ေအာင္ဆန္း (အပိုင္း ၅ - နိဂံုးပိုင္း)
ေအာင္ဆန္းစုၾကည္
ေအာင္ဆန္းစုၾကည္
ျမန္မာျပန္ - ေဒါက္တာေအာင္ခင္
လြတ္လပ္ေရးႀကိဳးပမ္းမႈ
ဘုရင္ခံေျပာင္းလဲျခင္းသည္ ဖဆပလ၏ မူ၀ါဒမ်ား ေျပာင္းလဲျခင္းမဟုတ္ေသာ္လည္း ၿဗိတိသွ်အစိုးရ၏ ခ်ဥ္း ကပ္ပံုခ်ဥ္းကပ္နည္း ေျပာင္းလဲျခင္းကို ေဖာ္ျပလိုက္သျဖင့္ လြတ္လပ္ေရးတုိက္ပဲြတြင္ ႏိုင္ငံေရးအခန္းက႑အ သစ္တရပ္ ဖြင့္လိုက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ဘုရင္ခံေကာင္စီေဟာင္းကို ပယ္ဖ်က္လိုက္ၿပီး၊ ၁၉၄၆ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာ လတြင္ ဦးေအာင္ဆန္းသည္ ကာကြယ္ေရးႏွင့္ ႏုိင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီး တာ၀န္မ်ားယူကာ ဘုရင္ခံ၏ ေကာင္စီအ သစ္တြင္ ဒုတိယဥကၠဌ ျဖစ္လာပါသည္။ ေကာင္စီ၀င္ (၁၁) ဦးအနက္ ဦးေအာင္ဆန္းအျပင္ ဖဆပလအဖဲြ႔၀င္ (၅) ဦး ပါရွိေလသည္။ ေကာင္စီ၀င္မ်ားသည္ စုေပါင္းတာ၀န္ယူၾကရ၏။ အမည္အားျဖင့္ ဘုရင္ခံ၏ အၾကံေပး အဖဲြ႔မွ်သာျဖစ္ေသာ္လည္း လက္ေတြ႔အားျဖင့္ ေကာင္စီသည္ ၾကာျမင့္စြာကပင္ ေတာင္းဆိုခဲ့ေသာ ယာယီအ မ်ဳိးသားအစိုးရပင္ျဖစ္ပါသည္။
ဦးေအာင္ဆန္းသည္ ဤျဖစ္ေပၚခ်က္အသစ္မ်ားကို သတိရွိရွိႏွင့္ အေကာင္းဖက္က ႐ႈျမင္ပါသည္။ တရား၀င္ တည္ဆဲျဖစ္ေနေသးေသာ စကၠဴျဖဴစီမံကိန္းကို ဆန္႔က်င္ကန္႔ကြက္သည့္ လူထုစည္းေ၀းပဲြႀကီးတြင္ တိုက္ပြဲဆံုး ခန္းတိုင္မေရာက္ေသးေၾကာင္း ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုခဲ့ပါသည္။ သူ ရာထူးေနရာ လက္ခံခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ျပႆနာ အားလံုး ေျပလည္သြားၿပီဟု မယူဆသင့္ေၾကာင္းႏွင့္ ေနာင္ေဆာင္႐ြက္ရန္ အလုပ္တာ၀န္ မ်ားစြာရွိေသး ေၾကာင္း လူထုအား ဦးေအာင္ဆန္းက သတိေပးလိုက္ပါသည္။ ျပည္သူလူထု၏ ေထာက္ခံအားေပးမႈသည္ သူ ႏွင့္ ဖဆပလအတြက္ မည္မ်အေရးႀကီးေၾကာင္း ေျပာၾကားၿပီးေနာက္ လူထုႏွစ္သက္ျမတ္ႏိုးေသာ ႐ိုးသားပြင့္ လင္းမႈျဖင့္ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာကိစၥႏွင့္ပတ္သက္၍ ေအာက္ပါအတိုင္း မွတ္ခ်က္ခ်လိုက္ပါသည္။
“ေနာက္ဆံုး က်ဳပ္အေၾကာင္းကို ခင္ဗ်ားတို႔ကို နည္းနည္းေျပာခ်င္တယ္။ အခုအခါ က်ဳပ္ဟာ (ပတ္ဗလစ္မွာ ေပၚျပဴလာျဖစ္ေနတဲ့သူပဲ)။ ဒါေပမယ့္ က်ဳပ္ဟာ ဘုရားလည္းမဟုတ္၊ ေမွာ္ဆရာ မ်က္လွည့္ဆရာလည္း မ ဟုတ္၊ လူပဲ။ နတ္လည္းမဟုတ္၊ လူေလာက္ပဲ အစြမ္းရွိမွာပဲ။ က်ဳပ္အသက္ဟာ အင္မတန္မွ ငယ္တယ္။ က်ဳပ္ အခုထမ္းရတဲ့ တာ၀န္ဟာလည္း တတိုင္းျပည္လံုးရဲ႕တာ၀န္ကို ေရွ႕ဆံုးက ထမ္းေနရတယ္။ က်ဳပ္ကိုယ္ကို ဒီ တာ၀န္ေတြ ထမ္းႏိုင္ေအာင္ အရည္အခ်င္းျပည့္စံုတယ္လို႔ မယူဆဘူး။ ၿပီးေတာ့ က်ဳပ္ စိတ္တိုတတ္တယ္ဆို တာလည္း လူအမ်ား သိၾကတာပဲ။ ဒါ က်ဳပ္ နဂိုပဲ။ အလုပ္႐ႈပ္ၿပီး အေႏွာင့္အယွက္မ်ားရင္ စိတ္တိုတတ္တယ္။ ဒါကို ျပဳျပင္ႏုိင္သွ် ျပဳျပင္ဖို႔ ႀကိဳးစားမယ္။ သို႔ေသာ္လည္း ခင္ဗ်ားတို႔လည္း စိတ္ရွည္ရွည္ထားၿပီး ကေန႔ျပတဲ့ အင္အားမ်ဳိးထက္ ဆထက္ထမ္းပိုး တိုးေအာင္လုပ္ၿပီး က်ဳပ္တို႔က ခင္ဗ်ားတို႔အတြက္ လုပ္တဲ့ေနရာမွာ အားေပး မယ္ဆိုရင္ က်ဳပ္တို႔လိုခ်င္တဲ့ လြတ္လပ္ေရး၊ လူထုေကာင္းစားေရးေတြကို ရေအာင္ပိုလုပ္ႏုိင္မယ္။ ပိုအက်ဳိးရွိ မွာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ လူထုေတြကို ဆက္ေတာင့္ထားၾကပါအံုးလို႔ဆိုတာ ထပ္ေျပာခဲ့ခ်င္တယ္။”
ျပည္သူလူထုသည္ ဦးေအာင္ဆန္းေနာက္မွ မားမားမတ္မတ္ရပ္၍ ေတာင့္ထားေသာ္လည္း သူ႔ကို အတိုက္အခံ လုပ္မႈ မရွိေတာ့ မဟုတ္ပါ။ ဖဆပလ၏ အင္အားကို ျပင္ပမွ စိန္ေခၚေသာ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ားထက္ ဖဆပလအ တြင္းမွ ျပႆနာမ်ား ပို၍ေပၚေပါက္ခဲ့ပါသည္။ တသီးပုဂၢလ သစၥာေဖာက္သြားသူ အနည္းငယ္မွ်သာရွိေသာ္ လည္း ကြန္ျမဴနစ္မ်ားသည္ ဖဆပလအဖဲြ႔ခ်ဳပ္ေနာက္မွ ညီၫြတ္စြာရွိသေယာင္ႏွင့္ မိမိတို႔ပါတီအားေကာင္းေရး အတြက္ ေဆာင္႐ြက္ေနၾကပါသည္။
ပုဂၢဳိလ္ေရးႏွင့္ ၀ါဒေရးအယူအဆ မတိုက္ဆုိင္မႈေၾကာင့္ ၁၉၄၆ ခုႏွစ္ မတ္လတြင္ သခင္စိုး၏ ‘အလံနီ’ ကြန္ျမဴ နစ္မ်ားႏွင့္ သခင္သန္းထြန္း၊ သခင္သိန္းေဖတို႔ေခါင္းေဆာင္ေသာ ‘အလံျဖဴ’ ကြန္ျမဴနစ္မ်ားဟူ၍ ကြန္ျမဴနစ္ပါ တီ ႏွစ္ျခမ္းကြဲသြားခဲ့ပါသည္။ အလံနီကြန္ျမဴနစ္မ်ားသည္ အၾကမ္းဖက္မႈ၀ါဒမ်ား စဲြကိုင္ျခင္းေၾကာင့္ ၎တို႔အား ဇူလိုင္လတြင္ မတရားအသင္းအျဖစ္ ေၾကညာလိုက္ပါသည္။ သခင္သန္းထြန္းသည္ ဖဆပလ၏ အေထြေထြအ တြင္းေရးမႉး ျဖစ္လာၿပီး သခင္သိန္းေဖသည္ ေကာင္စီ၀င္တဦး ျဖစ္လာပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ‘သိန္း၊ သန္း’ ကြန္ျမဴနစ္တို႔သည္ ‘ရန္စ္’ မေရာက္မီက စတင္ခဲ့ေသာ အေထြေထြသပိတ္ ၿပီးၿငိမ္းသြားေစရန္ ေကာင္စီ၏ ဒု- ဥကၠဌအေနႏွင့္ ဦးေအာင္ဆန္း၏ ေစ့စပ္ေရးေဆာင္႐ြက္ခ်က္မ်ားကို အေႏွာင့္အယွက္ေပးခဲ့၏။ အေထြေထြသ ပိတ္ၿပီးၿငိမ္းေရး ေဆာင္႐ြက္ခ်က္မ်ား ပ်က္ျပားေစရန္ ႀကိးပမ္းမႈမွာ ေအာင္ျမင္ျခင္းမရွိခဲ့ေခ်။ သို႔ေသာ္ ဤႀကိဳး ပမ္းမႈသည္ ဦးေအာင္ဆန္းႏွင့္ ဖဆပလတို႔၏ ၾသဇာၿပိဳပ်က္ေစရန္ အတန္ၾကာကပင္ စတင္ခဲ့ေသာ စည္း႐ံုးလႈံ႔ ေဆာ္ေရးလုပ္ငန္းမ်ား၏ တစိတ္တပိုင္းသာျဖစ္ပါသည္။
အေျခအေနကို မေျဖရွင္း၍ မရေတာ့ပါ။ ဆိုရွယ္လစ္ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းကို သခင္သန္းထြန္းေနရာ၌ အေထြေထြအ တြင္းေရးမႉး ခန္႔အပ္လိုက္ၿပီး ေအာက္တိုဘာလတြင္ ကြန္ျမဴနစ္မ်ားကို ဖဆပလအတြင္းမွ ထုတ္ပယ္လိုက္ပါ သည္။ ဤလုပ္ရပ္ကို ေနာက္လအတြင္း က်င္းပေသာ အဖဲြ႔ခ်ဳပ္၏ အေထြေထြညီလာခံ၌ အတည္ျပဳလိုက္ပါ သည္။ ထုတ္ပယ္ရျခင္း၏ အေၾကာင္းမ်ားကို ရွင္းျပေသာ မိန္႔ခြန္း၌ ဦးေအာင္ဆန္းသည္ ကြန္ျမဴနစ္တို႔အား တုိင္းျပည္၏ ညီၫြတ္မႈပ်က္ျပားေစရန္ ႀကိဳးပမ္းသည္။ မိမိတို႔၏ပါတီေရးကို ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးထက္ အေလး ေပးသည္။ ျမန္မာ့အေျခအေနႏွင့္ သင့္ေလ်ာ္၊ မသင့္ေလ်ာ္ကို မဆင္ျခင္ဘဲ အိႏၵိယကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၏ ၫႊန္ၾကား ခ်က္မ်ားကို မ်က္ေစ့စံုပိတ္၍ လိုက္နာသည္ စသျဖင့္ ႐ႈတ္ခ်ပါသည္။
အမႈေဆာင္ေကာင္စီမွ ႏႈတ္ထြက္လိုက္ေသာ သခင္သိန္းေဖက ဦးေအာင္ဆန္းႏွင့္ သူ၏ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ မ်ားအား ေတာ္လွန္ေရးသမားထက္ ျပဳျပင္ေရးသမားဆန္သည္၊ ၎တို႔သည္ ၿဗိတိသွ်၏ လွည့္ျဖားမႈကို အညံ့ ခံခဲ့ၿပီး ဘုရင္ခံႏွင့္ ဆက္ဆံရာ၌ ေပ်ာ့လြန္းသည္၊ အေ၀ဖန္လည္း မခံႏုိင္ဟု ေျပာဆိုပါသည္။ ဖဆပလႏွင့္ ကြန္ ျမဴနစ္တို႔ လမ္းခဲြသြားၾကေသာ္လည္း လက္၀ဲညီၫြတ္မႈကို အထူးလိုလားေသာ ဦးေအာင္ဆန္းသည္ မာက္စ္ဆို ရွယ္လစ္၀ါဒႏွင့္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၀င္အခ်ဳိ႕အေပၚ သံေယာဇဥ္မကုန္ပါ။ အလံနီကြန္ျမဴနစ္မ်ားႏွင့္ အလံျဖဴကြန္ ျမဴနစ္မ်ားအၾကား ေစ့စပ္ျဖန္ေျဖရန္ သူ ႀကိဳးစားခဲ့ပါသည္။ သိန္း၊ သန္း ကြန္ျမဴနစ္မ်ားကို ဖဆပလအတြင္းမွ ဖယ္ထုတ္ၿပီးေနာက္ ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္ႏွင့္ ဆိုရွယ္လစ္တို႔ကို ေပါင္းစည္းၿပီး မက္စ္အဖဲြ႔ခ်ဳပ္တည္ေထာင္ရန္ ဦး ေအာင္ဆန္း စဥ္းစားခဲ့သည္ဟု အဆိုရွိပါသည္။
အမႈေဆာင္ေကာင္စီအသစ္သည္ သခင္စိုးကြန္ျမဴနစ္မ်ားအေပၚ ခ်မွတ္ထားေသာ ပိတ္ပင္ခ်က္ကို ပယ္ဖ်က္ ေပးလိုက္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ အလံနီကြန္ျမဴနစ္မ်ားသည္ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးလမ္းစဥ္ကို တရားေသ ဆုပ္ကိုင္ထားသျဖင့္ ၁၉၄၇ ခု ဇန္န၀ါရီလတြင္ ၎တို႔အား တဖန္ မတရားအသင္းေၾကညာရျပန္သည္။ အျဖဴ၊ အနီမေ႐ြး ကြန္ျမဴနစ္အမ်ားအျပား အထူးသျဖင့္ ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္ေဟာင္းမ်ားသည္ ဦးေအာင္ဆန္းကို ဆက္ လက္၍ ၾကည္ညိဳေလးစားၾကပါသည္။ သူ႔အေနႏွင့္လည္း ကြယ္လြန္သြားသည့္တုိင္ ျပန္လည္ေပါင္းစည္းေရး ကို လံုးလံုးလ်ားလ်ား ပစ္ပယ္ခဲ့ျခင္း ရွိဟန္မတူပါ။ သို႔ေသာ္ သူသည္ ျမန္မာႏုိင္ငံလြတ္လပ္ေရးႏွင့္ ညီၫြတ္ေရး ထက္ပိုၿပီး မည္သည့္၀ါဒကိုမွ ဦးစားမေပးခဲ့ပါ။
၁၉၄၆ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလတြင္ ဖဆပလသည္ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာပိုင္ ျမန္မာႏုိင္ငံတည္ေထာင္ေရးအတြက္ လိုအပ္ေသာကိစၥမ်ား ေဆြးေႏြးရန္ ၿဗိတိသွ်အစိုးရ၏ ဖိတ္ၾကားခ်က္ကို လက္ခံလိုက္ပါသည္။ ႏွစ္ဦးပိုင္းတြင္ လန္ဒန္သို႔ ထြက္ခြာသြားေသာကိုယ္စားလွယ္အဖဲြ႔ကို ဦးေအာင္ဆန္း ဦးေဆာင္၍ အဖဲြ႔ထဲတြင္ အမႈေဆာင္ ေကာင္စီ၀င္မ်ား၊ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားႏွင့္ အရပ္သားအစိုးရ၀န္ထမ္းမ်ား ပါရွိပါသည္။
ေဒလီၿမိဳ႕၌ ရပ္နားစဥ္ က်င္းပေသာ သတင္းစာရွင္းလင္းပဲြတြင္ ဦးေအာင္ဆန္းက လံုး၀လြတ္လပ္ေရးကိုသာ လိုလားေၾကာင္း၊ ဒိုမီနီယန္အဆင့္အတန္း လက္ခံေရးကို ထည့္သြင္းစဥ္းစားမည္ မဟုတ္သျဖင့္ ေမးစရာပင္ မ လိုေၾကာင္းေျပာၾကားခဲ့ပါသည္။ သတင္းစာဆရာတို႔၏ ေမးခြန္းတရပ္ကို ေျဖၾကားရာ၌ ျမန္မာတို႔၏ ေတာင္းဆို ခ်က္မ်ားကို ေက်နပ္ဖြယ္ရာလိုက္ေလ်ာျခင္း မရွိပါက အၾကမ္းဖက္နည္းကိုျဖစ္ေစ၊ အၾကမ္းမဖက္ေသာနည္း ကိုျဖစ္ေစ၊ နည္းႏွစ္မ်ဳိးလံုးကိုျဖစ္ေစ၊ စဥ္းစားရန္ လံုး၀တြန္႔ဆုတ္မည္မဟုတ္ဟု ေျပာခဲ့၏။ နိဂံုးခ်ဳပ္အေနႏွင့္ အ ေကာင္းဆံုးကုိ ေမွ်ာ္လင့္ထားေသာ္လည္း အဆိုးဆံုးအတြက္လည္း အဆင္သင့္ျပင္ထားေၾကာင္း ေျပာသြားပါ သည္။ ဤကား ျမန္မာႏိုင္ငံမွ မထြက္ခြာမီ ႏွစ္သစ္ကူးမိန္႔ခြန္းထဲတြင္ အေသးစိတ္ေျပာခဲ့ေသာ အခ်က္အလက္ တို႔ထက္ ပိုမိုျခင္းမရွိပါ။
ထိုမိန္႔ခြန္းတြင္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေဖာ္ျပခဲ့သည္မွာ ၿဗိတိသွ်တို႔သည္ ေအးခ်မ္းစြာ ေျဖရွင္းေရးကို လိုလားသည္ ဟု သူ ယံုၾကည္လိုေၾကာင္း၊ သူကိုယ္တိုင္လည္း ေအးေဆးေသာ နည္းမ်ားကိုသာ ပို၍ႏွစ္သက္ေၾကာင္း၊ သို႔ ေသာ္လည္း လိုအပ္သည့္ သေဘာတူညီခ်က္မ်ား မရပါက လူထုအေနႏွင့္ တရားဥပေဒျပင္ပမွ လြတ္လပ္ေရး တုိက္ပဲြ၀င္ရန္ အဆင္သင့္ျပင္ထားရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း စသျဖင့္ ျဖစ္ပါသည္။ အမွန္မွာ ဦးေအာင္ဆန္းႏွင့္ ဖဆ ပလသည္ ၿဗိတိသ်တို႔ႏွင့္ ေဆြးေႏြးပဲြမ်ား မေအာင္ျမင္ပါက ျဖစ္ပ်က္လာမည့္ အေျခအေနအတြက္ ျပင္ဆင္မႈအ ေနႏွင့္ လက္နက္မ်ားစုေဆာင္းၿပီး၊ ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္တပ္ဖဲြ႔မ်ားကို အသင့္အေနအထားတြင္ ရွိေနေစရန္ စီစဥ္ၿပီး ျဖစ္ပါသည္။
“ေအာင္ဆန္း-အတၱလီ သေဘာတူညီခ်က္” ထြက္ေပၚေစခဲ့ေသာ ေဆြးေႏြးပဲြမ်ားအတြင္း ဦးေအာင္ဆန္း၏ က႑ႏွင့္ပတ္သက္၍ ပုဂၢလိကအမႈေဆာင္၀င္တဦးျဖစ္သူ ဦးတင္ထြဋ္က ေအာက္ပါအတိုင္းေရးသားခဲ့ပါသည္။ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ေ႐ြးေကာ္ပဲြမက်င္းပမီႏွင့္ အေျခခံဥပေဒသစ္ မေရးဆဲြေသးမီ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ အစိုးရတာ၀န္ ၀တၱရားတို႔ကို ျမန္မာအစိုးရထံသို႔ လက္ေတြ႔အရလည္းေကာင္း၊ ဥပေဒသေဘာအရလည္းေကာင္း၊ ခ်က္ခ်င္း လဲႊေျပာင္းေပးရန္ကို သူက အားထုတ္ခဲ့ပါသည္။ ဥပေဒသေဘာအရ လဲႊေျပာင္းေပးျခင္းကို သူက မရယူႏုိင္ခဲ့ ေသာ္လည္း လက္ေတြ႔အားျဖင့္ လဲႊေျပာင္းေပးျခင္းကိုကား အႏွစ္သာရအားျဖင့္ ႏွစ္ဖက္သေဘာတူညီမႈအေပၚ မူတည္၍ ရယူႏုိင္ခဲ့ပါသည္။
ဤအေနအထားကို သူ၏ ႏိုင္ငံေရးအတိုက္အခံတို႔က သူေခါင္းေဆာင္ခဲ့ေသာ ကိုယ္စားလွယ္အဖဲြ႔၏ ႐ႈံးနိမ့္မႈ ကဲ့သို႔ျဖစ္ေစရန္ ေကာက္ေကြ႔ေပြလီစြာ အဓိပၸာယ္ဖြင့္လိုက ဖြင့္ႏုိင္ပါသည္။ သူသည္ အနည္းဆံုး လိုအပ္ခ်က္ မ်ား ေတာင္းဆိုရာ၌ ခုိင္မာ၏။ ထုိသို႔ခုိင္မာျခင္းေၾကာင့္ ေတာ္လွန္ေရးျဖစ္ေပၚလာႏုိင္သည္ဟု သူသိသျဖင့္ တာ၀န္မွာႀကီးေလးလွ၏။ ႏိုင္ငံေရးပညာရွိတဦးပီသစြာ ျမန္မာျပည္သူျပည္သားမ်ား၏ လိုလားခ်က္တို႔ကို အ ႏွစ္သာရအားျဖင့္ ေပးသည္ကို သူလက္ခံခဲ့၏။ လိုလားခ်က္ကား လြတ္လပ္ေရးသို႔ ရွင္းလင္းတိုေတာင္းေသာ လမ္းမွ ခ်ီတက္ႏုိင္ရန္ႏွင့္ မိမိတို႔တိုင္းျပည္၏ လက္ေတြ႔အစိုးရတာ၀န္မ်ားကို ခ်က္ခ်င္းရရွိရန္တို႔ျဖစ္ပါသည္။
ႏွစ္ဖက္အလိုက် သေဘာတူညီခ်က္ကို လက္ခံၿပီးေနာက္ ဤသေဘာတူညီခ်က္၏ အဓိပၸာယ္သက္မႈကို လူထု အား ႐ိုး႐ိုးရွင္းရွင္းတင္ျပ၍ လိုအပ္ခ်က္မ်ား ျဖစ္ေျမာက္ေစရန္ ေခါင္းေဆာင္မႈေပးခဲ့၏။ သူ၏ ေခါင္းေဆာင္မႈ ေနာက္မွ လိုက္ပါက တႏွစ္အတြင္း လံုး၀လြတ္လပ္ေရးရေစရမည္ဟု ရဲရင့္စြာ ကတိေပးခဲ့၏။ ဤကား ေပါ့ေပါ့ ဆဆ ကတိမ်ဳိး မဟုတ္ပါ။ သူ၏ ႏုိင္ငံေရးလုပ္ငန္း၊ သူ၏ ဂုဏ္သိကၡာႏွင့္ သူ၏ ဘ၀တို႔ကိုရင္း၍ ေပးလိုက္ ေသာ၊ ခံယူခ်က္အေပၚ အေျခခံေသာ ကတိမ်ဳိးျဖစ္ပါသည္။ ဤသို႔ေဆာင္ရြက္ျခင္းျဖင့္ သူ၏ ေခါင္းေဆာင္ပီသ မႈကို အျပည့္အ၀ သက္ေသျပလိုက္ပါသည္။
သေဘာတူညီခ်က္ကို လက္မွတ္ထုိးရန္ ျငင္းဆိုခဲ့ေသာ ကိုယ္စားလွယ္အဖဲြ႔၀င္ႏွစ္ဦးကား ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း ဦးေစာႏွင့္ ၁၉၃၈ ခုႏွစ္ ဒို႔ဗမာအစည္းအ႐ံုး ႏွစ္ျခမ္းကဲြၿပီးေနာက္ အနည္းစုသခင္မ်ားကို သခင္ထြန္းအုပ္ႏွင့္အ တူ ေခါင္းေဆာင္ခဲ့ေသာ သခင္ဗစိန္တို႔ျဖစ္ပါသည္။ ျမန္မာျပည္သုိ႔ ျပန္ေရာက္ေသာအခါ ဦးေစာႏွင့္ သခင္ဗစိန္ သည္ ေဒါက္တာဘေမာ္ႏွင့္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း ေနာက္တဦးျဖစ္သူ ဆာေပၚထြန္းတို႔ႏွင့္ေပါင္းကာ အမ်ဳိးသား အတိုက္အခံတပ္ဦး တည္ေထာင္၍ ဦးေအာင္ဆန္းသည္ ရာထူးတည္ျမဲေရးအတြက္ နယ္ခ်ဲ႕တို႔ဘက္သို႔ ကူး ေျပာင္းသြားၿပီဟု ေျပာေလသည္။
ႏုိင္ငံေရးအတိုက္အခံတို႔၏ စြပ္စဲြခ်က္မ်ားေၾကာင့္ ဦးေအာင္ဆန္း ထူးထူးျခားျခား စိတ္အေႏွာင့္အယွက္မျဖစ္ခဲ့ ပါ။ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးစုမ်ားႏွင့္ ေဆြးေႏြးေစ့စပ္ေရးကိုသာ ေဇာက္ခ်၍ လုပ္ပါေတာ့သည္။ ဤကိစၥကို ေျဖ ရွင္းရန္ လန္ဒန္သြားကိုယ္စားလွယ္အဖဲြ႔ ျမန္မာျပည္ျပန္ေရာက္ၿပီး ရက္ပိုင္းအတြင္းပင္ ပင္လံု၌ ညီလာခံေခၚ ေရး စီစဥ္ထားၿပီးျဖစ္ပါသည္။ ညီလာခံ၏ ရလဒ္ျဖစ္ေသာ ပင္လံုစာခ်ဳပ္အရ “ၾကားျဖတ္ျမန္မာအစိုးရႏွင့္ ခ်က္ ခ်င္းပူး ေပါင္းလိုက္ျခင္းအားျဖင့္ ရွမ္း၊ ကခ်င္ႏွင့္ ခ်င္းတို႔သည္ လြတ္လပ္ေရးကို ပိုမိုလ်င္ျမန္စြာ ရရွိလိမ့္မည္” ဟူ၍ အသိအမွတ္ျပဳလိုက္ပါသည္။
ပင္လံုညီလာခံကား စစ္အတြင္းက တိုင္းရင္းသားမ်ားအၾကား သင့္ျမတ္ၾကည္ျဖဴေရးအတြက္ သခင္မ်ားႀကိဳး ပမ္းခ်က္မ်ားႏွင့္ အစပ်ဳိးခဲ့ေသာ ဦးေအာင္ဆန္း၏ ျမန္မာႏုိင္ငံအတြင္းရွိ လူမ်ဳိးစုေပါင္းစံု စည္းလံုးညီၫြတ္ေရး ဦးတည္ေသာ လုပ္ငန္းစဥ္၏ အထြတ္အထိပ္ပင္ျဖစ္ပါသည္။ တဖန္ ဦးတင္ထြဋ္၏ စကားအရေျပာရလွ်င္ ေဆြး ေႏြးေစ့စပ္ေရးနယ္ပယ္တြင္ သူ(ဦးေအာင္ဆန္း) ေအာင္ျမင္မႈမ်ား ရရွိခဲ့ျခင္းမွာ သူ၏ မသြယ္မ၀ိုက္ပြင့္လင္းမႈ ႏွင့္ ပုဂၢလိကအရည္အေသြးတို႔ေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ ထုိနယ္ပယ္တြင္ သူ၏ အႀကီးမားဆံုးေဆာင္႐ြက္ခ်က္ကား ေတာင္တန္းေဒသ တုိင္းရင္းသားမ်ားႏွင့္ အျခားလူငယ္စုမ်ား၏ လံုး၀ဥႆံု စိတ္ခ်ယံုၾကည္မႈကို ရယူႏုိင္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
ပင္လံုညီလာခံ ၿပီးလွ်င္ၿပီးခ်င္း ဧၿပီလတြင္ က်င္းပမည္ျဖစ္ေသာ ေ႐ြးေကာက္ပဲြတြင္ ၀င္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္မည့္ ဖဆပလကိုယ္စား ဦးေအာင္ဆန္းသည္ ပင္ပန္းႀကီးစြာ ႏိုင္ငံအႏွံ႔ စည္း႐ံုးေရးခရီးထြက္ခဲ့ပါသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ ျပည္သူလူထုႏွင့္ (၃၂) ႏွစ္ မွ်သာရွိေသးေသာ သူတို႔၏ ႏုပ်ဳိ႐ြယ္ေခါင္းေဆာင္အၾကား မၾကံစဖူး ထူးျခားေသာ ဆက္ဆံေရးအေနအထားမ်ဳိး ေပၚေပါက္ခဲ့ပါသည္။ ဦးေအာင္ဆန္းသြားေလရာ လူအုပ္ႀကီးမ်ားသည္ ‘ငါတို႔ဗိုလ္ ခ်ဳပ္’ ကို ျမင္လိုေဇာ၊ နားေထာင္လိုေဇာ၊ ေသြးစည္းခိုင္မာမႈကို ျပသလိုေဇာတို႔ႏွင့္ ဖံုကိုမမႈ၊ ေနပူကိုမ႐ြံ႕၊ လာ ေရာက္အားေပးၾကပါသည္။ ‘ဗိုလ္ခ်ဳပ္’ ဟူေသာ ေ၀ါဟာရမွာ မူလတြင္ သူ၏ တပ္မေတာ္ရာထူးကို ရည္ၫႊန္း ျခင္းအမႈသာျဖစ္ေသာ္လည္း ေနာင္တြင္ သူ႔အေပၚထားရွိေသာ ခ်စ္ခင္ေလးစားမႈကို ေရာင္ျပန္ဟပ္လာေသာ ေ၀ါဟာရျဖစ္လာ၏။
ဦးေအာင္ဆန္းကား နားေထာင္ေကာင္းေအာင္ အေျပာအေဟာေျပျပစ္သူတဦး မဟုတ္ပါ။ သူ၏ မိန္႔ခြန္းမ်ား သည္ ၿငီးေငြ႔ဖြယ္ အတတ္ပညာေရးရာကိစၥမ်ားႏွင့္ လႊမ္းမိုးေနသည္လည္း ျဖစ္ႏိုင္၏။ ဟိုအေၾကာင္းေရာက္ ဒီ အေၾကာင္းေရာက္ႏွင့္ လိုက္ရခက္သည္လည္း ျဖစ္ႏုိင္၏။ လြန္စြာရွည္လ်ားသည္လည္း ျဖစ္ႏုိင္၏။ သို႔ေသာ္ လည္း လူထုသည္ ၿငိမ္သက္ေအးေဆးစြာ နားေထာင္ၿပီး သူ႔စိတ္သႏၱာန္ကိုလိုက္ကာ သူ၏ တံုးတိတိႏုိင္ေသာ ဆံုးမသတိေပးခ်က္တို႔ကို သေဘာက်ႏွစ္သက္သကဲ့သို႔ ၾကားရခက္လွေသာ သူ၏ ရယ္ရႊင္ဖြယ္စကားေလး မ်ားကိုလည္း သေဘာက်ႏွစ္သက္ၾကပါသည္။
ဦးေအာင္ဆန္းသည္ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးႏွင့္ စည္းလံုးညီၫြတ္ေရးျပႆနာမ်ားကို ေျဖရွင္းေပးႏုိင္မည့္ အ ေတြးအေခၚမ်ားႏွင့္ နည္းဗ်ဴဟာမ်ားကို အစဥ္တစိုက္ရွာေဖြေနသူျဖစ္၏။ ဤလုပ္ငန္းတြင္ လူထုကို သူႏွင့္အတူ ပါ၀င္ရန္ေခၚေဆာင္ႏုိင္ခဲ့သည္။ ကာလေဒသအေျခအေနမ်ားအရ လိုအပ္ပါကစိတ္ေျပာင္းလဲရန္ သူမေၾကာက္ ႐ြံ႕ပါ။ သူ၏ ယူဆခ်က္မ်ားႏွင့္ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားကို လူထုအား ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ရွင္းျပၿပီး ၎တို႔၏ ေထာက္ခံ မႈကို ေတာင္းဆိုပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း လြယ္လင့္တကူ ေအာင္ျမင္မႈမ်ားႏွင့္ စိတ္ကူးယဥ္အိပ္မက္ေလာက မ်ား အေကာင္အထည္ေဖာ္လာမည္ဟူ၍ လက္လြတ္စပယ္ ကတိျပဳခ်က္မ်ား မေပးေခ်။ သူ႔တိုင္းျပည္အေပၚ တည္ၾကည္ေျဖာင့္မတ္စြာ ျပဳက်င့္သြားမည္၊ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးႏွင့္ စည္းလံုးညီၫြတ္ေရးအတြက္ အစြမ္းကုန္ ေဆာင္႐ြက္သြားမည္၊ လူထု၏ ညီၫြတ္မႈအင္အားသာ သူႏွင့္ ဖဆပလေနာက္၌ တည္ရွိေနမည္ဆိုပါက လြတ္ လပ္ေရးႏွင့္ စည္းလံုးညီၫြတ္ေရးဟူေသာ ႏွစ္ပြင့္ဆိုင္ပန္းတုိင္သို႔ ဦးေဆာင္ေခၚသြားႏုိင္မည္ဟူ၍သာ ကတိျပဳ ခဲ့၏။
ျမန္မာႏုိင္ငံ ျပည္သူလူထုလည္း ေ႐ြးေကာက္ပြဲတြင္ ဖဆပလကိုယ္စားလွယ္ေပါင္း ေျမာက္ျမားစြာကို ေ႐ြးခ်ယ္ တင္ေျမႇာက္လိုက္ျခင္းျဖင့္ ဦးေအာင္ဆန္း၏ ႏႈိးေဆာ္ခ်က္တို႔ကို တုံ႔ျပန္လိုက္၏။ ပုဂၢလိကကိုယ္စားလွယ္မ်ား ႏွင့္ ကြန္ျမဴနစ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ား လက္တဆုပ္စာေလာက္သာ ေ႐ြးခ်ယ္ျခင္းခံခဲ့ရပါသည္။ ‘ေစာ၊ စိန္၊ ေမာ္’ အုပ္စုကား မိမိတို႔ေသခ်ာေပါက္႐ႈံးမည္ကို သိထားၾကသျဖင့္ ေ႐ြးေကာက္ပဲြမ်ားကို သပိတ္ေမွာက္ခဲ့၏။ ဖဆပ လသည္ မသင့္ေတာ္ေသာ ဖိအားေပးမႈမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့သည္ဟု စြပ္စဲြခ်က္မ်ားႏွင့္ ရင္ဆိုင္ခဲ့ရ၏။ သို႔ေသာ္ ေ႐ြး ေကာက္ပဲြဆုိင္ရာ ခံု႐ံုးမ်ား၏ ေတြ႔ရွိခ်က္မ်ားအရ ေရြးေကာက္ပဲြရလဒ္မ်ားသည္ လူထု၏ဆႏၵကို အမွန္အတုိင္း ေရာင္ျပန္ဟပ္ခဲ့ပါသည္။ ဦးေအာင္ဆန္း၏ ဘ၀ေနာက္ဆံုးအပိုင္းတြင္ သူသည္ ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် ႏုိင္ငံေရးရင့္ က်က္မႈႏွင့္ ႏုိင္ငံအုပ္ခ်ဳပ္ေရး က်င္လည္မႈတို႔တြင္ တုိးတက္လာသည္ကို ျမင္ႏုိင္ပါသည္။ ႏုိင္ငံေတာ္တည္ ေဆာက္ေရး ကိစၥရပ္မ်ားကို ရင္ဆုိင္ရာ၌ သူ၏ ပင္ကိုယ္အရည္အေသြးမ်ားႏွင့္ တာ၀န္သိစိတ္ဓာတ္တို႔ ကြန္႔ ျမဴးလာ၏။ ဤကာလအတြင္း၌ တခ်ိန္ကဆန္႔က်င္ဘက္ျဖစ္ခဲ့ေသာ ၿဗိတိသွ်မ်ားစြာတို႔၏ ေလးစားမႈကို ရယူႏိုင္ ခဲ့သည္။ ထိုပုဂၢဳိလ္မ်ားအနက္ တဦးက ေအာက္ပါအတိုင္း ေရးသားခဲ့ပါသည္။
ေအာင္ဆန္း၏ ႏုိင္ငံေရးပညာရွင္အရည္အခ်င္းမ်ား တုိးတက္ႂကြယ္၀လာျခင္းသည္ သူ၏ ပင္ကိုယ္စ႐ိုက္ကား ျဖစ္ေပၚလာေသာ အေျခအေနမ်ားအရ ႀကီးထြားလာႏုိင္စြမ္းရွိေၾကာင္းကို ျပသပါသည္။ သူ႔ဘ၀၏ ေနာက္ဆံုး (၁၀) လတြင္ သူသည္ လက္ေတြ႔အားျဖင့္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္အေနအထား၌ ရွိခဲ့ပါသည္။ ထိုကာလအတြင္း၌ သူသည္ သူ႔ႏုိင္ငံ မည္မ်က်ယ္၀န္း၍ လူမ်ဳိးေပါင္း မည္မွ်စံုၿပီး ျပႆနာမ်ား မည္မွ်႐ႈပ္ေထြးေပြလီလွသည္တို႔ကို စ၍ ဂဃ နဏ သေဘာေပါက္ခဲ့ပါသည္။ အလုပ္မ်ားလြန္းလွသျဖင့္ သူ၏ က်န္းမာေရးထိခိုက္လာသည့္အျပင္ ရံဖန္ရံခါ အလုပ္မႏုိင္မနင္း ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ သို႔ေသာ္ သူကား ေယာကၤ်ားေကာင္းပီသစြာ ဤျဖစ္ရပ္ကို ၀န္ခံသျဖင့္ သူႏွင့္ ေန႔စဥ္ ထိေတြ႔ေနေသာ ၿဗိတိသွ်အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအရာရွိမ်ား၏ ေလးစားမႈကို ရရွိခဲ့ပါသည္။ သူ႔အား လုပ္ၾကံသတ္ ျဖတ္ျခင္းသည္ ေနာင္ျဖစ္ထြန္းလာမည့္ ဥပေဒမဲ့ကာလမ်ားတြင္ သူ႔ေနာက္လိုက္မ်ားကို စည္းကမ္းထိန္းသိမ္း ရန္ စြမ္းေဆာင္ႏုိင္သည့္ တဦးတည္းေသာပုဂၢဳိလ္ကို သူ႔တုိင္းျပည္ ဆံုး႐ံႈးရျခင္းပင္ျဖစ္ပါသည္။
ဇြန္လအေစာပိုင္းတြင္ ဦးေအာင္ဆန္းသည္ တိုင္းျပည္အတြက္ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးလုပ္ငန္းမ်ား စီစဥ္ရန္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ျပည္လမ္းရွိ ‘ဆုိရန္တိုဗီလာ’ အေဆာက္အဦးတြင္ စည္းေ၀းပဲြမ်ား ဆက္တိုက္က်င္းပပါသည္။ ညီ လာခံအဖြင့္မိန္႔ခြန္းတြင္ ဦးေအာင္ဆန္းသည္ အေစာတလ်င္ လိုအပ္ေနေသာ လုပ္ငန္းမ်ားကို မီးေမာင္းထုိးျပ ၿပီး လက္ေတြ႔က်၍ ေလွနံဓားထစ္မဟုတ္ေသာ အစီအစဥ္မ်ားလိုအပ္ေၾကာင္းကို အေလးေပးေျပာသြားပါသည္။ ေလာဘႀကီးလြန္းေသာ စီမံကိန္းမ်ား မျပဳလုပ္မိရန္ႏွင့္ မည္သည့္ကိစၥမ်ား ပထမဦးဆံုး ေဆာင္႐ြက္ရန္လိုသည္ ကို ဆံုးျဖတ္ရန္ အေရးႀကီးေၾကာင္းကိုလည္းေျပာသြားပါသည္။ ထို႔အျပင္ တုိင္းသူျပည္သားတို႔ လက္အတြင္း သို႔ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ ျပန္၍ေရာက္ေနရကား တုိင္းျပည္တြင္ျဖစ္ေပၚသမွ် အနိဌာ႐ံုမ်ားအတြက္ နယ္ခ်ဲ႕စနစ္ ကို အျပစ္တင္တိုက္ခိုက္ျခင္းျဖင့္ အခ်ိန္ႏွင့္အင္အားတို႔ကို အလဟႆမျဖဳန္းၾကရန္ သတိေပးသြားပါသည္။
နယ္ခ်ဲ႕စနစ္ကို တိုက္ဖ်က္ရန္သံုးခဲ့ေသာ လက္နက္မ်ားသည္ လြတ္လပ္ေသာ ႏုိင္ငံတခုကို တည္တံ့ခုိင္ျမဲ၍ တိုးတက္ေစရန္အတြက္ သင့္ေလ်ာ္ေသာ ကိရိယာမ်ားျဖစ္သည္ဟု အစဥ္အျမဲ မတြက္ဆႏုိင္ေၾကာင္း သူ ျပည့္ ျပည့္၀၀ နားလည္ပါသည္။ ဦးေအာင္ဆန္းသည္ ျမန္မာႏုိင္ငံအေနႏွင့္ ႏုိင္ငံတကာမိသားစု အသိုင္းအ၀ိုင္းတြင္ မွန္ကန္ေသာေနရာမွ ပါ၀င္ေဆာင္႐ြက္ႏုိင္မည့္ အနာဂတ္ကာလကိုေမွ်ာ္မွန္းကာ စစ္မွန္ေသာ အမ်ဳိးသားေရး သည္ ႏုိင္ငံတကာအေရးကို အေထာက္အကူျပဳရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း သူ ျမင္ပါသည္။ ဦးေအာင္ဆန္း၏အျမင္ သည္ ေသြးထြက္ေအာင္မွန္သျဖင့္ အခ်ဳိ႕လူမ်ား မခံသာေသာ စကားမ်ဳိးကုိေျပာရန္မတြန္႔ဆုတ္ပါ။ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဇူလုိင္လ ၁၃ ရက္ေန႔တြင္ ေျပာၾကားခဲ့ေသာ သူ၏ ေနာက္ဆံုးမိန္႔ခြန္းတြင္ ျပည္သူတို႔အား မိမိတို႔၏ ခ်ဳိ႕ယြင္း ခ်က္မ်ားကို ျပဳျပင္ရန္၊ စည္းကမ္းရွိရန္၊ ဇဲြ၀ိရိယႀကီးရန္ႏွင့္ အမ်ားအက်ဳိးအတြက္ ကိုယ္က်ဳိးစြန္႔ရန္ စသျဖင့္ ေဆာ္ၾသခဲ့ၿပီး လြတ္လပ္ေရး၏ အက်ဳိးအရသာမ်ား ျပည့္၀စြာ မခံစားႏုိင္မီ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ႐ုန္းကန္ႀကိဳးစားရ ဦးမည္ျဖစ္ေၾကာင္းကိုလည္း သတိေပးခဲ့၏။
ေျဖာင့္မတ္တည္ၾကည္ၿပီး မိမိကိုယ္ကို ဆန္းစစ္ႏုိင္စြမ္းရွိသူပီပီ ဦးေအာင္ဆန္းသည္ သူ၏ အားနည္းခ်က္မ်ား ကို ျပဳျပင္ရန္လိုေၾကာင္းကိုလည္း မိတ္ေဆြမ်ားအား ၀န္ခံခဲ့ပါသည္။ ေက်ာင္းသားေတာ္လွန္ေရးသမား လူငယ္ တေယာက္တြင္ သည္းခံခြင့္လႊတ္ႏုိင္ေသာ အျပစ္အနာမ်ားသည္ ႏိုင္ငံ၏အထင္ကရ ေခါင္းေဆာင္တြင္မူကား လက္ခံခြင့္လႊတ္ဖြယ္ မဟုတ္ေပ။ အေခ်ာကိုင္ရန္လိုေနေသာ အမူအက်င့္မ်ား ရွိေနေသး၏။ အဆင္မေျပလွ ေသာ ေဒါသႀကီးတတ္ျခင္းကို ထိန္းခ်ဳပ္ရေပဦးမည္။ လူမႈဆက္ဆံေရးတြင္လည္း မည္မွ်ပင္ ၿငီးေငြ႔ဖြယ္ျဖစ္ေစ ေလာက၀တ္ပ်ဴငွာေစရန္ ေလ့က်င့္ရေပဦးမည္။
အာဏာလဲႊေျပာင္းေရး အစီအစဥ္မ်ားကို လ်င္ျမန္စြာ တဆင့္ၿပီးတဆင့္ တိုးတက္၍ အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏုိင္ ခဲ့ပါသည္။ ေမလတြင္ က်င္းပေသာ ညီလာခံ၌ ဖဆပလအဖဲြ႔ခ်ဳပ္သည္ မိမိတို႔၏ လြတ္လပ္ေရးႏွင့္ပတ္သက္ ေသာ မူ၀ါဒကို ခ်မွတ္ၿပီး ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏုိင္ငံဟူ၍ ေခၚတြင္မည့္ လြတ္လပ္ေသာ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာပိုင္ သမၼတႏုိင္ငံ၏ အေျခခံဖဲြ႔စည္းပံု ဥပေဒမူၾကမ္းကို ေရးဆဲြရန္ ေကာ္မတီကိုလည္း ဖဲြ႔စည္းလိုက္ပါသည္။ ခက္ခဲ ဆင္းရဲစြာ လံုးပမ္းခဲ့ရေသာ ပန္းတိုင္ လက္တကမ္းမွ်သာ ရွိေတာ့သည္ျဖစ္၍ ဦးေအာင္ဆန္းသည္ တင္းမာမႈ မ်ားေလ်ာ့ကာ ပိုမို၍ ေပ်ာ့ေျပာင္းခ်ဳိသာလာ၏။ သူ၏ တပ္မ်ားကို ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးတြင္ ဦးေဆာင္ခဲ့စဥ္က အံႀကီးတခဲခဲႏွင့္ ေတြ႔ျမင္ရေသာ လူငယ္စစ္ေသနာပတိခ်ဳပ္၏ ပံုပန္းသ႑ာန္ႏွင့္ကား သိသိသာသာ ျခားနား လာပါသည္။ သူ၏ အတြင္းအျပင္သည္ ၾကည္လင္တည္ၿငိမ္၍ ေသာကကင္းစင္သကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနပါသည္။ သို႔ ေသာ္လည္း ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ျခင္းသည္လည္း နက္႐ႈိင္းလွပါသည္။ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေနာက္ ႏုိင္ငံေရးမွ အနား ယူကာ မိသားစုကိစၥမ်ား၊ စာေပေရးသားျခင္းကိစၥမ်ားကိုသာ အခ်ိန္ျပည့္ေပး၍ လုပ္ေဆာင္လိုလားေၾကာင္း ထုတ္ေဖာ္ေျပာခဲ့ပါသည္။
သို႔ေသာ္လည္း ဤဆႏၵကား မျပည့္၀ခဲ့ပါ။ ဇူလိုင္လ (၁၉) ရက္ေန႔ အမႈေဆာင္ေကာင္စီ အစည္းအေ၀းထိုင္ေန စဥ္ အေစာင့္အၾကပ္မ်ားမရွိေသာ စည္းေ၀းခန္းထဲသို႔ ယူနီေဖာင္း၀တ္လူတစု တြန္း၀င္လာ၍ စက္ေသနတ္ မ်ားႏွင့္ပစ္ခတ္ရာ ဦးေအာင္ဆန္း၊ သူ၏အကိုႀကီး ဦးဘ၀င္း အပါအ၀င္ ေကာင္စီ၀င္ (၆) ဦး၊ အထက္တန္းအုပ္ ခ်ဳပ္ေရးအရာရွိတဦးႏွင့္ ကိုယ္ရံေတာ္ေလးတဦးက်ဆံုးခဲ့ရပါသည္။ လူသတ္သမားမ်ား ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္ သြားခဲ့ေသာ္လည္း၊ ၎တို႔အား ဦးေစာေနအိမ္သို႔ ေျခရာခံလိုက္ႏုိင္ခဲ့ပါသည္။ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္းသည္ အၾကံ ႀကီးသူတေယာက္ျဖစ္ၿပီး ‘ေကာင္ေလးတေယာက္ပါပဲ’ ဟူ၍ သူ သတ္မွတ္ေလ့ရွိေသာ ဦးေအာင္ဆန္း ႏုိင္ငံ့ ေခါင္းေဆာင္အဆင့္သို႔ တရွိန္ထိုးတက္သြားသည္ကို လက္မခံႏိုင္ခဲ့ေပ။
ျမန္မာကိုယ္စားလွယ္အဖဲြ႔ႏွင့္ လန္ဒန္သို႔ ထြက္ခြာမသြားမီ လအနည္းငယ္အလိုေလာက္တြင္ ကာကီ၀တ္စံု ၀တ္ဆင္ထားသူမ်ားက ေသနတ္ျဖင့္ ပစ္ခတ္သျဖင့္ ဦးေစာမ်က္ေစ့တြင္ ဒဏ္ရာရခဲ့ပါသည္။ ဦးေစာသည္ ဤ ကိစၥတြင္ ဦးေအာင္ဆန္း၏ ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္တပ္ဖဲြ႔၀င္မ်ား၌ တာ၀န္ရွိသည္ဟု ယူဆကာ ကလဲ့စားေခ်ျခင္းျဖစ္ သည္ဟု အခ်ဳိ႕ကခန္႔မွန္းၾကပါသည္။ သို႔ေသာ္ႏုိင္ငံေတာ္လုပ္ၾကံမႈႏွင့္ပတ္သက္၍ စစ္ေဆးေတြ႔ရွိခ်က္မ်ားအရ အလုပ္အမႈေဆာင္ေကာင္စီတခုလံုးအား သုတ္သင္ေခ်မႈန္းရန္ ညႊန္ၾကားခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ဦးေအာင္ဆန္းႏွင့္ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ားကို ရွင္းလင္းသုတ္သင္လိုက္ျခင္းျဖင့္ သူသာ ျမန္မာႏုိင္ငံအစိုးရေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္လာ မည္ဟူေသာ ထူးဆန္းသည့္ ယံုၾကည္ခ်က္ျဖင့္ လုပ္ႀကံမႈႀကီးကို ဦးေစာ စီစဥ္ခဲ့ဟန္တူပါသည္။ ဦးေစာအေပၚ ရာဇ၀တ္ျပစ္မႈမ်ား က်ဴးလြန္ရန္ အားေပးကူညီမႈအတြက္ အျပစ္ရွိေၾကာင္း စီရင္ဆံုးျဖတ္ၿပီး ေသဒဏ္ခ်မွတ္ လိုက္ပါသည္။
ဦးေအာင္ဆန္း ကြယ္လြန္အနိစၥေရာက္သြားေသာ္လည္း သူ၏ ဘ၀ကိုေပး၍ ႀကိဳးပမ္းခဲ့ရေသာ လြတ္လပ္ေရး ကိုသာ ျမန္မာႏုိင္ငံ ရရွိခဲ့ပါသည္။ အသက္ရွင္က်န္ခဲ့ေသာ ဖဆပလ၀င္မ်ားအနက္ အဆင့္ျမင့္ဆံုးျဖစ္ေသာ ဦးႏုသည္ ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးေရးမ်ားကို ဆံုးခန္းတုိင္ ဆက္လက္ေဆာင္႐ြက္သြားၿပီး ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလ (၄) ရက္ေန႔တြင္ လြတ္လပ္ေသာ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ကို ေမြးဖြားခဲ့ပါသည္။
နိဂံုးေခတ္သစ္ ျမန္မာႏုိင္ငံသမုိင္း သုေတသီတဦးျဖစ္သူ အေမရိကန္ပညာရွင္ ဖရင့္၊အင္၊ထေရဂါ ေရးသားခဲ့ ေသာ ေအာက္ပါ စကားေကာက္ႏုတ္ခ်က္ကို ဤေနရာ၌ ေဖာ္ျပက သင့္ေတာ္မည္ထင္ပါသည္။ မဟာလူသား တဦး၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားအေနျဖင့္သာ ျဖစ္ရပ္စဥ္ကို တင္ျပျခင္းသည္ သမုိင္းကို လဲြမွားစြာ ျမင္ျခင္းျဖစ္ပါ သည္။ ဤစာအုပ္တြင္လည္း ထိုကဲ့သို႔ တင္ျပျခင္းမ်ဳိး အတုိင္းအတာတခုအထိ ပါ၀င္ခဲ့ပါလွ်င္ ထိုအတိုင္းအ တာအထိ လဲြမွားေသာအျမင္ရွိခဲ့သည္ဟု ဆိုႏုိင္ပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ထိုစဥ္က ျမန္မာျပည္အေျခအေနအရ သခင္မ်ား ႏုိင္ငံေရးရာထူးေနရာ ရရွိခဲ့ခ်ိန္မွစ၍ လြတ္လပ္ေရးအ႐ုဏ္တက္ခ်ိန္ျဖစ္ေသာ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါ ရီလတိုင္ (၁၂) ႏွစ္ကာလအတြင္း စြမ္းေဆာင္ႏိုင္မႈမ်ားကို ျဖစ္ရပ္စဥ္အလံုးစံုအေပၚ လႊမ္းျခံဳခဲ့ေသာ ေအာင္ ဆန္း၏ ေခါင္းေဆာင္မႈ႐ႈေထာင့္မွ စိစစ္ျခင္းကား မွန္ကန္သင့္ေလ်ာ္သည္ဟု ထင္မိပါသည္။
အျခားတဖက္မွၾကည့္လွ်င္လည္း အထက္ေဖာ္ျပပါ သေဘာတရားကား မွန္ကန္ပါသည္။ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရး လႈပ္ရွားမႈ ေနာက္ခံကားကို အေျချပဳ၍သာ ဦးေအာင္ဆန္း၏ ဘ၀ကို ေလ့လာႏိုင္မည္ျဖစ္ပါသည္။ ထိုကဲ့သို႔ ခ်ဥ္းကပ္နည္းသည္ သူ၏ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာအပိုင္းကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈရာေရာက္ႏုိင္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ သူ႔အသက္ (၂၀) ေက်ာ္ေက်ာ္ ေက်ာင္းသားႏုိင္ငံေရးေလာကထဲ ၀င္ခဲ့စဥ္ကစ၍ သူ၏ ဘ၀ႏွင့္ လြတ္လပ္ေရးႀကိဳးပမ္းမႈ သည္ ခဲြျခား၍မရေလာက္ေအာင္ ေရာေထြးဆက္ႏြယ္ေနသည့္အျပင္ ဦးေအာင္ဆန္းကား သူ၏ အဇၩတၱသႏၱန္ ႏွင့္ ကြာျခားေသာ ဗဟိဒၶအသြင္ကို လူထုေရွ႕ေမွာက္ ဘန္းျပသူမ်ဳိး မဟုတ္ခဲ့ပါ။ သူ၏ ႐ုပ္ပံုလႊာတခုလံုးကို ျခံဳ၍ ၾကည့္ပါက ျမင့္မားေသာရည္မွန္းခ်က္၊ ခုိင္မာျပတ္သားေသာ စိတ္ဓာတ္တို႔ျဖင့္ သူ၏ႏုိင္ငံ လြတ္လပ္ေရးရေစ ရန္ ေခါင္းေဆာင္မႈေပးခဲ့ေသာ သိကၡာသမာဓိ ႀကီးမားသည့္ လူငယ္တဦးကို ျမင္ရေပမည္။
သူ၏ ႏုိင္ငံေရးအတိုက္အခံမ်ားႏွင့္ သူ၏ ႏုိင္ငံကို အုပ္ခ်ဳပ္ေနေသာ ႏုိင္ငံျခားသားမ်ားကို တိုက္ခိုက္ခဲ့သျဖင့္ သူ႔အား သစၥာေဖာက္ဟု ျမင္ခဲ့သူတို႔က ဦးေအာင္ဆန္းသည္ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားမႈလိုလားသျဖင့္ အၾကင္နာ ကင္းသည္၊ ဆင္ျခင္တံုတရား ေခါင္းပါးသည္၊ ႏွစ္ဖက္ခြၽန္လုပ္တတ္သည္ဟု စြပ္စဲြခဲ့ၾက၏။ ထိုကဲ့သို႔ေသာ စြပ္စဲြ ခ်က္မ်ားကို သူ၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မွတ္တမ္းအေပၚ အေျချပဳ၍ အကဲျဖတ္ႏုိင္ပါသည္။ အျခားသူမ်ား ပိုမို၍ ေကာင္းမြန္ေသာ ေခါင္းေဆာင္မႈေပးႏုိင္သည္ဟု သူ ယံုၾကည္သ၍ ေနာက္လိုက္ေနရာမွ တာ၀န္ကို ေစတနာ ျပည့္၀စြာထမ္းေဆာင္ခဲ့ပါသည္။ သူတဦးတည္းသာ တုိင္းျပည္ကို ညီၫြတ္မႈေပးကာ လြတ္လပ္ေရးပန္းတိုင္သို႔ ေရာက္ရန္ ေခါင္းေဆာင္မႈေပးႏုိင္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ထင္ရွားလာေသာအခါမွ သူသည္ ဗဟိုမ႑ိဳင္ေနရာကို ယူ ခဲ့ပါသည္။
ေက်ာင္းသားဘ၀ကပင္ သူ၏ ရင္းႏွီးေသာ ႏုိင္ငံေရးလုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ျဖစ္ခဲ့သူ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းက မည္သူကမွ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအား ေခါင္းေဆာင္ေနရာကို ေပးခဲ့သည္မဟုတ္ဘဲ သူ၏ လုပ္ရည္ကိုင္ရည္ ႂကြယ္၀မႈ ေၾကာင့္ ေခါင္းေဆာင္ေနရာကို ရရွိခဲ့ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာဆိုခဲ့ပါသည္။ ဦးေအာင္ဆန္းသည္ သုန္မႈန္ျခင္းႏွင့္ စိတ္လႈပ္ရွားသျဖင့္ ေပါက္ကဲြျခင္းမ်ား ရွိခဲ့ေသာ္လည္း လြတ္လပ္ေရးလႈပ္ရွားမႈအက်ဳိးငွာ စုေပါင္းဆံုးျဖတ္ခ်က္ မ်ား ခ်ရာတြင္ သူ၏ ပုဂၢဳိလ္ေရးရာခံစားခ်က္မ်ားႏွင့္ အလိုဆႏၵတို႔ကို မည္ေသာအခါမွ် အသားမေပးခဲ့ေခ်။ လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပဲြအဆင့္ဆင့္၌ သူသည္ ရင္းႏွီးေသာ ႏုိင္ငံေရးလုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ားႏွင့္ တုိင္ပင္ေဆာင္ ႐ြက္၍ တရားမွန္ေ၀ဖန္ခ်က္မ်ားကို လက္ခံကာ အသင့္ေတာ္ဆံုးျဖစ္မည္ထင္ပါက တာ၀န္မ်ားကို လဲႊေျပာင္းခဲြ ေ၀ေပးပါသည္။
သို႔ေသာ္ ကိုယ္က်ဳိးရွာသမားမ်ား၊ တာ၀န္မဲ့လုပ္ရပ္မ်ားႏွင့္ လြတ္လပ္ေရးႀကိဳးပမ္းမႈကို ထိပါးႏုိင္မည့္ အလုပ္ ပ်က္ကြက္မႈမ်ားကို သည္းမခံပါ။ သူသည္ တရားမွ်တမႈႏွင့္ ဒီမုိကေရစီ၀ါဒတို႔ကို ယံုၾကည္လက္ခံကာ သူ၏ ကုိယ္ပိုင္ဆံုးျဖတ္ခ်က္အရလုပ္ပါက ပိုမို၍ေကာင္းမြန္မည္ျဖစ္ေသာအခ်ိန္အခါမ်ား၌ပင္ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ား ၏ အလိုက် ေဆာင္႐ြက္ခဲ့သည္လည္းရွိခဲ့၏။ အမႈေဆာင္ေကာင္စီေခါင္းေဆာင္အေနႏွင့္ သူ၏အျမင္ကို အျခား သူမ်ားလက္ခံေစရန္ အေပၚစီးႏွင့္ ေဆာင္႐ြက္ခဲ့ျခင္းမရွိခဲ့ပါ။ အားလံုးက လြတ္လပ္၊ ပြင့္လင္း၊ ျပည့္စံုစြာ ေဆြး ေႏြးၿပီးမွ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ၾကပါသည္။
သူကိုယ္တုိင္ ပြင့္လင္းစြာ ၀န္ခံခဲ့သည့္အတုိင္း သူသည္ အမွားအယြင္း ကင္းသူမဟုတ္ပါ။ သို႔ေသာ္ သူ၏ စိတ္ ရည္ဥာဏ္ရည္ကား အစဥ္သျဖင့္ ႀကီးထြားတုိးတက္ႏုိင္စြမ္းရွိခဲ့ပါသည္။ ဦးေအာင္ဆန္းသည္ အစြန္းေရာက္ တယူသန္သမားမ်ားကုိ စဲြေဆာင္ႏုိင္စြမ္းထက္ မိမိတို႔ ယံုၾကည္ေလးစားေသာ ေခါင္းေဆာင္ေအာက္တြင္ စိတ္ ၿငိမ္းေအး ကိုယ္ခ်မ္းသာစြာျဖင့္ မိမိတို႔ဘ၀ကို ႏွင္လိုေသာ သာမန္ျပည္သူတို႔ကို စဲြေဆာင္ႏုိင္စြမ္းရွိခဲ့ပါသည္။ ျပည္သူတို႔သည္ ၎တို႔ေမွ်ာ္မွန္းထားေသာ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း အရည္အေသြးမ်ား ဦးေအာင္ဆန္း၌ ရွိသည္ ဟု ျမင္ခဲ့၏။ သူကား ကိုယ္က်ဳိးထက္ ႏုိင္ငံ့အက်ဳိးကို ဦးစားေပးခဲ့သည္။ သူ၏အာဏာ အထြတ္အထိပ္ ေရာက္ ေနသည့္ အခ်ိန္တြင္ပင္ ဆင္းဆင္းရဲရဲ ဟန္ပန္မရွိ ေနထိုင္ခဲ့သည္။
ေခါင္းေဆာင္တို႔၏ အထူးအခြင့္အေရးမ်ားကို မမက္ေမာဘဲ ေခါင္းေဆာင္မႈတာ၀န္မ်ားကို လက္ခံခဲ့သည္။ ထို႔ အျပင္ သူသည္ ႏုိင္ငံေရးပါးနပ္လိမၼာမႈႏွင့္ ႏုိင္ငံအုပ္ခ်ဳပ္ေရးကြၽမ္းက်င္မႈစြမ္းအားႀကီးေသာ္လည္း သူ၏အတြင္း သေဘာထား၏ နက္႐ႈိင္းလွေသာ ႐ိုးသားမႈကား မည္ေသာအခါမွ် တိမ္ေကာသြားျခင္း မရွိခဲ့ပါ။ ျမန္မာႏုိင္ငံ ျပည္သူလူထုအတြက္ ဦးေအာင္ဆန္းသည္ မိမိတို႔ လိုလားေတာင့္တေနခ်ိန္တြင္ ႏိုင္ငံ၏ ဂုဏ္သိကၡာကိုဆည္ ရန္ ေပၚေပါက္လာခဲ့သူျဖစ္ပါသည္။ သူ၏ ဘ၀သည္ ျပည္သူတို႔ စိတ္အားတက္ႂကြ အတုယူဖြယ္ရာျဖစ္သကဲ့သို႔ သူ႔အား သတိရလြမ္းဆြတ္ျခင္းသည္ ျပည္သူတို႔၏ ႏုိင္ငံေရးအသိစိတ္ကို လမ္းမလဲြေစရန္ ထိန္းကြပ္မႈအျဖစ္ တည္ရွိလ်က္ေနပါသည္။
ေအာင္ဆန္းစုၾကည္
