၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲသည္ ျမန္မာျပည္သူအားလံုးတို႔အတြက္ အၾကီးမားဆံုးေသာ ပရိယာယ္ေထာင္ေခ်ာက္ ျဖစ္ေၾကာင္းကို ကမာၻတဝွမ္းလံုးရွိ ျပည္သူမ်ားအားလံုးအား သိရွိေစရန္ နိုးေဆာ္တင္ျပထားျပီး လက္ရွိစစ္အာဏာရွင္အစိုးရ၏ အုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္တြင္ ျမန္မာနိုင္ငံေရးသည္ မည္သို႔မွ် ေျပာင္းလြဲ ေကာင္းမြန္လာဖြယ္ရာ မရွိပံုမ်ားကို မီးေမာင္းထိုး ရွင္းလင္းတင္ျပထားပါသည္။
Friday, 30 January 2009
၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲသည္ ျမန္မာျပည္သူတရပ္လံုးအတြက္ "ေထာင္ေခ်ာက္"
A mission to Burma
THE UNITED NATIONS special envoy for Burma, Ibrahim Gambari, is now en route for his seventh visit to that country, which has become a virtual prison camp under its military junta. Gambari's UN mandate is to gain the release of Nobel Peace Prize laureate Aung San Suu Kyi, along with all other political prisoners, and to persuade the junta to include her National League for Democracy in an effort toward political reconciliation.
In his previous visits, Gambari failed to move the regime toward dialogue with the league, an opposition party that won over 80 percent of parliamentary seats in Burma's last free election in 1990 - a result the junta refused to honor. Worse yet, during his last visit Gambari foolishly asked the league to participate in the sham election that dictator General Than Shwe wants to stage in 2010. Under a rigged 2008 constitution, Suu Kyi would be prohibited from even voting, and 25 percent of Parliament seats would go to the military.
On this trip, Gambari should stick to his orders, demanding Suu Kyi's freedom and dialogue with her party. And if he is granted permission to meet with her, he should insist that she be allowed to confer first with party leaders who are not in prison.
In June, on the occasion of Suu Kyi's 63d birthday, Barack Obama saluted her, saying: "She has sacrificed family and ultimately her freedom to remain true to her people and the cause of liberty. And she has done so using the tools of nonviolent resistance in the great tradition of Mahatma Gandhi, Nelson Mandela, and Martin Luther King." Obama would be acting within that tradition if he aligned America with Burma's democrats and pressed Gambari not to deviate from his democratizing mission.ေဒၚစုလြတ္ေျမာက္ေရး လူထုအားနဲ႔ေထာက္ခံဖုိ႔ NLD တိုက္တြန္း
ေဒၚစုလြတ္ေျမာက္ေရး
လူထုအားနဲ႔ေထာက္ခံဖုိ႔ အန္အယ္လ္ဒီ တုိက္တြန္း
လက္ဖက္ရည္၀ိုင္းမွ လူစုလူေ၀းနည္း ပံုစံမ်ိဳးစံုနဲ႔ ေထာက္ခံၾက (ဦး၀င္းတင္)
NEJ / ၃၀ ဇန္န၀ါရီ ၂၀၀၉လူထုအားနဲ႔ေထာက္ခံဖုိ႔ အန္အယ္လ္ဒီ တုိက္တြန္း
လက္ဖက္ရည္၀ိုင္းမွ လူစုလူေ၀းနည္း ပံုစံမ်ိဳးစံုနဲ႔ ေထာက္ခံၾက (ဦး၀င္းတင္)
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားအားလုံး လႊတ္ေပးေရး အန္အယ္လ္ဒီ၏ ေတာင္းဆုိခ်က္ကုိ လူထုတရပ္လုံးက အင္တုိက္အားတုိက္ ေထာက္ခံၾကရန္ အန္အယ္လ္ဒီက ပန္ၾကားထားသည္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားအားလုံး လႊတ္ေပးေရးကိစၥကုိ လူထုအားႏွင့္ ေထာက္ခံၾကရန္ အန္အယ္လ္ဒီက တုိက္တြန္းသည္မွာ ပထမဆုံးအႀကိမ္ျဖစ္သည္။
အထူးသျဖင္ ကုလအထူးကုိယ္စားလွယ္ ဂမ္ဘာရီ မလာခင္ ရက္ပုိင္းအလုိတြင္ လူထုႀကီးအား ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားအားလုံး လႊတ္ေပးေရး ေထာက္ခံရန္ တုိက္တြန္းသည့္အတြက္ စိတ္လႈပ္ရွားဖြယ္ျဖစ္သည္ဟု ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ခံအခ်ဳိ႕က ေျပာသည္။
လူထုက ေထာက္ခံရာတြင္ လက္ဖက္ရည္၀ုိင္းမွာ ေထာက္ခံစကားေျပာသည့္ အနိမ့္ဆုံးအဆင့္မွသည္ လူစုလူေ၀းျဖင့္ ေထာက္ခံသည့္နည္း စသျဖင့္ နည္းမ်ိဳးစုံ အဆင္ေျပသကဲ့သုိ႔ ေထာက္ခံႏုိင္ေသာ္လည္း မည္သို႔ေထာက္ခံရမည္ဟု တိတိက်က် လမ္းၫႊန္ရန္ အန္အယ္လ္ဒီအတြက္ အေျခအေနမေပးေသးဟု အန္အယ္လ္ဒီ ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္ ဦး၀င္းတင္က ေခတ္ၿပိဳင္သို႔ေျပာသည္။
လူထုဘက္က မည္သို႔ ေထာက္ခံသင့္ေၾကာင္း ဗကပ ေျပာခြင့္ရပုဂၢိဳလ္ ရဲေဘာ္ဖုိးသံေခ်ာင္းအား ေခတ္ၿပိဳင္ကေမးရာ “ဒါဟာလူထုႀကီးရဲ႕ဆႏၵနဲ႔လည္းအညီျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူထုအေနနဲ႔ အခါအခြင့္သင့္ေတာ္တိုင္း ဒါကို ေထာက္ခံေၾကာင္း ေဖာ္ျပသင့္တယ္လို႔ထင္ပါတယ္။ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ တခုကို အတည္ျပဳေတာ့မယ္ဆိုရင္ အစိုးရေတြဟာ ဖမ္းဆီးထားတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြကို လႊတ္တဲ့ဓေလ့၊ အစဥ္အလာရွိပါတယ္။ နအဖက သူတို႔ တကယ္တမ္း သေဘာထားႀကီးေၾကာင္း၊ ဒီမိုကေရစီကို လိုလားေၾကာင္း ေဖာ္ျပခ်င္ရင္ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြကို လႊတ္ေပးရပါမယ္။ အခု အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္က ေတာင္းဆိုတာဟာ က်ိဳးေၾကာင္းဆီေလ်ာ္႐ံုမက အခ်ိန္အခါနဲ႔လည္း ကိုက္ညီပါတယ္။ နအဖဟာ ဒီေတာင္းဆိုခ်က္ကို မသိက်ိဳးႏြံမျပဳဘဲဲ လ်င္ျမန္တိက်စြာ အေျဖေပးသင့္ပါတယ္” ဟု ေျပာသည္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားအားလုံး လႊတ္ေပးေရး အန္အယ္လ္ဒီ၏ ေတာင္းဆုိခ်က္ကုိ လူထုသာမက ျပည္ပအတုိက္အခံအဖြဲ႕အစည္း အသီးသီးကလည္း တၿပိဳင္တည္း ၀ုိင္း၀န္းေထာက္ခံၾကမည္ ဆုိလွ်င္ ၀မ္းသာပါေၾကာင္း ဦး၀င္းတင္က ေျပာသည္။
၂၀၀၄ ခုႏွစ္ကလည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားအားလုံး လႊတ္ေပးေရး လူထုေထာက္ခံလက္မွတ္စုေဆာင္းေရး အန္အယ္လ္ဒီက ႏႈိးေဆာ္ခဲ့ေသာ္လည္း ျမန္မာစစ္အစိုးရ အာဏာပုိင္မ်ားက အမ်ိဳးမ်ိဳးေႏွာင့္ယွက္ခဲ့သည္။
လက္ခုပ္တီးမလား၊ ဒါမွမဟုတ္ လက္ေဖ်ာက္တီးမလား
အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး၊ အမ်ိဳးသားရင္ၾကားေစ့ေရးအတြက္ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္နဲ႔တကြ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြ၊ တိုင္းရင္းသားကို္ယ္စားလွယ္ေတြ၊ အတိုက္အခံ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုေတြဟာ ႏွစ္ပြင့္ဆိုင္၊ သံုးပြင့္ဆိုင္ ဆိုၿပီး နအဖစစ္အစိုးရနဲ႔ အက်ိဳးရွိရွိ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးၾကဖို႔ ေတာင္းဆိုတာ၊ ကမ္းလွမ္းတာ၊ တိုက္တြန္းတာ၊ ကုလသမဂၢ အေထြေထြညီလာခံက ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ေပးတာ စတဲ့ နည္းလမ္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံ ျပည္တြင္းျပည္ပမွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ တစိုက္မတ္မတ္ ႀကိဳးပမ္းေနခဲ့ၾကပါတယ္။
ဒါကိုၾကည့္လိုက္ရင္ လက္ရွိျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးအၾကပ္အတည္းဟာ အမ်ိဳးသား ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးအတြက္ တာဝန္ရွိသူေတြ သက္ဆိုင္သူေတြအားလံုးမွာ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးဖို႔လမ္းကလြဲၿပီး အျခားမရွိဘူး။ ဒါမွ မဟုတ္ အဆင္သင့္မျဖစ္ေသးဘူး ဆိုတာ အတိအလင္း ေဖာ္ျပေနပါတယ္။
ဘယ္လိုပဲ ႀကိဳးပမ္းေနခဲ့ေပမယ့္လည္း အခုအခ်ိန္ထိ မေအာင္ျမင္ရေသးတာကေတာ့ “နအဖ”လို႔ အမည္တပ္ထားတဲ့ စစ္အာဏာရွင္လူတစုေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္လို႔ ရာႏႈန္းျပည့္ လက္ညွိဳးထိုးလုိ႔ရတဲ့အထိ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျဖစ္ေနပါျပီ။
တိုင္းျပည္ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးနဲ႔ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးအတြက္ တန္ဖိုးရွိလွတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြဟာ သူတို႔ ေတာင့္တတဲ့ ဒီမိုကေရစီကို ခံစားႏိုင္ဖို႔အေရးထက္ အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးအတြက္ သူတို႔ရဲ႕ အသက္၊ ေသြး၊ ေခြ်းနဲ႔ အခ်ိန္ကို အဆမတန္ ရင္းႏွီးေပးဆပ္ရင္း ေနလာခဲ့ၾကရတာက အနည္းဆံုး ၁၉၉ဝ ေရြးေကာက္ပြဲ ၿပီးကတည္းကပါ။
အဲဒီအရင္ ရွစ္ေလးလံုး လူထုလႈပ္ရွားမႈကတည္းက ျပတ္ျပတ္သားသား ရွိခဲ့တဲ့ လူထုရည္မွန္းခ်က္ကေတာ့ ဒီမုိကေရရစီ ရရွိေရး ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ ေရႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးကလည္း ထိုနည္းတူပါပဲ။
လက္ရွိႏိုင္ငံေရးအေျခအေနဟာ အဲဒီမူလရည္မွန္းခ်က္ကေန တဆင့္ေလွ်ာ့ၿပီး အမ်ိဳးသားျပန္လည္ သင့္ျမတ္ေရး ဆိုတဲ့ ရည္မွန္းခ်က္ကို ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နည္းနည္းနဲ႔ လုပ္ေနရၿပီလို႔ ယူဆရပါတယ္။
ဒီမိုကေရစီ ရရွိဖို႔ အတြက္ အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးကို အေျခခံရမယ္ဆိုတဲ့ ေရရွည္အက်ိဳးကိုၾကည့္ၿပီး အေကာင္းဘက္က ေတြးခဲ့ၾကတဲ့အတိုင္း မူလရည္မွန္းခ်က္ကို တဆင့္ေလွ်ာ့ခဲ့ၾကတယ္လို႔ သံုးသပ္စရာျဖစ္လာပါတယ္။
အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးအတြက္ လမ္းစရွာမေတြ႔ႏိုင္ေအာင္ ခ်ဳပ္ကိုင္ထားတဲ့ နအဖဟာ ဘာေတြ လုပ္ထားႏိုင္လို႔ သူတို႔ရပ္တည္ခ်က္ကို ေျပာင္းလဲမသြားသလဲဆိုတာ သံုးသပ္ခန္႔မွန္းရပါမယ္။ တကယ္လို႔ သံုးသပ္ခန္႔မွန္းႏိုင္ၿပီဆိုရင္ တစံုတရာ အက်ိဳးရွိခ်င္ရွိႏိုင္ပါမယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္းမွာ အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးကို ဆန္႔က်င္ကန္႔ကြက္တယ္ဆိုတဲ့ ႏိုင္ငံေရး ခံယူခ်က္နဲ႔ မားမားမတ္မတ္ ရပ္တည္ဟစ္ေႂကြးေနသူ တဦးမွမရွိပါဘူး။ ႏိုင္ငံတကာမွာလည္း ဒီလိုမ်ိဳး အက်ိဳးယုတ္ေစမယ့္ လမ္းညႊန္တိုက္တြန္းခ်က္ေတြကို လုပ္ေဆာင္ေနခဲ့တာ မရွိပါဘူး။
ဒါေပမယ့္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးကို အသံတိတ္ ဆန္႔က်င္ကန္႔ကြက္ေနတာကေတာ့ နအဖ စစ္အာဏာရွင္ အစိုးရနဲ႔ သူ႔ကိုမွီၿပီး စီးပြားျဖစ္ေနၾကတဲ့ ျပည္တြင္းျပည္ပ ကိိုယ္က်ိဳးရွာသူေတြ၊ ႏုိင္ငံေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
နအဖက စစ္အာဏာရွင္ပီပီ တိုင္းျပည္မွာ အမ်ိဳးသား ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး မရွိမွ အာဏာကို ဆက္လက္ ခ်ဳပ္ကိုင္လို႔ရမယ္ ဆိုတဲ့ သီအိုရီကေန လံုးဝအေလွ်ာ့မေပးခဲ့ပါဘူး။ ဒါဟာ အရင္ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီနဲ႔ မဆလမွာ ၪကၠဌလုပ္ခဲ့တဲ့ စစ္အာဏာသိမ္းေခါင္းေဆာင္ ဦးေနဝင္းရဲ႕ သေဘာတရားေတြအတိုင္း ျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုႏိုင္စရာရွိပါမယ္။
အာဏာရွင္နဲ႔ေပါင္းၿပီး ႀကီးပြားေနၾကတဲ့ ျပည္တြင္းျပည္ပ ကိုယ္က်ိဳးရွာသူေတြ၊ ႏိုင္ငံေတြကလည္း အစားရေခ်ာင္ေနတာကို အထိအခိုက္ မခံႏိုင္တဲ့အတြက္ အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးကို ေရငံုႏႈတ္ပိတ္ ေနခဲ့ၾကပါတယ္။
နအဖစစ္အာဏာရွင္ဟာ သူ႔ရဲ႕သီအိုရီကို ကာကြယ္လိုတဲ့အတြက္ သူတို႔အာဏာ ဆက္ကိုင္ႏိုင္ေအာင္ လမ္းဖြင့္ေပးႏိုင္မယ္လို႔ ယံုၾကည္ေနတဲ့ “အမ်ိဳးသားညီလာခံအား ထိခိုက္ပ်က္ျပားေစတဲ့ ဥပေဒ ၅ / ၉၆” ကို တခ်က္လႊတ္အမိန္႔နဲ႔ ျပဌာန္းလိုက္ပါတယ္။
ဒါဟာ အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး မလုပ္ေဆာင္ႏိုင္ေအာင္ သူတို႔ စစ္အာဏာရွင္အဖြဲ႔ကို သေဘာထားတင္းမာတဲ့ ေဘာင္အတြင္းမွာ ထိန္းလိုက္ရံုသာမက တတိုင္းျပည္လံုး၊ တကမာၻလံုးက ေတာင္းဆိုေနတာေတြကိုလည္း ျပတ္ျပတ္သားသား ပယ္ခ်လိုက္တာပဲ ႁဖစ္ပါတယ္။
ဒါေႂကာင့္ အဲဒီတခ်က္လႊတ္အမိန္႔ ၅ / ၉၆ ကို မဖ်က္သိမ္းသေရြ႕ အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး ရဖို႔ လံုးဝ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။
အဲဒီတခ်က္လႊတ္အမိန္႔ ၅ / ၉၆ ကို ဖ်က္သိမ္းႏိုင္ဖို႔ နအဖဟာ အရင္က ျပဌာန္းခဲ့တဲ့ တခ်က္လႊတ္အမိန္႔ေတြ ထဲက တခုခ်င္းကို ပယ္ဖ်က္ရုပ္သိမ္းေပးေၾကာင္း ေၾကညာေပးရပါမယ္။
ဥပမာ နဝတ ေၾကညာခ်က္ ၁ / ၉ဝ အပိုဒ္ ၁၉ (က) ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုမ်ိဳး တစတစ ဖ်က္သိမ္းလာၿပီဆိုရင္ အမ်ိဳးသားညီလာခံအား ထိခိုက္ ပ်က္ျပားေစတဲ့ ဥပေဒ ၅ / ၉၆ ကို ဖ်က္သိမ္းဖို႔အတြက္ လမ္းခင္းေပးလာတာလို႔ ဆိုႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။
အဲဒီေတာ့မွ ယေန႔ထိတိုင္ ေတာင္းဆိုေနၾကတဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၊ ဦးတင္ဦး၊ ဦးခြန္ထြန္းဦးတို႔နဲ႔တကြ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ ျပန္လည္လြတ္ေျမာက္လာႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
တခ်က္လႊတ္ အမိန္႔ ၅ / ၉၆ ကို မဖ်က္သိမ္းပဲ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ ျပန္လႊတ္ေပးလိုက္ရင္ နအဖဟာ သူတို႔ ေရးဆြဲထားတဲ့ ဥပေဒ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ ေျခနဲ႔ျပန္နင္းသလို ျဖစ္ေနမယ့္ကိစၥကို လုပ္မွာမဟုတ္ဘူးလို႔ ထင္ရပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ အစကနဦးမွာ နအဖရဲ႕ အျခား တခ်က္လႊတ္အမိန္႔ေတြကို အရင္ဖ်က္သိမ္းပစ္ဖို႔က အဓိက အခ်က္ ျဖစ္ရပါမယ္။
အျခားျဖစ္ႏိုင္စရာ လမ္းေၾကာင္းခြဲတခုကေတာ့ အေထြေထြလြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အေထြေထြလြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ေပးရင္ အက်ဥ္းေထာင္ လူေလွ်ာ့တာမ်ိဳးမဟုတ္ပဲ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသမား အားလံုးကို ခြၽင္းခ်က္မရွိ လႊတ္ေပးရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလိုႏိုင္ငံေရးအရိပ္အေရာင္ကိုျမင္ရမွ ျမန္မာ့ႏို္င္ငံေရး တိုးတက္ေအာင္ စစ္အာဏာရွင္ေတြဘက္က စလုပ္ၿပီ လို႔ ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ေျပာလို႔ရပါမယ္။ စစ္အာဏာရွင္ေတြဘက္က စလုပ္လာမွလည္း ပိတ္ဆို႔ခံေနရတဲ့ တရားဝင္ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြက တုန္႔ျပန္ေပးလို႔ ရႏိုင္ပါမယ္။
လက္ခုပ္ႏွစ္ဘက္တီးမွ အသံထြက္တဲ့ အမွန္တရား ရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စစ္အာဏာရွင္ေတြဟာ ႏိုင္ငံေရး အတိုက္အခံအင္အားစုေတြနဲ႔ အတူလက္တြဲႏိုင္မွသာ အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးနဲ႔ စစ္မွန္တဲ့ ဒီမိုကေရစီ ရရွိေရး ဆိုတာ ျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္။
စစ္အာဏာရွင္ေတြေရာ၊ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြ ႏွစ္ဘက္စလံုးက သေဘာတူတာမရွိပဲ အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ အရင့္အရင္အခ်ိန္ေတြမွာ အမ်ားစဟာလည္း ဒီအမွန္တရားကိုအေျခခံၿပီး ခ်ဥ္းကပ္ႀကိဳးစားေနခဲ့ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။
အကယ္၍ ေစာေစာက ႏိုင္ငံေရးအရိပ္အေရာင္ကို မျမင္ရေသးလို႔ ျမင္ဖို႔လမ္းစ မရွိႏိုင္ေတာ့ဘူးလို႔ အေသအခ်ာ တြက္ခ်က္ဆံုးျဖတ္လိုက္ၿပီ ဆိုပါေတာ့။ ဒါဆိုရင္ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုေတြဟာ လက္တဘက္ လႈပ္ရွားရံုနဲ႔ အသံျမည္ႏိုင္မယ့္ နည္းလမ္းကို ရွာေဖြအသံုးခ်ရဖို႔ပဲ က်န္ေနပါေတာ့တယ္။ ဒီနည္းလမ္းကေတာ့ လက္ေဖ်ာက္တီးတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
လက္ခုပ္တီးၾကမလား။ ဒါမွမဟုတ္ လက္ေဖ်ာက္တီးမလား။ တခုခုကို ေရြးရပါေတာ့မယ္။ တိုင္းျပည္ရဲ႕ အနာဂတ္ကံၾကမၼာကို ေျပာင္းလဲသြားေစမယ့္ လမ္းဆံုလမ္းခြ (Crossroads) ေရာက္ေနပါၿပီ။
ဒါမွမဟုတ္ လမ္းဆံုလမ္းခြမွာ ႏိုင္ငံေရးပရိယာယ္ ႂကြယ္ဝစြာ လုပ္ႏိုင္မယ့္ အျခားလမ္းခြဲတခု ရွိပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ လက္ခုပ္တီးဟန္ေဆာင္ၿပီး လက္ေဖ်ာက္တီးဖို႔ အားယူေနတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
လက္ခုပ္တီးတာကေတာ့ အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးအတြက္ တာဝန္ရွိသူ သက္ဆိုင္သူ အားလံုးတို႔က ႏိုင္ငံေရးကို ႏိုင္ငံေရးနည္းလမ္းနဲ႔ ေျဖရွင္းတာ ျဖစ္ပါတယ္။
လက္ေဖ်ာက္တီးတာကေတာ့ တာဝန္ရွိသူ သက္ဆိုင္သူအားလံုးတို႔က ႏိုင္ငံေရးကို လူထုနည္းနဲ႔ အၾကမ္းမဖက္ ေျဖရွင္းတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
စစ္အာဏာရွင္ေတြ သေဘာတူလိုက္ေလ်ာလာမယ့္အခ်ိန္ကို ေစာင့္မေနေတာ့ပဲ သူတို႔က ေနာက္ဆံုးမွာ မျဖစ္မေန သေဘာတူ လိုက္ေလ်ာလာရမယ့္ ႏိုင္ငံေရးအေျခအေနကို ဒီမိုကေရစီ အင္အားစုေတြက လူထုနည္းနဲ႔ ဖန္တီးတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
တနည္းအားျဖင့္ဆိုရင္ မိမိတို႔ပန္းတိုင္အတြက္ လိုအပ္မယ့္ ႏိုင္ငံေရး အေျခအေနကို မိမိတို႔ကိုယ္တိုင္ ရယူဖန္တီးလိုက္တာပါပဲ။
ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးပါ (Self-reliance)လို႔ တိုက္တြန္းအားေပးတဲ့စကားသံေတြ ၾကားရတာ အားရွိလွပါတယ္။ မိမိတို႔ႏိုင္ငံေရးရည္မွန္းခ်က္အတြက္ အျခားသူေတြကို အားမကိုးပါနဲ႔၊ သူတို႔ အကူအညီကို ေစာင့္မေနပါနဲ႔၊ သူတို႔သေဘာတူခြင့္ျပဳလာတဲ့အထိကို ေစာင့္မေနပါနဲ႔လို႔လည္း အဓိပၸာယ္ေကာက္ရပါတယ္။
လက္ေဖ်ာက္တီးသံကို နားစြင့္ေနမယ့္ ျပည္သူေတြ အဆင္သင့္ရွိေနမယ့္အခ်ိန္ ေရာက္လာပါျပီ။ လက္ေဖ်ာက္တီးမယ့္အခ်ိန္မွာ ႏိုင္ငံေရးကို လူထုနည္းနဲ႔ အၾကမ္းမဖက္ ေျဖရွင္းႏိုင္ဖို႔ မဟာဗ်ဴဟာနဲ႔ နည္း ဗ်ဴဟာေတြကို အထိုက္အေလ်ာက္ ေရးဆြဲျပင္ဆင္ ေလ့က်င့္ၿပီးျဖစ္ရပါမယ္။
ဒါနဲ႔မွမရရင္ေတာ့ ရတဲ့နည္းနဲ႔ ေျဖရွင္းၾကရမွာျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအတြက္လည္း ျပည္သူတရပ္လံုး၊ ျပည္တြင္းအတိုက္အခံပါတီမ်ား နွင့္ ျပည္ပအတိုက္အခံမ်ား အားလံုးအသင့္အေနအထားရွိေနၾကရပါမည္။
ဒါကိုၾကည့္လိုက္ရင္ လက္ရွိျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးအၾကပ္အတည္းဟာ အမ်ိဳးသား ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးအတြက္ တာဝန္ရွိသူေတြ သက္ဆိုင္သူေတြအားလံုးမွာ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးဖို႔လမ္းကလြဲၿပီး အျခားမရွိဘူး။ ဒါမွ မဟုတ္ အဆင္သင့္မျဖစ္ေသးဘူး ဆိုတာ အတိအလင္း ေဖာ္ျပေနပါတယ္။
ဘယ္လိုပဲ ႀကိဳးပမ္းေနခဲ့ေပမယ့္လည္း အခုအခ်ိန္ထိ မေအာင္ျမင္ရေသးတာကေတာ့ “နအဖ”လို႔ အမည္တပ္ထားတဲ့ စစ္အာဏာရွင္လူတစုေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္လို႔ ရာႏႈန္းျပည့္ လက္ညွိဳးထိုးလုိ႔ရတဲ့အထိ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျဖစ္ေနပါျပီ။
တိုင္းျပည္ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးနဲ႔ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးအတြက္ တန္ဖိုးရွိလွတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြဟာ သူတို႔ ေတာင့္တတဲ့ ဒီမိုကေရစီကို ခံစားႏိုင္ဖို႔အေရးထက္ အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးအတြက္ သူတို႔ရဲ႕ အသက္၊ ေသြး၊ ေခြ်းနဲ႔ အခ်ိန္ကို အဆမတန္ ရင္းႏွီးေပးဆပ္ရင္း ေနလာခဲ့ၾကရတာက အနည္းဆံုး ၁၉၉ဝ ေရြးေကာက္ပြဲ ၿပီးကတည္းကပါ။
အဲဒီအရင္ ရွစ္ေလးလံုး လူထုလႈပ္ရွားမႈကတည္းက ျပတ္ျပတ္သားသား ရွိခဲ့တဲ့ လူထုရည္မွန္းခ်က္ကေတာ့ ဒီမုိကေရရစီ ရရွိေရး ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ ေရႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးကလည္း ထိုနည္းတူပါပဲ။
လက္ရွိႏိုင္ငံေရးအေျခအေနဟာ အဲဒီမူလရည္မွန္းခ်က္ကေန တဆင့္ေလွ်ာ့ၿပီး အမ်ိဳးသားျပန္လည္ သင့္ျမတ္ေရး ဆိုတဲ့ ရည္မွန္းခ်က္ကို ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နည္းနည္းနဲ႔ လုပ္ေနရၿပီလို႔ ယူဆရပါတယ္။
ဒီမိုကေရစီ ရရွိဖို႔ အတြက္ အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးကို အေျခခံရမယ္ဆိုတဲ့ ေရရွည္အက်ိဳးကိုၾကည့္ၿပီး အေကာင္းဘက္က ေတြးခဲ့ၾကတဲ့အတိုင္း မူလရည္မွန္းခ်က္ကို တဆင့္ေလွ်ာ့ခဲ့ၾကတယ္လို႔ သံုးသပ္စရာျဖစ္လာပါတယ္။
အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးအတြက္ လမ္းစရွာမေတြ႔ႏိုင္ေအာင္ ခ်ဳပ္ကိုင္ထားတဲ့ နအဖဟာ ဘာေတြ လုပ္ထားႏိုင္လို႔ သူတို႔ရပ္တည္ခ်က္ကို ေျပာင္းလဲမသြားသလဲဆိုတာ သံုးသပ္ခန္႔မွန္းရပါမယ္။ တကယ္လို႔ သံုးသပ္ခန္႔မွန္းႏိုင္ၿပီဆိုရင္ တစံုတရာ အက်ိဳးရွိခ်င္ရွိႏိုင္ပါမယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္းမွာ အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးကို ဆန္႔က်င္ကန္႔ကြက္တယ္ဆိုတဲ့ ႏိုင္ငံေရး ခံယူခ်က္နဲ႔ မားမားမတ္မတ္ ရပ္တည္ဟစ္ေႂကြးေနသူ တဦးမွမရွိပါဘူး။ ႏိုင္ငံတကာမွာလည္း ဒီလိုမ်ိဳး အက်ိဳးယုတ္ေစမယ့္ လမ္းညႊန္တိုက္တြန္းခ်က္ေတြကို လုပ္ေဆာင္ေနခဲ့တာ မရွိပါဘူး။
ဒါေပမယ့္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးကို အသံတိတ္ ဆန္႔က်င္ကန္႔ကြက္ေနတာကေတာ့ နအဖ စစ္အာဏာရွင္ အစိုးရနဲ႔ သူ႔ကိုမွီၿပီး စီးပြားျဖစ္ေနၾကတဲ့ ျပည္တြင္းျပည္ပ ကိိုယ္က်ိဳးရွာသူေတြ၊ ႏုိင္ငံေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
နအဖက စစ္အာဏာရွင္ပီပီ တိုင္းျပည္မွာ အမ်ိဳးသား ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး မရွိမွ အာဏာကို ဆက္လက္ ခ်ဳပ္ကိုင္လို႔ရမယ္ ဆိုတဲ့ သီအိုရီကေန လံုးဝအေလွ်ာ့မေပးခဲ့ပါဘူး။ ဒါဟာ အရင္ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီနဲ႔ မဆလမွာ ၪကၠဌလုပ္ခဲ့တဲ့ စစ္အာဏာသိမ္းေခါင္းေဆာင္ ဦးေနဝင္းရဲ႕ သေဘာတရားေတြအတိုင္း ျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုႏိုင္စရာရွိပါမယ္။
အာဏာရွင္နဲ႔ေပါင္းၿပီး ႀကီးပြားေနၾကတဲ့ ျပည္တြင္းျပည္ပ ကိုယ္က်ိဳးရွာသူေတြ၊ ႏိုင္ငံေတြကလည္း အစားရေခ်ာင္ေနတာကို အထိအခိုက္ မခံႏိုင္တဲ့အတြက္ အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးကို ေရငံုႏႈတ္ပိတ္ ေနခဲ့ၾကပါတယ္။
နအဖစစ္အာဏာရွင္ဟာ သူ႔ရဲ႕သီအိုရီကို ကာကြယ္လိုတဲ့အတြက္ သူတို႔အာဏာ ဆက္ကိုင္ႏိုင္ေအာင္ လမ္းဖြင့္ေပးႏိုင္မယ္လို႔ ယံုၾကည္ေနတဲ့ “အမ်ိဳးသားညီလာခံအား ထိခိုက္ပ်က္ျပားေစတဲ့ ဥပေဒ ၅ / ၉၆” ကို တခ်က္လႊတ္အမိန္႔နဲ႔ ျပဌာန္းလိုက္ပါတယ္။
ဒါဟာ အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး မလုပ္ေဆာင္ႏိုင္ေအာင္ သူတို႔ စစ္အာဏာရွင္အဖြဲ႔ကို သေဘာထားတင္းမာတဲ့ ေဘာင္အတြင္းမွာ ထိန္းလိုက္ရံုသာမက တတိုင္းျပည္လံုး၊ တကမာၻလံုးက ေတာင္းဆိုေနတာေတြကိုလည္း ျပတ္ျပတ္သားသား ပယ္ခ်လိုက္တာပဲ ႁဖစ္ပါတယ္။
ဒါေႂကာင့္ အဲဒီတခ်က္လႊတ္အမိန္႔ ၅ / ၉၆ ကို မဖ်က္သိမ္းသေရြ႕ အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး ရဖို႔ လံုးဝ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။
အဲဒီတခ်က္လႊတ္အမိန္႔ ၅ / ၉၆ ကို ဖ်က္သိမ္းႏိုင္ဖို႔ နအဖဟာ အရင္က ျပဌာန္းခဲ့တဲ့ တခ်က္လႊတ္အမိန္႔ေတြ ထဲက တခုခ်င္းကို ပယ္ဖ်က္ရုပ္သိမ္းေပးေၾကာင္း ေၾကညာေပးရပါမယ္။
ဥပမာ နဝတ ေၾကညာခ်က္ ၁ / ၉ဝ အပိုဒ္ ၁၉ (က) ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုမ်ိဳး တစတစ ဖ်က္သိမ္းလာၿပီဆိုရင္ အမ်ိဳးသားညီလာခံအား ထိခိုက္ ပ်က္ျပားေစတဲ့ ဥပေဒ ၅ / ၉၆ ကို ဖ်က္သိမ္းဖို႔အတြက္ လမ္းခင္းေပးလာတာလို႔ ဆိုႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။
အဲဒီေတာ့မွ ယေန႔ထိတိုင္ ေတာင္းဆိုေနၾကတဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၊ ဦးတင္ဦး၊ ဦးခြန္ထြန္းဦးတို႔နဲ႔တကြ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ ျပန္လည္လြတ္ေျမာက္လာႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
တခ်က္လႊတ္ အမိန္႔ ၅ / ၉၆ ကို မဖ်က္သိမ္းပဲ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ ျပန္လႊတ္ေပးလိုက္ရင္ နအဖဟာ သူတို႔ ေရးဆြဲထားတဲ့ ဥပေဒ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ ေျခနဲ႔ျပန္နင္းသလို ျဖစ္ေနမယ့္ကိစၥကို လုပ္မွာမဟုတ္ဘူးလို႔ ထင္ရပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ အစကနဦးမွာ နအဖရဲ႕ အျခား တခ်က္လႊတ္အမိန္႔ေတြကို အရင္ဖ်က္သိမ္းပစ္ဖို႔က အဓိက အခ်က္ ျဖစ္ရပါမယ္။
အျခားျဖစ္ႏိုင္စရာ လမ္းေၾကာင္းခြဲတခုကေတာ့ အေထြေထြလြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အေထြေထြလြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ေပးရင္ အက်ဥ္းေထာင္ လူေလွ်ာ့တာမ်ိဳးမဟုတ္ပဲ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသမား အားလံုးကို ခြၽင္းခ်က္မရွိ လႊတ္ေပးရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလိုႏိုင္ငံေရးအရိပ္အေရာင္ကိုျမင္ရမွ ျမန္မာ့ႏို္င္ငံေရး တိုးတက္ေအာင္ စစ္အာဏာရွင္ေတြဘက္က စလုပ္ၿပီ လို႔ ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ေျပာလို႔ရပါမယ္။ စစ္အာဏာရွင္ေတြဘက္က စလုပ္လာမွလည္း ပိတ္ဆို႔ခံေနရတဲ့ တရားဝင္ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြက တုန္႔ျပန္ေပးလို႔ ရႏိုင္ပါမယ္။
လက္ခုပ္ႏွစ္ဘက္တီးမွ အသံထြက္တဲ့ အမွန္တရား ရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စစ္အာဏာရွင္ေတြဟာ ႏိုင္ငံေရး အတိုက္အခံအင္အားစုေတြနဲ႔ အတူလက္တြဲႏိုင္မွသာ အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးနဲ႔ စစ္မွန္တဲ့ ဒီမိုကေရစီ ရရွိေရး ဆိုတာ ျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္။
စစ္အာဏာရွင္ေတြေရာ၊ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြ ႏွစ္ဘက္စလံုးက သေဘာတူတာမရွိပဲ အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ အရင့္အရင္အခ်ိန္ေတြမွာ အမ်ားစဟာလည္း ဒီအမွန္တရားကိုအေျခခံၿပီး ခ်ဥ္းကပ္ႀကိဳးစားေနခဲ့ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။
အကယ္၍ ေစာေစာက ႏိုင္ငံေရးအရိပ္အေရာင္ကို မျမင္ရေသးလို႔ ျမင္ဖို႔လမ္းစ မရွိႏိုင္ေတာ့ဘူးလို႔ အေသအခ်ာ တြက္ခ်က္ဆံုးျဖတ္လိုက္ၿပီ ဆိုပါေတာ့။ ဒါဆိုရင္ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုေတြဟာ လက္တဘက္ လႈပ္ရွားရံုနဲ႔ အသံျမည္ႏိုင္မယ့္ နည္းလမ္းကို ရွာေဖြအသံုးခ်ရဖို႔ပဲ က်န္ေနပါေတာ့တယ္။ ဒီနည္းလမ္းကေတာ့ လက္ေဖ်ာက္တီးတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
လက္ခုပ္တီးၾကမလား။ ဒါမွမဟုတ္ လက္ေဖ်ာက္တီးမလား။ တခုခုကို ေရြးရပါေတာ့မယ္။ တိုင္းျပည္ရဲ႕ အနာဂတ္ကံၾကမၼာကို ေျပာင္းလဲသြားေစမယ့္ လမ္းဆံုလမ္းခြ (Crossroads) ေရာက္ေနပါၿပီ။
ဒါမွမဟုတ္ လမ္းဆံုလမ္းခြမွာ ႏိုင္ငံေရးပရိယာယ္ ႂကြယ္ဝစြာ လုပ္ႏိုင္မယ့္ အျခားလမ္းခြဲတခု ရွိပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ လက္ခုပ္တီးဟန္ေဆာင္ၿပီး လက္ေဖ်ာက္တီးဖို႔ အားယူေနတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
လက္ခုပ္တီးတာကေတာ့ အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးအတြက္ တာဝန္ရွိသူ သက္ဆိုင္သူ အားလံုးတို႔က ႏိုင္ငံေရးကို ႏိုင္ငံေရးနည္းလမ္းနဲ႔ ေျဖရွင္းတာ ျဖစ္ပါတယ္။
လက္ေဖ်ာက္တီးတာကေတာ့ တာဝန္ရွိသူ သက္ဆိုင္သူအားလံုးတို႔က ႏိုင္ငံေရးကို လူထုနည္းနဲ႔ အၾကမ္းမဖက္ ေျဖရွင္းတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
စစ္အာဏာရွင္ေတြ သေဘာတူလိုက္ေလ်ာလာမယ့္အခ်ိန္ကို ေစာင့္မေနေတာ့ပဲ သူတို႔က ေနာက္ဆံုးမွာ မျဖစ္မေန သေဘာတူ လိုက္ေလ်ာလာရမယ့္ ႏိုင္ငံေရးအေျခအေနကို ဒီမိုကေရစီ အင္အားစုေတြက လူထုနည္းနဲ႔ ဖန္တီးတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
တနည္းအားျဖင့္ဆိုရင္ မိမိတို႔ပန္းတိုင္အတြက္ လိုအပ္မယ့္ ႏိုင္ငံေရး အေျခအေနကို မိမိတို႔ကိုယ္တိုင္ ရယူဖန္တီးလိုက္တာပါပဲ။
ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးပါ (Self-reliance)လို႔ တိုက္တြန္းအားေပးတဲ့စကားသံေတြ ၾကားရတာ အားရွိလွပါတယ္။ မိမိတို႔ႏိုင္ငံေရးရည္မွန္းခ်က္အတြက္ အျခားသူေတြကို အားမကိုးပါနဲ႔၊ သူတို႔ အကူအညီကို ေစာင့္မေနပါနဲ႔၊ သူတို႔သေဘာတူခြင့္ျပဳလာတဲ့အထိကို ေစာင့္မေနပါနဲ႔လို႔လည္း အဓိပၸာယ္ေကာက္ရပါတယ္။
လက္ေဖ်ာက္တီးသံကို နားစြင့္ေနမယ့္ ျပည္သူေတြ အဆင္သင့္ရွိေနမယ့္အခ်ိန္ ေရာက္လာပါျပီ။ လက္ေဖ်ာက္တီးမယ့္အခ်ိန္မွာ ႏိုင္ငံေရးကို လူထုနည္းနဲ႔ အၾကမ္းမဖက္ ေျဖရွင္းႏိုင္ဖို႔ မဟာဗ်ဴဟာနဲ႔ နည္း ဗ်ဴဟာေတြကို အထိုက္အေလ်ာက္ ေရးဆြဲျပင္ဆင္ ေလ့က်င့္ၿပီးျဖစ္ရပါမယ္။
ဒါနဲ႔မွမရရင္ေတာ့ ရတဲ့နည္းနဲ႔ ေျဖရွင္းၾကရမွာျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအတြက္လည္း ျပည္သူတရပ္လံုး၊ ျပည္တြင္းအတိုက္အခံပါတီမ်ား နွင့္ ျပည္ပအတိုက္အခံမ်ား အားလံုးအသင့္အေနအထားရွိေနၾကရပါမည္။
***အာဏာရွင္စနစ္ က်ဆံုးမွ တစ္တိုင္းျပည္လံုး စစ္မွန္တဲ့ ဒီမိုကေရစီကို ခံစားရမယ္***
Subscribe to:
Posts (Atom)
