> ကဲ ... ခင္ဗ်ားတုိ႕ (ဆရာသမားမ်ား) ေျမွာက္ေပးၾကလို႕ ကၽြန္ေတာ္သြန္းထက္
> ေပါက္တတ္ကရေပါခ်ာခ်ာ (ခင္ဗ်ားတုိ႕ေျပာတဲ့
> ဟာသ) ေတြေရးျပပါဦးမယ္။ ဒါကၽြန္ေတာ့္ အေတြးေတြပါ။ ကၽြန္ေတာ့္
> ေနထုိင္မႈစရုိက္ပါ။ လကၡဏာပါ။ ၿပီးေတာ့...... ဘဝပါ။
> ခင္ဗ်ားတုိ႕ ဖတ္ခ်င္မွ ဖတ္ပါ။ အနည္းဆုံး
> ခင္ဗ်ားျပဳံးေယာင္သမ္းသြားေအာင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အေတြးေတြက ကူညီႏိုင္ပါတယ္။
> အဆုံးထိမဖတ္ႏုိင္လညး္ ကိစၥမရွိပါဘူး။ ဖတ္ၿပီးေတာ့မွ စာဖတ္သူကုိ
> ဖတ္သူအရူးလို႕ကၽြန္ေတာ္ ေျပာပါဘူး။ ေျပာစရာလညး္ လိုပါဘူး။
>
> ကုိယ့္အေၾကာင္းကုိ ကုိယ္သိၾကတယ္မလား။. ... ၿပီးတာပဲ...... ကဲ
> ...အေတြးအေခၚ (၁) နဲ႕စလိုက္ၾကရေအာင္.......
>
>
> * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
> * * * * * * * * * * *
>
> ဥာဏ္မွီသူမ်ား ရယ္ေမာၾကအံ့
>
> ဝဋ္လည္တယ္ဆုိတာကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕
> ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားအၾကြင္းမဲ့ယုံၾကည္ၾကသလို အျခားဘာသာဝင္ေတြကလည္း အေခၚ
> အေဝၚတစ္မ်ိဳးနဲ႕ လက္ခံၾကလိမ့္မယ္လို႕ထင္ပါတယ္။ "တန္ျပန္မႈတုိငး္မွာ
> တုန္႕ျပန္တဲ့သက္ေရာက္မႈ" ........ အာ...... ဟုတ္ေသးပါဘူး။
> "Reaction..... အင္း .... ဒီလိုလဲ ေျပာတတ္ျပန္ဘူး။ (ထားပါေတာ့)
> ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္ "ဝဋ္လည္တယ္" ဆုိတာကုိ အၾကြင္းမဲ့ယုံ
> ၾကည္ပါတယ္။ ခင္ဗ်ားဖတ္ဖူးမွာေပါ့ . .. . . .
> ေၾကာင္ကုိ ေရေႏြးပူနဲ႕ပက္လိုက္လို႕ တစ္ခ်ိန္ ကုိယ့္ေပၚေရေႏြး
> ပြက္ပြက္ဆူေလာင္တာေတြ....
> ကိုယ့္လက္ေအာက္ကဝန္ထမ္းကုိ ဆူမိလို႕ အထက္လူၾကီးရဲ႕အေဟာက္ျပန္ခံရတာေတြ....
> သူမ်ားကုိလက္ညႈိးထုိး အေပါလုိ႕ေျပာမိလို႕ ကုိယ့္ကုိလက္ညိႈးထုိး
> အရူးလုိ႕ ျပန္ေျပာခံရတာေတြ....
> စသျဖင့္ ....... ဝဋ္ဆိုတာ တစ္ပတ္ၿပီးတစ္ပတ္လည္တတ္ပါတယ္။
> (မီးပ်က္ေနေပမယ့္လည္း ေမာ္တာမလိုတဲ့အတြက္ လည္ပါတယ္။
> ဒါေၾကာင့္ ညလုံးေပါက္ CNGလညး္ တန္းစီစရာမလိုပါဘူး။ )
> သုိ႕ေသာ္လညး္ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္ ဝဋ္လည္မွာကုိ မေၾကာက္မရြ႕ံ
> သူမ်ားကုိလက္ညိႈးထုိးၿပီး ပုိးစုိးပက္စက္ေျပာေနပါတယ္
> ဗ်ား။ ေအာင္ျမတ္ေလး ..... အမွန္ကုိေျပာတာဘာျဖစ္လဲ...
> ဝဋ္လည္ရင္ခံပစ္လုိက္မယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ကလည္းအျပည့္.... ခံခ်င္လြန္းလို႕...
> တျခားေတာ့ ဟုတ္ဘူး.... ။ ဘယ္သမီးရည္းစားစုံတြဲကုိေတြ႕ေတြ႕ ကၽြန္ေတာ္
> အာမနာလွ်ာမက်ိဳး၊ မႈိခ်ိဳးမွ်စ္ခ်ိဳး ပိုးစုိးပက္စက္ ေဝဖန္
> တတ္တာပါပဲခင္ဗ်ား။ (ဝဋ္လည္လွ်င္လည္း ခံယုံေပါ့)
> ကၽြန္ေတာ့္ေဝဖန္ပုံေလးတစ္ခ်က္ေလာက္ ရႈစားၾကပါဦး။
> "ၾကည့္ပါဦးကြာ..... အျမင္မေတာ္၊ ဆင္ေတာ္နဲ႕ခေလာက္၊
> အမဲရုိးနွယ္ဟင္းအုိးမွ အားမနာ၊ အႏူလက္နဲ႕ ေရႊခြက္ႏႈိက္တယ္
> ဆိုတာ အဲဒါမ်ိဳးကြ...... ဘယ္လုိမ်ားၾကိဳက္သြားၾကပါလိမ့္......
> ဟုိေကာင္ကြာ သူ႕ရုပ္မွ သူအားမနာ၊ သူ႕ ရုပ္ကလာပ္က ဆုတ္ပ်က္ၿပီး
> ဖုတ္သဘက္ဝင္စားသလို ခ်ာတူးလန္ရုပ္ၾကီးက ဒီေလာက္ေခ်ာတဲ့ေစာ္ရတာ အံ့ေရာ
> အ့ံေရာ..... ေစာ္ေလးကုိေတာ့ ႏွေမ်ာလိုက္တာကြာ
> သူ႕ပုံစံေလးနဲ႕ ဒီလို ဘဲနာၾကီးကုိမွ သြားၾကိဳက္ရတယ္လို႕.... ဒီရုပ္နဲ႕
> ဒီရုပ္ မရြံမရွာ တြဲၾကတယ္လို႕ကြာ...."
> ကဲ..... ဝဋ္ဆိုတာလည္တတ္တယ္တဲ့။ လည္လိုက္စမ္းပါဗ်ာ ....
> လည္လိုက္စမ္း.... မေၾကာက္ေရးခ် မေၾကာက္..........
> ကၽြန္ေတာ္လညး္ အေျပာခံခ်င္လြန္းလို႕ပါ။ ေနာ္........ မခ်ဳမြန္
> ဟီဟိ..................
>
> * * * * * * * * * * * *
> ** * * * * * * * * * * * *
>
> အခု အေတြးကေတာ့ ဘယ္သူေတြေျပာခဲ့မွန္းမသိတာကုိ ကၽြန္ေတာ္ကဆင့္ပြားၿပီး
> အမ်ားၾကီးေလွ်ာက္ေတြးမိတာပါ။ လူနညး္စု
> အၾကိဳက္ေတာ့ ဟုတ္လိမ့္မယ္မထင္ဘူး ။ အျပာေရာင္ နညး္နညး္ သမ္းလို႕ပါ။
> ဒီလုိပါ...... လူၾကီးေတြက ဆုံးမၿပီဆုိရင္ ဗ်စ္ေတာက္
> ဗ်စ္ေတာက္နဲ႔ မၿပီးႏုိင္မစီးႏုိင္ေတာ့ဘူး။ ဒီေနရာမွာ
> အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုေလာက္ဥပမာ ေျပာပါရေစ...........
> ေကာင္ေလးနဲ႕ ေကာင္မေလး
> သမီးရည္းစားႏွစ္ေယာက္ခိုးရာလိုက္ေျပးသြားၾကတာကုိ ႏွစ္ဖက္လူၾကီးမိဘေတြ
> အျပစ္တင္ၾက
> တဲ့ ဟန္ေလးပါ။
> " ေခြးသူေတာင္းစား... ဟင္း... ေသာက္လုပ္ေသာက္ကုိင္ျဖင့္ မရွိဘဲ....
> ဒီမယားခိုးေျပးၿပီး ဘာလုပ္ေကၽြးမွာလဲ.....
> ေတာ္ေတာ္ မုိက္လုံးၾကီးတဲ့ေကာင္... " တဲ့...။
>
> " ေခြးထက္ မုိက္တဲ့သမီး... ေခြး အျမီးျဖတ္ၿပီးယူတာမွ ဒီကေလကေခ်ထက္
> သာဦးမယ္... ေသာက္သုံးမက်...
> ေတာ္ေတာ္ မုိက္တြင္းနက္တဲ့ဟာမ" တဲ့....။
>
> အထက္ပါ ဆုံးမစကားႏွစ္ေၾကာင္းကုိ ေသာခ်ာေလ့လာၾကည့္ရင္ ဆင္မလုိလုိနဲ႔
> မတူဘဲ ကြဲျပားတာကုိေတြ႕ပါလိမ့္မယ္။
> ေယာက်္ားေလးကုိဆူေတာ့က် မိုက္လုံးၾကီးတဲ့ေကာင္တဲ့..... မိန္းကေလးက်ေတာ့
> မုိက္တြငး္နက္တဲ့ဟာမတဲ့........
> အငး္....ဘာေၾကာင့္မ်ား...... ခြဲျခားတာပါလိမ့္.......
> ကြဲျပားတာပါလိမ့္.......ကၽြန္ေတာ္ ဆက္မေတြးႏုိင္ေတာ့ပါဘူး.........
> ခင္ဗ်ားတုိ႕ ေတြးတတ္သေလာက္ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ျပန္ေျပာၾကစမ္းပါ။
> ခင္ဗ်ားကေကာ မုိက္လုံးၾကီးတဲ့သူလား၊
> မုိက္တြငး္နက္တဲ့သူလား..................................?
>
> boy boy နဲ႕ ဘြန္ဘြန္း ေရ မငး္တုိ႕ကေတာ့
> မုိက္တြငး္နက္ၾကတုန္းပဲေနာ္..............
>
> * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
> * * * * * *
>
>
> ကၽြန္ေတာ္တုိ႕အဖြဲ႕(Alarm)ရဲ႕ အဓိက သီခ်ငး္တီးေပးတဲ့ Reddog(ေခြးနီ)
> အိမ္မွာလာအိပ္ပါတယ္။ သူ႕ကြန္ပ်ဴတာပ်က္
> ေနလို႕တဲ့။ ( သူ႕အေမေျပာတာေတာ့ အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႕ Monitor ထဲကုိ
> ရွဴးရွဴးေပါက္ခ်လိုက္လို႕ ဆိုလားပဲ )။ ဒါနဲ႕ သီခ်ငး္
> အသစ္ေရးဖုိ႕ တုိင္ပင္ၾကပါတယ္။ လုပ္ခ်င္တဲ့ပုံစံေလးေတြေပါ့။
> ကိုရီးယားကားေတြထဲကအတိုင္း သူက သူ႕ေကာင္မေလးကုိ
> တုိင္းရငး္သားေက်းရြာကေန ယုဇနအထိ သုံးမုိင္ေလာက္ ကုန္းပုိးခဲ့ဖူးပါတယ္။
> (Romantic ဆန္ဆန္ ႏြားက်တာေပါ့ဗ်ာ ဟီဟိ)
> အဲဒါကုိ စိတ္စြဲၿပီး ကၽြန္ေတာ္ အိပ္မက္မက္ပါတယ္။အဲဒီမွာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕
> ဂ်ီေတာ့သူနဲ႕ ေတြ႕ပါတယ္။
> ကၽြန္ေတာ္ သူမနဲ႕ေတြ႕ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မျမင္ရဘူး။ (အိပ္မက္ဆုိေတာ့
> ရႈပ္တယ္၊ နညး္နညး္ သည္းခံဖတ္ေနာ္)
> သူမ က ေျပာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မၾကားရဘူး။ ( ပို႕စ္ ေမာ္ဒန္ေတြေရးေနတာ
> မဟုတ္ဘူးေနာ္။ )
> ရန္ကုန္မွာ မီးေတြပ်က္ေနလို႕ ေနျပည္ေတာ္ကို
> ကုန္းပုိးၿပီးလိုက္ပို႕ေပးပါတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ခ်က္ခ်င္းပဲ သေဘာတူခဲ့တယ္။
> ဒါေပမယ့္ သူမက စည္းကမ္းသုံးခုထုတ္ခဲ့တယ္။
> "တစ္ ...... ေမာတယ္လို႕ မေျပာရဘူး"
> "ခ်စ္တယ္လို႕ ေျပာလို႕ရတယ္မလား" (မျမင္ရေပမယ့္ သူမ ေခါငး္ညိတ္ျပတာ
> ကၽြန္ေတာ္ေတြ႕တယ္။)
> "ႏွစ္....... i ခႏၶာကုိယ္က ေလးတယ္လို႕မေျပာရဘူး။ "
> "ခ်စ္တယ္လို႕ ေျပာလို႕ရတယ္မလား" (မျမင္ရေပမယ့္
> မ်က္ေစာင္းလွလွေလးထုိးတာ ကၽြန္ေတာ္ေတြ႕တယ္။)
> "သုံး....... ဘာမွ မေမးရဘူး"
> "ခ်စ္တယ္လို႕ ေျပာလို႕ရတယ္မလား"
> "မ ေမးရဘးူလို႕ေျပာၿပီးၿပီေလ"
> "ေၾသာ္ ... အင္း အငး္ "
> ဒီလိုနဲ႕ ကုန္းပုိးလာတာ ေတာ္ေတာ္ခရီးေရာက္လာတယ္။သူမရဲ႕
> ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာငး္က ေသခ်ာဖမ္းဆုပ္လို႕ မမိတဲ့အတြက္
> ခဏခဏ ေခ်ာ္ထြက္ေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေပ်ာ္ေနတယ္ .. သူမကုိ
> ကုန္းပိုးထားရပါလားဆိုၿပီး ရင္ေတြခုန္ေနတယ္။ အာေခါင္ေတြ
> ေျခာက္လာတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းေမာလာတယ္..... တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ သူမ
> ခႏၶာကုိယ္က အရမး္ေလးလာတယ္.....
> အသက္ရွဴမဝဘူး.... မဝဘူး.... ေလးတယ္.... အရမ္းပဲ.... ေနာက္ဆုံး
> မခံႏုိင္ေတာ့လို႕..................ေက်ာကုန္းေပၚက...
> သူမ ကုိခ်လိုက္တာ................ ဟုိက္ ရွားလပတ္
> ပြင့္ေလာက္နီးနီး ဝတဲ့မိန္းမၾကီးျဖစ္ေနတယ္။ သူမ ဘယ္ေ၇ာက္သြားလဲေတာ့
> မသိဘူး။ အဲဒီ့ပြင့္နဲ႕တူတဲ့ အမ်ိဳးသမီးက
> ခိုးခိုးခစ္ခစ္ရယ္ေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ လူေတြက ပိန္သေလာက္ ဗလေတာင့္တယ္...
> မိန္းမ ဝဝၾကီးကုိ ထမး္ႏုိင္တယ္ဆိုၿပီး
> ဝုိငး္ခ်ီးက်ဴးၾကတယ္။ တဒဂၤအတြငး္ ေျမွာက္ပင့္မႈေတြၾကားမွာ
> ကၽြန္ေတာ္သာယာၿပီး သူမကုိေမ့သြားခဲ့တယ္။ ေနာက္ေတာ့
> ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ႏုိင္ငံေတာ္က ဆုေတြေပးတယ္။ world records ေတြ Guiness
> စံခ်ိန္ေတြ ဘာေတြ ခ်ိဳးသြားတယ္.... ၿပီးလဲၿပီးေရာ
> ျမန္မာျပည္ရဲ႕ တတိယေျမာက္ ႏုိဗယ္ဆုရွင္ၾကီးျဖစ္လာတယ္။ ဒါ့အျပင္
> ႏုိဗယ္ဆုထက္ျမင့္တဲ့ ဂလုိဘယ္ ဆုရွင္ၾကီးျဖစ္လာသတဲ့။
> ဆုက ပစၥည္းကုိေပးတာမဟုတ္ဘူး။ ေငြသားလညး္ မဟုတ္ဘူး။ လူသားစစ္စစ္ကုိ
> ဆုအျဖစ္ခ်ီးျမွင့္တာတဲ့။ အဲဒီ ကၽြန္ေတာ္ရမယ့္
> ဆုၾကီးကေတာ့ ပြင့္ေလာက္နီးနီး ဝတဲ့ မိန္းမၾကီးပဲတဲ့။
> ကၽြန္ေတာ္အဲဒီ့ေတာ့မွ လန့္သြားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္မယူႏုိင္ဘူးလို႕
> အတင္းေအာ္တယ္.... မရဘူး ... ေအာ္တယ္... ျငင္းတယ္....
> ဝုိငး္ခ်ဳပ္ၾကတယ္.... ရုန္းတယ္..... မုိးေတြရြာလာတယ္...
> ၿပီးေတာ့ ..... ၿပီးေတာ့............... ကၽြန္ေတာ့္ဘဝ...... သူမ.......
> ခ်စ္တယ္........... ဟင့္အငး္တဲ့.....
> မလုပ္ၾကပါနဲ႕
> ကၽြန္ေတာ္ လန့္ႏုိးသြားေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ ဖ်ားေနတယ္....။
> ဟူး....... ေတာ္ပါေသးရဲ႕ .... အိပ္မက္ျဖစ္ေနလို႕
> ကုိယ္အပူခ်ိန္ ၁၀၁ ေက်ာ္ေနတယ္။ သူမကုိ ထမ္းခဲ့တဲ့
> ေက်ာကုန္းကုိစမ္းၾကည့္ေတာ့ စုိရႊဲေနတယ္။ သူမမ်ား ရွဴးရွဴးေပါက္ခ်
> ခဲ့သလား။ အား ..... ဟုတ္ပါဘူး..။ ေခၽြးေတြပါ.......။ ဟုိမိန္းမ
> ဝဝၾကီးေပါက္ခ်ခဲ့တာေကာ မျဖစ္ႏုိင္ဘူးလား.............
> အား
>
> * * * * * * * * * * * * ** * * * * * * * * * * * * * * * * *
> * * * * ** * *
> ဝတၳဳေရးမယ္ဆိုရင္ အျပန္အလွန္စကားေျပာခန္းေတြကလည္း အေရးၾကီးလွပါတယ္။
> ဇာတ္ေကာင္ႏွစ္ေကာင္(သို႕)
> ႏွစ္ေကာင္ထက္မ်ားတဲ့ သူေတြရဲ႕ မတူညီတဲ့စရုိက္ေတြနဲ႕ စကားေျပာပုံေတြကုိ
> ဖန္တီးသူက ဂရုတစုိက္ပုံေဖာ္ရပါတယ္။
> ကုိယ့္၇ဲ႕ဆိုလိုရင္း ေရာက္ေအာင္လညး္ ဖန္တီးနိုင္ရပါမယ္။ စာဖတ္သူ
> စိတ္ဝင္စားေအာင္၊ နစ္ဝင္လာေအာင္ ဆြဲေခၚသြား
> တတ္ရမယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ၾကိဳးစားဆဲပါ။ ဇာတ္ကုိပုိသြက္လာေအာင္၊
> အသက္ဝင္လာေအာင္ ေလ့က်င့္ထားတာေလး
> ေတြ ဖတ္ၾကည့္ၾကပါဦး။ (မၾကိဳက္ဘူးဆိုရင္ေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႕ည့ံလို႕ျဖစ္ၿပီး၊
> ၾကိဳက္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္လုိ႕ပဲ
> ျဖစ္ပါတယ္။)
> ေျပာရမယ္ဆိုရင္ အထက္တန္းေက်ာငး္တစ္ေက်ာင္းရဲ႕ေရွ႔မွာ
> ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က ပုံးၾကီးတစ္ပုံးနဲ႕ ေက်ာင္း
> တက္ခ်ိန္တိုင္း ပန္းမ်ိဳးစုံလာေရာငး္ေလ့ရွိပါတယ္။
> ေက်ာင္းရဲ႕စာသင္ခန္းတုိင္းက ဘုရားေက်ာင္းေဆာင္တိုင္းအတြက္
> ေကာင္ေလးဆီကပဲ ဝယ္ယူကပ္လွဴတာမ်ားပါတယ္။ ေက်ာင္းတက္ေခါငး္ေလာင္းထုိးရင္
> ေကာင္ေလးကသိမ္းျပန္ေလ့ရွိပါတယ္။
> တစ္ေန႕မွာေတာ့ ပန္းေရာငး္တဲ့ေကာင္ေလးဟာ သူ႕ဆီမွာလာဝယ္ေနက်
> မ်က္မွန္နဲ႕ကုိးတန္းေက်ာငး္သူေလးကို စိတ္ဝင္စားမိ
> သြားတယ္။ ဒီလုိနဲ႕ ေနာက္တစ္ခါသူ႕ဆီလာဝယ္ေတာ့
> "ေဟ့ ....ပုိက္ဆံယူေလ"
> "တုိ႕ မယူဘူး... ပန္းေတြက မငး္ကုိေပးဖုိ႕ရည္ရြယ္ထားတာ"
> "ဘာလို႕လဲ"
> ေကာင္ေလးက ရုတ္တရက္ဘာေျဖရမွန္းမသိဘူး။ ေကာင္မေလးကပဲဆက္ေျပာတယ္။
> "ဒါဆို အလကားေပးတာေပါ့"
> "ဟင့္အင္း အလကားေပးတာေတာ့မဟုတ္ဘူး"
> "ဒါဆို........"
> "လက္ေဆာင္အျဖစ္ေပးတာ"
> "ဘာကြာလို႕လဲ တူတူပဲကုိ......."
> "မတူဘူး။ တုိ႕ ပုိက္ဆံမယူဘူးဆိုတာက ေရာငး္ဖုိ႕မဟုတ္လို႕..............
> အလကားဆိုၿပီးေပးရင္ မငး္က အလကားရတာလုိ႕ပဲထင္မွာ၊ သေဘာထားမွာ။
> လက္ေဆာင္အျဖစ္ေပးမွ မငး္ကလက္ေဆာင္အျဖစ္ တန္ဖုိးထားမွာ"
>
> ေကာင္မေလးတစ္ခ်က္ၿပဳံးသြားတယ္။ လမ္းေဘးေစ်းေရာငး္တဲ့ ပန္းသည္ေလးက
> စကားၾကီးစကားက်ယ္ေတြေျပာဖုိ႕
> မလိုအပ္ဘူးလို႕ သူမ ထင္ေနတယ္။အတန္းထဲေ၇ာက္ေတာ့ သူငယ္ခ်ငး္ေတြကုိ
> ေျပာျပလိုက္ေရာ။ ဒီလိုနဲ႕ တျဖည္းျဖည္းခ်ငး္
> အားလုံးသိသြားတယ္။ အ.ထ.က ေက်ာငး္အုပ္ဆရာၾကီးလညး္ သိသြားတာေပါ့။ သူက
> ဒါမ်ိဳးဆိုမရဘူး။ စည္းကမ္းပုိင္းဆုိင္ရာ
> မွာ အၾကပ္မတ္ဆုံးဆုိတဲ့ ဆရာၾကီးပဲဟာကုိ........
> ေနာက္တစ္ေန႕ ပန္းသည္ေကာင္ေလးနဲ႕ ေက်ာငး္အုပ္ဆရာၾကီးတုိ႕
> ေတြ႕ၾကပါေလေရာ........
>
> "မေန႕က ေက်ာင္းသူတစ္ေယာက္ကုိ ပန္းေတြ အလကားေပးလိုက္တယ္ဆုိ"
> "မဟုတ္ပါဘူး"
> " ဒါျဖင့္......"
> " လက္ေဆာင္ အျဖစ္ေပးလိုက္တာပါ "
> "အမ္"
> " ဆရာၾကီးေကာ လုိခ်င္လုိ႕လား"
> " ေဟ "
> " ဒါဆိုရင္ေတာ့ အလကားယူသြားပါ"
> " ဘာကြ "
> " ေဟာ ေက်ာင္းတက္ေခါင္းေလာငး္ထုိးသြားၿပီ ျမန္ျမန္ဝင္ေတာ့ ဆရာၾကီး "
> " ေၾသာ္ အင္းအင္း "
>
> ဒီလိုနဲ႕ ပထမေန႕ ေတြ႕ဆုံမႈမွာ ဆရာၾကီးဘာမွ မေျပာလိုက္နိုင္ဘူး။
> ေနာက္ေန႕က်ေတာ့ မ်က္နွာကုိ မေန႕ကထက္
> မ်က္နွာကုိ ပုိတင္းထားလိုက္တယ္။ လာၿပီ........ ပန္းသည္ေကာင္ေလးဆီကုိ
> ဆရာၾကီးလာၿပီ.....။
> " မငး္ဘာေၾကာင့္ သူ႕ကုိ ပန္းေတြ အလကားေပးလိုက္ရတာလဲ "
> " အလကားေပးတာမဟုတ္ပါဘူး။ လက္ေဆာင္အျဖစ္ေပးလိုက္တာပါ "
> " ေၾသာ္... ေအး .. ဘာလို႕ လက္ေဆာင္ေပးတာလဲ "
> " သူ ရေစခ်င္လို႕ပါ "
> " အြန္.... သူ ရသြားေတာ့.... မငး္က ဘာလုပ္မွာလဲ "
> " ကၽြန္ေတာ္က ဘာလုပ္ရမွာလဲ... သူ ရသြားတာ သူပဲ လုပ္မွာေပါ့ "
> " ဟုတ္ေသးဘူးေလ "
> " ဟုတ္ပါတယ္... ဘုရားတင္မလား၊ ဆရာမ ေပးမလား ၊ေခါင္းမွာ ပန္မလား
> တစ္ခုခုပဲ "
> " ထားပါေတာ့ ထားပါေတာ့ "
> " ထားပါေတာ့ ဆုိရေအာင္ ဆရာၾကီးက ပန္းဝယ္ဖုိ႕ ေစ်းဆစ္ေနလို႕လား "
> " အာ ... ဒီေကာင္ ကြာ "
> " ကဲကဲ ေစ်းတည့္သြားၿပီပဲထားပါေတာ့။ ဘာပန္းယူမွာလဲ "
> " ႏွင္းဆီ၊ စံ ... ဟာ.... ဟုတ္ေသးပါဘူး ဟ "
> " မဟုတ္ေသး၇င္လညး္ ဝင္ေတာ့ဆရာၾကီး... ေက်ာင္းတက္ေခါငး္ေလာင္း
> ထုိးသြားၿပီ "
> " အမ္ "
> ကဲ ဒါကေတာ့ တတိယေျမာက္ေန႕ပါ။ ဒီတစ္ခါေတာ့ တကယ္ေတြ႕ၾကပါၿပီ။ ( မသိရင္
> အရင္ရက္ေတြက
> လူစားထုိး ေတြ႕ေနၾကတဲ့ အတိုငး္ပဲ )
>
> " ဒီတစ္ခါေတာ့ မငး္ ေဝ့လည္ေၾကာင္ပတ္ မလုပ္နဲ႕ "
> " မမေဝ့လည္ကုိ ဘယ္ေၾကာင္က လာပတ္ေနလို႕လဲ ဆရာၾကီး "
> " တစ္ျခံေက်ာ္က ေၾကာင္... ဟာ ..ေဟ့ေကာင္ ..ေျပာေလဆိုးေလ ပါလား။
> မငး္မွာ အျပစ္ရွိတယ္ သိလား "
> " ကၽြန္ေတာ့္မွာ ရွိမွန္း ဘယ္လိုသိလဲ။ ဆရာၾကီး လုိခ်င္လုိ႕လား "
> " နည္းနည္းေလာက္ ခြဲ ....ခြဲ ..... မငး္နဲ႕ကေတာ့ကြာ.............
> ေက်ာင္းသူတစ္ေယာက္ကုိ ေႏွာင့္ယွက္တာကြ။ "
> " ဘယ္လုိမ်ား ေႏွာင့္ယွက္မိပါလိမ့္ ဆရာၾကီးရယ္ ။ "
> " မငး္ ပန္းေတြေပးတယ္ေလ "
> " ဒါဆို အိမ္တိုင္းက ဘုရားကုိ ပန္းေတြ ေပးတယ္ေလ။ ေႏွာင့္ယွက္တာပဲေပါ့ "
> " မတူဘူးေလကြာ "
> " ဘာကြာလို႕လဲ "
> " သူတုိ႔က လွဴတာ "
> " ကၽြန္ကေတာ္ကေရာ "
> " အမ္... ေၾသာ္.... မငး္က လက္ေဆာင္ေပးတာဆို "
> " ဒီလိုဆို လွဴရင္ အျပစ္မဟုတ္ဘူးေပါ့။ လက္ေဆာင္ေပးရင္ အျပစ္ေပါ့။ "
> " ေအးေပါ့ "
> " ဒါဆို ကၽြန္ေတာ့မွာ အျပစ္ရွိတာေပါ့။ "
> " ေအးေပါ့... မင္းကုိ ဘယ္လို အျပစ္ေပးရင္ ေကာငး္မလဲ"
> " ေက်ာင္းထုတ္လိုက္ပါလား ....ဆရာၾကီး "
> " ထုတ္..... ထုတ္ .... ေအာင္မာ .... မငး္ကေက်ာင္းမွ မေနတာ "
> " ဒါဆို ..... "
> " မငး္ ဒါမ်ိဳးေနာက္တစ္ခါ လုပ္ရင္ မငး္ကုိ ဒီနားမွာ
> ေစ်းေရာငး္ခြင့္မျပဳႏိုင္ဘူး "
> " ဒါဆို .... ဟုိနားတိုးေရာငး္မယ္ေလ "
> " ဘာကြ "
> " အဲေလ ... ကန္ေတာ့ ကန္ေတာ့.. ဘယ္သူ႕ကုိမွ လက္ေဆာင္မေပးေတာ့ပါဘူး။ "
> "ၿပီးေရာ ..ၿပီးေရာ ... အင္... ဒါက ဘာလုပ္တာလဲ "
> " ဆရာၾကီးဖုိ႕ ပန္းေတြေလ ....."
> " ဒီေလာက္ အမ်ားၾကီး .... "
> " ယူလုိက္ပါ ဆရာၾကီးရယ္ "
> " လက္ေဆာင္ေပးတာလား "
> " မဟုတ္ပါဘူး "
> " ဒါျဖင့္ "
> " လွဴတာပါ "
> " ေကာငး္ေ၇ာ "
>
> ( စကားေျပာခန္းမ်ား ေလ့က်င့္ျခင္း ျဖစ္သျဖင့္ ယုတၱိ တန္မတန္
> ဦးစားမေပးေတာ့ဘဲ၊ ခက္သြက္
> သြက္ေရးသားႏုိင္ရန္သာ ၾကိဳးစားထားသျဖင့္ အမွားအယြင္းရွိခဲ့ပါက ေဗြမယူပဲ၊
> လူကုိသာ လာယူၾကပါ ခင္ဗ်ာ.........)
>
> * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * ** * * * *
> ** ** * * * * * * *
>
> ( ကဲ ... ဒီတစ္ခါ ေနာက္ဆုံး တစ္ပုိဒ္ပါပဲ။ ခင္ဗ်ားဖတ္လာတာ
> ဒီအထိေရာက္လာၿပီဆုိရင္ေတာ့ ေသခ်ာတယ္။
> ခင္ဗ်ားနဲ႕ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ရင္းနွီးမႈဟာ သာမာန္အဆင့္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။
> ဘာလုိ႕လဲဆုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အေၾကာငး္သိတဲ့သူေတြက
> လြဲလို႕ ဘယ္သူမွ ကၽြန္ေတာ့္စာေတြကုိ ဆုံးေအာင္မဖတ္ခ်င္ၾကဘူး ။
> ........... ဟီ ... ဟိ .... )
>
> အရာရာတိုငး္မွာ နိဒါန္းက အေရးၾကီးပါတယ္။ အစပ်ိဳးတတ္ဖုိ႕လိုတယ္။
> စာစီစာကုံး၊ ဝတၱဳ၊ သီခ်ငး္ ကအစ
> စကားေျပာတာက အဆုံး ဘယ္ေနရာမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္ေျပာခ်င္တဲ့အရာကုိ
> ပုိမုိေလးနက္ေစဖုိ႕ သက္ဆုိင္တဲ့နိဒါန္းကုိ ထိေရာက္စြာ
> အသုံးခ်တတ္ဖုိ႕လိုတယ္။ ျဖည္းျဖညး္ခ်ငး္ ကုိယ္ေျပာခ်င္တဲ့ အရာကို စနစ္တက်
> ဆြဲေခၚသြားတတ္ဖုိ႕လိုတယ္။ အဟဲ.... ကၽြန္ေတာ္
> ကေတာ့ အခုကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာကုိ ဘယ္လိုနိဒါန္းပ်ိဳးရမွန္းမသိလုိ႕
> ခက္ေနပါတယ္။ ( ဒါေၾကာင့္ ဒီလုိပဲ ပ်ိဳးလိုက္တာ .. ဟီဟိ )
> ကၽြန္ေတာ့္မိဘႏွစ္ပါးကေတာ့ သားတစ္ေယာက္ကုိ
> ဆုံးမဖုိ႕အတြက္နိဒါန္းပ်ိဳးတဲ့ေနရာမွာ အလြန္ေတာ္တဲ့စုံတြဲပါ။ ဒါေပမယ့္
> သိတယ္မလား။ ကၽြန္ေတာ္က နိဒါန္းသာ ေကာငး္ေကာငး္မပ်ိဳးတတ္တာ.... ပ်ိဳးလာတဲ့
> နိဒါန္းကိုေတာ့ ဘယ္လိုဖ်က္ဆီးရမယ္ဆိုတဲ့
> ဥာဏ္က အျပည့္ပါလာၿပီးသား...............
> ကၽြန္ေတာ့္ အေဖက စကားေျပာစြမ္းရည္မွာ ကၽြန္ေတာ့ထက္သာပါတယ္။
> ကၽြန္ေတာ့္ကို " ေဟ့ေကာင္... မင္း အလုပ္ရွာေတာ့
> အလုပ္လုပ္ေတာ့ " လို႕ တုိက္ရုိက္မေျပာဘူး....။ ( ဗဟုသုတၾကြယ္ေၾကာင္းကလညး္
> ျပခ်င္ေသးတယ္မလား... ဒီေတာ့ ေဟာဒိ
> တစ္ဦးတညး္ေသာ သားေယာက်္ားေလးကုိ.....)
>
> " မင္းသိလား... အေမရိကန္မွာဆုိရင္ ၁၈ႏွစ္ျပည့္ၿပီးသူတုိင္း...........
> "
> " ေၾသာ္ သိတယ္။ မဲေပးႏုိင္တယ္။ အရက္၊ ေဆးလိပ္ ေသာက္လုိ႕ရတယ္။
> လက္ထပ္ႏုိင္ၿပီ။ living together
> ေနႏုိင္တယ္။ တခ်ိဳ႕ရုပ္ရွင္ေတြ တရားဝင္ၾကည့္လုိ႕ ရၿပီ။ ဟုတ္တယ္မလား
> ေဖ့ "
> " ဟာ .... အလုပ္လုပ္ၾကတာကြ "
> " ေၾသာ္ ... သိပါဘူး "
>
> ေဖက ေယာက်္ားၾကီးတန္မဲ့ မ်က္ေစာင္းလွမ္းထုိးပါတယ္။ ( ေဖၾကီးေရ
> ကန္ေတာ့ ကန္ေတာ့ .. ဟီဟိ ) ေဖမႏုိင္ေတာ့
> ေမ လာပါၿပီ။
> " ကုိယ့္ ေျခေထာက္ေပၚ ကုိယ္ ရပ္သင့္ၿပီ ငါ့သား "
> " ဗ်ာ ေမ့.... ေမေျပာေတာ့ သားက တစ္ႏွစ္သားကတညး္က
> မတ္တပ္ရပ္ႏုိင္ၿပီဆုိ... ခုသားက ကုိယ့္
> ေထာက္နဲ႕ ကုိယ္မရပ္လို႕ ခ်ိဳင္းေထာက္နဲ႕ ရပ္ေနလို႕လား "
> ကၽြန္ေတာ္က မယုံၾကည္ဟန္နဲ႕ ေျခေထာက္ကုိ ဆန္႔လိုက္ေကြးလိုက္၊
> ၾကမ္းျပင္ကုိ ဖေနာင့္နဲ႕ ေပါက္လိုက္
> လုပ္ၾကည့္ေနပါတယ္။
> " ေဟ့ေကာင္ မင္းေျပာင္ေခ်ာ္ေခ်ာ္ လုပ္မေနနဲ႕ ..... တစ္ေန႕ တစ္ေန႕
> မိဘဆီက မုန္႕ဖုိး
> လက္ျဖန္႕ေတာင္းေနတာ မငး္မရွက္ဘူးလား "
> " ေဖ ကလညး္ .......... ရွက္တာေပါ့ "
> " ဒါဆို ဘာလုိ႕ ေတာင္းေနလဲ "
> " ေဖၾကီးတုိ႕ကမွ အလိုက္တသိ ထုတ္မေပးတာ "
> " ဘာ "
> " ဟုတ္တယ္ေလ.... ေဖၾကီးတုိ႕ အလိုက္တသိထုတ္ေပးရင္ သားက ဘယ္ေတာင္းမလဲ။
> သားလညး္ ေတာငး္ရတာ ရွက္တာေပါ့ .... "
> ဟဲဟဲ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ခံစစ္ေၾကာငး္က ေကာင္းေကာငး္ၾကီး အလုပ္လုပ္ေနေတာ့
> တုိက္စစ္ကုိ ေမၾကီးက
> ဆက္လက္ တာဝန္ယူပါတယ္။
> " ငါ့သား အသက္ႏွစ္ဆယ္ ျပည့္ၿပီးေနၿပီ။ ထုိင္မစားသင့္ေတာ့ဘူး
> လို႕ေျပာေနတာ "
> " ဟာ .... သားက ထုိင္မစားလို႔ ဒူးေထာက္စားရမွာလား။
> ကုိယ့္ေျခေထာက္ေပၚ ကုိယ္ရပ္ၿပီး
> မတ္တပ္ရပ္ စားတာကမွ ေတာ္ပါေသးတယ္ ေမၾကီးရာ"
> " ေဟ့ေကာင္ .... မငး္ အူေၾကာင္ေၾကာင္ လုပ္မေနနဲ႕။ ဒီေန႕က စၿပီး
> မငး္ကုိမုန္႕ဖုိး မေပးႏုိင္ဘူး "
> " ဒါျဖင့္ ေမၾကီး ေပးမွာေပါ့ "
> " ေအာင္မာ ေမလညး္ မေပးႏုိင္ပါဘူး "
> " ဟား...... ဒါဆို ေမၾကီးတုိ႕ကုိ ဘြားဘြားနဲ႕ တုိင္ေျပာမယ္၊
> ဘြားဘြားဆီမွာ သြားေနမယ္ "
> " မငး္ အဘြားက မင္း ဆံပင္ညွပ္ၿပီးမွ သူ႕ကုိလာေတြ႕တဲ့ "
>
> ဟီး........ ဒါလညး္ ဟုတ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ
> ဆံပင္ညွင္းသုိးသိုးနဲ႕မို႕ ၾကည့္မရဘူးတဲ့။ ဒီေလာက္ေခ်ာတဲ့
> ကၽြန္ေတာ့္ကုိဗ်ာ......... ဟုတ္တယ္ .. ဟုတ္ ။ ..... ( ဆံပင္ ကုိေတာ့
> မညွပ္ႏုိင္ေပါင္ )
> " ဒီေတာ့ မငး္သုံးခ်င္ရင္ မငး္ဟာမငး္ရွာ.... ။ ေမာင္ဘုန္း
> (ေခြးနီ ) လည္း Goal Rost မွာလုပ္ေနၿပီ။
> ဘြန္ဘြန္းလည္း Chatrium မွာလုပ္ေနၿပီ။ မငး္တုိ႕အဖြဲ႕မွာ
> မငး္တစ္ေယာက္ပဲ အလုပ္အကုိင္မရွိတာ "
> " ေငြရွာခ်င္တာမ်ား မခက္ပါဘူး ေဖၾကီးရာ "
> " အလုပ္ လုပ္ေတာ့မွာလား "
> " ဟင့္အင္း ..... သားက ေငြရွာမွာ "
> " ဟမ္..... အလုပ္မလုပ္ဘဲ ဘယ္က ပိုက္ဆံရမွာလဲ "
> " လုိဘူးေလ............. အိမ္ထဲမွာပဲ ရွာမွာေပါ့ "
> " ဘာ "
> " ဟုတ္တယ္ေလ ... သားျမင္လုိ႕ သားေကာက္ရရင္ သားပုိက္ဆံပဲ "
> (ကၽြန္ေတာ့္အေဖ နည္းနည္းေတာ့ လန့္သြားတယ္။ သူ႕သားအေၾကာငး္ သူပဲ အသိဆုံးမလား
> ။ )
> " ငါ့ပုိက္ဆံ ေပ်ာက္ရင္ မငး္ အေသပဲေနာ္ "
> " ဆုိင္ဘူးေလ.... သားေကာက္ရရင္ သားပိုက္ဆံပါဆို "
> " မငး္ေတာ့ကြာ.... အသက္က ႏွစ္ဆယ္စြန္းေနၿပီ။ လူက ေပါခ်ာခ်ာနဲ႕ (
> ဖေအတူသားကုိး )
> ဒါနဲ႔မ်ား မိန္းမယူရင္...... "
> " သူ ရွာေကၽြးမွာေပါ့ "
> " ဘာ.... ေနေတာ့ေကာ "
> " ေဖၾကီးတုိ႕နဲ႕ လာေနမွာေပါ့ "
> " ေၾသာ္.... ေအး .. ငါ့အိမ္ေပၚေခၚလာရင္ေတာ့ ငါ့မယားပဲ "
> " ဒါကေတာ့ ေမၾကီးနဲ႕ညွိေလ "
> " ဘာ ... ေခြးသား... မငး္ မေျပးနဲ႕... ေသဖုိ႕သာျပင္ "
> "အာ ရဘူး ရဘူး..... ေျပးၿပီ... ေမၾကီးေရ။ သား ဒီေန႕
> အိမ္ျပန္လာေတာ့ဘူး။ ေၾသာ္ ...ဒါနဲ႕..
> ေျပာခဲ့ရဦးမယ္။ ဘယ္သူ႕ ပုိက္ဆံမွန္းမသိလုိ႕ သားေကာက္ရတဲ့ပုိက္ဆံ
> သုံးေထာင္
> ေဖၾကီး အိတ္ကပ္ထဲက ေတြ႕လို႕ သားယူထားလိုက္တယ္............. တာ့ ...တာ
> "
>
> (ၿပဳံးေပ်ာ္ ၾကည္ႏူး ႏုိင္ၾကပါေစ )
>
> * * * ** * * * * * * ** * * *
> * * * * * ** * * * * * ** * * *
>
>
> မိုးဇက္သြန္းထက္
>
> ( အလုပ္လက္မဲ့...
>
> အလုပ္ရွင္ အလုိရွိသည္ )
>
>
> PS: : ဖတ္သူအရူးလို႕ ကၽြန္ေတာ္ မေျပာဘူးေနာ္........။
>
No comments:
Post a Comment