(မင္းဒင္ ေရးသည္။)
က်ဳပ္လည္း ငယ္ရြယ္ ႏုပ်ဳိစဥ္ကေတာ့ မိုးကိုခ်ည္း ဒူးနဲ ့ တုိက္ခဲ့ တာကလား။ တုိက္ခဲ ့ သမွ မုိးနဲ ့ဒူးနဲ ့ တုိက္သံ တိန္တိန္ နဲ ့ စိန္ေဗဒါႀကီး လက္သံ လိုေတာင္ေန ေသး။ အရြယ္ေလး ရလာေတာ့ ဒူးကုိအနားေပး မဂ္တရား ဖိုလ္တရားေလးနဲ ့ေနမယ္ ႀကံပါတယ္ ၊ ေနလို ့မရ ဘူးဗ်ာ ။ တခါတခါ စိတ္ထဲ မွာ.... ဟယ္လုိ ..ဟယ္လို.. ဘင္လာဒင္ ၊အိုင္အမ္ မင္းဒင္ ၊အုိင္နိ ယူဝါ ဟဲ့လ္ပ၊ ေတာင္ ရြတ္မိတဲ ့ အထိ ။
....................................
က်ဳပ္တေယာက္တည္း ေနမရတာ မဟုတ္ဘူး ဗ်။ ျမန္မာလူမ်ဳိး လူစိတ္ရွိတဲ ့သူတုိင္း ကိုေန မရေအာင္ျဖစ္ေနတာ ။ က်ဳပ္အသိ ရွိရွိသမ်ွ ပညာတတ္ေတြေကာ ကူလီေတြ ပါ ေသနတ္ ရွိလား လွမ္းလွမ္းေမးေနျပီ။တကယ့္ကုိ လူယဥ္ေက်း ပညာတတ္ အဂၤလန္က က်ဳပ္မိတ္ေဆြ တေယာက္ ဆို မခံသာလြန္းလုိ ့ထင္ပါ ့။ စစ္အစုိးရ ဆိုတဲ့ ေကာင္ေတြ ကုလားထုိင္ သြားထိလို ့ကေတာ ့ ဘုန္းေတာ္ႀကီး ေတြ ပါမက်န္ေအာင္ ရိုက္သတ္၊ သူ ့ႏွမ ဟဝွာျပဳ မိတာထက္ဆိုး တယ္ ဆုိတဲ ့ ခပ္ရုိင္းရုိင္း စကားေတြေတာင္ ပါလာသဗ်ာ။
ဘယ္ေနလို ့ရႀကပါ့ မလဲ ဗ်။ ျမန္မာမင္းမ်ား ရက္စက္ပံု ကမ္းကုန္လြန္းလို ့။အစုိးရမင္းမ်ားက ရံုးပိတ္ရက္ေတာင္ မနားပဲ တက္တက္ႀကြႀကြ ကုိ ေထာင္ခ်ပြဲႀကီး ဝွဲခ်ီးက်င္းပေနတုန္းပဲဗ်ဳိ ့ ။ ၆၅ ႏွစ္ စီးရီးက မျပီးေသးဘူးဗ်။ မင္းကုိႏိုင္၊ ကိုကုိႀကီး ၊ကိုေဌးႀကြယ္ အပါအဝင္ ေနာက္ထပ္ ကုိးဦးကုိလည္း ရဲေဘာ္မ်ားနဲ ့သာတူညီမ်ွ ၆၅ ႏွစ္ပါပဲတဲ ့။ ဒါလည္း ပုဒ္မေတြက ကမၻာကုန္ က်ယ္သေရြ ့ က်န္ေနေသးသတဲ ့ ဗ်ာ။ က်န္တဲ့ အေယာက္ေလးဆယ္ နီးပါးလည္း အသီးသီး အႆက အႆက ေထာင္ဒါဏ္ေတြ ရေနႀကတုန္း ဗ်ာ။ ျမန္မာျပည္ႀကီး တိုးတက္ႀကီး ပြား ေစခ်င္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္မွန္သမ်ွ ေထာင္ထဲဝင္ေနႀက ဆုိတဲ ့ ေပၚလစီ ပါလားဗ်ာ။
....................................
မေျပာခ်င္လို ့ ေရငံုေနတာ ဗ်။
တုိင္းျပည္ကသာ ျဖဴကာဖ်ာကာ က်ေနတာ ၊ အစုိးရမင္းမ်ားက နန္းေတာ္ႀကီး ေတြထဲမွာ တေန ့ ဟင္းဆယ့္ေျခာက္မ်ဳိးနဲ ့စားေနတာ က်ဳပ္က သိေနတယ္။ ျဖီးတယ္ မထင္နဲ ့။ အတိအက်ေျပာတာ ။ က်ဳပ္မိတ္ေဆြ ဗိုလ္မွဴးေဟာင္းတေယာက္ လြန္ခဲ့တဲ ့ ႏွစ္လကပဲ ျမန္မာျပည္ရဲ ့ဒုတိယ အႀကီးဆံုး ေခါင္းေဆာင္အိမ္ကုိ ေရာက္ခဲ့ေသးတယ္ ဗ်။
ေနျပည္ေတာ္ အဝင္လမ္းမႀကီး ရဲ ့ ညာဖက္ျခမ္းက ဝန္ႀကီးဌာန ရံုးေတြ ၊ဘယ္ဘက္ျခမ္း က အစုိးရမင္းမ်ား ရဲ ့စံနန္းေတာ္ေတြတဲ့ ၊နန္္းေတာ္ေတြ အဝင္ လမ္း အဝမွာ လကၼတစ္ရာ ဧရာမ တီဗြီေတြ တပ္ထားျပီး ရုပ္ေကာ အသံပါ ဖမ္းထားသတဲ ့။ စီးလာတဲ ့ကားေတြ အျပင္မွာ ထားခဲ ့ရတယ္။ ေဂါက္ကြင္းမွာ သံုးတဲ ့ ကားေသးေလး(GOLF BUGGY)ေတြနဲ ့ လာႀကိဳတာ လိုက္သြားရသတဲ့ ။
ေဆြစဥ္မ်ဳိးဆက္ခ်မ္းသာလာတဲ ့ က်ဳပ္မိတ္ေဆြေတာင္ နန္းေတာ္ႀကီးကို ႀကည့္ျပီး မွင္တက္မိ သြားသတဲ ့။ သူပါ အဲဒီနန္းေတာ္မွာ ထမင္းတနပ္စားခဲ့တာ ဟင္း ဆယ့္ေျခာက္မ်ဳိးဆုိပဲ၊ က်ဳပ္ကုိလည္း တရားေဟာသြားေလရဲ ့။ ကိုမင္းဒင္ စိတ္သာခ် ။ ဒီလုိ နန္းေတာ္မ်ဳိးက ထြက္ေတာ္မူ၊ ဖယ္ခြာေပးဘုိ ့ဆိုတာ အိပ္မက္ေတာင္ မမက္ပါနဲ ့ေတာ့ တဲ့ ။
............................................
က်ဳပ္လည္း စိတ္ထဲ ခပ္ခ်ဥ္ခ်ဥ္ ရွိတာနဲ ့.... ဦးေရႊြေအာင္.. ေရးတဲ့ ၁၉၄၄ ခုႏွစ္ ထုတ္ မဏိေဇာတ ဘာသာေရး မဂၢဇင္း အတြဲ (၁)၊ အမွတ္(၂) ၊ ဗုဒၶဝါဒ ေပၚထြန္းျခင္း (၂) ထဲက စာသား တခ်ဳိ ့ လွန္ျပလိုက္မိတယ္၊ အဲဒီ စာပုိဒ္မွာ .... ။
... ေလာက၌ အျမဲထာဝရ အခိုင္အမာ အေနျဖင့္ တစံုတခု ရွိသည္ဟု ယူျခင္းသည္ အျမင္မွား ျဖစ္၏။ ထိုအျမင္မွားသည္ ဘဝခရီး၌ သံသရာ၏ ဆြဲအား ျဖစ္၏။ ဆိုဆြဲအား ကုိ ဖယ္ရွားအပ္၏။
ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ား အေနျဖင့္ ေလာက၌ အခိုင္အမာ အျမဲထာဝရ တည္ရွိေနေသာ တစ္စံုတခု ဟူသည္ မရွိဟု ေျပာဆုိသူ မ်ားပါ၏။သုိ ့ရာတြင္ ေျပာဆို သည့္အတုိင္း ယံုႀကည္သူကား နည္းပါးေလ၏။ ထို ့ေႀကာင့္ မိမိတို ့၏ ဘဝမွတ္တမ္းကုိ ကမၻာတည္သေရြ ့ တည္ေအာင္ဟူေသာ ရည္ရြယ္ ခ်က္ျဖင့္ အားထုတ္ျခင္း ျဖစ္၏။ မတည္ပဲ ပ်က္ကာမွ ပ်က္ေရာ ၊ကမၻာတည္သေရြ ့တည္ေအာင္ ဟူေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ အားထုတ္သည္ကေတာ ့ အမွန္၊
ထိုသုိ ့ ကမၻာတည္သေရြ ့တည္ေအာင္ ဟူေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ အားထုတ္ျခင္းကာ ဘဝ တဏွာသာ ျဖစ္၏။ ဘဝတဏွာသည္ သႆတ ဒိ႒ိ ႏွင့္ ယွဥ္၏။ ထို ့ေႀကာင့္ ယင္းကုိ အျမင္မွား ဟူ၍ ဆိုရ၏။
အမွန္အားျဖင့္ ဤေလာက၌ ကာလမွ လြတ္ေသာ တစံုတရာ ဟူ၍ မရွိ။ ကာလမွ လြတ္ေသာ အရာဟူ၍ နိဗၺာန္သာ ရွိ၏။ နိဗၺာန္သာ ကာလ၏ အရွိန္အဝါမွ လြတ္၏။ ထုိ ့ ေႀကာင့္ နိဗၺာန္သာ အစဥ္အျမဲ တည္ရွိနုိင္၏။ နိဗၺာန္မွတပါး ကာလမွ အလြတ္ တစ္စံုတစ္ရာ ဟူ၍ မရွိေကာင္းေသာေႀကာင့္ အရာဝတၳဳ ဟူသမ်ွတုိ ့သည္ သက္ရွိျဖစ္ေစ၊ သက္မဲ့ ျဖစ္ေစ၊ တစ္ခုေသာ အခ်ိန္တြင္ ျဖစ္၍ တစ္ခုေသာ အခ်ိန္တြင္ ပ်က္ရမည္ကား ဓမၼတာ ျဖစ္၏။...
လုိ ့ေရးထားသဗ်ာ။
.....................................
ျမန္မာျပည္ႀကီး ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ ငါ့ဘာမွ မျဖစ္သေရြ ့၊ ေအးေအးေနမယ္ ဆိုတဲ ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ အတြက္ လည္း တရားလက္ေဆာင္ပါးခ်င္ေသးတယ္ ဗ်ာ။ ေစာေစာ က ဆရာဦးေရႊြေအာင္
ရဲ ့ ေဆာင္းးပါး ပါပဲဗ်ာ။
ေလာကတြင္ အတၱဟိတ လည္း ရွိ၏။ ပရဟိတ လည္း ရွိ၏၊။ အတၱဟိတ သက္သက္ကုိ ေဆာင္ရြက္သူလည္း ရွိ၏။အစြန္းေရာက္ ျဖစ္၏။ ပရဟိတ ကုိေဆာင္ရြက္သူသည္လည္း အစြန္းေရာက္ ျဖစ္၏ ။
အမွန္အားျဖင့္ လူဟူသည္ အတၱဟိတကိုလည္း ေဆာင္ရြက္ရ၏။ ပရဟိတ ကိုလည္း ေဆာင္ရြက္ ရ၏။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အတၱဟိတ ႏွင့္ ပရဟိတၱ ႏွစ္မ်ဳိးစလံုးကုိ ေဆာင္ရြက္ သူ ျဖစ္၏။ ျမတ္စြာဘုရား၏ က်င့္စဥ္မွာလည္း အတၱဟိတ ႏွင့္ ပရဟိတ ႏွစ္မ်ဳိးလံုးကုိ ေဆာင္ရြက္ျခင္း ျဖစ္၏။ ႏွစ္မ်ဳိးလံုးကုိ ေဆာင္ရြက္မွ မဇၥ်ိမ ပဋိပဒါ က်ေလ၏ ... တဲ ့ ။
..............................
ဓမၼေႀကာင္းကုိ နားမဝင္ႏုိင္သူမ်ား ကိုထိုက္ဘေလာ့ ဂ္ မွာ တင္ဘူးတဲ့ ပံုျပင္ေလး ကို ဖတ္ေစ့ခ်င္သဗ်ာ..
.........................
ႀကြက္ေထာင္ေခ်ာက္.... တဲ ့။
ႀကြက္ဟာ အက္ကြဲေနတဲ ့ အုတ္နံရံႀကားကေန လယ္သမား လင္မယား အထုပ္တထုပ္ ေျဖ ေနတာ ကုိ စိတ္ဝင္တစား ႀကည့္ေနေလရဲ ့။ အထဲမွာ ဘာမုန္ ့မ်ားပါမလဲ လို ့ ေမ်ွာ္တလင့္ လင့္ နဲ ့ ႀကည့္ေနတယ္။ ဒါေပမဲ ့ စိတ္ပ်က္စြာ ေတြ ့လုိက္ရတာက ႀကြက္ေထာင္ေခ်ာက္တခု ။ လယ္သမားႀကီးဟာ တစ္ေနရာမွာ သြားခ်ထားလုိက္တယ္။ ဒါကုိ ျမင္လုိက္တဲ ့ ႀကြက္ဟာ အသားကုန္ေအာ္ျပီး လယ္ကြင္းထဲကုိ ေျပးထြက္သြားတယ္။ အားလံုးသိေစခ်င္လို ့ အသိေပး တဲ ့ သေဘာေပါ့။
အိမ္ထဲမွာ ႀကြက္ေထာင္ေခ်ာက္ တစ္ခု ရွိတယ္ဗ်ဳိ ့၊ အိမ္ထဲမွာ ႀကြက္ေထာင္ေခ်ာက္ တစ္ခု ရွိတယ္ ဗ်ဳိ ့။
ေျမႀကီးကို ေျခေထာက္နဲ ့ ယက္ျပီး အစာရွာေနတဲ ့ ႀကက္ဖႀကီးက ေခါင္းေမာ္ႀကည့္ျပီး စိတ္ပ်က္တဲ ့ ေလသံနဲ ့ေျပာလုိက္တယ္။ ေအာ္ .. ကိုႀကြက္ရယ္ ။ မင္းအတြက္ေတာ ့ ေသတြင္းပဲလုိ ့ငါေျပာလုိ ့ ရတယ္။ ဒါေပမဲ ့ ငါ့အတြက္ေတာ့ အလကားပါ။ဘာမွ မဟုတ္တဲ့ ကိစၥ ေခါင္းလာ မရွဳပ္ပါနဲ ့ကြာ။
ႀကြက္ က ဝက္ဘက္ကို လွည့္ျပီး အိမ္ထဲမွာ ႀကြက္ေထာင္ေခ်ာက္ တစ္ခု ရွိတယ္ ဗ် လုိ ့ ေျပာလိုက္တယ္။ ဝက္က ကရုဏာသက္တဲ ့ မ်က္ႏွာေပးနဲ ့ ႀကည့္ျပီး ေျပာလိုက္တာက .. အေတာ္ေလးကို စိတ္မေကာင္းပါဘူး ဗ်ာ။ တကယ့္ေတာ ့က်ေနာ္ ့အေနနဲ ့ ခင္ဗ်ားကုိ ဆုေတာင္းေပးရံု ကလြဲလို ့ ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ပါဘူး။ ေသခ်ာတာတခု ကေတာ ့ ခင္ဗ်ား အတြက္ ဆုေတာင္းေပးေနပါတယ္။
ႀကြက္က ႏြားဘက္ကုိ လွည္ျ့ပီး အိမ္ထဲမွာ ႀကြက္ေထာင္ေခ်ာက္တစ္ခု ရွိတဲ ့ အေႀကာင္း ထပ္ေျပာလုိက္တယ္။ ႏြားက ..... ဝိုး ဝိုး... ။ဝမ္းနည္းပါတယ္ဗ်ာ။ ဒါေပမဲ ့ က်ေနာ္ ့ ႏွာေခါင္း ကုိေတာ ့ ညွပ္စရာအေႀကာင္းမရွိဘူးေလ လို ့ျပန္ေျပာလုိက္တယ္။
.................................
ဒီလုိနဲ႔ ႂကြက္ဟာ စိတ္ပ်က္အားငယ္စြာနဲ႔ ေခါင္းငိုက္စိုက္ၿပီး အိမ္ထဲကိုျပန္၀င္လာခဲ့တယ္။ ေအာ္ ... လယ္သမားႀကီးရဲ႕ ႂကြက္ေထာင္ေခ်ာက္ ကို ငါတစ္ေကာင္တည္း ရင္ဆိုင္ရေတာ့မွာ ပါလား။
တစ္ညေတာ့ "ေျဗာင္း" ဆိုတဲ့ အသံက အိမ္ထဲမွာ အေတာ္ေလး ညံသြားတယ္။ အေကာင္ တစ္ေကာင္ေကာင္ကို ညႇပ္မိလို႔ ႂကြက္ေထာင္ ေခ်ာက္က ျမည္တဲ့ အသံလိုပဲ။
လယ္သမားရဲ႕ မိန္းမက ဘာအေကာင္မ်ား မိသလဲလို႔ သိခ်င္ေဇာနဲ႔ ႂကြက္ေထာင္ေခ်ာက္ ရွိတဲ့ဆီ အတင္းကို ေျပးသြားတယ္။ အေမွာင္ထဲမွာ ဆိုေတာ့ အၿမီး ညပ္လို႔ ေဒါသ တေခ်ာင္းေခ်ာင္း ထြက္ေနတဲ့ ေႁမြကို မျမင္လိုက္မိဘူး။ အဲဒီေတာ့ အမ်ဳိးသမီးရဲ႕ ေျခေထာက္ကို ေႁမြေပါက္ခံ လုိက္ရေတာ့တယ္။
ေဆးကုသဖို႔အတြက္ လယ္သမားႀကီးဟာ သူ႔မိန္းမကို ေဆး႐ံု အျမန္ပို႔လိုက္ရတယ္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေႁမြဆိပ္ေၾကာင့္ အမ်ဳိးသမီးႀကီး အဖ်ားေတြ တက္ေနတယ္။
အဖ်ားတက္ေနတဲ့ လူနာကို အားရွိသြားေအာင္ လတ္ဆတ္တဲ့ ၾကက္စြတ္ျပဳပ္ လုပ္တိုက္ရတယ္ ဆိုတာ လူတိုင္း သိႏွင့္ၿပီးသားပါ။ ဒါနဲ႔ လယ္သမားႀကီး ဟာ ၾကက္စြတ္ျပဳပ္ လုပ္ဖို႔ လယ္ကြင္းထဲကို ဓါးတစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ ဆင္းသြားေလရဲ႕။
ဒါေပမယ့္ အမ်ဳိးသမီးႀကီးရဲ႕ ကိုယ္ပူရွိန္ဟာ မက်ဘဲ တက္ျမဲ တက္ေနေလရဲ႕။အိမ္နီးနားခ်င္းေတြ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြက လူနာလာေမးရင္း ေနေကာင္းေစဖို႔ နည္းလမ္းေကာင္းေတြ လာၿပီး ေဆြးေႏြးေပးၾကတယ္။ တေနကုန္ပဲ ဆိုပါေတာ့။
သူတို႔ေတြကို ေကၽြးဖို႔ ေမြးဖို႔ ၀က္သားကို ေဖာ္ရေတာ့တယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ အမ်ဳိးသမီးႀကီး ဘယ္လိုမွ မသက္သာႏုိင္ဘဲကြယ္လြန္သြား ရွာတယ္။ နာေရးမွာ လူအေတာ္မ်ားမ်ား အသုဘ႐ွဳ လာၾကတယ္။
လာသမွ်လူေတြကို ဧည့္ခံဖို႔ လယ္သမားႀကီး ခမ်ာ ေလာက္ငွေအာင္ အမဲသားဟင္းကို စီစဥ္ရေတာ့တယ္။.....
ကိုႂကြက္ကေတာ့ ျဖစ္သမွ် အားလံုးကို အက္ကြဲေနတဲ့ အုတ္နံရံၾကားကေန စိတ္ေသာကႀကီးစြာနဲ႔ပဲ ၾကည့္ေနမိေတာ့တယ္။
.............................................................................
ေနာင္တစ္ခ်ိန္ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္က ျပႆနာနဲ႔ ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့အခါငါနဲ႔မဆုိင္ပါဘူးလို႔ ေတြးလိုက္မိရင္ ... သတိရပါ။ က်ေနာ္တို႔ထဲက
တစ္ေယာက္ေယာက္ ဟာ ၿခိမ္းေျခာက္ ခံေနရၿပီ ဆုိရင္ အဲဒီ အႏၲရာယ္ဟာ က်ေနာ္တို႔အားလံုးအေပၚ က်ေရာက္လာတာပဲ။ တျခားသူူေတြ အေပၚမွာ မ်က္စိေဒါက္ေထာက္ၿပီးဂ႐ုတစိုက္ ရွိသင့္သလို တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္လည္း အားေပးၿပီး အစြမ္းကုန္ကူညီတတ္ဖို႔ လိုပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ အားလံုးဟာ ဘ၀လို႔ ေခၚတဲ့ ခရီးစဥ္ထဲက တစ္ေဖာင္တည္းစီး ခရီးသြားေဖာ္ခ်င္း အတူတူပါ။
ဒါကေတာ့ ေတာင္အာဖရိက ကႏိုဘယ္လ္ဆုရွင္ ဘုန္းေတာ္ၾကီး ဒက္စ္မြန္တူးတူးရဲ႕စကားပါ။ ေရွ႕ကပံုျပင္နဲ႔မတူေပမယ့္ မဆိုင္သလိုေနတဲ့သူေတြ အတြက္ဥပမာေပးရာမွာေတာ့ နီးစပ္မႈရိွပါတယ္။
"မတရားမႈတခုမွာ သင္ဟာ ၾကား(ဂ်ား) ေနတယ္ဆုိရင္ ... သင္ဟာ ဖိႏွိပ္သူဘက္က လုိက္ဖုိ႔ ေရြးခ်ယ္လုိက္တာနဲ႔ အတူတူဘဲ"
...................
ကဲ ...။ သေဘာတူႀကပါသလား ဗ်ာ..
...................
က်ဳပ္ဟာ လူဆိုးလူမိုက္ ေပါင္းစံုနဲ ့ ေပါင္းခဲ့ဘူးသူပါ။ မိုက္တာ၊ ဆုိးတာကုိ က်ဳပ္ လက္ခံႏိုင္တယ္ ။ ပက္စက္၊ ယုတ္မာတာ ကုိ ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္ဘူးဗ်ာ ။ေတြ ့ဆံုေဆြးေႏြးေရး ဆုိတာကို ႀကည့္ ၊ ဦးေအာင္ႀကည္ ကို ဆက္ဆံေရးဝန္ႀကီးခန္ ့တယ္။ တတိုင္းျပည္ လံုးမြဲသမ်ွ က်မ အျပစ္ပါရွင္ ဆိုျပီး အႏိုင္က်င့္ ဝန္ခံခိုင္းတယ္။ က်ဳပ္လုိေကာင္ကေတာ ့ နားေအးျပီးေရာ ျငိမ့္ခ်င္ျငိမ့္ မေပါ ့။ သီလသမာဓိ၊ ကိုယ့္က်င့္တရား၊ ခံယူခ်က္နဲ ့ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုႀကည္က သူ ့အေဖ ဂုဏ္ပ်က္ ေအာင္ အရူးေတြ ေျပာတုိင္း ဘယ္ေခါင္းျငိမ့္ ပါ့မလဲ ဗ်။
...............................................
ဘယ္ျပႆနာ မဆို လူလုိ ရွင္းရင္ အလြယ္ေလးပါဗ်ာ။
လုိလ်ွင္ႀကံဆ နည္းလမ္းရသတဲ ့ ဗ်ာ ့။ က်ဳပ္ ကုိယ္ေတြ ့ေလး ေျပာပါရေစ ။ က်ဳပ္မွာလည္း ႏွမေလး တေယာက္ရွိပါတယ္ ။ က်ဳပ္တုိ ့ ေမြးခ်င္းရွစ္ေယာက္မွာ အမတေယာက္ ညီမတေယာက္ သာပါေတာ ့ ဝိုင္းခ်စ္ႀကတာေပါ့ ဗ်ာ။ ေမာင္ဖြား ေတြ ဆိုေတာ ့ ႏွမေလးကို မေတာ္ တေရာ္ မျဖစ္ရေအာင္ ထိန္းရသေပါ့ဗ်ာ။
က်ဳပ္က အိမ္မွာ အထိုက္အေလ်ာက္ ႀသဇာေလး ရွိေတာ ့ ႏွမေလးကုိ သူမ်ားထက္ပုိ ဆိုမိ ေျပာမိသဗ်။ ဒါကို က်ဳပ္ႏွမက က်ဳပ္ရွိလို ့သူအိမ္ မွာ မေန ပါဘူး ဆိုသဗ်ာ၊ အိမ္ကေနထြက္ ထြက္သြားတယ္ ။ ေယာက္်ားေနာက္ လိုက္တာေတာ့ မဟုတ္ရွာပါဘူး ။ သူ ခင္ရာ သူငယ္ ခ်င္းေတြ အိမ္ ထြက္ထြက္ သြားတာ၊ သူ တခါ တခါ ထြက္သြားျပီ ဆိုရင္ က်ဳပ္မွာ ေခါင္းမီးကုိ ေတာက္လို ့။အရြယ္ကလည္း ႏွစ္ဆယ္ဝန္းက်င္ ဆိုေတာ ့က်ဳပ္လည္း လုိက္ရွာ ၊ ျပန္ထိန္း ၊ ဆူရ ပူရ ၊ တခါတခါ လည္း လက္ပါ ရသေပါ့။
ႏွစ္ခါသံုးခါ ျဖစ္လာေတာ ့ ဒီလုိေတာ ့ဆက္ျဖစ္လုိ ့ မသင့္ေခ်ဘူး ဆိုျပီး နည္းလမ္းရွာရေတာ့ တာေပါ ့ဗ်ာ။
..........................................
တကယ္ေတာ ့က်ဳပ္က က်ဳပ္ႏွမေလးကို ခ်စ္လြန္းလို ့ တင္းႀကပ္ေနတာဗ်။ မုန္းလို ့ မဟုတ္ဘူး ။ သူနားလည္မဲ ့နည္းကုိ က်ဳပ္စဥ္းစားမိတာနဲ ့ သူ ့ကုိ လုိက္ေခၚလာျပီးတဲ ့တေန ့ မွာ ႏွမေလးကုိ ဘာမွ ဆူတာပူတာ မလုပ္ပဲ ခံုမွာ အသာေလး ထုိင္ခိုင္းထားတယ္၊ ျပီးေတာ့ က်ဳပ္က ေလေအးေလးနဲ ့ ငါ့ညီမ .... ။ ကိုႀကီး က ငါ့ညီမ ကို မုန္းလို ့ ႏွိပ္စက္တယ္ လို ့ မ်ား ထင္ေနေရာ ့သလား ။ က်ဳပ္က အိမ္တိုင္ ကို လက္နဲ ့ဖက္ေပးလုိက္တယ္။ ေနာက္ က်ဳပ္ ေအာက္က ညီကုိ ေခၚျပီး မင္းငါ့ကုိ ႀကိဳးခုန္တဲ ့ ႀကိဳးနဲ ့ မညွာမတာသာ ရုိက္စမ္းကြာ ဆိုျပီး ခပ္ထန္ထန္ အမိန္ ့ေပးလုိက္တယ္။
.........................
က်ဳပ္ညီက လည္း က်ဳပ္ကုိ ေႀကာက္ရသူဆိုေတာ ့ ရုတ္တရက္ေတာ ့ က်ဳပ္ကုိ မရုိက္ရဲ ရွာ ဘူး ။ သံုးႀကိမ္ေလာက္ ခပ္ထန္ထန္ ေျပာမွ အသားကုန္ သံုးခ်က္စြတ္ရုိက္ျပီး မ်က္ရည္ စက္လက္နဲ ့ ထြက္သြားသဗ်ာ ။
က်ဳပ္လား ။ ေက်ာမွာ စုတ္ျပတ္ျပီး ေသြးတစက္စက္ က်လာေတာ ့တာပဲ ၊ နာေတာ ့နာ တယ္ ၊ က်ဳပ္ ဝမ္းမနည္းဘူး ၊ ဒီမွာတင္ က်ဳပ္ ႏွမေလးလည္း ငိုလိုက္တာ ႀကဴႀကဴကုိ ပါ လို ့ ၊ ေနာက္ ဆို အိမ္ က ထြက္ဘုိ ့ ေလသံေတာင္ မဟ ေတာ ့ဘူးဗ်ာ။ က်ဳပ္ တခြန္းေျပာလိုက္ တာနဲ ့ ျငိမ္ ပဲ။ ေဟာ .. ။အခု က်ဳပ္ အသက္ ငါးဆယ္ ဝန္းက်င္ က်ဳပ္ႏွမေလးကေလးဆယ္ ဝန္းက်င္ သံေယာဇဥ္ ႀကီးႀကတုန္း ပါဗ်ာ၊
ျပႆနာ ေအးဘို ့ဆိုတာ အားႀကီးသူက စ ျပီး ေလ်ာ ့ရတာ ဗ်။
လက္ရွိ အစုိးရမင္းမ်ား လုပ္ပံုဆုိ က်ဳပ္ႏွမေလးကုိ ပုဒ္မ ၁၀(က) နဲ ့ အိမ္ထဲပိတ္ထား ။ ခဏ အျပင္ထြက္ ဆိုျပီး လူမိုက္ငွား ရိုက္သတ္ ရမလို ျဖစ္မေန ဘူးလား၊
.........................
လူစိတ္မေမြး လုိ ့ကေတာ့ အစဥ္အလာ မေကာင္းႏိုင္ဘူးဗ်။
ရက္စက္မွဳအေပါင္း သရဖူေဆာင္းခဲ့တဲ ့ အစိုးရမင္းမ်ားရဲ ့ အစဥ္အလာ ဟာဘယ္တုံးက မွမေကာင္းခဲ့ပါဘူး။
ခုေခတ္လူငယ္ေတြ့ ႀကားဘူးသာရံုသာ ရွိျပီး မႀကံဳဘူးလိုက္တဲ ့ဦးေနဝင္းဆိုတာ ေနမဝင္ အာဏာရွင္ စာရင္းဝင္ခဲ့တာဗ်။ အခုလက္ရွိ အာဏာ အရွိဆံုး ဆို တဲ ့ ပုဂၢိဳလ္္ေတာင္ ဦးေနဝင္းေရွ ့မွာ ကုတ္ကုတ္ေလး ေနရသတဲ ့ဗ်ာ။ က်ဳပ္ ရမ္းသမ္းေျပာ တာမဟုတ္ရပါဘူး။ က်ဳပ္မိတ္ေဆြ ေထာက္လွမ္းေရး အရာရွိ ဗိုလ္မွဴးျမတ္ႏုိး ဆိုတဲ ့ ပုဂၢိဳလ္ ျပန္ေျပာျပတာပါ။ သူျမင္ခဲ ့တာက ေထာက္လွမ္းေရး အႀကီးအကဲ ေဟာင္း မ်က္မွန္ တင္ဦး အသုဘမွာတဲ ့။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး ဆိုတာ ဦးေနဝင္းေရွ ့မွာ ေႀကာင္ေရွ ့ေရာက္တဲ ့ ႀကြက္လုိ ကုပ္ကုပ္ ကေလး ဆုိပဲ။ေဟာ..။ အဲဒီ ေနမဝင္ အာဏာရွင္ ဦးေနဝင္း ေသ ေတာ့ အသုဘ လုိက္ပို ့တာ ဆယ့္ခြန္ ႏွစ္ေယာက္ပဲ ရွိသတဲ ့။မေသခင္ လည္း သူ ့ေျမးေတြ ေသဒါဏ္ အမိန္ ့ေပးခံရတာကုိ ႀကံဳသြားရေသးဗ်ာ။
............................................
သူ ့ေနာက္ မွာ ကေလးလူႀကီး မက်န္ မဲမဲျမင္ စြတ္ပစ္ခိုင္း(I SAVE BURMA) ဆိုျပီး အာဏာသိမ္းခဲ ့တဲ ့ ေမာင္ ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး ဆုိတဲ ့ ရာထူးကို စထြင္ျပီး ပုခံုးေပၚ စထြင္ျပီး တပ္ခဲ့တဲ ့ ဦးေစာေမာင္ လည္း စိတ္မႏွံ ့ဘူး အေျပာခံရျပီး ျပဳတ္သြားရွာတာပဲ ဗ်ာ။ျပဳတ္ျပီး မႀကာခင္ လူမသိသူမသိ ေသရရွာ သဗ်ာ၊ သူ ့ ကိုယ္ရံေတာ္ ျမန္မာ့လက္ေရြးစင္ ေဘာလံုး သမားေဟာင္း က်ဳပ္နဲ ့ေသာက္ေဖာ္ ေသာက္ဖက္ ျဖစ္ခဲ့ဘူး တဲ ့ ဗိုလ္ႀကီးတင္ေအး ေျပာတာ ေတာ ့ ရူးတာမဟုတ္ဘူး၊ဟသာၤကုိးေသာင္းဇာတ္ ဆိုပဲ ။
ကိုတင္ေအးတို ့ ကုိျမတ္ႏိုး တုိ ့လည္း အပင္လဲ အကိုင္းထင္းျဖစ္ ဇာတ္ပဲေပါ့ ဗ်ာ။
..............................................
ဒါတင္ ဘယ္ကမလဲ ေမာင္ရယ္။ က်ဳပ္တို ့ေခတ္က လ်ွမ္းလ်ွမ္းေတာက္ တန္ခိုးထြား ခဲ ့ႀက တဲ့ သမတႀကီးေတြျဖစ္တဲ့ ဦးစန္းယု ၊ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္ ၊ဦးစိန္လြင္၊ ကာကြယ္ေရး ဦးစီး ခ်ဳပ္အျဖစ္တာဝန္ယူသြားတဲ့ သူရ ေက်ာ္ထင္၊ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးေမာင္ေမာင္ခ ..ခမ်ာတို ့ မွာ လည္း ဘယ္လို အေလာင္း ေျမက်သြားႀက မွန္းေတာင္ မသိလုိက္ရပါဘူး။
..............................................
ေထာက္လွမ္းေရး မွဴးခ်ဳပ္ ၊ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဆိုတဲ ့ ေမာင္ေကာ အခု ဘာျဖစ္သြားသလဲ။ တီဗြီ မင္းသား လုိ ့အေခၚခံခဲ ့ရတဲ ့သူ ့ခမ်ာလည္း စိတ္ေထာင္း ကုိယ္ေႀက မုတ္ဆိတ္က်င္စြယ္ ဗလေပြနဲ ့ေရႊတိဂံု ဘုရားေပၚ ပုတီး တက္စိပ္ ခ်င္တာ ေတာင္ ခြင့္ျပဳမိန္ ့နဲ ့ အေစာင့္အႀကပ္ နဲ ့ ဆိုပဲဗ်ာ။
ထာဝရအာဏာ လိုခ်င္သူေတြရဲ ့အစဥ္အလာဆိုးႀကီး ဟာ လယ္ျပင္က ဆင္ေျခရာပဲဗ်ာ။
.........................................
စစ္ဝါဒ ျမန္မာျပည္မွာ ခ်ဳပ္ျငိမ္း သြားဘုိ ့စစ္ဝတ္စံု ဝတ္ျပီး အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ယႏၱရား မွာ လူတြင္က်ယ္ ဝင္လုပ္ေနတဲ ့ စံနစ္ႀကီး ေပ်ာက္သြားဘုိ ့ ျမန္မာျပည္ သားတိုင္း အပၸမာေဒန ၊သမၼာေဒထ မွ ျဖစ္ေတာ့ မဗ်ဳိ ့။
က်ဳပ္တို ့လက္ရွိ ျမန္မာမင္းမ်ား အသက္သြင္းဘုိ ့ ႀကိဳးစားေနဆဲ ကမၻာေပၚမွာ ေခတ္မစားေတာ့ တဲ ့ နာဇီစစ္ဝါဒဟာ နယ္ဆင္မင္ဒဲလား သမတ ျဖစ္သြား ခဲ့တဲ ့ ေခတ္ႀကီး မွာ မလြဲမေသြ က်ဆံုးရမယ္ ဆိုတာေတာ့ ယံုေစခ်င္သဗ်ာ။ ဒါမွ မဟုတ္ရင္လည္း သံဃာေတာင္ မခ်န္တဲ ့ ေမာင္ေတြ နတ္ျပည္နိဗၺာန္ ေရာက္တယ္ လုိ ့သာ ယံုစရာလမ္း ရွိေတာ့ သဗ်။
ျမန္မာျပည္ႀကီး လြတ္ေျမာက္ဘုိ ့ ၊ဒီမိုကေရစီ ရဘို ့ဆိုတာ ေဝဘူဆရာေတာ္ႀကီးေဟာတဲ ့ တရားရွာနည္း အတိုင္းသာ က်င့္ႏုိင္ရင္ အလြယ္ေလး ပါဗ်ာ။ ေဝဘူဆရာေတာ္ႀကီး က တရားဘယ္လို ရွာခိုင္းတယ္ ဆိုတာ ဖတ္သာႀကည့္ေပေတာ ့ဗ်ဳိ ့။
ေဝဘူဆရာေတာ္(ေမး)။ ။ အခုဒကာ၊ ဒကာမႀကီးမ်ားဟာ အခုလို တဆက္တည္း ပါေအာင္ အခ်ိန္တိုင္း အခ်ိန္တုိင္း လုပ္ႀကရဲ ့လား။
ဒကာ၊ဒကာမ(ေျဖ)။ ။ အခ်ိန္တိုင္း အခ်ိန္တိုင္း ပါေအာင္ လုပ္ႀကပါျပီ ဘုရား။
ေမး။ ။ ဘယ္ေနရာမွ မလပ္ဘူးလား။
ေျဖ။ ။ လပ္တဲ့ ေနရာလည္း ရွိပါလိမ့္ မယ္ ဘုရား။
ေမး။ ။ ဘယ္ေလာက္မ်ားလုိေနပါလိမ့္။
ေျဖ။ ။ လိုေနတာကေတာ့ ျဖင့္ အမ်ားႀကီး ထင္ပါရဲ ့ဘုရား။
ေမး။ ။ အခုလုပ္ႀကျပီ ဆိုျပီးေတာ့ လိုေနတာ အမ်ားႀကီး ဆိုျပန္ျပီ။ ကဲဗ်ာ။ တပိႆာမွာ ဘယ္ေလာက္လုိေန သလဲ ။
ေျဖ။ ။ တပိႆာမွာ တပိႆာပဲ လိုေနပါတယ္ ဘုရား။
ေမး။ ။ ဒါျဖင္ ့ နည္းနည္းပဲ လုိပါေတာ့လား။
ေျဖ။ ။ တပည့္ေတာ္ တို ့က ပါးစပ္ကသာ လုပ္ေနႀကတာပါ ဘုရား။
ေဝဘူဆရာေတာ္။ ။ လုပ္ႀကဗ်ာ ့။ ဘယ္ကစ လုပ္ရမလဲဆိုရင္ ကုိယ့္အိမ္က စျပီးလုပ္ႀက။ အိမ္နီးနားခ်င္း မပါခ်င္ေနေပ့ေစ။ ကုိယ့္အိမ္က စျပီး လုပ္ႀက။ ဟုတ္ရဲ ့လား။
..............................................
ကဲ ေတြ ့ လား။ ဒီနည္းအတိုင္းသာ က်ဳပ္တုိ ့အားလံုးလုပ္ႏိုင္ႀကရင္ ဒီမိုကေရစီ ဆိုတာတင္မကဘူး။ မဟာပထဝီ ေျမႀကီးပါ အုိးထိန္းစက္လို လည္သြား ပါလိမ့္ မယ္ဗ်ာ။
စႀကၤာဝဠာတုိက္တေသာင္းက အက္ကြဲ မည္ဟည္း သံေတြ ေပၚထြက္လာပါလိမ့္မယ္ ဗ်ာ။
ကိုမင္းဒင္ blog မွရယူပါသည္။ ေလးစားလွ်က္ပါ ကိုမင္းဒင္။
က်ဳပ္လည္း ငယ္ရြယ္ ႏုပ်ဳိစဥ္ကေတာ့ မိုးကိုခ်ည္း ဒူးနဲ ့ တုိက္ခဲ့ တာကလား။ တုိက္ခဲ ့ သမွ မုိးနဲ ့ဒူးနဲ ့ တုိက္သံ တိန္တိန္ နဲ ့ စိန္ေဗဒါႀကီး လက္သံ လိုေတာင္ေန ေသး။ အရြယ္ေလး ရလာေတာ့ ဒူးကုိအနားေပး မဂ္တရား ဖိုလ္တရားေလးနဲ ့ေနမယ္ ႀကံပါတယ္ ၊ ေနလို ့မရ ဘူးဗ်ာ ။ တခါတခါ စိတ္ထဲ မွာ.... ဟယ္လုိ ..ဟယ္လို.. ဘင္လာဒင္ ၊အိုင္အမ္ မင္းဒင္ ၊အုိင္နိ ယူဝါ ဟဲ့လ္ပ၊ ေတာင္ ရြတ္မိတဲ ့ အထိ ။
....................................
က်ဳပ္တေယာက္တည္း ေနမရတာ မဟုတ္ဘူး ဗ်။ ျမန္မာလူမ်ဳိး လူစိတ္ရွိတဲ ့သူတုိင္း ကိုေန မရေအာင္ျဖစ္ေနတာ ။ က်ဳပ္အသိ ရွိရွိသမ်ွ ပညာတတ္ေတြေကာ ကူလီေတြ ပါ ေသနတ္ ရွိလား လွမ္းလွမ္းေမးေနျပီ။တကယ့္ကုိ လူယဥ္ေက်း ပညာတတ္ အဂၤလန္က က်ဳပ္မိတ္ေဆြ တေယာက္ ဆို မခံသာလြန္းလုိ ့ထင္ပါ ့။ စစ္အစုိးရ ဆိုတဲ့ ေကာင္ေတြ ကုလားထုိင္ သြားထိလို ့ကေတာ ့ ဘုန္းေတာ္ႀကီး ေတြ ပါမက်န္ေအာင္ ရိုက္သတ္၊ သူ ့ႏွမ ဟဝွာျပဳ မိတာထက္ဆိုး တယ္ ဆုိတဲ ့ ခပ္ရုိင္းရုိင္း စကားေတြေတာင္ ပါလာသဗ်ာ။
ဘယ္ေနလို ့ရႀကပါ့ မလဲ ဗ်။ ျမန္မာမင္းမ်ား ရက္စက္ပံု ကမ္းကုန္လြန္းလို ့။အစုိးရမင္းမ်ားက ရံုးပိတ္ရက္ေတာင္ မနားပဲ တက္တက္ႀကြႀကြ ကုိ ေထာင္ခ်ပြဲႀကီး ဝွဲခ်ီးက်င္းပေနတုန္းပဲဗ်ဳိ ့ ။ ၆၅ ႏွစ္ စီးရီးက မျပီးေသးဘူးဗ်။ မင္းကုိႏိုင္၊ ကိုကုိႀကီး ၊ကိုေဌးႀကြယ္ အပါအဝင္ ေနာက္ထပ္ ကုိးဦးကုိလည္း ရဲေဘာ္မ်ားနဲ ့သာတူညီမ်ွ ၆၅ ႏွစ္ပါပဲတဲ ့။ ဒါလည္း ပုဒ္မေတြက ကမၻာကုန္ က်ယ္သေရြ ့ က်န္ေနေသးသတဲ ့ ဗ်ာ။ က်န္တဲ့ အေယာက္ေလးဆယ္ နီးပါးလည္း အသီးသီး အႆက အႆက ေထာင္ဒါဏ္ေတြ ရေနႀကတုန္း ဗ်ာ။ ျမန္မာျပည္ႀကီး တိုးတက္ႀကီး ပြား ေစခ်င္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္မွန္သမ်ွ ေထာင္ထဲဝင္ေနႀက ဆုိတဲ ့ ေပၚလစီ ပါလားဗ်ာ။
....................................
မေျပာခ်င္လို ့ ေရငံုေနတာ ဗ်။
တုိင္းျပည္ကသာ ျဖဴကာဖ်ာကာ က်ေနတာ ၊ အစုိးရမင္းမ်ားက နန္းေတာ္ႀကီး ေတြထဲမွာ တေန ့ ဟင္းဆယ့္ေျခာက္မ်ဳိးနဲ ့စားေနတာ က်ဳပ္က သိေနတယ္။ ျဖီးတယ္ မထင္နဲ ့။ အတိအက်ေျပာတာ ။ က်ဳပ္မိတ္ေဆြ ဗိုလ္မွဴးေဟာင္းတေယာက္ လြန္ခဲ့တဲ ့ ႏွစ္လကပဲ ျမန္မာျပည္ရဲ ့ဒုတိယ အႀကီးဆံုး ေခါင္းေဆာင္အိမ္ကုိ ေရာက္ခဲ့ေသးတယ္ ဗ်။
ေနျပည္ေတာ္ အဝင္လမ္းမႀကီး ရဲ ့ ညာဖက္ျခမ္းက ဝန္ႀကီးဌာန ရံုးေတြ ၊ဘယ္ဘက္ျခမ္း က အစုိးရမင္းမ်ား ရဲ ့စံနန္းေတာ္ေတြတဲ့ ၊နန္္းေတာ္ေတြ အဝင္ လမ္း အဝမွာ လကၼတစ္ရာ ဧရာမ တီဗြီေတြ တပ္ထားျပီး ရုပ္ေကာ အသံပါ ဖမ္းထားသတဲ ့။ စီးလာတဲ ့ကားေတြ အျပင္မွာ ထားခဲ ့ရတယ္။ ေဂါက္ကြင္းမွာ သံုးတဲ ့ ကားေသးေလး(GOLF BUGGY)ေတြနဲ ့ လာႀကိဳတာ လိုက္သြားရသတဲ့ ။
ေဆြစဥ္မ်ဳိးဆက္ခ်မ္းသာလာတဲ ့ က်ဳပ္မိတ္ေဆြေတာင္ နန္းေတာ္ႀကီးကို ႀကည့္ျပီး မွင္တက္မိ သြားသတဲ ့။ သူပါ အဲဒီနန္းေတာ္မွာ ထမင္းတနပ္စားခဲ့တာ ဟင္း ဆယ့္ေျခာက္မ်ဳိးဆုိပဲ၊ က်ဳပ္ကုိလည္း တရားေဟာသြားေလရဲ ့။ ကိုမင္းဒင္ စိတ္သာခ် ။ ဒီလုိ နန္းေတာ္မ်ဳိးက ထြက္ေတာ္မူ၊ ဖယ္ခြာေပးဘုိ ့ဆိုတာ အိပ္မက္ေတာင္ မမက္ပါနဲ ့ေတာ့ တဲ့ ။
............................................
က်ဳပ္လည္း စိတ္ထဲ ခပ္ခ်ဥ္ခ်ဥ္ ရွိတာနဲ ့.... ဦးေရႊြေအာင္.. ေရးတဲ့ ၁၉၄၄ ခုႏွစ္ ထုတ္ မဏိေဇာတ ဘာသာေရး မဂၢဇင္း အတြဲ (၁)၊ အမွတ္(၂) ၊ ဗုဒၶဝါဒ ေပၚထြန္းျခင္း (၂) ထဲက စာသား တခ်ဳိ ့ လွန္ျပလိုက္မိတယ္၊ အဲဒီ စာပုိဒ္မွာ .... ။
... ေလာက၌ အျမဲထာဝရ အခိုင္အမာ အေနျဖင့္ တစံုတခု ရွိသည္ဟု ယူျခင္းသည္ အျမင္မွား ျဖစ္၏။ ထိုအျမင္မွားသည္ ဘဝခရီး၌ သံသရာ၏ ဆြဲအား ျဖစ္၏။ ဆိုဆြဲအား ကုိ ဖယ္ရွားအပ္၏။
ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ား အေနျဖင့္ ေလာက၌ အခိုင္အမာ အျမဲထာဝရ တည္ရွိေနေသာ တစ္စံုတခု ဟူသည္ မရွိဟု ေျပာဆုိသူ မ်ားပါ၏။သုိ ့ရာတြင္ ေျပာဆို သည့္အတုိင္း ယံုႀကည္သူကား နည္းပါးေလ၏။ ထို ့ေႀကာင့္ မိမိတို ့၏ ဘဝမွတ္တမ္းကုိ ကမၻာတည္သေရြ ့ တည္ေအာင္ဟူေသာ ရည္ရြယ္ ခ်က္ျဖင့္ အားထုတ္ျခင္း ျဖစ္၏။ မတည္ပဲ ပ်က္ကာမွ ပ်က္ေရာ ၊ကမၻာတည္သေရြ ့တည္ေအာင္ ဟူေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ အားထုတ္သည္ကေတာ ့ အမွန္၊
ထိုသုိ ့ ကမၻာတည္သေရြ ့တည္ေအာင္ ဟူေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ အားထုတ္ျခင္းကာ ဘဝ တဏွာသာ ျဖစ္၏။ ဘဝတဏွာသည္ သႆတ ဒိ႒ိ ႏွင့္ ယွဥ္၏။ ထို ့ေႀကာင့္ ယင္းကုိ အျမင္မွား ဟူ၍ ဆိုရ၏။
အမွန္အားျဖင့္ ဤေလာက၌ ကာလမွ လြတ္ေသာ တစံုတရာ ဟူ၍ မရွိ။ ကာလမွ လြတ္ေသာ အရာဟူ၍ နိဗၺာန္သာ ရွိ၏။ နိဗၺာန္သာ ကာလ၏ အရွိန္အဝါမွ လြတ္၏။ ထုိ ့ ေႀကာင့္ နိဗၺာန္သာ အစဥ္အျမဲ တည္ရွိနုိင္၏။ နိဗၺာန္မွတပါး ကာလမွ အလြတ္ တစ္စံုတစ္ရာ ဟူ၍ မရွိေကာင္းေသာေႀကာင့္ အရာဝတၳဳ ဟူသမ်ွတုိ ့သည္ သက္ရွိျဖစ္ေစ၊ သက္မဲ့ ျဖစ္ေစ၊ တစ္ခုေသာ အခ်ိန္တြင္ ျဖစ္၍ တစ္ခုေသာ အခ်ိန္တြင္ ပ်က္ရမည္ကား ဓမၼတာ ျဖစ္၏။...
လုိ ့ေရးထားသဗ်ာ။
.....................................
ျမန္မာျပည္ႀကီး ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ ငါ့ဘာမွ မျဖစ္သေရြ ့၊ ေအးေအးေနမယ္ ဆိုတဲ ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ အတြက္ လည္း တရားလက္ေဆာင္ပါးခ်င္ေသးတယ္ ဗ်ာ။ ေစာေစာ က ဆရာဦးေရႊြေအာင္
ရဲ ့ ေဆာင္းးပါး ပါပဲဗ်ာ။
ေလာကတြင္ အတၱဟိတ လည္း ရွိ၏။ ပရဟိတ လည္း ရွိ၏၊။ အတၱဟိတ သက္သက္ကုိ ေဆာင္ရြက္သူလည္း ရွိ၏။အစြန္းေရာက္ ျဖစ္၏။ ပရဟိတ ကုိေဆာင္ရြက္သူသည္လည္း အစြန္းေရာက္ ျဖစ္၏ ။
အမွန္အားျဖင့္ လူဟူသည္ အတၱဟိတကိုလည္း ေဆာင္ရြက္ရ၏။ ပရဟိတ ကိုလည္း ေဆာင္ရြက္ ရ၏။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အတၱဟိတ ႏွင့္ ပရဟိတၱ ႏွစ္မ်ဳိးစလံုးကုိ ေဆာင္ရြက္ သူ ျဖစ္၏။ ျမတ္စြာဘုရား၏ က်င့္စဥ္မွာလည္း အတၱဟိတ ႏွင့္ ပရဟိတ ႏွစ္မ်ဳိးလံုးကုိ ေဆာင္ရြက္ျခင္း ျဖစ္၏။ ႏွစ္မ်ဳိးလံုးကုိ ေဆာင္ရြက္မွ မဇၥ်ိမ ပဋိပဒါ က်ေလ၏ ... တဲ ့ ။
..............................
ဓမၼေႀကာင္းကုိ နားမဝင္ႏုိင္သူမ်ား ကိုထိုက္ဘေလာ့ ဂ္ မွာ တင္ဘူးတဲ့ ပံုျပင္ေလး ကို ဖတ္ေစ့ခ်င္သဗ်ာ..
.........................
ႀကြက္ေထာင္ေခ်ာက္.... တဲ ့။
ႀကြက္ဟာ အက္ကြဲေနတဲ ့ အုတ္နံရံႀကားကေန လယ္သမား လင္မယား အထုပ္တထုပ္ ေျဖ ေနတာ ကုိ စိတ္ဝင္တစား ႀကည့္ေနေလရဲ ့။ အထဲမွာ ဘာမုန္ ့မ်ားပါမလဲ လို ့ ေမ်ွာ္တလင့္ လင့္ နဲ ့ ႀကည့္ေနတယ္။ ဒါေပမဲ ့ စိတ္ပ်က္စြာ ေတြ ့လုိက္ရတာက ႀကြက္ေထာင္ေခ်ာက္တခု ။ လယ္သမားႀကီးဟာ တစ္ေနရာမွာ သြားခ်ထားလုိက္တယ္။ ဒါကုိ ျမင္လုိက္တဲ ့ ႀကြက္ဟာ အသားကုန္ေအာ္ျပီး လယ္ကြင္းထဲကုိ ေျပးထြက္သြားတယ္။ အားလံုးသိေစခ်င္လို ့ အသိေပး တဲ ့ သေဘာေပါ့။
အိမ္ထဲမွာ ႀကြက္ေထာင္ေခ်ာက္ တစ္ခု ရွိတယ္ဗ်ဳိ ့၊ အိမ္ထဲမွာ ႀကြက္ေထာင္ေခ်ာက္ တစ္ခု ရွိတယ္ ဗ်ဳိ ့။
ေျမႀကီးကို ေျခေထာက္နဲ ့ ယက္ျပီး အစာရွာေနတဲ ့ ႀကက္ဖႀကီးက ေခါင္းေမာ္ႀကည့္ျပီး စိတ္ပ်က္တဲ ့ ေလသံနဲ ့ေျပာလုိက္တယ္။ ေအာ္ .. ကိုႀကြက္ရယ္ ။ မင္းအတြက္ေတာ ့ ေသတြင္းပဲလုိ ့ငါေျပာလုိ ့ ရတယ္။ ဒါေပမဲ ့ ငါ့အတြက္ေတာ့ အလကားပါ။ဘာမွ မဟုတ္တဲ့ ကိစၥ ေခါင္းလာ မရွဳပ္ပါနဲ ့ကြာ။
ႀကြက္ က ဝက္ဘက္ကို လွည့္ျပီး အိမ္ထဲမွာ ႀကြက္ေထာင္ေခ်ာက္ တစ္ခု ရွိတယ္ ဗ် လုိ ့ ေျပာလိုက္တယ္။ ဝက္က ကရုဏာသက္တဲ ့ မ်က္ႏွာေပးနဲ ့ ႀကည့္ျပီး ေျပာလိုက္တာက .. အေတာ္ေလးကို စိတ္မေကာင္းပါဘူး ဗ်ာ။ တကယ့္ေတာ ့က်ေနာ္ ့အေနနဲ ့ ခင္ဗ်ားကုိ ဆုေတာင္းေပးရံု ကလြဲလို ့ ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ပါဘူး။ ေသခ်ာတာတခု ကေတာ ့ ခင္ဗ်ား အတြက္ ဆုေတာင္းေပးေနပါတယ္။
ႀကြက္က ႏြားဘက္ကုိ လွည္ျ့ပီး အိမ္ထဲမွာ ႀကြက္ေထာင္ေခ်ာက္တစ္ခု ရွိတဲ ့ အေႀကာင္း ထပ္ေျပာလုိက္တယ္။ ႏြားက ..... ဝိုး ဝိုး... ။ဝမ္းနည္းပါတယ္ဗ်ာ။ ဒါေပမဲ ့ က်ေနာ္ ့ ႏွာေခါင္း ကုိေတာ ့ ညွပ္စရာအေႀကာင္းမရွိဘူးေလ လို ့ျပန္ေျပာလုိက္တယ္။
.................................
ဒီလုိနဲ႔ ႂကြက္ဟာ စိတ္ပ်က္အားငယ္စြာနဲ႔ ေခါင္းငိုက္စိုက္ၿပီး အိမ္ထဲကိုျပန္၀င္လာခဲ့တယ္။ ေအာ္ ... လယ္သမားႀကီးရဲ႕ ႂကြက္ေထာင္ေခ်ာက္ ကို ငါတစ္ေကာင္တည္း ရင္ဆိုင္ရေတာ့မွာ ပါလား။
တစ္ညေတာ့ "ေျဗာင္း" ဆိုတဲ့ အသံက အိမ္ထဲမွာ အေတာ္ေလး ညံသြားတယ္။ အေကာင္ တစ္ေကာင္ေကာင္ကို ညႇပ္မိလို႔ ႂကြက္ေထာင္ ေခ်ာက္က ျမည္တဲ့ အသံလိုပဲ။
လယ္သမားရဲ႕ မိန္းမက ဘာအေကာင္မ်ား မိသလဲလို႔ သိခ်င္ေဇာနဲ႔ ႂကြက္ေထာင္ေခ်ာက္ ရွိတဲ့ဆီ အတင္းကို ေျပးသြားတယ္။ အေမွာင္ထဲမွာ ဆိုေတာ့ အၿမီး ညပ္လို႔ ေဒါသ တေခ်ာင္းေခ်ာင္း ထြက္ေနတဲ့ ေႁမြကို မျမင္လိုက္မိဘူး။ အဲဒီေတာ့ အမ်ဳိးသမီးရဲ႕ ေျခေထာက္ကို ေႁမြေပါက္ခံ လုိက္ရေတာ့တယ္။
ေဆးကုသဖို႔အတြက္ လယ္သမားႀကီးဟာ သူ႔မိန္းမကို ေဆး႐ံု အျမန္ပို႔လိုက္ရတယ္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေႁမြဆိပ္ေၾကာင့္ အမ်ဳိးသမီးႀကီး အဖ်ားေတြ တက္ေနတယ္။
အဖ်ားတက္ေနတဲ့ လူနာကို အားရွိသြားေအာင္ လတ္ဆတ္တဲ့ ၾကက္စြတ္ျပဳပ္ လုပ္တိုက္ရတယ္ ဆိုတာ လူတိုင္း သိႏွင့္ၿပီးသားပါ။ ဒါနဲ႔ လယ္သမားႀကီး ဟာ ၾကက္စြတ္ျပဳပ္ လုပ္ဖို႔ လယ္ကြင္းထဲကို ဓါးတစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ ဆင္းသြားေလရဲ႕။
ဒါေပမယ့္ အမ်ဳိးသမီးႀကီးရဲ႕ ကိုယ္ပူရွိန္ဟာ မက်ဘဲ တက္ျမဲ တက္ေနေလရဲ႕။အိမ္နီးနားခ်င္းေတြ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြက လူနာလာေမးရင္း ေနေကာင္းေစဖို႔ နည္းလမ္းေကာင္းေတြ လာၿပီး ေဆြးေႏြးေပးၾကတယ္။ တေနကုန္ပဲ ဆိုပါေတာ့။
သူတို႔ေတြကို ေကၽြးဖို႔ ေမြးဖို႔ ၀က္သားကို ေဖာ္ရေတာ့တယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ အမ်ဳိးသမီးႀကီး ဘယ္လိုမွ မသက္သာႏုိင္ဘဲကြယ္လြန္သြား ရွာတယ္။ နာေရးမွာ လူအေတာ္မ်ားမ်ား အသုဘ႐ွဳ လာၾကတယ္။
လာသမွ်လူေတြကို ဧည့္ခံဖို႔ လယ္သမားႀကီး ခမ်ာ ေလာက္ငွေအာင္ အမဲသားဟင္းကို စီစဥ္ရေတာ့တယ္။.....
ကိုႂကြက္ကေတာ့ ျဖစ္သမွ် အားလံုးကို အက္ကြဲေနတဲ့ အုတ္နံရံၾကားကေန စိတ္ေသာကႀကီးစြာနဲ႔ပဲ ၾကည့္ေနမိေတာ့တယ္။
.............................................................................
ေနာင္တစ္ခ်ိန္ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္က ျပႆနာနဲ႔ ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့အခါငါနဲ႔မဆုိင္ပါဘူးလို႔ ေတြးလိုက္မိရင္ ... သတိရပါ။ က်ေနာ္တို႔ထဲက
တစ္ေယာက္ေယာက္ ဟာ ၿခိမ္းေျခာက္ ခံေနရၿပီ ဆုိရင္ အဲဒီ အႏၲရာယ္ဟာ က်ေနာ္တို႔အားလံုးအေပၚ က်ေရာက္လာတာပဲ။ တျခားသူူေတြ အေပၚမွာ မ်က္စိေဒါက္ေထာက္ၿပီးဂ႐ုတစိုက္ ရွိသင့္သလို တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္လည္း အားေပးၿပီး အစြမ္းကုန္ကူညီတတ္ဖို႔ လိုပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ အားလံုးဟာ ဘ၀လို႔ ေခၚတဲ့ ခရီးစဥ္ထဲက တစ္ေဖာင္တည္းစီး ခရီးသြားေဖာ္ခ်င္း အတူတူပါ။
ဒါကေတာ့ ေတာင္အာဖရိက ကႏိုဘယ္လ္ဆုရွင္ ဘုန္းေတာ္ၾကီး ဒက္စ္မြန္တူးတူးရဲ႕စကားပါ။ ေရွ႕ကပံုျပင္နဲ႔မတူေပမယ့္ မဆိုင္သလိုေနတဲ့သူေတြ အတြက္ဥပမာေပးရာမွာေတာ့ နီးစပ္မႈရိွပါတယ္။
"မတရားမႈတခုမွာ သင္ဟာ ၾကား(ဂ်ား) ေနတယ္ဆုိရင္ ... သင္ဟာ ဖိႏွိပ္သူဘက္က လုိက္ဖုိ႔ ေရြးခ်ယ္လုိက္တာနဲ႔ အတူတူဘဲ"
...................
ကဲ ...။ သေဘာတူႀကပါသလား ဗ်ာ..
...................
က်ဳပ္ဟာ လူဆိုးလူမိုက္ ေပါင္းစံုနဲ ့ ေပါင္းခဲ့ဘူးသူပါ။ မိုက္တာ၊ ဆုိးတာကုိ က်ဳပ္ လက္ခံႏိုင္တယ္ ။ ပက္စက္၊ ယုတ္မာတာ ကုိ ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္ဘူးဗ်ာ ။ေတြ ့ဆံုေဆြးေႏြးေရး ဆုိတာကို ႀကည့္ ၊ ဦးေအာင္ႀကည္ ကို ဆက္ဆံေရးဝန္ႀကီးခန္ ့တယ္။ တတိုင္းျပည္ လံုးမြဲသမ်ွ က်မ အျပစ္ပါရွင္ ဆိုျပီး အႏိုင္က်င့္ ဝန္ခံခိုင္းတယ္။ က်ဳပ္လုိေကာင္ကေတာ ့ နားေအးျပီးေရာ ျငိမ့္ခ်င္ျငိမ့္ မေပါ ့။ သီလသမာဓိ၊ ကိုယ့္က်င့္တရား၊ ခံယူခ်က္နဲ ့ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုႀကည္က သူ ့အေဖ ဂုဏ္ပ်က္ ေအာင္ အရူးေတြ ေျပာတုိင္း ဘယ္ေခါင္းျငိမ့္ ပါ့မလဲ ဗ်။
...............................................
ဘယ္ျပႆနာ မဆို လူလုိ ရွင္းရင္ အလြယ္ေလးပါဗ်ာ။
လုိလ်ွင္ႀကံဆ နည္းလမ္းရသတဲ ့ ဗ်ာ ့။ က်ဳပ္ ကုိယ္ေတြ ့ေလး ေျပာပါရေစ ။ က်ဳပ္မွာလည္း ႏွမေလး တေယာက္ရွိပါတယ္ ။ က်ဳပ္တုိ ့ ေမြးခ်င္းရွစ္ေယာက္မွာ အမတေယာက္ ညီမတေယာက္ သာပါေတာ ့ ဝိုင္းခ်စ္ႀကတာေပါ့ ဗ်ာ။ ေမာင္ဖြား ေတြ ဆိုေတာ ့ ႏွမေလးကို မေတာ္ တေရာ္ မျဖစ္ရေအာင္ ထိန္းရသေပါ့ဗ်ာ။
က်ဳပ္က အိမ္မွာ အထိုက္အေလ်ာက္ ႀသဇာေလး ရွိေတာ ့ ႏွမေလးကုိ သူမ်ားထက္ပုိ ဆိုမိ ေျပာမိသဗ်။ ဒါကို က်ဳပ္ႏွမက က်ဳပ္ရွိလို ့သူအိမ္ မွာ မေန ပါဘူး ဆိုသဗ်ာ၊ အိမ္ကေနထြက္ ထြက္သြားတယ္ ။ ေယာက္်ားေနာက္ လိုက္တာေတာ့ မဟုတ္ရွာပါဘူး ။ သူ ခင္ရာ သူငယ္ ခ်င္းေတြ အိမ္ ထြက္ထြက္ သြားတာ၊ သူ တခါ တခါ ထြက္သြားျပီ ဆိုရင္ က်ဳပ္မွာ ေခါင္းမီးကုိ ေတာက္လို ့။အရြယ္ကလည္း ႏွစ္ဆယ္ဝန္းက်င္ ဆိုေတာ ့က်ဳပ္လည္း လုိက္ရွာ ၊ ျပန္ထိန္း ၊ ဆူရ ပူရ ၊ တခါတခါ လည္း လက္ပါ ရသေပါ့။
ႏွစ္ခါသံုးခါ ျဖစ္လာေတာ ့ ဒီလုိေတာ ့ဆက္ျဖစ္လုိ ့ မသင့္ေခ်ဘူး ဆိုျပီး နည္းလမ္းရွာရေတာ့ တာေပါ ့ဗ်ာ။
..........................................
တကယ္ေတာ ့က်ဳပ္က က်ဳပ္ႏွမေလးကို ခ်စ္လြန္းလို ့ တင္းႀကပ္ေနတာဗ်။ မုန္းလို ့ မဟုတ္ဘူး ။ သူနားလည္မဲ ့နည္းကုိ က်ဳပ္စဥ္းစားမိတာနဲ ့ သူ ့ကုိ လုိက္ေခၚလာျပီးတဲ ့တေန ့ မွာ ႏွမေလးကုိ ဘာမွ ဆူတာပူတာ မလုပ္ပဲ ခံုမွာ အသာေလး ထုိင္ခိုင္းထားတယ္၊ ျပီးေတာ့ က်ဳပ္က ေလေအးေလးနဲ ့ ငါ့ညီမ .... ။ ကိုႀကီး က ငါ့ညီမ ကို မုန္းလို ့ ႏွိပ္စက္တယ္ လို ့ မ်ား ထင္ေနေရာ ့သလား ။ က်ဳပ္က အိမ္တိုင္ ကို လက္နဲ ့ဖက္ေပးလုိက္တယ္။ ေနာက္ က်ဳပ္ ေအာက္က ညီကုိ ေခၚျပီး မင္းငါ့ကုိ ႀကိဳးခုန္တဲ ့ ႀကိဳးနဲ ့ မညွာမတာသာ ရုိက္စမ္းကြာ ဆိုျပီး ခပ္ထန္ထန္ အမိန္ ့ေပးလုိက္တယ္။
.........................
က်ဳပ္ညီက လည္း က်ဳပ္ကုိ ေႀကာက္ရသူဆိုေတာ ့ ရုတ္တရက္ေတာ ့ က်ဳပ္ကုိ မရုိက္ရဲ ရွာ ဘူး ။ သံုးႀကိမ္ေလာက္ ခပ္ထန္ထန္ ေျပာမွ အသားကုန္ သံုးခ်က္စြတ္ရုိက္ျပီး မ်က္ရည္ စက္လက္နဲ ့ ထြက္သြားသဗ်ာ ။
က်ဳပ္လား ။ ေက်ာမွာ စုတ္ျပတ္ျပီး ေသြးတစက္စက္ က်လာေတာ ့တာပဲ ၊ နာေတာ ့နာ တယ္ ၊ က်ဳပ္ ဝမ္းမနည္းဘူး ၊ ဒီမွာတင္ က်ဳပ္ ႏွမေလးလည္း ငိုလိုက္တာ ႀကဴႀကဴကုိ ပါ လို ့ ၊ ေနာက္ ဆို အိမ္ က ထြက္ဘုိ ့ ေလသံေတာင္ မဟ ေတာ ့ဘူးဗ်ာ။ က်ဳပ္ တခြန္းေျပာလိုက္ တာနဲ ့ ျငိမ္ ပဲ။ ေဟာ .. ။အခု က်ဳပ္ အသက္ ငါးဆယ္ ဝန္းက်င္ က်ဳပ္ႏွမေလးကေလးဆယ္ ဝန္းက်င္ သံေယာဇဥ္ ႀကီးႀကတုန္း ပါဗ်ာ၊
ျပႆနာ ေအးဘို ့ဆိုတာ အားႀကီးသူက စ ျပီး ေလ်ာ ့ရတာ ဗ်။
လက္ရွိ အစုိးရမင္းမ်ား လုပ္ပံုဆုိ က်ဳပ္ႏွမေလးကုိ ပုဒ္မ ၁၀(က) နဲ ့ အိမ္ထဲပိတ္ထား ။ ခဏ အျပင္ထြက္ ဆိုျပီး လူမိုက္ငွား ရိုက္သတ္ ရမလို ျဖစ္မေန ဘူးလား၊
.........................
လူစိတ္မေမြး လုိ ့ကေတာ့ အစဥ္အလာ မေကာင္းႏိုင္ဘူးဗ်။
ရက္စက္မွဳအေပါင္း သရဖူေဆာင္းခဲ့တဲ ့ အစိုးရမင္းမ်ားရဲ ့ အစဥ္အလာ ဟာဘယ္တုံးက မွမေကာင္းခဲ့ပါဘူး။
ခုေခတ္လူငယ္ေတြ့ ႀကားဘူးသာရံုသာ ရွိျပီး မႀကံဳဘူးလိုက္တဲ ့ဦးေနဝင္းဆိုတာ ေနမဝင္ အာဏာရွင္ စာရင္းဝင္ခဲ့တာဗ်။ အခုလက္ရွိ အာဏာ အရွိဆံုး ဆို တဲ ့ ပုဂၢိဳလ္္ေတာင္ ဦးေနဝင္းေရွ ့မွာ ကုတ္ကုတ္ေလး ေနရသတဲ ့ဗ်ာ။ က်ဳပ္ ရမ္းသမ္းေျပာ တာမဟုတ္ရပါဘူး။ က်ဳပ္မိတ္ေဆြ ေထာက္လွမ္းေရး အရာရွိ ဗိုလ္မွဴးျမတ္ႏုိး ဆိုတဲ ့ ပုဂၢိဳလ္ ျပန္ေျပာျပတာပါ။ သူျမင္ခဲ ့တာက ေထာက္လွမ္းေရး အႀကီးအကဲ ေဟာင္း မ်က္မွန္ တင္ဦး အသုဘမွာတဲ ့။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး ဆိုတာ ဦးေနဝင္းေရွ ့မွာ ေႀကာင္ေရွ ့ေရာက္တဲ ့ ႀကြက္လုိ ကုပ္ကုပ္ ကေလး ဆုိပဲ။ေဟာ..။ အဲဒီ ေနမဝင္ အာဏာရွင္ ဦးေနဝင္း ေသ ေတာ့ အသုဘ လုိက္ပို ့တာ ဆယ့္ခြန္ ႏွစ္ေယာက္ပဲ ရွိသတဲ ့။မေသခင္ လည္း သူ ့ေျမးေတြ ေသဒါဏ္ အမိန္ ့ေပးခံရတာကုိ ႀကံဳသြားရေသးဗ်ာ။
............................................
သူ ့ေနာက္ မွာ ကေလးလူႀကီး မက်န္ မဲမဲျမင္ စြတ္ပစ္ခိုင္း(I SAVE BURMA) ဆိုျပီး အာဏာသိမ္းခဲ ့တဲ ့ ေမာင္ ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး ဆုိတဲ ့ ရာထူးကို စထြင္ျပီး ပုခံုးေပၚ စထြင္ျပီး တပ္ခဲ့တဲ ့ ဦးေစာေမာင္ လည္း စိတ္မႏွံ ့ဘူး အေျပာခံရျပီး ျပဳတ္သြားရွာတာပဲ ဗ်ာ။ျပဳတ္ျပီး မႀကာခင္ လူမသိသူမသိ ေသရရွာ သဗ်ာ၊ သူ ့ ကိုယ္ရံေတာ္ ျမန္မာ့လက္ေရြးစင္ ေဘာလံုး သမားေဟာင္း က်ဳပ္နဲ ့ေသာက္ေဖာ္ ေသာက္ဖက္ ျဖစ္ခဲ့ဘူး တဲ ့ ဗိုလ္ႀကီးတင္ေအး ေျပာတာ ေတာ ့ ရူးတာမဟုတ္ဘူး၊ဟသာၤကုိးေသာင္းဇာတ္ ဆိုပဲ ။
ကိုတင္ေအးတို ့ ကုိျမတ္ႏိုး တုိ ့လည္း အပင္လဲ အကိုင္းထင္းျဖစ္ ဇာတ္ပဲေပါ့ ဗ်ာ။
..............................................
ဒါတင္ ဘယ္ကမလဲ ေမာင္ရယ္။ က်ဳပ္တို ့ေခတ္က လ်ွမ္းလ်ွမ္းေတာက္ တန္ခိုးထြား ခဲ ့ႀက တဲ့ သမတႀကီးေတြျဖစ္တဲ့ ဦးစန္းယု ၊ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္ ၊ဦးစိန္လြင္၊ ကာကြယ္ေရး ဦးစီး ခ်ဳပ္အျဖစ္တာဝန္ယူသြားတဲ့ သူရ ေက်ာ္ထင္၊ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးေမာင္ေမာင္ခ ..ခမ်ာတို ့ မွာ လည္း ဘယ္လို အေလာင္း ေျမက်သြားႀက မွန္းေတာင္ မသိလုိက္ရပါဘူး။
..............................................
ေထာက္လွမ္းေရး မွဴးခ်ဳပ္ ၊ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဆိုတဲ ့ ေမာင္ေကာ အခု ဘာျဖစ္သြားသလဲ။ တီဗြီ မင္းသား လုိ ့အေခၚခံခဲ ့ရတဲ ့သူ ့ခမ်ာလည္း စိတ္ေထာင္း ကုိယ္ေႀက မုတ္ဆိတ္က်င္စြယ္ ဗလေပြနဲ ့ေရႊတိဂံု ဘုရားေပၚ ပုတီး တက္စိပ္ ခ်င္တာ ေတာင္ ခြင့္ျပဳမိန္ ့နဲ ့ အေစာင့္အႀကပ္ နဲ ့ ဆိုပဲဗ်ာ။
ထာဝရအာဏာ လိုခ်င္သူေတြရဲ ့အစဥ္အလာဆိုးႀကီး ဟာ လယ္ျပင္က ဆင္ေျခရာပဲဗ်ာ။
.........................................
စစ္ဝါဒ ျမန္မာျပည္မွာ ခ်ဳပ္ျငိမ္း သြားဘုိ ့စစ္ဝတ္စံု ဝတ္ျပီး အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ယႏၱရား မွာ လူတြင္က်ယ္ ဝင္လုပ္ေနတဲ ့ စံနစ္ႀကီး ေပ်ာက္သြားဘုိ ့ ျမန္မာျပည္ သားတိုင္း အပၸမာေဒန ၊သမၼာေဒထ မွ ျဖစ္ေတာ့ မဗ်ဳိ ့။
က်ဳပ္တို ့လက္ရွိ ျမန္မာမင္းမ်ား အသက္သြင္းဘုိ ့ ႀကိဳးစားေနဆဲ ကမၻာေပၚမွာ ေခတ္မစားေတာ့ တဲ ့ နာဇီစစ္ဝါဒဟာ နယ္ဆင္မင္ဒဲလား သမတ ျဖစ္သြား ခဲ့တဲ ့ ေခတ္ႀကီး မွာ မလြဲမေသြ က်ဆံုးရမယ္ ဆိုတာေတာ့ ယံုေစခ်င္သဗ်ာ။ ဒါမွ မဟုတ္ရင္လည္း သံဃာေတာင္ မခ်န္တဲ ့ ေမာင္ေတြ နတ္ျပည္နိဗၺာန္ ေရာက္တယ္ လုိ ့သာ ယံုစရာလမ္း ရွိေတာ့ သဗ်။
ျမန္မာျပည္ႀကီး လြတ္ေျမာက္ဘုိ ့ ၊ဒီမိုကေရစီ ရဘို ့ဆိုတာ ေဝဘူဆရာေတာ္ႀကီးေဟာတဲ ့ တရားရွာနည္း အတိုင္းသာ က်င့္ႏုိင္ရင္ အလြယ္ေလး ပါဗ်ာ။ ေဝဘူဆရာေတာ္ႀကီး က တရားဘယ္လို ရွာခိုင္းတယ္ ဆိုတာ ဖတ္သာႀကည့္ေပေတာ ့ဗ်ဳိ ့။
ေဝဘူဆရာေတာ္(ေမး)။ ။ အခုဒကာ၊ ဒကာမႀကီးမ်ားဟာ အခုလို တဆက္တည္း ပါေအာင္ အခ်ိန္တိုင္း အခ်ိန္တုိင္း လုပ္ႀကရဲ ့လား။
ဒကာ၊ဒကာမ(ေျဖ)။ ။ အခ်ိန္တိုင္း အခ်ိန္တိုင္း ပါေအာင္ လုပ္ႀကပါျပီ ဘုရား။
ေမး။ ။ ဘယ္ေနရာမွ မလပ္ဘူးလား။
ေျဖ။ ။ လပ္တဲ့ ေနရာလည္း ရွိပါလိမ့္ မယ္ ဘုရား။
ေမး။ ။ ဘယ္ေလာက္မ်ားလုိေနပါလိမ့္။
ေျဖ။ ။ လိုေနတာကေတာ့ ျဖင့္ အမ်ားႀကီး ထင္ပါရဲ ့ဘုရား။
ေမး။ ။ အခုလုပ္ႀကျပီ ဆိုျပီးေတာ့ လိုေနတာ အမ်ားႀကီး ဆိုျပန္ျပီ။ ကဲဗ်ာ။ တပိႆာမွာ ဘယ္ေလာက္လုိေန သလဲ ။
ေျဖ။ ။ တပိႆာမွာ တပိႆာပဲ လိုေနပါတယ္ ဘုရား။
ေမး။ ။ ဒါျဖင္ ့ နည္းနည္းပဲ လုိပါေတာ့လား။
ေျဖ။ ။ တပည့္ေတာ္ တို ့က ပါးစပ္ကသာ လုပ္ေနႀကတာပါ ဘုရား။
ေဝဘူဆရာေတာ္။ ။ လုပ္ႀကဗ်ာ ့။ ဘယ္ကစ လုပ္ရမလဲဆိုရင္ ကုိယ့္အိမ္က စျပီးလုပ္ႀက။ အိမ္နီးနားခ်င္း မပါခ်င္ေနေပ့ေစ။ ကုိယ့္အိမ္က စျပီး လုပ္ႀက။ ဟုတ္ရဲ ့လား။
..............................................
ကဲ ေတြ ့ လား။ ဒီနည္းအတိုင္းသာ က်ဳပ္တုိ ့အားလံုးလုပ္ႏိုင္ႀကရင္ ဒီမိုကေရစီ ဆိုတာတင္မကဘူး။ မဟာပထဝီ ေျမႀကီးပါ အုိးထိန္းစက္လို လည္သြား ပါလိမ့္ မယ္ဗ်ာ။
စႀကၤာဝဠာတုိက္တေသာင္းက အက္ကြဲ မည္ဟည္း သံေတြ ေပၚထြက္လာပါလိမ့္မယ္ ဗ်ာ။
ကိုမင္းဒင္ blog မွရယူပါသည္။ ေလးစားလွ်က္ပါ ကိုမင္းဒင္။
No comments:
Post a Comment