Friday, 29 January 2010
နအဖရဲ႕ေရြးေကာက္ပြဲလြန္တဲ့အခါ
ရဲေဘာ္ဖိုးသံေခ်ာင္း
၂၀ ဇန္န၀ါရီ ၂၀၁၀
ဒီေန႔ဗမာျပည္ရဲ႕ႏိုင္ငံေရးဟာ ဘယ္သူေတြက ဘာေတြပဲေျပာေျပာ နအဖနဲ႔အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္တို႔အၾကားက ျပႆနာဟာ အဓိကဆံုခ်က္ျဖစ္တယ္ဆိုတာ ၂ဝ၁ဝ ခုႏွစ္ အစပိုင္းအျဖစ္အပ်က္ေတြက အထင္းသားေဖာ္ျပေနပါတယ္။ ဒါကို မီဒီယာသမားေတြက အသိဆံုးလို႔ ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ ျပည္တြင္းျပည္ပမီဒီယာေတြမွာ ဒီဆံုခ်က္ကို ဗဟိုျပဳေနတဲ့ ကိစၥေတြခ်ည္းပဲ မဟုတ္ပါလား။ အထူးသျဖင့္ ေရြးေကာက္ပြဲဆိုတာနဲ႔ နီးလာေလေလ ဒီႏွစ္ဘက္အၾကားကကိစၥဟာ ေရွ႕တန္းတက္လာေလေလ ျဖစ္ေနတာလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။ အမွန္ေျပာရရင္ ဒီေန႔ေနာက္ဆံုးအေျခအေနမွာ ေဘာလံုးဟာ နအဖဘက္ေရာက္ေနတာပါ။ ေရႊဂံုတိုင္ေၾကညာခ်က္အရေရာ၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ ဗိုလ္သန္းေရႊထံေပးစာအရေရာ နအဖ အေနနဲ႔ အေျဖေပးဖို႔ တာဝန္ေတြရွိေနပါတယ္။ ျပည္သူလူထုကလည္း နအဖဘယ္လိုတုံ႔ျပန္မယ္ဆိုတာကို အာ႐ံုစိုက္ေစာင့္ၾကည့္ေနပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ နအဖဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြကေတာ့ ဒီကိစၥေတြမရွိခဲ့ေလဟန္၊ သူတို႔မွာ ဘာတာဝန္မွမရွိေလဟန္၊ ေပယ်ာလကံျပဳေနပါတယ္။
ဒီကာလအတြင္းမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ဗိုလ္ေအာင္ၾကည္နဲ႔ေတြ႔ေစတယ္ဆိုတဲ့ ေလေျပထိုးေလးပဲ ေဖာ္ထုတ္ခဲ့တာကို အားလံုးသတိထားလိုက္မိပါလိမ့္မယ္။ ဒါဟာလည္း သတင္းစာထဲမွာ ဓာတ္ပံုေလးတပံု၊ စာတိုေလး (၃-၄) ေၾကာင္းနဲ႔ ၿပီးသြားတာပါ။ တိုးတက္မႈ၊ ဆုတ္ယုတ္မႈ၊ ဘာမွမသိရတဲ့ ရေသ့ရွစ္ေသာင္းဇာတ္တခုျဖစ္ပါတယ္။ ဒီကိစၥကို သူတို႔ သတင္းစာေတြမွာေရာ ျပည္တြင္းက တျခားမီဒီယာေတြထဲမွာပါ ဘယ္သူမွမွတ္ခ်က္မေပးတာ၊ သေဘာထား မေဖာ္ျပၾကတာကို ၾကည့္ရင္ တေန႔မျပတ္၊ တရံမလပ္ စြာေလာင္စြာေလာင္ေရးေနတဲ့ သူေတြဟာ နအဖက “တိတ္” ဆိုေတာ့လည္း တိတ္ေနၾကပါလားလို႔ စဥ္းစားမိပါတယ္။
အခုေနာက္ပိုင္းမွာ ဆင္ေျခအသစ္တခုကို အေတာ္ေလးၾကားေန၊ ေတြ႔ေနရပါတယ္။ အဲဒါက “တပ္မေတာ္အစိုးရ လုပ္တာ ေတြအေပၚမွာ သံသယနဲ႔ ၾကည့္ေနၾကလို႔ ဗမာျပည္ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးအေျခအေနတင္းမာေနတယ္” ဆိုတဲ့ ေျပာစကား ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီစကားကို ၾကားရေတာ့ မဆလလက္ထက္တုန္းက နားၾကားျပင္းကပ္ေအာင္ ၾကားခဲ့ရတဲ့ မဆလရဲ႕ ဝါဒျဖန္႔ သီခ်င္းတပုဒ္ကိုေတာင္ သြားသတိရမိပါတယ္။ “သံသယဆိုသည္မွာ အလကား၊ မွန္သပဆိုသည္မွာ ပတၱျမား” ဆိုတာပါ။ တိုင္းရင္းသားစည္းလံုးညီၫြတ္ေရးအတြက္ဆိုၿပီး ေနရာတကာမွာလႊင့္ေန၊ ဖြင့္ေနတဲ့သီခ်င္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တကယ္က မဆလ အစိုးရဟာ တိုင္းရင္းသားမ်ားက သူတို႔ကို မယံုတာသိေနလို႔ သူတို႔ကို ယံုခိုင္းေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။
အခုလည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ၾကားလူဟန္ဖမ္းေနတဲ့လူေတြက နအဖအေပၚ မယံုသူေတြကို အျပစ္တင္၊ အျပစ္ပံုခ်ေနၾကတာ ေတြ႔ေနရျပန္ပါၿပီ။ သူတို႔ေျပာပံုတခုက တဖက္ကသံသယရွိေနမွေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္ ညီၫြတ္လို႔ရေတာ့မလဲတဲ့။ ဒါဟာ နအဖအစိုးရဘက္က ဒီသံသယေတြ ေပ်ာက္သြားေအာင္လုပ္ဖို႔ တာဝန္မရွိဘူးလို႔ မ်က္စိစံုမွိတ္ျငင္းေနတာျဖစ္ပါတယ္။ နအဖဟာ “သူတို႔က အဲဒီေလာက္ သံသယရွိေနမွေတာ့ ငါ့ဘက္ကဘာမွမျပင္ဘူးကြာ” ဆိုၿပီး လူမိုက္လိုလို၊ ကေလးဆိုးလိုလို လုပ္ေနရမယ့္လူ မဟုတ္ပါဘူး။ သူတို႔ဟာ အစိုးရျဖစ္ပါတယ္။
၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲဆိုတာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ သံသယရွိေနတဲ့လူေတြကို သံသယေပ်ာက္သြားေစဖို႔ဆိုရင္ ေဟာဒီအင္မတန္ ႐ိုးစင္း၊ ရွင္းလင္းေနတဲ့ ေမးခြန္းတခ်ဳိ႕ကို အေျဖေပးေစခ်င္ပါတယ္။ စစ္ဗိုလ္တမတ္သား၊ စစ္ဗိုလ္သမၼတ ဆိုတဲ့ကိစၥေတြကေတာ့ သိပ္ကိုေျဗာင္က်၊ ရွင္းေနတာမို႔ ဒီေနရာမွာ မတင္ေတာ့ပါဘူး။
ကဲ… ၂ဝ၁ဝ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲလြန္ရင္…
အစိုးရအဖြဲ႔မွာ အရပ္သား ပါဝင္တဲ့အေရအတြက္ တိုးလာပါမယ္။ ဒါေသခ်ာပါတယ္။
ဒါေပမယ့္။
ဗမာျပည္မွာ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားရယ္လို႔ ရွိဦးမွာလား။ ဒီလိုအခါမွာ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားဆိုတာ ဘာလဲလို႔ ျငင္းေနရမယ့္ အခ်ိန္မဟုတ္ပါဘူး။ အစိုးရနဲ႔ အျမင္မတူတဲ့လူ၊ အဲဒီအျမင္ကို တနည္းနည္းနဲ႔ ေဖာ္ထုတ္မိသူေတြကို ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်ဦးမွာလား။ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ကစလို႔ ဗမာျပည္ႏိုင္ငံေရးရဲ႕ အႀကီးမားဆံုးအမည္းကြက္ႀကီးဟာ အုပ္စိုးသူေတြဟာ ကိုယ္နဲ႔ အယူအဆ မတူသူေတြကို ဆင္ေျခအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်၊ ႏွိပ္စက္သတ္ျဖတ္ေနတာျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ္မွန္တယ္ထင္တာကို ေဖာ္ထုတ္မိတာနဲ႔ ၂၁ ရာစုနဲ႔ လံုးဝမေလ်ာ္ညီတဲ့ ဘာစတီးအက်ဥ္းေထာင္လို ႏွိပ္စက္မႈမ်ဳိးေတြနဲ႔ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း မွ်ဥ္းသတ္ျဖတ္တာခံခဲ့ရတဲ့ သံဃာေတာ္၊ အမ်ဳိးသမီး၊ ေက်ာင္းသား၊ အလုပ္သမား၊ လယ္သမား၊ ႏိုင္ငံေရးသမား၊ စာေပအႏုပညာသည္ စာရင္းျပဳလို႔မကုန္၊ ေရတြက္လို႔မႏိုင္ပါဘူး။
ေနာက္တခုေမးစရာက အဲဒီအခါက်ရင္ စာေပစိစစ္ေရးဆိုတာေရာ ရွိဦးမွာလား။ ဗမာျပည္မွာ စာေပစိစစ္ေရးဆိုတာ စစ္ အုပ္ခ်ဳပ္မႈနဲ႔အတူ ေပၚလာတဲ့အရာျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္မတိုင္မီတုန္းကေတာ့ စစ္အာဏာရွင္စစ္အုပ္စုရဲ႕ အျမဳေတ စစ္ဗိုလ္ေတြဟာ ဆိုက္ကိုဆိုတဲ့ဌာနဖြင့္ၿပီး စာေပအႏုပညာနဲ႔ မီဒီယာေလာကကို အေမွာင္ရိပ္ကေန မျပတ္ေစာင့္ၾကည့္ေနခဲ့ပါ တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔က ေရွ႕တန္းကိုေတာ့ ထြက္မလာပါဘူး။ မဆလေခတ္က်ေတာ့မွ ေျဗာင္ေရွ႕ကိုခုန္ထြက္လာၿပီး စာေပစိစစ္ေရးဆိုတာႀကီး ေပၚလာတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္မႈရဲ႕ လကၡဏာ၊ စာေပအႏုပညာရွင္ေတြအေပၚ ဖိႏွိပ္တဲ့ စစ္အုပ္စုရဲ႕ လက္သံုးေတာ္ဓားျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုဟာမ်ဳိး (ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြက နာမည္ အေခၚအေဝၚေျပာင္းတာ ဝါသနာပါပါဘိသနဲ႔) ဆက္ရွိေနဦးမယ္ဆိုလို႔ကေတာ့ ဒီေရြးေကာက္ပြဲက ဖြဲ႔လာမယ့္အစိုးရဟာ အစြယ္နဲ႔၊ ခ်ဳိ (ဂ်ိဳ) နဲ႔ပဲ ျဖစ္ေနမွာပါ။
ေနာက္ေမးဖို႔ လိုတာတခုက အဲဒီေရြးေကာက္ပြဲကိုလြန္ရင္ စီးပြားေရးကို စစ္တပ္က လက္ဝါးႀကီးအုပ္ထားတာ၊ စစ္အုပ္စု ထိပ္သီးေတြရဲ႕ ေဆြးမ်ဳိးအသိုင္းအဝိုင္းေတြ ခံစားေနရတဲ့ အခြင့္ထူးေတြကို ဖ်က္သိမ္းပစ္မွာလား၊ အကာအကြယ္ေပးမွာလား။ အခုကတည္းက အစိုးရပိုင္လုပ္ငန္းေတြထဲက ေကာင္းတာေတြကိုေရြးထုတ္ၿပီး အမ္အီးစီေခၚ ျမန္မာစီးပြားေရးေကာ္ပိုေရးရွင္းနဲ႔ ဦးပိုင္တို႔လို စစ္တပ္ပိုင္စီးပြားေရးအေဆာက္အအံုေတြေအာက္ဆြဲထည့္၊ မေကာင္းတဲ့လုပ္ငန္းေတြကို ခ်န္ထားလုပ္ေနတာဟာ ေနာက္တက္မယ့္အစိုးရအေပၚ နအဖရဲ႕ ေစတနာေတြ ေဖာ္ျပေနတာပါပဲ။ ေနာက္တက္မယ့္အစိုးရကို ေငြစကၠဴစက္႐ံုတခုသာ အေကာင္းခ်န္ထားေပးၿပီး မင္းတို႔ ဒါနဲပဲလုပ္စားၾကေပေရာ့လို႔ ေျပာေနတဲ့အလားျဖစ္ပါတယ္။
သာမန္လူထုအေနနဲ႔ မေမးမျဖစ္ ေမးရဦးမယ့္အခ်က္ကေလးတခုက အဲဒီေရြးေကာက္ပြဲႀကီးၿပီးသြားရင္ ၂ဝဝ၈ ဖြဲ႔စည္းပံုဥပေဒ အထဲမွာေရာ၊ ဘယ္ဥပေဒအထဲမွာမွ တရားဝင္မတည္ရွိတဲ့ ႀကံ့ဖြ႔ံတို႔၊ စြမ္းအားရွင္တို႔က လူထုအေပၚရမ္းကားေနၾကဦးမွာလား။ ဆက္ရွိေနဦးမယ္၊ သူတို႔ကို ဆက္ေၾကာက္ေနရဦးမယ္၊ အေရြးခံရတဲ့အမတ္ကေတာင္ ေၾကာက္ေနရဦးမယ္ဆိုလို႔ကေတာ့ ဘူးမွမထာ- ဘာမွမထူးလို႔ဘဲ ေျပာရမွာျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီေရြးေကာက္ပြဲႀကီးၿပီးရင္ လယ္ယာေတြကို အဓမၼသိမ္းတာ၊ စစ္တပ္ေတြက ေတာင္သူလယ္သမားေတြကို ဆင့္ေခၚၿပီး စစ္တပ္ပိုင္လယ္ေတြကို အခမဲ့လုပ္ခုိင္းတာ၊ ေပၚတာဆြဲတာေတြ ရပ္ဆိုင္းသြားမလား။
ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ေမးရမွာကေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ ၂ဝဝ၈ ဖြဲ႔စည္းပံုဥပေဒနဲ႔အညီ ဖြဲ႔ထားတဲ့အစိုးရတရပ္ကို စစ္တပ္က အာဏာ မသိမ္းေတာ့ဘူးဆိုတဲ့ အာမခံခ်က္ရွိပါသလား ဆိုတာပါပဲ။ မရွိဘူးမဟုတ္ပါလား။
ဒါျဖစ္ရင္ ဒီေရြးေကာက္ပြဲလုပ္လိုက္လို႔ တိုင္းျပည္အတြက္၊ ျပည္သူေတြအတြက္ ဘာထူးမွာလဲ။ ဘယ္ဟာကိုအေျပာင္းအလဲလို႔ ေျပာမွာလဲ။
သံသယမဟုတ္ဘူး၊ မယံုတာ။
http://www.khitpyaing.org/articles/2010/January/20110.php
ရဲေဘာ္ဖိုးသံေခ်ာင္း
၂၀ ဇန္န၀ါရီ ၂၀၁၀
ဒီေန႔ဗမာျပည္ရဲ႕ႏိုင္ငံေရးဟာ ဘယ္သူေတြက ဘာေတြပဲေျပာေျပာ နအဖနဲ႔အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္တို႔အၾကားက ျပႆနာဟာ အဓိကဆံုခ်က္ျဖစ္တယ္ဆိုတာ ၂ဝ၁ဝ ခုႏွစ္ အစပိုင္းအျဖစ္အပ်က္ေတြက အထင္းသားေဖာ္ျပေနပါတယ္။ ဒါကို မီဒီယာသမားေတြက အသိဆံုးလို႔ ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ ျပည္တြင္းျပည္ပမီဒီယာေတြမွာ ဒီဆံုခ်က္ကို ဗဟိုျပဳေနတဲ့ ကိစၥေတြခ်ည္းပဲ မဟုတ္ပါလား။ အထူးသျဖင့္ ေရြးေကာက္ပြဲဆိုတာနဲ႔ နီးလာေလေလ ဒီႏွစ္ဘက္အၾကားကကိစၥဟာ ေရွ႕တန္းတက္လာေလေလ ျဖစ္ေနတာလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။ အမွန္ေျပာရရင္ ဒီေန႔ေနာက္ဆံုးအေျခအေနမွာ ေဘာလံုးဟာ နအဖဘက္ေရာက္ေနတာပါ။ ေရႊဂံုတိုင္ေၾကညာခ်က္အရေရာ၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ ဗိုလ္သန္းေရႊထံေပးစာအရေရာ နအဖ အေနနဲ႔ အေျဖေပးဖို႔ တာဝန္ေတြရွိေနပါတယ္။ ျပည္သူလူထုကလည္း နအဖဘယ္လိုတုံ႔ျပန္မယ္ဆိုတာကို အာ႐ံုစိုက္ေစာင့္ၾကည့္ေနပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ နအဖဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြကေတာ့ ဒီကိစၥေတြမရွိခဲ့ေလဟန္၊ သူတို႔မွာ ဘာတာဝန္မွမရွိေလဟန္၊ ေပယ်ာလကံျပဳေနပါတယ္။
ဒီကာလအတြင္းမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ဗိုလ္ေအာင္ၾကည္နဲ႔ေတြ႔ေစတယ္ဆိုတဲ့ ေလေျပထိုးေလးပဲ ေဖာ္ထုတ္ခဲ့တာကို အားလံုးသတိထားလိုက္မိပါလိမ့္မယ္။ ဒါဟာလည္း သတင္းစာထဲမွာ ဓာတ္ပံုေလးတပံု၊ စာတိုေလး (၃-၄) ေၾကာင္းနဲ႔ ၿပီးသြားတာပါ။ တိုးတက္မႈ၊ ဆုတ္ယုတ္မႈ၊ ဘာမွမသိရတဲ့ ရေသ့ရွစ္ေသာင္းဇာတ္တခုျဖစ္ပါတယ္။ ဒီကိစၥကို သူတို႔ သတင္းစာေတြမွာေရာ ျပည္တြင္းက တျခားမီဒီယာေတြထဲမွာပါ ဘယ္သူမွမွတ္ခ်က္မေပးတာ၊ သေဘာထား မေဖာ္ျပၾကတာကို ၾကည့္ရင္ တေန႔မျပတ္၊ တရံမလပ္ စြာေလာင္စြာေလာင္ေရးေနတဲ့ သူေတြဟာ နအဖက “တိတ္” ဆိုေတာ့လည္း တိတ္ေနၾကပါလားလို႔ စဥ္းစားမိပါတယ္။
အခုေနာက္ပိုင္းမွာ ဆင္ေျခအသစ္တခုကို အေတာ္ေလးၾကားေန၊ ေတြ႔ေနရပါတယ္။ အဲဒါက “တပ္မေတာ္အစိုးရ လုပ္တာ ေတြအေပၚမွာ သံသယနဲ႔ ၾကည့္ေနၾကလို႔ ဗမာျပည္ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးအေျခအေနတင္းမာေနတယ္” ဆိုတဲ့ ေျပာစကား ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီစကားကို ၾကားရေတာ့ မဆလလက္ထက္တုန္းက နားၾကားျပင္းကပ္ေအာင္ ၾကားခဲ့ရတဲ့ မဆလရဲ႕ ဝါဒျဖန္႔ သီခ်င္းတပုဒ္ကိုေတာင္ သြားသတိရမိပါတယ္။ “သံသယဆိုသည္မွာ အလကား၊ မွန္သပဆိုသည္မွာ ပတၱျမား” ဆိုတာပါ။ တိုင္းရင္းသားစည္းလံုးညီၫြတ္ေရးအတြက္ဆိုၿပီး ေနရာတကာမွာလႊင့္ေန၊ ဖြင့္ေနတဲ့သီခ်င္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တကယ္က မဆလ အစိုးရဟာ တိုင္းရင္းသားမ်ားက သူတို႔ကို မယံုတာသိေနလို႔ သူတို႔ကို ယံုခိုင္းေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။
အခုလည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ၾကားလူဟန္ဖမ္းေနတဲ့လူေတြက နအဖအေပၚ မယံုသူေတြကို အျပစ္တင္၊ အျပစ္ပံုခ်ေနၾကတာ ေတြ႔ေနရျပန္ပါၿပီ။ သူတို႔ေျပာပံုတခုက တဖက္ကသံသယရွိေနမွေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္ ညီၫြတ္လို႔ရေတာ့မလဲတဲ့။ ဒါဟာ နအဖအစိုးရဘက္က ဒီသံသယေတြ ေပ်ာက္သြားေအာင္လုပ္ဖို႔ တာဝန္မရွိဘူးလို႔ မ်က္စိစံုမွိတ္ျငင္းေနတာျဖစ္ပါတယ္။ နအဖဟာ “သူတို႔က အဲဒီေလာက္ သံသယရွိေနမွေတာ့ ငါ့ဘက္ကဘာမွမျပင္ဘူးကြာ” ဆိုၿပီး လူမိုက္လိုလို၊ ကေလးဆိုးလိုလို လုပ္ေနရမယ့္လူ မဟုတ္ပါဘူး။ သူတို႔ဟာ အစိုးရျဖစ္ပါတယ္။
၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲဆိုတာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ သံသယရွိေနတဲ့လူေတြကို သံသယေပ်ာက္သြားေစဖို႔ဆိုရင္ ေဟာဒီအင္မတန္ ႐ိုးစင္း၊ ရွင္းလင္းေနတဲ့ ေမးခြန္းတခ်ဳိ႕ကို အေျဖေပးေစခ်င္ပါတယ္။ စစ္ဗိုလ္တမတ္သား၊ စစ္ဗိုလ္သမၼတ ဆိုတဲ့ကိစၥေတြကေတာ့ သိပ္ကိုေျဗာင္က်၊ ရွင္းေနတာမို႔ ဒီေနရာမွာ မတင္ေတာ့ပါဘူး။
ကဲ… ၂ဝ၁ဝ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲလြန္ရင္…
အစိုးရအဖြဲ႔မွာ အရပ္သား ပါဝင္တဲ့အေရအတြက္ တိုးလာပါမယ္။ ဒါေသခ်ာပါတယ္။
ဒါေပမယ့္။
ဗမာျပည္မွာ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားရယ္လို႔ ရွိဦးမွာလား။ ဒီလိုအခါမွာ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားဆိုတာ ဘာလဲလို႔ ျငင္းေနရမယ့္ အခ်ိန္မဟုတ္ပါဘူး။ အစိုးရနဲ႔ အျမင္မတူတဲ့လူ၊ အဲဒီအျမင္ကို တနည္းနည္းနဲ႔ ေဖာ္ထုတ္မိသူေတြကို ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်ဦးမွာလား။ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ကစလို႔ ဗမာျပည္ႏိုင္ငံေရးရဲ႕ အႀကီးမားဆံုးအမည္းကြက္ႀကီးဟာ အုပ္စိုးသူေတြဟာ ကိုယ္နဲ႔ အယူအဆ မတူသူေတြကို ဆင္ေျခအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်၊ ႏွိပ္စက္သတ္ျဖတ္ေနတာျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ္မွန္တယ္ထင္တာကို ေဖာ္ထုတ္မိတာနဲ႔ ၂၁ ရာစုနဲ႔ လံုးဝမေလ်ာ္ညီတဲ့ ဘာစတီးအက်ဥ္းေထာင္လို ႏွိပ္စက္မႈမ်ဳိးေတြနဲ႔ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း မွ်ဥ္းသတ္ျဖတ္တာခံခဲ့ရတဲ့ သံဃာေတာ္၊ အမ်ဳိးသမီး၊ ေက်ာင္းသား၊ အလုပ္သမား၊ လယ္သမား၊ ႏိုင္ငံေရးသမား၊ စာေပအႏုပညာသည္ စာရင္းျပဳလို႔မကုန္၊ ေရတြက္လို႔မႏိုင္ပါဘူး။
ေနာက္တခုေမးစရာက အဲဒီအခါက်ရင္ စာေပစိစစ္ေရးဆိုတာေရာ ရွိဦးမွာလား။ ဗမာျပည္မွာ စာေပစိစစ္ေရးဆိုတာ စစ္ အုပ္ခ်ဳပ္မႈနဲ႔အတူ ေပၚလာတဲ့အရာျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္မတိုင္မီတုန္းကေတာ့ စစ္အာဏာရွင္စစ္အုပ္စုရဲ႕ အျမဳေတ စစ္ဗိုလ္ေတြဟာ ဆိုက္ကိုဆိုတဲ့ဌာနဖြင့္ၿပီး စာေပအႏုပညာနဲ႔ မီဒီယာေလာကကို အေမွာင္ရိပ္ကေန မျပတ္ေစာင့္ၾကည့္ေနခဲ့ပါ တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔က ေရွ႕တန္းကိုေတာ့ ထြက္မလာပါဘူး။ မဆလေခတ္က်ေတာ့မွ ေျဗာင္ေရွ႕ကိုခုန္ထြက္လာၿပီး စာေပစိစစ္ေရးဆိုတာႀကီး ေပၚလာတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္မႈရဲ႕ လကၡဏာ၊ စာေပအႏုပညာရွင္ေတြအေပၚ ဖိႏွိပ္တဲ့ စစ္အုပ္စုရဲ႕ လက္သံုးေတာ္ဓားျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုဟာမ်ဳိး (ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြက နာမည္ အေခၚအေဝၚေျပာင္းတာ ဝါသနာပါပါဘိသနဲ႔) ဆက္ရွိေနဦးမယ္ဆိုလို႔ကေတာ့ ဒီေရြးေကာက္ပြဲက ဖြဲ႔လာမယ့္အစိုးရဟာ အစြယ္နဲ႔၊ ခ်ဳိ (ဂ်ိဳ) နဲ႔ပဲ ျဖစ္ေနမွာပါ။
ေနာက္ေမးဖို႔ လိုတာတခုက အဲဒီေရြးေကာက္ပြဲကိုလြန္ရင္ စီးပြားေရးကို စစ္တပ္က လက္ဝါးႀကီးအုပ္ထားတာ၊ စစ္အုပ္စု ထိပ္သီးေတြရဲ႕ ေဆြးမ်ဳိးအသိုင္းအဝိုင္းေတြ ခံစားေနရတဲ့ အခြင့္ထူးေတြကို ဖ်က္သိမ္းပစ္မွာလား၊ အကာအကြယ္ေပးမွာလား။ အခုကတည္းက အစိုးရပိုင္လုပ္ငန္းေတြထဲက ေကာင္းတာေတြကိုေရြးထုတ္ၿပီး အမ္အီးစီေခၚ ျမန္မာစီးပြားေရးေကာ္ပိုေရးရွင္းနဲ႔ ဦးပိုင္တို႔လို စစ္တပ္ပိုင္စီးပြားေရးအေဆာက္အအံုေတြေအာက္ဆြဲထည့္၊ မေကာင္းတဲ့လုပ္ငန္းေတြကို ခ်န္ထားလုပ္ေနတာဟာ ေနာက္တက္မယ့္အစိုးရအေပၚ နအဖရဲ႕ ေစတနာေတြ ေဖာ္ျပေနတာပါပဲ။ ေနာက္တက္မယ့္အစိုးရကို ေငြစကၠဴစက္႐ံုတခုသာ အေကာင္းခ်န္ထားေပးၿပီး မင္းတို႔ ဒါနဲပဲလုပ္စားၾကေပေရာ့လို႔ ေျပာေနတဲ့အလားျဖစ္ပါတယ္။
သာမန္လူထုအေနနဲ႔ မေမးမျဖစ္ ေမးရဦးမယ့္အခ်က္ကေလးတခုက အဲဒီေရြးေကာက္ပြဲႀကီးၿပီးသြားရင္ ၂ဝဝ၈ ဖြဲ႔စည္းပံုဥပေဒ အထဲမွာေရာ၊ ဘယ္ဥပေဒအထဲမွာမွ တရားဝင္မတည္ရွိတဲ့ ႀကံ့ဖြ႔ံတို႔၊ စြမ္းအားရွင္တို႔က လူထုအေပၚရမ္းကားေနၾကဦးမွာလား။ ဆက္ရွိေနဦးမယ္၊ သူတို႔ကို ဆက္ေၾကာက္ေနရဦးမယ္၊ အေရြးခံရတဲ့အမတ္ကေတာင္ ေၾကာက္ေနရဦးမယ္ဆိုလို႔ကေတာ့ ဘူးမွမထာ- ဘာမွမထူးလို႔ဘဲ ေျပာရမွာျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီေရြးေကာက္ပြဲႀကီးၿပီးရင္ လယ္ယာေတြကို အဓမၼသိမ္းတာ၊ စစ္တပ္ေတြက ေတာင္သူလယ္သမားေတြကို ဆင့္ေခၚၿပီး စစ္တပ္ပိုင္လယ္ေတြကို အခမဲ့လုပ္ခုိင္းတာ၊ ေပၚတာဆြဲတာေတြ ရပ္ဆိုင္းသြားမလား။
ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ေမးရမွာကေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ ၂ဝဝ၈ ဖြဲ႔စည္းပံုဥပေဒနဲ႔အညီ ဖြဲ႔ထားတဲ့အစိုးရတရပ္ကို စစ္တပ္က အာဏာ မသိမ္းေတာ့ဘူးဆိုတဲ့ အာမခံခ်က္ရွိပါသလား ဆိုတာပါပဲ။ မရွိဘူးမဟုတ္ပါလား။
ဒါျဖစ္ရင္ ဒီေရြးေကာက္ပြဲလုပ္လိုက္လို႔ တိုင္းျပည္အတြက္၊ ျပည္သူေတြအတြက္ ဘာထူးမွာလဲ။ ဘယ္ဟာကိုအေျပာင္းအလဲလို႔ ေျပာမွာလဲ။
သံသယမဟုတ္ဘူး၊ မယံုတာ။
http://www.khitpyaing.org/articles/2010/January/20110.php
ေအာင္ဇံ
၂၇ ဇန္န၀ါရီ ၂၀၁၀
၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္မွာ ပါတီစုံအေထြေထြေရြးေကာက္ပြဲကုိ နအဖက က်င္းပေပးခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေရြးေကာက္ပြဲရဲ႕ရလဒ္ကုိေတာ့ ယေန႔အထိ အသိအမွတ္ျပဳ အေကာင္အထည္ေဖာ္ေပးျခင္း မရွိေသးပါဘူး။ ေရြးေကာက္ပြဲအႏုိင္ရ ပါတီမ်ားျဖစ္ၾကတဲ့ အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္နဲ႔ တုိင္းရင္းသားပါတီမ်ားက ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ကို တနည္းနည္းနဲ႔ သိကၡာရွိရွိ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ေပးဖုိ႔ ေတာင္းဆုိတာကိုလည္း လ်စ္လ်ဴ႐ႈထားခဲ့ပါတယ္။ ဒီေရြးေကာက္ပြဲကို နအဖက သူတုိ႔ကုိယ္တုိင္ က်င္းပေပးခဲ့တဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲ မဟုတ္သလုိလုိ သူတုိ႔နဲ႔ ဘယ္လိုမွ မသက္ဆုိင္သလုိလုိ ေရငုံႏႈတ္ပိတ္ေနခဲ့ၾကေပမယ့္ ေနာက္ထပ္ေရြးေကာက္ပြဲ တခုကုိေတာ့ ၂၀၁၀ မွာ က်င္းပဖုိ႔ ထုတ္ျပန္ေၾကညာထားၿပီးျဖစ္ပါတယ္။
ဗုိလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊကလည္း ေရြးေကာက္ပြဲကုိ ၂၀၁၀ မွာ က်င္းပမွာျဖစ္ေၾကာင္း ထပ္ေလာင္းအတည္ျပဳေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ဆုိင္တဲ့ ေကာ္မရွင္ဥပေဒ၊ ပါတီမွတ္ပုံတင္ဥပေဒေတြကိုေတာ့ ယခုတုိင္ ထုတ္ျပန္ေၾကညာျခင္း မရွိတဲ့အေပၚမွာ တခ်ဳိ႕ႏုိင္ငံေရးသမားေတြက သုိ႔ေလာ သုိ႔ေလာ သံသယျဖစ္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ နအဖေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကုိ မျဖစ္မေနက်င္းပမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကို က်င္းပႏုိင္မွသာလွ်င္ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ကို ေက်ာ္လႊားပယ္ဖ်က္ ႏုိင္မွာျဖစ္သလုိ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္မွာ တဖက္သတ္ အတည္ျပဳျပ႒ာန္းခဲ့တဲ့ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ အေျခခံဥပေဒကိုလည္း ေနာင္ေပၚေပါက္ လာမယ့္ လႊတ္ေတာ္မွာ တင္ျပအတည္ျပဳႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ႏုိင္ငံတကာဆက္ဆံေရးမွာ နအဖအေနနဲ႔ အခုအခ်ိန္အထိ အာဏာသိမ္း စစ္အစုိးရအျဖစ္နဲ႔သာ ဆက္ဆံေနရေပမယ့္ အကယ္၍ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲအၿပီး အစိုးရတရပ္ကိုသာ ဖြဲ႔စည္းႏုိင္ခဲ့မယ္ဆုိရင္ ႏုိင္ငံတကာမွာ ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ တက္လာတဲ့ တရား၀င္အစိုးရတရပ္အျဖစ္ ေဖာ္ေဆာင္ဆက္ဆံႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိအေၾကာင္းေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ နအဖေခါင္းေဆာင္မ်ားဟာ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကုိ မျဖစ္မေန က်င္းပမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ တက္တက္ႂကြႂကြ အားတက္သေရာ မဲေပးခဲ့ၾကေပမယ့္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကုိေတာ့ ျပည္သူေတြက သိပ္စိတ္၀င္စားပုံမျပၾကပါဘူး။ ၿပီးခဲ့တဲ့ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲတုန္းကေတာ့ ျပည္သူေတြက ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ အမ်ားႀကီး ထားခဲ့ၾကပါတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲၿပီးရင္ ဒီမုိကေရစီ အရပ္သားအစိုးရတရပ္ ေပၚေပါက္လာမယ္။ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးနဲ႔တကြ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈေတြလည္း ခ်ဳပ္ၿငိမ္းသြားမယ္ဆုိတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ တက္တက္ႂကြႂကြ ဆႏၵမဲ ေပးခဲ့ၾကပါတယ္။ အခု က်င္းပမယ့္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲမွာေတာ့ ဘယ္သူႏိုင္ႏုိင္၊ ဘယ္သူ႐ႈံး႐ႈံး စစ္တပ္ကပဲ စိုးမုိးျခယ္လွယ္ အုပ္ခ်ဳပ္သြားမွာျဖစ္တယ္ဆုိတာကို ႀကိဳတင္သိေနၾကတဲ့ ျပည္သူေတြဟာ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ သိပ္စိတ္၀င္စားမႈ မျပၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ႏုိင္ငံေရးသမားတခ်ဳိ႕ကေတာ့ ၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ ဘယ္လုိပဲရွိရွိ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပုံက ဘယ္လုိပဲျပ႒ာန္းျပ႒ာန္း ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲအၿပီးမွာ ပုံေပၚလာမယ့္ အစိုးရဟာ ဘယ္လုိပုံစံနဲ႔ပဲ ေပၚလာ ေပၚလာ ဒါေတြကုိ အေလးအနက္ထားပုံမရဘဲ ေရြးေကာက္ပြဲအသံၾကားတာနဲ႔ ၀င္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ဖုိ႔ ဟန္တျပင္ျပင္ လုပ္ေနၾကတာ ကိုလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။ ေခတ္ပ်က္သူေဌးမ်ားကလည္း ျပည့္ၿဖိဳးလွ်ံက်လာတဲ့ ေငြေတြကုိသုံးၿပီး အမတ္မင္းျဖစ္ေရး၊ ၀န္ႀကီး ၀န္ကေလးျဖစ္ေရးကို ေမွ်ာ္ၿပီး ေခါင္းေပါင္းစေလး တျပင္ျပင္နဲ႔ ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ဖုိ႔ ျပင္ေနၾကပါတယ္။ လက္ရွိ နအဖ အစုိးရရဲ႕ ၀န္ႀကီးေတြ၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြကလည္း သူ႔တုိ႔အပုိင္စား နယ္ပယ္ေတြမွာ ေရြးေကာက္ပြဲအတြက္ စည္း႐ုံးေနတဲ့ သတင္းေတြလည္း ၾကားေနရပါတယ္။
ေရြးေကာက္ပြဲ အႏုိင္ရပါတီႀကီးတခုျဖစ္တဲ့ အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲကုိ ၀င္မယ္ မ၀င္ဘူးဆုိတာ အခုထိ ယတိျပတ္ မေျပာေသးေပမယ့္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံအေျခခံဥပေဒကို လုံး၀လက္မခံႏုိင္ေၾကာင္း ထုတ္ျပန္ေၾကညာ ထားသလုိ ေရႊဂုံတုိင္ေၾကညာစာတမ္းကုိလည္း ထုတ္ျပန္ေၾကညာထားၿပီးျဖစ္ပါတယ္။ ေရႊဂုံတုိင္ေၾကညာစာတမ္းပါ အခ်က္ေတြကေတာ့ …
၁။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြကုိ ႁခြင္းခ်က္မရွိ လႊတ္ေပးရမည္။
၂။ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံအေျခခံဥပေဒကို ျပန္လည္သုံးသပ္ျပင္ဆင္ေပးရမည္။
၃။ ေရြးေကာက္ပြဲကုိ တရားမွ်တၿပီး ႏုိင္ငံတကာေစာင့္ၾကည့္မႈေအာက္မွာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ က်င္းပေပးရမည္ … ဟူ၍ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီအခ်က္ေတြကို လုိက္ေလ်ာမယ္ဆုိရင္ နအဖက က်င္းပေပးမယ့္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကုိ စဥ္းစားမယ္လုိ႔ ထုတ္ျပန္ေၾကညာ ထားၿပီးျဖစ္တယ္။ တနည္းအားျဖင့္ ဒီအခ်က္ေတြကို မလုိက္ေလ်ာပါက ေရြးေကာက္ပြဲကုိ၀င္ဖုိ႔ မစဥ္းစားဘူးဆုိတဲ့ အဓိပၸာယ္လည္းျဖစ္တယ္။ ဒါ့အျပင္ အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္တဦးျဖစ္တဲ့ ဦး၀င္းတင္ကလည္း ဒီေရႊဂုံတုိင္ေၾကညာခ်က္ဟာ သုံးပါးတဆူ ျဖစ္ပါတယ္လုိ႔ ေျပာၾကားခဲ့တယ္။ ဆုိလုိတာက ဒီေတာင္းဆုိခ်က္ (၃) ခုစလုံးဟာ တတြဲတည္းျဖစ္ၿပီး ဒီေတာင္းဆုိခ်က္ထဲက အခ်က္တခ်က္ကို လုိက္ေလ်ာ႐ုံနဲ႔ လက္ခံႏုိင္မွာမဟုတ္ဘူးဆုိတဲ့ အဓိပၸာယ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအခ်က္ေတြကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ဟာ ေရႊဂုံတုိင္ေၾကညာစာတမ္းဆုိတဲ့ မူေပၚမွာ ခုိင္ခုိင္မာမာ ရပ္တည္ေနသလုိ နအဖဘက္ကလည္း ဒီအခ်က္ေတြအေပၚ လုိက္ေလ်ာမယ့္လကၡဏာကို အရိပ္အေယာင္ေတာင္ မျမင္မေတြ႔ရေသးပါဘူး။ ဒီအေျခအေနဆုိရင္ အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ဟာ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကုိ ၀င္ဖုိ႔ဆုိတာ မျဖစ္ႏုိင္ဘူးလုိ႔ သုံးသပ္လုိ႔ရပါတယ္။
ေရြးေကာက္ပြဲအႏုိင္ရ တုိင္းရင္းသားပါတီေတြျဖစ္ၾကတဲ့ ရခုိင္ဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္၊ ရွမ္းတုိင္းရင္းသားမ်ား ဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ တုိ႔ကေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲမတုိင္ခင္ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ား လႊတ္ေပးရမယ္၊ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံအေျခခံဥပေဒကို ျပန္လည္သုံးသပ္ျပင္ဆင္ေပးရမယ္၊ အကယ္၍ မလုိက္ေလ်ာပါက ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကုိ ၀င္မွာမဟုတ္တဲ့အေၾကာင္း ျပတ္ျပတ္သားသား ထုတ္ေဖာ္ေျပာၾကားၿပီးျဖစ္ပါတယ္။ အျခားေရြးေကာက္ပြဲအႏုိင္ရ တုိင္းရင္းသားပါတီမ်ားကလည္း တသေဘာတည္းရွိတယ္ဆုိတာ တုိင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္တဦးျဖစ္တဲ့ ဦးေအးသာေအာင္ရဲ႕ ဘီဘီစီ၊ ဗြီအုိေအ အစရွိတဲ့ ေရဒီယုိအေမးအေျဖက႑ေတြမွာ ထုတ္ေဖာ္ေျပာၾကားတာေတြကုိလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။
တုိင္းရင္းသားပါတီမ်ားရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးရည္မွန္းခ်က္ကေတာ့ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ားရဲ႕ ကုိယ့္ၾကမၼာကုိယ္ဖန္တီးခြင့္၊ ကုိယ္ပုိင္ျပ႒ာန္းခြင့္နဲ႔တကြ လူနည္းစု လူမ်ဳိးစုမ်ားရဲ႕ အခြင့္အေရးမ်ား၊ ရပုိင္ခြင့္မ်ားကို ေဖာ္ေဆာင္ျပ႒ာန္းေပးတဲ့ စစ္မွန္တဲ့ ျပည္ေထာင္စုေပၚေပါက္ေရးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အခု နအဖ ေရးဆြဲထားတဲ့ ဖြဲ႔စည္းပုံကေတာ့ စစ္တပ္က စိုးမုိးျခယ္လွယ္အုပ္ခ်ဳပ္မယ့္ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဖြဲ႔စည္းပုံသာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီအဖြဲ႔အစည္းမ်ားရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးေမွ်ာ္မွန္းခ်က္နဲ႔ ဆီနဲ႔ေရလုိ ကြာျခားေနတဲ့အတြက္ ဒီဖြဲ႔စည္းပုံအရ က်င္းပမယ့္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကို ၀င္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္မယ့္ သေဘာထားမ်ား မရွိၾကတာေတြ႔ရပါတယ္။
အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ အပါအ၀င္ ေရြးေကာက္ပြဲအႏုိင္ရ တုိင္းရင္းသားႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ား ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ပါ၀င္ ယွဥ္ၿပိဳင္ျခင္းမရွိဘူးဆုိရင္ အေမရိကန္ႏုိင္ငံ၊ ဥေရာပႏုိင္ငံမ်ားက ေရြးေကာက္ပြဲရဲ႕ရလဒ္ကို အသိအမွတ္ျပဳမွာမဟုတ္ပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိရင္ ဒီႏုိင္ငံေတြက အားလုံးပါ၀င္ႏုိင္တဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲ (all inclusive) ျဖစ္ဖုိ႔ ေတာင္းဆုိေနၾကတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေတာင္းဆိုခ်က္ေတြနဲ႔ မကုိက္ညီတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲအၿပီး ေပၚလာမယ့္အစိုးရကို ဒီႏုိင္ငံေတြက အသိအမွတ္ျပဳမွာမဟုတ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ႏုိင္ငံတကာဆက္ဆံေရးမွာ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ မေျပမလည္ လိပ္ခဲတည္းလဲ အေျခအေနမွာပဲ ရွိေနမွာျဖစ္ပါတယ္။
အျခားတဘက္မွာ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္အဖြဲ႔အစည္းမ်ားရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးရည္မွန္းခ်က္နဲ႔ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲေပၚမွာ သေဘာထား၊ နအဖရဲ႕ ဒီအဖြဲ႔အစည္းမ်ားေပၚမွာ က်င့္သုံးေနတဲ့ နည္းဗ်ဴဟာေတြဟာလည္း ေစ့စပ္ညႇိႏႈိင္းလုိ႔မရဘဲ လက္ရွိအေျခအေနမွာ တင္းမာတဲ့ အေနအထားမွာ ရွိေနပါတယ္။ နအဖရဲ႕ နည္းဗ်ဴဟာကေတာ့ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္ အဖြဲ႔အစည္းေတြကုိ ပထမအဆင့္အေနနဲ႔ ယာယီအပစ္အခတ္ရပ္စဲၿပီးေတာ့ အမ်ဳိးသားညီလာခံကို တက္ခုိင္း၊ အမ်ဳိးသားညီလာခံ မွာ ဟန္ျပေဆြးေႏြးၿပီးေတာ့ တုိင္းရင္းသားျပႆနာကို ေျဖရွင္းၿပီးၿပီ၊ ဖြဲ႔စည္းပုံလည္း ေရးၿပီးၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ ေနာက္တဆင့္အေနနဲ႔ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္တပ္ဖြဲ႔ေတြကို လက္နက္ျဖဳတ္သိမ္း သုိ႔မဟုတ္ နယ္ျခားေစာင့္တပ္အျဖစ္ အသြင္ေျပာင္း အဲဒီကေန နအဖ တပ္မေတာ္ထဲကို သြတ္သြင္းၿပီးေတာ့ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္ အဖြဲ႔အစည္းေတြကို ၀ါးၿမိဳပစ္ဖုိ႔၊ ဖ်က္သိမ္းပစ္ဖုိ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြနဲ႔ ခင္းက်င္းလုပ္ေဆာင္ေနတာျဖစ္ပါတယ္။
ဒီဗ်ဴဟာ ဒီအခင္းအက်င္းေတြရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ကို သေဘာေပါက္ သိျမင္ထားတဲ့ ေကအန္ယူ၊ ေကအန္ပီပီ၊ အက္စ္အက္စ္ေအ (ေတာင္) အစရွိတဲ့ လက္နက္ကုိင္အဖြဲ႔အစည္းမ်ားက အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး၊ အတုအေယာင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကုိ ယေန႔တုိင္ လက္မခံႏုိင္ၾကေသးတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအဖြဲ႔အစည္းမ်ားအေနနဲ႔ကေတာ့ တကယ့္စစ္မွန္တဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကုိ တည္ေဆာက္လုိတဲ့ သေဘာထားေတြ ရွိၾကပါတယ္။ စစ္မွန္တဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို တည္ေဆာက္ဖုိ႔ဆုိရင္ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးဖုိ႔လုိပါတယ္။ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးပြဲမွာ တုိင္းရင္းသားေဒသေတြမွာ ျဖစ္ေနတဲ့ ျပႆနာအ၀၀ကို ေဆြးေႏြးညႇိႏႈိင္းၿပီး ေျဖရွင္းဖုိ႔လုိပါတယ္။ ဒီကေနတဆင့္ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ားအေရး၊ ျပည္နယ္မ်ားအေရး၊ လူနည္းစုမ်ားအခြင့္အေရးေတြကို ညႇိႏႈိင္းေဆြးေႏြးၿပီးေတာ့ ဖြဲ႔စည္းပုံဥပေဒထဲမွာ ထည့္သြင္းျပ႒ာန္းႏုိင္ဖုိ႔ လုိပါတယ္။ သုိ႔မွသာ စစ္မွန္တဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ရမွာပါ။
နအဖရဲ႕ တဖက္သတ္ ေရးဆြဲျပ႒ာန္းထားတဲ့ ဖြဲ႔စည္းပုံမွာ တုိင္းရင္းသားအဖြဲ႔အစည္းမ်ား လုိလားတဲ့ အခြင့္အေရးေတြ၊ ရပုိင္ခြင့္ေတြ မပါရွိတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ဒီဖြဲ႔စည္းပုံကို လက္မခံႏုိင္သလုိ ဒီဖြဲ႔စည္းပုံအရက်င္းပမယ့္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကိုလည္း လက္ခံမွာ မဟုတ္ပါဘူး။
ဒါ့အျပင္ အပစ္အခတ္ရပ္စဲထားတဲ့ မြန္ျပည္သစ္ပါတီ၊ ေကအုိင္အုိ၊ ယူဒဗလ်ဴအက္စ္ေအ၊ အက္စ္အက္စ္ေအ အစရွိတဲ့ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကုိ္င္အဖြဲ႔အစည္းမ်ား အေနနဲ႔ကလည္း အပစ္အခတ္ရပ္စဲၿပီးရင္ ႏုိင္ငံေရးအရ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးဖုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ႏုိင္ငံေရးအရ ေဆြးေႏြးဖုိ႔ဆုိရင္ အမ်ဳိးသားညီလာခံကို တက္ပါ၊ အမ်ဳိးသားညီလာခံမွာ ေဆြးေႏြးတင္ျပပါဆုိလုိ႔ တုိင္းရင္းသားအဖြဲ႔ေတြဟာ အမ်ဳိးသားညီလာခံကိုတက္ၿပီးေတာ့ တုိင္းရင္းသားဆယ့္သုံးဖြဲ႔အေနနဲ႔ ျပည္ေထာင္စုအေရး၊ တုိင္းရင္းသားမ်ားအေရး၊ လူနည္းစုမ်ားအခြင့္အေရးကုိ စာတမ္းတေစာင္ ေရးသားတင္ျပခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီစာတမ္းကို ညီလာခံမွာ ေဆြးေတာင္ေဆြးေႏြးခြင့္မရဘဲ မွတ္တမ္းတင္႐ုံတင္ၿပီးေတာ့ ပယ္ခ်ခဲ့ပါတယ္။
ဒီလုိအေတြ႔အႀကံဳေတြေၾကာင့္ တုိင္းရင္းသားမ်ားအေနနဲ႔ နအဖနဲ႔တကြ နအဖရဲ႕အမ်ဳိးသားညီလာခံ၊ အမ်ဳိးသားညီလာခံက ထြက္ေပၚလာမယ့္ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံအေျခခံဥပေဒ၊ ဒါေတြကုိ အယုံအၾကည္မဲ့လာၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မြန္ျပည္သစ္ပါတီဆုိရင္ ညီလာခံကုိယ္စားလွယ္ကို ေလ့လာသူအဆင့္ ေလွ်ာ့ခ်ၿပီး ကန္႔ကြက္ခဲ့ပါတယ္။ အခုအေျခအေနမွာ နအဖရဲ႕စီမံခ်က္ျဖစ္တဲ့ နယ္ျခားေစာင့္တပ္အသြင္ေျပာင္းေရးနဲ႔ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ၀င္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ေရးကုိ လုံး၀လက္မခံ ပယ္ခ်ထားပါတယ္။
ယူဒဗလ်ဴအက္စ္ေအ အေနနဲ႔လည္း နအဖရဲ႕ နယ္ျခားေစာင့္တပ္အသြင္ေျပာင္းေရးကို မူအရလက္ခံေသာ္လည္းပဲ ၀ ေဒသ ၀ တပ္ေတြကို ၀ ေခါင္းေဆာင္မ်ားကသာ စီမံအုပ္ခ်ဳပ္ဖုိ႔ ျပန္လည္တင္ျပခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီလုိတင္ျပခ်က္ေတြအေပၚမွာ နအဖက လက္မခံတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ေျပလည္မႈမရတဲ့အျပင္ တင္းမာမႈေတြ ဆက္လက္ျဖစ္ပြားေနၿပီး တဘက္နဲ႔တဘက္ စစ္ျပင္တဲ့ အေနအထားမွာေတာင္ ရွိေနပါတယ္။ အက္စ္အက္စ္ေအ အေနနဲ႔ကလည္း ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေဆထင္ အပါအ၀င္ တုိင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားကို ႏွစ္ရွည္ေထာင္ဒဏ္အျဖစ္ ႏွစ္ (၁၀၀) ေက်ာ္ ခ်မွတ္ထားတဲ့ အေျခအေနမ်ဳိးမွာ ေရြးေကာက္ပြဲကို ပါ၀င္ယွဥ္ၿပိဳင္ဖုိ႔ဆုိတာ မျဖစ္ႏုိင္တဲ့ အေနအထားမွာ ရွိပါတယ္။
ေကအုိင္အုိ ကခ်င္အဖြဲ႔အစည္းအေနနဲ႔ကလည္း နအဖရဲ႕ တုိက္တြန္းခ်က္ေတြကို လက္မခံဘဲ ေကအုိင္အုိရဲ႕သေဘာထားကို ျပန္လည္တင္ျပထားတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ေကအုိင္အုိရဲ႕ တင္ျပခ်က္ကေတာ့ အကယ္၍ ျမန္မာႏုိင္ငံကို ပင္လုံစိတ္ဓာတ္၊ ပင္လုံသေဘာတူညီခ်က္၊ ပင္လုံမူအရသာ စစ္မွန္တဲ့ ျပည္ေထာင္စုအျဖစ္ ဖြဲ႔စည္းႏုိင္မယ္ဆုိပါက ေကအုိင္အုိအေနနဲ႔ တပ္ဖြဲ႔မ်ားကုိ နယ္ျခားေစာင့္တပ္အျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းစရာ မလုိတဲ့အျပင္ လက္နက္ပင္ကုိင္ထားစရာမလုိေၾကာင္း တင္ျပခဲ့ပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ ေကအုိင္အုိရဲ႕ တင္ျပခ်က္ျဖစ္တဲ့ ပင္လုံမူ၊ ပင္လုံသေဘာတူညီခ်က္ဆုိတာကေတာ့ လြတ္လပ္ေရးအႀကိဳကာလမွာ ဗမာျပည္မနဲ႔ ရွမ္းျပည္၊ ေတာင္တန္းေဒသမ်ား ေပါင္းစည္းေရးအတြက္ ပင္လုံၿမိဳ႕မွာ ညီလာခံတရပ္ က်င္းပခဲ့ပါတယ္။ ဒီညီလာခံမွာ အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ တုိင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ား ေဆြးေႏြးညႇိႏႈိင္းၿပီးေတာ့ ပင္လုံစာခ်ဳပ္ကို လက္မွတ္ထုိး ခ်ဳပ္ဆုိခဲ့ၾကပါတယ္။ ပင္လုံသေဘာတူညီခ်က္ဆုိတာဟာ ဒီစာခ်ဳပ္မွာပါတဲ့ အခ်က္အလက္အျပင္ ညီလာခံမွာ ေဆြးေႏြးသေဘာတူခဲ့တဲ့ အခ်က္ေတြလည္း ပါ၀င္ပါတယ္။ ဒီအခ်က္ေတြကေတာ့ ဗမာျပည္မႏွင့္ ရွမ္းျပည္၊ ေတာင္တန္းေဒသ ေပါင္းစည္းတဲ့အခါမွာ …
၁။ တန္းတူညီတူ ျပည္ေထာင္စုမူႏွင့္ ေပါင္းစည္းရမည္။
၂။ ျပည္နယ္တြင္းကိစၥေတြမွာ ကုိယ့္ၾကမၼာကိုယ္ဖန္တီးခြင့္ ရွိရမည္။
၃။ ခြဲထြက္လုိက ခြဲထြက္ခြင့္ရွိရမည္။ … ဆိုတဲ့ အခ်က္ေတြပါပဲ။
ဒီေနရာမွာ ခြဲထြက္ခြင့္ဆုိတဲ့ အခ်က္နဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ တုိင္းရင္းသားႏုိင္ငံေရးပါတီေတြေရာ၊ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္ အဖြဲ႔အစည္းေတြပါ ေတာင္းဆုိေဆြးေႏြးတင္ျပတာေတြကို မေတြ႔ရေတာ့ဘဲနဲ႔ အဓိကအားျဖင့္ တန္းတူညီတူ ျပည္ေထာင္စုမူ ကုိယ့္ၾကမၼာကုိယ္ဖန္တီးခြင့္ေတြကိုပဲ ေတာင္းဆုိေဆြးေႏြး တင္ျပေနၾကတာျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒီအေျခခံမူေတြဟာ တုိင္းရင္းသားစည္းလုံးညီၫြတ္ေရးကုိ ေဖာ္ေဆာင္ေပးႏုိင္မယ့္မူလည္းျဖစ္ပါတယ္။
ယေန႔ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ႏုိင္ငံေရးအက်ပ္အတည္းေတြကုိ ေျဖရွင္းဖုိ႔ဆုိရင္ အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး၊ အမ်ဳိးသားေသြးစည္း ညီၫြတ္ေရးကို မျဖစ္မေန တည္ေဆာက္ဖုိ႔လုိပါတယ္။ ဒီလုိတည္ေဆာက္ရာမွာ တုိင္းရင္းသားစည္းလုံးညီၫြတ္ေရးကုိလည္း ေဖာ္ေဆာင္ႏုိင္မွ ၿပီးျပည့္စုံတဲ့ အမ်ဳိးသားေသြးစည္းညီၫြတ္ေရးကို တည္ေဆာက္ႏုိင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ တုိင္းရင္းသားစည္းလုံး ညီၫြတ္ေရးကုိ ေဖာ္ေဆာင္ရာမွာလည္း အေျပာသက္သက္မဟုတ္ဘဲ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ားရဲ႕ ရပုိင္ခြင့္ေတြ၊ ကုိယ့္ၾကမၼာ ကုိယ္ဖန္တီးခြင့္ေတြနဲ႔ လူမ်ဳိးစု၊ လူနည္းစု အခြင့္အေရးေတြကို ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံအေျခခံဥပေဒမွာ ပီပီျပင္ျပင္ ျပ႒ာန္းေပးဖုိ႔ လုိပါတယ္။ သုိ႔မွသာ အမ်ဳိးသားေသြးစည္းညီၫြတ္ေရးကုိရရွိၿပီး ျပည္တြင္းစစ္လည္း ခ်ဳပ္ၿငိမ္းသြားမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ နအဖရဲ႕ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒမွာေတာ့ ဒီအေျခခံမူေတြကို ပစ္ပယ္ထားၿပီး တုိင္းရင္းသားရပုိင္ခြင့္ေတြကိုလည္း လုံး၀လ်စ္လ်ဴ႐ႈထားတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ တုိင္းရင္းသားႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ား တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္အဖြဲ႔အစည္းမ်ားက ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ အေျခခံ ဥေပဒကို ျပန္လည္သုံးသပ္ျပင္ဆင္ဖုိ႔နဲ႔ တုိင္းရင္းသားရပုိင္ခြင့္ေတြကို ျပ႒ာန္းေပးဖုိ႔ တင္ျပေတာင္းဆုိေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ နအဖ ေခါင္းေဆာင္မ်ားအေနနဲ႔ သူတုိ႔ရဲ႕ေတာင္းဆုိခ်က္ကို လုိက္ေလ်ာမယ့္လကၡဏာ မေတြ႔ရပါဘူး။ နအဖေခါင္းေဆာင္မ်ား အေနနဲ႔ကေတာ့ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႔ေတြကုိ နယ္ျခားေစာင့္တပ္အသြင္ေျပာင္း၊ ပါတီအဖြဲ႔အစည္းက ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ဆုိတဲ့ မူလအစီအစဥ္အတုိင္းကလြဲလုိ႔ တုိင္းရင္းသားအဖြဲ႔အစည္းမ်ားက ေဆြးေႏြးတင္ျပခ်က္ေတြကို လက္ခံလုိက္ေလ်ာမယ့္ အေျခအေနမရွိပါဘူး။
ထုိ႔အတူ တုိင္းရင္းသားအဖြဲ႔အစည္းမ်ားကလည္း နအဖရဲ႕ သေဘာထားနဲ႔ နအဖ ေရးဆြဲအတည္ျပဳထားတဲ့ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ အေျခခံဥပေဒကို ယုံၾကည္လက္ခံႏုိင္မယ့္ အေျခအေနမရွိတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ နအဖ တုိက္တြန္းသလုိ လုိက္နာမယ့္အေနအထား မရွိပါဘူး။ ဒီလုိသာ လုိက္နာမႈမရွိခဲ့ရင္ နအဖ ဘာလုပ္မလဲ။ ကုိးကန္႔အဖြဲ႔ကုိ တုိက္သလုိ လက္နက္ကုိင္နည္းနဲ႔ တုိက္ခုိက္ေျဖရွင္း မွာလား။ ဒီလုိသာဆုိရင္ တုိင္းရင္းသားအဖြဲ႔အစည္းမ်ားအေနနဲ႔လည္း မလြဲသာမေရွာင္သာ ခုခံတဲ့အေနနဲ႔ ျပန္လည္တုိက္ခုိက္ ၾကမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ ျပည္တြင္းစစ္ဟာလည္း က်ယ္ျပန္႔လာမယ့္ သေဘာရွိပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ားအေရးနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ နအဖရဲ႕ ေလာေလာဆယ္ က်င့္သုံးေနတဲ့ နည္းဗ်ဴဟာနဲ႔ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲ၊ တုိင္းရင္းသားမ်ားရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးရည္မွန္းခ်က္နဲ႔ လူမ်ဳိးမ်ားဆုိင္ရာ အခြင့္အေရး၊ ဒါေတြကို ဆက္စပ္သုံးသပ္မယ္ ဆုိရင္ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕အနာဂတ္ဟာ ရတက္မေအးဖြယ္ ေတြ႔ျမင္ရေၾကာင္းပါခင္ဗ်ား။ ။
http://www.khitpyaing.org/articles/2010/January/27110.php
၂၇ ဇန္န၀ါရီ ၂၀၁၀
၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္မွာ ပါတီစုံအေထြေထြေရြးေကာက္ပြဲကုိ နအဖက က်င္းပေပးခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေရြးေကာက္ပြဲရဲ႕ရလဒ္ကုိေတာ့ ယေန႔အထိ အသိအမွတ္ျပဳ အေကာင္အထည္ေဖာ္ေပးျခင္း မရွိေသးပါဘူး။ ေရြးေကာက္ပြဲအႏုိင္ရ ပါတီမ်ားျဖစ္ၾကတဲ့ အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္နဲ႔ တုိင္းရင္းသားပါတီမ်ားက ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ကို တနည္းနည္းနဲ႔ သိကၡာရွိရွိ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ေပးဖုိ႔ ေတာင္းဆုိတာကိုလည္း လ်စ္လ်ဴ႐ႈထားခဲ့ပါတယ္။ ဒီေရြးေကာက္ပြဲကို နအဖက သူတုိ႔ကုိယ္တုိင္ က်င္းပေပးခဲ့တဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲ မဟုတ္သလုိလုိ သူတုိ႔နဲ႔ ဘယ္လိုမွ မသက္ဆုိင္သလုိလုိ ေရငုံႏႈတ္ပိတ္ေနခဲ့ၾကေပမယ့္ ေနာက္ထပ္ေရြးေကာက္ပြဲ တခုကုိေတာ့ ၂၀၁၀ မွာ က်င္းပဖုိ႔ ထုတ္ျပန္ေၾကညာထားၿပီးျဖစ္ပါတယ္။
ဗုိလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊကလည္း ေရြးေကာက္ပြဲကုိ ၂၀၁၀ မွာ က်င္းပမွာျဖစ္ေၾကာင္း ထပ္ေလာင္းအတည္ျပဳေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ဆုိင္တဲ့ ေကာ္မရွင္ဥပေဒ၊ ပါတီမွတ္ပုံတင္ဥပေဒေတြကိုေတာ့ ယခုတုိင္ ထုတ္ျပန္ေၾကညာျခင္း မရွိတဲ့အေပၚမွာ တခ်ဳိ႕ႏုိင္ငံေရးသမားေတြက သုိ႔ေလာ သုိ႔ေလာ သံသယျဖစ္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ နအဖေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကုိ မျဖစ္မေနက်င္းပမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကို က်င္းပႏုိင္မွသာလွ်င္ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ကို ေက်ာ္လႊားပယ္ဖ်က္ ႏုိင္မွာျဖစ္သလုိ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္မွာ တဖက္သတ္ အတည္ျပဳျပ႒ာန္းခဲ့တဲ့ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ အေျခခံဥပေဒကိုလည္း ေနာင္ေပၚေပါက္ လာမယ့္ လႊတ္ေတာ္မွာ တင္ျပအတည္ျပဳႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ႏုိင္ငံတကာဆက္ဆံေရးမွာ နအဖအေနနဲ႔ အခုအခ်ိန္အထိ အာဏာသိမ္း စစ္အစုိးရအျဖစ္နဲ႔သာ ဆက္ဆံေနရေပမယ့္ အကယ္၍ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲအၿပီး အစိုးရတရပ္ကိုသာ ဖြဲ႔စည္းႏုိင္ခဲ့မယ္ဆုိရင္ ႏုိင္ငံတကာမွာ ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ တက္လာတဲ့ တရား၀င္အစိုးရတရပ္အျဖစ္ ေဖာ္ေဆာင္ဆက္ဆံႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိအေၾကာင္းေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ နအဖေခါင္းေဆာင္မ်ားဟာ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကုိ မျဖစ္မေန က်င္းပမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ တက္တက္ႂကြႂကြ အားတက္သေရာ မဲေပးခဲ့ၾကေပမယ့္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကုိေတာ့ ျပည္သူေတြက သိပ္စိတ္၀င္စားပုံမျပၾကပါဘူး။ ၿပီးခဲ့တဲ့ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲတုန္းကေတာ့ ျပည္သူေတြက ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ အမ်ားႀကီး ထားခဲ့ၾကပါတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲၿပီးရင္ ဒီမုိကေရစီ အရပ္သားအစိုးရတရပ္ ေပၚေပါက္လာမယ္။ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးနဲ႔တကြ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈေတြလည္း ခ်ဳပ္ၿငိမ္းသြားမယ္ဆုိတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ တက္တက္ႂကြႂကြ ဆႏၵမဲ ေပးခဲ့ၾကပါတယ္။ အခု က်င္းပမယ့္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲမွာေတာ့ ဘယ္သူႏိုင္ႏုိင္၊ ဘယ္သူ႐ႈံး႐ႈံး စစ္တပ္ကပဲ စိုးမုိးျခယ္လွယ္ အုပ္ခ်ဳပ္သြားမွာျဖစ္တယ္ဆုိတာကို ႀကိဳတင္သိေနၾကတဲ့ ျပည္သူေတြဟာ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ သိပ္စိတ္၀င္စားမႈ မျပၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ႏုိင္ငံေရးသမားတခ်ဳိ႕ကေတာ့ ၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ ဘယ္လုိပဲရွိရွိ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပုံက ဘယ္လုိပဲျပ႒ာန္းျပ႒ာန္း ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲအၿပီးမွာ ပုံေပၚလာမယ့္ အစိုးရဟာ ဘယ္လုိပုံစံနဲ႔ပဲ ေပၚလာ ေပၚလာ ဒါေတြကုိ အေလးအနက္ထားပုံမရဘဲ ေရြးေကာက္ပြဲအသံၾကားတာနဲ႔ ၀င္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ဖုိ႔ ဟန္တျပင္ျပင္ လုပ္ေနၾကတာ ကိုလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။ ေခတ္ပ်က္သူေဌးမ်ားကလည္း ျပည့္ၿဖိဳးလွ်ံက်လာတဲ့ ေငြေတြကုိသုံးၿပီး အမတ္မင္းျဖစ္ေရး၊ ၀န္ႀကီး ၀န္ကေလးျဖစ္ေရးကို ေမွ်ာ္ၿပီး ေခါင္းေပါင္းစေလး တျပင္ျပင္နဲ႔ ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ဖုိ႔ ျပင္ေနၾကပါတယ္။ လက္ရွိ နအဖ အစုိးရရဲ႕ ၀န္ႀကီးေတြ၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြကလည္း သူ႔တုိ႔အပုိင္စား နယ္ပယ္ေတြမွာ ေရြးေကာက္ပြဲအတြက္ စည္း႐ုံးေနတဲ့ သတင္းေတြလည္း ၾကားေနရပါတယ္။
ေရြးေကာက္ပြဲ အႏုိင္ရပါတီႀကီးတခုျဖစ္တဲ့ အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲကုိ ၀င္မယ္ မ၀င္ဘူးဆုိတာ အခုထိ ယတိျပတ္ မေျပာေသးေပမယ့္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံအေျခခံဥပေဒကို လုံး၀လက္မခံႏုိင္ေၾကာင္း ထုတ္ျပန္ေၾကညာ ထားသလုိ ေရႊဂုံတုိင္ေၾကညာစာတမ္းကုိလည္း ထုတ္ျပန္ေၾကညာထားၿပီးျဖစ္ပါတယ္။ ေရႊဂုံတုိင္ေၾကညာစာတမ္းပါ အခ်က္ေတြကေတာ့ …
၁။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြကုိ ႁခြင္းခ်က္မရွိ လႊတ္ေပးရမည္။
၂။ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံအေျခခံဥပေဒကို ျပန္လည္သုံးသပ္ျပင္ဆင္ေပးရမည္။
၃။ ေရြးေကာက္ပြဲကုိ တရားမွ်တၿပီး ႏုိင္ငံတကာေစာင့္ၾကည့္မႈေအာက္မွာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ က်င္းပေပးရမည္ … ဟူ၍ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီအခ်က္ေတြကို လုိက္ေလ်ာမယ္ဆုိရင္ နအဖက က်င္းပေပးမယ့္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကုိ စဥ္းစားမယ္လုိ႔ ထုတ္ျပန္ေၾကညာ ထားၿပီးျဖစ္တယ္။ တနည္းအားျဖင့္ ဒီအခ်က္ေတြကို မလုိက္ေလ်ာပါက ေရြးေကာက္ပြဲကုိ၀င္ဖုိ႔ မစဥ္းစားဘူးဆုိတဲ့ အဓိပၸာယ္လည္းျဖစ္တယ္။ ဒါ့အျပင္ အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္တဦးျဖစ္တဲ့ ဦး၀င္းတင္ကလည္း ဒီေရႊဂုံတုိင္ေၾကညာခ်က္ဟာ သုံးပါးတဆူ ျဖစ္ပါတယ္လုိ႔ ေျပာၾကားခဲ့တယ္။ ဆုိလုိတာက ဒီေတာင္းဆုိခ်က္ (၃) ခုစလုံးဟာ တတြဲတည္းျဖစ္ၿပီး ဒီေတာင္းဆုိခ်က္ထဲက အခ်က္တခ်က္ကို လုိက္ေလ်ာ႐ုံနဲ႔ လက္ခံႏုိင္မွာမဟုတ္ဘူးဆုိတဲ့ အဓိပၸာယ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအခ်က္ေတြကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ဟာ ေရႊဂုံတုိင္ေၾကညာစာတမ္းဆုိတဲ့ မူေပၚမွာ ခုိင္ခုိင္မာမာ ရပ္တည္ေနသလုိ နအဖဘက္ကလည္း ဒီအခ်က္ေတြအေပၚ လုိက္ေလ်ာမယ့္လကၡဏာကို အရိပ္အေယာင္ေတာင္ မျမင္မေတြ႔ရေသးပါဘူး။ ဒီအေျခအေနဆုိရင္ အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ဟာ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကုိ ၀င္ဖုိ႔ဆုိတာ မျဖစ္ႏုိင္ဘူးလုိ႔ သုံးသပ္လုိ႔ရပါတယ္။
ေရြးေကာက္ပြဲအႏုိင္ရ တုိင္းရင္းသားပါတီေတြျဖစ္ၾကတဲ့ ရခုိင္ဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္၊ ရွမ္းတုိင္းရင္းသားမ်ား ဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ တုိ႔ကေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲမတုိင္ခင္ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ား လႊတ္ေပးရမယ္၊ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံအေျခခံဥပေဒကို ျပန္လည္သုံးသပ္ျပင္ဆင္ေပးရမယ္၊ အကယ္၍ မလုိက္ေလ်ာပါက ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကုိ ၀င္မွာမဟုတ္တဲ့အေၾကာင္း ျပတ္ျပတ္သားသား ထုတ္ေဖာ္ေျပာၾကားၿပီးျဖစ္ပါတယ္။ အျခားေရြးေကာက္ပြဲအႏုိင္ရ တုိင္းရင္းသားပါတီမ်ားကလည္း တသေဘာတည္းရွိတယ္ဆုိတာ တုိင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္တဦးျဖစ္တဲ့ ဦးေအးသာေအာင္ရဲ႕ ဘီဘီစီ၊ ဗြီအုိေအ အစရွိတဲ့ ေရဒီယုိအေမးအေျဖက႑ေတြမွာ ထုတ္ေဖာ္ေျပာၾကားတာေတြကုိလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။
တုိင္းရင္းသားပါတီမ်ားရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးရည္မွန္းခ်က္ကေတာ့ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ားရဲ႕ ကုိယ့္ၾကမၼာကုိယ္ဖန္တီးခြင့္၊ ကုိယ္ပုိင္ျပ႒ာန္းခြင့္နဲ႔တကြ လူနည္းစု လူမ်ဳိးစုမ်ားရဲ႕ အခြင့္အေရးမ်ား၊ ရပုိင္ခြင့္မ်ားကို ေဖာ္ေဆာင္ျပ႒ာန္းေပးတဲ့ စစ္မွန္တဲ့ ျပည္ေထာင္စုေပၚေပါက္ေရးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အခု နအဖ ေရးဆြဲထားတဲ့ ဖြဲ႔စည္းပုံကေတာ့ စစ္တပ္က စိုးမုိးျခယ္လွယ္အုပ္ခ်ဳပ္မယ့္ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဖြဲ႔စည္းပုံသာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီအဖြဲ႔အစည္းမ်ားရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးေမွ်ာ္မွန္းခ်က္နဲ႔ ဆီနဲ႔ေရလုိ ကြာျခားေနတဲ့အတြက္ ဒီဖြဲ႔စည္းပုံအရ က်င္းပမယ့္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကို ၀င္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္မယ့္ သေဘာထားမ်ား မရွိၾကတာေတြ႔ရပါတယ္။
အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ အပါအ၀င္ ေရြးေကာက္ပြဲအႏုိင္ရ တုိင္းရင္းသားႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ား ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ပါ၀င္ ယွဥ္ၿပိဳင္ျခင္းမရွိဘူးဆုိရင္ အေမရိကန္ႏုိင္ငံ၊ ဥေရာပႏုိင္ငံမ်ားက ေရြးေကာက္ပြဲရဲ႕ရလဒ္ကို အသိအမွတ္ျပဳမွာမဟုတ္ပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိရင္ ဒီႏုိင္ငံေတြက အားလုံးပါ၀င္ႏုိင္တဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲ (all inclusive) ျဖစ္ဖုိ႔ ေတာင္းဆုိေနၾကတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေတာင္းဆိုခ်က္ေတြနဲ႔ မကုိက္ညီတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲအၿပီး ေပၚလာမယ့္အစိုးရကို ဒီႏုိင္ငံေတြက အသိအမွတ္ျပဳမွာမဟုတ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ႏုိင္ငံတကာဆက္ဆံေရးမွာ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ မေျပမလည္ လိပ္ခဲတည္းလဲ အေျခအေနမွာပဲ ရွိေနမွာျဖစ္ပါတယ္။
အျခားတဘက္မွာ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္အဖြဲ႔အစည္းမ်ားရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးရည္မွန္းခ်က္နဲ႔ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲေပၚမွာ သေဘာထား၊ နအဖရဲ႕ ဒီအဖြဲ႔အစည္းမ်ားေပၚမွာ က်င့္သုံးေနတဲ့ နည္းဗ်ဴဟာေတြဟာလည္း ေစ့စပ္ညႇိႏႈိင္းလုိ႔မရဘဲ လက္ရွိအေျခအေနမွာ တင္းမာတဲ့ အေနအထားမွာ ရွိေနပါတယ္။ နအဖရဲ႕ နည္းဗ်ဴဟာကေတာ့ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္ အဖြဲ႔အစည္းေတြကုိ ပထမအဆင့္အေနနဲ႔ ယာယီအပစ္အခတ္ရပ္စဲၿပီးေတာ့ အမ်ဳိးသားညီလာခံကို တက္ခုိင္း၊ အမ်ဳိးသားညီလာခံ မွာ ဟန္ျပေဆြးေႏြးၿပီးေတာ့ တုိင္းရင္းသားျပႆနာကို ေျဖရွင္းၿပီးၿပီ၊ ဖြဲ႔စည္းပုံလည္း ေရးၿပီးၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ ေနာက္တဆင့္အေနနဲ႔ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္တပ္ဖြဲ႔ေတြကို လက္နက္ျဖဳတ္သိမ္း သုိ႔မဟုတ္ နယ္ျခားေစာင့္တပ္အျဖစ္ အသြင္ေျပာင္း အဲဒီကေန နအဖ တပ္မေတာ္ထဲကို သြတ္သြင္းၿပီးေတာ့ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္ အဖြဲ႔အစည္းေတြကို ၀ါးၿမိဳပစ္ဖုိ႔၊ ဖ်က္သိမ္းပစ္ဖုိ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြနဲ႔ ခင္းက်င္းလုပ္ေဆာင္ေနတာျဖစ္ပါတယ္။
ဒီဗ်ဴဟာ ဒီအခင္းအက်င္းေတြရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ကို သေဘာေပါက္ သိျမင္ထားတဲ့ ေကအန္ယူ၊ ေကအန္ပီပီ၊ အက္စ္အက္စ္ေအ (ေတာင္) အစရွိတဲ့ လက္နက္ကုိင္အဖြဲ႔အစည္းမ်ားက အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး၊ အတုအေယာင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကုိ ယေန႔တုိင္ လက္မခံႏုိင္ၾကေသးတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအဖြဲ႔အစည္းမ်ားအေနနဲ႔ကေတာ့ တကယ့္စစ္မွန္တဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကုိ တည္ေဆာက္လုိတဲ့ သေဘာထားေတြ ရွိၾကပါတယ္။ စစ္မွန္တဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို တည္ေဆာက္ဖုိ႔ဆုိရင္ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးဖုိ႔လုိပါတယ္။ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးပြဲမွာ တုိင္းရင္းသားေဒသေတြမွာ ျဖစ္ေနတဲ့ ျပႆနာအ၀၀ကို ေဆြးေႏြးညႇိႏႈိင္းၿပီး ေျဖရွင္းဖုိ႔လုိပါတယ္။ ဒီကေနတဆင့္ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ားအေရး၊ ျပည္နယ္မ်ားအေရး၊ လူနည္းစုမ်ားအခြင့္အေရးေတြကို ညႇိႏႈိင္းေဆြးေႏြးၿပီးေတာ့ ဖြဲ႔စည္းပုံဥပေဒထဲမွာ ထည့္သြင္းျပ႒ာန္းႏုိင္ဖုိ႔ လုိပါတယ္။ သုိ႔မွသာ စစ္မွန္တဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ရမွာပါ။
နအဖရဲ႕ တဖက္သတ္ ေရးဆြဲျပ႒ာန္းထားတဲ့ ဖြဲ႔စည္းပုံမွာ တုိင္းရင္းသားအဖြဲ႔အစည္းမ်ား လုိလားတဲ့ အခြင့္အေရးေတြ၊ ရပုိင္ခြင့္ေတြ မပါရွိတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ဒီဖြဲ႔စည္းပုံကို လက္မခံႏုိင္သလုိ ဒီဖြဲ႔စည္းပုံအရက်င္းပမယ့္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကိုလည္း လက္ခံမွာ မဟုတ္ပါဘူး။
ဒါ့အျပင္ အပစ္အခတ္ရပ္စဲထားတဲ့ မြန္ျပည္သစ္ပါတီ၊ ေကအုိင္အုိ၊ ယူဒဗလ်ဴအက္စ္ေအ၊ အက္စ္အက္စ္ေအ အစရွိတဲ့ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကုိ္င္အဖြဲ႔အစည္းမ်ား အေနနဲ႔ကလည္း အပစ္အခတ္ရပ္စဲၿပီးရင္ ႏုိင္ငံေရးအရ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးဖုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ႏုိင္ငံေရးအရ ေဆြးေႏြးဖုိ႔ဆုိရင္ အမ်ဳိးသားညီလာခံကို တက္ပါ၊ အမ်ဳိးသားညီလာခံမွာ ေဆြးေႏြးတင္ျပပါဆုိလုိ႔ တုိင္းရင္းသားအဖြဲ႔ေတြဟာ အမ်ဳိးသားညီလာခံကိုတက္ၿပီးေတာ့ တုိင္းရင္းသားဆယ့္သုံးဖြဲ႔အေနနဲ႔ ျပည္ေထာင္စုအေရး၊ တုိင္းရင္းသားမ်ားအေရး၊ လူနည္းစုမ်ားအခြင့္အေရးကုိ စာတမ္းတေစာင္ ေရးသားတင္ျပခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီစာတမ္းကို ညီလာခံမွာ ေဆြးေတာင္ေဆြးေႏြးခြင့္မရဘဲ မွတ္တမ္းတင္႐ုံတင္ၿပီးေတာ့ ပယ္ခ်ခဲ့ပါတယ္။
ဒီလုိအေတြ႔အႀကံဳေတြေၾကာင့္ တုိင္းရင္းသားမ်ားအေနနဲ႔ နအဖနဲ႔တကြ နအဖရဲ႕အမ်ဳိးသားညီလာခံ၊ အမ်ဳိးသားညီလာခံက ထြက္ေပၚလာမယ့္ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံအေျခခံဥပေဒ၊ ဒါေတြကုိ အယုံအၾကည္မဲ့လာၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မြန္ျပည္သစ္ပါတီဆုိရင္ ညီလာခံကုိယ္စားလွယ္ကို ေလ့လာသူအဆင့္ ေလွ်ာ့ခ်ၿပီး ကန္႔ကြက္ခဲ့ပါတယ္။ အခုအေျခအေနမွာ နအဖရဲ႕စီမံခ်က္ျဖစ္တဲ့ နယ္ျခားေစာင့္တပ္အသြင္ေျပာင္းေရးနဲ႔ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ၀င္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ေရးကုိ လုံး၀လက္မခံ ပယ္ခ်ထားပါတယ္။
ယူဒဗလ်ဴအက္စ္ေအ အေနနဲ႔လည္း နအဖရဲ႕ နယ္ျခားေစာင့္တပ္အသြင္ေျပာင္းေရးကို မူအရလက္ခံေသာ္လည္းပဲ ၀ ေဒသ ၀ တပ္ေတြကို ၀ ေခါင္းေဆာင္မ်ားကသာ စီမံအုပ္ခ်ဳပ္ဖုိ႔ ျပန္လည္တင္ျပခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီလုိတင္ျပခ်က္ေတြအေပၚမွာ နအဖက လက္မခံတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ေျပလည္မႈမရတဲ့အျပင္ တင္းမာမႈေတြ ဆက္လက္ျဖစ္ပြားေနၿပီး တဘက္နဲ႔တဘက္ စစ္ျပင္တဲ့ အေနအထားမွာေတာင္ ရွိေနပါတယ္။ အက္စ္အက္စ္ေအ အေနနဲ႔ကလည္း ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေဆထင္ အပါအ၀င္ တုိင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားကို ႏွစ္ရွည္ေထာင္ဒဏ္အျဖစ္ ႏွစ္ (၁၀၀) ေက်ာ္ ခ်မွတ္ထားတဲ့ အေျခအေနမ်ဳိးမွာ ေရြးေကာက္ပြဲကို ပါ၀င္ယွဥ္ၿပိဳင္ဖုိ႔ဆုိတာ မျဖစ္ႏုိင္တဲ့ အေနအထားမွာ ရွိပါတယ္။
ေကအုိင္အုိ ကခ်င္အဖြဲ႔အစည္းအေနနဲ႔ကလည္း နအဖရဲ႕ တုိက္တြန္းခ်က္ေတြကို လက္မခံဘဲ ေကအုိင္အုိရဲ႕သေဘာထားကို ျပန္လည္တင္ျပထားတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ေကအုိင္အုိရဲ႕ တင္ျပခ်က္ကေတာ့ အကယ္၍ ျမန္မာႏုိင္ငံကို ပင္လုံစိတ္ဓာတ္၊ ပင္လုံသေဘာတူညီခ်က္၊ ပင္လုံမူအရသာ စစ္မွန္တဲ့ ျပည္ေထာင္စုအျဖစ္ ဖြဲ႔စည္းႏုိင္မယ္ဆုိပါက ေကအုိင္အုိအေနနဲ႔ တပ္ဖြဲ႔မ်ားကုိ နယ္ျခားေစာင့္တပ္အျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းစရာ မလုိတဲ့အျပင္ လက္နက္ပင္ကုိင္ထားစရာမလုိေၾကာင္း တင္ျပခဲ့ပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ ေကအုိင္အုိရဲ႕ တင္ျပခ်က္ျဖစ္တဲ့ ပင္လုံမူ၊ ပင္လုံသေဘာတူညီခ်က္ဆုိတာကေတာ့ လြတ္လပ္ေရးအႀကိဳကာလမွာ ဗမာျပည္မနဲ႔ ရွမ္းျပည္၊ ေတာင္တန္းေဒသမ်ား ေပါင္းစည္းေရးအတြက္ ပင္လုံၿမိဳ႕မွာ ညီလာခံတရပ္ က်င္းပခဲ့ပါတယ္။ ဒီညီလာခံမွာ အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ တုိင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ား ေဆြးေႏြးညႇိႏႈိင္းၿပီးေတာ့ ပင္လုံစာခ်ဳပ္ကို လက္မွတ္ထုိး ခ်ဳပ္ဆုိခဲ့ၾကပါတယ္။ ပင္လုံသေဘာတူညီခ်က္ဆုိတာဟာ ဒီစာခ်ဳပ္မွာပါတဲ့ အခ်က္အလက္အျပင္ ညီလာခံမွာ ေဆြးေႏြးသေဘာတူခဲ့တဲ့ အခ်က္ေတြလည္း ပါ၀င္ပါတယ္။ ဒီအခ်က္ေတြကေတာ့ ဗမာျပည္မႏွင့္ ရွမ္းျပည္၊ ေတာင္တန္းေဒသ ေပါင္းစည္းတဲ့အခါမွာ …
၁။ တန္းတူညီတူ ျပည္ေထာင္စုမူႏွင့္ ေပါင္းစည္းရမည္။
၂။ ျပည္နယ္တြင္းကိစၥေတြမွာ ကုိယ့္ၾကမၼာကိုယ္ဖန္တီးခြင့္ ရွိရမည္။
၃။ ခြဲထြက္လုိက ခြဲထြက္ခြင့္ရွိရမည္။ … ဆိုတဲ့ အခ်က္ေတြပါပဲ။
ဒီေနရာမွာ ခြဲထြက္ခြင့္ဆုိတဲ့ အခ်က္နဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ တုိင္းရင္းသားႏုိင္ငံေရးပါတီေတြေရာ၊ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္ အဖြဲ႔အစည္းေတြပါ ေတာင္းဆုိေဆြးေႏြးတင္ျပတာေတြကို မေတြ႔ရေတာ့ဘဲနဲ႔ အဓိကအားျဖင့္ တန္းတူညီတူ ျပည္ေထာင္စုမူ ကုိယ့္ၾကမၼာကုိယ္ဖန္တီးခြင့္ေတြကိုပဲ ေတာင္းဆုိေဆြးေႏြး တင္ျပေနၾကတာျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒီအေျခခံမူေတြဟာ တုိင္းရင္းသားစည္းလုံးညီၫြတ္ေရးကုိ ေဖာ္ေဆာင္ေပးႏုိင္မယ့္မူလည္းျဖစ္ပါတယ္။
ယေန႔ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ႏုိင္ငံေရးအက်ပ္အတည္းေတြကုိ ေျဖရွင္းဖုိ႔ဆုိရင္ အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး၊ အမ်ဳိးသားေသြးစည္း ညီၫြတ္ေရးကို မျဖစ္မေန တည္ေဆာက္ဖုိ႔လုိပါတယ္။ ဒီလုိတည္ေဆာက္ရာမွာ တုိင္းရင္းသားစည္းလုံးညီၫြတ္ေရးကုိလည္း ေဖာ္ေဆာင္ႏုိင္မွ ၿပီးျပည့္စုံတဲ့ အမ်ဳိးသားေသြးစည္းညီၫြတ္ေရးကို တည္ေဆာက္ႏုိင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ တုိင္းရင္းသားစည္းလုံး ညီၫြတ္ေရးကုိ ေဖာ္ေဆာင္ရာမွာလည္း အေျပာသက္သက္မဟုတ္ဘဲ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ားရဲ႕ ရပုိင္ခြင့္ေတြ၊ ကုိယ့္ၾကမၼာ ကုိယ္ဖန္တီးခြင့္ေတြနဲ႔ လူမ်ဳိးစု၊ လူနည္းစု အခြင့္အေရးေတြကို ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံအေျခခံဥပေဒမွာ ပီပီျပင္ျပင္ ျပ႒ာန္းေပးဖုိ႔ လုိပါတယ္။ သုိ႔မွသာ အမ်ဳိးသားေသြးစည္းညီၫြတ္ေရးကုိရရွိၿပီး ျပည္တြင္းစစ္လည္း ခ်ဳပ္ၿငိမ္းသြားမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ နအဖရဲ႕ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒမွာေတာ့ ဒီအေျခခံမူေတြကို ပစ္ပယ္ထားၿပီး တုိင္းရင္းသားရပုိင္ခြင့္ေတြကိုလည္း လုံး၀လ်စ္လ်ဴ႐ႈထားတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ တုိင္းရင္းသားႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ား တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္အဖြဲ႔အစည္းမ်ားက ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ အေျခခံ ဥေပဒကို ျပန္လည္သုံးသပ္ျပင္ဆင္ဖုိ႔နဲ႔ တုိင္းရင္းသားရပုိင္ခြင့္ေတြကို ျပ႒ာန္းေပးဖုိ႔ တင္ျပေတာင္းဆုိေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ နအဖ ေခါင္းေဆာင္မ်ားအေနနဲ႔ သူတုိ႔ရဲ႕ေတာင္းဆုိခ်က္ကို လုိက္ေလ်ာမယ့္လကၡဏာ မေတြ႔ရပါဘူး။ နအဖေခါင္းေဆာင္မ်ား အေနနဲ႔ကေတာ့ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႔ေတြကုိ နယ္ျခားေစာင့္တပ္အသြင္ေျပာင္း၊ ပါတီအဖြဲ႔အစည္းက ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ဆုိတဲ့ မူလအစီအစဥ္အတုိင္းကလြဲလုိ႔ တုိင္းရင္းသားအဖြဲ႔အစည္းမ်ားက ေဆြးေႏြးတင္ျပခ်က္ေတြကို လက္ခံလုိက္ေလ်ာမယ့္ အေျခအေနမရွိပါဘူး။
ထုိ႔အတူ တုိင္းရင္းသားအဖြဲ႔အစည္းမ်ားကလည္း နအဖရဲ႕ သေဘာထားနဲ႔ နအဖ ေရးဆြဲအတည္ျပဳထားတဲ့ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ အေျခခံဥပေဒကို ယုံၾကည္လက္ခံႏုိင္မယ့္ အေျခအေနမရွိတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ နအဖ တုိက္တြန္းသလုိ လုိက္နာမယ့္အေနအထား မရွိပါဘူး။ ဒီလုိသာ လုိက္နာမႈမရွိခဲ့ရင္ နအဖ ဘာလုပ္မလဲ။ ကုိးကန္႔အဖြဲ႔ကုိ တုိက္သလုိ လက္နက္ကုိင္နည္းနဲ႔ တုိက္ခုိက္ေျဖရွင္း မွာလား။ ဒီလုိသာဆုိရင္ တုိင္းရင္းသားအဖြဲ႔အစည္းမ်ားအေနနဲ႔လည္း မလြဲသာမေရွာင္သာ ခုခံတဲ့အေနနဲ႔ ျပန္လည္တုိက္ခုိက္ ၾကမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ ျပည္တြင္းစစ္ဟာလည္း က်ယ္ျပန္႔လာမယ့္ သေဘာရွိပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ားအေရးနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ နအဖရဲ႕ ေလာေလာဆယ္ က်င့္သုံးေနတဲ့ နည္းဗ်ဴဟာနဲ႔ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲ၊ တုိင္းရင္းသားမ်ားရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးရည္မွန္းခ်က္နဲ႔ လူမ်ဳိးမ်ားဆုိင္ရာ အခြင့္အေရး၊ ဒါေတြကို ဆက္စပ္သုံးသပ္မယ္ ဆုိရင္ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕အနာဂတ္ဟာ ရတက္မေအးဖြယ္ ေတြ႔ျမင္ရေၾကာင္းပါခင္ဗ်ား။ ။
http://www.khitpyaing.org/articles/2010/January/27110.php
Subscribe to:
Posts (Atom)
