Monday, 28 September 2009
ခင္ၿငိမ္းသစ္
ၾကယ္ဆိုတာ ကိုယ္ပိုင္ အလင္းေရာင္ရွိတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ ေနရာဟာ ျမင့္မားတဲ့
ေကာင္းကင္ၾကီးပဲ။ ရာသီဥတု ၾကည္လင္တဲ့ ညေတြဆိုရင္ အေရာင္လက္ေနတဲ့
ၾကယ္ေတြဟာ စိန္ေတြလိုပဲ တဖ်ပ္ဖ်ပ္ လက္ေနတယ္ဆိုတာ လူတိုင္း သိၾကသလို၊
ျမင္လည္း ျမင္ဖူးၾကပါတယ္။
က်မတို႔တိုင္းျပည္မွာ ရွိတဲ့လူငယ္မ်ားစြာဟာလည္း ၾကယ္ေတြလိုပါပဲ။
ကိုယ္ပိုင္အရည္အခ်င္း အထင္အရွားရွိၾကတယ္။ ဉာဏ္ပညာ ထက္ျမက္တယ္။
စိတ္ဓာတ္ျမင့္မားၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ၀မ္းနည္းဖို႔ ေကာင္းတာက အဲ့ဒီၾကယ္ ေတြဟာ
တျဖဳတ္ျဖဳတ္နဲ႔ ေၾကြေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္ က်မက ၾကယ္ေတြ ေၾကြေနတဲ့
တိုင္းျပည္လို႔ နာမည္ေပးထားတယ္။
၁၉၈၈ ခု စက္တင္ဘာ ၁၈ ရက္ ေန႔က အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ေျပာလိုက္တာနဲ႔
လူတိုင္းျမင္ဖူးျပီးသား ျဖစ္တဲ့ ဓာတ္ပံု တပံု အေၾကာင္း ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။
အဲဒီ ဓာတ္ပုံက ေသနတ္မွန္ျပီး ဒဏ္ရာရေနတဲ့ အက်ႌအျဖဴ လံုခ်ည္အစိမ္းနဲ႔
ေက်ာင္းသူေလးကို ဂ်ဴတီကုတ္အျဖဴ၀တ္ ထားတဲ့ ဆရာ၀န္ႏွစ္ဦးက
ဆြဲေျပးေနတဲ့ပံုပါ။ ဒီဓာတ္ပံုကိုမျမင္ဘူးတဲ့လူမရွိပါဘူး။ ျမင္တဲ့လူတိုင္း
ခံျပင္းေဒါသ ျဖစ္ၾက ပါတယ္။ အဲဒီဓာတ္ပံုထဲက ဆရာ၀န္ႏွစ္ဦး
ဘယ္ကိုေရာက္သြားတယ္ဆိုတာ သိတဲ့လူနည္းမယ္လို႔လည္း က်မထင္ပါ တယ္။
ေရွ႕ကေနေက်ာင္းသူေလးရဲ႕ ေျခေထာက္ကို ဆြဲမထားတဲ့ဆရာ၀န္ရဲ႕ နာမည္က
ေဒါက္တာေစာလြင္၊ ေခါင္းကိုမထား တဲ့ ဆရာ၀န္က ေဒါက္တာမင္းသိန္းျဖစ္ပါတယ္။
သူတို႔ႏွစ္ဦးစလံုးဟာ ပညာခြ်န္သူေတြျဖစ္ၾကပါတယ္။
ေဒါက္တာေစာလြင္ဟာ ဆယ္တန္းစာေမးပြဲေအာင္တုန္းက
သဃၤန္ကြ်န္းတျမိဳ႕နယ္လံုးမွာ ပထမ ရခဲ့ပါတယ္။ သူ႔အစ္မ ကလည္း ဆရာ၀န္ပါပဲ။
ေဒါက္တာမင္းသိန္းကလည္း ေဆးေက်ာင္းမွာ ထိပ္တန္းကေက်ာင္းသားပါ၊ သူ႔ညီ
ကုိဝင္းသိန္းလည္း ဆရာ၀န္ တေယာက္ ပါပဲ၊ သူတို႔ရဲ႕ဖခင္ကလည္း
ဌာနတခုကညႊန္ၾကားေရးမွဴး အဆင့္ရွိတဲ့သူပါ။
ေဒါက္တာမင္းသိန္းဟာ စစ္အာဏာသိမ္းျပီးတဲ့ေနာက္မွာ ေတာခိုသြားခဲ့ပါတယ္။
ျမန္မာႏုိင္ငံလုံးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသား မ်ား ဒီမိုကရက္တစ္ တပ္ဦး(ABSDF)
မွာေဆးမွဴးတာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ခဲ့ျပီး တာ၀န္နဲ႔ ျပည္တြင္းကို ျပန္ေရာက္ခဲ့ပါ
တယ္။
အဲဒီ အခ်ိန္အတြင္းမွာပဲ ဗိုလ္ခ်ဴပ္ခင္ညြန္႔က ေတာတြင္းက
ျပန္ေရာက္လာသူေတြအေနနဲ႔ န၀တ ကို သတင္းပို႔ဖို႔ လိုေၾကာင္း၊
သတင္းပို႔လာခဲ့လ်ွင္ အေရးမယူပါေၾကာင္း သတင္းစာ ရွင္းလင္းပြဲကေန
ေျပာတာေၾကာင့္စိုးရိမ္တတ္တဲ့ ေဒါက္တာမင္းသိန္းရဲ႕ အေဖက
သူကိုယ္တိုင္စစ္ေဒသကို အေၾကာင္းၾကားခဲ့ပါတယ္။ စစ္ေဆးဖို႔ မေခၚခင္မွာ
ေဒါက္တာ မင္းသိန္း က ေဒါက္တာ ေစာလြင္ကို သူတာ၀န္နဲ႔ ျပန္လာေၾကာင္းကို
ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္တေန႔မွာ ေဒါက္တာမင္းသိန္းကိုေမးျမန္း
စရာရွိတယ္ဆိုျပီး ေခၚသြားပါေတာ့တယ္။
တပတ္ေလာက္ၾကာေတာ့ ေဒါက္တာမင္းသိန္းကို ေထာက္လွမ္းေရးစခန္းကေန
ျပန္လာပို႔ေပးပါတယ္၊ မိဘေတြဆီ ေသခ်ာအပ္ႏွံသြားခဲ့ပါတယ္၊ သို႔ေသာ္လည္း
ေဒါက္တာ မင္းသိန္းတေယာက္ ေျခလက္ေတြေဖာေယာင္ျပီး ဆီးမသြား ႏုိင္ေတာ့ပါ၊
ဒါေၾကာင့္ ကို၀င္းသိန္း (ေဒါက္တာ မင္းသိန္းရဲ့ညီ)က ေဒါက္တာ ေစာလြင္တို႔
ေမာင္ႏွမကို အေၾကာင္း ၾကားခဲ့ပါတယ္၊ ေဒါက္တာ ေစာလြင္ေရာက္လာေတာ့ ေဒါက္တာ
မင္းသိန္းက ေျပာျပပါတယ္။ သူ႔ကို ေထာက္လွမ္းေရး က ေဆးတလံုး
ထိုးေပးလိုက္တယ္တဲ့၊ ဘာေဆးလဲဆိုတာေတာ့ မေျပာဘူးတဲ့၊ သူအခုျဖစ္ေနတာေတြက
အဲဒီ ေဆးေၾကာင့္ျဖစ္မယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ အခုသူ ဗိုက္ၾကီးတင္းေနျပီး
အသက္႐ႈရတာ ၾကပ္ေနတယ္လို႔ ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။
ေဒါက္တာေစာလြင္နဲ႔ ကို၀င္းသိန္းကေဆးရုံတင္ဖို႔ စီစဥ္ေနစဥ္မွာပဲ
ေထာက္လွမ္းေရးက ေဆရုံတင္မယ္ဆိုရင္ စစ္ေဆးရုံကိုပဲ တင္ခြင့္ရွိေၾကာင္း၊
စစ္ေဆးရုံမွာကုသဖို႔ စီစဥ္ထားေၾကာင္း အေၾကာင္းၾကားလာပါတယ္။ ေဒါက္တာ
မင္းသိန္းက စစ္ေဆးရုံမွာဆိုရင္ ေဆးကုမခံႏုိင္ဘူးလို႔ဆိုျပီး
အိမ္မွာပဲေနမယ္လို႔ ေျပာပါတယ္၊ အဲဒါနဲ႔ ေဒါက္တာ ေစာလြင္နဲ႔
ကို၀င္းသိန္းတို႔ကပဲ ကုသေပးခဲ့ပါတယ္။ ေဒါက္တာ မင္းသိန္းဟာ ဘယ္ေဆး႐ုံကိုမွ
တက္ေရာက္ကုသျခင္း မရွိခဲ့ဘဲေနာက္တေန႔မွာ ကြယ္လြန္ခဲ့ပါတယ္။
ေဒါက္တာ မင္းသိန္းဆံုးလွ်င္ဆံုးျခင္း ေဒါက္တာ ေစာလြင္နဲ႔
ကို၀င္းသိန္းတို႔က သူတို႔ရဲ႕ ဆရာ ဆရာဝန္ႀကီး တဦးကို အေၾကာင္းၾကားၿပီး
အဲဒီ ဆရာႀကီးနဲ႔အတူ ရင္ခြဲစစ္ေဆးခဲ့ၾကပါတယ္၊ အေျဖကေတာ့ ေက်ာက္ကပ္
အရမ္းႀကံဳ႕သြား တာတဲ့။ ေဒါက္တာ ေစာလြင္တို႔က မ်က္ျမင္သက္ေသ
ျဖစ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါကို သိသြားတဲ့ ေထာက္လွမ္းေရးက ရင္ခြဲ စစ္ေဆးတဲ့
ဆရာ၀န္ၾကီးကိုမေပါက္ ၾကားေစရပါဘူးဆိုျပီး လက္မွတ္ထိုးခိုင္းခဲ့လို႔
ထိုးခဲ့ရျပီး ေဒါက္တာ ေစာလြင္က ေတာ့ ထြက္ေျပးခဲ့ရပါတယ္။
ေဒါက္တာ ေစာလြင္ထြက္ေျပးရတဲ့အတြက္ သူ႔ကို အားထားေနရတဲ့ ဆင္းရဲသားလူနာေတြ
ဒုကၡေရာက္ခဲ့ၾကရတာ က်မမ်က္ျမင္ပါ၊ အဲဒီအခ်ိန္က ေဒါက္တာေစာလြင္ေဆးခန္းမွာ
က်မကူလုပ္ေပးခဲ့ပါတယ္၊ ဆင္းရဲတဲ့လူနာေတြကို ပိုက္ဆံမယူတဲ့အျပင္
သူ႔ရဲ႕ေဆးဝါးေတြကိုပါ ေပးလိုက္ပါေသးတယ္။ ကင္ဆာ ေ၀ဒနာရွင္ တဦးကိုလည္း
ေဆးဖိုး၀ါးခ အကုန္ခံျပီး ေဆးကုသ ေပးခဲ့တာက်မေရွ႕တင္ပါ။
၁၉၉၄ ခုႏွစ္ထဲမွာ ေဒါက္တာ ေစာလြင္ေၾကာင့္ ပင္စင္ေပးခံခဲ့ရတဲ့
သူ႔ရဲ႕အေဖႏွလုံးေရာဂါနဲ႔ ကြယ္လြန္ခဲ့ပါတယ္။ တိမ္းေရွာင္ေနတဲ့
ေဒါက္တာေစာလြင္ျပန္ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္၊ ဘာမွထူးျခားမႈမရွိတဲ့အတြက္
ေထာက္လွမ္းေရး ေမ့ေနေလာက္ျပီဆိုျပီး အစိုးရေဆးရုံမွာ
အလုပ္ေလွ်ာက္ခဲ့ပါတယ္။ ဧရာ၀တီတိုင္း ဘိုကေလးျမိဳ႕နယ္ အတြင္းက
တိုက္နယ္ေဆးရုံတ႐ုံမွာ တာ၀န္က်ခဲ့ပါတယ္၊ အစပိုင္းမွာ ဘာမွမျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္
ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ေထာက္လွမ္းေရး က မၾကာခဏ စစ္ေဆး ေမးျမန္းခဲ့ပါတယ္။
၁၉၉၅ ခုႏွစ္ထဲမွာ စစ္ေမးတာ ပိုစိပ္လာျပီး စိတ္အေႏွာင့္အယွက္လည္း
ပိုျဖစ္လာပါတယ္၊ မခံႏုိင္တဲ့အဆံုးမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေခတၱ
လြတ္ေျမာက္စဥ္မွာ ေတြ႔ရေအာင္ ခြင့္ယူျပီးရန္ကုန္တက္လာခဲ့ပါတယ္။ သို႔ေသာ္
အန္တီနဲ႔ မေတြ႕ျဖစ္ခဲ့ပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဘိုကေလးကို ျပန္လာခဲ့ပါတယ္။
ဘိုကေလးကုိ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း မ၀တ အတြင္း ေရးမွဴးက ေခၚလို႔သြားတဲ့အခါမွာ
မ၀တ ရုံးခန္းတြင္း စစ္ေထာက္လွမ္းေရး ၃ ေယာက္နဲ႔ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ
ေတြ႕ဆံုခဲ့ ရပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ ေဒါက္တာ ေစာလြင္တေယာက္
ညွဳိးညႇဳိးငယ္ငယ္နဲ႔အိမ္ျပန္လာခဲ့ပါတယ္။
အတူေနသူေတြရဲ့ ေျပာျပခ်က္အရ ေဒါက္တာ ေစာလြင္ဟာ စိတ္ဒုကၡေရာက္စရာရွိေနပံု
ရပါတယ္၊ သိသိသာသာ စကားနည္းသြားတယ္လို႔လည္း ဆိုပါတယ္။ ေမးရင္လည္း
စကားလႊဲသြားျပီး ဘာမွေသခ်ာမေျပာခဲ့ပါဘူး။ အဲဒီလို မေျပာတာကလဲဘယ္သူ႔ကိုမွ
သူလိုမျဖစ္ေစခ်င္လို႔ မေျပာတာလို႔ ယူဆရပါတယ္။
အဲဒီေနာက္ ခြင့္ဆက္ယူျပီး ပစၥည္းေတြသိမ္းဆည္းေနပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ေနာက္၂
ရက္အၾကာမွာ ဆရာ ေဒါက္တာ ေစာလြင္ အခန္းက တိတ္ဆိတ္ေနျပီး
လႈပ္ရွားသံမၾကားရလို႔ အတူေနသူေတြက စိုးရိမ္ျပီး တခါးဖ်က္၀င္ခဲ့ရာ
သ႔ူကိုယ္သူ ဆြဲၾကိဳးခ် သတ္ေသေနခဲ့ပါတယ္။ ဆရာ ေသဆံုးရျခင္း အတြက္ က်မတကယ္
ႏွေျမာ၀မ္းနည္းမိပါတယ္။ ဆရာဟာ လူေတာ္လူေကာင္းတဦးပါ။
က်မတို႔ ဗမာျပည္မွာၾကယ္ေတြေၾကြေနပါတယ္၊ ဘယ္သူ႔မွာတာ၀န္ရွိပါသလဲ၊ အဖိုးတန္
သားေတြဆံုးရႈံးရတဲ့ မိဘ ေတြရဲ႕ခံစားခ်က္က ဘယ္ေလာက္မ်ားနာက်င္ေနမလဲ၊
က်မတို႔ရဲ႕အဖိုးတန္ လူငယ္ေတြ ဘယ္ေလာက္အထိမ်ား ဆံုး႐ႈံးေနရဦးမွာလဲ……။
ဒီေဆာင္းပါးနဲ႔ အညၾတ သူရဲေကာင္းမ်ားကို ဂုဏ္ျပဳအပ္ပါတယ္။
--
We need justice, peace and equity. Are you part of the problem or part of the solution?
Serious Thinking
ၾကယ္ဆိုတာ ကိုယ္ပိုင္ အလင္းေရာင္ရွိတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ ေနရာဟာ ျမင့္မားတဲ့
ေကာင္းကင္ၾကီးပဲ။ ရာသီဥတု ၾကည္လင္တဲ့ ညေတြဆိုရင္ အေရာင္လက္ေနတဲ့
ၾကယ္ေတြဟာ စိန္ေတြလိုပဲ တဖ်ပ္ဖ်ပ္ လက္ေနတယ္ဆိုတာ လူတိုင္း သိၾကသလို၊
ျမင္လည္း ျမင္ဖူးၾကပါတယ္။
က်မတို႔တိုင္းျပည္မွာ ရွိတဲ့လူငယ္မ်ားစြာဟာလည္း ၾကယ္ေတြလိုပါပဲ။
ကိုယ္ပိုင္အရည္အခ်င္း အထင္အရွားရွိၾကတယ္။ ဉာဏ္ပညာ ထက္ျမက္တယ္။
စိတ္ဓာတ္ျမင့္မားၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ၀မ္းနည္းဖို႔ ေကာင္းတာက အဲ့ဒီၾကယ္ ေတြဟာ
တျဖဳတ္ျဖဳတ္နဲ႔ ေၾကြေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္ က်မက ၾကယ္ေတြ ေၾကြေနတဲ့
တိုင္းျပည္လို႔ နာမည္ေပးထားတယ္။
၁၉၈၈ ခု စက္တင္ဘာ ၁၈ ရက္ ေန႔က အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ေျပာလိုက္တာနဲ႔
လူတိုင္းျမင္ဖူးျပီးသား ျဖစ္တဲ့ ဓာတ္ပံု တပံု အေၾကာင္း ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။
အဲဒီ ဓာတ္ပုံက ေသနတ္မွန္ျပီး ဒဏ္ရာရေနတဲ့ အက်ႌအျဖဴ လံုခ်ည္အစိမ္းနဲ႔
ေက်ာင္းသူေလးကို ဂ်ဴတီကုတ္အျဖဴ၀တ္ ထားတဲ့ ဆရာ၀န္ႏွစ္ဦးက
ဆြဲေျပးေနတဲ့ပံုပါ။ ဒီဓာတ္ပံုကိုမျမင္ဘူးတဲ့လူမရွိပါဘူး။ ျမင္တဲ့လူတိုင္း
ခံျပင္းေဒါသ ျဖစ္ၾက ပါတယ္။ အဲဒီဓာတ္ပံုထဲက ဆရာ၀န္ႏွစ္ဦး
ဘယ္ကိုေရာက္သြားတယ္ဆိုတာ သိတဲ့လူနည္းမယ္လို႔လည္း က်မထင္ပါ တယ္။
ေရွ႕ကေနေက်ာင္းသူေလးရဲ႕ ေျခေထာက္ကို ဆြဲမထားတဲ့ဆရာ၀န္ရဲ႕ နာမည္က
ေဒါက္တာေစာလြင္၊ ေခါင္းကိုမထား တဲ့ ဆရာ၀န္က ေဒါက္တာမင္းသိန္းျဖစ္ပါတယ္။
သူတို႔ႏွစ္ဦးစလံုးဟာ ပညာခြ်န္သူေတြျဖစ္ၾကပါတယ္။
ေဒါက္တာေစာလြင္ဟာ ဆယ္တန္းစာေမးပြဲေအာင္တုန္းက
သဃၤန္ကြ်န္းတျမိဳ႕နယ္လံုးမွာ ပထမ ရခဲ့ပါတယ္။ သူ႔အစ္မ ကလည္း ဆရာ၀န္ပါပဲ။
ေဒါက္တာမင္းသိန္းကလည္း ေဆးေက်ာင္းမွာ ထိပ္တန္းကေက်ာင္းသားပါ၊ သူ႔ညီ
ကုိဝင္းသိန္းလည္း ဆရာ၀န္ တေယာက္ ပါပဲ၊ သူတို႔ရဲ႕ဖခင္ကလည္း
ဌာနတခုကညႊန္ၾကားေရးမွဴး အဆင့္ရွိတဲ့သူပါ။
ေဒါက္တာမင္းသိန္းဟာ စစ္အာဏာသိမ္းျပီးတဲ့ေနာက္မွာ ေတာခိုသြားခဲ့ပါတယ္။
ျမန္မာႏုိင္ငံလုံးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသား မ်ား ဒီမိုကရက္တစ္ တပ္ဦး(ABSDF)
မွာေဆးမွဴးတာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ခဲ့ျပီး တာ၀န္နဲ႔ ျပည္တြင္းကို ျပန္ေရာက္ခဲ့ပါ
တယ္။
အဲဒီ အခ်ိန္အတြင္းမွာပဲ ဗိုလ္ခ်ဴပ္ခင္ညြန္႔က ေတာတြင္းက
ျပန္ေရာက္လာသူေတြအေနနဲ႔ န၀တ ကို သတင္းပို႔ဖို႔ လိုေၾကာင္း၊
သတင္းပို႔လာခဲ့လ်ွင္ အေရးမယူပါေၾကာင္း သတင္းစာ ရွင္းလင္းပြဲကေန
ေျပာတာေၾကာင့္စိုးရိမ္တတ္တဲ့ ေဒါက္တာမင္းသိန္းရဲ႕ အေဖက
သူကိုယ္တိုင္စစ္ေဒသကို အေၾကာင္းၾကားခဲ့ပါတယ္။ စစ္ေဆးဖို႔ မေခၚခင္မွာ
ေဒါက္တာ မင္းသိန္း က ေဒါက္တာ ေစာလြင္ကို သူတာ၀န္နဲ႔ ျပန္လာေၾကာင္းကို
ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္တေန႔မွာ ေဒါက္တာမင္းသိန္းကိုေမးျမန္း
စရာရွိတယ္ဆိုျပီး ေခၚသြားပါေတာ့တယ္။
တပတ္ေလာက္ၾကာေတာ့ ေဒါက္တာမင္းသိန္းကို ေထာက္လွမ္းေရးစခန္းကေန
ျပန္လာပို႔ေပးပါတယ္၊ မိဘေတြဆီ ေသခ်ာအပ္ႏွံသြားခဲ့ပါတယ္၊ သို႔ေသာ္လည္း
ေဒါက္တာ မင္းသိန္းတေယာက္ ေျခလက္ေတြေဖာေယာင္ျပီး ဆီးမသြား ႏုိင္ေတာ့ပါ၊
ဒါေၾကာင့္ ကို၀င္းသိန္း (ေဒါက္တာ မင္းသိန္းရဲ့ညီ)က ေဒါက္တာ ေစာလြင္တို႔
ေမာင္ႏွမကို အေၾကာင္း ၾကားခဲ့ပါတယ္၊ ေဒါက္တာ ေစာလြင္ေရာက္လာေတာ့ ေဒါက္တာ
မင္းသိန္းက ေျပာျပပါတယ္။ သူ႔ကို ေထာက္လွမ္းေရး က ေဆးတလံုး
ထိုးေပးလိုက္တယ္တဲ့၊ ဘာေဆးလဲဆိုတာေတာ့ မေျပာဘူးတဲ့၊ သူအခုျဖစ္ေနတာေတြက
အဲဒီ ေဆးေၾကာင့္ျဖစ္မယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ အခုသူ ဗိုက္ၾကီးတင္းေနျပီး
အသက္႐ႈရတာ ၾကပ္ေနတယ္လို႔ ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။
ေဒါက္တာေစာလြင္နဲ႔ ကို၀င္းသိန္းကေဆးရုံတင္ဖို႔ စီစဥ္ေနစဥ္မွာပဲ
ေထာက္လွမ္းေရးက ေဆရုံတင္မယ္ဆိုရင္ စစ္ေဆးရုံကိုပဲ တင္ခြင့္ရွိေၾကာင္း၊
စစ္ေဆးရုံမွာကုသဖို႔ စီစဥ္ထားေၾကာင္း အေၾကာင္းၾကားလာပါတယ္။ ေဒါက္တာ
မင္းသိန္းက စစ္ေဆးရုံမွာဆိုရင္ ေဆးကုမခံႏုိင္ဘူးလို႔ဆိုျပီး
အိမ္မွာပဲေနမယ္လို႔ ေျပာပါတယ္၊ အဲဒါနဲ႔ ေဒါက္တာ ေစာလြင္နဲ႔
ကို၀င္းသိန္းတို႔ကပဲ ကုသေပးခဲ့ပါတယ္။ ေဒါက္တာ မင္းသိန္းဟာ ဘယ္ေဆး႐ုံကိုမွ
တက္ေရာက္ကုသျခင္း မရွိခဲ့ဘဲေနာက္တေန႔မွာ ကြယ္လြန္ခဲ့ပါတယ္။
ေဒါက္တာ မင္းသိန္းဆံုးလွ်င္ဆံုးျခင္း ေဒါက္တာ ေစာလြင္နဲ႔
ကို၀င္းသိန္းတို႔က သူတို႔ရဲ႕ ဆရာ ဆရာဝန္ႀကီး တဦးကို အေၾကာင္းၾကားၿပီး
အဲဒီ ဆရာႀကီးနဲ႔အတူ ရင္ခြဲစစ္ေဆးခဲ့ၾကပါတယ္၊ အေျဖကေတာ့ ေက်ာက္ကပ္
အရမ္းႀကံဳ႕သြား တာတဲ့။ ေဒါက္တာ ေစာလြင္တို႔က မ်က္ျမင္သက္ေသ
ျဖစ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါကို သိသြားတဲ့ ေထာက္လွမ္းေရးက ရင္ခြဲ စစ္ေဆးတဲ့
ဆရာ၀န္ၾကီးကိုမေပါက္ ၾကားေစရပါဘူးဆိုျပီး လက္မွတ္ထိုးခိုင္းခဲ့လို႔
ထိုးခဲ့ရျပီး ေဒါက္တာ ေစာလြင္က ေတာ့ ထြက္ေျပးခဲ့ရပါတယ္။
ေဒါက္တာ ေစာလြင္ထြက္ေျပးရတဲ့အတြက္ သူ႔ကို အားထားေနရတဲ့ ဆင္းရဲသားလူနာေတြ
ဒုကၡေရာက္ခဲ့ၾကရတာ က်မမ်က္ျမင္ပါ၊ အဲဒီအခ်ိန္က ေဒါက္တာေစာလြင္ေဆးခန္းမွာ
က်မကူလုပ္ေပးခဲ့ပါတယ္၊ ဆင္းရဲတဲ့လူနာေတြကို ပိုက္ဆံမယူတဲ့အျပင္
သူ႔ရဲ႕ေဆးဝါးေတြကိုပါ ေပးလိုက္ပါေသးတယ္။ ကင္ဆာ ေ၀ဒနာရွင္ တဦးကိုလည္း
ေဆးဖိုး၀ါးခ အကုန္ခံျပီး ေဆးကုသ ေပးခဲ့တာက်မေရွ႕တင္ပါ။
၁၉၉၄ ခုႏွစ္ထဲမွာ ေဒါက္တာ ေစာလြင္ေၾကာင့္ ပင္စင္ေပးခံခဲ့ရတဲ့
သူ႔ရဲ႕အေဖႏွလုံးေရာဂါနဲ႔ ကြယ္လြန္ခဲ့ပါတယ္။ တိမ္းေရွာင္ေနတဲ့
ေဒါက္တာေစာလြင္ျပန္ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္၊ ဘာမွထူးျခားမႈမရွိတဲ့အတြက္
ေထာက္လွမ္းေရး ေမ့ေနေလာက္ျပီဆိုျပီး အစိုးရေဆးရုံမွာ
အလုပ္ေလွ်ာက္ခဲ့ပါတယ္။ ဧရာ၀တီတိုင္း ဘိုကေလးျမိဳ႕နယ္ အတြင္းက
တိုက္နယ္ေဆးရုံတ႐ုံမွာ တာ၀န္က်ခဲ့ပါတယ္၊ အစပိုင္းမွာ ဘာမွမျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္
ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ေထာက္လွမ္းေရး က မၾကာခဏ စစ္ေဆး ေမးျမန္းခဲ့ပါတယ္။
၁၉၉၅ ခုႏွစ္ထဲမွာ စစ္ေမးတာ ပိုစိပ္လာျပီး စိတ္အေႏွာင့္အယွက္လည္း
ပိုျဖစ္လာပါတယ္၊ မခံႏုိင္တဲ့အဆံုးမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေခတၱ
လြတ္ေျမာက္စဥ္မွာ ေတြ႔ရေအာင္ ခြင့္ယူျပီးရန္ကုန္တက္လာခဲ့ပါတယ္။ သို႔ေသာ္
အန္တီနဲ႔ မေတြ႕ျဖစ္ခဲ့ပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဘိုကေလးကို ျပန္လာခဲ့ပါတယ္။
ဘိုကေလးကုိ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း မ၀တ အတြင္း ေရးမွဴးက ေခၚလို႔သြားတဲ့အခါမွာ
မ၀တ ရုံးခန္းတြင္း စစ္ေထာက္လွမ္းေရး ၃ ေယာက္နဲ႔ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ
ေတြ႕ဆံုခဲ့ ရပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ ေဒါက္တာ ေစာလြင္တေယာက္
ညွဳိးညႇဳိးငယ္ငယ္နဲ႔အိမ္ျပန္လာခဲ့ပါတယ္။
အတူေနသူေတြရဲ့ ေျပာျပခ်က္အရ ေဒါက္တာ ေစာလြင္ဟာ စိတ္ဒုကၡေရာက္စရာရွိေနပံု
ရပါတယ္၊ သိသိသာသာ စကားနည္းသြားတယ္လို႔လည္း ဆိုပါတယ္။ ေမးရင္လည္း
စကားလႊဲသြားျပီး ဘာမွေသခ်ာမေျပာခဲ့ပါဘူး။ အဲဒီလို မေျပာတာကလဲဘယ္သူ႔ကိုမွ
သူလိုမျဖစ္ေစခ်င္လို႔ မေျပာတာလို႔ ယူဆရပါတယ္။
အဲဒီေနာက္ ခြင့္ဆက္ယူျပီး ပစၥည္းေတြသိမ္းဆည္းေနပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ေနာက္၂
ရက္အၾကာမွာ ဆရာ ေဒါက္တာ ေစာလြင္ အခန္းက တိတ္ဆိတ္ေနျပီး
လႈပ္ရွားသံမၾကားရလို႔ အတူေနသူေတြက စိုးရိမ္ျပီး တခါးဖ်က္၀င္ခဲ့ရာ
သ႔ူကိုယ္သူ ဆြဲၾကိဳးခ် သတ္ေသေနခဲ့ပါတယ္။ ဆရာ ေသဆံုးရျခင္း အတြက္ က်မတကယ္
ႏွေျမာ၀မ္းနည္းမိပါတယ္။ ဆရာဟာ လူေတာ္လူေကာင္းတဦးပါ။
က်မတို႔ ဗမာျပည္မွာၾကယ္ေတြေၾကြေနပါတယ္၊ ဘယ္သူ႔မွာတာ၀န္ရွိပါသလဲ၊ အဖိုးတန္
သားေတြဆံုးရႈံးရတဲ့ မိဘ ေတြရဲ႕ခံစားခ်က္က ဘယ္ေလာက္မ်ားနာက်င္ေနမလဲ၊
က်မတို႔ရဲ႕အဖိုးတန္ လူငယ္ေတြ ဘယ္ေလာက္အထိမ်ား ဆံုး႐ႈံးေနရဦးမွာလဲ……။
ဒီေဆာင္းပါးနဲ႔ အညၾတ သူရဲေကာင္းမ်ားကို ဂုဏ္ျပဳအပ္ပါတယ္။
--
We need justice, peace and equity. Are you part of the problem or part of the solution?
Serious Thinking
Political Prisoners' Rights Group: “Torture is state policy in Burma”
Media Statement - for immediate release
28 September 2009
Political Prisoners' Rights Group: “Torture is state policy in Burma”
[Mae Sot, Thailand] The Assistance Association for Political Prisoners (Burma) (AAPP) today strongly condemned the widespread ongoing use of torture against political detainees in Burma. [http://www.aappb.org]
New testimony from political prisoners released under a general amnesty in Burma last week underlines the systematic patterns of abuse and torture of political detainees. In an interview with exile media group Democratic Voice of Burma, former student leader Myo Yan Naung Thein, who was arrested in December 2007, described being kidnapped by unknown assailants, hooded, and taken to an unknown location where he was brutally beaten. He was also denied proper medical treatment and is now unable to walk as a result.
In an interview with Radio Free Asia, another released political prisoner and former student leader arrested in June 1998, Bo Bo – also known as Moe Kyaw Thu – described being hooded and repeatedly assaulted during interrogation.
According to AAPP, 128 political prisoners were released under the latest amnesty. But high-profile political prisoners like labour activist Su Su Nway and comedian Zarganar were not amongst those released.
Both suffer from serious heart conditions and have not received adequate medical treatment in prison.
AAPP Secretary Tate Naing said, “Denial of medical treatment is also a very cruel form of torture. For those political prisoners who are in poor health, it is a kind of death sentence.”
So far this month, AAPP has documented the arrests of 36 activists in Burma, including three monks. Those arrested include well-known individual activist and US citizen Kyaw Zaw Lwin also known as Nyi Nyi Aung, detained on 3 September on his arrival at Rangoon International Airport. He was taken to various different interrogation centres where he was kicked and beaten, deprived of food for seven days, and questioned throughout the night. His request for medical treatment for his injuries has so far been denied.
AAPP Joint-Secretary Bo Kyi said, “Even though Burmese domestic law and international law forbids torture, no officials are ever held to account for their actions. There is no doubt about it: torture is state policy in Burma. We are deeply concerned for the safety of those activists recently arrested.”
“The military regime must allow the UN Special Rapporteur on the situation of human rights in Burma immediate and unrestricted access to the country to investigate these reports of torture,” added Bo Kyi.
Since its founding in March 2000, AAPP has documented hundreds of instances of torture experienced by political detainees. In 2005, the organization published the report The Darkness We See: Torture in Burma’s Interrogation Centers and Prisons.
-ENDS-
For media interviews, please contact:
Tate Naing, AAPP Secretary +66(0)81-287-8751
Bo Kyi, AAPP Joint-Secretary +66(0)81-324-8935
28 September 2009
Political Prisoners' Rights Group: “Torture is state policy in Burma”
[Mae Sot, Thailand] The Assistance Association for Political Prisoners (Burma) (AAPP) today strongly condemned the widespread ongoing use of torture against political detainees in Burma. [http://www.aappb.org]
New testimony from political prisoners released under a general amnesty in Burma last week underlines the systematic patterns of abuse and torture of political detainees. In an interview with exile media group Democratic Voice of Burma, former student leader Myo Yan Naung Thein, who was arrested in December 2007, described being kidnapped by unknown assailants, hooded, and taken to an unknown location where he was brutally beaten. He was also denied proper medical treatment and is now unable to walk as a result.
In an interview with Radio Free Asia, another released political prisoner and former student leader arrested in June 1998, Bo Bo – also known as Moe Kyaw Thu – described being hooded and repeatedly assaulted during interrogation.
According to AAPP, 128 political prisoners were released under the latest amnesty. But high-profile political prisoners like labour activist Su Su Nway and comedian Zarganar were not amongst those released.
Both suffer from serious heart conditions and have not received adequate medical treatment in prison.
AAPP Secretary Tate Naing said, “Denial of medical treatment is also a very cruel form of torture. For those political prisoners who are in poor health, it is a kind of death sentence.”
So far this month, AAPP has documented the arrests of 36 activists in Burma, including three monks. Those arrested include well-known individual activist and US citizen Kyaw Zaw Lwin also known as Nyi Nyi Aung, detained on 3 September on his arrival at Rangoon International Airport. He was taken to various different interrogation centres where he was kicked and beaten, deprived of food for seven days, and questioned throughout the night. His request for medical treatment for his injuries has so far been denied.
AAPP Joint-Secretary Bo Kyi said, “Even though Burmese domestic law and international law forbids torture, no officials are ever held to account for their actions. There is no doubt about it: torture is state policy in Burma. We are deeply concerned for the safety of those activists recently arrested.”
“The military regime must allow the UN Special Rapporteur on the situation of human rights in Burma immediate and unrestricted access to the country to investigate these reports of torture,” added Bo Kyi.
Since its founding in March 2000, AAPP has documented hundreds of instances of torture experienced by political detainees. In 2005, the organization published the report The Darkness We See: Torture in Burma’s Interrogation Centers and Prisons.
-ENDS-
For media interviews, please contact:
Tate Naing, AAPP Secretary +66(0)81-287-8751
Bo Kyi, AAPP Joint-Secretary +66(0)81-324-8935
ဗမာျပည္ႏုိင္ငံေရးရဲ႕ အေရးႀကီးအခ်ိန္မွာ ေပၚထြက္လာတဲ့
၀ါရွင္တန္ရဲ႕ အေျပာင္းအလဲ
ရဲေဘာ္ဖုိးသံေခ်ာင္း
၂၅ စက္တင္ဘာ ၂၀၀၉
ဗမာျပည္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ႏုိင္ငံတကာေလထုမွာ ႀကီးမားတဲ့အေျပာင္းအလဲေတြ ေပၚေပါက္လာေတာ့မယ့္ လကၡဏာေတြ စၿပီးျမင္ေတြ႔ေနရပါၿပီ။ နအဖစစ္အစုိးရကုိ နဂုိက ေဆးေဖာ္ေၾကာဖက္မလုပ္ခဲ့တဲ့ အေမရိကန္အပါ အေနာက္ႏုိင္ငံေတြက အခုေတာ့ ဒီဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြကုိ လူလူသူသူျပန္ဆက္ဆံမယ္လုိ႔ ျဖစ္လာေနပါၿပီ။
တကယ္က ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္တတ္ရင္ ႏုိင္ငံတကာအခင္းအက်င္းမွာကုိပဲ အေျပာင္းအလဲေတြ ေတြ႔ေနရပါတယ္။ စစ္ေအးစစ္ပြဲလြန္ ႏုိင္ငံေရးအခင္းအက်င္းမွာ စစ္ေအးစစ္ပြဲမွာ ထိပ္ကပါ၀င္ခဲ့ၾကတဲ့ ႏုိင္ငံႀကီးေတြဟာ စစ္ေအးစစ္ပြဲရဲ႕ အထုပ္အပုိးေတြကုိ ပစ္ခ်ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ နဂုိရွိခဲ့တဲ့ မာန္ေတြ၊ ဟန္ေတြကုိ အိေႁႏၵမပ်က္ ထိန္းထားခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကာလတခုလြန္လာေတာ့ အေျခအေနအေျပာင္းအလဲေတြ ျဖစ္ေပၚခဲ့ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ၿပီးခဲ့တဲ့ စီးပြားေရးအက်ပ္အတည္းႀကီးပါ။
ဒီႏွစ္ၾသဂုတ္လ (၁၀-၁၇) ရက္ထုတ္ ညဴးစ္၀ိခ္ဂ်ာနယ္ထဲက မ်က္ႏွာဖုံးေဆာင္းပါးမွာဆုိရင္ ဒီတခါ စီးပြားေရးအက်ပ္အတည္း ႀကီးေၾကာင့္ မဟာၿဗိတိန္ (Great Britain) ေတာင္မွ စူဠာၿဗိတိန္။ ဒါမွမဟုတ္ သာမန္ၿဗိတိန္ျဖစ္သြားရၿပီလုိ႔ ေရးထားပါတယ္။ ႏုိင္ငံႀကီးေတြအားလုံးကုိ ႀကီးႀကီးမားမား ထိခုိက္ခဲ့တယ္ဆုိတာကုိ ေျပာခ်င္လုိ႔ ကုိးကားတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိအေျခအေန ေအာက္မွာ ႏုိင္ငံႀကီးေတြဟာ ထိန္းညႇိမႈအမ်ဳိးမ်ဳိး လုပ္ၾကရပါတယ္။ အဲဒီလုိလုပ္တဲ့ ထိန္းညႇိမႈေတြထဲမွာ ဗမာျပည္နဲ႔ဆုိင္တဲ့ ေပၚလစီေတြလည္း ပါကုန္ေတာ့တာပါပဲ။
ဒါေတြနဲ႔တဆက္တည္း လူေျပာမ်ား၊ ေဆြးေႏြးတာမ်ားလာတာကေတာ့ အေမရိကန္လုိႏုိင္ငံႀကီးက ေပၚလစီသေဘာထား ေျပာင္းလဲတယ္ဆုိရင္ ဗမာျပည္ရဲ႕ႏုိင္ငံေရးကုိ ဘယ္လုိထိခုိက္ႏုိင္သလဲဆုိတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိေဆြးေႏြးတာဟာ အေမရိကန္အစုိးရက ဘာလုပ္သင့္သလဲလုိ႔ ေဆြးေႏြးတာထက္ ပုိေကာင္းပါတယ္။ ပုိလက္ေတြ႔က်ပါတယ္။
တကယ္က်ေတာ့ ၀ါရွင္တန္ရဲ႕ အေျပာင္းအလဲေတြက အခုမွစကာစရွိပါေသးတယ္။ ေနာင္မွာ ပုိၿပီးၾကားလာရဦးမွာပါ။ ဗိုလ္သိန္းစိန္တုိ႔နဲ႔ေတြ႔ၿပီးရင္၊ သူတုိ႔ရဲ႕အထူးတမန္ဆုိတာခ်င္း ေတြ႔ဆုံစကားေျပာၾကၿပီးရင္ ဘာေတြတဆင့္တက္လာမယ္ မသိႏုိင္ဘူး။ ေလာေလာဆယ္မွာ နအဖစစ္ဗိုလ္ေတြအဖုိ႔ေတာ့ လက္မေထာင္စရာျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မွာပါ။
ဗမာျပည္ ျပည္သူလူထုအေနနဲ႔ ေျပာရရင္ ဒီကိစၥေၾကာင့္ သူတုိ႔မွာ အေတြးအေခၚအရေတာ့ ဘာမွ႐ႈပ္ေထြးစရာ မရွိပါဘူး။ အေမရိကန္ကေန အသိအမွတ္ျပဳလုိက္တဲ့အတြက္ နအဖစစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြဟာ အာဏာရွင္ကေန သူေတာ္စင္အျဖစ္ တျဖစ္လဲသြားမွာမဟုတ္ဘူးဆုိတာ သူတုိ႔ဘ၀အသိအရ ရွင္းေနပါတယ္။ ဗိုလ္ေန၀င္းတုန္းကဆုိရင္ အေမရိကန္၊ ႐ုရွား၊ တ႐ုတ္ အားလုံးက အသိအမွတ္ျပဳတာ ခံခဲ့ရၿပီးပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ အာဏာရွင္ဟာ အာဏာရွင္ပါပဲ။ ဂ်ပန္၊ အုိအီးစီဒီ၊ ကမာၻ႔ဘဏ္ စတာေတြရဲ႕ အကူအညီေတြရေနတဲ့ အၾကားကပဲ တုိင္းျပည္ႀကီး ခၽြတ္ၿခံဳက်သြားခဲ့တာကုိ ျပည္သူေတြ မေမ့ပါဘူး။ ျပည္သူလူထုက ဘာမွ မ်က္စိမလည္ပါဘူး။
ဒါေပမယ့္ ဒါဟာ နအဖစစ္အစုိးရကုိ ႀကံဖန္အမႊန္းတင္ခ်င္ေနတဲ့ လူေတြအတြက္ေတာ့ ေျပာစရာ၊ ေရးစရာ အခ်က္အလက္ နည္းနည္းပါးပါး ရေကာင္းရသြားႏုိင္တာေပါ့။ သူတုိ႔အေနနဲ႔ ဒီအခ်က္အေပၚ အေျခခံၿပီး ျပည္သူလူထုကုိ မ်က္စိလည္ေအာင္၊ အျမင္မွားေအာင္ လုပ္ၾကမယ္ဆုိတာကေတာ့ သံသယျဖစ္စရာ မလုိပါဘူး။ ဗုိလ္စကားကုိသုံးရင္ အဆင့္ရွိတယ္လုိ႔ ယူဆေနသူေတြကေတာ့ ေဒၚကလင္တန္ရဲ႕ ဘယ္စကားလုံးႀကီးေတြကုိ ကုိးကားလာမယ္ဆုိတာကုိပဲ ေစာင့္ၾကည့္ရမွာပါ။
သူတုိ႔ရဲ႕ ေျပာဆုိေရးသားမႈေတြေၾကာင့္ တခ်ဳိ႕ ႐ုိးသားတဲ့ ႏုိင္ငံေရးလုိက္စားသူေတြမွာ စိတ္ဓာတ္အရ ထိခုိက္တာ နည္းနည္းပါးပါး ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒါဟာ ယာယီ၊ ေနာက္ၿပီး အနည္းအပါးလည္းျဖစ္၊ စိတ္ဓာတ္ပုိင္းေလာက္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ လက္ေတြ႔ ႐ုပ္သေဘာအရ ဘာမွမထိခုိက္ႏုိင္ပါဘူး။
ဘာပဲေျပာေျပာ ဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ျပည္သူလူထုအျမင္ရွင္း၊ သေဘာေပါက္ဖုိ႔အတြက္ ရွင္းျပတာေတြေတာ့ လုပ္ရပါလိမ့္မယ္။ နအဖကလည္း ဒါကုိပဲ ပိတ္ပင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ နအဖနဲ႔ သူတုိ႔ရဲ႕ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒ၊ သူတုိ႔ရဲ႕ ေရြးေကာက္ပြဲအေပၚ သံေယာဇဥ္ျဖစ္ဖုိ႔ဆုိတာကုိ လူထုကုိ ဆက္ၿပီးရွင္းျပ၊ ေျပာျပေနရဦးမွာျဖစ္ပါတယ္။ တပါတည္း ဘယ္လုိနည္းနဲ႔ဆန္႔က်င္မယ္၊ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ေနာက္အက်ဳိးဆက္ကုိ ဘယ္လုိရင္ဆုိင္ၾကမယ္ဆုိတာေတြလည္း စဥ္းစားျပင္ဆင္ၿပီးျဖစ္သင့္ပါၿပီ။
တည့္တည့္ေျပာရရင္ ပိတ္ဆုိ႔မႈဆုိတာေတြလုပ္ခဲ့လုိ႔ နအဖစစ္အုပ္စုရဲ႕ သံဃာေတြကုိပါသတ္တဲ့ အက်င့္စ႐ုိက္ကုိ ေျပာင္းလဲမသြားေစခဲ့ပါဘူး။ ျပည္ပဖိအားဆုိတာဟာ အာဏာရွင္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြအေနနဲ႔ ျပည္ပဘက္ကုိ မ်က္ႏွာလွည့္တဲ့အခါမွာ ၿပံဳးၿဖဲၿဖဲအသြင္ေဆာင္ေအာင္ လုပ္ႏုိင္ေပမယ့္ ကုိယ့္ျပည္သူလူထုဘက္ကုိ လွည့္တဲ့အခါမွာေတာ့ ဘီလူး႐ုပ္သက္သက္ပါပဲ။ တကယ္ေတာ့ ျပည္ပက ဖိအားေပးတယ္၊ ေထာက္ခံတယ္ဆုိတာေတြဟာ အရန္အခန္းေလာက္သာရွိတာပါ။ အဲဒါေတြ မရွိေတာ့ရင္လည္း ျပည္သူလူထုမွာ ေျပာပေလာက္ေအာင္ ဘာမွမဆုံး႐ႈံးပါဘူး။ အားပ်က္စရာ ဘာမွမရွိဘူး။ အဲ-ဗမာျပည္ႏုိင္ငံေရးမွာ သူမ်ားႏုိင္ငံ၊ သူမ်ားအစုိးရကုိ မွန္းေမွ်ာ္တတ္တဲ့ အေလ့အက်င့္တခုေတာ့ ေပ်ာက္သြားလိမ့္မယ္လုိ႔ ယူဆရပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဒီတေကြ႔မွာ ေရွ႕ကုိခ်ီတက္ရင္း တဖက္ကုိလွည့္လွည့္ၾကည့္ေနရတဲ့ အေတြးအေခၚ ၀န္ထုပ္၀န္ပုိးတခုကုိ ပစ္ခ်လုိက္ႏုိင္ၿပီလုိ႔ပဲ ေကာင္းတဲ့ဘက္က လွည့္ေတြးရပါေတာ့မယ္။
၀ါရွင္တန္ရဲ႕ အေျပာင္းအလဲ
ရဲေဘာ္ဖုိးသံေခ်ာင္း
၂၅ စက္တင္ဘာ ၂၀၀၉
ဗမာျပည္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ႏုိင္ငံတကာေလထုမွာ ႀကီးမားတဲ့အေျပာင္းအလဲေတြ ေပၚေပါက္လာေတာ့မယ့္ လကၡဏာေတြ စၿပီးျမင္ေတြ႔ေနရပါၿပီ။ နအဖစစ္အစုိးရကုိ နဂုိက ေဆးေဖာ္ေၾကာဖက္မလုပ္ခဲ့တဲ့ အေမရိကန္အပါ အေနာက္ႏုိင္ငံေတြက အခုေတာ့ ဒီဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြကုိ လူလူသူသူျပန္ဆက္ဆံမယ္လုိ႔ ျဖစ္လာေနပါၿပီ။
တကယ္က ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္တတ္ရင္ ႏုိင္ငံတကာအခင္းအက်င္းမွာကုိပဲ အေျပာင္းအလဲေတြ ေတြ႔ေနရပါတယ္။ စစ္ေအးစစ္ပြဲလြန္ ႏုိင္ငံေရးအခင္းအက်င္းမွာ စစ္ေအးစစ္ပြဲမွာ ထိပ္ကပါ၀င္ခဲ့ၾကတဲ့ ႏုိင္ငံႀကီးေတြဟာ စစ္ေအးစစ္ပြဲရဲ႕ အထုပ္အပုိးေတြကုိ ပစ္ခ်ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ နဂုိရွိခဲ့တဲ့ မာန္ေတြ၊ ဟန္ေတြကုိ အိေႁႏၵမပ်က္ ထိန္းထားခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကာလတခုလြန္လာေတာ့ အေျခအေနအေျပာင္းအလဲေတြ ျဖစ္ေပၚခဲ့ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ၿပီးခဲ့တဲ့ စီးပြားေရးအက်ပ္အတည္းႀကီးပါ။
ဒီႏွစ္ၾသဂုတ္လ (၁၀-၁၇) ရက္ထုတ္ ညဴးစ္၀ိခ္ဂ်ာနယ္ထဲက မ်က္ႏွာဖုံးေဆာင္းပါးမွာဆုိရင္ ဒီတခါ စီးပြားေရးအက်ပ္အတည္း ႀကီးေၾကာင့္ မဟာၿဗိတိန္ (Great Britain) ေတာင္မွ စူဠာၿဗိတိန္။ ဒါမွမဟုတ္ သာမန္ၿဗိတိန္ျဖစ္သြားရၿပီလုိ႔ ေရးထားပါတယ္။ ႏုိင္ငံႀကီးေတြအားလုံးကုိ ႀကီးႀကီးမားမား ထိခုိက္ခဲ့တယ္ဆုိတာကုိ ေျပာခ်င္လုိ႔ ကုိးကားတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိအေျခအေန ေအာက္မွာ ႏုိင္ငံႀကီးေတြဟာ ထိန္းညႇိမႈအမ်ဳိးမ်ဳိး လုပ္ၾကရပါတယ္။ အဲဒီလုိလုပ္တဲ့ ထိန္းညႇိမႈေတြထဲမွာ ဗမာျပည္နဲ႔ဆုိင္တဲ့ ေပၚလစီေတြလည္း ပါကုန္ေတာ့တာပါပဲ။
ဒါေတြနဲ႔တဆက္တည္း လူေျပာမ်ား၊ ေဆြးေႏြးတာမ်ားလာတာကေတာ့ အေမရိကန္လုိႏုိင္ငံႀကီးက ေပၚလစီသေဘာထား ေျပာင္းလဲတယ္ဆုိရင္ ဗမာျပည္ရဲ႕ႏုိင္ငံေရးကုိ ဘယ္လုိထိခုိက္ႏုိင္သလဲဆုိတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိေဆြးေႏြးတာဟာ အေမရိကန္အစုိးရက ဘာလုပ္သင့္သလဲလုိ႔ ေဆြးေႏြးတာထက္ ပုိေကာင္းပါတယ္။ ပုိလက္ေတြ႔က်ပါတယ္။
တကယ္က်ေတာ့ ၀ါရွင္တန္ရဲ႕ အေျပာင္းအလဲေတြက အခုမွစကာစရွိပါေသးတယ္။ ေနာင္မွာ ပုိၿပီးၾကားလာရဦးမွာပါ။ ဗိုလ္သိန္းစိန္တုိ႔နဲ႔ေတြ႔ၿပီးရင္၊ သူတုိ႔ရဲ႕အထူးတမန္ဆုိတာခ်င္း ေတြ႔ဆုံစကားေျပာၾကၿပီးရင္ ဘာေတြတဆင့္တက္လာမယ္ မသိႏုိင္ဘူး။ ေလာေလာဆယ္မွာ နအဖစစ္ဗိုလ္ေတြအဖုိ႔ေတာ့ လက္မေထာင္စရာျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မွာပါ။
ဗမာျပည္ ျပည္သူလူထုအေနနဲ႔ ေျပာရရင္ ဒီကိစၥေၾကာင့္ သူတုိ႔မွာ အေတြးအေခၚအရေတာ့ ဘာမွ႐ႈပ္ေထြးစရာ မရွိပါဘူး။ အေမရိကန္ကေန အသိအမွတ္ျပဳလုိက္တဲ့အတြက္ နအဖစစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြဟာ အာဏာရွင္ကေန သူေတာ္စင္အျဖစ္ တျဖစ္လဲသြားမွာမဟုတ္ဘူးဆုိတာ သူတုိ႔ဘ၀အသိအရ ရွင္းေနပါတယ္။ ဗိုလ္ေန၀င္းတုန္းကဆုိရင္ အေမရိကန္၊ ႐ုရွား၊ တ႐ုတ္ အားလုံးက အသိအမွတ္ျပဳတာ ခံခဲ့ရၿပီးပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ အာဏာရွင္ဟာ အာဏာရွင္ပါပဲ။ ဂ်ပန္၊ အုိအီးစီဒီ၊ ကမာၻ႔ဘဏ္ စတာေတြရဲ႕ အကူအညီေတြရေနတဲ့ အၾကားကပဲ တုိင္းျပည္ႀကီး ခၽြတ္ၿခံဳက်သြားခဲ့တာကုိ ျပည္သူေတြ မေမ့ပါဘူး။ ျပည္သူလူထုက ဘာမွ မ်က္စိမလည္ပါဘူး။
ဒါေပမယ့္ ဒါဟာ နအဖစစ္အစုိးရကုိ ႀကံဖန္အမႊန္းတင္ခ်င္ေနတဲ့ လူေတြအတြက္ေတာ့ ေျပာစရာ၊ ေရးစရာ အခ်က္အလက္ နည္းနည္းပါးပါး ရေကာင္းရသြားႏုိင္တာေပါ့။ သူတုိ႔အေနနဲ႔ ဒီအခ်က္အေပၚ အေျခခံၿပီး ျပည္သူလူထုကုိ မ်က္စိလည္ေအာင္၊ အျမင္မွားေအာင္ လုပ္ၾကမယ္ဆုိတာကေတာ့ သံသယျဖစ္စရာ မလုိပါဘူး။ ဗုိလ္စကားကုိသုံးရင္ အဆင့္ရွိတယ္လုိ႔ ယူဆေနသူေတြကေတာ့ ေဒၚကလင္တန္ရဲ႕ ဘယ္စကားလုံးႀကီးေတြကုိ ကုိးကားလာမယ္ဆုိတာကုိပဲ ေစာင့္ၾကည့္ရမွာပါ။
သူတုိ႔ရဲ႕ ေျပာဆုိေရးသားမႈေတြေၾကာင့္ တခ်ဳိ႕ ႐ုိးသားတဲ့ ႏုိင္ငံေရးလုိက္စားသူေတြမွာ စိတ္ဓာတ္အရ ထိခုိက္တာ နည္းနည္းပါးပါး ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒါဟာ ယာယီ၊ ေနာက္ၿပီး အနည္းအပါးလည္းျဖစ္၊ စိတ္ဓာတ္ပုိင္းေလာက္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ လက္ေတြ႔ ႐ုပ္သေဘာအရ ဘာမွမထိခုိက္ႏုိင္ပါဘူး။
ဘာပဲေျပာေျပာ ဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ျပည္သူလူထုအျမင္ရွင္း၊ သေဘာေပါက္ဖုိ႔အတြက္ ရွင္းျပတာေတြေတာ့ လုပ္ရပါလိမ့္မယ္။ နအဖကလည္း ဒါကုိပဲ ပိတ္ပင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ နအဖနဲ႔ သူတုိ႔ရဲ႕ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒ၊ သူတုိ႔ရဲ႕ ေရြးေကာက္ပြဲအေပၚ သံေယာဇဥ္ျဖစ္ဖုိ႔ဆုိတာကုိ လူထုကုိ ဆက္ၿပီးရွင္းျပ၊ ေျပာျပေနရဦးမွာျဖစ္ပါတယ္။ တပါတည္း ဘယ္လုိနည္းနဲ႔ဆန္႔က်င္မယ္၊ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ေနာက္အက်ဳိးဆက္ကုိ ဘယ္လုိရင္ဆုိင္ၾကမယ္ဆုိတာေတြလည္း စဥ္းစားျပင္ဆင္ၿပီးျဖစ္သင့္ပါၿပီ။
တည့္တည့္ေျပာရရင္ ပိတ္ဆုိ႔မႈဆုိတာေတြလုပ္ခဲ့လုိ႔ နအဖစစ္အုပ္စုရဲ႕ သံဃာေတြကုိပါသတ္တဲ့ အက်င့္စ႐ုိက္ကုိ ေျပာင္းလဲမသြားေစခဲ့ပါဘူး။ ျပည္ပဖိအားဆုိတာဟာ အာဏာရွင္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြအေနနဲ႔ ျပည္ပဘက္ကုိ မ်က္ႏွာလွည့္တဲ့အခါမွာ ၿပံဳးၿဖဲၿဖဲအသြင္ေဆာင္ေအာင္ လုပ္ႏုိင္ေပမယ့္ ကုိယ့္ျပည္သူလူထုဘက္ကုိ လွည့္တဲ့အခါမွာေတာ့ ဘီလူး႐ုပ္သက္သက္ပါပဲ။ တကယ္ေတာ့ ျပည္ပက ဖိအားေပးတယ္၊ ေထာက္ခံတယ္ဆုိတာေတြဟာ အရန္အခန္းေလာက္သာရွိတာပါ။ အဲဒါေတြ မရွိေတာ့ရင္လည္း ျပည္သူလူထုမွာ ေျပာပေလာက္ေအာင္ ဘာမွမဆုံး႐ႈံးပါဘူး။ အားပ်က္စရာ ဘာမွမရွိဘူး။ အဲ-ဗမာျပည္ႏုိင္ငံေရးမွာ သူမ်ားႏုိင္ငံ၊ သူမ်ားအစုိးရကုိ မွန္းေမွ်ာ္တတ္တဲ့ အေလ့အက်င့္တခုေတာ့ ေပ်ာက္သြားလိမ့္မယ္လုိ႔ ယူဆရပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဒီတေကြ႔မွာ ေရွ႕ကုိခ်ီတက္ရင္း တဖက္ကုိလွည့္လွည့္ၾကည့္ေနရတဲ့ အေတြးအေခၚ ၀န္ထုပ္၀န္ပုိးတခုကုိ ပစ္ခ်လုိက္ႏုိင္ၿပီလုိ႔ပဲ ေကာင္းတဲ့ဘက္က လွည့္ေတြးရပါေတာ့မယ္။
Myanmar unveils new higher denomination bank note
Myanmar unveils new higher denomination bank note
Yangon, Myanmar -- Myanmar announced Thursday it will soon introduce a
5,000-kyat bank note, the country's highest-denominatio n currency.
State radio and television reported that the Central Bank of Myanmar will
release the note Oct. 1.
Existing notes and coins will remain legal tender.
Five thousand kyat is worth about $4.70 at the free market - or black
market - rate of exchange used for most commercial transactions. It is
worth a bit more than $800 at the nominal official rate of exchange.
The last time a new denomination was introduced was in 1998 with the
1,000-kyat note. Because it is worth only about $0.94 at the free market
exchange rate, even minor business transactions require large wads of
money.
Rumors of the introduction of a 5,000-kyat note had been circulating since
2003, but the government repeatedly described them as speculation.
Currency is a sensitive subject in Myanmar, where demonetization of some
notes in 1987 sparked protests that turned into vast pro-democracy
demonstrations that were quelled with military force.
"There will be some panic in the market" over issuing the new bank note, a
banker said on condition of anonymity because of the sensitivity of the
subject. "The price of black market dollars will go up and so will the
price of gold. However, the introduction of such a big denomination note
will help our banking transactions, as there will be a lower volume of
cash."
He added that the negative impact would not last long.
The new bank note will be red and have an elephant as its main motif.
Yangon, Myanmar -- Myanmar announced Thursday it will soon introduce a
5,000-kyat bank note, the country's highest-denominatio n currency.
State radio and television reported that the Central Bank of Myanmar will
release the note Oct. 1.
Existing notes and coins will remain legal tender.
Five thousand kyat is worth about $4.70 at the free market - or black
market - rate of exchange used for most commercial transactions. It is
worth a bit more than $800 at the nominal official rate of exchange.
The last time a new denomination was introduced was in 1998 with the
1,000-kyat note. Because it is worth only about $0.94 at the free market
exchange rate, even minor business transactions require large wads of
money.
Rumors of the introduction of a 5,000-kyat note had been circulating since
2003, but the government repeatedly described them as speculation.
Currency is a sensitive subject in Myanmar, where demonetization of some
notes in 1987 sparked protests that turned into vast pro-democracy
demonstrations that were quelled with military force.
"There will be some panic in the market" over issuing the new bank note, a
banker said on condition of anonymity because of the sensitivity of the
subject. "The price of black market dollars will go up and so will the
price of gold. However, the introduction of such a big denomination note
will help our banking transactions, as there will be a lower volume of
cash."
He added that the negative impact would not last long.
The new bank note will be red and have an elephant as its main motif.
Subscribe to:
Posts (Atom)
