ယေန႔ တိုင္းရင္းသားျပည္သူတို႔၏ သမိုင္းေရးတာ၀န္

ယေန႔ တိုင္းရင္းသားျပည္သူတို႔၏ သမိုင္းေရးတာ၀န္
ဇင္လင္း (ျပည္ေထာင္စုေန႔ အထူးေဆာင္းပါး)
၁၁/ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၂၀၁၀


ျပည္ေထာင္စုလသို႔ ေရာက္ျပန္ၿပီ။ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ေဖေဖၚ၀ါရီလ (၁၂) ရက္ေန႔၊ ရွမ္းျပည္နယ္ ‘ပင္လုံညီလာခံ’ ၌ ျပည္ေထာင္စုေခါင္းေဆာင္ တိုင္းရင္းသားကိုယ္စားလွယ္ေတာ္မ်ား ပင္လုံစာခ်ဳပ္ကို လက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့ၾကသည့္ သမိုင္း၀င္ အခါသမယျဖစ္ေပသည္။ ‘ျပည္ေထာင္စုေသြးစည္းညီၫြတ္ေရးစိတ္ဓာတ္’ သို႔မဟုတ္ ‘ပင္လုံစိတ္ဓာတ္’ ကို အေျခခံ၍ ႏိုင္ငံေရး၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ စီးပြားေရး၊ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး အစရွိသည့္ က႑အသီးသီး၌ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးအားလုံး တန္းတူခံစားခြင့္ရရွိေရး၊ ကိုယ္ပိုင္ျပ႒ာန္းခြင့္ရရွိေရး သေဘာတူစာခ်ဳပ္ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္တကြ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား လက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့ၾကသည္မွာ (၆၃) ႏွစ္ေျမာက္ေပၿပီ။

‘ပင္လုံစိတ္ဓာတ္’ ကို အေျခခံ၍ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား လြတ္လပ္ေရးရယူခဲ့ၾကသည့္ ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ ျပည္ေထာင္စုဖြား တိုင္းရင္းသားျပည္သူခပ္သိမ္းတို႔အား လြတ္လပ္စြာ ယုံၾကည္ခြင့္၊ လြတ္လပ္စြာ ကိုးကြယ္ခြင့္၊ လြတ္လပ္စြာ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းခြင့္၊ လြတ္လပ္စြာ ေတြးေတာႀကံဆခြင့္၊ လြတ္လပ္စြာ ေရးသားေျပာဆိုခြင့္၊ လြတ္လပ္စြာစည္း႐ုံးခြင့္၊ လြတ္လပ္စြာ စည္းေ၀းခြင့္၊ တရားမဲ့ ဖမ္းဆီးခ်ဳပ္ေႏွာင္မႈမ်ားမွ ကင္းလြတ္ခြင့္၊ တန္းတူအခြင့္အေရး ရပိုင္ခြင့္၊ တန္းတူအလုပ္လုပ္ပိုင္ခြင့္၊ တရားဥပေဒ၏ အကာအကြယ္ေပးမႈကို တေျပးညီ ရပိုင္ခြင့္ အစရွိသည့္ ဒီမိုကေရစီအခြင့္အေရးမ်ားကို တန္းတူညီမွ် ခံစားႏိုင္ၾကေစရန္ျဖစ္သည္။

သို႔ေသာ္ မ်က္ေမွာက္တိုင္းရင္းသားမ်ား၏ အေျခအေနအရပ္ရပ္ကို ေလ့လာလွ်င္ ၿဗိတိသွ်လက္ေအာက္မွာထက္ ပိုမိုခါးသီးစြာ အဖိႏွိပ္ခံေနရေပသည္။ ၂၀၀၅ ေဖေဖာ္၀ါရီလ (၅၈) ႏွစ္ေျမာက္ ျပည္ေထာင္စုေန႔၀န္းက်င္တြင္ ရွမ္းေခါင္းေဆာင္မ်ားကို ‘ရွမ္းျပည္နယ္ အတိုင္ပင္ခံအဖြဲ႔’ ဖြဲ႔စည္းရန္ ႀကိဳးပမ္း၍ စစ္အစိုးရက ဖမ္းဆီးၿပီး ထိုႏွစ္ ႏို၀င္ဘာတြင္ ႏိုင္ငံေတာ္ပုန္ကန္မႈ အပါအ၀င္ စြဲခ်က္မ်ားျဖင့္ ႏွစ္ရွည္ေထာင္ဒဏ္မ်ား ခ်မွတ္ခဲ့သည္။

ေထာင္ဒဏ္ (၉၃) ႏွစ္ အျပစ္ေပးခံရသည့္ ရွမ္းတိုင္းရင္းသားမ်ားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (SNLD) ဥကၠ႒ ခြန္ထြန္းဦးသည္ ကခ်င္ျပည္နယ္ ပူတာအိုေထာင္တြင္ အက်ဥ္းက်ခံေနရၿပီး က်န္ရွမ္းေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္လည္း ႏိုင္ငံအစြန္အဖ်ားရွိ အက်ဥ္းေထာင္မ်ားတြင္ အသီးသီး အက်ဥ္းက်ခံေနရသည္။ ခြန္ထြန္းဦးႏွင့္အတူ ႏွစ္ရွည္ေထာင္ဒဏ္မ်ား က်ခံေနရသည့္ ရွမ္းေခါင္းေဆာင္မ်ားမွာ ‘ရွမ္းျပည္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေကာင္စီ’ ဥကၠ႒ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဆထင္ (၁၀၆) ႏွစ္၊ SNLD အေထြေထြအတြင္းေရးမႉး စိုင္းၫြန္႔လြင္ (၈၅) ႏွစ္၊ ရွမ္းျပည္မ်ဳိးဆက္သစ္ေက်ာင္းသားလူငယ္မ်ားအဖြဲ႔မွ ဦးျမင့္သန္း (၇၉) ႏွစ္၊ ဦးညီညီမိုး (၇၉) ႏွစ္၊ စိုင္းမ်ဳိး၀င္းထြန္း (၇၉) ႏွစ္၊ ဦးထြန္းညိဳ (၇၉) ႏွစ္၊ စိုင္းလွေအာင္ (၇၉) ႏွစ္ႏွင့္ စပ္သာဦး (၁၂) ႏွစ္တို႔ျဖစ္သည္။

လြတ္လပ္ေရးမရမီ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ပင္လုံညီလာခံ က်င္းပေနစဥ္က အလားတူ ‘ေတာင္တန္းသားမ်ား စည္းလုံးညီၫြတ္ေရး ဦးစီးအဖြဲ႔ (Supreme Council of United Hill Peoples) ရွိခဲ့ဖူးသည္။ ေတာင္တန္းသားမ်ားအေရးကို ေတာင္တန္းသားမ်ား ကိုယ္တိုင္ စည္းလုံးညီၫြတ္စြာ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ရန္ ဖြဲ႔စည္းထားျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုအဖြဲ႔တြင္ ဥကၠ႒ စ၀္ေရႊသိုက္၊ ဒုတိယဥကၠ႒ ဆမားဒူး၀ါးဆင္၀ါးေနာင္တို႔ ဦးေဆာင္ၿပီး စ၀္ဟုန္ဖ (ရွမ္း)၊ စ၀္စံထြန္း (ရွမ္း)၊ စ၀္ဘြန္၀ွပ္ (ရွမ္း)၊ ဦးထြန္းျမင့္ (ရွမ္း)၊ ဦးၾကာပု (ရွမ္း)၊ ဒူး၀ါးေဇာ္ရစ္ (ကခ်င္)၊ ဦးဒိန္ရတန္ (ကခ်င္)၊ ဒူး၀ါးေဇာ္လြန္း (ကခ်င္)၊ ဒူး၀ါးေဇာ္လ (ကခ်င္)၊ ပဒစ္လေတာင္ (ကခ်င္)၊ ဦးပြန္ဇမန္း (ခ်င္း)၊ ဦးေထာင္က်င္ထန္း (ခ်င္း)၊ ဦးကီယိုမန္း (ခ်င္း)၊ ဦးစိန္လ်ံ (ခ်င္း)၊ ဦးလႊာမႈန္း (ခ်င္း)၊ ဦးမန္းလင္း (ခ်င္း) အစရွိသည့္ ကိုယ္စားလွယ္ (၁၈) ဦး ပါ၀င္သည္။ လက္ရွိစစ္အစိုးရက အလားတူ အဖြဲ႔မ်ိဳးဖြဲ႔ရန္ ႀကိဳးစားသည့္ ရွမ္းေခါင္းေဆာင္မ်ားအား ႀကီးေလးျပင္းထန္ေသာ ေထာင္ဒဏ္မ်ား ခ်မွတ္သည္ကိုေထာက္လွ်င္ စစ္အုပ္စုသည္ တိုင္းရင္းသားတို႔အား တန္းတူအခြင့္အေရးႏွင့္ ကိုယ္ပိုင္ျပ႒ာန္းခြင့္ေပးရန္ လုံး၀သေဘာထားမရွိေၾကာင္း ထင္ရွားသည္။

ပင္လုံစာခ်ဳပ္တြင္ ̏ ေတာင္တန္းေဒသမ်ားအတြက္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးတြင္ ကိုယ္ပိုင္ျပ႒ာန္းခြင့္ အျပည့္အ၀ရွိေၾကာင္း မူအားျဖင့္ သေဘာတူၾကသည္˝ ဟုလည္းေကာင္း၊ ̏ ေတာင္တန္းေဒသရွိ ျပည္သူတို႔သည္ ဒီမိုကေရစီတိုင္းျပည္မ်ားတြင္ သတ္မွတ္ထားသည့္ အေျခခံအခြင့္အေရးႏွင့္ ရပိုင္ခြင့္မ်ားအတိုင္း ရရွိခံစားေစရန္˝ ဟုလည္းေကာင္း ေဖာ္ျပထားသည္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ တုိင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ား လက္မွတ္ထုိးခ့ဲသည့္ ပင္လုံစာခ်ဳပ္၌ အထူးအေရးပါေသာ အခ်က္မွာ “တိုင္းရင္းသားတို႔၏ နယ္စပ္ေဒသမ်ားအုပ္ခ်ဳပ္ေရးတြင္ ခံစားေနရေသာ ကုိယ္ပုိင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို ေလ်ာ့ပါးသြားေစရန္ မည္သည့္နည္းႏွင့္မဆုိ ဗဟုိအစုိးရက ျပဳလုပ္ျခင္းမရွိေစရ” ဟု ျပ႒ာန္းထားသည္။

ပင္လုံစာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ဆုိခ့ဲသည့္ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္က သေဘာတူထားသည့္ တုိင္းရင္းသားေဒသ ‘ကုိယ္ပုိင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္’ ဆုိသည္မွာ ယေန႔အခ်ိန္အထိ အေကာင္အထည္ မေပၚေသး။ ထိုအႏွစ္သာရသေဘာတို႔ကို စစ္အာဏာရွင္အဆက္ဆက္သည္ အသိအမွတ္မျပဳ႐ုံမက သမိုင္းစာမ်က္ႏွာထက္မွ ေပ်ာက္ကြယ္သြားရန္အထိ နည္းမ်ဳိးစုံ က်င့္သုံးဖ်က္ဆီးပစ္လ်က္ရွိၾကသည္။ စစ္အာဏာရွင္တို႔အႀကံမွာ ေနာင္လာေနာက္သား မ်ဳိးဆက္သစ္မ်ားထံသို႔ ‘ပင္လုံစိတ္ဓာတ္’ သက္၀င္မႈမရွိေစရန္ျဖစ္သည္။

သို႔ေသာ္ ဤဆိုးညစ္သည့္အႀကံမွာ အခ်ည္းႏွီးသာျဖစ္သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္တကြ တိုင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား၏ ပင္လုံအေမြ၊ ပင္လုံစိတ္ဓာတ္သည္ ျမန္မာ့သမိုင္းတြင္ အထင္ကရ ပင္မေက်ာက္တိုင္ႀကီး ျဖစ္သည့္အေလ်ာက္ မေတာ္မတရား အာဏာရယူထားသူမ်ားက မည္သို႔ပင္ ဖယ္ရွားလိုေသာ္လည္း ဖယ္ရွား၍မရ၊ ပို၍သာ မားမတ္ခိုင္ၿမဲလာသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ ၁၉၈၈ လူထုအေရးေတာ္ပုံကို ျပန္ၾကည့္လွ်င္ လြတ္လပ္ေရး၊ တရားမွ်တေရး၊ တန္းတူေရး တည္းဟူေသာ ဒီမိုကေရစီရပိုင္ခြင့္ ေတာင္းဆိုသံမ်ားႏွင့္အတူ ‘ပင္လုံစိတ္ဓာတ္’ ျပန္လည္ႏိုးထလာသည္ကို ေတြ႔ႏိုင္သည္။

၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ လူထုဆႏၵမဲ (၈၀) ရာခိုင္ႏႈန္းေက်ာ္ အႏိုင္ရခဲ့ေသာ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္က “စစ္မွန္ေသာ ပါတီစုံဒီမိုကေရစီစနစ္ တည္ေဆာက္ရာတြင္ တိုင္းရင္းသားအားလုံး၏ သေဘာဆႏၵမ်ားကို ခံယူသြားရန္˝ ဟူသည့္ မူ၀ါဒတရပ္ ခ်မွတ္ခဲ့သည္။ ထိုမူ၀ါဒႏွင့္အညီ တိုင္းရင္းသားႏိုင္ငံေရးပါတီ (၂၁) ခု ေပါင္းစုထားေသာ “ျပည္ေထာင္စုတိုင္းရင္းသားမ်ား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္” (UNLD) ႏွင့္ ညိႇႏိႈင္းကာ ၁၉၉၀ ၾသဂုတ္လ (၂၉) ရက္ေန႔တြင္ “ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္လမ္း ထုတ္ျပန္ေၾကညာခ်က္” ကို ထုတ္ျပန္ခဲ့သည္။

ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ အျမန္ေခၚယူေပးေရးျဖစ္သည္။ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္က တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးစုံ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား၊ ပါတီအဖြဲ႔အစည္းဆိုင္ရာ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားႏွင့္ တသီးပုဂၢလ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား ပါ၀င္သည့္ “အမ်ဳိးသားအတိုင္ပင္ခံညီလာခံ” ေခၚယူ၍ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးအားလုံး သေဘာတူလက္ခံႏိုင္မည့္ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ အေျခခံဥပေဒေရးဆြဲေရး မူ၀ါဒမ်ား ခ်မွတ္ရန္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ စစ္အာဏာအလြဲသုံးသူတို႔က ကလိမ္ဉာဏ္အမ်ဳိးမ်ဳိးသုံးကာ ပိတ္ပင္ဟန္႔တားခဲ့သည္။

ဤေနရာတြင္ ၁၉၈၉ ပင္လုံခရီးစဥ္၌ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ေျပာၾကားခ်က္ကို ကိုးကားလိုသည္။

“ဒီမိုကေရစီအစိုးရတရပ္ တက္လာတဲ့အခါက်ရင္ က်မတို႔ ပင္လုံလိုညီလာခံႀကီး ထပ္ၿပီးေတာ့ ေခၚရမယ္လို႔ ယုံၾကည္ပါတယ္။ ဒီလို ပင္လုံညီလာခံႀကီး ထပ္ေခၚၿပီးေတာ့ က်မတို႔ ျပည္ေထာင္စုသစ္ကို ဘယ္ပုံဘယ္နည္း ထူေထာင္မယ္ဆိုတာ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးစုေတြအားလုံးနဲ႔ ေဆြးေႏြးၿပီးေတာ့ ဆုံးျဖတ္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုကိစၥမ်ားဟာ အမ်ားျပည္သူလူထုကေနၿပီးေတာ့ လြတ္လပ္ၿပီး တရားမွ်တတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲမ်ားမွတဆင့္ တင္ေျမႇာက္လိုက္တဲ့ အစိုးရမ်ားကသာ လုပ္ပိုင္ခြင့္ရွိတယ္လို႔ က်မတို႔ ယုံၾကည္ပါတယ္။ အမ်ားျပည္သူက တင္ေျမႇာက္မထားတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းမ်ဳိးက ဒီလိုညီလာခံမ်ဳိးကို ဘာမွ ထိထိေရာက္ေရာက္ လုပ္ႏိုင္မွာမဟုတ္ပါဘူး”

ထို႔ေၾကာင့္ စစ္အုပ္စုက က်င္းပခဲ့သည့္ အမ်ဳိးသားညီလာခံ၊ လူထုဆႏၵခံယူပြဲႏွင့္ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပုံဥပေဒ စသည္တို႔သည္ ႏိုင္ငံတကာ လုပ္ထုံးလုပ္နည္းမ်ားအရ တရား၀င္မႈမရွိေပ။ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ႏွင့္္ ျပည္သူလူထု၏ဆႏၵကို မ်က္ႏွာလႊဲခဲပစ္ ခ်န္ထားခဲ့ရန္ ႀကံစည္မႈမွ်သာျဖစ္သည္။ ဤနည္းျဖင့္ လူထု Mandate ကို ဖ်က္ဆီးရန္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည့္ စစ္အာဏာရွင္တို႔သည္ မေ၀းေတာ့ေသာ ကာလတြင္ သမိုင္း၏ ဒဏ္ခတ္ျခင္းကို ခံၾကရေပလိမ့္မည္။ ထို႔အျပင္ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ႏွင့္ ရွမ္းအမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (SNLD) တို႔မွ အဓိက အတိုက္အခံေခါင္းေဆာင္မ်ားကို အက်ဥ္းခ်၊ အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးကို ေဘးဖယ္လ်က္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကို က်င္းပရန္ လုပ္ေနျခင္းမွာ ဆင္ျခင္တုံတရား ကင္းမဲ့ရာက်သည့္အျပင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ တုိင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား ခ်မွတ္ခဲ့သည့္ စစ္မွန္ေသာ ဒီမိုကေရစီျပည္ေထာင္စု တည္ေထာင္ေရးလမ္းစဥ္မွလည္း ေသြဖည္ေနေပသည္။ ကုလသမဂၢ အပါအ၀င္ ႏိုင္ငံတကာ၏ အႀကံျပဳတိုက္တြန္းခ်က္မ်ားကိုလည္း ဆန္႔က်င္သည့္သေဘာျဖစ္သည္။ ျပည္တြင္းျပည္ပမွ တိုင္းရင္းသားျပည္သူလူထု၏ ဆႏၵသေဘာထားကိုလည္း လ်စ္လ်ဴျပဳျခင္းျဖစ္သည္။

စစ္အုပ္စုသည္ “ျပည္ေထာင္စု မၿပိဳကြဲေရး ဒို႔အေရး”၊ “တိုင္းရင္းသားစည္းလုံးညီၫြတ္မႈ မၿပိဳကြဲေရး ဒို႔အေရး” စသည္ျဖင့္ ေႂကြးေၾကာ္ေနေသာ္လည္း လက္ေတြ႔လုပ္ရပ္မ်ားမွာ ဆန္႔က်င္ဘက္မ်ားသာျဖစ္ေနသည္။ ၂၀၀၈ ေဖေဖာ္၀ါရီ (၁၄) ရက္ေန႔က ကရင္အမ်ဳိးသားအစည္းအ႐ုံး (KNU) အေထြေထြအတြင္းေရးမႉး ဖဒိုမန္းရွာ လုပ္ႀကံခံရသည္။ အရင္းခံအားျဖင့္ ̏အက်ပ္ကိုင္ လက္နက္ခ်ခိုင္းျခင္း˝ ကို လုံး၀လက္မခံဘဲ ̏ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြး အေျဖရွာေရး˝ နည္းလမ္းျဖင့္သာ လက္ရွိႏိုင္ငံေရးျပႆနာမ်ားကို ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ေျဖရွင္းႏိုင္မည္ဟူေသာ ကရင္အမ်ဳိးသားအစည္းအ႐ုံး (KNU) ၏ ႏိုင္ငံေရးခံယူခ်က္ကို ယိုင္နဲ႔ေစရန္၊ ကရင္အမ်ဳိးသားအခ်င္းခ်င္းအၾကား ပိုမိုေသြးကြဲေစရန္ အႀကံပက္စက္မႈဟု ဆိုရမည္။

၂၀၀၉ ၾသဂုတ္လတြင္ စစ္အစိုးရ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ဖြဲ႔စည္းရန္ လက္မခံခဲ့သည့္ ကိုးကန္႔ေခါင္းေဆာင္ ဦးဖုန္ၾကားရွင္၏ နယ္ေျမကို နအဖတပ္မ်ားက ထိုးစစ္ဆင္သိမ္းယူလိုက္သည္။ ကိုးကန္႔တပ္ဖြဲ႔မ်ား (MNDAA) ႏွင့္ တိုက္ပြဲမ်ားျဖစ္ပြားၿပီးေနာက္ ယခင္ ဖုန္ၾကားရွင္၏ ကိုးကန္႔နယ္ေျမတြင္ စိတ္ႂကြမူးယစ္ေဆးျပား (၁) သိန္း (၅) ေသာင္းေက်ာ္ႏွင့္ ဆက္စပ္ပစၥည္းမ်ား သိမ္းဆည္းရမိသည္ဟု ျမန္မာ့အလင္းသတင္းစာတြင္ ေဖာ္ျပသည္။ နအဖ၏ လိုတမ်ဳိး မလိုတမ်ဳိး လုပ္တတ္သည့္ ေကာက္က်စ္မႈကို တိုင္းရင္းသားတို႔ သတိထားရန္ ျဖစ္သည္။

ယခု ဇန္န၀ါရီလ (၂၇) ရက္ေန႔က အထူးေဒသ (၄) အပစ္ရပ္ မိုင္းလားအဖြဲ႔ေခၚ “အမ်ဳိးသားဒီမိုကရက္တစ္ မဟာမိတ္တပ္မေတာ္” NDAA-ESS တပ္ဖြဲ႔ အေထြေထြအတြင္းေရးမႉး ဦးမင္းအိမ္ လုပ္ႀကံခံရျပန္သည္။ ေနာက္ကြယ္တြင္ စစ္အုပ္စုလက္ ရွိေနသည္မွာ ေသခ်ာသေလာက္ျဖစ္သည္။ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ အသြင္ေျပာင္းလဲေရးကို လက္ခံရန္ အျခားတိုင္းရင္းသားအဖြဲ႔မ်ားအား ဖိအားျပင္းျပင္း ေပးလိုက္သည့္သေဘာလည္းျဖစ္သည္။ ဤအေတာအတြင္း အပစ္ရပ္ တုိင္းရင္းသားအဖဲြ႔မ်ားအားလုံး နယ္ျခားေစာင့္တပ္အျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းေရးကုိ ယခုေဖေဖာ္၀ါရီလကုန္ ေနာက္ဆုံးထားၿပီး ျပဳလုပ္ရန္ စစ္ဖက္ဆိုင္ရာ လုံၿခဳံေရးအဖြဲ႔ အႀကီးအကဲ ဒုတိယဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ရဲျမင့္က ဆက္လက္ဖိအားေပးေနသည္။

လက္ငင္း စစ္အုပ္စုလုပ္ဟန္မ်ားအရ ျမန္မာစစ္အင္ပါယာက တိုင္းရင္းသားနယ္ေျမေဒသမ်ားအား အတင္းအက်ပ္ ကိုလိုနီလက္ေအာက္ခံျပဳရန္ စီစဥ္ေနေၾကာင္း ထင္ရွားသည္။ ပင္လုံတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ရွမ္း၊ ကခ်င္၊ ခ်င္း တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ သီးျခားျပည္ေထာင္ (၄) ခုကို “တန္းတူရည္တူ ျပည္ေထာင္စု” ျပဳရန္ အေျမာ္အျမင္ရွိရွိ သေဘာတူခဲ့ၾကၿပီးေနာက္ ပင္လုံစာခ်ဳပ္ကို လက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုသေဘာကို ၁၉၄၇ ေမလ (၂၄) တြင္ “ဖဆပလ ပဏာမျပင္ဆင္မႈညီလာခံ” တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း တင္သြင္းေသာ အေျခခံမူမ်ားကို ၾကည့္လွ်င္သိႏိုင္သည္။ ယင္းအေျခခံမူမ်ားအရ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းရွိ (ဗမာလူမ်ိဳး အပါအ၀င္) တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးအားလုံးသည္ ပင္လုံစိတ္ဓာတ္အရ ‘အဆင့္အတန္းတူ’ ျဖစ္သည္။

ထိုညီလာခံတြင္ ေျပာၾကားေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ မိန္႔ခြန္းတြင္ “တကယ့္ဒီမိုကေရစီဆိုတာ ႏိုင္ငံေရးသေဘာတရားအရ ျပည္သူေတြရဲ႕အက်ိဳးအတြက္ ျပည္သူေတြက တင္ေျမႇာက္တဲ့ ျပည္သူေတြရဲ႕ အစိုးရျဖစ္႐ုံနဲ႔ မၿပီးေသးဘူး။ အဲဒီအစိုးရဟာ ျပည္သူေတြရဲ႕ လက္ငင္း စီးပြားေရးအဆင့္အတန္းကို အခြင့္အေရး တန္းတူရႏိုင္တဲ့ အေျခအေနအထိ ျမႇင့္တင္ႏိုင္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးမွ တကယ့္ဒီမိုကေရစီအထိ တက္လွမ္းႏိုင္မယ္”

“ဒီမိုကေရစီသစ္အရလုပ္မယ့္ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံအေျခခံဥပေဒမ်ိဳးဟာ ဘယ္လိုျဖစ္ရမလဲဆိုရင္ တိုင္းသူျပည္သား လူမ်ားစုေတြ အာဏာပိုင္အျဖစ္ အုပ္ခ်ဳပ္ႏိုင္ေအာင္ သူတို႔ေရြးေကာက္တဲ့ ကိုယ္စားလွယ္ေတြဟာ ေအာက္ကေန ထိပ္အထိ တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ တိုင္းျပည္အစိုးရအာဏာကို ကိုင္ထားရမယ္။ သူတို႔ ေရြးေကာက္လိုက္တဲ့ ကိုယ္စားလွယ္ေတြကို မႀကိဳက္လို႔ရွိရင္ ျပန္ေခၚႏိုင္ရမယ္”

“လူမ်ိဳးေရးအရ ကြဲျပားေနတဲ့ လူမ်ားစု လူနည္းစုကိစၥေတြမွာေတာ့ လူမ်ားစု လူမ်ိဳးေတြက လူနည္းစု လူမ်ိဳးေတြအေပၚ လႊမ္းမိုးမႈမရွိေစမွ ဒီမိုကေရစီမွန္မယ္။ လူမ်ိဳးအရ၊ ဘာသာအရ၊ လိင္အရ အခြင့္အေရးခြဲျခားမႈ၊ ႏွိမ့္ခ်မႈေတြကို ဥပေဒအရ ပယ္ဖ်က္ၿပီး ဒီလို ႏွိမ္နင္းတာမ်ိဳးေတြ ေတြ႔ရင္ ဥပေဒအရ အျပစ္ေပးတာမ်ိဳးေတာင္ စီမံရမယ္။ ဒါမွ ဒီမိုကေရစီ ပီသမယ္”

ယေန႔ ျပည္သူလူထု အဓိကေတာင္းဆိုေနသည္မွာ (ႀကိဳးကိုင္ ဒီမိုကေရစီ) မဟုတ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ပင္လုံတြင္ လမ္းၫႊန္ခဲ့သည့္ “လြတ္လပ္ေရး၊ တရားမွ်တေရး၊ တန္းတူေရး” အႏွစ္သာရပါသည့္ ဒီမိုကေရစီကို ေတာင္းဆိုေနျခင္းျဖစ္သည္။ သမိုင္းအေတြ႔အႀကဳံ၊ ႏိုင္ငံတကာသမိုင္းအေတြ႔အႀကဳံမ်ားအရ စစ္တပ္ဦးေဆာင္ လႊတ္ေတာ္အမ်ိဳးအစားကို လူထုက လုံး၀လိုလားသည္မဟုတ္။ လူထုစိတ္ႀကိဳက္ ေရြးခ်ယ္ထားသည့္ လူထုကိုယ္စားလွယ္မ်ားျဖင့္ ဖြဲ႔စည္းမည့္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္စစ္စစ္ အမ်ိဳးအစားကို လူထုက လိုလားေတာင္းဆိုေနျခင္း ျဖစ္သည္။

နအဖစစ္အုပ္စု၏ လက္ရွိလွမ္းေနေသာ ေျခလွမ္းမ်ားမွာ စစ္တပ္လက္ေ၀ခံ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္အမ်ားစုျဖင့္ ဖြဲ႔စည္းမည့္ “စစ္လႊမ္းမိုးေရးလႊတ္ေတာ္” ျဖစ္ေနသည္ကို ၂၀၀၈ နာဂစ္ဖြဲ႔စည္းပုံုအရ သိျမင္ေနၾကရၿပီျဖစ္သည္။ စစ္တပ္လႊတ္ေတာ္တြင္ စစ္တပ္က (၂၅) ရာခိုင္ႏႈန္း သပိတ္၀င္အိပ္၀င္ ယူထားၿပီးေနာက္ က်န္မဲဆႏၵနယ္မ်ားတြင္လည္း စစ္ျပန္ႏွင့္ စစ္တပ္အလိုေတာ္ရိမ်ား ေနရာရေရးအတြက္ စစ္တပ္က ေသနတ္အားကိုးျဖင့္ မလြဲမေသြ ကလိန္က်ဦးမည္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ပါလီမန္တြင္ စစ္တပ္က အနည္းဆုံး (၅၀) ရာခိုင္ႏႈန္းေက်ာ္ ယူထားမည္မလြဲပါ။ ထို႔ျပင္ စစ္ဗိုလ္သမၼတ၊ စစ္ဗိုလ္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္၊ အေရးႀကီး၀န္ႀကီးဌာနအားလုံး စစ္ဗိုလ္၀န္ႀကီးမ်ား ႀကိဳးကိုင္မည့္ အစိုးရျဖစ္လာမည္။

၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပုံအရ ေပၚလာမည့္ (ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ႏွင့္ အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္) ကို ေပါင္းစည္းထားေသာ စစ္တပ္ႀကိဳးကိုင္ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္သည္ အျမင့္ဆုံး အာဏာပိုင္အဖြဲ႔အျဖစ္ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ (၃) ရပ္ကို ကိုင္တြယ္က်င့္သုံးရမည္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ အမွန္တကယ္ က်င့္သုံးခြင့္မရွိပါ။ စစ္တပ္အေရးအရာ ကိစၥအ၀၀ႏွင့္ စပ္လ်ဥ္းသည့္ ဥပေဒျပဳေရး၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးႏွင့္ တရားစီရင္ေရးကိစၥရပ္မ်ားကို စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ႏွင့္ စစ္တပ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ားကသာ စီမံကိုင္တြယ္မည္ျဖစ္သည္။ လိုရင္းကိုေျပာရလွ်င္ စစ္တပ္ႏွင့္ စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္က အာဏာသုံးရပ္ အထက္တြင္ ရွိလိမ့္မည္။ စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္၏ ဆုံးျဖတ္ခ်က္မ်ားကို ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္၊ အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္ႏွင့္ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္တို႔က အတည္ျပဳေပးရမည္ျဖစ္မည္။ ထို႔ေၾကာင့္ Military-Monopolized Rubber-Stamp Parliament သာ ေပၚလာမည္ျဖစ္သည္။

ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတကိုလည္း စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္က အဆိုျပဳ လက္ခံသူကိုသာ ခန္႔ထားလိမ့္မည္္။ အစိုးရအဖြဲ႔အတြင္း အေရးႀကီး ၀န္ႀကီးရာထူးမ်ားကိုလည္း စစ္တပ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ားကိုသာ ေပးမည္။ ေရွ႕ေနခ်ဳပ္ႏွင့္ တရားသူႀကီးခ်ဳပ္ရာထူးမ်ားကိုလည္း စစ္တပ္စိတ္တိုင္းက်သူမ်ားကိုသာ ခန္႔ေပလိမ့္ဦးမည္။ သေဘာမွာ စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္က သမၼတႏွင့္ ကက္ဘိနက္အဖြဲ႔၏ အထက္တြင္ ရွိမည္။ အဖြဲ႔၀င္ (၁၁) ဦး ပါေသာ “အမ်ိဳးသားကာကြယ္ေရးႏွင့္ လုံၿခဳံေရးေကာင္စီ” ဆိုသည္ကလည္း စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ အလိုက်သူမ်ားႏွင့္ ဖြဲ႔စည္းထား၍ အခ်ိန္မေရြး စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္က အေရးေပၚ အေျခအေန ေၾကညာႏိုင္သည္။ အာဏာသိမ္းႏိုင္သည္။ စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္သည္ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ (၃) ရပ္၊ သမၼတႏွင့္ အစိုးရအဖြဲ႔တို႔၏ အထက္တြင္ ရွိေနေပေတာ့မည္။

ဤ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပုံကို လႊတ္ေတာ္ထဲေရာက္မွ ျပင္မည္ဟု စဥ္းစားျခင္းမွာ ႏုံအလြန္းရာ က်ေပလိမ့္မည္။ တခုခု ျပင္ဆင္လိုလွ်င္ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ (၂၀) ရာခိုင္ႏႈန္းက လက္မွတ္ေရးထိုး၍ ျပင္ဆင္ခ်က္မူၾကမ္း တင္ရမည္ျဖစ္သည္။ စစ္တပ္၏ေခ်ာ့လုံး၊ ေျခာက္လုံးမ်ားၾကားတြင္ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ (၂၀) ရာခိုင္ႏႈန္းရရန္ လြယ္မည္ထင္လွ်င္ မွားပါလိမ့္မည္။ ထိုမွ်မက လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ (၇၅) ရာခိုင္ႏႈန္းေက်ာ္ႏွင့္ လူထု Referendum က (၅၀) ရာခိုင္ႏႈန္းေက်ာ္ ေထာက္ခံမဲရမွသာ ျပင္ဆင္ႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လြတ္လပ္ေရး၊ တန္းတူေရး၊ တရားမွ်တေရးဆိုသည့္ ဒီမုိကေရစီအခြင့္အေရးမ်ားကို အိပ္မက္ပင္္ မက္ခြင့္ရွိမည္မဟုတ္ပါ။

ထိုအခ်င္းအရာမ်ားကို ျမင္သျဖင့္ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္က ‘ေရႊဂုံတိုင္ေၾကညာစာတမ္း’ တြင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အပါအ၀င္ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ားလႊတ္ေပးေရး၊ ‘၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ’ ျပန္လည္သုံးသပ္ေရး၊ တိုင္းရင္းသားအားလုံး တန္းတူညီမွ် အခြင့္အေရးရွိသည့္ ျပည္ေထာင္စုတည္ေဆာက္ေရးႏွင့္ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ကို တနည္းနည္းျဖင့္ အသိအမွတ္ျပဳေရး စသည္တို႔ကို လက္ငင္းေျဖရွင္းရမည့္ အဓိကျပႆနာမ်ားအျဖစ္ ေဖာ္ျပလ်က္ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးအေျဖရွာေရးကို ေတာင္းဆိုေနျခင္းျဖစ္သည္။ ထို႔ျပင္ ေရြးေကာက္ပြဲဟူသည္ ျဖတ္သန္းရမည့္ မွတ္တိုင္တခုျဖစ္သည္ဟု NLD က လက္ခံထားေၾကာင္းလည္း ေဖာ္ျပထားသည္။ သို႔ေသာ္ ေရြးေကာက္ပြဲ၏ အနိမ့္ဆုံး လိုအပ္ခ်က္မ်ားအျဖစ္ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားအားလုံး ျပန္လႊတ္ရန္၊ ဖြဲ႔စည္းပုံမွ ဒီမိုကေရစီစံႏႈန္းႏွင့္ မညီသည့္ အခ်က္မ်ားကို ျပင္ရန္၊ အားလုံးလႊမ္းၿခဳံပါ၀င္ႏိုင္မည့္ လြတ္လပ္တရားမွ်တေသာ ေရြးေကာက္ပြဲအျဖစ္ ႏိုင္ငံတကာေစာင့္ၾကည့္မႈ ခြင့္ျပဳရန္ စသည္တို႔ကိုလည္း ေၾကညာစာတမ္းတြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။

‘၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ’ ျပန္လည္သုံးသပ္ေရးကိစၥ၊ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးေရးကိစၥသည္ ျပည္သူလူထုအမ်ားစု၏ ဆႏၵအမွန္ျဖစ္သည္။ NLD က ထိုအခ်က္မ်ား မီးေမာင္းထိုးျပရျခင္းမွာ ျပည္တြင္းစစ္ ေနာက္တေက်ာ့ ျပန္လည္မလာေစလို၍ ျဖစ္သည္။ စိတ္ကူးယဥ္ကာ မျဖစ္ႏိုင္သည္ကို ေစ်းဆစ္ေနျခင္းမ်ိဳး အလ်ဥ္းမဟုတ္။ ေျမာ္ျမင္ခ်ိန္ဆ၍ ေျပာေသာစကားျဖစ္သည္။ တိုင္းရင္းသားျပည္သူလူထု၏ ေထာက္ခံမႈရွိ၍ လူထုကိုယ္စားေျပာေသာ စကားလည္းျဖစ္သည္။

စင္စစ္ တိုင္းရင္းသားျပည္သူလူထုဆႏၵကို ပစ္ပယ္သူမ်ား၊ ‘ပင္လုံကတိ’ ကို ပစ္ပယ္သူမ်ားမွာ စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ သူတို႔ေနာက္လိုက္ ႏိုင္ငံေရးအေခ်ာင္လမ္းရွာသူမ်ားသာျဖစ္သည္။ ပင္လုံစာခ်ဳပ္အရ တိုင္းရင္းသားအားလုံးအား ‘တန္းတူညီမွ် အခြင့္အေရး’ ႏွင့္တကြ ‘ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး’ ကို အာမခံသည့္ ‘ျပည္ေထာင္စုစစ္စစ္ တည္ေဆာက္ေရး’ ကို အမွန္တကယ္ လိုလားသေဘာတူလွ်င္ Military-Monopolized Rubber-Stamp Parliament (တနည္း) ဒီမိုကေရစီအေရၿခဳံ စစ္ေကာင္စီကို တရား၀င္ျဖစ္ေအာင္ အကြက္ဆင္ထားသည့္ နအဖ၏ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပုံအတုႏွင့္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲအတုတို႔ကို တိုင္းရင္းသားအားလုံး ေသြးစည္းညီၫြတ္မႈရွိရွိ ဆန္႔က်င္ၾကရန္သာရွိသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ပင္လုံစိတ္ဓာတ္အရင္းခံျဖင့္ ျပည္ေထာင္စုစစ္စစ္ ထြန္းေပၚေရးအတြက္ စစ္အာဏာရွင္၏ အလိုေတာ္ရိမ်ား ေႂကြးေၾကာ္ေနေသာ “ေရြးေကာက္ပြဲမွလြဲ၍ အျခားေရြးခ်ယ္စရာမရွိ” ဟူေသာ ၀ါဒျဖန္႔ခ်ိခ်က္ကို ညီညီၫြတ္ၫြတ္ ၀ိုင္း၀န္းဆန္႔က်င္ၾကရန္မွာ ယေန႔တိုင္းရင္းသားျပည္သူခပ္သိမ္း၏ သမိုင္းေရးတာ၀န္ ျဖစ္သည္ဟု ႏွလုံးသြင္းၾကပါကုန္။

ကိုးကား ။ ။

(၁) ကိုလိုနီေခတ္ျမန္မာ့သမိုင္းအဘိဓာန္၊ ျမဟန္၊ တကၠသိုလ္မ်ား သမိုင္းသုေတသနဌာန။
(၂) တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးမ်ားအေရးႏွင့္ ၁၉၄၇ အေျခခံဥပေဒ (ဒုတိယတြဲ)၊ သမိုင္းဌာန (သုေတသန) ရန္ကုန္တကၠသိုလ္။
(၃) ေအာင္သန္း၏ ေအာင္ဆန္း၊ ပုဂံစာအုပ္တိုက္၊ ၁၉၆၄။

http://www.khitpyaing.org/articles/2010/february/11210.php