..::₪BDC-Burma Democratic Concern ж ျမန္မာျပည္သူတစ္ရပ္လံုးအားကိုယ္စားျပဳသည္₪::..

အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးအတြက္ လက္ငင္းေတာင္းဆုိခ်က္
ေက်ာ္ဗလ
၁၅ ဒီဇင္ဘာ ၂၀၀၉


ဒီလပုိင္းေတြအတြင္းမွာ ျမန္မာႏုိင္ငံေရးေလာကကုိ ဂယက္ထသြားေစတဲ့ လႈပ္ရွားမႈေလးေတြ အဆက္မျပတ္ ျဖစ္ေပၚေနခဲ့တယ္လုိ႔ ဆုိရမလုိပါပဲ။ အေမရိကန္ အထက္လႊတ္ေတာ္အမတ္ ဂ်င္မ္၀က္ဘ္ကေန လက္ေထာက္ ႏုိင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီး ကာ့တ္ကမ္ဘဲလ္ ခရီးစဥ္အထိေပါ့။ တခ်ိန္တည္းမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ Sanction နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ဗိုလ္သန္းေရႊထံေပးစာ၊ ဆက္သြယ္ေရး၀န္ႀကီး ဦးေအာင္ၾကည္နဲ႔ ေဆြးေႏြးမႈ၊ စီအီးစီအဖြဲ႔နဲ႔ ေတြ႔ဆုံခြင့္၊ ကာ့တ္ကမ္ဘဲလ္အဖြဲ႔နဲ႔ ေဆြးေႏြးမႈ … စတဲ့လႈပ္ရွားမႈ ေတြဟာလည္း ရွိေနခဲ့တယ္။ ခုေနာက္ဆုံး တုိင္းျပည္ရဲ႕ ေကာင္းရာေကာင္းေၾကာင္း အတြက္ နအဖနဲ႔ ပူးေဆာင္ရြက္ႏုိင္ေရးအတြက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊနဲ႔ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြး ခြင့္ေပးဖုိ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ေမတၱာရပ္ခံစာ ေပးပုိ႔လုိက္တယ္လုိ႔ မီဒီယာေတြက ဆုိျပန္ပါတယ္။ ဒီသတင္း မီဒီယာေတြထဲ ပါလာခ်ိန္က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ ေပးစာမိတၱဴကုိ စီအီးစီအေနနဲ႔ လက္ခံေဆြးေႏြးရျခင္း မရွိၾကေသးပါဘူး။

ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္၊ နအဖျပန္ၾကားေရးအဖြဲ႔ရဲ႕ ေရေႏွာက္ ငါးေျခာက္လုိက္တဲ့ လွန္႔လုံးေတြေၾကာင့္ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရး အင္အားစုေတြ အတြင္းမွာ ‘အခ်က္မသိေတာ့ သမက္သူခုိးထင္’ ဆုိတာလုိ ယုံထင္ေၾကာင္ထင္ အျမင္ေတြ ေပၚလာခဲ့ပါတယ္။ နအဖနဲ႔ အန္အယ္လ္ဒီ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ၾကေတာ့မယ္၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ လႊတ္ေပးၿပီး Sanction ကုိလည္း ႐ုပ္သိမ္းၾကေတာ့မယ္္၊ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အန္အယ္လ္ဒီလည္း ပါ၀င္ေတာ့မယ္ … စတဲ့ ထင္ေယာင္ထင္မွား စကားမ်ားစြာ ၾကားလာခဲ့ၾကရပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ ေနာက္ဆုံးေပးစာဆုိတာ ဗိုလ္သန္းေရႊဆီကုိ သီးသန္႔လိပ္မူထားတဲ့ တဦးခ်င္း ပုဂၢိဳလ္ေရး ေမတၱာရပ္ခံစာ မဟုတ္ပါဘူး။ Sanction ျပႆနာေျဖရွင္းေရးအတြက္ ေနာက္ဆက္တြဲ အေၾကာင္းၾကား အသိေပးစာ သာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီစာထဲမွာ အဓိကတင္ျပထားတဲ့ အေၾကာင္းအခ်က္ (၂) ရပ္ ရွိပါတယ္။

၁။ အန္အယ္လ္ဒီပါတီကုိ ျပန္လည္စည္း႐ုံးဖြဲ႔စည္းခြင့္ရရွိေရး။

၂။ တုိင္းျပည္ရဲ႕ ေကာင္းရာေကာင္းက်ဳိးအလို႔ငွာ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ေရးအတြက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊနဲ႔ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးခြင့္ရေရးတုုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္။

ပထမကိစၥျဖစ္တဲ့ အန္အယ္လ္ဒီပါတီကုိ ျပန္လည္စည္း႐ုံးဖြဲ႔စည္းခြင့္ ရရွိေရးအတြက္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေတာင္းဆုိတယ္ ဆုိတာ အလုပ္မရွိဘဲ ေၾကာင္ေရခ်ဳိးေပးတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အေၾကာင္းရွိပါတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ အာဆီယံထိပ္သီး အစည္းအေ၀း အတြင္း မီဒီယာဆရာမ်ားနဲ႔ ေတြ႔ဆုံရာမွာ နအဖရဲ႕ ႏုိင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီးဌာန ၫႊန္ၾကားေရးမႉးခ်ဳပ္ဆုိသူက ‘တကယ္လုိ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကသာ ပါတီစည္း႐ုံးေရး တခုတည္းကုိသာ အာ႐ုံစုိက္လုပ္ေဆာင္ဖုိ႔ သေဘာတူတယ္ဆုိရင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ ျပန္လႊတ္ေပးေရးဆုိတာ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္’ လုိ႔ ေျပာသြားခဲ့ပါတယ္။

ဒီသေဘာထားကုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး မလြဲမေသြေဆာင္ရြက္ဖုိ႔ အေရးတႀကီး လုိအပ္ေနတဲ့ ပါတီျပန္လည္စည္း႐ုံးဖြဲ႔စည္းေရး လုပ္ပုိင္ခြင့္ကုိ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က အမိအရ ေတာင္းဆုိလုိက္ပုံရပါတယ္။ ဒီလုိပါတီစည္း႐ုံးဖြဲ႔စည္းခြင့္ကုိ ေတာင္းဆုိရာ မွာလည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ကိစၥ (၂) ရပ္ကုိ အေလးထားတင္ျပခဲ့ပါတယ္။ တခုက ပါတီဥကၠ႒ ဦးေအာင္ေရႊ၊ အတြင္းေရးမႉး ဦးလြင္နဲ႔ စီအီးစီအဖြဲ႔၀င္ ဦးလြန္းတင္တုိ႔ကုိ သြားေရာက္ဂါရ၀ျပဳခြင့္ေပးဖုိ႔ပါ။ ဆုိလုိတာကေတာ့ အသက္ (၉၀) တန္းတုိင္သည္အထိ ပါတီတာ၀န္ကုိ ေက်ပြန္စြာထမ္းေဆာင္ခဲ့ၾကၿပီး အရြယ္နဲ႔က်န္းမာေရးအရ အနားေပးသင့္ၿပီျဖစ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ႀကီး (၃) ဦးကုိ သြားေရာက္ဂါရ၀ျပဳလုိတဲ့ဆႏၵ ျဖစ္ပုံရပါတယ္။

ေနာက္ကိစၥတခုကေတာ့ ပါတီျပန္လည္စည္း႐ုံးဖြဲ႔စည္းေရးအတြက္ အၿမဲတမ္း စီအီးစီအဖြဲ႔၀င္ေတြႏွင့္ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးခြင့္ရဖုိ႔ပါ။ ဒီအထဲမွာ မူလစီအီးစီလက္က်န္ (၄) ဦး၊ ဦး၀င္းတင္၊ ဦးခင္ေမာင္ေဆြ တုိးခ်ဲ႕ (၂) ဦးနဲ႔ ဒု-ဥကၠ႒ ဦးတင္ဦးတုိ႔ ပါ၀င္ႏုိင္ပါတယ္။ လက္ေထာက္ႏုိင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီး ကာ့တ္ကမ္ဘဲလ္ရဲ႕ ေမတၱာရပ္ခံခ်က္အရ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ စီအီးစီတုိ႔ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးခြင့္ေပးရာမွာ ဦးတင္ဦးကုိ ပါ၀င္္ခြင့္မေပးခဲ့လုိ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ေတြ႔ဆုံဖုိ႔ ျငင္းပယ္ခဲ့ပါတယ္။ အခုလည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ဦးတင္ဦးကုိ စီအီးစီအဖြဲ႔၀င္ထဲမွာ မျဖစ္မေန ပါ၀င္ေစပါလိမ့္မယ္။ အာဆီယံမွာ ဦးသိန္းစိန္ ေျပာတဲ့ ‘ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အေတာ္ေပ်ာ့ေပ်ာင္းသြားပါၿပီ’ ဆိုုတဲ့ မွတ္ခ်က္ဟာ ဟန္ပန္သေဘာထားအေနနဲ႔ မွန္ေကာင္းမွန္ႏုိင္ပါတယ္။ မူအရေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ ဒီေန႔အထိ ရွင္းလင္းျပတ္သားဆဲသာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒုတိယအေၾကာင္းအခ်က္ျဖစ္တဲ့ ‘တုိင္းျပည္ရဲ႕ေကာင္းရာေကာင္းက်ဳိးအတြက္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ႏုိင္ဖုိ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊနဲ႔ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးခြင့္ျပဳေရး ေတာင္းဆုိခ်က္’ ဆုိတာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး စိတ္ဓာတ္နဲ႔ ရဲ၀ံ့စြာကမ္းလွမ္းလုိက္တဲ့ လက္ျဖစ္ပါတယ္။ အခုလုိ ရဲ၀ံ့၊ ျပည့္၀စြာ ကမ္းလွမ္းလုိက္တဲ့ ေရႊလက္ကုိ ႐ုိင္းပ်ၾကမ္းတမ္းစြာ ခါခ်လုိက္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ တုိင္းျပည္ဟာ အမ်ဳိးသားအေထြေထြပ်က္သုဥ္းေရးဆီကုိ မုခ် ဦးတည္သြားပါလိမ့္မယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုုေတာ့ ေရွ႕မတုိး၊ ေနာက္မဆုတ္သာနဲ႔ ေသာင္မတင္ေရမက် ျဖစ္ေနတဲ့ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးျပႆနာ အေျဖရွာေရးအတြက္ ေသာ့ခ်က္ဟာ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲမဟုတ္ဘဲ အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္မႈ တည္ေဆာက္ႏုိင္ေရး ျဖစ္ေနလုိ႔ပါပဲ။ အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးကို တည္ေဆာက္ႏုိင္ဖုိ႔ ပထမဆုံးလွမ္းရမယ့္ ေျခလွမ္းဟာ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးေရး Dialogue သာျဖစ္ပါတယ္။ အခုလုိ ႏုိင္ငံေရးျပႆနာေတြ အခ်ိန္မီ ေျဖရွင္းႏုိင္ဖုိ႔ အေရးတႀကီး လုိအပ္ေနခ်ိန္မ်ဳိးမွာ ၾကားပြဲစားေတြ ထားမေနဘဲ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊတုိ႔လုိ အဆုံးအျဖတ္ေပးႏုိင္သူခ်င္း မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ စကားေျပာလုိက္ၾကတာ အေကာင္းဆုံးနည္းလမ္းပါပဲ။

Dialogue လုပ္ၾကၿပီဆုိရင္ အျပန္အလွန္ နားလည္မႈ၊ စိတ္ရွည္သည္းခံမႈနဲ႔ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းအေပးအယူရွိမႈ စတဲ့ အေျခခံသေဘာထားေတြ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္မွာ ရွိၾကဖုိ႔လုိပါလိမ့္မယ္။ ဒီသေဘာထားအေျခခံေပၚမွာ အျပန္အလွန္ ေဆြးေႏြးညႇိႏႈိင္းၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအခါမွာ ဘာေတြေတာင္းဆုိၿပီး ဘာေတြ လုိက္ေလ်ာမွာလဲဆုိတဲ့ အေပးအယူကိစၥဟာ အခရာက်သလုိ ဘယ္ေလာက္ေတာင္းဆုိၿပီး ဘယ္ေလာက္ လုိက္ေလ်ာမွာလဲဆုိတဲ့ အတုိင္းအတာကိစၥကလည္း အေရးပါႏုိင္ပါတယ္။ Dialogue မလုပ္ခင္မွာ ဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အျမင္သေဘာထားေတြ ရွင္းလင္းထားဖုိ႔လည္း လုိအပ္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေနျဖင့္ စီအီးစီအဖြဲ႔နဲ႔ ေတြ႔ဆုံညႇိႏႈိင္းခြင့္ကုိ ေတာင္းဆုိခဲ့တာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။

အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး ေအာင္ျမင္ျဖစ္ထြန္းေစခ်င္သူေတြအေနနဲ႔ သမာသမတ္ က်စြာ ဘက္မလုိက္ဘဲ ေျပာၾကစတမ္းဆုိရင္ ‘သူမသာ ကုိယ္မနာ’ သေဘာထားနဲ႔ ႐ုိးသားစြာ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္လုိတဲ့သေဘာထား အမွန္သာရွိၾကရင္ မေအာင္ျမင္ႏုိင္စရာ ဘာမွမရွိပါဘူး။ ‘ငါ့စကား ႏြားရ’ သေဘာထားနဲ႔ အထက္စီးကေန ‘က်ားက်ားမီးယပ္’ ပဲ လုပ္ေနၾကရင္ေတာ့ အဆင္မေျပႏုိင္ပါဘူး။ တကယ္တမ္း နအဖနဲ႔ အန္အယ္လ္ဒီတုိ႔ အေပးအယူညႇိႏႈိင္းလုပ္ၾကရမယ့္ အရင္းခံျပႆနာဟာ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပဲြ မဟုတ္ပါဘူး။ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပုံဥပေဒနဲ႔ ေရႊဂုံတုိင္ေၾကညာခ်က္ပါ။ သေဘာထားအၾကား ကြာဟခ်က္ေတြ ေစ့စပ္ညႇိႏႈိင္းယူၾကဖုိ႔ပါ။ တကယ္ေတာ့ နအဖရဲ႕ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပုံဆုိတာကုိ ျပည္သူ (၉၀) ရာခုိင္ႏႈန္းေက်ာ္က ေထာက္ခံထားတာျဖစ္သလုိ ၉၀ ျပည့္ႏွစ္ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ဆုိတာကလည္း ျပည္သူ (၈၀) ရာခုိင္ႏႈန္းေက်ာ္က ေထာက္ခံမဲေပးထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပုံျပႆနာကုိ သုံးသပ္ေဆြးေႏြးညႇိႏႈိင္းဖုိ႔ လိုအပ္သလုိ ၉၀ ျပည့္ႏွစ္ ရလဒ္ကုိလည္း တစုံတရာ အသိအမွတ္ျပဳေရးအတြက္ ေဆြးေႏြးညႇိႏႈိင္းၾကဖုိ႔ မုခ်လုိအပ္ပါလိမ့္မယ္။ ဒီႏုိင္ငံေရး ဆက္ထုံးကုိ ေျပလည္ေအာင္ ညႇိႏႈိင္းေဆြးေႏြး၊ အေပးအယူလုပ္ႏုိင္ၾကၿပီဆုိရင္ အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးလုပ္ငန္းစဥ္ ေအာင္ျမင္ပါလိမ့္မယ္။

နအဖမွာ တကယ္တမ္း အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးစိတ္ဓာတ္နဲ႔ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ေရး သေဘာထားရွိ႐ုိးမွန္ရင္ ဒီဆက္ထုံးကုိ ေျဖဖုိ႔ဆုိတာ မျဖစ္ႏုိင္တဲ့အရာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ၉၀ ျပည့္ႏွစ္ရလဒ္ကုိ ကုိယ္စားျပဳထားတဲ့ ‘လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားျပဳေကာ္မတီ’ ဆုိတာ ရွိထားၿပီးျဖစ္ပါတယ္။ နအဖအေနျဖင့္ ဒီလႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားျပဳေကာ္မတီကုိ အသိအမွတ္ျပဳၿပီး ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပုံ ျပန္လည္သုံးသပ္ညႇိႏႈိင္းေရးအတြက္ စီစဥ္္ေဆာင္ရြက္ေပးလုိ႔ရပါတယ္။ ၉၀ ျပည့္ႏွစ္က ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ထားတဲ့ ကုိယ္စားလွယ္ေတြရဲ႕ ဆႏၵသေဘာထားမပါဘဲ ဇြတ္အဓမၼ အတည္ျပဳထားတဲ့ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပုံကုိ ေရႊပန္းကန္လုိ သေဘာထားၿပီး တျပားသားမွ အပြန္းအပဲ့မခံဘူးလုိ႔ ပုိင္းျဖတ္ထားရင္ေတာ့ ဘယ္ႏုိင္ငံေရးျပႆနာမွ ေျဖရွင္းလုိ႔ရမွာမဟုတ္ပါဘူး။ ေျဖရွင္းလုိ႔မရတဲ့အျပင္ အေျခအေနေတြသာ ပုိမုိဆုိး၀ါး႐ႈပ္ေထြး ျပင္းထန္လာစရာရွိပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ ကုိးကန္႔ေဒသျပႆနာဆုိတာ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပုံက ေမြးထုတ္ေပးလုိက္တဲ့ အ႐ႈပ္အထုပ္ေတြရဲ႕ ပြဲဦးထြက္ စံနမူနာတရပ္သာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ဆက္တြဲ ပါလာမယ့္ ျပႆနာေပါင္းမ်ားစြာကလည္း တန္းစီေစာင့္ေနပါၿပီ။ ျပည္တြင္းစစ္ သံသရာ ျပန္လည္ေစမည့္ အမ်ဳိးသားျပန္လည္တုိက္ခုိက္ေရးကုိ ေရွာင္ရွားခ်င္ရင္ အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးကုိ တည္ေဆာက္ရပါလိမ့္မယ္္။ အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး တည္ေဆာက္ခ်င္ရင္ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပုံဥပေဒကုိ သုံးသပ္ျပင္ဆင္ ရပါလိမ့္မယ္္။ ဒါဟာ တုိင္းျပည္ရဲ႕ ဖြဲ႔ၿဖိဳးတုိးတက္ေရးအတြက္ ႏုိင္ငံေရးအင္အားစုအသီးသီးက လုိလားေနၾကတဲ့ လက္ငင္း ေတာင္းဆုိခ်က္သာ ျဖစ္ပါတယ္။

http://www.khitpyaingnews.org/articles/Dec09/151209.php