ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ႏုိ၀င္ဘာတြင္ လြတ္မည္ဟုဆုိ
Monday, 25 January 2010 14:18 ရန္ပိုင္ /ဧရာ၀တီ

ျမန္မာ့ ဒီမုိကေရစီ ေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ လာမည့္ ႏုိ၀င္ဘာလတြင္ လႊတ္ေပးမည္ဟု ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေမာင္ဦးက ေျပာၾကားေၾကာင္း ယေန႔ ရုိက္တာ သတင္းတြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။

၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ႏိုဝင္ဘာ ၄ ရက္ေန႔က အေမရိကန္ကုိယ္စားလွယ္မ်ားႏွင့္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ အင္းလ်ားလိတ္ ဟိုတယ္တြင္ ေတြ႕ဆုံခဲ့သည့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ (ဓာတ္ပုံ - AP)

ၿပီးခဲ့သည့္ ၾကာသာပေတးေန႔က ေက်ာက္ပန္းေတာင္းၿမိဳ႕၊ ၿမိဳ႕ေတာ္ ခန္းမတြင္ က်င္းပသည့္ ၀န္ထမ္းမ်ား၊ ႀကံ့ခုိင္ေရးႏွင့္ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး အသင္း၀င္မ်ားႏွင့္ ေတြ႔ဆုံခဲ့စဥ္ ေျပာဆုိခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ေက်ာက္ပန္းေတာင္း ၿမိဳ႕နယ္ အမ်ိဳးသား ဒီမုိကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ (NLD) ၿမိဳ႕နယ္ အလုပ္အမႈေဆာင္ အဖြဲ႕၀င္ ဦးျမင့္လြင္က ေျပာသည္။
“အခု လာနားေထာင္ ေနတဲ့ သူေတြထဲမွာ NLD ပါ၀င္ေကာင္း ပါ၀င္လိမ့္မယ္၊ နားေထာင္ သြားၾကလုိ႔ ေျပာတယ္။ NLDက ေရြး ေကာက္ပြဲ ၀င္ခ်င္လည္း ၀င္ႏုိင္တယ္လုိ႔ ေျပာတယ္” ဟု ၎က ဆုိသည္။
ေနအိမ္ အက်ယ္ခ်ဳပ္ ခ်ထားျခင္း ခံရသည့္ NLD ဒုတိယ ဥကၠ႒ ဦးတင္ဦးကုိလည္း လာမည့္ေဖေဖာ္၀ါရီလထဲတြင္ လႊတ္မည္ဟု ေျပာဆုိေၾကာင္း သိရသည္။
ဦးတင္ဦးသည္ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္ ေမလတြင္ ျဖစ္ပြားခဲ့သည့္ ဒီပဲယင္း အၾကမ္းဖက္ တုိက္ခုိက္မႈႀကီး အၿပီး အထိန္းသိမ္း ခံခဲ့ရျခင္း ျဖစ္သည္။
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေမာင္ဦးသည္ ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီးျဖစ္သည့္အျပင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ အမႈတြင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး၏ ျပစ္ဒဏ္ ေလွ်ာ့ေပါ့ေပးသည့္ အမိန္႔ကို တရားခြင္၌ လာေရာက္ ဖတ္ၾကားသြားသူလည္း ျဖစ္သည္ဟု NLD ေခါင္းေဆာင္ တဦးျဖစ္သူ ဦး၀င္းတင္ကေျပာသည္။
“မႏၱေလးက ျပန္လာကတည္းကၾကားတယ္၊ အျပစ္မရွိဘဲ ဖမ္းဆီးထားတဲ့သူကုိ လႊတ္ေပးတာ၀မ္းသာတယ္” ဟု ၎ကဆုိသည္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အား ေရြးေကာက္ပြဲ မတုိင္မီ အမ်ိဳးသားျပန္လည္ သင့္ျမတ္ေရးအတြက္ လႊတ္ေပးရန္လုိအပ္ေၾကာင္း၊သုိ႔ေသာ္ ႏုိ၀င္ဘာလ ဆုိသည္မွာလည္း ေရြးေကာက္ပြဲ က်င္းပ ၿပီးစီးသြားခ်ိန္ျဖစ္မည္ဟု ထင္ျမင္ေၾကာင္း ဦး၀င္းတင္က ေျပာသည္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လက ေနအိမ္ၿခံ၀န္းအတြင္း ၀င္ေရာက္လာသည့္ အေမရိကန္ႏုိင္ငံသား မစၥတာ ဂြ်န္၀ီလ်ံ ယက္ေထာအား လက္ခံထားသည့္အမႈျဖင့္ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ တႏွစ္ခြဲ ခ်မွတ္ထားျခင္းျဖစ္သည္။ အဆုိပါ ေနအိမ္ အက်ယ္ခ်ဳပ္သက္တမ္းကုိ ေမလမွ စတင္သတ္မွတ္ရာ ႏုိ၀င္ဘာလတြင္ သက္တမ္းျပည့္မည္ျဖစ္သည္။
မၾကာေသးမီက ဂ်ပန္ႏုိင္ငံထုတ္ အဆာဟိရွင္ဘြန္း သတင္းစာတြင္ စစ္အစုိးရက ေရြးေကာက္ပြဲကုိ ေအာက္တုိဘာလတြင္ က်င္းပလိမ့္ မည္ဟု ေရးသားထားသည္ ။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဓာတ္ပံုကို သုံးခြင့္မေပးေတာ့

NEJ/ ၂၅ ဇန္န၀ါရီ ၂ဝ၁ဝ




ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ဓာတ္ပံုမ်ားကို ဂ်ာနယ္တိုက္မ်ားတြင္ အသံုးျပဳရန္ သတင္းႏွင့္ျပန္ၾကားေရးဌာနက ေပးေလ့ရွိ ေသာ္လည္း ယခုေနာက္ဆံုး ဦးေအာင္ၾကည္ႏွင့္ ေတြ႔ဆံုသည့္ပံုမွစ၍ မေပးေတာ့ေၾကာင္း ဂ်ာနယ္တိုက္မ်ားထံမွ စံုစမ္းသိရသည္။
ဂ်ာနယ္ အယ္ဒီတာတဦးက “ခါတိုင္းဆို အစိုးရနဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေဆြးေႏြးတဲ့ ဓာတ္ပံုျဖစ္ေစ၊ အစိုးရက တာဝန္ယူေပးတဲ့ ႏိုင္ငံတကာ အဖဲြ႔အစည္းေတြနဲ႔ အန္အယ္လ္ဒီ ပါတီေခါင္းေဆာင္ေတြ ေဆြးေႏြးပဲြဓာတ္ပံုမ်ိဳးေတြကို ျဖစ္ေစ၊ သတင္းနဲ႔ ျပန္ၾကားေရးဌာနကေန က်ေနာ္တို႔ ဂ်ာနယ္တိုက္ေတြက ေတာင္းယူ အသံုးျပဳေလ့ရွိတယ္။ ေငြေတာ့ နည္းနည္းပါးပါး ေပးရတာေပါ့။ က်ေနာ္တို႔က အဲဒီပံုေတြကို သံုးရတယ္။ အခု ေနာက္ဆံုး ဦးေအာင္ၾကည္နဲ႔ ေဆြးေႏြးပဲြ ဓာတ္ပံုကိုက်ေတာ့ ဘယ္တိုက္ကိုမွ မေပးေတာ့ဘူး။ ဘာအေၾကာင္းျပခ်က္မွေတာ့ မေပးဘူး။ ခါတိုင္းဆို ဒီလို သတင္းဓာတ္ပံုမ်ဳိးကို က်ေနာ္တို႔ ေရာင္စံုပံုနဲ႔ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ေဖာ္ျပခြင့္ရတယ္။ ခုေတာ့ ပံုႏွိပ္အရည္အေသြး အရမ္းနိမ့္တဲ့ သတင္းစာထဲက ဓာတ္ပံုကို စကင္လုပ္ၿပီး ေဖာ္ျပရေတာ့ ပံုေတြက မဲေနတယ္။ မေကာင္းဘူး။ ဂ်ာနယ္တိုင္း ဒီလိုပဲ သံုးၾကရတယ္။ တခ်ဳိ႕ ဂ်ာနယ္ေတြကေတာ့ ဓာတ္ပံုေတာင္ မထည့္ေတာ့ဘူး” ဟု ေျပာသည္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၊ အန္အယ္လ္ဒီပါတီႏွင့္ အစိုးရထိပ္တန္းေခါင္းေဆာင္တုိ႔၏ သတင္းဓာတ္ပံုမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ ျပည္တြင္း ပုဂၢလိက ဂ်ာနယ္သတင္းေထာက္မ်ား သတင္းတက္ယူခြင့္ မရွိသကဲ့သုိ႔ သတင္းဓာတ္ပံုလည္း မရၾကဘဲ စစ္အစိုးရ သတင္းႏွင့္ ျပန္ၾကားေရးဌာနကသာ ႐ိုက္ကူးၿပီး ဂ်ာနယ္မ်ားက ၎တို႔ထံမွ ဓာတ္ပံုအသံုးျပဳခြင့္ ေတာင္းခံၾကရသည္။

သတင္းစာသားကုိမူ ေဝဖန္ခ်က္၊ ျဖည့္စြက္ခ်က္ မပါေစရဘဲ သတင္းစာတုိ႔တြင္ ေဖာ္ျပသည့္အတိုင္းသာ ေရးသားခြင့္ရၾကသည္။

ထုိမွ်သာ ေဖာ္ျပခြင့္ရေသာ္လည္း ပုဂၢလိက ဂ်ာနယ္မ်ားက ျပည္သူတုိ႔ ေတြ႔ျမင္ခ်င္သည့္ အဆိုပါ သတင္းဓာတ္ပံုမ်ိဳးကို ဂ်ာနယ္ မ်က္ႏွာဖံုးတို႔တြင္ ပံုႀကီးႏွင့္ေဖာ္ျပခဲ့ၾကသည္။

ေနာက္ပိုင္း စစ္အစိုးရ စာေပစိစစ္ေရးက ပိတ္ပင္၍ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ အန္အယ္လ္ဒီ ပါတီေခါင္းေဆာင္ပံုမ်ားကို မ်က္ႏွာဖံုးတြင္ ေဖာ္ျပခြင့္မရဘဲ အတြင္းစာမ်က္ႏွာမ်ား၌သာ ေဖာ္ျပခြင့္ရသည္။

ယခုတဖန္ အတြင္းစာမ်က္ႏွာတုိ႔တြင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ေရာင္စံုဓာတ္ပံုမ်ား ေဖာ္ျပေနျခင္းကို စာေပစိစစ္ေရးက မႏွစ္ၿမိဳ႕သည့္အတြက္ ယခုက့ဲသုိ ဓာတ္ပံုသံုးခြင့္ မေပးေတာ့ျခင္း ျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္း ပုဂၢလိက ဂ်ာနယ္အသိုင္းအဝိုင္းတြင္ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ေဝဖန္ေျပာဆိုေနၾကသည္။

အန္အယ္လ္ဒီပါတီ ေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ပံုကို မ်က္ႏွာဖံုး၌ ေဖာ္ျပခဲ့၍ ျပည္တြင္းထုတ္ ဂ်ာနယ္တေစာင္ ျပင္းထန္စြာ သတိေပးခံခဲ့ရဖူးသည္။

ႏိုင္ငံေတာ္က ဦးေဆာင္ေသာ ေစ်းကြက္စီးပြားေရး
ဧရာ၀တီ / Monday, 25 January 2010 14:24 ေရွာင္တာနဲ (Sean Turnell)
၂၀၀၈ အေျခခံ ဥပေဒက ျမန္မာ့ လူ႔ေဘာင္ေလာက အေပၚ မည္သို႔ သက္ေရာက္ေၾကာင္း စီးပြားေရး အျမင္ျဖင့္ ေလ့လာ သံုးသပ္မႈမ်ား ေရးသား ထုတ္ေဝထားျခင္း မရိွေသးေၾကာင္း ေတြ႔ရသည္။အေျခခံဥပေဒသည္ စီးပြားေရးဆိုင္ရာ စာတမ္း မဟုတ္ေပ။ သုိ႔ေသာ္လည္း ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒတြင္ စီးပြားေရးႏွင့္ဆိုင္ေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ား ပါဝင္ေနေသာေၾကာင့္ အေသအခ်ာ ေလ့လာ ၾကည့္ရႈရန္ လိုအပ္မည္ျဖစ္သည္။
သို႔ေသာ္ သတိထားသင့္သည့္ အခ်က္မွာ တရားဥပေဒ စိုးမိုးေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍ အေလးထားျခင္း မရွိေသာ အစိုးရတရပ္သည္ ဘ႑ာေရးႏွင့္ အျခားမက္ေမာစရာမ်ားေၾကာင့္ မူလ အေနအထား အတိုင္းသာ ဆက္လက္ တည္ၿမဲေနလိုၿပီး ၎တို႔၏ အမူအက်င့္မ်ားကို အခ်ိန္တိုတိုႏွင့္ ေျပာင္းလဲလုိမည္ မဟုတ္ဟူေသာ အခ်က္ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း စစ္အစိုးရသည္ အေျခခံဥပေဒကို ေလးစားလိုက္နာျခင္း ရိွမရိွ ဆုိသည့္ အခ်က္ကုိ အသာထား၍ ဤအေျခခံဥပေဒကို ေလ့လာျခင္းျဖင့္ ေရးဆြဲသူမ်ား၏ စိတ္ေနသေဘာထားမ်ားကို ခန္႔မွန္းႏိုင္မည္ ျဖစ္သည္။
ျမန္မာျပည္ အေျခခံဥပေဒ၏ စီးပြားေရးႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားကုိ ျပည္ေထာင္စု၏ အေျခခံမူမ်ား အျဖစ္ ေဖာ္ျပထားေသာ အခန္း (၁) တြင္ ေတြ႔ႏုိင္သည္။ ျမန္္မာျပည္သည္ ေစ်းကြက္စီးပြားေရး စနစ္ကို က်င့္သုံးမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ပုဒ္မ ၃၅ ႏွင့္ ၃၆ တြင္ ေအာက္ပါအတုိင္း ေဖာ္ျပထားသည္။
၃၅။ ႏိုင္ငံေတာ္၏ စီးပြားေရးစနစ္သည္ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးစနစ္ ျဖစ္သည္။
၃၆။ ႏိုင္ငံေတာ္သည္ -
(က) အမ်ိဳးသားစီးပြားေရး တိုးတက္ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးအတြက္ ႏိုင္ငံေတာ္၊ ေဒသဆိုင္ရာ အဖြဲ႔အစည္းမ်ား သမဝါယမအဖြဲ႔အစည္းမ်ား၊ ဖက္စပ္ အဖြဲ႔အစည္းမ်ား၊ ပုဂၢလိက စသည့္ စီးပြားေရး အင္အားစု အားလံုးကို စီးပြားေရး လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ ပါဝင္ ေဆာင္ရြက္ခြင့္ျပဳသည္။
(ခ) စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားတြင္ တရားသျဖင့္ ယွဥ္ၿပိဳင္ျခင္းကို ပ်က္ျပားေစရန္ တဦးတေယာက္က ျဖစ္ေစ၊ အစုအဖြဲ႔ကျဖစ္ေစ လက္ဝါးႀကီးအုပ္ ေဆာင္ရြက္မႈ သို႔မဟုတ္ ေစ်းကစားမႈျပဳျခင္းျဖင့္ အမ်ားျပည္သူတို႔၏ အက်ိဳးစီးပြားကို ထိခိုက္နစ္နာေစျခင္းမွ တားဆီး ကာကြယ္မည္။
(ဂ) အမ်ားျပည္သူတို႔၏ ေနထိုင္မႈ အဆင့္အတန္း ျမွင့္တင္ေရးႏွင့္ အေထြေထြ အရင္းအႏွီးမ်ား တိုးတက္ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးတို႔ကို ေရွးရႈ ေဆာင္ရြက္မည္။
(ဃ) စီးပြားေရးဆိုင္ရာ လုပ္ငန္းမ်ားကို ႏိုင္ငံပိုင္ သိမ္းယူျခင္းမျပဳ။
(င) တရားဝင္ထုတ္ေဝထားေသာ ေငြေၾကးကို တရားမဝင္ေငြေၾကးအျဖစ္ သတ္မွတ္ျခင္းမျပဳ။

၂၀၀၈ ခုႏွစ္ အေျခခံဥပေဒတြင္ ျမန္မာျပည္၏ စီးပြားေရးသည္ ေစ်းကြက္အေပၚ အေျခခံေနျခင္းမွာ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္ ဆိုရွယ္လစ္အေျခခံဥပေဒႏွင့္ မတူညီသည့္ အခ်က္ ျဖစ္သည္။ သမဝါယမႏွင့္ အျခားအခန္းက႑မ်ားကို ထည့္သြင္း ေဖာ္ျပထားေသာ္လည္း အႏွစ္သာရအားျဖင့္ အရင္းရွင္စနစ္ ျဖစ္ေၾကာင္း သိသာထင္ရွားသည္။ အပိုဒ္ (ခ)တြင္ ေဖာ္ျပထားေသာ လက္ဝါးႀကီးအုပ္ ေဆာင္ရြက္မႈ ႏွင့္ ေစ်းကစားမႈတို႔သည္ ၁၉၄၇ အေျခခံဥပေဒတြင္ ေဖာ္ျပထားေသာ ကိုလိုနီေခတ္ စိုးရိမ္မႈမ်ားကို ေရာင္ျပန္ဟပ္ထားျခင္း ျဖစ္သည္။
အပိုဒ္ (ဃ) ႏွင့္ (င) တို႔မွာ စိတ္ဝင္စားစရာ ေကာင္းလွသည္။ ဤသို႔ ႏိုင္ငံေတာ္က တစံုတရာ ျပဳလုပ္မည္ မဟုတ္ေၾကာင္း ကတိကဝတ္မ်ားမွာ အေျခခံဥပေဒတြင္ ေဖာ္ျပေလ့မရွိပါ။ ႏိုင္ငံေတာ္က ေထာက္ပ့ံသည့္ ဘာသာေရး ထူေထာင္ျခင္းအား ကန္႔ကြက္ေသာ အေမရိကန္ႏုိင္ငံ၏ အေျခခံဥပေဒမွ ျပဌာန္းခ်က္သည္ ထင္ရွားေသာ သာဓကျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ဤျပဌာန္းခ်က္မ်ားသည္ အျပင္းအထန္ ထိခုိက္ပ်က္စီးခ့ဲေသာ ျမန္မာ့စီးပြားေရးႏွင့္ ဘ႑ာေရးသမိုင္းကုိ ထင္ဟပ္ေနသည္။
အတိတ္ကာလတြင္ ေလ်ာ္ေၾကး လုံလံုေလာက္ေလာက္ မေပးဘဲ ႏိုင္ငံပိုင္ျပဳျခင္း၊ ေငြေၾကးကို တရားမဝင္ ျပဳလုပ္ျခင္းတုိ႔ေၾကာင့္ တိုင္းျပည္ နာမည္ပ်က္ခဲ့သည္။ ျမန္မာျပည္ စီးပြားေရးႏွင့္ တိုးတက္မႈမ်ားကို မ်ားစြာ ထိခိုက္ ပ်က္စီးေစခဲ့သည္။ ဤကိစၥမ်ားကို ေဆာင္ရြက္မည္ မဟုတ္ ဆုိသည္မွာလည္း သံသယရိွဖြယ္ အာမခံခ်က္ ျဖစ္ေနသည္။
ေဖာ္ျပခဲ့သည့္အတိုင္း ျမန္မာျပည္တြင္ တရားဥပေဒစိုးမိုးေရး ကင္းမဲ့ေနေသာေၾကာင့္ ပုဂၢလိက ပစၥည္းပိုင္ဆိုင္ခြင့္မွာလည္း အသိအမွတ္ျပဳျခင္း မခံရပါ။ ႏိုင္ငံေတာ္ ေအးခ်မ္းသာယာေရးႏွင့္ ဖံြ႔ၿဖိဳးေရး ေကာင္စီမွသည္ အရာရိွငယ္မ်ား အထိ ဥပေဒ လုပ္ထုံးလုပ္နည္းမ်ားကို ေလးစား လိုက္နာျခင္း မရိွပါ။ ဤအမူအက်င့္မ်ားသည္ ႏိုင္ငံေရး ျပဳျပင္မႈမ်ား မျပဳလုပ္ဘဲ ေျပာင္းလဲသြားမည္ဟု ယံုၾကည္ရန္ ခက္ခဲလွသည္။

အတိုခ်ဳပ္ေျပာရလွ်င္ တရုတ္ျပည္ႏွင့္ အျခား “အာရွက်ား”မ်ား စီးပြားေရး တိုးတက္လာျခင္း၏ အဓိက ေမာင္းႏွင္အား ျဖစ္သည့္ လံုၿခံဳစိတ္ခ်ရေသာ ပုဂၢလိက ပစၥည္းပိုင္ဆိုင္ခြင့္ကို ျမန္မာျပည္တြင္ အေျခခံဥပေဒ၌ အာမခံရံု သက္သက္ျဖင့္ တည္ေဆာက္ႏိုင္မည္ မဟုတ္ပါ။
အပိုဒ္ (င) တြင္ ေဖာ္ျပထားေသာ “တရားဝင္ထုတ္ေဝထားသည့္ ေငြေၾကး” ဟူေသာ အသုံးအႏႈန္းက စဥ္းစားစရာ ျဖစ္ေနသည္။ ဤစကားရပ္သည္ အဓိပၸာယ္ ဖြင့္ဆိုရန္ လိုအပ္ပါသေလာ။ ၁၉၆၄၊ ၁၉၈၅ ႏွင့္ ၁၉၈၇ ေငြေၾကးကို တရားမဝင္ ျပဳလုပ္ျခင္းမွာ တရားဝင္ ထုတ္ေဝထားေသာ ေငြစကၠဴတခ်ဳိ႕ကို တရားဝင္မႈ အေနအထားမွ ရုပ္သိမ္းေသာ ဥပေဒ ထုတ္ျပန္ ေၾကညာၿပီးေနာက္ လည္ပတ္ေနေသာ ေငြစကၠဴမ်ား တရားဝင္မႈ ရပ္ဆိုင္းသြားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သံသယရိွဖြယ္ ျဖစ္ေနသည္။
ဤသို႔ဆိုလွ်င္ ဤစာပိုဒ္၏ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ တရားမဝင္ ေငြေၾကးသတ္မွတ္ျခင္း မျပဳရန္ ဥပေဒ၏ သက္ညွာမႈကို ျပသလုိျခင္း ဟုတ္ဟန္မတူေပ။
ျမန္မာစစ္အစိုးရက စီးပြားေရးသင္ခန္းစာမ်ားကို သင္ယူရန္ စိတ္ဝင္စားျခင္း မရိွေသးေသာ္လည္း တရားမဝင္ေငြေၾကး သတ္မွတ္ျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ အေတြ႔အႀကဳံမ်ားကို အမွတ္ရေနပံုရသည္။

“တရားဝင္ထုတ္ေဝထားေသာ” ဟူသည့္ ေဝါဟာရ၏ အျခား အဓိပၸာယ္ ရိွႏိုင္ပါေသးသည္။ ေငြစကၠဴအတုမ်ား သို႔မဟုတ္ အျခားဥပေဒမ်ားအရ ထုတ္ေဝထားေသာ ႏိုင္ငံျခားေငြမ်ား သို႔မဟုတ္ FEC ဟု ေခၚေသာ အစားထိုး ႏိုင္ငံျခားေငြမ်ားကို ဆိုလိုသည္လည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါသည္။ ႏိုင္ငံေတာ္ကထုတ္ေဝေသာ ေငြေၾကးကို တရားမဝင္ သတ္မွတ္ျခင္း မျပဳရဟု ရိုးရွင္းစြာ ေဖာ္ျပျခင္း မျပဳသည္မွာလည္း စဥ္းစားဖြယ္ ျဖစ္ေနသည္။
ျမန္မာျပည္တြင္ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးစနစ္ မည္မွ် ေအာင္ျမင္မႈ ရိွမည္ ဆုိသည့္အခ်က္ႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး အေျခခံဥပေဒ၏ အျခားေသာ အခန္းမ်ားတြင္လည္း ေဖာ္ျပထားခ်က္မ်ား၊ အထူးသျဖင့္ ႏိုင္ငံေတာ္၊ အာဏာပိုင္အဖြဲ႔မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ သံသယျဖစ္ဖြယ္ အခ်က္မ်ားကုိ ပုဒ္မ ၃၇ တြင္ အထင္အရွား ေတြ႔ႏုိင္သည္။

၃၇။ ႏိုင္ငံေတာ္သည္-
(က) ႏိုင္ငံေတာ္ရွိ ေျမအားလုံး၊ ေျမေပၚေျမေအာက္၊ ေရေပၚေရေအာက္ ႏွင့္ ေလထုအတြင္းရွိ သယံဇာတပစၥည္းအားလံုး၏ ပင္ရင္းပိုင္ရွင္ျဖစ္သည္။
(ခ) ႏိုင္ငံပိုင္ သယံဇာတပစၥည္းမ်ားအား စီးပြားေရးအင္အားစုမ်ားက ထုတ္ယူသံုးစြဲျခင္းကို ကြပ္ကဲ ႀကီးၾကပ္ႏုိင္ရန္ လိုအပ္သည့္ ဥပေဒ ျပဌာန္းရမည္။
(ဂ) ႏိုင္ငံသားမ်ားအား ပစၥည္းပိုင္ဆိုင္ခြင့္၊ အေမြဆက္ခံခြင့္၊ ကိုယ္ပိုင္လုပ္ကိုင္ခြင့္၊ တီထြင္ခြင့္ႏွင့္ မူပိုင္ခြင့္တို႔ကို ဥပေဒ ျပဌာန္းခ်က္ႏွင့္အညီ ခြင့္ျပဳရမည္။

အပိုဒ္ (ခ) သည္ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးစနစ္ႏွင့္ မဆန္႔က်င္ပါ။ ႏိုင္ငံအမ်ားစုတြင္ ႏိုင္ငံေတာ္၏ ထုတ္ယူသံုးစြဲႏိုင္ခြင့္ တည္ရိွၿပီး ျဖစ္သည္။
အပိုဒ္ (ဂ) သည္ အမွန္တကယ္ လက္ေတြ႔ က်င့္သံုးမည္ ဆိုလွ်င္ အဓိကက်ေသာအခ်က္ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ပစၥည္းပိုင္ဆိုင္ခြင့္သည္ သဘာဝအခြင့္အေရးမဟုတ္ဘဲ ႏိုင္ငံေတာ္က ေပးအပ္ ထားေသာ အခြင့္အေရး ျဖစ္သကဲ့သို႔ ျပဌာန္းထားျခင္းက အေျခခံဥပေဒ မူၾကမ္း ေရးဆြဲသူမ်ား၏ စိတ္ေနသေဘာထားကို ေဖာ္ျပေနသည္။
ျပႆနာရိွသည္မွာ အပိုဒ္ (က) ျဖစ္သည္။ ထိုအခ်က္သည္ လူဦးေရအားလံုး၏ သံုးပံုႏွစ္ပံုေက်ာ္ကို အလုပ္ေပးထားေသာ၊ ျပည္တြင္းထုတ္ကုန္ စုစုေပါင္းတန္ဖိုး၏ ထက္ဝက္ေက်ာ္ျဖစ္ေသာ စိုက္ပ်ိဳးေရးအခန္းက႑၏ ပုဂၢလိက ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈကို မ်ားစြာ အတားအဆီး ျဖစ္ေစသည္။

ပုဒ္မ (၃၇)သည္ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ “ေျမယာႏိုင္ငံပိုင္ျပဳလုပ္ျခင္းဥပေဒ” မွ ဆင္းသက္လာေသာ ျမန္မာျပည္၏ လက္ရွိ ေျမယာစီမံခန္႔ခြဲေရး စနစ္အား ဆက္လက္ အသက္သြင္းျခင္း ျဖစ္သည္။ ဤျပဌာန္းခ်က္အရ ႏိုင္ငံသားမ်ားသည္ ေျမယာမ်ားကို အႏွစ္ ၃၀ ငွားရမ္းခြင့္ရသည္။ ေျမယာမ်ားကို အက်ိဳးရွိစြာ အသံုးခ်ျခင္းရိွ မရိွ ႏွစ္စဥ္ အကဲျဖတ္သည့္ ေက်းရြာႏွင့္ ေဒသအဆင့္ ေျမယာေကာ္မတီမ်ားက ဤအခြင့္အေရးမ်ားကို ျပန္လည္ သံုးသပ္သည္။ ဤအခ်က္သည္ နာဂစ္မုန္တိုင္းေၾကာင့္ ေျမယာမ်ား ပ်က္စီးသြားၾကေသာ လယ္သမားတုိ႔ အလြန္ စိုးရိမ္သည့္အခ်က္ ျဖစ္သည္။
ေျမယာမ်ားသည္ ဥပေဒအရ ေဆြမ်ိဳးမေတာ္သူမ်ား အခ်င္းခ်င္း လႊဲေျပာင္း၍ မရပါ။ သို႔မဟုတ္ အေၾကြးျဖင့္ ခုႏိွမ္ရန္ အသံုးျပဳ၍ မရပါ။ ျမန္မာ ေျမပိုင္ရွင္မ်ားမွာ ေျမယာတြင္ ရင္းႏွီး ျမွဳပ္ႏွံလိုစိတ္မ်ား ခ်ိဳးႏွိမ္ခံေနရၿပီး ၎တို႔အပိုင္ ေျမယာမ်ားကို ပိုမိုေကာင္းမြန္လာေစရန္ ျပဳလုပ္လုိစိတ္လည္း မရွိၾကေတာ႔ပါ။ စစ္အစုိးရ ႏွင့္ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္တို႔၏ ဥပေဒမဲ့ ေျမယာသိမ္းဆည္းမႈမ်ားက ေျမယာပိုင္ဆိုင္ခြင့္ကို ေလွာင္ေျပာင္ေနသကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနသည္။ ေျမယာပိုင္ဆိုင္ခြင့္ ဟူသည္မွာ စာရြက္ေပၚ၌သာ ရွိေသာ အခြင့္အေရးတရပ္ကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနသည္။

အထက္ပါအခ်က္မ်ားသည္ ခ်ဲ႕ကားေျပာဆိုထားျခင္း မဟုတ္ပါ။ ကုလသမဂၢ စားနပ္ရိကၡာႏွင့္ စိုက္ပ်ိဳးေရးအဖြဲ႔၏ အဆိုအရ ေျမယာ ဝယ္ယူ ေရာင္းခ်ပိုင္ခြင့္သည္ အေျခခံက်ေသာ စီးပြားေရးဆိုင္ရာ အခြင့္အေရးတရပ္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္ စိုက္ပ်ိဳးေရး အတြက္ အဓိက အေရးႀကီးေသာအခ်က္ ျဖစ္သည္။

ပုဒ္မ (၂၉) (၃၀) ႏွင့္ ၂၃ (ခ) တို႔မွာ အေရးမႀကီးသေယာင္ႏွင့္ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးကို ထိခိုက္ႏိုင္ေသာ အခ်က္မ်ား ျဖစ္သည္။
၂၃။ ႏိုင္ငံေတာ္သည္ ေတာင္သူလယ္သမားမ်ား၏-
(ခ) စိုက္ပ်ိဳးထုတ္လုပ္သည့္ ေကာက္ပဲသီးႏွံမ်ား သင့္တင့္မွ်တသည့္ တန္ဖိုး ရရွိရန္ ကူညီေဆာင္ရြက္မည္။
၂၉။ ႏိုင္ငံေတာ္သည္ လက္မႈလယ္ယာမွ စက္မႈလယ္ယာသို႔ ကူးေျပာင္းႏိုင္ရန္ နည္းပညာ၊ အရင္းအႏွီး၊ စက္ပစၥည္း၊ ကုန္ၾကမ္း အစရွိသည္တို႔ကို အတတ္ႏုိင္ဆံုး ျဖည့္ဆည္းရမည္။
၃၀။ ႏိုင္ငံေတာ္သည္ စက္မႈလက္မႈလုပ္ငန္းမ်ား တိုးတက္ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးအတြက္ လိုအပ္သည့္ နည္းပညာ၊ အရင္းအႏွီး၊ စက္ပစၥည္း၊ ကုန္ၾကမ္း အစရွိသည္တို႔ကို အတတ္ႏုိင္ဆံုး ျဖည့္ဆည္းရမည္။

ပုဒ္မ (၂၉) ႏွင့္ (၃၀) တို႔သည္ ႏို္င္ငံေတာ္၏ ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္မႈကို အားေပးထားၿပီး ႏိုင္ငံေတာ္က ျဖစ္ထြန္းေစလိုေသာ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးစနစ္ကို ကန္႔သတ္ထားသည္။ ပုဒ္မ (၂၃) အပိုဒ္ (ခ) သည္ သာမန္အားျဖင့္ ၾကည့္လွ်င္ အႏၱရာယ္ကင္းသေယာင္ ရိွေသာ္လည္း ဤအခ်က္သည္ ႏိုင္ငံေတာ္က စိုက္ပ်ိဳးေရး ထြက္ကုန္မ်ားကို ဝယ္ယူရန္ ခြင့္ျပဳထားသျဖင့္ စိုက္ပ်ိဳးေရး က႑ကို မ်ားစြာ ထိခိုက္ ပ်က္စီးေစႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ဤအခ်က္ကို မည္သို႔ အေကာင္အထည္ ေဖာ္မည္ ဟူေသာ အခ်က္မွာ လြန္စြာ အေရးႀကီးသည္။
၂၀၀၈ ခုႏွစ္ အေျခခံဥပေဒ၏ အျခားအစိတ္အပိုင္းမ်ားသည္လည္း စီးပြားေရး၏ ပံုသဏၭာန္ကို အဆံုးအျဖတ္ ေပးႏိုင္သည္။ ဤအခ်က္သည္ ဗဟိုအစိုးရႏွင့္ လႊတ္ေတာ္မ်ားအၾကား ျပည္နယ္အစိုးရႏွင့္ တိုင္းရင္းသား အမ်ားစုကို ကိုယ္စားျပဳေသာ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရး၊ အပစ္မရပ္ရေသးေသာ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရ တိုင္းေဒသမ်ား အၾကား အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ႏွင့္ အျခား အာဏာမ်ားခြဲေဝမႈတုိ႔ႏွင့္လည္း သက္ဆို္င္သည္။
အခြန္ေကာက္ခံေရးႏွင့္ သံုးစြဲႏုိင္ခြင့္ အာဏာ တုိ႔သည္လည္း အလြန္ ဆက္စပ္ေနသည္။ ပုဒ္မ ၁၈၈ အရ ေဒသဆိုင္ရာ အာဏာပိုင္မ်ားထံ၌ ေငြေၾကးႏွင့္ ဘ႑ာေရးဆိုင္ရာ ဆံုးျဖတ္ လုပ္ကိုင္ႏိုင္ခြင့္ အာဏာတခ်ဳိ႕ သတ္မွတ္ထားေသာ္လည္း အမ်ားစုအာဏာသည္ ဗဟိုအစိုးရထံ၌သာ စုပံုေနသည္။ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရ တိုင္း သို႔မဟုတ္ ေဒသမ်ား၏ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အဖြဲ႕မ်ားတြင္ အခြန္ေကာက္ခံေရး၊ သံုးစြဲႏုိင္ခြင့္အာဏာတုိ႔ႏွင့္ ပတ္္သက္၍ ေျပာေရးဆိုခြင့္ မရွိပါ။ ဤအခ်က္သည္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ အေျခခံဥပေဒအား ထုိေဒသမ်ားရွိ တိုင္းရင္းသားမ်ား လက္ခံလာေရးကုိ ထိခိုက္ႏိုင္သည္။
ၿဗိတိသွ်စီးပြားေရးပညာရွင္ ဂြ်န္ကိန္းက “အာဏာရွိေသာရူးသြပ္သူမ်ား” သည္ အျမဲတေစ သိုု႔တည္းမဟုတ္ မသိစိတ္ျဖင့္ “ေခတ္မမီွေတာ့ေသာ စီးပြားေရးပညာရွင္မ်ား၏ ကြ်န္မ်ား” ျဖစ္ေနတတ္သည္ ဟု ေျပာခဲ့ဖူးသည္။ ျမန္မာျပည္၌ အာဏာရွိေသာ ရူးသြပ္သူမ်ား ရိွေသာ္လည္း ဂြ်န္ကိန္း၏ အဆိုႏွင့္ဆန္႔က်င္၍ စီးပြားေရး ပညာရွင္မ်ား၏ အခန္းက႑ကို အသိအမွတ္ မျပဳၾကပါ။

၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒမွတဆင့္ အေျပာင္းအလဲမ်ား ျဖစ္ေပၚလာႏိုင္ေခ်မွာ နည္းပါးလွသည္။ ၁၉၄၇ အေျခခံဥပေဒ၌ အလားတူ အားနည္းခ်က္ မ်ားစြာရွိေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္းအေျခခံဥပေဒမ်ားႏွင့္ ကြာျခားသည္မွာ တရားဥပေဒစိုးမိုးေရး ျဖစ္သည္။
ေသခ်ာသည့္အခ်က္မွာ ၁၉၄၇ အေျခခံဥပေဒသည္ ၁၉၄၈-၁၉၆၂ ကာလ ျမန္မာျပည္ရွိ ပါလီမန္ ဒီမိုကေရစီႏွစ္မ်ား အတြင္း အလံုးစံု ေအာင္ျမင္မႈ မရရိွခဲ့ေသာ္လည္း ႏိုင္ငံေတာ္၏ ေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ားသည္ ဥပေဒေဘာင္အတြင္း၌သာ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္ဟု ယူဆ၍ရသည္။
ထို႔အျပင္ ၁၉၄၇ အေျခခံဥပေဒသည္ အျခားအေျခခံအဖြဲ႕အစည္းမ်ား၏ ေထာက္ခံမႈကိုရရွိခဲ့ၿပီး အာဏာ အလြဲသံုးစားလုပ္လိုသည့္ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားအား ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ခဲ့သည္။ ဤကဲ့သို႔ေသာ အေျခခံ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားက စစ္အစိုးရ၏ အသံုးခ်ခံ ျဖစ္ေနျခင္းမွာ ျမန္မာျပည္အတြက္ ကံဆိုးမုိးေမွာင္က်ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဥပေဒကို မေလးစားသူမ်ားက ေရးဆြဲေသာ အေျခခံဥပေဒထက္ ဤအေျခခံအဖြဲ႕အစည္းမ်ား ျပန္လည္ ဖြဲ႔စည္းႏိုင္ရန္ လုိအပ္ေသာ ႏုိင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး ေျပာင္းလဲမႈမ်ား ျပဳလုပ္ရန္ ပိုမို အေရးႀကီးေပသည္။ ဆက္လက္ ရုန္းကန္ လႈပ္ရွားရဦးမည္ ျဖစ္သည္။

ပါေမာကၡ ေရွာင္တာနဲ (Sean Turnell) သည္ ၾသစေၾတးလ်ႏိုင္ငံ၊ မက္ကိြဳင္းယား တကၠသိုလ္ Burma Economic Watch ၏ အယ္ဒီတာ ျဖစ္သည္။

နအဖ တပ္တြင္းပဋိပကၡ

အပိုင္း (၁)

တပ္မ (၆၆) ဌာနခ်ဳပ္ဟာ အင္းမမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီဇင္ဘာလအတြင္းက ခလရ - ၈၀ (အင္းမ) မွာ စားဝတ္ေနေရး က်ပ္တည္းမႈကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး စစ္သည္အခ်ိဳ႕ အစုလုိက္ အၿပံဳလိုက္ ႏႈတ္ထြက္ခြင့္တင္တဲ့ ျဖစ္စဥ္ ျဖစ္ပြားခဲ့ပါတယ္။ အဲ့ဒီသတင္းဟာ ေတာမီးပမာ ပ်႕ံႏွံ႔ခဲ့ၿပီး ကပစ (၉)၊ ကပစ (၁၀) မွ စစ္သည္ေတြလည္း အလုပ္မလုပ္ၾကေတာ့ဘဲ ႏႈတ္ထြက္ခြင့္တင္မႈမ်ား ျဖစ္ပြားခဲ့ပါတယ္။ အလားတူပင္ ေျခလ်င္တပ္ရင္းမ်ားျဖစ္ၾကတဲ့ တပ္မ (၆၆) လက္ေအာက္ခံ ခမရ - ၄ (သဲကုန္း - အင္းမ)၊ ခမရ - ၅ (သဲကုန္း - အင္းမ)၊ ခလရ- ၇၅ (ျပည္)၊ ေတာင္ပိုင္းတိုင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္ လက္ေအာက္ခံ ခမရ - ၄၃၉ (ကၫႊႊတ္ကြင္း)၊ ျပည္ (ဒကစ) လက္ေအာက္ခံ ခလရ - ၅၃ (ေပါက္ေခါင္း) တို႔မွာလည္း အစုလုိက္ အၿပံဳလုိက္ ထြက္စာတင္မႈမ်ား ျဖစ္ပြားခဲ့ပါတယ္။ တပ္မေတာ္မွာ ထြက္ခြင့္တင္တဲ့ကိစၥကို လံုးဝခြင့္မျပဳလို႔ ခက္ခဲမွန္းသိေနၾကတာေၾကာင့္ တပ္ေျပးမႈေတြဟာလည္း ဆက္တုိက္လို ျဖစ္ပြားေနပါတယ္။



ေတာင္ပိုင္းတုိင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္ တိုင္းမွဴး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ လွမင္းက တပ္မ (၆၆) မွ အရာရွိ စစ္သည္မ်ားအား

ေခြ်းသိပ္ေနပံု



အပိုင္း (၂)

အဲ့ဒီဂယက္ဟာ အလြန္အႏၱရာယ္ႀကီးမားမွန္း ႀကိဳတင္တြက္ဆမိတဲ့ တပ္မေတာ္ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္သန္းေရႊဟာ ကက (ၾကည္း) အေနနဲ႔ အဆိုပါ အေရးအခင္းအေပၚမွာ ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္းျဖင့္ ညင္သာစြာ ကိုင္တြယ္ဖို႔ ကဗ်ာကယာ အမိန္႔ ထုတ္လုိက္ရပါတယ္။ အဲ့ဒီေနာက္ လစာေငြမ်ားအား က်ပ္ ၂၀၀၀၀ စီ တိုးေပးဖို႔ ခ်က္ခ်င္း အမိန္႔ထုတ္ျပန္ ေပးလိုက္ျပန္ပါတယ္။ အမွန္မွာေတာ့ အဲဒီလို တုိးေပးဖို႔ ေငြေတြကုိ ဗိုလ္သန္းေရႊအေနနဲ႔ ေရြးေကာက္ပြဲ အတြက္ မဲ စည္း႐ံုးဖို႔နဲ႔ ျမဴဆြယ္ဖို႔ လ်ာထားတာ ျဖစ္ေပမဲ့ ယခုလို ကတိုက္က႐ိုက္ က်ပ္ေငြ ၂၀၀၀၀ အား အေရးေပၚ တုိးေပးလိုက္ရတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ဘတ္ဂ်က္ ႏွစ္ကုန္ခါနီးမွာ ဘ႑ာေရး အက်ပ္အတည္းမ်ားနဲ႔ ႀကံဳေတြ႔ရဖို႔ စိန္ေခၚျခင္း ခံေနရပါတယ္။ မူလက က်ပ္ေငြ ၅၀၀၀ တန္ ေငြစကၠဴသစ္ကို ေငြေၾကး ေဖာင္းပြမႈျဖစ္မွာစိုးလို႔ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ထိမ္းထုတ္ခိုင္းရာမွ ယခု အေျခအေနဆိုရင္ ေငြစကၠဴမ်ားအား တက္သုတ္႐ိုက္ ထုတ္ရမယ့္ အေနအထားမ်ိဳး ေရာက္ပါေတာ့မယ္။

အပိုင္း (၃)

ျဖစ္စဥ္ျဖစ္ပြားရာ တပ္မ (၆၆) ဌာနခ်ဳပ္နဲ႔ ခလရ - ၈၀ (အင္းမ) အပါအ၀င္ ပတ္ဝန္းက်င္ တပ္ရင္းမ်ား တဝိုက္ကို အေရးေပၚ ကန္႔သတ္ဧရိယာအျဖစ္ အမိန္႔ထုတ္ထားၿပီး မူလက အဝင္အထြက္ရွိေသာ ေစ်းေရာင္းေစ်းဝယ္ အရပ္သားမ်ားကိုပင္ ေပးမဝင္ေတာ့ေၾကာင္း သိရွိရပါတယ္။ ေတာင္ပိုင္းတိုင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္ တိုင္းမွဴး ဗိုလ္ခ်ဳပ္လွမင္းကိုယ္တိုင္ ၂၃-၁-၂၀၁၀ ရက္ေန႔မွာ အင္းမတပ္နယ္ခန္းမသို႔ သြားေရာက္ကာ တပ္မ (၆၆) တပ္မမွဴး ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ စန္းျမင့္အား အေရးယူမႈ မျပဳလုပ္ေတာ့ေၾကာင္း ေျပာဆိုခဲ့ၿပီး အင္းမတပ္နယ္ခန္းမတြင္ အရာရွိ၊ စစ္သည္မ်ားအား ေတြ႔ဆံုရင္း စည္း႐ံုးသိမ္းသြင္း ေဖ်ာင္းဖ်နားခ် တတြတ္တြတ္ မွာၾကားခဲ့ေၾကာင္း စစ္႐ံုးရွိ ျပည္သူ႔ဘက္ ရပ္တည္လိုေသာ အရာရွိမ်ားမွ “စည္းလံုးျခင္းရဲ႕ အင္အား ၀က္ဘ္ဆုိဒ္” သို႔ သတင္း ေပးပို႔ခဲ့ပါတယ္။

နာေရးကူညီမွဳအသင္း က နိဗၺာန္ယာဥ္ ထိန္းသိမ္းေရးဌာန တည္ေဆာက္မည္ဟု သိရသည္
ေက်ာ္ခ/တနလၤာေန႔၊ ဇန္နဝါရီလ ၂၅ ရက္ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ၁၆ နာရီ ၅၃ မိနစ္


ခ်င္းမိုင္ (မဇၥ်ိမ)။ ။ ရုပ္ရွင္မင္းသား ေက်ာ္သူ ဦးေဆာင္ေသာ နာေရးကူညီမႈအသင္းက အသင္းပိုင္ နိဗၺာန္ယာဥ္မ်ားအတြက္ ျပဳျပင္ထိန္းသိမ္းေရးဌာန (Car Service Centre) တခု တည္ေဆာက္မည္ဟု ဆုိသည္။
အသင္း စတင္တည္ေထာင္စဥ္ ၂၀၀၁ ခုႏွစ္မွ စတင္၍ နိဗၺာန္ယာဥ္မ်ား၏ ျပဳျပင္ေရးအတြက္ ျပင္ပ ဆိုင္မ်ားတြင္သာ အပ္ႏွံခဲ့ေသာ္လည္း နိဗၺာန္ယာဥ္မ်ား လာျပင္သည့္ ကားျပင္ဆိုင္မ်ားကို အျခားကားမ်ား လာေရာက္အပ္ႏွံျခင္း မျပဳၾကသျဖင့္ ယခုကဲ့သို႔ စီစဥ္ရျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း အသင္း ဥကၠ႒က ေျပာဆုိျခင္း ျဖစ္သည္။




“နိဗၺာန္ယာဥ္ေတြ လာျပင္တဲ့ ဝပ္ေရွာ႔ကို တခ်ဳိ႕ကားပိုင္ရွင္ေတြက မႀကိဳက္ဘူး။ က်ေနာ္တို႔က လမ္းေၾကာင္းတခု သြားၿပီးတိုင္း ဒီအနံ႔အသက္ေတြကို ပိုးသတ္ေဆးနဲ႔သြားၿပီး ေန႔တိုင္း ေဆးရမွာကိုး။ အဲဒီလို ျဖစ္ေတာ့ ကားေရးေဆးဆိုင္ေတြ၊ ျပင္ဆိုင္ေတြကို ငဲ့ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ လုပ္လိုက္တဲ့ သေဘာပါ” ဟု အသင္းဥကၠ႒ ဦးေက်ာ္သူက မဇၥ်ိမကို ေျပာသည္။
အသင္းပိုင္ နိဗၺာန္ယာဥ္ ၁၇ စီးအတြက္သာ ရည္ရြယ္သည့္ ဌာနအသစ္ အေဆာက္အဦး ေဆာက္လုပ္ခြင့္ ရရွိၿပီျဖစ္ၿပီး ေျမာက္ဒဂံုရွိ နာေရးကူညီမႈအသင္း ၿခံဝင္းအတြင္း၌ပင္ တည္ေဆာက္မည္ျဖစ္သည္။
နာေရးကူညီမႈအသင္းကို ၂၀၀၁ ခုႏွစ္ ႏွစ္ဆန္းပိုင္းက တည္ေထာင္ခဲ့ၿပီး ယခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလလယ္အထိ သံဃာေတာ္ႏွင့္ လူပုဂၢဳိလ္တို႔၏ ႐ုပ္အေလာင္းမ်ားအား အခမဲ့ သၿဂိၤဳဟ္ေပးခဲ့သည္မွာ ႐ုပ္ကလာပ္ေပါင္း ၈၃၁၃၆ ရွိခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။
တုိးခ်ဲ႕ဖြင့္လွစ္ခဲ့သည့္ သုခကုသုိလ္ျဖစ္ ေဆးခန္းတြင္ ေစတနာ့ဝန္ထမ္း ဆရာဝန္ ၄၀ ဦးျဖင့္ တေန႔လွ်င္ လူနာ ၂၀၀ ဦးခန္႔ ကုသေပးေနလ်က္ရွိသည္။ သုခ ေသြးလွဴရွင္အသင္းကိုလည္း ေနာက္ပိုင္းတြင္ ဖြဲ႔စည္းခဲ့သည္။ နိဗၺာန္ယာဥ္ ၁၇ စီးအနက္ ၁၅ စီးမွာ ပုံစံတူမ်ားျဖစ္ၿပီး သံဃာေတာ္မ်ားႏွင့္ ကေလးငယ္မ်ား အတြက္မူ ယာဥ္ ၂ စီး သီးသန္႔ထားရွိေၾကာင္း ဦးေက်ာ္သူက ေျပာသည္။
ကားျပဳျပင္ထိန္းသိမ္းေရး အေဆာက္အဦး အပါအဝင္ သုခေဆးခန္းမွ လူနာနားေနေဆာင္၊ နာေရး ကူညီမႈ႐ုံးခန္းႏွင့္ ဓာတ္မွန္႐ုိက္ခန္းမ်ားကိုပါ ေျမာက္ဒဂံုၿခံဝန္းထဲ၌ ေဆာက္လုပ္သြားမည္ျဖစ္သည္။
အသစ္ေဆာက္မည့္ ဓာတ္မွန္႐ိုက္ခန္းအတြက္ မၾကာေသးမီက ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ေရႊဂံုတိုင္ အထူးကုေဆးခန္း SSC ၌ ေဆးလြဲမွား ကုသမႈေၾကာင့္ ကြယ္လြန္သြားရသည့္ မခိုင္ရႊန္းလဲ့ရည္၏ မိဘမ်ားက က်ပ္သိန္း ၁၅၀ လွဴဒါန္းခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ နာေရးကူညီမႈအသင္းေပါင္း ၈၀ ေက်ာ္ရွိၿပီး ကိုယ္တိုင္ သြားေရာက္ဖြင့္လွစ္ေပးခဲ့သည့္ အသင္းေပါင္း ၅၀ ခန္႔ ရွိသည္ဟု ဦးေက်ာ္သူက ဆိုသည္။ တေန႔လွ်င္ ႐ုပ္အေလာင္း ၅၀ ခန္႔ အခမဲ့ သၿဂိၤဳဟ္ေပးေနသည့္ နာေရးကူညီမႈအသင္းႏွင့္ ကုသိုလ္ျဖစ္ သုခေဆးခန္းတြင္ ေရႏွင့္ လွ်ပ္စစ္မီး လံုေလာက္မႈ မရွိေၾကာင္း သိရသည္။
“အစိုးရေရ မရဘူး။ အဝီစိေရပဲ သံုးေနရတယ္။ မီးကလည္း တလိုင္းပဲ ရတယ္။ ပံုမွန္မလာေတာ့ လူနာေတြ အေရးေပၚ Operation (ခြဲစိတ္ကုသ) ဝင္တဲ့အခါ အခက္အခဲျဖစ္တာေပါ့ေနာ” ဟု ဦးေက်ာ္သူက ေျပာသည္။
နာေရးကူညီမႈအသင္းအား ယခင္က သဃၤန္းကြ်န္းၿမိဳ႕နယ္ ျဗဟၼာ့ဝိဟာရ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းဝင္းအတြင္း ႐ုံးခန္းဖြင့္လွစ္ခဲ့ရာမွ ယခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ ၁၉ ရက္ (အာဇာနည္ေန႔) တြင္ ေျမာက္ဒဂံုသို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ခဲ့ရသည္။
၂၀၀၇ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလတြင္ ေမတၱာသုတ္ရြတ္ ဆႏၵေဖာ္ထုတ္သည့္ သံဃာေတာ္မ်ားကုိ ဟာသသ႐ုပ္ေဆာင္ ကုိဇာဂနာႏွင့္အတူ ဆြမ္းကပ္လွဴဒါန္းခဲ့ၿပီးေနာက္ပိုင္း သ႐ုပ္ေဆာင္မႈ အပါအဝင္ ဦးေက်ာ္သူႏွင့္ ဆက္စပ္ေသာ အႏုပညာ လုပ္ငန္းမ်ားကို စစ္အစိုးရက ပိတ္ပင္ခဲ့သည္။

Yours 2010

Copied from http://arzarni.blogspot.com/

24 Jan Yeyintnge's Diary