ေဆာင္းပါး
ဘာတီလင္တနာ (Bertil Lintner)
စေနေန႔၊ ဇြန္လ 13 2009 15:36 - ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္
ရက္စက္၍ လွ်ဳိ႕ဝွက္သိပ္သည္းေသာ ျမန္မာစစ္အစိုးရအတြက္ ေျမာက္ကိုရီးယားက လိႈဏ္ေခါင္းမ်ား တူးေဖာ္ေပးေနျခင္း
ဘန္ေကာက္ (ေယးလ္ဂလိုဘယ္ ) ။ ။ ဒံုးက်ည္ႏွင့္ ညဴကလီယာ နည္းပညာ၊ ေငြတုျပဳလုပ္ျခင္းႏွင့္ စီးကရက္ ေမွာင္ခိုလုပ္ငန္း၊ ႏိုင္ငံရပ္ျခား တုိင္းျပည္မ်ားတြင္ ဟန္ျပကုမၸဏီမ်ား ေပ်ာ္ပြဲစား႐ုံမ်ား ဖြင့္လွစ္လုပ္ကိုင္ျခင္း၊ အေရွ႕အလယ္ပိုင္း ေဒသသို႔ အလုပ္သမားမ်ား တင္ပို႔ျခင္း၊ ဤလုပ္ငန္းတို႔မွာ ၿပံဳယမ္းရွိ စစ္အစိုးရအတြက္ အေရးတၾကီး လိုအပ္ေနေသာ ႏိုင္ငံျခားေငြေၾကးမ်ား ရွာေဖြရာတြင္ ေျမာက္ကိုရီးယားတို႔ အလြန္ကၽြမ္းက်င္၍ တီထြင္ ဖန္တီးမႈရွိစြာ လုပ္ကိုင္ႏိုင္ေသာ အလုပ္မ်ား ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ဤလိႈဏ္ေခါင္းေဖာက္လုပ္ငန္း ကၽြမ္းက်င္မႈကို ႏိုင္ငံျခားအလုပ္ အပ္ႏွံသူမ်ားအတြက္ လုပ္ကိုင္ေပးသည္ ဆိုသည္မွာ လူသိနည္းေသာ စီးပြါးေရး လုပ္ငန္းတခု ျဖစ္သည္။ စိတ္ဝင္စားဖြယ္ ဤစီးပြါးေရးလုပ္ငန္းအေၾကာင္း တေစ့တေစာင္း သိရွိႏိုင္သည့္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ လွ်ဳိ႕ဝွက္႐ိုက္ကူး ေပးပို႔လိုက္ေသာ ဓါတ္ပံုမ်ားကို ဤသတင္းေထာက္က ရရွိထားပါသည္။
၂၀၀၃ ခုႏွစ္မွ ၂၀၀၆ ခုွႏွစ္အတြင္း ႐ိုက္ကူးထားသည့္ ဤဓါတ္ပံုမ်ားတြင္ တကမၻာလံုးက ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ က်င္းပမည့္ ေရြးေကာက္ပြဲကို အေမွ်ာ္ၾကီး ေမွ်ာ္ေနခ်ိန္တြင္ စစ္အစိုးရက လိႈဏ္ေခါင္းမ်ား တေမွ်ာ္တေခၚ တူးေဖာ္ျခင္းျဖင့္ အလုပ္ရႈပ္ေနသည္ကို ေတြ႔ရႏိုင္သည္။ ျပင္ပကမၻာကျဖစ္ေစ၊ သူ႔ျပည္သူမ်ားကျဖစ္ေစ ေပးလာမည့္ မည္သည့္ ၿခိမ္းေျခာက္မႈမ်ဳိးကိုမဆို ၾကံ့ၾကံ့ခံႏိုင္မည့္ ဤေျမ ေအာက္ အေဆာက္အအံုမ်ားကို ေျမာက္ကိုရီးယား ပညာရွင္မ်ားက ကူညီ ေဆာက္လုပ္ေပးေနသည္။ ဤလိႈဏ္ေခါင္းမ်ားသည္ ေျမာက္ကိုရီးယားႏိုင္ငံက တက္တက္ႂကြႂကြ လုပ္ကိုင္ေပးေန သည္ဟု ဆိုသည့္ ညဴကလီယာ နည္းပညာဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေရး လုပ္ငန္းႏွင့္ ပတ္သက္မႈရွိသည္ မရွိသည္ကိုမူ မသိရပါ။ (ျမန္မာ့ညဴကလီယာ မက္ေမာမႈတြင္ ရႈ)
ယခု ထုတ္ေဝျဖန္႔ခ်ိလိုက္ေသာ ဓါတ္ပံုမ်ားတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အသစ္ တည္ေဆာက္ထားေသာ ခံတပ္ ၿမိဳ႕ေတာ္ၾကီး ေနျပည္ေတာ္၌ ေျမေအာက္ အေဆာက္အအံုမ်ား အႏွံ႔အျပား ကြန္ရက္သဖြယ္ တည္ေဆာက္ထားသည္ကို ေတြ႔ရႏိုင္သည္။ စစ္အစိုးရသည္ သူ၏ အုပ္ခ်ဳပ္မႈ ယႏၲယားကို ၂၀၀၅ ခုႏွစ္ ႏိုဝင္ဘာလ၌ ၿမိဳ႕ေတာ္ေဟာင္း ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွ ကီလိုမီတာ ၄၆၀ (မိုင္ ၃၀၀) အကြာတြင္ လံုးလံုး အသစ္ တည္ေဆာက္ထားေသာ ေနရာသစ္သို႔ ေရႊ႔ေျပာင္းသြားခဲ့သည္။
ဘုရင္မင္းျမတ္တို႔၏ ဘံုဗိမာန္ ဟု အဓိပၸါယ္ရေသာ ေနျပည္ေတာ္သည္ စစ္အစိုးရအတြက္ အာဏာ၏ သေကၤတျဖစ္ၿပီး ကိုလိုနီေခတ္မတိုင္ခင္ ေရွးလက္နက္ႏိုင္ငံေတာ္ ထူေထာင္ခဲ့သာ ဘုရင္မ်ား အစဥ္အလာအတိုင္း ႏိုင္ငံသစ္ကို ထူေထာင္လုိသည့္ ဆႏၵႏွင့္အညီလည္း ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ေျမေအာက္တြင္ တည္ေဆာက္ထားေသာ အေဆာက္ဦမ်ားမွာမူ စစ္တပ္က အာဏာကို စြဲစြဲၿမဲၿမဲခ်ဳပ္ကိုင္ ထားလိုသည့္ သေဘာသာ ျဖစ္သည္ဟု ယူဆရသည္။ ေနာက္ထပ္ လိႈဏ္ေခါင္းမ်ားႏွင့္ ေျမေအာက္ အစည္းအေဝး ခန္းမမ်ားကို ေတာင္ၾကီးၿမိဳ႕အနီးတြင္ တည္ေဆာက္ထားၿပီး ျဖစ္သည္။ ေတာင္ၾကီးသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံအေရွ႕ေျမာက္ ရွမ္းျပည္နယ္၏ ၿမိဳ႕ေတာ္ျဖစ္ၿပီး ဆယ္စုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ တည္ရွိေနခဲ့ေသာ ေသာင္းက်န္းမႈ မ်ားစြာ၏ ေနရပ္ရင္းလည္း ျဖစ္သည္။ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္ ဇြန္လအတြင္းက ႐ိုက္ကူးထားေသာ ဓါတ္ပံုအခ်ဳိ႕တြင္ ေျမာက္ကိုရီးယား ပညာရွင္မ်ား ေနျပည္ေတာ္ ေဒသအတြင္း အစိုးရ ဧည့္ေဂဟာတခုမွ အရပ္ဝတ္မ်ားျဖင့္ ထြက္လာပံုကုိ ေတြ႔ရသည္။ သူတို႔အနီးရွိ ျမန္မာ အလုပ္သမားမ်ားႏွင့္ ပုံသ႑န္ ကြဲျပားေနေသာ အဆိုပါ ပညာရွင္မ်ားမွာ ေျမာက္ကိုရီးယား လူမ်ဳိးမ်ား ျဖစ္သည္ဟု အာရွသံတမန္မ်ားက ခြဲျခားျပပါသည္။
ယင္းသည္ ေျမာက္ကိုရီးယား သူလွ်ဳိမ်ားက ရန္ကုန္ၿမိဳ႕အာဇာနည္ဗိမာန္တြင္ ၁၉၈၃ ခုႏွစ္က ဗံုးေထာင္ တိုက္ခိုက္၍ ထိုစဥ္က ဒုတိယဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ႏွင့္ အျခားဝန္ၾကီး ၃ ဦး အပါအဝင္ ေတာင္ကိုရီးယားအရာရွိမ်ား ေသဆံုးသြားခဲ့၍ သံတမန္ အဆက္ျဖတ္အၿပီး ယခုတဖန္ တပတ္ျပန္ေက်ာ့၍ ဆက္ဆံေရးသစ္မ်ား ထူေထာင္လာျခင္း ျဖစ္သည္၊
ျမန္မာႏွင့္ေျမာက္ကိုရီးယား သံတမန္မ်ားအၾကား လွ်ဳိ႕ဝွက္ ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားသည္ ၁၉၉ဝ စုႏွစ္မ်ား ကတဲက ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕တြင္ စတင္ျပဳလုပ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ယခင္ ဆယ္စုႏွစ္အတြင္း ရန္လိုေသာ အျပဳအမူမ်ား ရွိခဲ့လင့္ကစား သူတုိ႔တြင္ ဘံုတူညီေသာ အခ်က္အလက္မ်ားစြာ ရွိေနသည္ ဆိုသည္ကို ႏွစ္ဘက္စလံုးက သိျမင္လာခဲ့ၾကသည္။ အေျခခံ အက်ဆံုး လူ႔အခြင့္အေရးကို ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း ခ်ဳိးေဖာက္ေနျခင္းႏွင့္ ၿပံဳယမ္း၏ ႏူကလီးယား လက္နက္ အစီအစဥ္မ်ားေၾကာင့္ ႏွစ္ႏိုင္ငံစလံုးမွာ ႏိုင္ငံတကာ၏၊ အထူးသျဖင့္ အေမရိကန္၏ မၾကံဳစဖူးေသာ ျပစ္တင္ရႈတ္ခ်မႈကို ခံေနရသည္။ ျမန္မာ ႏိုင္ငံအတြက္လည္း တိုးပြါးလာေနေသာ ၿမိဳ႕ျပအံုႄကြမႈမ်ားႏွင့္ နယ္စပ္ရွိ တိုင္းရင္းသား သူပုန္မ်ားကို ႏွိမ္နင္းရန္အတြက္ စစ္နက္လက္ပစၥည္းမ်ား ပိုမို လိုအပ္လာေနသည္။ ေျမာက္ကိုရီးယားကလည္း ရိကၡာ၊ ရာဘာ ႏွင့္ အျခား အေျခခံကုန္စည္မ်ားကို လိုအပ္ေနသည္၊ ဘာတာစနစ္ျဖင့္ ေရာင္းဝယ္လိုလွ်င္လည္း လက္ခံလိုသည္။ ဤအခ်က္သည္ ေငြေၾကး ခ်ဳိ႕တဲ့ေနေသာ ျမန္မာဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးမ်ားအတြက္ အကိုက္ပင္ ျဖစ္သည္။ `သူတို႔ခ်င္း ေက်ာခ်င္းကပ္ၿပီး အျပန္အလွန္ အကာအကြယ္ေပးဘို႔ အသင့္ျပင္ထားၾကတာ` ဟု ဘန္ေကာက္အေျခစိုက္ အေနာက္တိုင္း သံတမန္တဦးက ေျပာသည္။ `ျမန္မာဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးေတြက အေမရိကန္ကို အာခံရဲလို႔ဆိုၿပီး ေျမာက္ကိုရီးယားေတြကို သေဘာက်တယ္၊ သူတို႔လဲ ဒီလို လုပ္ခ်င္ေနၾကတယ္`။
အျပန္အလွန္ လွ်ဳိ႕ဝွက္ လည္ပတ္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ၿပီးေနာက္ ေျမာက္ကိုရီယား လက္နက္မ်ား ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ စတင္ ေရာက္ရွိလာခဲ့သည္။ ဤထူးျခား ဆန္းၾကယ္ေသာ ျမန္မာႏွင့္ ေျမာက္ကိုရီးယား ႏွစ္ႏိုင္ငံအၾကား ဆက္ဆံမႈကို အေရွ႕ဖ်ား စီးပြါးေရးစာေစာင္ (FEER) က ၂ဝဝ၃ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ ၁ဝ ရက္ေန႔တြင္ ပထမဆံုး ေဖာ္ထုတ္လုိက္သည္။ ၁၅ ေယာက္ အေယာက္ ၂ဝ ခန္႔ရွိေသာ ေျမာက္ကိုရီးယား ပညာရွင္မ်ားကို ျမိဳ႕ေတာ္ေဟာင္း ရန္ကုန္ရွိ ထိုအခ်ိန္က အစိုးရ ဧည့္ေဂဟာတခု၌ ျမင္ေတြ႔ခဲ့ရသည္။ ၁၉၈၃ ခုႏွစ္က ျဖစ္ပြါးခဲ့ေသာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ဗံုးေပါက္ကြဲမႈေၾကာင့္ ထုိသတင္းကို သံသယျဖင့္ ၾကည့္ျမင္ခဲ့ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ၂ဝဝဝ စုႏွစ္ အစပိုင္းတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ ေျမာက္ကိုရီး ယားမွ စစ္ေျမျပင္သံုး အေျမာက္ၾကီးမ်ား ျမင္ေတြ႔ရေသာ အခါတြင္မွ ေျမာက္ကိုရီးယား ႏိုင္ငံသည္ မဟာမိတ္သစ္တရပ္ကုိ ရွာေဖြေတြ႔ရွိသြားခဲ့ၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းလင္းသြားခဲ့သည္။ ယင္းမွာ ႏွစ္ႏိုင္ငံ သံတမန္ အဆက္အသြယ္ ျပန္လည္ ထူေထာင္သည့္ ၂ဝဝ၇ ခုႏွစ္ဧၿပီလ မတိုင္မီ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကတဲက ျဖစ္ပ်က္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။
`၁၉၅ဝ စုႏွစ္မ်ားက ႐ုရွပံုစံကို အေျခံခံထားတာ ျဖစ္ေပမဲ့ ဒီလက္နက္ေတြ (အေျမာက္ၾကီး) ေတြက စိတ္ခ်ရတယ္၊ စစ္ပြဲေတြမွာ အစစ္ေဆး အစမ္းသပ္ခံၿပီးသား ျဖစ္တယ္` ဟု ၾသစေၾတလ်လူမ်ဳိး ျမန္မာႏိုင္ငံဆိုင္ရာ ပညာရွင္ Andrew Seth က ၂ဝဝ၄ ခုႏွစ္က ၾသစေၾတလ်ႏိုင္ငံ အမ်ဳိးသား တကၠသိုလ္သို႔ တင္သြင္းေသာ စာတန္းတြင္ ေရးသားေဖာ္ျပထားသည္။ `ဤလက္နက္မ်ားေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံက အင္အားခ်ည့္နဲ႔ေနေသာ တာေဝးပစ္ အေျမာက္လက္နက္ၾကီးမ်ား၏ စြမ္းေဆာင္ရည္တြင္ သိသိသာသာ တိုးတက္မႈ ရရွိသြားခဲ့သည္` ဟု ေရးသားထားသည္။ ထုိအခ်ိန္ကတဲက ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ေျမာက္ကိုရီးယားႏိုင္ငံမွ ယာဥ္တင္ဒံုးပစ္ ေလာင္ခ်ာမ်ား၊ တ႐ုတ္ျပည္မွ ရရွိထားေသာ စစ္သေဘၤာမ်ားတြင္ တပ္ဆင္အသံုးျပဳရန္အတြက္ဟု ယူဆရေသာ ေျမျပင္မွ ေဝဟင္ပစ္ ဒံုးက်ည္မ်ားကိုလည္း ဝယ္ယူ တင္သြင္းခဲ့သည္။
ထို႔ေနာက္ လိႈဏ္ေခါင္းတူး ကၽြမ္းက်င္သူမ်ား ေရာက္ရွိလာျပန္သည္။ ဇီဝႏွင့္ ဓါတုလက္နက္ အစီအစဥ္မ်ား အပါအဝင္ ေျမာက္ကိုရီးယားႏိုင္ငံ၏ ကာကြယ္ေရး စက္႐ုံ အမ်ားစုႏွင့္ အျခား စစ္တပ္ႏွင့္ အစိုးရ အေဆာက္အအံုမ်ားကို ေျမေအာက္တြင္ တည္ေဆာက္ထားျခင္း ျဖစ္သည္။ ဤစက္႐ုံမ်ားထဲတြင္ လူသိထားၿပီး ျဖစ္ေသာ စက္႐ုံမ်ားျဖစ္သည့္ Ganggye, Sakchu တို႔မွ စက္႐ုံမ်ား ပါဝင္သည္။ ထိုေနရာမ်ားတြင္ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာေသာ ပညာရွင္မ်ား၊ အလုပ္သမားမ်ားက ေတာင္ေအာက္တြင္ ဥမင္လိႈဏ္ေခါင္းမ်ား တူးေဖာ္ ေဖာက္လုပ္ေနခဲ့ၾကသည္။ ဤနည္းပညာ ကၽြမ္းက်င္မႈကို ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ တင္ပို႔ ေရာင္းခ်ေနသည္ ဆိုသည္ကို ပထမဆံုး မွတ္တမ္းတင္ႏိုင္ခဲ့သည္မွာ ၂ဝဝ၆ ခုႏွစ္ ဇြႏ္လက ျဖစ္သည္။ ေျမာက္ကိုရီးယား ဥမင္လိႈဏ္ေခါင္း တူးေဖာ္ေရး ကၽြမ္းက်င္သူ အဖြဲ႔တဖြဲ႔ လုပ္ကြက္ထဲတြင္ ေရာက္ေနၿပီ ဆိုသည္ကို အတည္ျပဳ အေၾကာင္းၾကားသည့္ ေနျပည္ေတာ္မွ ေၾကးနန္းတေစာင္ကို ေထာက္လွမ္းေရး ေအဂ်င္စီမ်ားက ၾကားျဖတ္ ဖမ္းမိခဲ့သည္။ ၃ ႏွစ္ ၾကာၿပီးေနာက္ ယခုထုတ္ျပန္လုိက္သည့္ ဓါတ္ပံုမ်ားသည္ ဤသတင္းမ်ား၏ မွန္ကန္တိက်မႈကို အတည္ျပဳ ေပးလိုက္သည္။ ယခုအခ်ိန္တြင္ ဤဥမင္လိႈဏ္ေခါင္းမ်ားသည္ ေတာင္ၾကီးၿမိဳ႕က ဥမင္မ်ားကဲ့သုိ႔ပင္ ၿပီးစီးေလာက္ၿပီ ျဖစ္သည္။ ဤေကာင္းစြာ ဖံုးကြယ္ထားေသာ ဥမင္မ်ားက ၁၉၈၈-၈၉ ခုႏွစ္မ်ား အတြင္းက ျဖစ္ပြါးခဲ့ေသာ လူထုအံုႄကြမႈမ်ား အတြင္းကလုိ အရပ္သားမ်ားက အစိုးရ အေဆာက္အဦမ်ားကို ဝင္စီးမည့္ အႏၲရာယ္မွ ေကာင္းစြာ ကာကြယ္ၿပီး ျဖစ္ေစသည္။ ႏိုင္ငံတကာႏွင့္ ကင္းကြာေနေသာ စစ္အစိုးရသည္ ဤနက္နက္ တူးထားေသာ ကတုတ္မ်ားကို အာဖဂန္ရွိ တာလီဘန္မ်ားႏွင့္ အီရတ္ရွိ ဆက္ဒမ္ ဟူစိန္အစိုးရတို႔လို ေလေၾကာင္းမွ တိုက္ခိုက္လာလွ်င္လည္း ေနာက္ဆံုးအဆင့္ အေနျဖင့္ ကာကြယ္ ခုခံႏိုင္ေအာင္ ျပဳလုပ္ထားျခင္း ျဖစ္သည္ဟု သတင္းရပ္ကြက္မ်ားက ေျပာျပၾကသည္။ ဤလက္နက္မ်ားအတြက္ ျမန္မာႏိုင္ငံက ဘာေတြ ဘယ္မွ် ေပးလိုက္ရသည္ ဆိုသည္မွာမူ မရွင္းလင္းေသးပါ။ ျဖစ္ႏိုင္သည္မွာမူ ျမန္မာႏိုင္ငံေျမာက္ပိုင္း ျမစ္ေအာက္ၾကမ္းျပင္တြင္ ရွိေနေသာ ေရႊမ်ား၊ သို႔မဟုတ္ စားနပ္ရိကၡာတို႔ျဖင့္ လဲလွယ္ခဲ့ရျခင္း ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ သို႔မဟုတ္ အျခားသတၱဳမ်ားလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ေျမာက္ကိုရီယား၏ ဥမင္လိႈဏ္ေခါင္း စီးပြါးေရးအတြက္ တခုတည္းေသာ ေဖာက္သည္ႏိုင္ငံေတာ့ မဟုတ္ပါ။
၂ဝဝ၆ ခုႏွစ္ စစ္ပြဲအၿပီးတြင္ ဟစ္ဇဘိုလာ စစ္ေသြးႄကြမ်ား စြန္႔ခြါသြားခဲ့ေသာ ေျမေအာက္ အေဆာက္အအံု အေတာ္မ်ားမ်ားကို အစၥေရးႏွင့္ ကုလသမဂၢ တပ္ဖြဲ႕မ်ားက လက္ဘႏြန္ႏိုင္ငံ ေတာင္ပိုင္းတြင္ ရွာေဖြေတြ႔ရွိခဲ့သည္။ တိုက္ဆုိင္သည္လားေတာ့ မသိ၊ ဤဥမင္မ်ားႏွင့္ အစည္းအေဝးမ်ား က်င္းပႏိုင္ ေလာက္ေအာင္ က်ယ္ဝန္းေသာ ေျမေအာက္ အခန္းက်ယ္ၾကီးမ်ားသည္ ေတာင္ႏွင့္ေျမာက္ ကိုရီးယားႏွစ္ႏိုင္ငံကို ပိုင္းျခားထားေသား စစ္မဲ့ဇံုအတြင္း ေတာင္ကိုရီးယား တပ္ဖြဲ႕မ်ားက ေဖာ္ထုတ္ ေတြ႔ရွိခဲ့သည့္ ဥမင္မ်ား၊ ေျမေအာက္ခန္းမ်ားႏွင့္ တေထရာတည္း တူေနသည္။ ျမက္ခင္းမ်ား၊ ၿခံပုတ္မ်ားအတြင္း ကြယ္ဝွက္ထားေသာ ေျမာင္းဖံုး လူဝင္ေပါက္အရြယ္ ေသးငယ္ေသာ အေပါက္ကေလးမ်ားမွ ဆင္းသြားလွ်င္ သံမဏိျဖင့္ အေခ်ာကိုင္ထားေသာ ေျမတြင္း ဥမင္မ်ားမွတဆင့္ အခန္းက်ယ္ၾကီးမ်ား အတြင္းသို႔ ေရာက္ရွိသြားႏိုင္သည္။ ထုိအခန္းက်ယ္ၾကီးမ်ားတြင္ လွ်ပ္စစ္၊ ေလဝင္ေလထြက္ စနစ္၊ ေရပန္း တပ္ဆင္ထားသည့္ ေရခ်ဳိးခန္းမ်ားႏွင့္ ေရေျမာင္းစနစ္ ပါဝင္ေသာ အခန္းက်ယ္ၾကီးမ်ား အတြင္းသို႔ ေရာက္ရွိသြားသည္။ အခ်ဳိ႕ေသာ ဥမင္မ်ားကို မီတာ ၄ဝ အနက္ အစၥေရးနယ္စပ္မွ မီတာ ၁ဝဝ အကြာခန္႔တြင္ေတြ႔ရွိခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ဤဥမင္မ်ားတူးေဖာ္ရာတြင္ ေျမာက္ကိုရီးယားတို႔ ပါမပါဆိုသည္ကုိ ဆန္းစစ္ရန္မွာမူ ခက္ခဲပါသည္။ အစၥေရး စံုစမ္းစစ္ေဆးေရး သတင္းသမား (Investigative Journalist) Ronen Bergman ၏ အဆုိအရမူ အေနာက္သို႔ ကူးေျပာင္းခိုလံႈလာေသာ အီရန္ ေတာ္လွန္ေရး အေစာင့္တပ္ အၾကီးတန္း အရာရွိတဦး၏ အေျပာအရ `ရာေပါင္းမ်ားစြာေသာ အီရန္ပညာရွင္မ်ားႏွင့္ အင္ဂ်င္နီယာမ်ား၊ အီရန္ သံတမန္မ်ားက ေခၚယူလာခဲ့ေသာ ေျမာက္ကိုရီးယား ကၽြမ္းက်င္သူမ်ားေၾကာင့္ ဟစ္ဇဘိုလာတို႔သည္ လက္ဘႏြန္ေတာင္ပိုင္းတြင္ ၂၅ ကီလိုမီတာရွည္ ေျမေအာက္လမ္းမ တခုကို ေအာင္ျမင္စြာ ေဖာက္လုပ္ႏိုင္ခဲ့သည္`ဟု ဆိုသည္။
ေဘရြတ္ သတင္းရပ္ကြက္မ်ား၏ ယူဆခ်က္အရမူ ဟစ္ဇဘိုလာတို႔သည္ သူတို႔ကို ဆီးရီးယားႏွင့္ အီရန္ မဟာမိတ္မ်ားက ေပးအပ္ခဲ့ေသာ ေျမာက္ကိုရီးယား ဒီဇိုင္းႏွင့္ ပံုစံျပာတို႔ကို အသံုးျပဳတည္ ေဆာက္ျခင္းျဖစ္ဘို႔ ပိုမ်ားသည္ဟု ဆိုသည္။ ဤႏွစ္ႏိုင္ငံစလံုးမွာ ေျမာက္ကိုရီးယားႏွင့္ နီးစပ္ေသာ ႏိုင္ငံမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ (အီရန္ႏွင့္ ဆီးရီးယား ႏွစ္ႏိုင္ငံစလံုးသည္ ေျမာက္ကိုရီးယားႏိုင္ငံမွ ဒံုးပ်ံ နည္းပညာကို ရရွိခဲ့သည္။ ေျမာက္ကိုရီးယား အကူအညီျဖင့္ တည္ေဆာက္ခဲ့သည္ဟု ယံုၾကည္ရေသာ ဆီးရီးယားႏိုင္ငံရွိ အႏုျမဴ ဓါတ္ေပါင္းဖိုကို အစၥေရး ေလတပ္က ၂ဝဝ၇ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလအတြင္း တိုက္ခိုက္ ဖ်က္ဆီးပစ္ခဲ့သည္) မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ ေျမာက္ကိုရီးယား၏ ဥမင္လိႈဏ္ေခါင္းေဖာက္ အတတ္ပညာသည္ ပို႔ကုန္ေစ်းကြက္တြင္ တန္ဘိုးရွိ ကုန္စည္တရပ္ ျဖစ္လာေနခဲ့သည္။ ႏိုင္ငံတကာမွ အပယ္ခံ အာဏာရွင္မ်ားကို ကူညီ လုပ္ေဆာင္ေပးေနသ၍ ေငြေပးေခ်မႈ အပိုင္းတြင္ ေျမာက္ကိုရီးယားႏိုင္ငံက အလြန္ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းပါသည္။
ဥမင္လိႈဏ္ေခါင္း၊ လက္နက္ႏွင့္ ကင္မ္ခ်ီ - ေျမာက္ကိုရီးယား၏ ေဒၚလာရွာ လုပ္ငန္းမ်ား (အပိုင္း ၂)
ဘာတီလင္တနာ (Bertil Lintner)
စေနေန႔၊ ဇြန္လ 13 2009 18:30 - ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္
ဘန္ေကာက္။ ။ ကမၻာ့ စီးပြါးပ်က္ကပ္ေၾကာင့္ မေမွ်ာ္လင့္ေသာ သားေကာင္တေကာင္ ေပၚလာသည္။ ယင္းမွာ ေျမာက္ကိုရီးယားႏိုင္ငံက အေရွ႕ေတာင္အာရွတလႊား ဖြင့္ထားေသာ စားေသာက္ဆိုင္မ်ားပင္ ျဖစ္သည္။လြန္ခဲ့ေသာ လအနည္းငယ္အတြင္းက အဆိုပါ ဆိုင္မ်ားမွာ `လတ္တေလာ စီးပြါးေရး အေျခအေနေၾကာင့္´ ပိတ္လိုက္ရသည္ ဟု ထိုင္းႏိုင္ငံၿမိဳ႕ေတာ္ ဘန္ေကာက္ရွိ အာရွ သံတမန္တဦးက ေျပာသည္။ ဤအခ်က္က ေဒသတြင္း စားေသာက္ဆိုင္မ်ား၊ အျခားေရွ႕တန္း ဟန္ျပ လွ်ဳိ႕ဝွက္ကုမၸဏီမ်ား ဖြင့္လွစ္ လုပ္ကိုင္ေနသည့္ ေျမာက္ကိုရီးယား အလုပ္သမားပါတီ၏ ႏိုင္ငံတကာ ေငြေၾကးရွာေဖြေရး ဌာနခြဲျဖစ္ေသာ အမွတ္ ၃၉ ဗ်ဴ႐ိုသည္ ေငြေၾကးမ်ား ျပတ္လပ္ေနၿပီ ဟူသည့္ အဓိပၸါယ္ ေဆာင္ပါသည္။ အကယ္၍ ဤစီးပြါးေရး လုပ္ငန္းမ်ားသည္ ေငြေၾကးခဝါခ်ရန္ သက္သက္သာ တည္ေထာင္ထားသည္ ဆိုလွ်င္ပင္ ဤလုပ္ငန္းမ်ား၏ လည္ပတ္စရိတ္ ႏွင့္ ေငြေၾကးစီးဆင္းမႈမွာ သူတို႔ ရပ္တည္ရွင္သန္ႏိုင္ေရးအတြက္ အေရးၾကီးၿမဲ ၾကီးပါသည္။ သူတို႔ စားေသာက္ဆိုင္မ်ား၏ အဓိက ေဖာက္သည္မ်ားမွာ အထီးက်န္ ေျမာက္ကိုရီးယားႏိုင္ငံ၏ ရွားရွားပါးပါး ႏွစ္သိမ့္စရာ အစားအေသာက္မ်ားကို လာေရာက္ရွာေဖြ စားေသာက္ၾကသည့္ ေတာင္ကိုရီးယား ကမၻာလွည့္ ခရီးသည္မ်ား ျဖစ္သည္။ စားပြဲထိုး မိန္းကေလးမ်ားမွာ ေသခ်ာဂ႐ုတစိုက္ ေရြးခ်ယ္ထားသည့္ ငယ္ရြယ္ ႏုပ်ဳိ၍ ႐ိုးရာကိုရီးယား အဝတ္အစားမ်ား ဝတ္ဆင္ထားၾကသည့္ မိန္းမပ်ဳိကေလးမ်ား ျဖစ္သည္။ သူတို႔သည္ လာေရာက္ေသာ ဧည့္သည္မ်ားကို သီခ်င္းမ်ား အကမ်ားျဖင့္လည္း ေဖ်ာ္ေျဖၾကသည္။
ကမၻာ့စီးပြါးေရး အၾကပ္အတည္းေၾကာင့္ ေတာင္ကိုရီးယား လူမ်ဳိး ကမၻာလွည့္ခရီးသည္ အေရအတြက္သာ က်ဆင္းသြားသည္မဟုတ္၊ ေတာင္ကိုရီးယား ဝမ္ေငြ၏ တန္ဘိုးမွာလည္း က်ဆင္းသြားခဲ့ရာ ထိုေငြေၾကး၏ ဝယ္ႏိုင္အားလည္း က်ဆင္းသြားခဲ့ရသည္။ ေတာင္ကိုရီးယား ဝမ္ေငြသည္ ၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလက အေမရိကန္ တေဒၚလာလွ်င္ ၉၄၂ ရွိေနရာမွ ေဖေဖာ္ဝါရီလတြင္ ၁၅ဝ၆ အထိ က်ဆင္းသြားခဲ့သည္။ အေသးစိတ္ စာရင္းအင္းမ်ား မရရွိေသာ္လည္း ထိုင္းႏိုင္ငံသို႔ ေရာက္ရွိလာေသာ ေတာင္ကိုရီးယား လူမ်ဳိး ကမၻာလွည့္ခရီးသည္ အေရအတြက္မွာ ၂၅ ရာႏံႈး က်ဆင္းသြားခဲ့သည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံသည္ သူတို႔အတြက္ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံမ်ား ျဖစ္ေသာ ကေမၻာဒီးယားႏွင့္ လာအိုတို႔သို႔ သြားေရာက္ရာ တံခါးေပါက္လည္း ျဖစ္သည္။
မိမိႏိုင္ငံတြင္ ေဒါင္ေဒါင္ျမည္ ဆိုရွယ္လစ္ျဖစ္ေသာ္လည္း ေျမာက္ကိုရီးယား ႏိုင္ငံသည္ ႏိုင္ငံရပ္ျခားတြင္ အရင္းရွင္ စီးပြါးေရးလုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ကိုင္ရာ၌ ေအာင္ျမင္လွသည္။ ထိုလုပ္ငန္းမ်ားမွ ၿပံဳယမ္း၏ ဘ႑ာတိုက္တြင္းသို႔ ႏိုင္ငံျခား ေငြေၾကးမ်ား ပံုမွန္ စီးဆင္းေနေစသည္။ ေျမာက္ကိုရီးယားသည္ ကုန္သြယ္ေရး ကုမၸဏီမ်ားကို ထုိင္း၊ ေဟာင္ေကာင္၊ မကာအို၊ ကေမၻာဒီးယား ႏိုင္ငံတို႔တြင္ ဖြင့္လွစ္ထားကာ ေျမာက္ကိုရီးယား ကုန္စည္ မ်ားကို ေဒသတြင္းႏိုင္ငံမ်ားသို႔ တင္ပို႔ ေရာင္းခ်ေနသည္။ အမ်ားစုမွာ အဝတ္အထည္၊ ပလပ္စတစ္၊ ေၾကးနီ ကဲ့သို႔ေသာ သတၲဳမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ တခ်ိန္တည္းတြင္ အစားအစာ အမ်ဳိးမ်ဳိး၊ အေပါ့စား စက္ပစၥည္းမ်ား၊ အီလက္ထေရာနစ္ ပစၥည္းမ်ားကို တင္သြင္းခဲ့သည္။ ယခင္ကမူ အရပ္ဘက္ေရာ စစ္ေရးဘက္တြင္ပါ အသံုးျပဳႏိုင္သည့္ ႏွစ္ဘက္သုံး ဓါတုပစၥည္းမ်ားကို တင္သြင္းခဲ့သည္။ ဤကုမၸဏီ အားလံုးသည္ အင္အား ၾကီးမားလွေသာ Daesong Group က လည္ပတ္ လုပ္ကိုင္ေနေသာ လုပ္ငန္းမ်ားျဖစ္ၿပီး လွ်ဳိ႕ဝွက္ သိပ္သည္းလွေသာ အမွတ္ ၃၉ ဗ်ဴ႐ို လက္ေအာက္ခံလည္း ျဖစ္သည္။
၁၉၈ဝ စုႏွစ္မ်ား ေႏွာင္းပိုင္းႏွင့္ ၁၉၉ဝ စုႏွစ္မ်ားအတြင္း ကြန္ျမဴနစ္ မဟာမိတ္ေဟာင္းမ်ားႏွင့္ ကုန္သြယ္ေရး အဆက္အဆံမ်ား ရပ္ဆိုင္းသြားၿပီး အလြန္ျပင္းထန္သည့္ အၾကပ္အတည္းကို ၾကံဳရၿပီးေနာက္ ေျမာက္ကိုရီးယား ႏိုင္ငံသည္ ဤအရင္းရွင္ စီးပြါးေရး လုပ္ငန္းမ်ားကို ေျပာင္းလဲ လုပ္ကို္င္လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ပိုၿပီး ထိခိုက္စရာ ျဖစ္လာသည္မွာ ၁၉၉ဝ ခုႏွစ္တြင္ ယခင္ ဆိုဗီယက္ယူနီယံက၎၊ ၁၉၉၃ ခုႏွစ္တြင္ တ႐ုပ္ႏိုင္ငံက၎ သူတို႔ ေရာင္းခ်ေသာ ကုန္စည္မ်ားကို ႏိုင္ငံတကာ စံေစ်းႏံႈးမ်ားအတိုင္း ေငြမာျဖင့္ ေပးေခ်ရန္ ေတာင္းဆိုလာခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္၊ ယခင္ ကုန္ခ်င္း လဲလွယ္သည့္ ဘာတာစနစ္ကို လက္မခံေတာ့။ အလားတူ ႏိုင္ငံရပ္ျခားရွိ သံ႐ုံးမ်ားကိုလည္း ေျမာက္ကိုရီးယား ႏိုင္ငံက အေရးတၾကီး လိုအပ္ေနေသာ ႏိုင္ငံျခားေငြေၾကးမ်ား ရွာေဖြခိုင္းခဲ့သည္ဟု ေျမာက္ကိုရီးယား ႏိုင္ငံအတြင္း ျဖစ္ထြန္းသမွ်ကို ေလ့လာေနေသာ ဘန္ေကာက္အေျခစိုက္ အေနာက္တိုင္း သံတမန္တဦး အေျပာအရ သိရသည္။ `ေငြဘယ္လိုရတယ္ဆိုတာက အေရးမၾကီးဘူး၊ တရားဝင္ေရာ၊ တရားမဝင္ေရာ နည္းေပါင္းစံုနဲ႔ လုပ္လို႔ ရတယ္။ သူတို႔က မၾကာခဏ သံတမန္ အထူးအခြင့္အေရးကို အလြဲသံုးစား လုပ္ၾကတယ္´ ဟု အဆိုပါ သံတမန္က ေျပာသည္။
ေျမာက္ကိုရီးယား ႏိုင္ငံ၏ အဓိကေရွ႕တန္းဟန္ျပ ကုမၸဏီမ်ား ျဖစ္ၾကေသာ Star Bravo ႏွင့္ Kosun Import-Export ကုမၸဏီတုိ႔မွာ ယေန႔တိုင္ ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ လည္ပတ္လုပ္ကိုင္ေနဆဲ ျဖစ္သည္။ ၂ဝဝဝ စုႏွစ္မ်ားအေစာ ပိုင္းတြင္ တ႐ုတ္ႏွင့္ ေတာင္ကိုရီးယားႏိုင္ငံတို႔ ၿပီးလွ်င္ ေျမာက္ကိုရီးယားသည္ ထိုင္းႏိုင္ငံ၏ တတိယအၾကီးဆံုး ကုန္သြယ္ဖက္ႏိုင္ငံ ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ေျမာက္ကိုရီးယား သံတမန္မ်ားက ဇိမ္ခံကားမ်ား၊ အရက္ႏွင့္ စီးကရက္မ်ားတုိ႔ကို ထိုင္းႏိုင္ငံ အတြင္းသို႔ အေကာက္ခြန္မဲ့ တင္သြင္းလာသည္ကို အေနာက္ႏိုင္ငံ ေထာက္လွမ္းေရးအရာရွိမ်ားက သတိျပဳမိလာၾကသည္။ ဘန္ေကာက္သည္ ဤသို႔ေသာ ကူးသန္းေရာင္းဝယ္ေရး လုပ္ငန္းမ်ား၏ ဗဟိုဌာနခ်ဳပ္ ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ပိုထူးေသာ လုပ္ငန္းတရပ္မွာ ဘန္ေကာက္ရွိ ေျမာက္ကိုရီးယား လူမ်ဳိးမ်ားက တပတ္ရစ္ မိုဘိုင္းဖံုးမ်ားကို ဝယ္ယူ၍ သံတမန္ေခ်ာအိတ္မ်ား သံုးၿပီး ဘဂၤလာေဒ့ရွ္ႏိုင္ငံသို႔ တင္ပို႔ကာ အသစ္ မဝယ္ႏိုင္ေသာ ေဖာက္သည္မ်ားအား ေရာင္းခ်ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ ၂ဝဝ၁ ခုႏွစ္ အစပိုင္းတြင္ အရည္အေသြးျမင့္ အေမရိကန္ ေဒၚလာ ၁ဝဝ တန္ ေငြစကၠဴမ်ား ဘန္ေကာက္တြင္ ေပၚထြက္လာခဲ့သည္။ ဤကိစၥအတြက္ ေျမာက္ကိုရီးယား သံ႐ုံးတြင္ တာဝန္ရွိသည္ဟု ထိုအခ်ိန္က တာဝန္ယူခဲ့ေသာ ရဲတပ္ဖြဲ႕က ေျပာၾကားခဲ့သည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္းရွိ ေဒသခံ ဘဏ္မ်ားတြင္ အဆိုပါ သံအရာရွိမ်ား ေဒၚလာေငြအတုမ်ား အပ္ႏွံရန္ ၾကိဳးပန္းသည္ကို ဖမ္းမိခဲ့ၿပီး၊ သူတို႔ကို ေနာက္မလုပ္ရန္ သတိေပးခဲ့သည္။
စားေသာက္ဆိုင္မ်ားမွာမူ ၿပံဳယမ္း အစိုးရအတြက္ ေနာက္ထပ္ ေငြေၾကးမ်ား ရွာေဖြရာတြင္ အသံုးျပဳသည္။ တခ်ိန္တည္းတြင္ ေျမာက္ကိုရီးယားႏိုင္ငံ၏ မသတီစရာ စီးပြါးေရး လုပ္ငန္းမ်ားမွ ရရွိေသာ ေငြေၾကးမ်ား ခဝါခ် ရာတြင္လည္း အသံုးျပဳေနသည္ဟု သံသယရွိစရာ ျဖစ္ေနသည္။ စားေသာက္ဆိုင္မ်ားႏွင့္ အျခားေငြသား အသားေပး စီးပြါးေရး လုပ္ငန္းမ်ားကို ဘဏ္မ်ားက အပ္ႏွံေငြအျဖစ္ လက္မခံသည့္ ေငြအစုလိုက္ အပံုလိုက္ကို လက္ခံရာ ၾကားခံအျဖစ္ အမ်ားအားျဖင့္ အသံုးျပဳေနသည္။
ေျမာက္ကိုရီးယား စားေသာက္ဆိုင္ အမ်ားအျပားကို ပီကင္း၊ ရွန္ဟဲႏွင့္ အျခား တ႐ုတ္ၿမိဳ႕ၾကီးမ်ားတြင္ ႏွစ္ေပါင္း မ်ားစြာ ကတဲက ဖြင့္လွစ္ လုပ္ကိုင္လာခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ အေရွ႕ေတာင္အာရွတြင္ ပထမဆံုးေသာ အဆိုပါ စားေသာက္ဆိုင္ကို ကေမၻာဒီးယားႏိုင္ငံ Siem Reap ၿမိဳ႕၌ ၂ဝဝ၂ ခုႏွစ္က ဖြင့္လွစ္ခဲ့သည္။ အန္ေကာဝပ္ ဘုရားေက်ာင္း အၿပိဳအပ်က္မ်ားကို လာေရာက္ ေလ့လာၾကည့္ရႈၾကသည့္ ေတာင္ကိုရီးယား ကမၻာလွည့္ ခရီးသည္ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာေၾကာင့္ အဆိုပါ စားေသာက္ဆိုင္မွာ ခ်က္ခ်င္း ေအာင္ျမင္သြားခဲ့သည္။ ထိုဆိုင္ ေအာင္ျမင္သြားေသာေၾကာင့္ ဒုတိယ စားေသာက္ဆိုင္ကို ၿမိဳ႕ေတာ္ ဖႏြမ္းပင္တြင္ ၂ဝဝ၃ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ က ထပ္မံဖြင့္လွစ္ခဲ့သည္။ အေတာ္အတန္ ၾကီးမားေသာ အဆိုပါ စားေသာက္ဆိုင္တြင္ သိပ္မထူးျခားလွေသာ ကိုရီးယားလူမ်ဳိးတို႔၏ အဓိက အစားအစာ ကင္ခ်ီ (Kimchi) ႏွင့္ အျခား ဟင္းလ်ာမ်ားကို ေရာင္းခ်ၿပီး ေျမာက္ကိုရီးယား စားပြဲထိုး အမ်ဳိးသမီးေလးမ်ားက အဆိုအကမ်ာျဖင့္ ေဖ်ာ္ေျဖသည္။ အဆိုပါ ဆိုင္ကို စီးပြါးေရး မေကာင္းေသာေၾကာင့္ ယခုႏွစ္ အေစာပိုင္းက ပိတ္ခဲ့ရသည္။
ေနာက္ထပ္ ၿပံဳယမ္းစားေတာ္ဆက္ ဟုေခၚသည့္ စားေသာက္ဆိုင္ တဆိုင္ကို ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕တြင္ ၂ဝဝ၆ ခုႏွစ္က ဖြင့္လွစ္ခဲ့သည္။ အဆိုပါ စားေသာက္ဆိုင္ကို အေနာက္ ႏိုင္ငံသားမ်ား အေရာက္အေပါက္ နည္းသည့္ ဘန္ေကာက္ဆင္ေျခဖံုး Pattanakan အရပ္ လမ္းၾကားတြင္ အထူး ေဆာက္လုပ္ထားေသာ ေကာင္းမြန္ခန္႔ ျငားလွသည့္ အေဆာက္အဦ၌ ဖြင့္လွစ္ထားသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုအရပ္သည္ ေျမာက္ကိုရီးယား သံ႐ုံးႏွင့္ အျခား ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ရွိ ေရွ႕တန္းဟန္ျပ ကုမၸဏီမ်ား ဖြင့္လွစ္ထားရာ ေနရာႏွင့္မူ နီးသည္။ ေနာက္ထပ္ အလားတူ စားေသာက္ဆိုင္တဆိုင္ကို ပို၍ပင္ ခမ္းနားစြာ ထိုင္းႏိုင္ငံ၏ နာမည္ေက်ာ္ ပင္လယ္ကမ္းေျခ အပန္းေျဖစခန္းၿမိဳ႕ ျဖစ္ေသာ ဖတ္တယား (Pattaya) ၌ ဖြင့္လွစ္ခဲ့သည္။ သီးျခား အေဆာက္အဦျဖစ္ၿပီး ကမၻာလွည့္ခရီးသြား ဘတ္စ္ကားမ်ား ရပ္နားရန္ အလြန္ၾကီးမားေသာ ကားရပ္စခန္း တခုကိုပါ အျပင္တြင္ တပါတည္း ထည့္သြင္း တည္ေဆာက္ထားသည္။ ထုိစားေသာက္ဆိုင္ထက္ အမ်ားၾကီးငယ္ေသာ စားေသာက္ဆိုင္ကိုမူ လာအိုႏိုင္ငံ၏ အိပ္ေမာက်ေနသည့္ ပ်င္းရိၿငီးေငြ႔ဘြယ္ ေကာင္းေသာ ဗီယင္က်န္းၿမိဳ႕ေတာ္၌ ဖြင့္လွစ္ထားသည္။ ထုိစားေသာက္ဆိုင္မွာမူ ေတာင္ကိုရီးယား ကမၻာလွည့္ ခရီးသည္မ်ားေၾကာင့္ ထင္ရွာလာျခင္း မဟုတ္ဘဲ တ႐ုတ္လူမ်ဳိး ပညာရွင္မ်ားႏွင့္ ဧည့္လုပ္သားမ်ား လာေရာက္ စားေသာက္ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ ေျမာက္ကိုရီးယားႏိုင္ငံ၏ ဆက္လက္ လည္ပတ္လုပ္ကိုင္ေနဆဲ စားေသာက္ဆိုင္မွာ ဗီယင္က်န္း စားေသာက္ဆိုင္ တဆိုင္သာ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။
ေျမာက္ကိုရီးယားႏိုင္ငံ၏ ေငြတုလုပ္ငန္းႏွင့္ ေမွာင္ခိုစီးပြါးေရး လုပ္ငန္းမ်ားကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေစာင့္ၾကည့္ေနခဲ့ၿပီးေနာက္ အေမရိကန္ႏိုင္ငံက ၿပံဳယမ္း၏ ဘ႑ာေရး လုပ္ငန္းမ်ားကို ၂ဝဝ၅ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလတြင္ ဝက္အူတင္း တင္းၾကပ္ခဲ့သည္။ ဤလုပ္ရပ္မွာ မကာအိုရွိ ေဒသခံ ဘဏ္တခုျဖစ္ေသာ Banco Delta Asia ကို ´ေငြေၾကးခဝါခ်မႈ လုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ကိုင္ေနသည္ဟု အဓိက စိုးရိမ္ပူပန္စရာ ဘ႑ာေရး အဖြဲ႔အစည္း´ အျဖစ္ သတ္မွတ္ခံလိုက္ရၿပီးေနာက္ ေပၚထြက္လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဘဏ္မွာ ၿပိဳလဲလုနီးပါး ျဖစ္သြားၿပီး ေျမာက္ကိုရီးယားႏိုင္ငံ၏ ပိုင္ဆိုင္မႈ အားလံုကိုလည္း ထုတ္မရေအာင္ လုပ္ထားျခင္း ခံလိုက္ရသည္။ ၆ ႏိုင္ငံ ေဆြးေႏြးပြဲတြင္ ေျမာက္ကိုရီးယားႏိုင္ငံ၏ အေလွ်ာ့ေပး လိုက္ေလ်ာလာမႈမ်ားကို မက္လံုးေပးသည့္ အေနႏွင့္ အဆိုပါ ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ (ရရန္ပိုင္ခြင့္ Assets)မ်ားကို ေျမာက္ကိုရီးယားႏိုင္ငံသို႔ ႐ုရွအေရွ႕ဖ်ားရွိ ဘဏ္မွတဆင့္ တေျဖးေျဖး ျပန္လည္ လႊဲေျပာင္းေပးခဲ့သည္။ ကုလသမဂၢ၏ အေရးယူ ပိတ္ဆို႔မႈမ်ားႏွင့္ ေပါင္းစပ္လုိက္ေသာအခါ ေျမာက္ကိုရီးယားႏိုင္ငံ၏ ပင္လယ္ရပ္ျခား ဘ႑ာေရး ကြန္ရက္မွာ ထိခိုက္ ပ်က္စီးသြားေတာ့သည္။ ၿပံဳယမ္း ၏ ပင္လယ္ရပ္ျခား ေရွ႕တန္းဟန္ျပ ကုမၸဏီ အမ်ားအျပားမွာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ လုပ္ကိုင္ခြင့္ မရေတာ့။ ဥပမာ အားျဖင့္ ထိုင္းႏွင့္ ေျမာက္ကိုရီးယား ႏိုင္ငံတို႔အၾကား အျပန္အလွန္ ကုန္သြယ္မႈပမာဏမွာ ၂ဝဝ၆ ခုႏွစ္တြင္ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၃၄၃ သန္းအထိ အျမင့္ဆံုးသို႔ ေရာက္ရွိခဲ့ရာမွ စတင္ က်ဆင္းသြားခဲ့သည္။ ၂ဝဝ၇ ခုႏွစ္ တြင္ အေမရိကန္ ေဒၚလာ သန္း ၁ဝဝ သို႔ က်ဆင္းသြားၿပီး ၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္တြင္ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၇ဝ.၈ သန္း သာ ရွိေတာ့သည္။
ယခု ေျမာက္ကိုရီးယားႏိုင္ငံက ဒုတိယအၾကိမ္ ညဴကလီယာလက္နက္ စမ္းသပ္ ေဖာက္ခြဲမႈမ်ား ျပဳလုပ္၍ ဒံုးက်ည္မ်ား ပစ္လႊတ္ စမ္းသပ္ခဲ့ၿပီးေနာက္ ဝါရွင္တန္က ေျမာက္ကိုရီးယားႏိုင္ငံကို အၾကမ္းဘက္ဝါဒ ေထာက္ခံအားေပးေသာ ႏိုင္ငံအျဖစ္ ျပန္လည္ သတ္မွတ္မည့္ အလားအလာမ်ား တဖန္ မ်ားလာျပန္ၿပီ ျဖစ္သည္။ ဤသို႔ ျဖစ္လာပါက ပုဂၢလိက ကုမၸဏီ အမ်ားအျပားမွာ ၿပံဳယမ္းႏွင့္ စီးပြါးေရး လုပ္ကိုင္လွ်င္ အေမရိကန္ ဘ႑ာေရးဌာန၏ နာမည္ပ်က္စာရင္း သြင္းခံရမည္ကို စိုးရိမ္ရ၍ တြဲဖက္ စီးပြါးေရးလုပ္ကိုင္ရန္ ဝန္ေလးသြားၾကမည္ ျဖစ္သည္။
ဤသို႔ ေငြရွာေပးေနသည့္ စီးပါြးေရးလုပ္ငန္း အမ်ားအျပား ပ်က္ကိန္း ၾကံဳေနရသျဖင့္ ၿပံဳယမ္းမွာ ဖိအားမ်ား ပိုမို ခံလာေနရသည္။ ကမၻာလံုးဆိုင္ရာ ဘ႑ာေရး အၾကပ္အတည္းကလည္း ေျမာက္ကိုရီးယားႏိုင္ငံကို ေနာက္ထပ္ ေခ်ာင္ပိတ္ခံရေအာင္ လုပ္လိုက္သလို ျဖစ္ေနသည္။ ႏိုင္ငံရပ္ျခားရွိ ေျမာက္ကိုရီးယားႏိုင္ငံ၏ စီးပြါးေရး လုပ္ငန္းမ်ားမွ ရရွိေငြမ်ားကို တိုင္းျပည္ရွိ လူမႈဖြံ႔ၿဖိဳးေရး လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ေသာ္၎၊ တိုင္းျပည္တြင္းရွိ အစာေရစာ ငတ္ျပတ္ေနေသာ ျပည္သူလူထု၏ ထမင္းစားပြဲေပၚတြင္ စားစရာမ်ား တင္ေပးလိမ့္မည္ဟုေသာ္၎၊ အျခား အေျခခံ လိုအပ္ခ်က္မ်ား ျဖည့္ဆည္းေပးလိမ့္မည္ဟုေသာ္၎ ေမွ်ာ္လင့္၍ မရႏိုင္ပါ။ ေဒသတြင္းရွိ ေတာင္ကိုရီးယား ကမၻာလွည့္ခရီးသည္မ်ားအား ေရာင္းခ်ရန္ အစားအေသာက္ပင္ မရွိေတာ့ပါ။
(ဘာတီလင္တနာသည္ ဘန္ေကာက္အေျခစိုက္ ဆြီဒင္လူမ်ဳိး သတင္းစာဆရာ တဦးျဖစ္ၿပီး အာရွေရးရာ စာအုပ္ အမ်ားအျပား ေရးသားခဲ့သူ ျဖစ္သည္။ ထုိစာအုပ္မ်ားထဲတြင္ “Blood Brothers: The Criminal Underworld of Asia”, “Great Leader, Dear Leader: Demystifying North Korea under the Kim Clan” တို႔ ပါဝင္သည္။)
