာ္လွန္ေရးသမားပဲကြ။ သူသာ
ေတာ္လွန္ေရး မလုပ္ႏိုင္ရင္ ဘယ္မွာလာၿပီး ဘုရားျဖစ္မလဲ။ စဥ္းစားၾကည့္ေလကြာ။…
သိဒၶတၳမင္းသားဟာ သံသရာ ဝဋ္ဒုကၡအေပါင္းကေန လြတ္ေျမာက္ခ်င္တဲ့အတြက္ လြတ္လပ္ေရးလမ္းစဥ္ကို ရွာေဖြရာမွာ သူ႔ရဲ႕ပထမဦးဆုံး ဆရာေတြရဲ႕လမ္းစဥ္ဟာ သူလိုခ်င္တဲ့
ေနရာကို ေရာက္ႏိုင္မယ့္ လမ္းစဥ္မဟုတ္တဲ့အတြက္ လက္ရိွဆရာေတြရဲ႕ လမ္းစဥ္ကို ပယ္စြန္႔
ေတာ္လွန္ၿပီး ကိုယ္တိုင္ ႀကိဳးစားလုပ္ေတာ့မွ သူလိုခ်င္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းမွန္ေပၚကို ေရာက္ခဲ့ရ
တာပဲေလ။ ဒါေတာ္လွန္ေရးလုပ္လို႔ပဲ။
ေနာက္ ဘုရားျဖစ္မယ့္အခ်ိန္ထဲကို ဝင္ဆဲကာလနဲ႔ ဘုရားျဖစ္ခါစေလးမွာလဲ ဝင္ေရာက္
တိုက္ခိုက္လာတဲ့ သူသြားမယ့္ လမ္းေၾကာင္းကို ေႏွာက္ယွက္ဟန္႔တား ဖ်က္ဆီးလာတဲ့ ရန္သူ
ေတြ (မာရ္နတ္အပါဝင္ ေအာင္ျခင္း.၈.ပါး) ကို တိုက္ခိုက္ေတာ္လွန္ခဲ့လို႔ လိုရာ ခရီးလမ္းကို
ေရာက္ခဲ့ရတာပဲ မဟုတ္လား?...
ဒါေၾကာင့္ ဒို႔ကေတာ့ ေတာ္လွန္ေရးဆိုတာ လုပ္သင့္တယ္လို႔ထင္တာေပါ့ကြာ။
ကဲ ..မင္း ဘယ္လိုျမင္္လဲ? နိမ့္ပါးေနတဲ့ ဘဝေတြကို မင္း တကယ္လို႔ ရင္ဆိုင္ ေနရမယ္ဆိုရင္ ဘယ္လိုဆုံးျဖတ္မလဲ ?
ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲလိုၿပီး ဖြံ႕ၿဖိဳးႀကီးပြား တိုးတက္ခ်င္တဲ့ စိတ္ဓာတ္နဲ႔ေတာ္လွန္ေရးစိတ္ဓာတ္္္
ဟာ အတူတူပဲလို႔ ဒို႔ေတာ့ထင္တယ္။ လူဆိုတာ အဲဒီလို ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲလိုၿပီး ေတာ္လွန္ေရး
လုပ္လိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္မ်ိဳးရိွမွ ႀကီးပြားတိုးတက္လိမ့္မယ္လို႔လဲ ဒို႔ယုံၾကည္လက္ခံထားတယ္။ ဒါမွ
မိဘေတြ ဆင္းရဲတိုင္း ဘြဲ႔မရၾကတိုင္း သားသမီးေတြ ဆင္းရဲၾက ဘြဲ႔မရၾက ျဖစ္ရမယ့္ အေရးကို
ေတာ္လွန္ႏိုင္မယ္ေလကြာ။ ဒါ လူငယ့္အျမင္ေပါ့ကြာ။
ဒီလိုအနာဂတ္ဘဝေတြအတြက္ ဖန္တီးတည္ေဆာက္ရာမွာ လုပ္ပိုင္ခြင့္ဆိုတဲ့ အခြင့္ေရး
ေတြနဲ႔အတူ အဓိပၸါယ္ရိွ တန္ဘိုးရိွေအာင္ ေနထိုင္ ႏိုင္ၾကဖို႔အတြက္ ကိုယ့္ဘဝကို ျပဳျပင္ ဖန္တီီး ႏိုင္စြမ္းမယ့္ အသိဥာဏ္္ဆိုတာေတာ့ လုံလုံေလာက္ေလာက္ ရိွရလိမ့္မယ္္္လို႔ထင္တယ္ကြာ။
ဒါမွ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ ဘဝကို စိတ္တိုင္းက် ျပဳျပင္ဖန္တီးႏိုင္မယ္၊ အေကာင္းအဆိုး အမွားအမွန္
သဘာဝက် မက်ဆိုုတာေတြကို ခြဲျခားသုံးသပ္ႏိုင္မယ္ မဟုတ္လားကြာ။
ဒို႔ဆရာေတြက ေျပာဖူးတယ္ ေလာကမွာ အသက္သိကၡာေတြႀကီးတိုင္း ဂုဏ္ထူး ဘြဲ႔ထူး ရာထူးေတြ အမ်ားႀကီးရိွတိုင္း လူႀကီးလို႔ မေခၚဘူးတဲ့… အေၾကာင္းအက်ိဳး အေကာင္း အဆိုး အမွား အမွန္ သဘာဝက် မက်ဆိုတာေတြကို နည္းလမ္း မွန္မွန္နဲ႔ စဥ္းစား ေဝဖန္ ဆုံးျဖတ္
ႏိုင္တဲ့ အသိဉာဏ္ပညာႀကီးတဲ့သူကိုမွ လူႀကီးလို႔ေခၚတယ္လို႔ေျပာဖူးတယ္ကြ၊ အဲဒီလုိ ပုဂၢိဳလ္
မ်ိဳးမွ ေလးစားပူေဇာ္ထိုက္တယ္၊ သူတို႔ရဲ႕စကားေတြ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြကိုလဲ လိုက္နာၿပီး အတုယူသင့္တယ္လို႔ေျပာဘူးတယ္ကြ။
ဥပမာ…ဒို႔ ဗမာျပည္ရဲ႕လြတ္လပ္ေရးေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႔လိုေပါ့ကြာ။
သူဟာ အသက္(၂၀)ေက်ာ္ (၃၀)ဝန္းက်င္မွာပဲ သူေရးခဲ့တဲ့ စာေတြနဲ႔ ေျပာခဲ့ လုပ္ခဲ့တာေတြကို ၾကည့္ရင္ သူ႔ရဲ႕အေတြးအေခၚအယူအဆေတြဟာ အရမ္းကို ျမင့္မားတာကြ၊ ေအးအဲဒီလိုပုဂိၢဳလ္
မိ်ဴးေတြကို အတုယူရမွာေပါ့ကြာ။ သဘာဝမက်တာဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ့္အသိဉာဏ္နဲ႔ ဆုံးျဖတ္
ၿပီး ယူသင့္တာယူရမွာေပါ့ကြာ။
အဲဒီမွာ ဒို႔ တခု စဥ္းစားမိတယ္ကြ..ဒို႔ ဗမာျပည္က လူႀကီးမိဘေတြ သုံးႏွဳံးေျပာဆိုၾကတဲ့
လူ႔တိရစၧာန္ေလးတို႔ လူ႔တိရစၧာန္ေတြလို႔ ဆိုတဲ့ စကားကိုေလ၊ အဲဒါ တကယ္ရိွႏိုင္တယ္ကြ.၊ ဒါဟာ ကိုယ္ပိုင္ အသိဉာဏ္မရိွတဲ့ လူစားမ်ိဳးေတြက္ုိ ေခၚလို႔ရတာပဲကြ၊။
ဥပမာကြာ…ဒို႔ ဒီႏိုင္ငံမွာ လက္ရိွျဖစ္ပ်က္ ၾကားရ ျမင္ေနရတာေတြထဲက ေျပာရရင္ကြာ
ကိုယ္ ကိုးကြယ္ေနတဲ့ ဘုရားေစတီေက်ာင္းကန္ေတြကို ဖ်က္ဆီးၾကတယ္၊ ဌပနာစိန္ဖူးေတြကို ခိုးတယ္၊ ဘုရားေရႊအစစ္နဲ႔ အတုလဲတယ္ကြာ၊ရဟန္းသံဃာေတြကို ရိုက္တယ္ သတ္တယ္ ေျခ
ေထာက္နဲ႔ကန္တယ္၊ သာသနာ့အသုံးေဆာင္ေတြ သာသနာ့အလံေတြကို ေျခေထာက္မွာပတ္ နင္းေျခ ဖ်က္ဆီးတယ္ကြာ၊ ေနာက္ အမ်ားျပည္သူေတြ လြတ္ေျမာက္ခ်မ္းသာဖို႔ အက်ိဳးရိွမယ့္
အလုပ္ေတြ ဘုရားသြားေက်ာင္းတက္ လုပ္တာေတြကို ရိုက္တယ္ သတ္တယ္ ပိတ္ဆို႔ ေထာင္
ထဲပို႔ၾကတယ္ ဆိုတာေတြကို စဥ္းစားၾကည့္ေလကြာ။
ခိုင္းတဲ့လူေတြက အသိဉာဏ္ မရိွလို႔ ခိုင္းတယ္ ထားဦးကြာ လုပ္တဲ့သူေတြက အသိ ဉာဏ္ရိွရင္ မလုပ္ပဲ ေနလို႔ရတာပဲကြ၊ ကိုယ္ပိုင္ အသိဉာဏ္နဲ႔ လုပ္သင့္ မလုပ္သင့္ အမွား အမွန္ကို ဆုံးျဖတ္လို႔ ရတာပဲကြ၊ အဲဒါ အသိဉာဏ္ မရွိၾကေတာ့ သခင္ခိုင္းတိုင္း လုပ္ၾကရတဲ့ တိရစၧာန္ေတြလိုပဲလို႔ ဒို႔ စဥ္းစားမိတယ္ ဒါေၾကာင့္ လူ႔ တိရစၧာန္ဆိုတာ ရိွႏိုင္တယ္ ရိွေန တယ္ လို႔ေျပာတာေပါ့ကြာ.။
အဓိက ကေတာ့ကြာ လူဆိုတာ ေကာင္းတဲ့အလုပ္နဲ႔ မေကာင္းတဲ့အလုပ္ အေၾကာင္းနဲ႔ အ က်ိဳး အမွားနဲ႔အမွန္ သဘာဝက်မက် ဆိုတာေတြကို ခြဲျခားသိတတ္တဲ့ဉာဏ္ရိွမွ လူလို႔ေခၚတယ္
လို႔ ဒို႔မွတ္သားဖူးတယ္ကြ။
လူတိုင္းဟာ လူပီသေအာင္ လူစင္မီေအာင္ ေနႏိုင္ စားႏိုင္ၿပီး ဘဝေတြကို စိတ္တိုင္းက် ျပဳ ျပင္ ဖန္တီးႏိုင္ေအာင္ လက္ရိွအခ်ိန္ေတြကို အဓိပၢါယ္ရိွရိွ တန္ဘိုးရိွရိွ အသုံးခ်ႏိုင္ၾကဖို႔အတြက္
မတရားတဲ့ အပိတ္အပင္ အတားအဆီး ကန္႔သတ္မႈမွန္သမွ်ကို ေတာ္လွန္ဖယ္ရွား ပစ္ရမယ္လို႔
ယုံၾကည္ခဲ့ရင္….ဆိုခဲ့တဲ့ ေတာ္လွန္ေရးမ်ိဳးေတြကို လုပ္မွ လူတိုင္း တိုးတက္ႀကီးပြား ေအာင္ျမင္
ၿပီး အဆင့္အတန္းရိွရိွ ေနႏိုင္လိမ့္မယ္လို႔ ယုံၾကည္ခဲ့ရင္… ဘဝအတြက္ ေတာ္လွန္ေရးဆိုတာ လုပ္သင့္တယ္လို႔ ခံယူမိရင္…ဒို႔ေတြရဲ႕ အနာဂတ္ဘဝ တိုက္ပြဲအတြက္ ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ငန္း
ေတြ စတင္ လုပ္ေဆာင္ၾကဖို႔ ဖိတ္ေခၚလိုက္ပါတယ္။ မင္း မွန္မွန္ကန္ကန္ စဥ္းစားႏိုင္ပါေစ။။
ျမတ္ႏိုး (B.S.R.O)
http://sanghaalliance.blogspot.com/
http://allburmamonksalliance.org/
သူငယ္ခ်င္း ဒို႔တေတြ ဘဝတခုကို ပိုင္ဆိုင္ရရွိထားသည့္အေလွ်ာက္ ရထားတဲ့ဘဝ ေတြကို အက်ိဳးရိွေအာင္ တန္ဘိုးရိွေအာင္ အဓိပၸါယ္ရိွေအာင္ လုပ္ႏိုင္ဖို႔ေတာ့ လုိလိမ့္မယ္လို႔ ဒို႔
ထင္တယ္ေလ။ လူ႔ဘဝက ရခဲတယ္လို႔ ဆိုထားၾကတယ္မဟုတ္လား၊ ရခဲတဲ့ လူ႔ဘဝကို ဒီလို တန္ဘိုးရိွ အဓိပၸါယ္ရွိေအာင္လုပ္ႏိုင္ ေနႏိုင္မွ လူျဖစ္ရက်ိဴးနပ္ၾကမယ္ေလ။ အဲသလို လုပ္ႏိုင္ေအာင္လဲ လုပ္ပိုင္ခြင့္ဆိုတာကေတာ့ လူတိုင္းမွာ ရိွၾကရမွာေပါ့ကြာ။ ဒါကို လူ႔အခြင့္ေရးလို႔ ေျပာရင္ ေျပာလုိ႔ရပါတယ္။
အဲဒီလို လုပ္ႏိုင္ခြင့္ေတြ ဒို႔တေတြမွာ ရိွၾကရဲ႕လားဆိုတာ ဆန္းစစ္ၾကည့္ဖို႔ေတာ့ လိုလိမ့္
မယ္ေလ။ ကိုယ့္ဘဝရဲ႕တိုးတက္မႈအတြက္ စီးပြား တတ္သိပညာ ဥစၥာတခုခု ရွာၾကတဲ့အခါမွာ အဟန္႔အတား အေႏွာက္အယွက္ အတားအဆီး အပိတ္အပင္ အစစ္အေဆးေတြ လူတိုင္း မွာ မရိွၾကဘူး ဆိုရင္ေတာ့ ဒါ လုပ္ပိုင္ခြင့္ အခြင့္ေရးရိွတယ္လို႔ ေျပာရမွာေပါ့ကြာ။
မင္းတို႔မွာ အဲဒီလို အခြင့္ေရးမ်ိ္ဳး ရေနၿပီလားလို႔ မင္းကိုမင္းေရာ မင္းနဲ႔ နီးစပ္ရာ အသိုင္းဝိုင္းကိုပါ စူးစမ္းၾကည့္ေလ။ မရၾကေသးဘူးဆိုရင္ေတာ့ မင္းတို႔ၾကားမွာ လူ႔ရဲ႕အခြင့္ေရး မရိွဘူးလို႔ ယူဆ ရမွာေပါ့ကြာ။
ကဲ …မင္းဘယ္လို သေဘာရသလဲ?
လူတိုင္းလူတိုင္းမွာ အခ်ိန္ဆိုတာ ကိုယ္စီရိွၾကတယ္ေလကြာ၊“အခ်ိန္ႏွင့္ ဒီေရသည္ လူ
ကို မေစာင့္”တဲ့ ကိုယ္ဘာမွ မလုပ္ႏိုင္ေတာ့တဲ့ အခ်ိန္က်မွ လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြက တန္းစီၿပီး ရလာ ေနလဲ ကိုယ့္အတြက္ ဘာမွ အက်ိဳးမရိွဘူးေပါ့ကြာ။ လုပ္ကိုင္ႏိုင္တဲ့ လက္ရိွအခ်ိန္မွာ လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြ ရိွေနရမယ္ေလ။
မင္းတို႔ ငါတို႔ေတြရဲ႕ အနာဂတ္ဘဝေတြ ဒို႔ ညီအကို ေမာင္ႏွမ သားစဥ္ေျမးဆက္ေတြရဲ႕
အနာဂတ္ဘဝေတြကို ျပဳျပင္ ဖန္တီးၾကဖို႔ တည္ေဆာက္ၾကဖို႔အတြက္ တန္ဖိုးရိွရိွ အဓိပၸါယ္ရိွရိွ အသုံးခ်ႏိုင္ဖိ႔ု အခ်ိန္ေတြ လိုတယ္ေလကြာ။ အခုေတာ့ မင္းတို႔ ငါတိို႔တေတြရဲ႕ အခ်ိန္ေတြကိုိ ရည္ရြယ္္ခ်က္္မဲ့ အဓိပၸါယ္မဲ့ ကုန္ခန္းလာတာ အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္္ေလာက္္ရိွေနၿပီ။ ဘာေတြတိုး တက္လာသလဲ။ ေနာင္အနာဂတ္ဘဝေတြအတြက္ ဘာေတြ ျပင္ဆင္ၿပီးေနၿပီလဲ။ ဒါ လုံးဝ စဥ္း
စားရမယ့္ အခ်က္ပဲေလ။
မင္း စဥ္းစားမိေအာင္ အေျခခံ အေနအထားေလး တခုကို ဒို႔ေျပာၾကည့္မယ္ကြာ၊ ေတာရြာေတြေရာ ၿမိဳ႕ေဒသေတြမွာပါ ေနလာခဲ့ၾကတဲ့ မင္းတို႔ ငါတို႔တေတြရဲ႕ အဘိုးအဖြား အေဖအေမ ဦးႀကီး ဦးေလးေတြေရာ ကိုယ့္ဝန္းက်င္နဲ႔ ကိုယ္သြားဖူးတဲ့ ေဒသေတြက သူေတြပါ
ၾကည့္လိုက္ရင္ တခ်ိဳ႕မ်ား လူ႔ဘဝကို စြန္႔ခြါၿပီး ေသတာသြားၾကတယ္ ငယ္ငယ္ထဲက လုပ္လာ
ၾကတဲ့ ဒီလက္ငုတ္ လုပ္ငန္းေလးေတြနဲ႕ပဲ လုံးလည္လိုက္ၿပီး အဖက္ဖက္က တိုးတက္မႈမရိွ ျဖစ္ေနၾကတယ္။ အဆင္မေျပေတာ့ ကုသိုလ္လဲ လုပ္ခ်င္တိုင္း လုပ္ခြင့္မရိွဘူးေလ။ ဘယ္ရွိၾကမလဲ…..
ကိုယ္လုပ္ကိုင္ထားတဲ့ ဥစၥာထဲက ေတာင္သူ လယ္သမားဆိုလဲ စပါးေတာင္းသူလာ ေပးလိုက္ရ၊ ပဲ ႏွမ္း ဂ်ဳံ ေျပာင္းေတြ လာေတာင္းလဲ ေပးလိုက္ရ၊ ေတာ္ၾကာ ဟိုေၾကး ဒီေၾကး
ဘာေၾကး ညာေၾကး အကုန္ သူေတာင္းစားေတြ ေတာင္းတိုင္း ေပးေနရတာေလ။ ၿမိဳ႕ေတြမွာလဲ ဒီအတိုင္းပဲ ေပးေနရတာေလကြာ။ ကိုယ့္လုပ္စာကို မစုႏိုင္ၾကေတာ့ဘူး။ ဒီေတာ့ သူတို႔ေတြ ဘယ္မွာလာၿပီး ႀကီးပြားတိုးတက္ႏိုင္ၾကမလဲကြာ။
အဲဒီေတာ့ ကိုယ္လုပ္တဲ့ ပစၥည္းကို ဘယ္မွာ ကိုယ္ အကုန္စားရလို႔လဲ စဥ္းစားၾကည့္ပါဦး၊ွ
အဲဒါ ဂုတ္ေသြးစုတ္တာ ေခၚတယ္ကြ။ တခ်ိဳ႕ နယ္ကလူေတြက ေျပာၾကတယ္။ အမေလး သူ႕
ႏိုင္ငံ သူ႔အုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္မွာ ေနတာ သူတို႔ကို ေပးရမွာေပါ့တဲ့…ဒို႔ ကေတာ့ အဲဒီလိုေျပာၾကတဲ့
လူ အေတာ္မ်ားမ်ားကို ခင္မ်ားတို႔ အဲဒါ ကၽြန္စိတ္ပဲ ကၽြန္စိတ္မေပ်ာက္ၾကေသးလို႔ ေျပာၾကတာ
ပဲလို႔ နာနာေလး ေျပာခဲ့တယ္ကြာ။
ဟုတ္တယ္ေလ.. ခင္မ်ား ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားႏိုင္ရင္ ခင္မ်ားက အုပ္ခ်ဳပ္ သူပဲ၊က်ဳပ္ ႀကိဳးးစားႏိုင္ရင္ က်ဳပ္ကအုပ္ခ်ဳပ္သူပဲ၊ မင္းလဲ အုပ္ခ်ဳပ္သူျဖစ္ႏိုင္တာပဲ။ဘယ္သူမဆို ေခါင္းေဆာင္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရင္ တိုင္းျပည္ရဲ႕အုပ္ခ်ဳပ္သူျဖစ္လို႕ရတာပဲေလကြာ။ ဒု႔ိ အဲဒီလို
ေျပာေတာ့ သူတို႔က လက္ခံပါတယ္။ဒါေပမဲ့ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူးေလတဲ့။ ျဖစ္ႏိုင္ မျဖစ္ႏိုင္ ဆိုတာကေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕လုပ္ရပ္နဲ႔ ႀကိဳးစားမႈအေပၚမွာ မူတည္တာပဲေလ။ ဒါဟာ လူတိုင္းရဲ႕ အခြင့္ေရးေပါ့ကြာ။
ဒီလို စိတ္ဓာတ္မ်ိဳးေတြ ရေအာင္ သိေအာင္လုပ္တာဟာလဲ ကိုယ့္ရဲ႕ အညံ့ခံခ်င္တဲ့ ကၽြန္စိတ္ကို ေတာ္လွန္လိုက္တာပဲ လ႔ို ဒို႔ေတာ့ ယူဆတယ္ကြာ။
ေျပာလက္စနဲ႔ ဆက္ေျပာမယ္ကြာ။ ကဲ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးတဲ့ မိသားစု. ဘြဲ႔ေတြရ အတန္း ပညာတတ္ေတြ မဟုတ္္တဲ့ မိသားစုက.. ဆင္းသက္ ေမြးဖြားလာၾကတဲ့ သားသမီးတိုင္းဟာ…..
(ဒီေနရာမွာလဲ ဘြဲ႕ရတိုင္းလဲ ပညာတတ္ မဟုတ္ဘူးေနာ္၊ ) ကဲ မခ်မ္းသာ ရေတာ့ဘူးတဲ့လား၊
ပညာေတြ မတတ္ရေတာ့ဘူးတဲ့လား? စဥ္းစားေလကြာ။
အဲဒီလို ႏြမ္းပါးတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္က ေမြးဖြားလာတဲ့ သားသမီးေတြဟာ မိဘ အသိုင္းဝိုင္း
လို မျဖစ္ရေအာင္ ငါတို႔ ခ်မ္းသာေအာင္ ႀကိဳးစားမယ္၊ ပညာေတြတတ္ေအာင္ ႀကိဳးစား ၾက မယ္ ဆို္ၿပီး ႀကိဳးစားလုပ္လို႔ ခ်မ္းသာ ေအာင္ျမင္သူေတြျဖစ္လာၾကတယ္။ ဒါဟာ ဘာလဲ ဆိုေတာ့ ႏြမ္းပါးတယ္ဆိုတဲ့ မေကာင္းတဲ့ အစဥ္အလာေတြကို ေတာ္လွန္ပစ္လိုက္တာေပါ့ကြာ။ မဟုတ္ဘူးလား။ ဒီလိုလူေတြ ဒို႔ တိုင္းျပည္ထဲမွာရိွပါတယ္။
ဒါ ေတာ္လွန္ေရး ဆိုတာကို လူတိုင္းနာလည္ေအာင္ေျပာတာပါကြာ။ ဒို႔ ျပည္သူေတြ အ
မ်ားစုက ေတာ္လွန္ေရးလုပ္တယ္္္္္္္္္္္္္္္္္ဆို္တာ လက္နက္ကိုင္ၿပီး ပုန္ကန္တိုက္ခိုက္ၾကတာကိုပဲ ေတာ္လွန္ေရးလို႔ ထင္ေနၾကတာ အေတာ္ခက္တယ္ကြာ။ ကိုယ္ ကိုယ္တိုင္ေတာ္လွန္ေရး လုပ္ေနမွန္း ကိုယ့္ဖာသာ မသိၾကဘူး ျဖစ္ေနၾကတာကြ။
အဓိက ကေတာ့ ေကာင္းလဲ မေကာင္း မွန္လဲမမွန္ နည္းလမ္းလဲမက် ႀကီးပြား တိုးတက္ႏိုင္မယ့္ လမ္းစလဲ မရိွ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ သြားလာ လုပ္ကိုင္ လို႔လဲ မရတဲ့ လမ္းစဥ္ ေတြကို ဖယ္ရွား တိုက္ဖ်က္ၿပီး-ေကာင္း မွန္ နည္းလမ္းက် လြတ္လပ္ တိုးတက္ႏိုင္တဲ့ လမ္းစဥ္ ကို ေရြးခ်ယ္ၿပီး တိုးတက္ေအာင္ လုပ္ယူတာဟာ ေတာ္လွန္ေရး လုပ္တာပဲလို႔ ဒို႔ယူဆတယ္။က်န္းမာေရး စတဲ့ က်န္တဲ့ကိစၥရပ္ေတြမွာလဲ အတူတူေပါ့ကြာ။
ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ကြာ ဒို႔ ဗုဒၶဘုရား ကိုယ္တိုင္လဲ ေတာ္လွန္ေရးသမားပဲကြ။ သူသာ
ေတာ္လွန္ေရး မလုပ္ႏိုင္ရင္ ဘယ္မွာလာၿပီး ဘုရားျဖစ္မလဲ။ စဥ္းစားၾကည့္ေလကြာ။…
သိဒၶတၳမင္းသားဟာ သံသရာ ဝဋ္ဒုကၡအေပါင္းကေန လြတ္ေျမာက္ခ်င္တဲ့အတြက္ လြတ္လပ္ေရးလမ္းစဥ္ကို ရွာေဖြရာမွာ သူ႔ရဲ႕ပထမဦးဆုံး ဆရာေတြရဲ႕လမ္းစဥ္ဟာ သူလိုခ်င္တဲ့
ေနရာကို ေရာက္ႏိုင္မယ့္ လမ္းစဥ္မဟုတ္တဲ့အတြက္ လက္ရိွဆရာေတြရဲ႕ လမ္းစဥ္ကို ပယ္စြန္႔
ေတာ္လွန္ၿပီး ကိုယ္တိုင္ ႀကိဳးစားလုပ္ေတာ့မွ သူလိုခ်င္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းမွန္ေပၚကို ေရာက္ခဲ့ရ
တာပဲေလ။ ဒါေတာ္လွန္ေရးလုပ္လို႔ပဲ။
ေနာက္ ဘုရားျဖစ္မယ့္အခ်ိန္ထဲကို ဝင္ဆဲကာလနဲ႔ ဘုရားျဖစ္ခါစေလးမွာလဲ ဝင္ေရာက္
တိုက္ခိုက္လာတဲ့ သူသြားမယ့္ လမ္းေၾကာင္းကို ေႏွာက္ယွက္ဟန္႔တား ဖ်က္ဆီးလာတဲ့ ရန္သူ
ေတြ (မာရ္နတ္အပါဝင္ ေအာင္ျခင္း.၈.ပါး) ကို တိုက္ခိုက္ေတာ္လွန္ခဲ့လို႔ လိုရာ ခရီးလမ္းကို
ေရာက္ခဲ့ရတာပဲ မဟုတ္လား?...
ဒါေၾကာင့္ ဒို႔ကေတာ့ ေတာ္လွန္ေရးဆိုတာ လုပ္သင့္တယ္လို႔ထင္တာေပါ့ကြာ။
ကဲ ..မင္း ဘယ္လိုျမင္္လဲ? နိမ့္ပါးေနတဲ့ ဘဝေတြကို မင္း တကယ္လို႔ ရင္ဆိုင္ ေနရမယ္ဆိုရင္ ဘယ္လိုဆုံးျဖတ္မလဲ ?
ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲလိုၿပီး ဖြံ႕ၿဖိဳးႀကီးပြား တိုးတက္ခ်င္တဲ့ စိတ္ဓာတ္နဲ႔ေတာ္လွန္ေရးစိတ္ဓာတ္္္
ဟာ အတူတူပဲလို႔ ဒို႔ေတာ့ထင္တယ္။ လူဆိုတာ အဲဒီလို ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲလိုၿပီး ေတာ္လွန္ေရး
လုပ္လိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္မ်ိဳးရိွမွ ႀကီးပြားတိုးတက္လိမ့္မယ္လို႔လဲ ဒို႔ယုံၾကည္လက္ခံထားတယ္။ ဒါမွ
မိဘေတြ ဆင္းရဲတိုင္း ဘြဲ႔မရၾကတိုင္း သားသမီးေတြ ဆင္းရဲၾက ဘြဲ႔မရၾက ျဖစ္ရမယ့္ အေရးကို
ေတာ္လွန္ႏိုင္မယ္ေလကြာ။ ဒါ လူငယ့္အျမင္ေပါ့ကြာ။
ဒီလိုအနာဂတ္ဘဝေတြအတြက္ ဖန္တီးတည္ေဆာက္ရာမွာ လုပ္ပိုင္ခြင့္ဆိုတဲ့ အခြင့္ေရး
ေတြနဲ႔အတူ အဓိပၸါယ္ရိွ တန္ဘိုးရိွေအာင္ ေနထိုင္ ႏိုင္ၾကဖို႔အတြက္ ကိုယ့္ဘဝကို ျပဳျပင္ ဖန္တီီး ႏိုင္စြမ္းမယ့္ အသိဥာဏ္္ဆိုတာေတာ့ လုံလုံေလာက္ေလာက္ ရိွရလိမ့္မယ္္္လို႔ထင္တယ္ကြာ။
ဒါမွ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ ဘဝကို စိတ္တိုင္းက် ျပဳျပင္ဖန္တီးႏိုင္မယ္၊ အေကာင္းအဆိုး အမွားအမွန္
သဘာဝက် မက်ဆိုုတာေတြကို ခြဲျခားသုံးသပ္ႏိုင္မယ္ မဟုတ္လားကြာ။
ဒို႔ဆရာေတြက ေျပာဖူးတယ္ ေလာကမွာ အသက္သိကၡာေတြႀကီးတိုင္း ဂုဏ္ထူး ဘြဲ႔ထူး ရာထူးေတြ အမ်ားႀကီးရိွတိုင္း လူႀကီးလို႔ မေခၚဘူးတဲ့… အေၾကာင္းအက်ိဳး အေကာင္း အဆိုး အမွား အမွန္ သဘာဝက် မက်ဆိုတာေတြကို နည္းလမ္း မွန္မွန္နဲ႔ စဥ္းစား ေဝဖန္ ဆုံးျဖတ္
ႏိုင္တဲ့ အသိဉာဏ္ပညာႀကီးတဲ့သူကိုမွ လူႀကီးလို႔ေခၚတယ္လို႔ေျပာဖူးတယ္ကြ၊ အဲဒီလုိ ပုဂၢိဳလ္
မ်ိဳးမွ ေလးစားပူေဇာ္ထိုက္တယ္၊ သူတို႔ရဲ႕စကားေတြ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြကိုလဲ လိုက္နာၿပီး အတုယူသင့္တယ္လို႔ေျပာဘူးတယ္ကြ။
ဥပမာ…ဒို႔ ဗမာျပည္ရဲ႕လြတ္လပ္ေရးေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႔လိုေပါ့ကြာ။
သူဟာ အသက္(၂၀)ေက်ာ္ (၃၀)ဝန္းက်င္မွာပဲ သူေရးခဲ့တဲ့ စာေတြနဲ႔ ေျပာခဲ့ လုပ္ခဲ့တာေတြကို ၾကည့္ရင္ သူ႔ရဲ႕အေတြးအေခၚအယူအဆေတြဟာ အရမ္းကို ျမင့္မားတာကြ၊ ေအးအဲဒီလိုပုဂိၢဳလ္
မိ်ဴးေတြကို အတုယူရမွာေပါ့ကြာ။ သဘာဝမက်တာဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ့္အသိဉာဏ္နဲ႔ ဆုံးျဖတ္
ၿပီး ယူသင့္တာယူရမွာေပါ့ကြာ။
အဲဒီမွာ ဒို႔ တခု စဥ္းစားမိတယ္ကြ..ဒို႔ ဗမာျပည္က လူႀကီးမိဘေတြ သုံးႏွဳံးေျပာဆိုၾကတဲ့
လူ႔တိရစၧာန္ေလးတို႔ လူ႔တိရစၧာန္ေတြလို႔ ဆိုတဲ့ စကားကိုေလ၊ အဲဒါ တကယ္ရိွႏိုင္တယ္ကြ.၊ ဒါဟာ ကိုယ္ပိုင္ အသိဉာဏ္မရိွတဲ့ လူစားမ်ိဳးေတြက္ုိ ေခၚလို႔ရတာပဲကြ၊။
ဥပမာကြာ…ဒို႔ ဒီႏိုင္ငံမွာ လက္ရိွျဖစ္ပ်က္ ၾကားရ ျမင္ေနရတာေတြထဲက ေျပာရရင္ကြာ
ကိုယ္ ကိုးကြယ္ေနတဲ့ ဘုရားေစတီေက်ာင္းကန္ေတြကို ဖ်က္ဆီးၾကတယ္၊ ဌပနာစိန္ဖူးေတြကို ခိုးတယ္၊ ဘုရားေရႊအစစ္နဲ႔ အတုလဲတယ္ကြာ၊ရဟန္းသံဃာေတြကို ရိုက္တယ္ သတ္တယ္ ေျခ
ေထာက္နဲ႔ကန္တယ္၊ သာသနာ့အသုံးေဆာင္ေတြ သာသနာ့အလံေတြကို ေျခေထာက္မွာပတ္ နင္းေျခ ဖ်က္ဆီးတယ္ကြာ၊ ေနာက္ အမ်ားျပည္သူေတြ လြတ္ေျမာက္ခ်မ္းသာဖို႔ အက်ိဳးရိွမယ့္
အလုပ္ေတြ ဘုရားသြားေက်ာင္းတက္ လုပ္တာေတြကို ရိုက္တယ္ သတ္တယ္ ပိတ္ဆို႔ ေထာင္
ထဲပို႔ၾကတယ္ ဆိုတာေတြကို စဥ္းစားၾကည့္ေလကြာ။
ခိုင္းတဲ့လူေတြက အသိဉာဏ္ မရိွလို႔ ခိုင္းတယ္ ထားဦးကြာ လုပ္တဲ့သူေတြက အသိ ဉာဏ္ရိွရင္ မလုပ္ပဲ ေနလို႔ရတာပဲကြ၊ ကိုယ္ပိုင္ အသိဉာဏ္နဲ႔ လုပ္သင့္ မလုပ္သင့္ အမွား အမွန္ကို ဆုံးျဖတ္လို႔ ရတာပဲကြ၊ အဲဒါ အသိဉာဏ္ မရွိၾကေတာ့ သခင္ခိုင္းတိုင္း လုပ္ၾကရတဲ့ တိရစၧာန္ေတြလိုပဲလို႔ ဒို႔ စဥ္းစားမိတယ္ ဒါေၾကာင့္ လူ႔ တိရစၧာန္ဆိုတာ ရိွႏိုင္တယ္ ရိွေန တယ္ လို႔ေျပာတာေပါ့ကြာ.။
အဓိက ကေတာ့ကြာ လူဆိုတာ ေကာင္းတဲ့အလုပ္နဲ႔ မေကာင္းတဲ့အလုပ္ အေၾကာင္းနဲ႔ အ က်ိဳး အမွားနဲ႔အမွန္ သဘာဝက်မက် ဆိုတာေတြကို ခြဲျခားသိတတ္တဲ့ဉာဏ္ရိွမွ လူလို႔ေခၚတယ္
လို႔ ဒို႔မွတ္သားဖူးတယ္ကြ။
လူတိုင္းဟာ လူပီသေအာင္ လူစင္မီေအာင္ ေနႏိုင္ စားႏိုင္ၿပီး ဘဝေတြကို စိတ္တိုင္းက် ျပဳ ျပင္ ဖန္တီးႏိုင္ေအာင္ လက္ရိွအခ်ိန္ေတြကို အဓိပၢါယ္ရိွရိွ တန္ဘိုးရိွရိွ အသုံးခ်ႏိုင္ၾကဖို႔အတြက္
မတရားတဲ့ အပိတ္အပင္ အတားအဆီး ကန္႔သတ္မႈမွန္သမွ်ကို ေတာ္လွန္ဖယ္ရွား ပစ္ရမယ္လို႔
ယုံၾကည္ခဲ့ရင္….ဆိုခဲ့တဲ့ ေတာ္လွန္ေရးမ်ိဳးေတြကို လုပ္မွ လူတိုင္း တိုးတက္ႀကီးပြား ေအာင္ျမင္
ၿပီး အဆင့္အတန္းရိွရိွ ေနႏိုင္လိမ့္မယ္လို႔ ယုံၾကည္ခဲ့ရင္… ဘဝအတြက္ ေတာ္လွန္ေရးဆိုတာ လုပ္သင့္တယ္လို႔ ခံယူမိရင္…ဒို႔ေတြရဲ႕ အနာဂတ္ဘဝ တိုက္ပြဲအတြက္ ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ငန္း
ေတြ စတင္ လုပ္ေဆာင္ၾကဖို႔ ဖိတ္ေခၚလိုက္ပါတယ္။ မင္း မွန္မွန္ကန္ကန္ စဥ္းစားႏိုင္ပါေစ။။
ျမတ္ႏိုး (B.S.R.O)
http://sanghaalliance.blogspot.com/
http://allburmamonksalliance.org/
Subscribe to:
Posts (Atom)
