Why we do not accept the 2010 election? What we need to do it?
By Htun Aung Gyaw
30 January 2010
By Htun Aung Gyaw
We do not accept the 2010 election sponsored by the Burmese regime because we have a strong reason to believe that it will not give freedom and liberty to our people including the soldiers who are working under the generals’ command. Everyone knows that 2008 Constitution is far away from democratic norms and principles. Instead of the Constitution below facts will proved that we have the reasonable doubt about the coming election.
1. Potential political leaders and many political prisoners are still in various prisons or detentions.
2. Current political parties have no right to call for party convention, organizational trips, and reopen their offices which have been forced to close down for years.
3. Newspapers and radio stations are totally control and run by the regime, there are no single independent newspapers, radio station or TV station existed in Burma.
4. There is no freedom of speech, assembly, travel, and publication.
5. Still formations of new political parties are pending.
6. Even though the regime made an announced in early 2009 that they will sponsor free and fair election in 2010, still election date and election laws are not announced yet now February is approaching.
7. Still formation of independent students’ Unions, Workers’ Unions, Peasants’ Unions, Monks’ Unions are not allowed to form officially.
8. 1990 election winner political party NLD proposed a sensible path for national reconciliation by starting a dialogue and need to change the 2008 constitution into a democratic constitution which guaranteed the human rights.
9. Civil Society has shrunk under military rule, without strong Civil Society there is no possible way Burmese people can get freedom even the opposition win the election in 2010, it will slip back in the hands of power abusers.
All the nine points need to solve before the election. If the SPDC regime does not have a will to solve it, the election will not be free and fair.
The UN, US and John Hopkin’s Professor Karl D Jackson who recently discussed with the Burmese regime needs to understand that above nine points are crucial for the election if not it will not be a recognizable election at all.
Democratic opposition needs to unite as one force, one voice, and fight for our freedom for one country not for one state or one division. We need to forget about which race we belong to or what bitter experience that we had in the past. We all need to know and understand that we all are oppressed under the military dictatorship, every ethnic race including majority Burmans are living under military boots not only one race or one ethnic group.
US President Obama said, “There is no Red States or Blue States, no Republicans or Democrats, we need to think as One”. It is true, we need to think as one not one race against another. We need to see the clear picture that we are fighting the system that oppressed us not one race oppressed another. If we pick one race to blame for our suffering, we cannot unite as one strong force. As a result, we are not strong enough to fight our oppressor. Do you want to fight back and win? Try to see the clear picture. It is time to UNITE!
Htun Aung Gyaw
Always a freedom fighter and a critic
607-339-6054
PS: The author, Htun Aung Gyaw is the Patron of Burma Democratic Concern (BDC) and the prominent students’ leader in the 1988 mass uprising. Students spearheaded the public and successfully toppled the General Ne Win’s authoritarian regime.
Sunday, 31 January 2010
"ေက်ာ္ခြဖုိ႔အတြက္ PhProxy add-on သုံးၾကည့္စုိ႔
သူကေတာ့ ေက်ာ္ခြဖုိ႔အတြက္ ခါးေတာင္းက်ိဳက္ မေနပါနဲ႔ေတာ့ . ေခါင္းစားမေနပါနဲ႔ေတာ့ . အိေၿႏၵရရေလးနဲ႔ add-on ေလးသုံးၿပီး ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေလး ေက်ာ္ၾကည့္ရေအာင္ပါ . လုပ္နည္းကေတာ့ လြယ္ပါတယ္ . တစ္ဆင့္ခ်င္းသာ လုပ္သြားပါ . firefox add-on ကုိ သုံးဖူးသူကေတာ့ ခ်က္ခ်င္းသေဘာေပါက္ သြားမွာပါ အားလုံးပဲ အဆင္ေျပ ၾကမယ္လုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္မိပါတယ္ .
လုပ္နည္း
ဒီကုိ သြားလုိက္ပါ . Add to firefox ကုိ ႏွိပ္ပါ .
Download Now ႏွိပ္ပါ။ ၿပီးရင္ install လုပ္လုိက္ပါ
Firefox Browser ကုိ restart လုပ္လုိက္ပါ . (တစ္နည္းအားျဖင့္ firefox ႏွင့္ဖြင့္ထားသမွ်ေတြအားလုံးကုိ ပိတ္လုိက္ၿပီးေတာ့ ျပန္ဖြင့္ပါ .)
Firefox screen ရဲ႕ ညာဘက္ေအာက္မွာ အျပာေရာင္ P ပံုေလးေပၚလာပါလိမ့္မယ္။ အဲ့ဒါဆုိရင္ phproxy ကုိ သုံးလုိ႔ရသြားပါၿပီ . စမ္းၾကည့္လုိက္ပါ .
ပိတ္ထားေသာ ၀ဘ္ဆုိက္ေတြ ႏွင့္ Website တစ္ခုခုကို ဖြင့္ရင္းနဲ႕ Access Denied page ေပၚလာလွ်င္ အျပာေရာင္ P ေလးကိုသာ ႏိွပ္ၿပီး ခဏေစာင့္လိုက္ ၿပီးတာႏွင့္ ပိတ္ထားေသာ website ပြင့္လာ ပါလိမ့္မယ္။
ကဲ အားလုံးပဲ အဆင္ေျပၾကမယ္လုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္ .
{{{ႏွိပ္ပါ}}}
ေရးသားသူ ညီေနမင္း at 11:57 PM
အုပ္စုမ်ား ေက်ာ္လႊားျခင္းနည္းလမ္းမ်ား
Thanks to http://www.nyinaymin.com/2010/01/phproxy-add-on.html
သူကေတာ့ ေက်ာ္ခြဖုိ႔အတြက္ ခါးေတာင္းက်ိဳက္ မေနပါနဲ႔ေတာ့ . ေခါင္းစားမေနပါနဲ႔ေတာ့ . အိေၿႏၵရရေလးနဲ႔ add-on ေလးသုံးၿပီး ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေလး ေက်ာ္ၾကည့္ရေအာင္ပါ . လုပ္နည္းကေတာ့ လြယ္ပါတယ္ . တစ္ဆင့္ခ်င္းသာ လုပ္သြားပါ . firefox add-on ကုိ သုံးဖူးသူကေတာ့ ခ်က္ခ်င္းသေဘာေပါက္ သြားမွာပါ အားလုံးပဲ အဆင္ေျပ ၾကမယ္လုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္မိပါတယ္ .
လုပ္နည္း
ဒီကုိ သြားလုိက္ပါ . Add to firefox ကုိ ႏွိပ္ပါ .
Download Now ႏွိပ္ပါ။ ၿပီးရင္ install လုပ္လုိက္ပါ
Firefox Browser ကုိ restart လုပ္လုိက္ပါ . (တစ္နည္းအားျဖင့္ firefox ႏွင့္ဖြင့္ထားသမွ်ေတြအားလုံးကုိ ပိတ္လုိက္ၿပီးေတာ့ ျပန္ဖြင့္ပါ .)
Firefox screen ရဲ႕ ညာဘက္ေအာက္မွာ အျပာေရာင္ P ပံုေလးေပၚလာပါလိမ့္မယ္။ အဲ့ဒါဆုိရင္ phproxy ကုိ သုံးလုိ႔ရသြားပါၿပီ . စမ္းၾကည့္လုိက္ပါ .
ပိတ္ထားေသာ ၀ဘ္ဆုိက္ေတြ ႏွင့္ Website တစ္ခုခုကို ဖြင့္ရင္းနဲ႕ Access Denied page ေပၚလာလွ်င္ အျပာေရာင္ P ေလးကိုသာ ႏိွပ္ၿပီး ခဏေစာင့္လိုက္ ၿပီးတာႏွင့္ ပိတ္ထားေသာ website ပြင့္လာ ပါလိမ့္မယ္။
ကဲ အားလုံးပဲ အဆင္ေျပၾကမယ္လုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္ .
{{{ႏွိပ္ပါ}}}
ေရးသားသူ ညီေနမင္း at 11:57 PM
အုပ္စုမ်ား ေက်ာ္လႊားျခင္းနည္းလမ္းမ်ား
Thanks to http://www.nyinaymin.com/2010/01/phproxy-add-on.html
Saturday, 30 January 2010
Why we do not accept the 2010 election? What we need to do it?
By Htun Aung Gyaw
We do not accept the 2010 election sponsored by the Burmese regime because we have a strong reason to believe that it will not give freedom and liberty to our people including the soldiers who are working under the generals’ command. Everyone knows that 2008 Constitution is far away from democratic norms and principles. Instead of the Constitution below facts will proved that we have the reasonable doubt about the coming election.
1. Potential political leaders and many political prisoners are still in various prisons or detentions.
2. Current political parties have no right to call for party convention, organizational trips, and reopen their offices which have been forced to close down for years.
3. Newspapers and radio stations are totally control and run by the regime, there are no single independent newspapers, radio station or TV station existed in Burma.
4. There is no freedom of speech, assembly, travel, and publication.
5. Still formations of new political parties are pending.
6. Even though the regime made an announced in early 2009 that they will sponsor free and fair election in 2010, still election date and election laws are not announced yet now February is approaching.
7. Still formation of independent student’s Unions, Workers’ Unions, Peasants’ Unions, Monks’ Unions are not allowed to form officially.
8. 1990 election winner political party NLD proposed a sensible path for national reconciliation by starting a dialogue and need to change the 2008 constitution into a democratic constitution which guaranteed the human rights.
9. Civil Society has shrunk under military rule, without strong Civil Society there is no possible way Burmese people can get freedom even the opposition win the election in 2010, it will slip back in the hands of power abusers.
All the nine points need to solve before the election. If the SPDC regime does not have a will to solve it, the election will not be free and fair.
The UN, US and John Hopkin’s Professor Karl D Jackson who recently discussed with the Burmese regime needs to understand that above nine points are crucial for the election if not it will not be a recognizable election at all.
Democratic opposition needs to unite as one force, one voice, and fight for our freedom for one country not for one state or one division. We need to forget about which race we belong to or what bitter experience that we had in the past. We all need to know and understand that we all are oppressed under the military dictatorship, every ethnic race including majority Burmans are living under military boots not only one race or one ethnic group. US President Obama said, “There is no Red States or Blue States, no Republicans or Democrats, we need to think as One”. It is true, we need to think as one not one race against another. We need to see the clear picture that we are fighting the system that oppressed us not one race oppressed another. If we pick one race to blame for our suffering, we cannot unite as one strong force. As a result, we are not strong enough to fight our oppressor. Do you want to fight back and win? Try to see the clear picture. It is time to UNITE!
Htun Aung Gyaw
Always a freedom fighter and a critic
607-339-6054
PS: The author, Htun Aung Gyaw is the Patron of Burma Democratic Concern (BDC) and the prominent students’ leader in the 1988 mass uprising. Students spearheaded the public and successfully toppled the General Ne Win’s authoritarian regime.
We do not accept the 2010 election sponsored by the Burmese regime because we have a strong reason to believe that it will not give freedom and liberty to our people including the soldiers who are working under the generals’ command. Everyone knows that 2008 Constitution is far away from democratic norms and principles. Instead of the Constitution below facts will proved that we have the reasonable doubt about the coming election.
1. Potential political leaders and many political prisoners are still in various prisons or detentions.
2. Current political parties have no right to call for party convention, organizational trips, and reopen their offices which have been forced to close down for years.
3. Newspapers and radio stations are totally control and run by the regime, there are no single independent newspapers, radio station or TV station existed in Burma.
4. There is no freedom of speech, assembly, travel, and publication.
5. Still formations of new political parties are pending.
6. Even though the regime made an announced in early 2009 that they will sponsor free and fair election in 2010, still election date and election laws are not announced yet now February is approaching.
7. Still formation of independent student’s Unions, Workers’ Unions, Peasants’ Unions, Monks’ Unions are not allowed to form officially.
8. 1990 election winner political party NLD proposed a sensible path for national reconciliation by starting a dialogue and need to change the 2008 constitution into a democratic constitution which guaranteed the human rights.
9. Civil Society has shrunk under military rule, without strong Civil Society there is no possible way Burmese people can get freedom even the opposition win the election in 2010, it will slip back in the hands of power abusers.
All the nine points need to solve before the election. If the SPDC regime does not have a will to solve it, the election will not be free and fair.
The UN, US and John Hopkin’s Professor Karl D Jackson who recently discussed with the Burmese regime needs to understand that above nine points are crucial for the election if not it will not be a recognizable election at all.
Democratic opposition needs to unite as one force, one voice, and fight for our freedom for one country not for one state or one division. We need to forget about which race we belong to or what bitter experience that we had in the past. We all need to know and understand that we all are oppressed under the military dictatorship, every ethnic race including majority Burmans are living under military boots not only one race or one ethnic group. US President Obama said, “There is no Red States or Blue States, no Republicans or Democrats, we need to think as One”. It is true, we need to think as one not one race against another. We need to see the clear picture that we are fighting the system that oppressed us not one race oppressed another. If we pick one race to blame for our suffering, we cannot unite as one strong force. As a result, we are not strong enough to fight our oppressor. Do you want to fight back and win? Try to see the clear picture. It is time to UNITE!
Htun Aung Gyaw
Always a freedom fighter and a critic
607-339-6054
PS: The author, Htun Aung Gyaw is the Patron of Burma Democratic Concern (BDC) and the prominent students’ leader in the 1988 mass uprising. Students spearheaded the public and successfully toppled the General Ne Win’s authoritarian regime.
"OUR OPINION ON 2010-ELECTION"
By U Thi Ha Tint Swe
National people's election is the selection of their delegates by all national peoples to serve the profits of all national peoples and their country on national peoples' principles, disciplines, ideology and philosophy and so, it need to be national peoples' election because only the real national peoples' election can serve the profits of all national peoples and country.
Therefore, we shall have to criticize 2010-election of junta that National Peoples' Election (OR) Military Dictator's Enslaved Election. It's sure to be only Military Dictator's Enslaved Election because only the chief commander of military can finally approve the president and two vice-presidents on three qualified war, politic and economic and got 25% shares for the military commanders and tried to win 80% with the back bone parties of junta and rights to military- coupe which included in 2008-constitution and oppressed & isolated Daw Aung San Suu Kyi's NLD party without the release of all political prisoners because Daw Su's NLD party with all political prisoners might organize all national peoples' strongest forces with democratic humanity love & sympathy and they can build up the democratic peaceful united modern development country with global democratic countries for all our national peoples.
After my long political prisoner life for fourteen years, 1st March 2002, I got very important news from our greatest leaders that U Ne Win talked his comrades to never transfer the state power to Daw Aung Sann Su Kyiv and Bo Than Shwe would not like to hear even Aung Sann Su Kyi's name and Bo Mg Aye faith end for only military but not all politicians and If all national peoples demonstrated on the roads as the greatest 8888-democratic movement, will command his military to shoot all with electric stands.
Finally! Junta Regime didn’t faith for even their peaceful groups and so they divided between leaders & military and forced to change the peaceful military into their border guards under their guidance & ruling and fought & assassinated the hard lines and didn’t give the rights on autonomy for all Athenians and approved 2008-constitution on non- democratic federal states of union of Burma and so no democratic rights for our all national peoples in 2010-election on 2008-constitution because we had to know our national Athenians' attitudes when the drawing of the constitution on Democratic federal states of union of Burma together with all national revolutionary forces.
So, our all national peoples knew 2010-election as military dictators’ enslaved election and don't interest in it but only military dictators’ enslaved delegates have persuaded some between hopes & frightens but Daw Su's NLD have tried to get human rights, democratic rights & national reconciliation for the strong new democratic peaceful united modern developed Burma with multi-parties system on Shwe-Gone-Dine's principles.
Recently! Bo Mg Oo said that they will release Daw Su on coming Nov, 2010 after 2010-election on 10/10/2010 and so many persons didn't satisfy it because without Daw Su & all political prisoners can't be fully the general democratic national peoples' election, can be acknowledged by global democratic countries but Junta with his backbones parties can satisfy it because they can get 80% victory. In here! Junta can oppress & fight NLD,UNLD,and U Thu Wae's Democratic Party as the main fire point.
But if Junta could create the pre democratic atmosphere with the participation of Daw Su & all democratic forces before it, our national peoples with global democratic countries can satisfy & accept it.
Really! Election will be an oar of many ways towards the democratic goal and so now we will need to select & prepare other national peoples' strategy & tactics if the elected oar broke in 2010-election and we shall have to anticipate NLD's endeavour which can get Burma's democratic rights, human rights & national reconciliation with the strong concreted forces on all national peoples' strategy & tactics.
U Thi Ha Tint Swe
505,S-OlympiaSt
#J-4,Kennewick
WA-99336
U.S.A
Ph;(509)5823261
PS: U Thi Ha Tint Swe is the Patron of Burma Democratic Concern (BDC). He is the prominent leader of 1988 Mass Uprising and he knows firsthand account of how people suffer at the hands of brutal military regime and expert in Burma political affairs.
National people's election is the selection of their delegates by all national peoples to serve the profits of all national peoples and their country on national peoples' principles, disciplines, ideology and philosophy and so, it need to be national peoples' election because only the real national peoples' election can serve the profits of all national peoples and country.
Therefore, we shall have to criticize 2010-election of junta that National Peoples' Election (OR) Military Dictator's Enslaved Election. It's sure to be only Military Dictator's Enslaved Election because only the chief commander of military can finally approve the president and two vice-presidents on three qualified war, politic and economic and got 25% shares for the military commanders and tried to win 80% with the back bone parties of junta and rights to military- coupe which included in 2008-constitution and oppressed & isolated Daw Aung San Suu Kyi's NLD party without the release of all political prisoners because Daw Su's NLD party with all political prisoners might organize all national peoples' strongest forces with democratic humanity love & sympathy and they can build up the democratic peaceful united modern development country with global democratic countries for all our national peoples.
After my long political prisoner life for fourteen years, 1st March 2002, I got very important news from our greatest leaders that U Ne Win talked his comrades to never transfer the state power to Daw Aung Sann Su Kyiv and Bo Than Shwe would not like to hear even Aung Sann Su Kyi's name and Bo Mg Aye faith end for only military but not all politicians and If all national peoples demonstrated on the roads as the greatest 8888-democratic movement, will command his military to shoot all with electric stands.
Finally! Junta Regime didn’t faith for even their peaceful groups and so they divided between leaders & military and forced to change the peaceful military into their border guards under their guidance & ruling and fought & assassinated the hard lines and didn’t give the rights on autonomy for all Athenians and approved 2008-constitution on non- democratic federal states of union of Burma and so no democratic rights for our all national peoples in 2010-election on 2008-constitution because we had to know our national Athenians' attitudes when the drawing of the constitution on Democratic federal states of union of Burma together with all national revolutionary forces.
So, our all national peoples knew 2010-election as military dictators’ enslaved election and don't interest in it but only military dictators’ enslaved delegates have persuaded some between hopes & frightens but Daw Su's NLD have tried to get human rights, democratic rights & national reconciliation for the strong new democratic peaceful united modern developed Burma with multi-parties system on Shwe-Gone-Dine's principles.
Recently! Bo Mg Oo said that they will release Daw Su on coming Nov, 2010 after 2010-election on 10/10/2010 and so many persons didn't satisfy it because without Daw Su & all political prisoners can't be fully the general democratic national peoples' election, can be acknowledged by global democratic countries but Junta with his backbones parties can satisfy it because they can get 80% victory. In here! Junta can oppress & fight NLD,UNLD,and U Thu Wae's Democratic Party as the main fire point.
But if Junta could create the pre democratic atmosphere with the participation of Daw Su & all democratic forces before it, our national peoples with global democratic countries can satisfy & accept it.
Really! Election will be an oar of many ways towards the democratic goal and so now we will need to select & prepare other national peoples' strategy & tactics if the elected oar broke in 2010-election and we shall have to anticipate NLD's endeavour which can get Burma's democratic rights, human rights & national reconciliation with the strong concreted forces on all national peoples' strategy & tactics.
U Thi Ha Tint Swe
505,S-OlympiaSt
#J-4,Kennewick
WA-99336
U.S.A
Ph;(509)5823261
PS: U Thi Ha Tint Swe is the Patron of Burma Democratic Concern (BDC). He is the prominent leader of 1988 Mass Uprising and he knows firsthand account of how people suffer at the hands of brutal military regime and expert in Burma political affairs.
Friday, 29 January 2010
နအဖရဲ႕ေရြးေကာက္ပြဲလြန္တဲ့အခါ
ရဲေဘာ္ဖိုးသံေခ်ာင္း
၂၀ ဇန္န၀ါရီ ၂၀၁၀
ဒီေန႔ဗမာျပည္ရဲ႕ႏိုင္ငံေရးဟာ ဘယ္သူေတြက ဘာေတြပဲေျပာေျပာ နအဖနဲ႔အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္တို႔အၾကားက ျပႆနာဟာ အဓိကဆံုခ်က္ျဖစ္တယ္ဆိုတာ ၂ဝ၁ဝ ခုႏွစ္ အစပိုင္းအျဖစ္အပ်က္ေတြက အထင္းသားေဖာ္ျပေနပါတယ္။ ဒါကို မီဒီယာသမားေတြက အသိဆံုးလို႔ ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ ျပည္တြင္းျပည္ပမီဒီယာေတြမွာ ဒီဆံုခ်က္ကို ဗဟိုျပဳေနတဲ့ ကိစၥေတြခ်ည္းပဲ မဟုတ္ပါလား။ အထူးသျဖင့္ ေရြးေကာက္ပြဲဆိုတာနဲ႔ နီးလာေလေလ ဒီႏွစ္ဘက္အၾကားကကိစၥဟာ ေရွ႕တန္းတက္လာေလေလ ျဖစ္ေနတာလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။ အမွန္ေျပာရရင္ ဒီေန႔ေနာက္ဆံုးအေျခအေနမွာ ေဘာလံုးဟာ နအဖဘက္ေရာက္ေနတာပါ။ ေရႊဂံုတိုင္ေၾကညာခ်က္အရေရာ၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ ဗိုလ္သန္းေရႊထံေပးစာအရေရာ နအဖ အေနနဲ႔ အေျဖေပးဖို႔ တာဝန္ေတြရွိေနပါတယ္။ ျပည္သူလူထုကလည္း နအဖဘယ္လိုတုံ႔ျပန္မယ္ဆိုတာကို အာ႐ံုစိုက္ေစာင့္ၾကည့္ေနပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ နအဖဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြကေတာ့ ဒီကိစၥေတြမရွိခဲ့ေလဟန္၊ သူတို႔မွာ ဘာတာဝန္မွမရွိေလဟန္၊ ေပယ်ာလကံျပဳေနပါတယ္။
ဒီကာလအတြင္းမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ဗိုလ္ေအာင္ၾကည္နဲ႔ေတြ႔ေစတယ္ဆိုတဲ့ ေလေျပထိုးေလးပဲ ေဖာ္ထုတ္ခဲ့တာကို အားလံုးသတိထားလိုက္မိပါလိမ့္မယ္။ ဒါဟာလည္း သတင္းစာထဲမွာ ဓာတ္ပံုေလးတပံု၊ စာတိုေလး (၃-၄) ေၾကာင္းနဲ႔ ၿပီးသြားတာပါ။ တိုးတက္မႈ၊ ဆုတ္ယုတ္မႈ၊ ဘာမွမသိရတဲ့ ရေသ့ရွစ္ေသာင္းဇာတ္တခုျဖစ္ပါတယ္။ ဒီကိစၥကို သူတို႔ သတင္းစာေတြမွာေရာ ျပည္တြင္းက တျခားမီဒီယာေတြထဲမွာပါ ဘယ္သူမွမွတ္ခ်က္မေပးတာ၊ သေဘာထား မေဖာ္ျပၾကတာကို ၾကည့္ရင္ တေန႔မျပတ္၊ တရံမလပ္ စြာေလာင္စြာေလာင္ေရးေနတဲ့ သူေတြဟာ နအဖက “တိတ္” ဆိုေတာ့လည္း တိတ္ေနၾကပါလားလို႔ စဥ္းစားမိပါတယ္။
အခုေနာက္ပိုင္းမွာ ဆင္ေျခအသစ္တခုကို အေတာ္ေလးၾကားေန၊ ေတြ႔ေနရပါတယ္။ အဲဒါက “တပ္မေတာ္အစိုးရ လုပ္တာ ေတြအေပၚမွာ သံသယနဲ႔ ၾကည့္ေနၾကလို႔ ဗမာျပည္ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးအေျခအေနတင္းမာေနတယ္” ဆိုတဲ့ ေျပာစကား ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီစကားကို ၾကားရေတာ့ မဆလလက္ထက္တုန္းက နားၾကားျပင္းကပ္ေအာင္ ၾကားခဲ့ရတဲ့ မဆလရဲ႕ ဝါဒျဖန္႔ သီခ်င္းတပုဒ္ကိုေတာင္ သြားသတိရမိပါတယ္။ “သံသယဆိုသည္မွာ အလကား၊ မွန္သပဆိုသည္မွာ ပတၱျမား” ဆိုတာပါ။ တိုင္းရင္းသားစည္းလံုးညီၫြတ္ေရးအတြက္ဆိုၿပီး ေနရာတကာမွာလႊင့္ေန၊ ဖြင့္ေနတဲ့သီခ်င္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တကယ္က မဆလ အစိုးရဟာ တိုင္းရင္းသားမ်ားက သူတို႔ကို မယံုတာသိေနလို႔ သူတို႔ကို ယံုခိုင္းေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။
အခုလည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ၾကားလူဟန္ဖမ္းေနတဲ့လူေတြက နအဖအေပၚ မယံုသူေတြကို အျပစ္တင္၊ အျပစ္ပံုခ်ေနၾကတာ ေတြ႔ေနရျပန္ပါၿပီ။ သူတို႔ေျပာပံုတခုက တဖက္ကသံသယရွိေနမွေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္ ညီၫြတ္လို႔ရေတာ့မလဲတဲ့။ ဒါဟာ နအဖအစိုးရဘက္က ဒီသံသယေတြ ေပ်ာက္သြားေအာင္လုပ္ဖို႔ တာဝန္မရွိဘူးလို႔ မ်က္စိစံုမွိတ္ျငင္းေနတာျဖစ္ပါတယ္။ နအဖဟာ “သူတို႔က အဲဒီေလာက္ သံသယရွိေနမွေတာ့ ငါ့ဘက္ကဘာမွမျပင္ဘူးကြာ” ဆိုၿပီး လူမိုက္လိုလို၊ ကေလးဆိုးလိုလို လုပ္ေနရမယ့္လူ မဟုတ္ပါဘူး။ သူတို႔ဟာ အစိုးရျဖစ္ပါတယ္။
၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲဆိုတာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ သံသယရွိေနတဲ့လူေတြကို သံသယေပ်ာက္သြားေစဖို႔ဆိုရင္ ေဟာဒီအင္မတန္ ႐ိုးစင္း၊ ရွင္းလင္းေနတဲ့ ေမးခြန္းတခ်ဳိ႕ကို အေျဖေပးေစခ်င္ပါတယ္။ စစ္ဗိုလ္တမတ္သား၊ စစ္ဗိုလ္သမၼတ ဆိုတဲ့ကိစၥေတြကေတာ့ သိပ္ကိုေျဗာင္က်၊ ရွင္းေနတာမို႔ ဒီေနရာမွာ မတင္ေတာ့ပါဘူး။
ကဲ… ၂ဝ၁ဝ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲလြန္ရင္…
အစိုးရအဖြဲ႔မွာ အရပ္သား ပါဝင္တဲ့အေရအတြက္ တိုးလာပါမယ္။ ဒါေသခ်ာပါတယ္။
ဒါေပမယ့္။
ဗမာျပည္မွာ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားရယ္လို႔ ရွိဦးမွာလား။ ဒီလိုအခါမွာ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားဆိုတာ ဘာလဲလို႔ ျငင္းေနရမယ့္ အခ်ိန္မဟုတ္ပါဘူး။ အစိုးရနဲ႔ အျမင္မတူတဲ့လူ၊ အဲဒီအျမင္ကို တနည္းနည္းနဲ႔ ေဖာ္ထုတ္မိသူေတြကို ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်ဦးမွာလား။ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ကစလို႔ ဗမာျပည္ႏိုင္ငံေရးရဲ႕ အႀကီးမားဆံုးအမည္းကြက္ႀကီးဟာ အုပ္စိုးသူေတြဟာ ကိုယ္နဲ႔ အယူအဆ မတူသူေတြကို ဆင္ေျခအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်၊ ႏွိပ္စက္သတ္ျဖတ္ေနတာျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ္မွန္တယ္ထင္တာကို ေဖာ္ထုတ္မိတာနဲ႔ ၂၁ ရာစုနဲ႔ လံုးဝမေလ်ာ္ညီတဲ့ ဘာစတီးအက်ဥ္းေထာင္လို ႏွိပ္စက္မႈမ်ဳိးေတြနဲ႔ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း မွ်ဥ္းသတ္ျဖတ္တာခံခဲ့ရတဲ့ သံဃာေတာ္၊ အမ်ဳိးသမီး၊ ေက်ာင္းသား၊ အလုပ္သမား၊ လယ္သမား၊ ႏိုင္ငံေရးသမား၊ စာေပအႏုပညာသည္ စာရင္းျပဳလို႔မကုန္၊ ေရတြက္လို႔မႏိုင္ပါဘူး။
ေနာက္တခုေမးစရာက အဲဒီအခါက်ရင္ စာေပစိစစ္ေရးဆိုတာေရာ ရွိဦးမွာလား။ ဗမာျပည္မွာ စာေပစိစစ္ေရးဆိုတာ စစ္ အုပ္ခ်ဳပ္မႈနဲ႔အတူ ေပၚလာတဲ့အရာျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္မတိုင္မီတုန္းကေတာ့ စစ္အာဏာရွင္စစ္အုပ္စုရဲ႕ အျမဳေတ စစ္ဗိုလ္ေတြဟာ ဆိုက္ကိုဆိုတဲ့ဌာနဖြင့္ၿပီး စာေပအႏုပညာနဲ႔ မီဒီယာေလာကကို အေမွာင္ရိပ္ကေန မျပတ္ေစာင့္ၾကည့္ေနခဲ့ပါ တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔က ေရွ႕တန္းကိုေတာ့ ထြက္မလာပါဘူး။ မဆလေခတ္က်ေတာ့မွ ေျဗာင္ေရွ႕ကိုခုန္ထြက္လာၿပီး စာေပစိစစ္ေရးဆိုတာႀကီး ေပၚလာတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္မႈရဲ႕ လကၡဏာ၊ စာေပအႏုပညာရွင္ေတြအေပၚ ဖိႏွိပ္တဲ့ စစ္အုပ္စုရဲ႕ လက္သံုးေတာ္ဓားျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုဟာမ်ဳိး (ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြက နာမည္ အေခၚအေဝၚေျပာင္းတာ ဝါသနာပါပါဘိသနဲ႔) ဆက္ရွိေနဦးမယ္ဆိုလို႔ကေတာ့ ဒီေရြးေကာက္ပြဲက ဖြဲ႔လာမယ့္အစိုးရဟာ အစြယ္နဲ႔၊ ခ်ဳိ (ဂ်ိဳ) နဲ႔ပဲ ျဖစ္ေနမွာပါ။
ေနာက္ေမးဖို႔ လိုတာတခုက အဲဒီေရြးေကာက္ပြဲကိုလြန္ရင္ စီးပြားေရးကို စစ္တပ္က လက္ဝါးႀကီးအုပ္ထားတာ၊ စစ္အုပ္စု ထိပ္သီးေတြရဲ႕ ေဆြးမ်ဳိးအသိုင္းအဝိုင္းေတြ ခံစားေနရတဲ့ အခြင့္ထူးေတြကို ဖ်က္သိမ္းပစ္မွာလား၊ အကာအကြယ္ေပးမွာလား။ အခုကတည္းက အစိုးရပိုင္လုပ္ငန္းေတြထဲက ေကာင္းတာေတြကိုေရြးထုတ္ၿပီး အမ္အီးစီေခၚ ျမန္မာစီးပြားေရးေကာ္ပိုေရးရွင္းနဲ႔ ဦးပိုင္တို႔လို စစ္တပ္ပိုင္စီးပြားေရးအေဆာက္အအံုေတြေအာက္ဆြဲထည့္၊ မေကာင္းတဲ့လုပ္ငန္းေတြကို ခ်န္ထားလုပ္ေနတာဟာ ေနာက္တက္မယ့္အစိုးရအေပၚ နအဖရဲ႕ ေစတနာေတြ ေဖာ္ျပေနတာပါပဲ။ ေနာက္တက္မယ့္အစိုးရကို ေငြစကၠဴစက္႐ံုတခုသာ အေကာင္းခ်န္ထားေပးၿပီး မင္းတို႔ ဒါနဲပဲလုပ္စားၾကေပေရာ့လို႔ ေျပာေနတဲ့အလားျဖစ္ပါတယ္။
သာမန္လူထုအေနနဲ႔ မေမးမျဖစ္ ေမးရဦးမယ့္အခ်က္ကေလးတခုက အဲဒီေရြးေကာက္ပြဲႀကီးၿပီးသြားရင္ ၂ဝဝ၈ ဖြဲ႔စည္းပံုဥပေဒ အထဲမွာေရာ၊ ဘယ္ဥပေဒအထဲမွာမွ တရားဝင္မတည္ရွိတဲ့ ႀကံ့ဖြ႔ံတို႔၊ စြမ္းအားရွင္တို႔က လူထုအေပၚရမ္းကားေနၾကဦးမွာလား။ ဆက္ရွိေနဦးမယ္၊ သူတို႔ကို ဆက္ေၾကာက္ေနရဦးမယ္၊ အေရြးခံရတဲ့အမတ္ကေတာင္ ေၾကာက္ေနရဦးမယ္ဆိုလို႔ကေတာ့ ဘူးမွမထာ- ဘာမွမထူးလို႔ဘဲ ေျပာရမွာျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီေရြးေကာက္ပြဲႀကီးၿပီးရင္ လယ္ယာေတြကို အဓမၼသိမ္းတာ၊ စစ္တပ္ေတြက ေတာင္သူလယ္သမားေတြကို ဆင့္ေခၚၿပီး စစ္တပ္ပိုင္လယ္ေတြကို အခမဲ့လုပ္ခုိင္းတာ၊ ေပၚတာဆြဲတာေတြ ရပ္ဆိုင္းသြားမလား။
ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ေမးရမွာကေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ ၂ဝဝ၈ ဖြဲ႔စည္းပံုဥပေဒနဲ႔အညီ ဖြဲ႔ထားတဲ့အစိုးရတရပ္ကို စစ္တပ္က အာဏာ မသိမ္းေတာ့ဘူးဆိုတဲ့ အာမခံခ်က္ရွိပါသလား ဆိုတာပါပဲ။ မရွိဘူးမဟုတ္ပါလား။
ဒါျဖစ္ရင္ ဒီေရြးေကာက္ပြဲလုပ္လိုက္လို႔ တိုင္းျပည္အတြက္၊ ျပည္သူေတြအတြက္ ဘာထူးမွာလဲ။ ဘယ္ဟာကိုအေျပာင္းအလဲလို႔ ေျပာမွာလဲ။
သံသယမဟုတ္ဘူး၊ မယံုတာ။
http://www.khitpyaing.org/articles/2010/January/20110.php
ရဲေဘာ္ဖိုးသံေခ်ာင္း
၂၀ ဇန္န၀ါရီ ၂၀၁၀
ဒီေန႔ဗမာျပည္ရဲ႕ႏိုင္ငံေရးဟာ ဘယ္သူေတြက ဘာေတြပဲေျပာေျပာ နအဖနဲ႔အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္တို႔အၾကားက ျပႆနာဟာ အဓိကဆံုခ်က္ျဖစ္တယ္ဆိုတာ ၂ဝ၁ဝ ခုႏွစ္ အစပိုင္းအျဖစ္အပ်က္ေတြက အထင္းသားေဖာ္ျပေနပါတယ္။ ဒါကို မီဒီယာသမားေတြက အသိဆံုးလို႔ ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ ျပည္တြင္းျပည္ပမီဒီယာေတြမွာ ဒီဆံုခ်က္ကို ဗဟိုျပဳေနတဲ့ ကိစၥေတြခ်ည္းပဲ မဟုတ္ပါလား။ အထူးသျဖင့္ ေရြးေကာက္ပြဲဆိုတာနဲ႔ နီးလာေလေလ ဒီႏွစ္ဘက္အၾကားကကိစၥဟာ ေရွ႕တန္းတက္လာေလေလ ျဖစ္ေနတာလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။ အမွန္ေျပာရရင္ ဒီေန႔ေနာက္ဆံုးအေျခအေနမွာ ေဘာလံုးဟာ နအဖဘက္ေရာက္ေနတာပါ။ ေရႊဂံုတိုင္ေၾကညာခ်က္အရေရာ၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ ဗိုလ္သန္းေရႊထံေပးစာအရေရာ နအဖ အေနနဲ႔ အေျဖေပးဖို႔ တာဝန္ေတြရွိေနပါတယ္။ ျပည္သူလူထုကလည္း နအဖဘယ္လိုတုံ႔ျပန္မယ္ဆိုတာကို အာ႐ံုစိုက္ေစာင့္ၾကည့္ေနပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ နအဖဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြကေတာ့ ဒီကိစၥေတြမရွိခဲ့ေလဟန္၊ သူတို႔မွာ ဘာတာဝန္မွမရွိေလဟန္၊ ေပယ်ာလကံျပဳေနပါတယ္။
ဒီကာလအတြင္းမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ဗိုလ္ေအာင္ၾကည္နဲ႔ေတြ႔ေစတယ္ဆိုတဲ့ ေလေျပထိုးေလးပဲ ေဖာ္ထုတ္ခဲ့တာကို အားလံုးသတိထားလိုက္မိပါလိမ့္မယ္။ ဒါဟာလည္း သတင္းစာထဲမွာ ဓာတ္ပံုေလးတပံု၊ စာတိုေလး (၃-၄) ေၾကာင္းနဲ႔ ၿပီးသြားတာပါ။ တိုးတက္မႈ၊ ဆုတ္ယုတ္မႈ၊ ဘာမွမသိရတဲ့ ရေသ့ရွစ္ေသာင္းဇာတ္တခုျဖစ္ပါတယ္။ ဒီကိစၥကို သူတို႔ သတင္းစာေတြမွာေရာ ျပည္တြင္းက တျခားမီဒီယာေတြထဲမွာပါ ဘယ္သူမွမွတ္ခ်က္မေပးတာ၊ သေဘာထား မေဖာ္ျပၾကတာကို ၾကည့္ရင္ တေန႔မျပတ္၊ တရံမလပ္ စြာေလာင္စြာေလာင္ေရးေနတဲ့ သူေတြဟာ နအဖက “တိတ္” ဆိုေတာ့လည္း တိတ္ေနၾကပါလားလို႔ စဥ္းစားမိပါတယ္။
အခုေနာက္ပိုင္းမွာ ဆင္ေျခအသစ္တခုကို အေတာ္ေလးၾကားေန၊ ေတြ႔ေနရပါတယ္။ အဲဒါက “တပ္မေတာ္အစိုးရ လုပ္တာ ေတြအေပၚမွာ သံသယနဲ႔ ၾကည့္ေနၾကလို႔ ဗမာျပည္ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးအေျခအေနတင္းမာေနတယ္” ဆိုတဲ့ ေျပာစကား ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီစကားကို ၾကားရေတာ့ မဆလလက္ထက္တုန္းက နားၾကားျပင္းကပ္ေအာင္ ၾကားခဲ့ရတဲ့ မဆလရဲ႕ ဝါဒျဖန္႔ သီခ်င္းတပုဒ္ကိုေတာင္ သြားသတိရမိပါတယ္။ “သံသယဆိုသည္မွာ အလကား၊ မွန္သပဆိုသည္မွာ ပတၱျမား” ဆိုတာပါ။ တိုင္းရင္းသားစည္းလံုးညီၫြတ္ေရးအတြက္ဆိုၿပီး ေနရာတကာမွာလႊင့္ေန၊ ဖြင့္ေနတဲ့သီခ်င္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တကယ္က မဆလ အစိုးရဟာ တိုင္းရင္းသားမ်ားက သူတို႔ကို မယံုတာသိေနလို႔ သူတို႔ကို ယံုခိုင္းေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။
အခုလည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ၾကားလူဟန္ဖမ္းေနတဲ့လူေတြက နအဖအေပၚ မယံုသူေတြကို အျပစ္တင္၊ အျပစ္ပံုခ်ေနၾကတာ ေတြ႔ေနရျပန္ပါၿပီ။ သူတို႔ေျပာပံုတခုက တဖက္ကသံသယရွိေနမွေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္ ညီၫြတ္လို႔ရေတာ့မလဲတဲ့။ ဒါဟာ နအဖအစိုးရဘက္က ဒီသံသယေတြ ေပ်ာက္သြားေအာင္လုပ္ဖို႔ တာဝန္မရွိဘူးလို႔ မ်က္စိစံုမွိတ္ျငင္းေနတာျဖစ္ပါတယ္။ နအဖဟာ “သူတို႔က အဲဒီေလာက္ သံသယရွိေနမွေတာ့ ငါ့ဘက္ကဘာမွမျပင္ဘူးကြာ” ဆိုၿပီး လူမိုက္လိုလို၊ ကေလးဆိုးလိုလို လုပ္ေနရမယ့္လူ မဟုတ္ပါဘူး။ သူတို႔ဟာ အစိုးရျဖစ္ပါတယ္။
၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲဆိုတာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ သံသယရွိေနတဲ့လူေတြကို သံသယေပ်ာက္သြားေစဖို႔ဆိုရင္ ေဟာဒီအင္မတန္ ႐ိုးစင္း၊ ရွင္းလင္းေနတဲ့ ေမးခြန္းတခ်ဳိ႕ကို အေျဖေပးေစခ်င္ပါတယ္။ စစ္ဗိုလ္တမတ္သား၊ စစ္ဗိုလ္သမၼတ ဆိုတဲ့ကိစၥေတြကေတာ့ သိပ္ကိုေျဗာင္က်၊ ရွင္းေနတာမို႔ ဒီေနရာမွာ မတင္ေတာ့ပါဘူး။
ကဲ… ၂ဝ၁ဝ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲလြန္ရင္…
အစိုးရအဖြဲ႔မွာ အရပ္သား ပါဝင္တဲ့အေရအတြက္ တိုးလာပါမယ္။ ဒါေသခ်ာပါတယ္။
ဒါေပမယ့္။
ဗမာျပည္မွာ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားရယ္လို႔ ရွိဦးမွာလား။ ဒီလိုအခါမွာ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားဆိုတာ ဘာလဲလို႔ ျငင္းေနရမယ့္ အခ်ိန္မဟုတ္ပါဘူး။ အစိုးရနဲ႔ အျမင္မတူတဲ့လူ၊ အဲဒီအျမင္ကို တနည္းနည္းနဲ႔ ေဖာ္ထုတ္မိသူေတြကို ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်ဦးမွာလား။ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ကစလို႔ ဗမာျပည္ႏိုင္ငံေရးရဲ႕ အႀကီးမားဆံုးအမည္းကြက္ႀကီးဟာ အုပ္စိုးသူေတြဟာ ကိုယ္နဲ႔ အယူအဆ မတူသူေတြကို ဆင္ေျခအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်၊ ႏွိပ္စက္သတ္ျဖတ္ေနတာျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ္မွန္တယ္ထင္တာကို ေဖာ္ထုတ္မိတာနဲ႔ ၂၁ ရာစုနဲ႔ လံုးဝမေလ်ာ္ညီတဲ့ ဘာစတီးအက်ဥ္းေထာင္လို ႏွိပ္စက္မႈမ်ဳိးေတြနဲ႔ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း မွ်ဥ္းသတ္ျဖတ္တာခံခဲ့ရတဲ့ သံဃာေတာ္၊ အမ်ဳိးသမီး၊ ေက်ာင္းသား၊ အလုပ္သမား၊ လယ္သမား၊ ႏိုင္ငံေရးသမား၊ စာေပအႏုပညာသည္ စာရင္းျပဳလို႔မကုန္၊ ေရတြက္လို႔မႏိုင္ပါဘူး။
ေနာက္တခုေမးစရာက အဲဒီအခါက်ရင္ စာေပစိစစ္ေရးဆိုတာေရာ ရွိဦးမွာလား။ ဗမာျပည္မွာ စာေပစိစစ္ေရးဆိုတာ စစ္ အုပ္ခ်ဳပ္မႈနဲ႔အတူ ေပၚလာတဲ့အရာျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္မတိုင္မီတုန္းကေတာ့ စစ္အာဏာရွင္စစ္အုပ္စုရဲ႕ အျမဳေတ စစ္ဗိုလ္ေတြဟာ ဆိုက္ကိုဆိုတဲ့ဌာနဖြင့္ၿပီး စာေပအႏုပညာနဲ႔ မီဒီယာေလာကကို အေမွာင္ရိပ္ကေန မျပတ္ေစာင့္ၾကည့္ေနခဲ့ပါ တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔က ေရွ႕တန္းကိုေတာ့ ထြက္မလာပါဘူး။ မဆလေခတ္က်ေတာ့မွ ေျဗာင္ေရွ႕ကိုခုန္ထြက္လာၿပီး စာေပစိစစ္ေရးဆိုတာႀကီး ေပၚလာတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္မႈရဲ႕ လကၡဏာ၊ စာေပအႏုပညာရွင္ေတြအေပၚ ဖိႏွိပ္တဲ့ စစ္အုပ္စုရဲ႕ လက္သံုးေတာ္ဓားျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုဟာမ်ဳိး (ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြက နာမည္ အေခၚအေဝၚေျပာင္းတာ ဝါသနာပါပါဘိသနဲ႔) ဆက္ရွိေနဦးမယ္ဆိုလို႔ကေတာ့ ဒီေရြးေကာက္ပြဲက ဖြဲ႔လာမယ့္အစိုးရဟာ အစြယ္နဲ႔၊ ခ်ဳိ (ဂ်ိဳ) နဲ႔ပဲ ျဖစ္ေနမွာပါ။
ေနာက္ေမးဖို႔ လိုတာတခုက အဲဒီေရြးေကာက္ပြဲကိုလြန္ရင္ စီးပြားေရးကို စစ္တပ္က လက္ဝါးႀကီးအုပ္ထားတာ၊ စစ္အုပ္စု ထိပ္သီးေတြရဲ႕ ေဆြးမ်ဳိးအသိုင္းအဝိုင္းေတြ ခံစားေနရတဲ့ အခြင့္ထူးေတြကို ဖ်က္သိမ္းပစ္မွာလား၊ အကာအကြယ္ေပးမွာလား။ အခုကတည္းက အစိုးရပိုင္လုပ္ငန္းေတြထဲက ေကာင္းတာေတြကိုေရြးထုတ္ၿပီး အမ္အီးစီေခၚ ျမန္မာစီးပြားေရးေကာ္ပိုေရးရွင္းနဲ႔ ဦးပိုင္တို႔လို စစ္တပ္ပိုင္စီးပြားေရးအေဆာက္အအံုေတြေအာက္ဆြဲထည့္၊ မေကာင္းတဲ့လုပ္ငန္းေတြကို ခ်န္ထားလုပ္ေနတာဟာ ေနာက္တက္မယ့္အစိုးရအေပၚ နအဖရဲ႕ ေစတနာေတြ ေဖာ္ျပေနတာပါပဲ။ ေနာက္တက္မယ့္အစိုးရကို ေငြစကၠဴစက္႐ံုတခုသာ အေကာင္းခ်န္ထားေပးၿပီး မင္းတို႔ ဒါနဲပဲလုပ္စားၾကေပေရာ့လို႔ ေျပာေနတဲ့အလားျဖစ္ပါတယ္။
သာမန္လူထုအေနနဲ႔ မေမးမျဖစ္ ေမးရဦးမယ့္အခ်က္ကေလးတခုက အဲဒီေရြးေကာက္ပြဲႀကီးၿပီးသြားရင္ ၂ဝဝ၈ ဖြဲ႔စည္းပံုဥပေဒ အထဲမွာေရာ၊ ဘယ္ဥပေဒအထဲမွာမွ တရားဝင္မတည္ရွိတဲ့ ႀကံ့ဖြ႔ံတို႔၊ စြမ္းအားရွင္တို႔က လူထုအေပၚရမ္းကားေနၾကဦးမွာလား။ ဆက္ရွိေနဦးမယ္၊ သူတို႔ကို ဆက္ေၾကာက္ေနရဦးမယ္၊ အေရြးခံရတဲ့အမတ္ကေတာင္ ေၾကာက္ေနရဦးမယ္ဆိုလို႔ကေတာ့ ဘူးမွမထာ- ဘာမွမထူးလို႔ဘဲ ေျပာရမွာျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီေရြးေကာက္ပြဲႀကီးၿပီးရင္ လယ္ယာေတြကို အဓမၼသိမ္းတာ၊ စစ္တပ္ေတြက ေတာင္သူလယ္သမားေတြကို ဆင့္ေခၚၿပီး စစ္တပ္ပိုင္လယ္ေတြကို အခမဲ့လုပ္ခုိင္းတာ၊ ေပၚတာဆြဲတာေတြ ရပ္ဆိုင္းသြားမလား။
ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ေမးရမွာကေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ ၂ဝဝ၈ ဖြဲ႔စည္းပံုဥပေဒနဲ႔အညီ ဖြဲ႔ထားတဲ့အစိုးရတရပ္ကို စစ္တပ္က အာဏာ မသိမ္းေတာ့ဘူးဆိုတဲ့ အာမခံခ်က္ရွိပါသလား ဆိုတာပါပဲ။ မရွိဘူးမဟုတ္ပါလား။
ဒါျဖစ္ရင္ ဒီေရြးေကာက္ပြဲလုပ္လိုက္လို႔ တိုင္းျပည္အတြက္၊ ျပည္သူေတြအတြက္ ဘာထူးမွာလဲ။ ဘယ္ဟာကိုအေျပာင္းအလဲလို႔ ေျပာမွာလဲ။
သံသယမဟုတ္ဘူး၊ မယံုတာ။
http://www.khitpyaing.org/articles/2010/January/20110.php
ေအာင္ဇံ
၂၇ ဇန္န၀ါရီ ၂၀၁၀
၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္မွာ ပါတီစုံအေထြေထြေရြးေကာက္ပြဲကုိ နအဖက က်င္းပေပးခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေရြးေကာက္ပြဲရဲ႕ရလဒ္ကုိေတာ့ ယေန႔အထိ အသိအမွတ္ျပဳ အေကာင္အထည္ေဖာ္ေပးျခင္း မရွိေသးပါဘူး။ ေရြးေကာက္ပြဲအႏုိင္ရ ပါတီမ်ားျဖစ္ၾကတဲ့ အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္နဲ႔ တုိင္းရင္းသားပါတီမ်ားက ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ကို တနည္းနည္းနဲ႔ သိကၡာရွိရွိ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ေပးဖုိ႔ ေတာင္းဆုိတာကိုလည္း လ်စ္လ်ဴ႐ႈထားခဲ့ပါတယ္။ ဒီေရြးေကာက္ပြဲကို နအဖက သူတုိ႔ကုိယ္တုိင္ က်င္းပေပးခဲ့တဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲ မဟုတ္သလုိလုိ သူတုိ႔နဲ႔ ဘယ္လိုမွ မသက္ဆုိင္သလုိလုိ ေရငုံႏႈတ္ပိတ္ေနခဲ့ၾကေပမယ့္ ေနာက္ထပ္ေရြးေကာက္ပြဲ တခုကုိေတာ့ ၂၀၁၀ မွာ က်င္းပဖုိ႔ ထုတ္ျပန္ေၾကညာထားၿပီးျဖစ္ပါတယ္။
ဗုိလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊကလည္း ေရြးေကာက္ပြဲကုိ ၂၀၁၀ မွာ က်င္းပမွာျဖစ္ေၾကာင္း ထပ္ေလာင္းအတည္ျပဳေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ဆုိင္တဲ့ ေကာ္မရွင္ဥပေဒ၊ ပါတီမွတ္ပုံတင္ဥပေဒေတြကိုေတာ့ ယခုတုိင္ ထုတ္ျပန္ေၾကညာျခင္း မရွိတဲ့အေပၚမွာ တခ်ဳိ႕ႏုိင္ငံေရးသမားေတြက သုိ႔ေလာ သုိ႔ေလာ သံသယျဖစ္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ နအဖေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကုိ မျဖစ္မေနက်င္းပမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကို က်င္းပႏုိင္မွသာလွ်င္ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ကို ေက်ာ္လႊားပယ္ဖ်က္ ႏုိင္မွာျဖစ္သလုိ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္မွာ တဖက္သတ္ အတည္ျပဳျပ႒ာန္းခဲ့တဲ့ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ အေျခခံဥပေဒကိုလည္း ေနာင္ေပၚေပါက္ လာမယ့္ လႊတ္ေတာ္မွာ တင္ျပအတည္ျပဳႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ႏုိင္ငံတကာဆက္ဆံေရးမွာ နအဖအေနနဲ႔ အခုအခ်ိန္အထိ အာဏာသိမ္း စစ္အစုိးရအျဖစ္နဲ႔သာ ဆက္ဆံေနရေပမယ့္ အကယ္၍ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲအၿပီး အစိုးရတရပ္ကိုသာ ဖြဲ႔စည္းႏုိင္ခဲ့မယ္ဆုိရင္ ႏုိင္ငံတကာမွာ ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ တက္လာတဲ့ တရား၀င္အစိုးရတရပ္အျဖစ္ ေဖာ္ေဆာင္ဆက္ဆံႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိအေၾကာင္းေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ နအဖေခါင္းေဆာင္မ်ားဟာ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကုိ မျဖစ္မေန က်င္းပမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ တက္တက္ႂကြႂကြ အားတက္သေရာ မဲေပးခဲ့ၾကေပမယ့္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကုိေတာ့ ျပည္သူေတြက သိပ္စိတ္၀င္စားပုံမျပၾကပါဘူး။ ၿပီးခဲ့တဲ့ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲတုန္းကေတာ့ ျပည္သူေတြက ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ အမ်ားႀကီး ထားခဲ့ၾကပါတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲၿပီးရင္ ဒီမုိကေရစီ အရပ္သားအစိုးရတရပ္ ေပၚေပါက္လာမယ္။ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးနဲ႔တကြ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈေတြလည္း ခ်ဳပ္ၿငိမ္းသြားမယ္ဆုိတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ တက္တက္ႂကြႂကြ ဆႏၵမဲ ေပးခဲ့ၾကပါတယ္။ အခု က်င္းပမယ့္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲမွာေတာ့ ဘယ္သူႏိုင္ႏုိင္၊ ဘယ္သူ႐ႈံး႐ႈံး စစ္တပ္ကပဲ စိုးမုိးျခယ္လွယ္ အုပ္ခ်ဳပ္သြားမွာျဖစ္တယ္ဆုိတာကို ႀကိဳတင္သိေနၾကတဲ့ ျပည္သူေတြဟာ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ သိပ္စိတ္၀င္စားမႈ မျပၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ႏုိင္ငံေရးသမားတခ်ဳိ႕ကေတာ့ ၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ ဘယ္လုိပဲရွိရွိ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပုံက ဘယ္လုိပဲျပ႒ာန္းျပ႒ာန္း ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲအၿပီးမွာ ပုံေပၚလာမယ့္ အစိုးရဟာ ဘယ္လုိပုံစံနဲ႔ပဲ ေပၚလာ ေပၚလာ ဒါေတြကုိ အေလးအနက္ထားပုံမရဘဲ ေရြးေကာက္ပြဲအသံၾကားတာနဲ႔ ၀င္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ဖုိ႔ ဟန္တျပင္ျပင္ လုပ္ေနၾကတာ ကိုလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။ ေခတ္ပ်က္သူေဌးမ်ားကလည္း ျပည့္ၿဖိဳးလွ်ံက်လာတဲ့ ေငြေတြကုိသုံးၿပီး အမတ္မင္းျဖစ္ေရး၊ ၀န္ႀကီး ၀န္ကေလးျဖစ္ေရးကို ေမွ်ာ္ၿပီး ေခါင္းေပါင္းစေလး တျပင္ျပင္နဲ႔ ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ဖုိ႔ ျပင္ေနၾကပါတယ္။ လက္ရွိ နအဖ အစုိးရရဲ႕ ၀န္ႀကီးေတြ၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြကလည္း သူ႔တုိ႔အပုိင္စား နယ္ပယ္ေတြမွာ ေရြးေကာက္ပြဲအတြက္ စည္း႐ုံးေနတဲ့ သတင္းေတြလည္း ၾကားေနရပါတယ္။
ေရြးေကာက္ပြဲ အႏုိင္ရပါတီႀကီးတခုျဖစ္တဲ့ အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲကုိ ၀င္မယ္ မ၀င္ဘူးဆုိတာ အခုထိ ယတိျပတ္ မေျပာေသးေပမယ့္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံအေျခခံဥပေဒကို လုံး၀လက္မခံႏုိင္ေၾကာင္း ထုတ္ျပန္ေၾကညာ ထားသလုိ ေရႊဂုံတုိင္ေၾကညာစာတမ္းကုိလည္း ထုတ္ျပန္ေၾကညာထားၿပီးျဖစ္ပါတယ္။ ေရႊဂုံတုိင္ေၾကညာစာတမ္းပါ အခ်က္ေတြကေတာ့ …
၁။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြကုိ ႁခြင္းခ်က္မရွိ လႊတ္ေပးရမည္။
၂။ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံအေျခခံဥပေဒကို ျပန္လည္သုံးသပ္ျပင္ဆင္ေပးရမည္။
၃။ ေရြးေကာက္ပြဲကုိ တရားမွ်တၿပီး ႏုိင္ငံတကာေစာင့္ၾကည့္မႈေအာက္မွာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ က်င္းပေပးရမည္ … ဟူ၍ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီအခ်က္ေတြကို လုိက္ေလ်ာမယ္ဆုိရင္ နအဖက က်င္းပေပးမယ့္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကုိ စဥ္းစားမယ္လုိ႔ ထုတ္ျပန္ေၾကညာ ထားၿပီးျဖစ္တယ္။ တနည္းအားျဖင့္ ဒီအခ်က္ေတြကို မလုိက္ေလ်ာပါက ေရြးေကာက္ပြဲကုိ၀င္ဖုိ႔ မစဥ္းစားဘူးဆုိတဲ့ အဓိပၸာယ္လည္းျဖစ္တယ္။ ဒါ့အျပင္ အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္တဦးျဖစ္တဲ့ ဦး၀င္းတင္ကလည္း ဒီေရႊဂုံတုိင္ေၾကညာခ်က္ဟာ သုံးပါးတဆူ ျဖစ္ပါတယ္လုိ႔ ေျပာၾကားခဲ့တယ္။ ဆုိလုိတာက ဒီေတာင္းဆုိခ်က္ (၃) ခုစလုံးဟာ တတြဲတည္းျဖစ္ၿပီး ဒီေတာင္းဆုိခ်က္ထဲက အခ်က္တခ်က္ကို လုိက္ေလ်ာ႐ုံနဲ႔ လက္ခံႏုိင္မွာမဟုတ္ဘူးဆုိတဲ့ အဓိပၸာယ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအခ်က္ေတြကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ဟာ ေရႊဂုံတုိင္ေၾကညာစာတမ္းဆုိတဲ့ မူေပၚမွာ ခုိင္ခုိင္မာမာ ရပ္တည္ေနသလုိ နအဖဘက္ကလည္း ဒီအခ်က္ေတြအေပၚ လုိက္ေလ်ာမယ့္လကၡဏာကို အရိပ္အေယာင္ေတာင္ မျမင္မေတြ႔ရေသးပါဘူး။ ဒီအေျခအေနဆုိရင္ အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ဟာ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကုိ ၀င္ဖုိ႔ဆုိတာ မျဖစ္ႏုိင္ဘူးလုိ႔ သုံးသပ္လုိ႔ရပါတယ္။
ေရြးေကာက္ပြဲအႏုိင္ရ တုိင္းရင္းသားပါတီေတြျဖစ္ၾကတဲ့ ရခုိင္ဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္၊ ရွမ္းတုိင္းရင္းသားမ်ား ဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ တုိ႔ကေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲမတုိင္ခင္ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ား လႊတ္ေပးရမယ္၊ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံအေျခခံဥပေဒကို ျပန္လည္သုံးသပ္ျပင္ဆင္ေပးရမယ္၊ အကယ္၍ မလုိက္ေလ်ာပါက ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကုိ ၀င္မွာမဟုတ္တဲ့အေၾကာင္း ျပတ္ျပတ္သားသား ထုတ္ေဖာ္ေျပာၾကားၿပီးျဖစ္ပါတယ္။ အျခားေရြးေကာက္ပြဲအႏုိင္ရ တုိင္းရင္းသားပါတီမ်ားကလည္း တသေဘာတည္းရွိတယ္ဆုိတာ တုိင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္တဦးျဖစ္တဲ့ ဦးေအးသာေအာင္ရဲ႕ ဘီဘီစီ၊ ဗြီအုိေအ အစရွိတဲ့ ေရဒီယုိအေမးအေျဖက႑ေတြမွာ ထုတ္ေဖာ္ေျပာၾကားတာေတြကုိလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။
တုိင္းရင္းသားပါတီမ်ားရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးရည္မွန္းခ်က္ကေတာ့ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ားရဲ႕ ကုိယ့္ၾကမၼာကုိယ္ဖန္တီးခြင့္၊ ကုိယ္ပုိင္ျပ႒ာန္းခြင့္နဲ႔တကြ လူနည္းစု လူမ်ဳိးစုမ်ားရဲ႕ အခြင့္အေရးမ်ား၊ ရပုိင္ခြင့္မ်ားကို ေဖာ္ေဆာင္ျပ႒ာန္းေပးတဲ့ စစ္မွန္တဲ့ ျပည္ေထာင္စုေပၚေပါက္ေရးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အခု နအဖ ေရးဆြဲထားတဲ့ ဖြဲ႔စည္းပုံကေတာ့ စစ္တပ္က စိုးမုိးျခယ္လွယ္အုပ္ခ်ဳပ္မယ့္ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဖြဲ႔စည္းပုံသာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီအဖြဲ႔အစည္းမ်ားရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးေမွ်ာ္မွန္းခ်က္နဲ႔ ဆီနဲ႔ေရလုိ ကြာျခားေနတဲ့အတြက္ ဒီဖြဲ႔စည္းပုံအရ က်င္းပမယ့္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကို ၀င္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္မယ့္ သေဘာထားမ်ား မရွိၾကတာေတြ႔ရပါတယ္။
အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ အပါအ၀င္ ေရြးေကာက္ပြဲအႏုိင္ရ တုိင္းရင္းသားႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ား ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ပါ၀င္ ယွဥ္ၿပိဳင္ျခင္းမရွိဘူးဆုိရင္ အေမရိကန္ႏုိင္ငံ၊ ဥေရာပႏုိင္ငံမ်ားက ေရြးေကာက္ပြဲရဲ႕ရလဒ္ကို အသိအမွတ္ျပဳမွာမဟုတ္ပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိရင္ ဒီႏုိင္ငံေတြက အားလုံးပါ၀င္ႏုိင္တဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲ (all inclusive) ျဖစ္ဖုိ႔ ေတာင္းဆုိေနၾကတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေတာင္းဆိုခ်က္ေတြနဲ႔ မကုိက္ညီတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲအၿပီး ေပၚလာမယ့္အစိုးရကို ဒီႏုိင္ငံေတြက အသိအမွတ္ျပဳမွာမဟုတ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ႏုိင္ငံတကာဆက္ဆံေရးမွာ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ မေျပမလည္ လိပ္ခဲတည္းလဲ အေျခအေနမွာပဲ ရွိေနမွာျဖစ္ပါတယ္။
အျခားတဘက္မွာ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္အဖြဲ႔အစည္းမ်ားရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးရည္မွန္းခ်က္နဲ႔ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲေပၚမွာ သေဘာထား၊ နအဖရဲ႕ ဒီအဖြဲ႔အစည္းမ်ားေပၚမွာ က်င့္သုံးေနတဲ့ နည္းဗ်ဴဟာေတြဟာလည္း ေစ့စပ္ညႇိႏႈိင္းလုိ႔မရဘဲ လက္ရွိအေျခအေနမွာ တင္းမာတဲ့ အေနအထားမွာ ရွိေနပါတယ္။ နအဖရဲ႕ နည္းဗ်ဴဟာကေတာ့ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္ အဖြဲ႔အစည္းေတြကုိ ပထမအဆင့္အေနနဲ႔ ယာယီအပစ္အခတ္ရပ္စဲၿပီးေတာ့ အမ်ဳိးသားညီလာခံကို တက္ခုိင္း၊ အမ်ဳိးသားညီလာခံ မွာ ဟန္ျပေဆြးေႏြးၿပီးေတာ့ တုိင္းရင္းသားျပႆနာကို ေျဖရွင္းၿပီးၿပီ၊ ဖြဲ႔စည္းပုံလည္း ေရးၿပီးၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ ေနာက္တဆင့္အေနနဲ႔ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္တပ္ဖြဲ႔ေတြကို လက္နက္ျဖဳတ္သိမ္း သုိ႔မဟုတ္ နယ္ျခားေစာင့္တပ္အျဖစ္ အသြင္ေျပာင္း အဲဒီကေန နအဖ တပ္မေတာ္ထဲကို သြတ္သြင္းၿပီးေတာ့ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္ အဖြဲ႔အစည္းေတြကို ၀ါးၿမိဳပစ္ဖုိ႔၊ ဖ်က္သိမ္းပစ္ဖုိ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြနဲ႔ ခင္းက်င္းလုပ္ေဆာင္ေနတာျဖစ္ပါတယ္။
ဒီဗ်ဴဟာ ဒီအခင္းအက်င္းေတြရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ကို သေဘာေပါက္ သိျမင္ထားတဲ့ ေကအန္ယူ၊ ေကအန္ပီပီ၊ အက္စ္အက္စ္ေအ (ေတာင္) အစရွိတဲ့ လက္နက္ကုိင္အဖြဲ႔အစည္းမ်ားက အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး၊ အတုအေယာင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကုိ ယေန႔တုိင္ လက္မခံႏုိင္ၾကေသးတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအဖြဲ႔အစည္းမ်ားအေနနဲ႔ကေတာ့ တကယ့္စစ္မွန္တဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကုိ တည္ေဆာက္လုိတဲ့ သေဘာထားေတြ ရွိၾကပါတယ္။ စစ္မွန္တဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို တည္ေဆာက္ဖုိ႔ဆုိရင္ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးဖုိ႔လုိပါတယ္။ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးပြဲမွာ တုိင္းရင္းသားေဒသေတြမွာ ျဖစ္ေနတဲ့ ျပႆနာအ၀၀ကို ေဆြးေႏြးညႇိႏႈိင္းၿပီး ေျဖရွင္းဖုိ႔လုိပါတယ္။ ဒီကေနတဆင့္ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ားအေရး၊ ျပည္နယ္မ်ားအေရး၊ လူနည္းစုမ်ားအခြင့္အေရးေတြကို ညႇိႏႈိင္းေဆြးေႏြးၿပီးေတာ့ ဖြဲ႔စည္းပုံဥပေဒထဲမွာ ထည့္သြင္းျပ႒ာန္းႏုိင္ဖုိ႔ လုိပါတယ္။ သုိ႔မွသာ စစ္မွန္တဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ရမွာပါ။
နအဖရဲ႕ တဖက္သတ္ ေရးဆြဲျပ႒ာန္းထားတဲ့ ဖြဲ႔စည္းပုံမွာ တုိင္းရင္းသားအဖြဲ႔အစည္းမ်ား လုိလားတဲ့ အခြင့္အေရးေတြ၊ ရပုိင္ခြင့္ေတြ မပါရွိတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ဒီဖြဲ႔စည္းပုံကို လက္မခံႏုိင္သလုိ ဒီဖြဲ႔စည္းပုံအရက်င္းပမယ့္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကိုလည္း လက္ခံမွာ မဟုတ္ပါဘူး။
ဒါ့အျပင္ အပစ္အခတ္ရပ္စဲထားတဲ့ မြန္ျပည္သစ္ပါတီ၊ ေကအုိင္အုိ၊ ယူဒဗလ်ဴအက္စ္ေအ၊ အက္စ္အက္စ္ေအ အစရွိတဲ့ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကုိ္င္အဖြဲ႔အစည္းမ်ား အေနနဲ႔ကလည္း အပစ္အခတ္ရပ္စဲၿပီးရင္ ႏုိင္ငံေရးအရ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးဖုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ႏုိင္ငံေရးအရ ေဆြးေႏြးဖုိ႔ဆုိရင္ အမ်ဳိးသားညီလာခံကို တက္ပါ၊ အမ်ဳိးသားညီလာခံမွာ ေဆြးေႏြးတင္ျပပါဆုိလုိ႔ တုိင္းရင္းသားအဖြဲ႔ေတြဟာ အမ်ဳိးသားညီလာခံကိုတက္ၿပီးေတာ့ တုိင္းရင္းသားဆယ့္သုံးဖြဲ႔အေနနဲ႔ ျပည္ေထာင္စုအေရး၊ တုိင္းရင္းသားမ်ားအေရး၊ လူနည္းစုမ်ားအခြင့္အေရးကုိ စာတမ္းတေစာင္ ေရးသားတင္ျပခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီစာတမ္းကို ညီလာခံမွာ ေဆြးေတာင္ေဆြးေႏြးခြင့္မရဘဲ မွတ္တမ္းတင္႐ုံတင္ၿပီးေတာ့ ပယ္ခ်ခဲ့ပါတယ္။
ဒီလုိအေတြ႔အႀကံဳေတြေၾကာင့္ တုိင္းရင္းသားမ်ားအေနနဲ႔ နအဖနဲ႔တကြ နအဖရဲ႕အမ်ဳိးသားညီလာခံ၊ အမ်ဳိးသားညီလာခံက ထြက္ေပၚလာမယ့္ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံအေျခခံဥပေဒ၊ ဒါေတြကုိ အယုံအၾကည္မဲ့လာၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မြန္ျပည္သစ္ပါတီဆုိရင္ ညီလာခံကုိယ္စားလွယ္ကို ေလ့လာသူအဆင့္ ေလွ်ာ့ခ်ၿပီး ကန္႔ကြက္ခဲ့ပါတယ္။ အခုအေျခအေနမွာ နအဖရဲ႕စီမံခ်က္ျဖစ္တဲ့ နယ္ျခားေစာင့္တပ္အသြင္ေျပာင္းေရးနဲ႔ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ၀င္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ေရးကုိ လုံး၀လက္မခံ ပယ္ခ်ထားပါတယ္။
ယူဒဗလ်ဴအက္စ္ေအ အေနနဲ႔လည္း နအဖရဲ႕ နယ္ျခားေစာင့္တပ္အသြင္ေျပာင္းေရးကို မူအရလက္ခံေသာ္လည္းပဲ ၀ ေဒသ ၀ တပ္ေတြကို ၀ ေခါင္းေဆာင္မ်ားကသာ စီမံအုပ္ခ်ဳပ္ဖုိ႔ ျပန္လည္တင္ျပခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီလုိတင္ျပခ်က္ေတြအေပၚမွာ နအဖက လက္မခံတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ေျပလည္မႈမရတဲ့အျပင္ တင္းမာမႈေတြ ဆက္လက္ျဖစ္ပြားေနၿပီး တဘက္နဲ႔တဘက္ စစ္ျပင္တဲ့ အေနအထားမွာေတာင္ ရွိေနပါတယ္။ အက္စ္အက္စ္ေအ အေနနဲ႔ကလည္း ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေဆထင္ အပါအ၀င္ တုိင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားကို ႏွစ္ရွည္ေထာင္ဒဏ္အျဖစ္ ႏွစ္ (၁၀၀) ေက်ာ္ ခ်မွတ္ထားတဲ့ အေျခအေနမ်ဳိးမွာ ေရြးေကာက္ပြဲကို ပါ၀င္ယွဥ္ၿပိဳင္ဖုိ႔ဆုိတာ မျဖစ္ႏုိင္တဲ့ အေနအထားမွာ ရွိပါတယ္။
ေကအုိင္အုိ ကခ်င္အဖြဲ႔အစည္းအေနနဲ႔ကလည္း နအဖရဲ႕ တုိက္တြန္းခ်က္ေတြကို လက္မခံဘဲ ေကအုိင္အုိရဲ႕သေဘာထားကို ျပန္လည္တင္ျပထားတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ေကအုိင္အုိရဲ႕ တင္ျပခ်က္ကေတာ့ အကယ္၍ ျမန္မာႏုိင္ငံကို ပင္လုံစိတ္ဓာတ္၊ ပင္လုံသေဘာတူညီခ်က္၊ ပင္လုံမူအရသာ စစ္မွန္တဲ့ ျပည္ေထာင္စုအျဖစ္ ဖြဲ႔စည္းႏုိင္မယ္ဆုိပါက ေကအုိင္အုိအေနနဲ႔ တပ္ဖြဲ႔မ်ားကုိ နယ္ျခားေစာင့္တပ္အျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းစရာ မလုိတဲ့အျပင္ လက္နက္ပင္ကုိင္ထားစရာမလုိေၾကာင္း တင္ျပခဲ့ပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ ေကအုိင္အုိရဲ႕ တင္ျပခ်က္ျဖစ္တဲ့ ပင္လုံမူ၊ ပင္လုံသေဘာတူညီခ်က္ဆုိတာကေတာ့ လြတ္လပ္ေရးအႀကိဳကာလမွာ ဗမာျပည္မနဲ႔ ရွမ္းျပည္၊ ေတာင္တန္းေဒသမ်ား ေပါင္းစည္းေရးအတြက္ ပင္လုံၿမိဳ႕မွာ ညီလာခံတရပ္ က်င္းပခဲ့ပါတယ္။ ဒီညီလာခံမွာ အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ တုိင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ား ေဆြးေႏြးညႇိႏႈိင္းၿပီးေတာ့ ပင္လုံစာခ်ဳပ္ကို လက္မွတ္ထုိး ခ်ဳပ္ဆုိခဲ့ၾကပါတယ္။ ပင္လုံသေဘာတူညီခ်က္ဆုိတာဟာ ဒီစာခ်ဳပ္မွာပါတဲ့ အခ်က္အလက္အျပင္ ညီလာခံမွာ ေဆြးေႏြးသေဘာတူခဲ့တဲ့ အခ်က္ေတြလည္း ပါ၀င္ပါတယ္။ ဒီအခ်က္ေတြကေတာ့ ဗမာျပည္မႏွင့္ ရွမ္းျပည္၊ ေတာင္တန္းေဒသ ေပါင္းစည္းတဲ့အခါမွာ …
၁။ တန္းတူညီတူ ျပည္ေထာင္စုမူႏွင့္ ေပါင္းစည္းရမည္။
၂။ ျပည္နယ္တြင္းကိစၥေတြမွာ ကုိယ့္ၾကမၼာကိုယ္ဖန္တီးခြင့္ ရွိရမည္။
၃။ ခြဲထြက္လုိက ခြဲထြက္ခြင့္ရွိရမည္။ … ဆိုတဲ့ အခ်က္ေတြပါပဲ။
ဒီေနရာမွာ ခြဲထြက္ခြင့္ဆုိတဲ့ အခ်က္နဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ တုိင္းရင္းသားႏုိင္ငံေရးပါတီေတြေရာ၊ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္ အဖြဲ႔အစည္းေတြပါ ေတာင္းဆုိေဆြးေႏြးတင္ျပတာေတြကို မေတြ႔ရေတာ့ဘဲနဲ႔ အဓိကအားျဖင့္ တန္းတူညီတူ ျပည္ေထာင္စုမူ ကုိယ့္ၾကမၼာကုိယ္ဖန္တီးခြင့္ေတြကိုပဲ ေတာင္းဆုိေဆြးေႏြး တင္ျပေနၾကတာျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒီအေျခခံမူေတြဟာ တုိင္းရင္းသားစည္းလုံးညီၫြတ္ေရးကုိ ေဖာ္ေဆာင္ေပးႏုိင္မယ့္မူလည္းျဖစ္ပါတယ္။
ယေန႔ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ႏုိင္ငံေရးအက်ပ္အတည္းေတြကုိ ေျဖရွင္းဖုိ႔ဆုိရင္ အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး၊ အမ်ဳိးသားေသြးစည္း ညီၫြတ္ေရးကို မျဖစ္မေန တည္ေဆာက္ဖုိ႔လုိပါတယ္။ ဒီလုိတည္ေဆာက္ရာမွာ တုိင္းရင္းသားစည္းလုံးညီၫြတ္ေရးကုိလည္း ေဖာ္ေဆာင္ႏုိင္မွ ၿပီးျပည့္စုံတဲ့ အမ်ဳိးသားေသြးစည္းညီၫြတ္ေရးကို တည္ေဆာက္ႏုိင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ တုိင္းရင္းသားစည္းလုံး ညီၫြတ္ေရးကုိ ေဖာ္ေဆာင္ရာမွာလည္း အေျပာသက္သက္မဟုတ္ဘဲ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ားရဲ႕ ရပုိင္ခြင့္ေတြ၊ ကုိယ့္ၾကမၼာ ကုိယ္ဖန္တီးခြင့္ေတြနဲ႔ လူမ်ဳိးစု၊ လူနည္းစု အခြင့္အေရးေတြကို ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံအေျခခံဥပေဒမွာ ပီပီျပင္ျပင္ ျပ႒ာန္းေပးဖုိ႔ လုိပါတယ္။ သုိ႔မွသာ အမ်ဳိးသားေသြးစည္းညီၫြတ္ေရးကုိရရွိၿပီး ျပည္တြင္းစစ္လည္း ခ်ဳပ္ၿငိမ္းသြားမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ နအဖရဲ႕ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒမွာေတာ့ ဒီအေျခခံမူေတြကို ပစ္ပယ္ထားၿပီး တုိင္းရင္းသားရပုိင္ခြင့္ေတြကိုလည္း လုံး၀လ်စ္လ်ဴ႐ႈထားတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ တုိင္းရင္းသားႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ား တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္အဖြဲ႔အစည္းမ်ားက ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ အေျခခံ ဥေပဒကို ျပန္လည္သုံးသပ္ျပင္ဆင္ဖုိ႔နဲ႔ တုိင္းရင္းသားရပုိင္ခြင့္ေတြကို ျပ႒ာန္းေပးဖုိ႔ တင္ျပေတာင္းဆုိေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ နအဖ ေခါင္းေဆာင္မ်ားအေနနဲ႔ သူတုိ႔ရဲ႕ေတာင္းဆုိခ်က္ကို လုိက္ေလ်ာမယ့္လကၡဏာ မေတြ႔ရပါဘူး။ နအဖေခါင္းေဆာင္မ်ား အေနနဲ႔ကေတာ့ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႔ေတြကုိ နယ္ျခားေစာင့္တပ္အသြင္ေျပာင္း၊ ပါတီအဖြဲ႔အစည္းက ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ဆုိတဲ့ မူလအစီအစဥ္အတုိင္းကလြဲလုိ႔ တုိင္းရင္းသားအဖြဲ႔အစည္းမ်ားက ေဆြးေႏြးတင္ျပခ်က္ေတြကို လက္ခံလုိက္ေလ်ာမယ့္ အေျခအေနမရွိပါဘူး။
ထုိ႔အတူ တုိင္းရင္းသားအဖြဲ႔အစည္းမ်ားကလည္း နအဖရဲ႕ သေဘာထားနဲ႔ နအဖ ေရးဆြဲအတည္ျပဳထားတဲ့ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ အေျခခံဥပေဒကို ယုံၾကည္လက္ခံႏုိင္မယ့္ အေျခအေနမရွိတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ နအဖ တုိက္တြန္းသလုိ လုိက္နာမယ့္အေနအထား မရွိပါဘူး။ ဒီလုိသာ လုိက္နာမႈမရွိခဲ့ရင္ နအဖ ဘာလုပ္မလဲ။ ကုိးကန္႔အဖြဲ႔ကုိ တုိက္သလုိ လက္နက္ကုိင္နည္းနဲ႔ တုိက္ခုိက္ေျဖရွင္း မွာလား။ ဒီလုိသာဆုိရင္ တုိင္းရင္းသားအဖြဲ႔အစည္းမ်ားအေနနဲ႔လည္း မလြဲသာမေရွာင္သာ ခုခံတဲ့အေနနဲ႔ ျပန္လည္တုိက္ခုိက္ ၾကမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ ျပည္တြင္းစစ္ဟာလည္း က်ယ္ျပန္႔လာမယ့္ သေဘာရွိပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ားအေရးနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ နအဖရဲ႕ ေလာေလာဆယ္ က်င့္သုံးေနတဲ့ နည္းဗ်ဴဟာနဲ႔ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲ၊ တုိင္းရင္းသားမ်ားရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးရည္မွန္းခ်က္နဲ႔ လူမ်ဳိးမ်ားဆုိင္ရာ အခြင့္အေရး၊ ဒါေတြကို ဆက္စပ္သုံးသပ္မယ္ ဆုိရင္ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕အနာဂတ္ဟာ ရတက္မေအးဖြယ္ ေတြ႔ျမင္ရေၾကာင္းပါခင္ဗ်ား။ ။
http://www.khitpyaing.org/articles/2010/January/27110.php
၂၇ ဇန္န၀ါရီ ၂၀၁၀
၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္မွာ ပါတီစုံအေထြေထြေရြးေကာက္ပြဲကုိ နအဖက က်င္းပေပးခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေရြးေကာက္ပြဲရဲ႕ရလဒ္ကုိေတာ့ ယေန႔အထိ အသိအမွတ္ျပဳ အေကာင္အထည္ေဖာ္ေပးျခင္း မရွိေသးပါဘူး။ ေရြးေကာက္ပြဲအႏုိင္ရ ပါတီမ်ားျဖစ္ၾကတဲ့ အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္နဲ႔ တုိင္းရင္းသားပါတီမ်ားက ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ကို တနည္းနည္းနဲ႔ သိကၡာရွိရွိ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ေပးဖုိ႔ ေတာင္းဆုိတာကိုလည္း လ်စ္လ်ဴ႐ႈထားခဲ့ပါတယ္။ ဒီေရြးေကာက္ပြဲကို နအဖက သူတုိ႔ကုိယ္တုိင္ က်င္းပေပးခဲ့တဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲ မဟုတ္သလုိလုိ သူတုိ႔နဲ႔ ဘယ္လိုမွ မသက္ဆုိင္သလုိလုိ ေရငုံႏႈတ္ပိတ္ေနခဲ့ၾကေပမယ့္ ေနာက္ထပ္ေရြးေကာက္ပြဲ တခုကုိေတာ့ ၂၀၁၀ မွာ က်င္းပဖုိ႔ ထုတ္ျပန္ေၾကညာထားၿပီးျဖစ္ပါတယ္။
ဗုိလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊကလည္း ေရြးေကာက္ပြဲကုိ ၂၀၁၀ မွာ က်င္းပမွာျဖစ္ေၾကာင္း ထပ္ေလာင္းအတည္ျပဳေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ဆုိင္တဲ့ ေကာ္မရွင္ဥပေဒ၊ ပါတီမွတ္ပုံတင္ဥပေဒေတြကိုေတာ့ ယခုတုိင္ ထုတ္ျပန္ေၾကညာျခင္း မရွိတဲ့အေပၚမွာ တခ်ဳိ႕ႏုိင္ငံေရးသမားေတြက သုိ႔ေလာ သုိ႔ေလာ သံသယျဖစ္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ နအဖေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကုိ မျဖစ္မေနက်င္းပမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကို က်င္းပႏုိင္မွသာလွ်င္ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ကို ေက်ာ္လႊားပယ္ဖ်က္ ႏုိင္မွာျဖစ္သလုိ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္မွာ တဖက္သတ္ အတည္ျပဳျပ႒ာန္းခဲ့တဲ့ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ အေျခခံဥပေဒကိုလည္း ေနာင္ေပၚေပါက္ လာမယ့္ လႊတ္ေတာ္မွာ တင္ျပအတည္ျပဳႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ႏုိင္ငံတကာဆက္ဆံေရးမွာ နအဖအေနနဲ႔ အခုအခ်ိန္အထိ အာဏာသိမ္း စစ္အစုိးရအျဖစ္နဲ႔သာ ဆက္ဆံေနရေပမယ့္ အကယ္၍ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲအၿပီး အစိုးရတရပ္ကိုသာ ဖြဲ႔စည္းႏုိင္ခဲ့မယ္ဆုိရင္ ႏုိင္ငံတကာမွာ ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ တက္လာတဲ့ တရား၀င္အစိုးရတရပ္အျဖစ္ ေဖာ္ေဆာင္ဆက္ဆံႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိအေၾကာင္းေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ နအဖေခါင္းေဆာင္မ်ားဟာ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကုိ မျဖစ္မေန က်င္းပမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ တက္တက္ႂကြႂကြ အားတက္သေရာ မဲေပးခဲ့ၾကေပမယ့္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကုိေတာ့ ျပည္သူေတြက သိပ္စိတ္၀င္စားပုံမျပၾကပါဘူး။ ၿပီးခဲ့တဲ့ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲတုန္းကေတာ့ ျပည္သူေတြက ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ အမ်ားႀကီး ထားခဲ့ၾကပါတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲၿပီးရင္ ဒီမုိကေရစီ အရပ္သားအစိုးရတရပ္ ေပၚေပါက္လာမယ္။ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးနဲ႔တကြ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈေတြလည္း ခ်ဳပ္ၿငိမ္းသြားမယ္ဆုိတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ တက္တက္ႂကြႂကြ ဆႏၵမဲ ေပးခဲ့ၾကပါတယ္။ အခု က်င္းပမယ့္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲမွာေတာ့ ဘယ္သူႏိုင္ႏုိင္၊ ဘယ္သူ႐ႈံး႐ႈံး စစ္တပ္ကပဲ စိုးမုိးျခယ္လွယ္ အုပ္ခ်ဳပ္သြားမွာျဖစ္တယ္ဆုိတာကို ႀကိဳတင္သိေနၾကတဲ့ ျပည္သူေတြဟာ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ သိပ္စိတ္၀င္စားမႈ မျပၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ႏုိင္ငံေရးသမားတခ်ဳိ႕ကေတာ့ ၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ ဘယ္လုိပဲရွိရွိ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပုံက ဘယ္လုိပဲျပ႒ာန္းျပ႒ာန္း ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲအၿပီးမွာ ပုံေပၚလာမယ့္ အစိုးရဟာ ဘယ္လုိပုံစံနဲ႔ပဲ ေပၚလာ ေပၚလာ ဒါေတြကုိ အေလးအနက္ထားပုံမရဘဲ ေရြးေကာက္ပြဲအသံၾကားတာနဲ႔ ၀င္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ဖုိ႔ ဟန္တျပင္ျပင္ လုပ္ေနၾကတာ ကိုလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။ ေခတ္ပ်က္သူေဌးမ်ားကလည္း ျပည့္ၿဖိဳးလွ်ံက်လာတဲ့ ေငြေတြကုိသုံးၿပီး အမတ္မင္းျဖစ္ေရး၊ ၀န္ႀကီး ၀န္ကေလးျဖစ္ေရးကို ေမွ်ာ္ၿပီး ေခါင္းေပါင္းစေလး တျပင္ျပင္နဲ႔ ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ဖုိ႔ ျပင္ေနၾကပါတယ္။ လက္ရွိ နအဖ အစုိးရရဲ႕ ၀န္ႀကီးေတြ၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြကလည္း သူ႔တုိ႔အပုိင္စား နယ္ပယ္ေတြမွာ ေရြးေကာက္ပြဲအတြက္ စည္း႐ုံးေနတဲ့ သတင္းေတြလည္း ၾကားေနရပါတယ္။
ေရြးေကာက္ပြဲ အႏုိင္ရပါတီႀကီးတခုျဖစ္တဲ့ အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲကုိ ၀င္မယ္ မ၀င္ဘူးဆုိတာ အခုထိ ယတိျပတ္ မေျပာေသးေပမယ့္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံအေျခခံဥပေဒကို လုံး၀လက္မခံႏုိင္ေၾကာင္း ထုတ္ျပန္ေၾကညာ ထားသလုိ ေရႊဂုံတုိင္ေၾကညာစာတမ္းကုိလည္း ထုတ္ျပန္ေၾကညာထားၿပီးျဖစ္ပါတယ္။ ေရႊဂုံတုိင္ေၾကညာစာတမ္းပါ အခ်က္ေတြကေတာ့ …
၁။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြကုိ ႁခြင္းခ်က္မရွိ လႊတ္ေပးရမည္။
၂။ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံအေျခခံဥပေဒကို ျပန္လည္သုံးသပ္ျပင္ဆင္ေပးရမည္။
၃။ ေရြးေကာက္ပြဲကုိ တရားမွ်တၿပီး ႏုိင္ငံတကာေစာင့္ၾကည့္မႈေအာက္မွာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ က်င္းပေပးရမည္ … ဟူ၍ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီအခ်က္ေတြကို လုိက္ေလ်ာမယ္ဆုိရင္ နအဖက က်င္းပေပးမယ့္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကုိ စဥ္းစားမယ္လုိ႔ ထုတ္ျပန္ေၾကညာ ထားၿပီးျဖစ္တယ္။ တနည္းအားျဖင့္ ဒီအခ်က္ေတြကို မလုိက္ေလ်ာပါက ေရြးေကာက္ပြဲကုိ၀င္ဖုိ႔ မစဥ္းစားဘူးဆုိတဲ့ အဓိပၸာယ္လည္းျဖစ္တယ္။ ဒါ့အျပင္ အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္တဦးျဖစ္တဲ့ ဦး၀င္းတင္ကလည္း ဒီေရႊဂုံတုိင္ေၾကညာခ်က္ဟာ သုံးပါးတဆူ ျဖစ္ပါတယ္လုိ႔ ေျပာၾကားခဲ့တယ္။ ဆုိလုိတာက ဒီေတာင္းဆုိခ်က္ (၃) ခုစလုံးဟာ တတြဲတည္းျဖစ္ၿပီး ဒီေတာင္းဆုိခ်က္ထဲက အခ်က္တခ်က္ကို လုိက္ေလ်ာ႐ုံနဲ႔ လက္ခံႏုိင္မွာမဟုတ္ဘူးဆုိတဲ့ အဓိပၸာယ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအခ်က္ေတြကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ဟာ ေရႊဂုံတုိင္ေၾကညာစာတမ္းဆုိတဲ့ မူေပၚမွာ ခုိင္ခုိင္မာမာ ရပ္တည္ေနသလုိ နအဖဘက္ကလည္း ဒီအခ်က္ေတြအေပၚ လုိက္ေလ်ာမယ့္လကၡဏာကို အရိပ္အေယာင္ေတာင္ မျမင္မေတြ႔ရေသးပါဘူး။ ဒီအေျခအေနဆုိရင္ အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ဟာ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကုိ ၀င္ဖုိ႔ဆုိတာ မျဖစ္ႏုိင္ဘူးလုိ႔ သုံးသပ္လုိ႔ရပါတယ္။
ေရြးေကာက္ပြဲအႏုိင္ရ တုိင္းရင္းသားပါတီေတြျဖစ္ၾကတဲ့ ရခုိင္ဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္၊ ရွမ္းတုိင္းရင္းသားမ်ား ဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ တုိ႔ကေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲမတုိင္ခင္ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ား လႊတ္ေပးရမယ္၊ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံအေျခခံဥပေဒကို ျပန္လည္သုံးသပ္ျပင္ဆင္ေပးရမယ္၊ အကယ္၍ မလုိက္ေလ်ာပါက ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကုိ ၀င္မွာမဟုတ္တဲ့အေၾကာင္း ျပတ္ျပတ္သားသား ထုတ္ေဖာ္ေျပာၾကားၿပီးျဖစ္ပါတယ္။ အျခားေရြးေကာက္ပြဲအႏုိင္ရ တုိင္းရင္းသားပါတီမ်ားကလည္း တသေဘာတည္းရွိတယ္ဆုိတာ တုိင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္တဦးျဖစ္တဲ့ ဦးေအးသာေအာင္ရဲ႕ ဘီဘီစီ၊ ဗြီအုိေအ အစရွိတဲ့ ေရဒီယုိအေမးအေျဖက႑ေတြမွာ ထုတ္ေဖာ္ေျပာၾကားတာေတြကုိလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။
တုိင္းရင္းသားပါတီမ်ားရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးရည္မွန္းခ်က္ကေတာ့ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ားရဲ႕ ကုိယ့္ၾကမၼာကုိယ္ဖန္တီးခြင့္၊ ကုိယ္ပုိင္ျပ႒ာန္းခြင့္နဲ႔တကြ လူနည္းစု လူမ်ဳိးစုမ်ားရဲ႕ အခြင့္အေရးမ်ား၊ ရပုိင္ခြင့္မ်ားကို ေဖာ္ေဆာင္ျပ႒ာန္းေပးတဲ့ စစ္မွန္တဲ့ ျပည္ေထာင္စုေပၚေပါက္ေရးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အခု နအဖ ေရးဆြဲထားတဲ့ ဖြဲ႔စည္းပုံကေတာ့ စစ္တပ္က စိုးမုိးျခယ္လွယ္အုပ္ခ်ဳပ္မယ့္ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဖြဲ႔စည္းပုံသာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီအဖြဲ႔အစည္းမ်ားရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးေမွ်ာ္မွန္းခ်က္နဲ႔ ဆီနဲ႔ေရလုိ ကြာျခားေနတဲ့အတြက္ ဒီဖြဲ႔စည္းပုံအရ က်င္းပမယ့္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကို ၀င္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္မယ့္ သေဘာထားမ်ား မရွိၾကတာေတြ႔ရပါတယ္။
အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ အပါအ၀င္ ေရြးေကာက္ပြဲအႏုိင္ရ တုိင္းရင္းသားႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ား ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ပါ၀င္ ယွဥ္ၿပိဳင္ျခင္းမရွိဘူးဆုိရင္ အေမရိကန္ႏုိင္ငံ၊ ဥေရာပႏုိင္ငံမ်ားက ေရြးေကာက္ပြဲရဲ႕ရလဒ္ကို အသိအမွတ္ျပဳမွာမဟုတ္ပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိရင္ ဒီႏုိင္ငံေတြက အားလုံးပါ၀င္ႏုိင္တဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲ (all inclusive) ျဖစ္ဖုိ႔ ေတာင္းဆုိေနၾကတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေတာင္းဆိုခ်က္ေတြနဲ႔ မကုိက္ညီတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲအၿပီး ေပၚလာမယ့္အစိုးရကို ဒီႏုိင္ငံေတြက အသိအမွတ္ျပဳမွာမဟုတ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ႏုိင္ငံတကာဆက္ဆံေရးမွာ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ မေျပမလည္ လိပ္ခဲတည္းလဲ အေျခအေနမွာပဲ ရွိေနမွာျဖစ္ပါတယ္။
အျခားတဘက္မွာ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္အဖြဲ႔အစည္းမ်ားရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးရည္မွန္းခ်က္နဲ႔ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲေပၚမွာ သေဘာထား၊ နအဖရဲ႕ ဒီအဖြဲ႔အစည္းမ်ားေပၚမွာ က်င့္သုံးေနတဲ့ နည္းဗ်ဴဟာေတြဟာလည္း ေစ့စပ္ညႇိႏႈိင္းလုိ႔မရဘဲ လက္ရွိအေျခအေနမွာ တင္းမာတဲ့ အေနအထားမွာ ရွိေနပါတယ္။ နအဖရဲ႕ နည္းဗ်ဴဟာကေတာ့ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္ အဖြဲ႔အစည္းေတြကုိ ပထမအဆင့္အေနနဲ႔ ယာယီအပစ္အခတ္ရပ္စဲၿပီးေတာ့ အမ်ဳိးသားညီလာခံကို တက္ခုိင္း၊ အမ်ဳိးသားညီလာခံ မွာ ဟန္ျပေဆြးေႏြးၿပီးေတာ့ တုိင္းရင္းသားျပႆနာကို ေျဖရွင္းၿပီးၿပီ၊ ဖြဲ႔စည္းပုံလည္း ေရးၿပီးၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ ေနာက္တဆင့္အေနနဲ႔ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္တပ္ဖြဲ႔ေတြကို လက္နက္ျဖဳတ္သိမ္း သုိ႔မဟုတ္ နယ္ျခားေစာင့္တပ္အျဖစ္ အသြင္ေျပာင္း အဲဒီကေန နအဖ တပ္မေတာ္ထဲကို သြတ္သြင္းၿပီးေတာ့ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္ အဖြဲ႔အစည္းေတြကို ၀ါးၿမိဳပစ္ဖုိ႔၊ ဖ်က္သိမ္းပစ္ဖုိ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြနဲ႔ ခင္းက်င္းလုပ္ေဆာင္ေနတာျဖစ္ပါတယ္။
ဒီဗ်ဴဟာ ဒီအခင္းအက်င္းေတြရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ကို သေဘာေပါက္ သိျမင္ထားတဲ့ ေကအန္ယူ၊ ေကအန္ပီပီ၊ အက္စ္အက္စ္ေအ (ေတာင္) အစရွိတဲ့ လက္နက္ကုိင္အဖြဲ႔အစည္းမ်ားက အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး၊ အတုအေယာင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကုိ ယေန႔တုိင္ လက္မခံႏုိင္ၾကေသးတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအဖြဲ႔အစည္းမ်ားအေနနဲ႔ကေတာ့ တကယ့္စစ္မွန္တဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကုိ တည္ေဆာက္လုိတဲ့ သေဘာထားေတြ ရွိၾကပါတယ္။ စစ္မွန္တဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို တည္ေဆာက္ဖုိ႔ဆုိရင္ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးဖုိ႔လုိပါတယ္။ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးပြဲမွာ တုိင္းရင္းသားေဒသေတြမွာ ျဖစ္ေနတဲ့ ျပႆနာအ၀၀ကို ေဆြးေႏြးညႇိႏႈိင္းၿပီး ေျဖရွင္းဖုိ႔လုိပါတယ္။ ဒီကေနတဆင့္ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ားအေရး၊ ျပည္နယ္မ်ားအေရး၊ လူနည္းစုမ်ားအခြင့္အေရးေတြကို ညႇိႏႈိင္းေဆြးေႏြးၿပီးေတာ့ ဖြဲ႔စည္းပုံဥပေဒထဲမွာ ထည့္သြင္းျပ႒ာန္းႏုိင္ဖုိ႔ လုိပါတယ္။ သုိ႔မွသာ စစ္မွန္တဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ရမွာပါ။
နအဖရဲ႕ တဖက္သတ္ ေရးဆြဲျပ႒ာန္းထားတဲ့ ဖြဲ႔စည္းပုံမွာ တုိင္းရင္းသားအဖြဲ႔အစည္းမ်ား လုိလားတဲ့ အခြင့္အေရးေတြ၊ ရပုိင္ခြင့္ေတြ မပါရွိတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ဒီဖြဲ႔စည္းပုံကို လက္မခံႏုိင္သလုိ ဒီဖြဲ႔စည္းပုံအရက်င္းပမယ့္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကိုလည္း လက္ခံမွာ မဟုတ္ပါဘူး။
ဒါ့အျပင္ အပစ္အခတ္ရပ္စဲထားတဲ့ မြန္ျပည္သစ္ပါတီ၊ ေကအုိင္အုိ၊ ယူဒဗလ်ဴအက္စ္ေအ၊ အက္စ္အက္စ္ေအ အစရွိတဲ့ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကုိ္င္အဖြဲ႔အစည္းမ်ား အေနနဲ႔ကလည္း အပစ္အခတ္ရပ္စဲၿပီးရင္ ႏုိင္ငံေရးအရ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးဖုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ႏုိင္ငံေရးအရ ေဆြးေႏြးဖုိ႔ဆုိရင္ အမ်ဳိးသားညီလာခံကို တက္ပါ၊ အမ်ဳိးသားညီလာခံမွာ ေဆြးေႏြးတင္ျပပါဆုိလုိ႔ တုိင္းရင္းသားအဖြဲ႔ေတြဟာ အမ်ဳိးသားညီလာခံကိုတက္ၿပီးေတာ့ တုိင္းရင္းသားဆယ့္သုံးဖြဲ႔အေနနဲ႔ ျပည္ေထာင္စုအေရး၊ တုိင္းရင္းသားမ်ားအေရး၊ လူနည္းစုမ်ားအခြင့္အေရးကုိ စာတမ္းတေစာင္ ေရးသားတင္ျပခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီစာတမ္းကို ညီလာခံမွာ ေဆြးေတာင္ေဆြးေႏြးခြင့္မရဘဲ မွတ္တမ္းတင္႐ုံတင္ၿပီးေတာ့ ပယ္ခ်ခဲ့ပါတယ္။
ဒီလုိအေတြ႔အႀကံဳေတြေၾကာင့္ တုိင္းရင္းသားမ်ားအေနနဲ႔ နအဖနဲ႔တကြ နအဖရဲ႕အမ်ဳိးသားညီလာခံ၊ အမ်ဳိးသားညီလာခံက ထြက္ေပၚလာမယ့္ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံအေျခခံဥပေဒ၊ ဒါေတြကုိ အယုံအၾကည္မဲ့လာၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မြန္ျပည္သစ္ပါတီဆုိရင္ ညီလာခံကုိယ္စားလွယ္ကို ေလ့လာသူအဆင့္ ေလွ်ာ့ခ်ၿပီး ကန္႔ကြက္ခဲ့ပါတယ္။ အခုအေျခအေနမွာ နအဖရဲ႕စီမံခ်က္ျဖစ္တဲ့ နယ္ျခားေစာင့္တပ္အသြင္ေျပာင္းေရးနဲ႔ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ၀င္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ေရးကုိ လုံး၀လက္မခံ ပယ္ခ်ထားပါတယ္။
ယူဒဗလ်ဴအက္စ္ေအ အေနနဲ႔လည္း နအဖရဲ႕ နယ္ျခားေစာင့္တပ္အသြင္ေျပာင္းေရးကို မူအရလက္ခံေသာ္လည္းပဲ ၀ ေဒသ ၀ တပ္ေတြကို ၀ ေခါင္းေဆာင္မ်ားကသာ စီမံအုပ္ခ်ဳပ္ဖုိ႔ ျပန္လည္တင္ျပခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီလုိတင္ျပခ်က္ေတြအေပၚမွာ နအဖက လက္မခံတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ေျပလည္မႈမရတဲ့အျပင္ တင္းမာမႈေတြ ဆက္လက္ျဖစ္ပြားေနၿပီး တဘက္နဲ႔တဘက္ စစ္ျပင္တဲ့ အေနအထားမွာေတာင္ ရွိေနပါတယ္။ အက္စ္အက္စ္ေအ အေနနဲ႔ကလည္း ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေဆထင္ အပါအ၀င္ တုိင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားကို ႏွစ္ရွည္ေထာင္ဒဏ္အျဖစ္ ႏွစ္ (၁၀၀) ေက်ာ္ ခ်မွတ္ထားတဲ့ အေျခအေနမ်ဳိးမွာ ေရြးေကာက္ပြဲကို ပါ၀င္ယွဥ္ၿပိဳင္ဖုိ႔ဆုိတာ မျဖစ္ႏုိင္တဲ့ အေနအထားမွာ ရွိပါတယ္။
ေကအုိင္အုိ ကခ်င္အဖြဲ႔အစည္းအေနနဲ႔ကလည္း နအဖရဲ႕ တုိက္တြန္းခ်က္ေတြကို လက္မခံဘဲ ေကအုိင္အုိရဲ႕သေဘာထားကို ျပန္လည္တင္ျပထားတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ေကအုိင္အုိရဲ႕ တင္ျပခ်က္ကေတာ့ အကယ္၍ ျမန္မာႏုိင္ငံကို ပင္လုံစိတ္ဓာတ္၊ ပင္လုံသေဘာတူညီခ်က္၊ ပင္လုံမူအရသာ စစ္မွန္တဲ့ ျပည္ေထာင္စုအျဖစ္ ဖြဲ႔စည္းႏုိင္မယ္ဆုိပါက ေကအုိင္အုိအေနနဲ႔ တပ္ဖြဲ႔မ်ားကုိ နယ္ျခားေစာင့္တပ္အျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းစရာ မလုိတဲ့အျပင္ လက္နက္ပင္ကုိင္ထားစရာမလုိေၾကာင္း တင္ျပခဲ့ပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ ေကအုိင္အုိရဲ႕ တင္ျပခ်က္ျဖစ္တဲ့ ပင္လုံမူ၊ ပင္လုံသေဘာတူညီခ်က္ဆုိတာကေတာ့ လြတ္လပ္ေရးအႀကိဳကာလမွာ ဗမာျပည္မနဲ႔ ရွမ္းျပည္၊ ေတာင္တန္းေဒသမ်ား ေပါင္းစည္းေရးအတြက္ ပင္လုံၿမိဳ႕မွာ ညီလာခံတရပ္ က်င္းပခဲ့ပါတယ္။ ဒီညီလာခံမွာ အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ တုိင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ား ေဆြးေႏြးညႇိႏႈိင္းၿပီးေတာ့ ပင္လုံစာခ်ဳပ္ကို လက္မွတ္ထုိး ခ်ဳပ္ဆုိခဲ့ၾကပါတယ္။ ပင္လုံသေဘာတူညီခ်က္ဆုိတာဟာ ဒီစာခ်ဳပ္မွာပါတဲ့ အခ်က္အလက္အျပင္ ညီလာခံမွာ ေဆြးေႏြးသေဘာတူခဲ့တဲ့ အခ်က္ေတြလည္း ပါ၀င္ပါတယ္။ ဒီအခ်က္ေတြကေတာ့ ဗမာျပည္မႏွင့္ ရွမ္းျပည္၊ ေတာင္တန္းေဒသ ေပါင္းစည္းတဲ့အခါမွာ …
၁။ တန္းတူညီတူ ျပည္ေထာင္စုမူႏွင့္ ေပါင္းစည္းရမည္။
၂။ ျပည္နယ္တြင္းကိစၥေတြမွာ ကုိယ့္ၾကမၼာကိုယ္ဖန္တီးခြင့္ ရွိရမည္။
၃။ ခြဲထြက္လုိက ခြဲထြက္ခြင့္ရွိရမည္။ … ဆိုတဲ့ အခ်က္ေတြပါပဲ။
ဒီေနရာမွာ ခြဲထြက္ခြင့္ဆုိတဲ့ အခ်က္နဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ တုိင္းရင္းသားႏုိင္ငံေရးပါတီေတြေရာ၊ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္ အဖြဲ႔အစည္းေတြပါ ေတာင္းဆုိေဆြးေႏြးတင္ျပတာေတြကို မေတြ႔ရေတာ့ဘဲနဲ႔ အဓိကအားျဖင့္ တန္းတူညီတူ ျပည္ေထာင္စုမူ ကုိယ့္ၾကမၼာကုိယ္ဖန္တီးခြင့္ေတြကိုပဲ ေတာင္းဆုိေဆြးေႏြး တင္ျပေနၾကတာျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒီအေျခခံမူေတြဟာ တုိင္းရင္းသားစည္းလုံးညီၫြတ္ေရးကုိ ေဖာ္ေဆာင္ေပးႏုိင္မယ့္မူလည္းျဖစ္ပါတယ္။
ယေန႔ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ႏုိင္ငံေရးအက်ပ္အတည္းေတြကုိ ေျဖရွင္းဖုိ႔ဆုိရင္ အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး၊ အမ်ဳိးသားေသြးစည္း ညီၫြတ္ေရးကို မျဖစ္မေန တည္ေဆာက္ဖုိ႔လုိပါတယ္။ ဒီလုိတည္ေဆာက္ရာမွာ တုိင္းရင္းသားစည္းလုံးညီၫြတ္ေရးကုိလည္း ေဖာ္ေဆာင္ႏုိင္မွ ၿပီးျပည့္စုံတဲ့ အမ်ဳိးသားေသြးစည္းညီၫြတ္ေရးကို တည္ေဆာက္ႏုိင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ တုိင္းရင္းသားစည္းလုံး ညီၫြတ္ေရးကုိ ေဖာ္ေဆာင္ရာမွာလည္း အေျပာသက္သက္မဟုတ္ဘဲ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ားရဲ႕ ရပုိင္ခြင့္ေတြ၊ ကုိယ့္ၾကမၼာ ကုိယ္ဖန္တီးခြင့္ေတြနဲ႔ လူမ်ဳိးစု၊ လူနည္းစု အခြင့္အေရးေတြကို ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံအေျခခံဥပေဒမွာ ပီပီျပင္ျပင္ ျပ႒ာန္းေပးဖုိ႔ လုိပါတယ္။ သုိ႔မွသာ အမ်ဳိးသားေသြးစည္းညီၫြတ္ေရးကုိရရွိၿပီး ျပည္တြင္းစစ္လည္း ခ်ဳပ္ၿငိမ္းသြားမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ နအဖရဲ႕ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒမွာေတာ့ ဒီအေျခခံမူေတြကို ပစ္ပယ္ထားၿပီး တုိင္းရင္းသားရပုိင္ခြင့္ေတြကိုလည္း လုံး၀လ်စ္လ်ဴ႐ႈထားတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ တုိင္းရင္းသားႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ား တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္အဖြဲ႔အစည္းမ်ားက ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ အေျခခံ ဥေပဒကို ျပန္လည္သုံးသပ္ျပင္ဆင္ဖုိ႔နဲ႔ တုိင္းရင္းသားရပုိင္ခြင့္ေတြကို ျပ႒ာန္းေပးဖုိ႔ တင္ျပေတာင္းဆုိေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ နအဖ ေခါင္းေဆာင္မ်ားအေနနဲ႔ သူတုိ႔ရဲ႕ေတာင္းဆုိခ်က္ကို လုိက္ေလ်ာမယ့္လကၡဏာ မေတြ႔ရပါဘူး။ နအဖေခါင္းေဆာင္မ်ား အေနနဲ႔ကေတာ့ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႔ေတြကုိ နယ္ျခားေစာင့္တပ္အသြင္ေျပာင္း၊ ပါတီအဖြဲ႔အစည္းက ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ဆုိတဲ့ မူလအစီအစဥ္အတုိင္းကလြဲလုိ႔ တုိင္းရင္းသားအဖြဲ႔အစည္းမ်ားက ေဆြးေႏြးတင္ျပခ်က္ေတြကို လက္ခံလုိက္ေလ်ာမယ့္ အေျခအေနမရွိပါဘူး။
ထုိ႔အတူ တုိင္းရင္းသားအဖြဲ႔အစည္းမ်ားကလည္း နအဖရဲ႕ သေဘာထားနဲ႔ နအဖ ေရးဆြဲအတည္ျပဳထားတဲ့ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ အေျခခံဥပေဒကို ယုံၾကည္လက္ခံႏုိင္မယ့္ အေျခအေနမရွိတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ နအဖ တုိက္တြန္းသလုိ လုိက္နာမယ့္အေနအထား မရွိပါဘူး။ ဒီလုိသာ လုိက္နာမႈမရွိခဲ့ရင္ နအဖ ဘာလုပ္မလဲ။ ကုိးကန္႔အဖြဲ႔ကုိ တုိက္သလုိ လက္နက္ကုိင္နည္းနဲ႔ တုိက္ခုိက္ေျဖရွင္း မွာလား။ ဒီလုိသာဆုိရင္ တုိင္းရင္းသားအဖြဲ႔အစည္းမ်ားအေနနဲ႔လည္း မလြဲသာမေရွာင္သာ ခုခံတဲ့အေနနဲ႔ ျပန္လည္တုိက္ခုိက္ ၾကမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ ျပည္တြင္းစစ္ဟာလည္း က်ယ္ျပန္႔လာမယ့္ သေဘာရွိပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ားအေရးနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ နအဖရဲ႕ ေလာေလာဆယ္ က်င့္သုံးေနတဲ့ နည္းဗ်ဴဟာနဲ႔ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲ၊ တုိင္းရင္းသားမ်ားရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးရည္မွန္းခ်က္နဲ႔ လူမ်ဳိးမ်ားဆုိင္ရာ အခြင့္အေရး၊ ဒါေတြကို ဆက္စပ္သုံးသပ္မယ္ ဆုိရင္ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕အနာဂတ္ဟာ ရတက္မေအးဖြယ္ ေတြ႔ျမင္ရေၾကာင္းပါခင္ဗ်ား။ ။
http://www.khitpyaing.org/articles/2010/January/27110.php
Thursday, 28 January 2010
Dissidents Reject Junta Terror Accusations
Two prominent anti-regime groups from Burma have rejected the accusations that appeared in a state-run newspaper on Thursday that accuses them of planning a bombing campaign in the former capital, Rangoon.
The Karen rebel group, the Karen National Union (KNU), and an exiled NGO based in Thailand, the Burma Lawyers' Council (BLC), said the accusations are baseless and untrue.
Citing a news report by the Ministry of Home Affairs, pro-junta daily The New Light of Myanmar reported on Thursday that Burmese security forces had arrested 11 men who they believe are terrorists and accused most of them of having contacts with anti-regime groups.
According to the report, “Terrorist insurgents are hatching evil plots to hinder and jeopardize peace, stability and development of the nation and democratization process.” It went on to say that “terrorist insurgents” had infiltrated villages and wards “in various disguises to commit terrorist acts” and said the accused wanted to derail this year's election and the democratic process.
The report said that the 11 “bombers,” led by Kyaw Zay Lin (aka Ko Hsai), were captured following his arrest on Jan. 22 at his book shop in Kontalapaung village in Mingaladon Township in Rangoon. It said security forces discovered and seized some homemade mines, 43 detonators, a .32 pistol, one magazine, 33 rounds of ammunition, one satellite phone, a remote-control system and various other material condusive to explosives work.
In addition to a bombing last year in Rangoon, the report said those arrested had been planning further explosions in industrial zones and were also targeting security personnel.
It said that prime suspect Kyaw Zay Lin had joined and served the BLC in Mae Sot in Thailand and attended a “political defiant course [sic]” and an “explosives course.”
Speaking to The Irrawaddy on Thursday, the chairman of the BLC, Thein Oo, said, “This accusation is groundless. It is intended to defame the BLC.” He said that Kyaw Zay Lin had not worked for the BLC and that they did not know him.
He said that the Burmese regime wanted to misinform the international community and neighboring countries because the lawyers' group has attempted to indict junta leaders at the International Criminal Court.
“The BLC does not use such violent ways,” Thein Oo said. “We will fight Burma's military dictators with laws.”
The Burma Lawyers' Council, formed in 1994, is an independent organization based on the Thai-Burmese border. The military junta has denounced the BLC as an unlawful association and accused it of violating the rule of Burmese law. An arrest warrant was issued for BLC General Secretary Aung Htoo in May 2009.
Representatives of the BLC attended the Nov 18-26 meeting of the Assembly of State Parties to the International Criminal Court in The Hague to discuss the Burmese military government's alleged crimes against humanity, war crimes and other human rights abuses.
The New Light of Myanmar report also accused the KNU of being responsible for a bomb blast during Karen New Year celebrations in Papun in Karen State on Dec. 16, killing 7 persons and injuring 12.
Zipporah Sein, the general secretary of the KNU, told The Irrawaddy on Thursday that the report is “totally untrue” and that the Burmese military junta is “the real terrorist.”
“In fact, the the military junta is the real terrorist in Burma––they burn down villages, destroy houses, kill people and rape women,” she said.
Human rights groups and Burma observers have long held that such abuses by Burmese government forces were rife, especially in ethnic villages in eastern Burma.
The KNU, founded in 1947, has been fighting for more than six decades for autonomy from the central Burmese government. It did not sign a cease-fire agreement with the Burmese regime unlike 17 other armed ethnic groups.
“As the Burmese government is moving toward its general election in 2010, they are trying to divide and abolish the KNU and other ethnic groups,” said Zipporah Sein. “By any means they can, the Burmese authorities are trying to get international organizations to stop supporting the KNU and and other ethnic groups.”
The Burmese Ministry of Home Affairs report also accused the Karenni rebel group, the Karenni National Progressive Party (KNPP). No spokesperson from the KNPP was available on Thursday for comment when The Irrawaddy enquired.
http://www.irrawaddy.org/article.php?art_id=17681
The Karen rebel group, the Karen National Union (KNU), and an exiled NGO based in Thailand, the Burma Lawyers' Council (BLC), said the accusations are baseless and untrue.
Citing a news report by the Ministry of Home Affairs, pro-junta daily The New Light of Myanmar reported on Thursday that Burmese security forces had arrested 11 men who they believe are terrorists and accused most of them of having contacts with anti-regime groups.
According to the report, “Terrorist insurgents are hatching evil plots to hinder and jeopardize peace, stability and development of the nation and democratization process.” It went on to say that “terrorist insurgents” had infiltrated villages and wards “in various disguises to commit terrorist acts” and said the accused wanted to derail this year's election and the democratic process.
The report said that the 11 “bombers,” led by Kyaw Zay Lin (aka Ko Hsai), were captured following his arrest on Jan. 22 at his book shop in Kontalapaung village in Mingaladon Township in Rangoon. It said security forces discovered and seized some homemade mines, 43 detonators, a .32 pistol, one magazine, 33 rounds of ammunition, one satellite phone, a remote-control system and various other material condusive to explosives work.
In addition to a bombing last year in Rangoon, the report said those arrested had been planning further explosions in industrial zones and were also targeting security personnel.
It said that prime suspect Kyaw Zay Lin had joined and served the BLC in Mae Sot in Thailand and attended a “political defiant course [sic]” and an “explosives course.”
Speaking to The Irrawaddy on Thursday, the chairman of the BLC, Thein Oo, said, “This accusation is groundless. It is intended to defame the BLC.” He said that Kyaw Zay Lin had not worked for the BLC and that they did not know him.
He said that the Burmese regime wanted to misinform the international community and neighboring countries because the lawyers' group has attempted to indict junta leaders at the International Criminal Court.
“The BLC does not use such violent ways,” Thein Oo said. “We will fight Burma's military dictators with laws.”
The Burma Lawyers' Council, formed in 1994, is an independent organization based on the Thai-Burmese border. The military junta has denounced the BLC as an unlawful association and accused it of violating the rule of Burmese law. An arrest warrant was issued for BLC General Secretary Aung Htoo in May 2009.
Representatives of the BLC attended the Nov 18-26 meeting of the Assembly of State Parties to the International Criminal Court in The Hague to discuss the Burmese military government's alleged crimes against humanity, war crimes and other human rights abuses.
The New Light of Myanmar report also accused the KNU of being responsible for a bomb blast during Karen New Year celebrations in Papun in Karen State on Dec. 16, killing 7 persons and injuring 12.
Zipporah Sein, the general secretary of the KNU, told The Irrawaddy on Thursday that the report is “totally untrue” and that the Burmese military junta is “the real terrorist.”
“In fact, the the military junta is the real terrorist in Burma––they burn down villages, destroy houses, kill people and rape women,” she said.
Human rights groups and Burma observers have long held that such abuses by Burmese government forces were rife, especially in ethnic villages in eastern Burma.
The KNU, founded in 1947, has been fighting for more than six decades for autonomy from the central Burmese government. It did not sign a cease-fire agreement with the Burmese regime unlike 17 other armed ethnic groups.
“As the Burmese government is moving toward its general election in 2010, they are trying to divide and abolish the KNU and other ethnic groups,” said Zipporah Sein. “By any means they can, the Burmese authorities are trying to get international organizations to stop supporting the KNU and and other ethnic groups.”
The Burmese Ministry of Home Affairs report also accused the Karenni rebel group, the Karenni National Progressive Party (KNPP). No spokesperson from the KNPP was available on Thursday for comment when The Irrawaddy enquired.
http://www.irrawaddy.org/article.php?art_id=17681
Global Action for Burma (GAB): UNSC Must Declare Burmese Juntas 2008 Constitution as NULL and VOID
Burma: United Nations Security Council (UNSC) Must Declare Burmese Juntas 2008 Constitution as NULL and VOID
26 January 2010
Global Action for Burma (GAB) today calls for United Nations Security Council (UNSC) to declare the unilaterally adopted Burmese junta's 2008 sham constitution, which is designed to legitimize military rule permanently in Burma, as NULL and VOID.
The very junta who is ruling the country held the election in 1990 in which Aung San Suu Kyis party, National League for Democracy (NLD) won landslide victory but until now the results are still yet to be honored. Instead of honoring the elections of 1990 results, junta drafted the constitution unilaterally which legitimize the military rule in Burma and now again planning to hold sham election in 2010.
Aung San Suu Kyi and her party the National League for Democracy (NLD), the unanimous victors of the 1990 election, clearly stated their position in the Shwe- Gone-Dine Declaration that need to place in order to have true national reconciliation i.e. to Review 2008 Constitution and to recognize 1990 election result.
Junta has been ignoring the voices people of Burma and going ahead unilaterally to entrench military dictatorship in Burma permanently. The juntas planned 2010 election is only a charade designed to legitimize the military dictatorship within Burma.
Before we could possible address the juntas proposed 2010 election we must address the validity of the recently adapted constitution. Drafted by the junta, this document is far from credible or constitutional. Free, fair and all inclusive is not what this document represents.
The International Community should be aware of the hopelessly irreconcilable contents of the constitution that was adopted in 2008. The referendum was ushered into existence under questionable conditions including extortion and rigged ballots.
We would like to draw particular attention on these points:
1.The Junta gave itself amnesty from the crimes against humanity it has perpetrated throughout Burma during their reign of terror.
2.The Military regime systematically took 25% of the parliamentary seats. The military commander in chief was also given absolute authority to dissolve the parliament at any time effectively neutralizing the voice of the people.
Giving the military junta 25% of the parliamentary seats, unbridled authoritarian control and a self serving amnesty for the crimes against humanity were truly not the will of the Burmese people. Legitimizing the criminal regime was also not the will of the people and this is incomprehensible and totally unacceptable to the Burmese people.
The essence of the 2008 Constitution is to guarantee impunity indefinitely and the 2010 election will implement it. Therefore, we call for United Nations Security Council (UNSC) to declare the unilaterally adopted Burmese junta's 2008 sham constitution, which is designed to legitimize military rule permanently in Burma, as NULL and VOID.
Notes to Editor:
It is reasonable to request the nullification of the 2008 Constitution by the UN Security Council. Precedence for such a move can be found in UNSC Resolution 554 regarding South Africas 1983 apartheid-entrenching constitution1.
1UNSC Res 554 (15 November 1983) UN Doc A/RES/38/11.
1.UNSC declares that the so-called "new constitution" is contrary to the principles of the Charter of the United Nations, that the results of the referendum of 2 November 1983 are of no validity whatsoever and that the enforcement of the "new constitution" will further aggravate the already explosive situation prevailing inside apartheid South Africa.
2.Strongly rejects and declares as null and void the so-called "new constitution" and the "elections" to be organized in the current month of August for the "colored" people and people of Asian origin as well as all insidious maneuvers by the racist minority regime of South Africa further to entrench white minority rule and apartheid.
For more information, please contact:
Mr. Myo Thein, Global Action for Burma
(+44) 208 493 9137
Col. Sai Myo Win Htun, Global Action for Burma
(+66) 835 82 3490
Mr. Ko Ko Aung, Global Action for Burma
(+81) 090 1506 2893
Mr. Htun Htun, Global Action for Burma
(+1) 501 334 9997
Mr. Sai, Global Action for Burma
(+1) 510 415 2289
Global Action for Burma (GAB) http://www.gabforburma.info/
http://bdcburma.org/Statements.asp?Id=72
Wednesday, 27 January 2010
A Review of U.S. One-Year Policy on Burma
It was on January 20th of last year, the first African-American was sworn in as the 44th president of the United States of America. I was one among the hundreds of thousands of people braving the chilling wintry weather who were crowded at the National Mall in the heart of Washington, D.C.
Like millions around the world, I was eager to hear the inaugural speech of the energetic Barack H. Obama. His eloquent speech of transforming America's image around the world thereby engaging with friends and foes alike received enthusiastic attention.
Though distasteful to some dictatorial regimes, it was heartening to hear when Obama said, "To those who cling to power through corruption and deceit and the silencing of dissent, know that you are on the wrong side of history; but that we will extend a hand if you are willing to unclench your fist."
Since Obama won the primary elections to become a nominee of the democratic party, there had been debates how effectively Washington should approach Burma. Many Burmese opposition groups in exile were largely in favor of president George W. Bush's sanction and isolation policy.
In the midst of numerous opinions and suggestions, the Obama administration was noticeably consulting a variety of groups, including academics who were considered to be experts on Burma. I was one of the few who advocated that the U.S. should move beyond sanctions by pursuing engagement policy.
In 28 November 2008 article in China Post entitled 'U.S. should move beyond just using sanctions in its relations with Burma', I argued the ineffectiveness of conflicting approaches: "It must be difficult for the U.S. government to abandon its traditional policy of isolating the Burmese generals and start engaging with them. But they have to realize that sanction alone is not effective in resolving Burma's crisis when there is engagement on the other end."
Then came February 2009 when Hillary Clinton made her first visit to Asia as secretary of state. In her public statement on the Obama's administration policy on Burma, Clinton stated that "Clearly, the path we have taken in imposing sanctions hasn't influenced the Burmese junta," and added that the route taken by Burma's neighbors of "reaching out and trying to engage them has not influenced them, either."
In the final weeks of his presidency in November 2008, the Bush administration unsuccessfully nominated a special envoy for Burma. The idea was welcomed by many analysts and observers.
In 18 August 2009 opinion piece in Washington Times entitled 'A possible way out', I argued the importance of a special envoy who could lead a coordinated international approach by stating that: "A special envoy who knows and understands the region would be a wise option, but the new ambassador for East Asia, Kurt Campbell, also could be assigned. Isolation has been applied unsuccessfully for many years, and it is time to give engagement a chance."
Then came September 2009 when the Obama administration announced its 9-month long policy review to start engaging the military leadership while retaining sanctions.
In welcoming the move, I wrote an article in Korea Times entitled 'US Must Understand Myanmar's Diversity' on 6 October 2009 discussing that: "The new policy will provide a platform for the U.S. government to have access to both the engagement and isolation groups. With the engagement agenda, the Obama administration can now work with members of Association of Southeast Asian Nations, China, India, and Russia. With the continued sanction policy, the administration can still work together with the European Union, its traditional ally."
Currently, Washington's priorities on both domestic and international fronts seem to keep the Burma issue at the back burner. The continued challenging wars in Afghanistan and Iraq; the increasing political turmoil in Iran, and the confrontational nuclear proliferation in North Korea and Iran have overshadowed other issues.
Domestically, the slow pace of economic recovery and the uncertainty of healthcare agenda are the burning issues for the administration. A successful planning for this year's upcoming congressional and gubernatorial elections is also high on the agenda. Losing of a senate seat, held for years by late Edward M. Kennedy barely a day before the president's one year anniversary in office, is also a wake up call for the administration.
Meanwhile, the Burmese military junta is planning to move ahead with the proposed 2010 general election, though neither electoral laws nor election date is announced. The National League for Democracy, main opposition party, is also undecided yet whether to participate or allowed to take part.
Though uncertainty still remains with Burma's political future, it is important that the U.S. government continues to engage. A meaningful dialogue between the military leader, Than Shwe, and the opposition leader, Aung San Suu Kyi, must be encouraged with an ultimate goal to paving the way for national reconciliation.
The U.S. should also continue to put pressure on the military generals to release political prisoners, and to address the country's more than half a century's old ethnic minority problems.
Because of the historical and ethno-political nature of Burma's conflicts, finding a resolution will require in-depth analysis, a systematic approach, and comprehensive remedial measures.
http://www.huffingtonpost.com/nehginpao-kipgen/a-review-of-us-one-year-p_b_436108.html
Like millions around the world, I was eager to hear the inaugural speech of the energetic Barack H. Obama. His eloquent speech of transforming America's image around the world thereby engaging with friends and foes alike received enthusiastic attention.
Though distasteful to some dictatorial regimes, it was heartening to hear when Obama said, "To those who cling to power through corruption and deceit and the silencing of dissent, know that you are on the wrong side of history; but that we will extend a hand if you are willing to unclench your fist."
Since Obama won the primary elections to become a nominee of the democratic party, there had been debates how effectively Washington should approach Burma. Many Burmese opposition groups in exile were largely in favor of president George W. Bush's sanction and isolation policy.
In the midst of numerous opinions and suggestions, the Obama administration was noticeably consulting a variety of groups, including academics who were considered to be experts on Burma. I was one of the few who advocated that the U.S. should move beyond sanctions by pursuing engagement policy.
In 28 November 2008 article in China Post entitled 'U.S. should move beyond just using sanctions in its relations with Burma', I argued the ineffectiveness of conflicting approaches: "It must be difficult for the U.S. government to abandon its traditional policy of isolating the Burmese generals and start engaging with them. But they have to realize that sanction alone is not effective in resolving Burma's crisis when there is engagement on the other end."
Then came February 2009 when Hillary Clinton made her first visit to Asia as secretary of state. In her public statement on the Obama's administration policy on Burma, Clinton stated that "Clearly, the path we have taken in imposing sanctions hasn't influenced the Burmese junta," and added that the route taken by Burma's neighbors of "reaching out and trying to engage them has not influenced them, either."
In the final weeks of his presidency in November 2008, the Bush administration unsuccessfully nominated a special envoy for Burma. The idea was welcomed by many analysts and observers.
In 18 August 2009 opinion piece in Washington Times entitled 'A possible way out', I argued the importance of a special envoy who could lead a coordinated international approach by stating that: "A special envoy who knows and understands the region would be a wise option, but the new ambassador for East Asia, Kurt Campbell, also could be assigned. Isolation has been applied unsuccessfully for many years, and it is time to give engagement a chance."
Then came September 2009 when the Obama administration announced its 9-month long policy review to start engaging the military leadership while retaining sanctions.
In welcoming the move, I wrote an article in Korea Times entitled 'US Must Understand Myanmar's Diversity' on 6 October 2009 discussing that: "The new policy will provide a platform for the U.S. government to have access to both the engagement and isolation groups. With the engagement agenda, the Obama administration can now work with members of Association of Southeast Asian Nations, China, India, and Russia. With the continued sanction policy, the administration can still work together with the European Union, its traditional ally."
Currently, Washington's priorities on both domestic and international fronts seem to keep the Burma issue at the back burner. The continued challenging wars in Afghanistan and Iraq; the increasing political turmoil in Iran, and the confrontational nuclear proliferation in North Korea and Iran have overshadowed other issues.
Domestically, the slow pace of economic recovery and the uncertainty of healthcare agenda are the burning issues for the administration. A successful planning for this year's upcoming congressional and gubernatorial elections is also high on the agenda. Losing of a senate seat, held for years by late Edward M. Kennedy barely a day before the president's one year anniversary in office, is also a wake up call for the administration.
Meanwhile, the Burmese military junta is planning to move ahead with the proposed 2010 general election, though neither electoral laws nor election date is announced. The National League for Democracy, main opposition party, is also undecided yet whether to participate or allowed to take part.
Though uncertainty still remains with Burma's political future, it is important that the U.S. government continues to engage. A meaningful dialogue between the military leader, Than Shwe, and the opposition leader, Aung San Suu Kyi, must be encouraged with an ultimate goal to paving the way for national reconciliation.
The U.S. should also continue to put pressure on the military generals to release political prisoners, and to address the country's more than half a century's old ethnic minority problems.
Because of the historical and ethno-political nature of Burma's conflicts, finding a resolution will require in-depth analysis, a systematic approach, and comprehensive remedial measures.
http://www.huffingtonpost.com/nehginpao-kipgen/a-review-of-us-one-year-p_b_436108.html
ႏွစ္ေထာင့္ကိုး ႏွစ္ေထာင့္တဆယ္ တ၀ဲလည္လည္
ေမာင္ရစ္
ဇန္န၀ါရီ ၂၆၊ ၂၀၁၀
၂၀၁၀ ႏွစ္ဆန္းမွာ အေမရိကန္ျပည္ၾကီးခင္ဗ်ာ စီးပြားက်ဆင္းမႈက ရုန္းထြက္ႏိုင္ျပီဟဲ့ … လို႔ လက္ခေမာင္းမ်ား မခတ္ႏိုင္ရွာပါ။ အိုဘားမားအစိုးရ ကယ္တင္ရွင္ၾကီးလုပ္လုိက္တဲ့ ဘဏ္ေတြ၊ ေငြေၾကးလုပ္ငန္းေတြကသာ အျမတ္ေတြ တေထာင္းေထာင္းထလို႔ စံျပအလုပ္သမားေခါင္းေတြကို ဘိုးနပ္ဆိုတဲ့ ဆုေၾကး ေဒၚလာ ဂဏန္း ၈ လုံး ( ×, 00, 000, 000 ) ေပးေတာ့မယ္ဆိုျပီး တေဖာင္းေဖာင္း လက္ခေမာင္းသံ ထြက္လာပါတယ္။
ဗိုက္ေဟာင္းေလာင္းနဲ႔ အလယ္အလတ္ လူတန္းစားေတြမွာ ၂၀၁၀ ဇန္န၀ါရီအထိ အမြဲပုံၾကီးထဲက မထႏိုင္ေသာ္ျငား၊ အေၾကြးသံသရာ၀ဲၾသဃထဲ တလည္လည္ ျဖစ္ေနေသာ္ျငား၊ အေမရိကန္အစုိးရကယ္တင္လိုက္တယ္ဆိုတဲ့ ဘဏ္နဲ႔ ေငြေၾကးလုပ္ငန္းေတြက စေတာ့ရွယ္ယာေတြ ထိုးတက္၊ အျမတ္ေတြ ထြက္ဆိုေတာ့ အေမရိကန္ျပည္တြင္းမွာ အလုပ္အကိုင္ေတြ ေတာင္က်ေရမ်ား စီးသလို ေပါမ်ားကုန္လာျပီလား ဆိုေတာ့ “အင့္ဟင္ …” အလုပ္အကိုင္ေတြက ရွားဆဲ၊ အလုပ္လက္မဲ့ႏႈန္းက လူ သန္း ၃၀ ျဖစ္ေနဆဲပါပဲ။
၂၀၀၉ ခုႏွစ္ အစပိုင္း ၆ လ မွာ လက္၀ဲဆန္တဲ့ ဒီမိုကရက္ေတြက အေမရိကန္ျပည္ၾကီးမွာ တိုးတက္တဲ့ လြတ္လပ္တဲ့ အေတြးအေခၚ အမူအက်င့္ေတြ အားေကာင္းျပီ၊ ေခတ္ဆန္းျပီ၊ လက္ယာဆန္တဲ့ ရီပတ္ဘလီကန္ေတြရဲ့ ေရွးရိုးဆန္တဲ့ သမရိုးက် အေတြးအေခၚေတြ၊ ထုံးတမ္းအစဥ္အလာေတြ အားကုန္လာျပီလို႔ ေဟးလား၀ါးလား လုပ္လို႔မွ အားမရႏိုင္ေသးခင္ ၂၀၀၉ ေနာက္ပိုင္း ၆ လမွာေတာ့ လက္ယာဆန္သူ ရီပတ္ဘလီကန္ပါတီၾကီးဟာ စီးပြားပ်က္ မြဲေတေနသူ အလုပ္သမားလူတန္းစား၊ လူလတ္တန္းစားမ်ားရဲ့ ေဒါသအိုးကို ေက်ာခြစီး ေမာင္းႏွင္ျပီး အေမရိကန္ႏိုင္ငံေရးရဲ့ ေရွ႔တန္းကို ျပန္ေရာက္လာပါေတာ့တယ္။
အလုပ္အကိုင္ေတြ ရွား၊ အလုပ္လက္မဲ့ေတြ မ်ား၊ အေၾကြးဆုံး၊ အိမ္ဆုံး၊ စီးပြားပ်က္ေနသူ အေမရိကန္လူမ်ားစုဟာ ၂၀၀၉ မွာမွ စီးပြားပ်က္ကပ္ၾကီးထဲ ပူပူေႏြးေႏြးအာဏာရလာသူ အိုဘားမားအစိုးရၾကီးတခုလုံးကို ဘိုးဘိုးေအာင္တို႔၊ ဘိုးမင္းေခါင္တို႔၊ အေမပုပၸားမယ္ေတာ္တို႔လို အထင္ေတြ မွားျပီး ၀ လုံးေတြကေန ေရႊျဖစ္ ေငြျဖစ္လို႔ စီးပြားပ်က္ကပ္ၾကီးထဲကေန ၀ုန္းဆို မည္သို႔လုပ္လိုက္သည္မသိ သားေရႊအိုးထမ္းျပီးသား သု၀ဏသာမလို ျဖစ္လာေတာ့မလို ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတာင္ပို႔ၾကီး ထားခဲ့ၾကတာေၾကာင့္ ၂၀၀၉ ႏွစ္ကုန္ခ်ိန္မွာ မဲဆႏၵရွင္လူထုရဲ့ ေဒါသူပုန္ကို ရင္ဆိုင္ရေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။
သို႔ေသာ္လည္း ၂၀၀၉ ခုႏွစ္မွာ ထူးျခားတာကေတာ့ သာမန္ျပည္သူေတြဟာ သူတို႔အစိုးရယႏၱယားကို မ်က္လုံးေဒါက္ေထာက္ၾကည့္မႈႏႈန္း ပိုျမင့္မားလာပါတယ္။ ျပည္နယ္နဲ႔ အစိုးရၾကီးရဲ့ အမတ္ေတြ၊ ဆီနိတ္တာေတြ၊ ဘတ္ဂ်က္ေတြ၊ ေပၚလစီေတြ၊ အေျပာနဲ႔ အလုပ္ေတြကို ပိုမိုျပီးေတာ့ ေမးခြန္းေတြ ထုတ္၊ ေ၀ဖန္စမ္းစစ္မႈေတြ လုပ္လာၾကပါတယ္။ အစိုးရေတြ ခ်မွတ္လိုက္တဲ့ ဥပေဒေတြ၊ စည္းမ်ဥ္းေတြကို နည္းလမ္းမ်ဳိးစုံနဲ႔ ျပန္လည္ ေထာက္ျပေဆြးေႏြး ဆႏၵျပဳၾက၊ ဆႏၵျပၾကတာေတြ လုပ္လာတာေၾကာင့္ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္တခုလုံး စာနယ္ဇင္းေတြေပၚမွာ အရပ္သတင္း၊ မိုးေလ၀သတင္းထက္ တိုင္းေရးျပည္ေရး သတင္းေတြ မ်ားလာတယ္လို႔ သုံးသပ္ၾကပါတယ္။
အဲသည္လို မဲဆႏၵရွင္ျပည္သူေတြရဲ့ ႏိုးၾကားမႈေတြ တက္ၾကြလာတာနဲ႔ တန္းတူဆိုသလိုပဲ ႏိုင္ငံၾကီးတခုလုံးကို ၾကိဳးကိုင္ေနတဲ့၊ ၾကိဳးဆြဲေနတဲ့၊ အဆုံးအျဖတ္ေပးေနတယ္ဆိုတဲ့ လက္၀ါးၾကီးအုပ္ လက္ယာ အာဏာသမားမ်ား၊ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ၾကီးမ်ားကလည္း မဲဆႏၵရွင္ေတြကို သူတို႔ဖက္ကို ဆြဲေဆာင္ စည္းရုံး သိမ္းသြင္းဖို႔ကို အစြမ္းကုန္ ၾကိဳးစားေဆာင္ရြက္ၾက၊ ေငြကုန္ေၾကးက်ေတြ ခံလာၾကတာကိုလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။
ေဆး၀ါးကုမၸဏီ၊ က်န္းမာေရးအာမခံလုပ္ငန္း၊ က်န္းမာေရး၀န္ေဆာင္မႈလုပ္ငန္းမ်ား၊ က်န္မားေရးဆိုင္ရာ အက်ဳိးေဆာင္မ်ားကလည္း အိုဘားမားအစိုးရရဲ့ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး စီမံကိန္းကို နည္းမ်ဳိးစုံနဲ႔ ေ၀ဖန္၊ တားျမစ္၊ အခ်ိန္ဆြဲ၊ ပ်က္ျပားသြားဖို႔ ႏွစ္ဖက္ေသာ လက္၀ဲ၊ လက္ယာပါတီ၀င္မ်ား၊ အမတ္မ်ား၊ ဆီနိတ္တာမ်ားကို ေပးကမ္း စြန္႔ၾကဲ၊ ျမိဳ႔ထဲ ရြာထဲက အသင္းအဖြဲ႔မ်ားကို ေျမွာက္ပင့္ ေသြးထိုး အားေပးျပဳလုပ္နဲ႔ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကတယ္လို႔ MSNBC လို လက္၀ဲဆန္တဲ့ သတင္းဌာနမ်ားက စြတ္စြဲၾကသလို၊ လက္ယာဆန္တဲ့ Fox News Agency ကလည္း အိုဘားမားရဲ့ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး ဆိုတာ ျပည္သူလူထုကို ေဆးထက္ေလးေစတယ္လို႔ အသံကုန္ဟစ္ျပီး ဆန္႔က်င္ခဲ့တာကို သာဓကအေနနဲ႔ ၾကည့္ရႈႏိုင္ပါတယ္။ အဲသည္အတြက္ အထက္ပါလုပ္ငန္းၾကီးမ်ားက စာနယ္ဇင္းမ်ားေပၚမွာ သုံးစြဲခဲ့တဲ့ ေၾကာ္ျငာဖိုးက ေဒၚလာသန္း ရာနဲ႔ ခ်ီပါသတဲ့။
မည္သုိ႔ပင္ျဖစ္ေစကာမူ ၂၀၁၀ မွာ အေမရိကန္ျပည္ၾကီး ေအာင္ျမင္မႈ သရဖူျပန္ေဆာင္းႏိုင္ဖို႔ကေတာ့ ႏွစ္ဖက္ေသာ အာဏာရမ်ား၊ အတိုက္အခံမ်ား အားလုံးေပၚမွာ မူတည္ေနသလို၊ အရင္းမဲ့လူတန္းစားၾကီးနဲ႔ အရင္းရွင္လူတန္းစားလက္တဆုပ္ - ႏွစ္ဖက္စလုံးေပၚမွာ အားလုံး မူတည္ေနတာကိုေတာ့ ၀န္ခံၾကရပါလိမ့္မယ္။ “ဘယ္သူ႔လက္ထဲ တိုင္းျပည္ပ်က္ပ်က္ - ပ်က္တဲ့တိုင္းျပည္ ငါတို႔အားလုံးရဲ့တိုင္းျပည္ …” ဆိုတဲ့ အေရးၾကီးတဲ့ ေဆာင္ပုဒ္ကို အေလးဂရုျပဳတဲ့ ႏိုင္ငံၾကီးသားမ်ားျဖစ္တဲ့အညီ အိုဘားမားအစိုးရကလည္း ပညာဉာဏ္ ဆင္ျခင္မႈအျပည့္နဲ႔ ျပင္ဆင္စရာရွိတာ ျပင္ဆင္သလို လူနည္းစု အတိုက္အခံပါတီ ရီပတ္ဘလီကန္မ်ားကလည္း အဆုိးဆုံးထဲက အေကာင္းဆုံကို ၀ိုင္းျပဳျပင္ၾကလိမ့္မယ္ဆိုတာကို ေမွ်ာ္လင့္မိပါတယ္။
၂၀၀၉ ကေန ၂၀၁၀ ကို အကူး အထက္ပါ ေတြးမိသမွ် အာေဘာ္ကို တင္ျပရင္းနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ရဲ့ ေရႊျပည္ေတာ္ - ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ၾကီးကို အၾကည့္ေရႊ႔ေျပာင္းလိုက္မိျပန္ေတာ့ ျပဳျပင္ၾကဖို႔၊ ေျပာင္းလဲၾကဖို႔၊ ရင္ၾကားေစ့ၾကဖို႔၊ လႊတ္ေတာ္၊ ရုန္းေတာ္ ဆိုျပီး ကုန္းေအာ္ေနၾကရတာက က်ေနာ္တို႔တေတြရဲ့ ဒီမိုကေရစီဘက္ေတာ္သား အတုိက္အခံမ်ားနဲ႔ စာနယ္ဇင္းသမားေတြသာ ျဖစ္ေနျပီးေတာ့၊ အလုံးစုံေသာ အာရုံကို ပိတ္၊ တုံဏိဘာေ၀၊ ဆိတ္ဆိတ္ေနျပီး ေမာင္းတင္ထားတဲ့ ေသနတ္ေျပာင္းကို ျပည္သူဖက္လွည့္ထားတာကေတာ့ စစ္အစုိးရမင္းမ်ားနဲ႔ စီးပြားဖက္၊ အာဏာဖက္ အေပါင္းအပါ အသိုင္းအ၀ိုင္းမ်ား ျဖစ္ေနၾကတာကို ေတြ႔ရတာမို႔ တဆိပ္ကေလးမွ် အားရွိဖို႔ေတာင္ မျဖစ္မိေၾကာင္းပါ။
အေနာက္ျပည္မွာကေတာ့ မဲဆႏၵရွင္ေတြကို ေငြနဲ႔ေပါက္၊ ပညာနဲ႔ေပါက္၊ အခြင့္အေရးေတြနဲ႔ ေပါက္၊ သတင္းေတြနဲ႔ ေၾကာ္ျငာေတြနဲ႔ ေပါက္ျပီး စည္းရုံးတယ္။ က်ေနာ္တို႔ဆီမွာကေတာ့ ေပါက္စရာက တမ်ဳိးတည္းပဲ ရွိတယ္ထင္ပါရဲ့။ မ်က္ရည္ယိုဗုံးတို႔၊ က်ည္ဆံတို႔ …
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ - မဂၤလာႏွစ္သစ္ ျဖစ္ပါေစသတည္းေပါ့ …
http://moemaka.com/index.php?option=com_content&task=view&id=5777&Itemid=1
ေမာင္ရစ္
ဇန္န၀ါရီ ၂၆၊ ၂၀၁၀
၂၀၁၀ ႏွစ္ဆန္းမွာ အေမရိကန္ျပည္ၾကီးခင္ဗ်ာ စီးပြားက်ဆင္းမႈက ရုန္းထြက္ႏိုင္ျပီဟဲ့ … လို႔ လက္ခေမာင္းမ်ား မခတ္ႏိုင္ရွာပါ။ အိုဘားမားအစိုးရ ကယ္တင္ရွင္ၾကီးလုပ္လုိက္တဲ့ ဘဏ္ေတြ၊ ေငြေၾကးလုပ္ငန္းေတြကသာ အျမတ္ေတြ တေထာင္းေထာင္းထလို႔ စံျပအလုပ္သမားေခါင္းေတြကို ဘိုးနပ္ဆိုတဲ့ ဆုေၾကး ေဒၚလာ ဂဏန္း ၈ လုံး ( ×, 00, 000, 000 ) ေပးေတာ့မယ္ဆိုျပီး တေဖာင္းေဖာင္း လက္ခေမာင္းသံ ထြက္လာပါတယ္။
ဗိုက္ေဟာင္းေလာင္းနဲ႔ အလယ္အလတ္ လူတန္းစားေတြမွာ ၂၀၁၀ ဇန္န၀ါရီအထိ အမြဲပုံၾကီးထဲက မထႏိုင္ေသာ္ျငား၊ အေၾကြးသံသရာ၀ဲၾသဃထဲ တလည္လည္ ျဖစ္ေနေသာ္ျငား၊ အေမရိကန္အစုိးရကယ္တင္လိုက္တယ္ဆိုတဲ့ ဘဏ္နဲ႔ ေငြေၾကးလုပ္ငန္းေတြက စေတာ့ရွယ္ယာေတြ ထိုးတက္၊ အျမတ္ေတြ ထြက္ဆိုေတာ့ အေမရိကန္ျပည္တြင္းမွာ အလုပ္အကိုင္ေတြ ေတာင္က်ေရမ်ား စီးသလို ေပါမ်ားကုန္လာျပီလား ဆိုေတာ့ “အင့္ဟင္ …” အလုပ္အကိုင္ေတြက ရွားဆဲ၊ အလုပ္လက္မဲ့ႏႈန္းက လူ သန္း ၃၀ ျဖစ္ေနဆဲပါပဲ။
၂၀၀၉ ခုႏွစ္ အစပိုင္း ၆ လ မွာ လက္၀ဲဆန္တဲ့ ဒီမိုကရက္ေတြက အေမရိကန္ျပည္ၾကီးမွာ တိုးတက္တဲ့ လြတ္လပ္တဲ့ အေတြးအေခၚ အမူအက်င့္ေတြ အားေကာင္းျပီ၊ ေခတ္ဆန္းျပီ၊ လက္ယာဆန္တဲ့ ရီပတ္ဘလီကန္ေတြရဲ့ ေရွးရိုးဆန္တဲ့ သမရိုးက် အေတြးအေခၚေတြ၊ ထုံးတမ္းအစဥ္အလာေတြ အားကုန္လာျပီလို႔ ေဟးလား၀ါးလား လုပ္လို႔မွ အားမရႏိုင္ေသးခင္ ၂၀၀၉ ေနာက္ပိုင္း ၆ လမွာေတာ့ လက္ယာဆန္သူ ရီပတ္ဘလီကန္ပါတီၾကီးဟာ စီးပြားပ်က္ မြဲေတေနသူ အလုပ္သမားလူတန္းစား၊ လူလတ္တန္းစားမ်ားရဲ့ ေဒါသအိုးကို ေက်ာခြစီး ေမာင္းႏွင္ျပီး အေမရိကန္ႏိုင္ငံေရးရဲ့ ေရွ႔တန္းကို ျပန္ေရာက္လာပါေတာ့တယ္။
အလုပ္အကိုင္ေတြ ရွား၊ အလုပ္လက္မဲ့ေတြ မ်ား၊ အေၾကြးဆုံး၊ အိမ္ဆုံး၊ စီးပြားပ်က္ေနသူ အေမရိကန္လူမ်ားစုဟာ ၂၀၀၉ မွာမွ စီးပြားပ်က္ကပ္ၾကီးထဲ ပူပူေႏြးေႏြးအာဏာရလာသူ အိုဘားမားအစိုးရၾကီးတခုလုံးကို ဘိုးဘိုးေအာင္တို႔၊ ဘိုးမင္းေခါင္တို႔၊ အေမပုပၸားမယ္ေတာ္တို႔လို အထင္ေတြ မွားျပီး ၀ လုံးေတြကေန ေရႊျဖစ္ ေငြျဖစ္လို႔ စီးပြားပ်က္ကပ္ၾကီးထဲကေန ၀ုန္းဆို မည္သို႔လုပ္လိုက္သည္မသိ သားေရႊအိုးထမ္းျပီးသား သု၀ဏသာမလို ျဖစ္လာေတာ့မလို ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတာင္ပို႔ၾကီး ထားခဲ့ၾကတာေၾကာင့္ ၂၀၀၉ ႏွစ္ကုန္ခ်ိန္မွာ မဲဆႏၵရွင္လူထုရဲ့ ေဒါသူပုန္ကို ရင္ဆိုင္ရေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။
သို႔ေသာ္လည္း ၂၀၀၉ ခုႏွစ္မွာ ထူးျခားတာကေတာ့ သာမန္ျပည္သူေတြဟာ သူတို႔အစိုးရယႏၱယားကို မ်က္လုံးေဒါက္ေထာက္ၾကည့္မႈႏႈန္း ပိုျမင့္မားလာပါတယ္။ ျပည္နယ္နဲ႔ အစိုးရၾကီးရဲ့ အမတ္ေတြ၊ ဆီနိတ္တာေတြ၊ ဘတ္ဂ်က္ေတြ၊ ေပၚလစီေတြ၊ အေျပာနဲ႔ အလုပ္ေတြကို ပိုမိုျပီးေတာ့ ေမးခြန္းေတြ ထုတ္၊ ေ၀ဖန္စမ္းစစ္မႈေတြ လုပ္လာၾကပါတယ္။ အစိုးရေတြ ခ်မွတ္လိုက္တဲ့ ဥပေဒေတြ၊ စည္းမ်ဥ္းေတြကို နည္းလမ္းမ်ဳိးစုံနဲ႔ ျပန္လည္ ေထာက္ျပေဆြးေႏြး ဆႏၵျပဳၾက၊ ဆႏၵျပၾကတာေတြ လုပ္လာတာေၾကာင့္ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္တခုလုံး စာနယ္ဇင္းေတြေပၚမွာ အရပ္သတင္း၊ မိုးေလ၀သတင္းထက္ တိုင္းေရးျပည္ေရး သတင္းေတြ မ်ားလာတယ္လို႔ သုံးသပ္ၾကပါတယ္။
အဲသည္လို မဲဆႏၵရွင္ျပည္သူေတြရဲ့ ႏိုးၾကားမႈေတြ တက္ၾကြလာတာနဲ႔ တန္းတူဆိုသလိုပဲ ႏိုင္ငံၾကီးတခုလုံးကို ၾကိဳးကိုင္ေနတဲ့၊ ၾကိဳးဆြဲေနတဲ့၊ အဆုံးအျဖတ္ေပးေနတယ္ဆိုတဲ့ လက္၀ါးၾကီးအုပ္ လက္ယာ အာဏာသမားမ်ား၊ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ၾကီးမ်ားကလည္း မဲဆႏၵရွင္ေတြကို သူတို႔ဖက္ကို ဆြဲေဆာင္ စည္းရုံး သိမ္းသြင္းဖို႔ကို အစြမ္းကုန္ ၾကိဳးစားေဆာင္ရြက္ၾက၊ ေငြကုန္ေၾကးက်ေတြ ခံလာၾကတာကိုလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။
ေဆး၀ါးကုမၸဏီ၊ က်န္းမာေရးအာမခံလုပ္ငန္း၊ က်န္းမာေရး၀န္ေဆာင္မႈလုပ္ငန္းမ်ား၊ က်န္မားေရးဆိုင္ရာ အက်ဳိးေဆာင္မ်ားကလည္း အိုဘားမားအစိုးရရဲ့ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး စီမံကိန္းကို နည္းမ်ဳိးစုံနဲ႔ ေ၀ဖန္၊ တားျမစ္၊ အခ်ိန္ဆြဲ၊ ပ်က္ျပားသြားဖို႔ ႏွစ္ဖက္ေသာ လက္၀ဲ၊ လက္ယာပါတီ၀င္မ်ား၊ အမတ္မ်ား၊ ဆီနိတ္တာမ်ားကို ေပးကမ္း စြန္႔ၾကဲ၊ ျမိဳ႔ထဲ ရြာထဲက အသင္းအဖြဲ႔မ်ားကို ေျမွာက္ပင့္ ေသြးထိုး အားေပးျပဳလုပ္နဲ႔ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကတယ္လို႔ MSNBC လို လက္၀ဲဆန္တဲ့ သတင္းဌာနမ်ားက စြတ္စြဲၾကသလို၊ လက္ယာဆန္တဲ့ Fox News Agency ကလည္း အိုဘားမားရဲ့ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး ဆိုတာ ျပည္သူလူထုကို ေဆးထက္ေလးေစတယ္လို႔ အသံကုန္ဟစ္ျပီး ဆန္႔က်င္ခဲ့တာကို သာဓကအေနနဲ႔ ၾကည့္ရႈႏိုင္ပါတယ္။ အဲသည္အတြက္ အထက္ပါလုပ္ငန္းၾကီးမ်ားက စာနယ္ဇင္းမ်ားေပၚမွာ သုံးစြဲခဲ့တဲ့ ေၾကာ္ျငာဖိုးက ေဒၚလာသန္း ရာနဲ႔ ခ်ီပါသတဲ့။
မည္သုိ႔ပင္ျဖစ္ေစကာမူ ၂၀၁၀ မွာ အေမရိကန္ျပည္ၾကီး ေအာင္ျမင္မႈ သရဖူျပန္ေဆာင္းႏိုင္ဖို႔ကေတာ့ ႏွစ္ဖက္ေသာ အာဏာရမ်ား၊ အတိုက္အခံမ်ား အားလုံးေပၚမွာ မူတည္ေနသလို၊ အရင္းမဲ့လူတန္းစားၾကီးနဲ႔ အရင္းရွင္လူတန္းစားလက္တဆုပ္ - ႏွစ္ဖက္စလုံးေပၚမွာ အားလုံး မူတည္ေနတာကိုေတာ့ ၀န္ခံၾကရပါလိမ့္မယ္။ “ဘယ္သူ႔လက္ထဲ တိုင္းျပည္ပ်က္ပ်က္ - ပ်က္တဲ့တိုင္းျပည္ ငါတို႔အားလုံးရဲ့တိုင္းျပည္ …” ဆိုတဲ့ အေရးၾကီးတဲ့ ေဆာင္ပုဒ္ကို အေလးဂရုျပဳတဲ့ ႏိုင္ငံၾကီးသားမ်ားျဖစ္တဲ့အညီ အိုဘားမားအစိုးရကလည္း ပညာဉာဏ္ ဆင္ျခင္မႈအျပည့္နဲ႔ ျပင္ဆင္စရာရွိတာ ျပင္ဆင္သလို လူနည္းစု အတိုက္အခံပါတီ ရီပတ္ဘလီကန္မ်ားကလည္း အဆုိးဆုံးထဲက အေကာင္းဆုံကို ၀ိုင္းျပဳျပင္ၾကလိမ့္မယ္ဆိုတာကို ေမွ်ာ္လင့္မိပါတယ္။
၂၀၀၉ ကေန ၂၀၁၀ ကို အကူး အထက္ပါ ေတြးမိသမွ် အာေဘာ္ကို တင္ျပရင္းနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ရဲ့ ေရႊျပည္ေတာ္ - ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ၾကီးကို အၾကည့္ေရႊ႔ေျပာင္းလိုက္မိျပန္ေတာ့ ျပဳျပင္ၾကဖို႔၊ ေျပာင္းလဲၾကဖို႔၊ ရင္ၾကားေစ့ၾကဖို႔၊ လႊတ္ေတာ္၊ ရုန္းေတာ္ ဆိုျပီး ကုန္းေအာ္ေနၾကရတာက က်ေနာ္တို႔တေတြရဲ့ ဒီမိုကေရစီဘက္ေတာ္သား အတုိက္အခံမ်ားနဲ႔ စာနယ္ဇင္းသမားေတြသာ ျဖစ္ေနျပီးေတာ့၊ အလုံးစုံေသာ အာရုံကို ပိတ္၊ တုံဏိဘာေ၀၊ ဆိတ္ဆိတ္ေနျပီး ေမာင္းတင္ထားတဲ့ ေသနတ္ေျပာင္းကို ျပည္သူဖက္လွည့္ထားတာကေတာ့ စစ္အစုိးရမင္းမ်ားနဲ႔ စီးပြားဖက္၊ အာဏာဖက္ အေပါင္းအပါ အသိုင္းအ၀ိုင္းမ်ား ျဖစ္ေနၾကတာကို ေတြ႔ရတာမို႔ တဆိပ္ကေလးမွ် အားရွိဖို႔ေတာင္ မျဖစ္မိေၾကာင္းပါ။
အေနာက္ျပည္မွာကေတာ့ မဲဆႏၵရွင္ေတြကို ေငြနဲ႔ေပါက္၊ ပညာနဲ႔ေပါက္၊ အခြင့္အေရးေတြနဲ႔ ေပါက္၊ သတင္းေတြနဲ႔ ေၾကာ္ျငာေတြနဲ႔ ေပါက္ျပီး စည္းရုံးတယ္။ က်ေနာ္တို႔ဆီမွာကေတာ့ ေပါက္စရာက တမ်ဳိးတည္းပဲ ရွိတယ္ထင္ပါရဲ့။ မ်က္ရည္ယိုဗုံးတို႔၊ က်ည္ဆံတို႔ …
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ - မဂၤလာႏွစ္သစ္ ျဖစ္ပါေစသတည္းေပါ့ …
http://moemaka.com/index.php?option=com_content&task=view&id=5777&Itemid=1
ေရြးေကာက္ပြဲထက္ အေျခခံဥပေဒျပင္ဆင္ေရးသာ အဓိက
၂၆ ဇန္န၀ါရီ ၂၀၀၉
အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (အန္အယ္လ္ဒီ) က ေတာင္းဆိုထားတဲ့ ေရႊဂုံတိုင္ေၾကညာခ်က္စာတမ္းပါ အေျခခံဥပေဒျပင္ဆင္ေရး၊ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားလြတ္ေျမာက္ေရး၊ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရးဆိုတဲ့ အဓိက ေတာင္းဆိုခ်က္ (၃) ရပ္ကို နအဖစစ္အစုိးရက အလြယ္တကူ လိုက္ေလ်ာမယ့္လကၡဏာ ခုခ်ိန္ထိ မျပသေသးပါဘူး။ သူတို႔ကေတာ့ စစ္တပ္ထံုးစံအတိုင္း ေရဘူးေပါက္တာမလိုခ်င္ဘူး၊ ေရပါတာပဲလိုခ်င္တယ္ ဆိုတဲ့လမ္းေၾကာင္းကို ဆက္သြားမယ့္သေဘာပါပဲ။
အန္အယ္လ္ဒီက ေတာင္းဆိုထားခ်က္ (၃) ခ်က္ကို လိုက္ေလ်ာမယ္ဆိုရင္လည္း သူ႔တို႔အေနနဲ႔ အေျခခံဥပေဒကို ျပင္ကုိျပင္ဆင္ရမယ့္ အေနထားေရာက္လာပါလိမ့္မယ္။ ဒီေတာ့ သူတို႔ လုိက္ေလ်ာဖို႔က ရာခိုင္ႏႈန္းမရွိသေလာက္ နည္းပါတယ္။ ဒီအေျခခံဥပေဒဟာ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ စစ္တပ္ကသာလွ်င္ အရာရာထိပ္မွာ ေနမယ္ဆုိတာကို ျပ႒ာန္းထားတဲ့ဥပေဒဆိုတာ အမ်ားသိျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလို အဓိကက်တဲ့ အန္အယ္လ္ဒီရဲ႕ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြကို အသာေလးထားၿပီးေတာ့ သူတို႔အခုက်င္းပမယ့္ ေရြးေကာက္ပြဲဟာ တရားမွ်တ လြတ္လပ္ရမယ္ဆိုၿပီး နအဖက ကမာၻ႔အစိုးရမ်ား၊ ကုလသမဂၢအဖြဲ႔အစည္းအပါ၀င္ အားလံုးကို ထပ္မံလွည့္စားဖို႔ ႀကိဳးစားေနပါတယ္။ ႏိုင္ငံတကာကလည္း ေရြးေကာက္ပြဲကိုသာ အာ႐ုံစိုက္ အဓိကထား ေျပာဆိုေနၾကပါတယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္းမွာ ႀကံဳေတြ႔ေနရတဲ့ ျပည္တြင္းျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္းႏိုင္မွာမဟုတ္တဲ့၊ ဒီမိုကေရစီစံေတြနဲ႔မညီတဲ့၊ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ သက္ဆုိးရွည္ေရး ေရးဆြဲထားတဲ့ ဒီလို နအဖရဲ႕ အေျခခံဥပေဒအရ ျပဳလုပ္မယ့္ေရြးေကာက္ပြဲကိုသာ ဘာေၾကာင့္ အဓိကအေၾကာင္းရာအျဖစ္ ေဆြးေႏြးေနသလဲ။ ဘာေႀကာင့္ ဒီေရြးေကာက္ပြဲမွာ ရသေလာက္အမတ္ေနရာ ၀င္ယူ ပူးသတ္မယ္ဆိုတဲ့ အေတြးေခၚမ်ဳိးေတြ ရွိေနသလဲဆိုတာကို မစဥ္းစားတတ္ေအာင္ ျဖစ္ရပါတယ္။
အန္အယ္လ္ဒီအပါအ၀င္ အတိုက္ခံအင္အားစုေတြအေနနဲ႔ အေျခခံဥပေဒဟာ ျမန္မာျပည္သူေတြအတြက္ ဘယ္ေလာက္ဆုိး၀ါးမယ့္ အက်ဳိးဆက္ေတြ ပါတယ္၊ စစ္အစိုးရတရား၀င္ျဖစ္ေရးနဲ႔ ဒီမိုကေရစီကို ပ်က္ရယ္ျပဳထားတဲ့ အေျခခံဥပေဒျဖစ္တယ္၊ လူ႔အခြင့္အေရးကို အေျခခံဥပေဒထဲမွာ တရား၀င္ခ်ဳိးေဖာက္ထားတယ္ ဆိုတာေတြကုိ သိပါလ်က္နဲ႔ ထိထိေရာက္ေရာက္ ေျပာဆိုတင္ျပဖို႔အတြက္ မေျပာရဲေလသလား၊ ေျပာမထြက္ေလသလား၊ ေဒၚစုကေန တပ္ခ်ဳပ္ႀကီးကို ေပးထားတဲ့စာေပၚ ေမွ်ာ္လင့္ၿပီးေတာ့ပဲ ေနေလသလား ဆုိတာကိုေတာ့ ေ၀ခြဲမရ ျဖစ္ရပါတယ္။ အန္အယ္လ္ဒီအေနနဲ႔လည္း စဥ္းစားသင့္တာ စဥ္းစားၿပီးေတာ့ ဘံုရပ္တည္ခ်က္တခုကို ေဖာ္ထုတ္ျပသရမယ့္အခ်ိန္ ေရာက္ေနၿပီျဖစ္ပါတယ္။
အန္အယ္လ္ဒီ ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္တဦးျဖစ္သူ ဦး၀င္းတင္ကေတာ့ နအဖက်င္းပမယ့္ ေရြးေကာက္ပြဲဆိုတာ ျမန္မာျပည္သူေတြအတြက္ မလိုအပ္ဘူးလို႔ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲဟာ ႏိုင္ငံေရးထြက္ေပါက္မဟုတ္ဘူး၊ ႏိုင္ငံေရး အေျဖရဖို႔ဆို နအဖအေနနဲ႔ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုနဲ႔ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးေရးလုပ္ဖို႔ လိုအပ္တယ္လို႔လည္း ေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေရြးေကာက္ပြဲဆိုတာထက္ အေျခခံဥပေဒျပင္ဆင္ေရးဟာ အဓိကက်တဲ့အတြက္ ျပည္သူေတြကို ထပ္မံႏွိပ္စက္မယ့္ ဒီနအဖရဲ႕ အေျခခံဥပေဒကို အစဥ္တစိုက္ဆန႔္က်င္ၾကဖို႔လိုအပ္ေၾကာင္း သတိေပးတင္ျပအပ္ပါတယ္။
သုရင္သစ္ (ရန္ကုန္)
http://www.khitpyaing.org/online/2010/January/26110.php
၂၆ ဇန္န၀ါရီ ၂၀၀၉
အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (အန္အယ္လ္ဒီ) က ေတာင္းဆိုထားတဲ့ ေရႊဂုံတိုင္ေၾကညာခ်က္စာတမ္းပါ အေျခခံဥပေဒျပင္ဆင္ေရး၊ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားလြတ္ေျမာက္ေရး၊ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရးဆိုတဲ့ အဓိက ေတာင္းဆိုခ်က္ (၃) ရပ္ကို နအဖစစ္အစုိးရက အလြယ္တကူ လိုက္ေလ်ာမယ့္လကၡဏာ ခုခ်ိန္ထိ မျပသေသးပါဘူး။ သူတို႔ကေတာ့ စစ္တပ္ထံုးစံအတိုင္း ေရဘူးေပါက္တာမလိုခ်င္ဘူး၊ ေရပါတာပဲလိုခ်င္တယ္ ဆိုတဲ့လမ္းေၾကာင္းကို ဆက္သြားမယ့္သေဘာပါပဲ။
အန္အယ္လ္ဒီက ေတာင္းဆိုထားခ်က္ (၃) ခ်က္ကို လိုက္ေလ်ာမယ္ဆိုရင္လည္း သူ႔တို႔အေနနဲ႔ အေျခခံဥပေဒကို ျပင္ကုိျပင္ဆင္ရမယ့္ အေနထားေရာက္လာပါလိမ့္မယ္။ ဒီေတာ့ သူတို႔ လုိက္ေလ်ာဖို႔က ရာခိုင္ႏႈန္းမရွိသေလာက္ နည္းပါတယ္။ ဒီအေျခခံဥပေဒဟာ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ စစ္တပ္ကသာလွ်င္ အရာရာထိပ္မွာ ေနမယ္ဆုိတာကို ျပ႒ာန္းထားတဲ့ဥပေဒဆိုတာ အမ်ားသိျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလို အဓိကက်တဲ့ အန္အယ္လ္ဒီရဲ႕ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြကို အသာေလးထားၿပီးေတာ့ သူတို႔အခုက်င္းပမယ့္ ေရြးေကာက္ပြဲဟာ တရားမွ်တ လြတ္လပ္ရမယ္ဆိုၿပီး နအဖက ကမာၻ႔အစိုးရမ်ား၊ ကုလသမဂၢအဖြဲ႔အစည္းအပါ၀င္ အားလံုးကို ထပ္မံလွည့္စားဖို႔ ႀကိဳးစားေနပါတယ္။ ႏိုင္ငံတကာကလည္း ေရြးေကာက္ပြဲကိုသာ အာ႐ုံစိုက္ အဓိကထား ေျပာဆိုေနၾကပါတယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္းမွာ ႀကံဳေတြ႔ေနရတဲ့ ျပည္တြင္းျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္းႏိုင္မွာမဟုတ္တဲ့၊ ဒီမိုကေရစီစံေတြနဲ႔မညီတဲ့၊ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ သက္ဆုိးရွည္ေရး ေရးဆြဲထားတဲ့ ဒီလို နအဖရဲ႕ အေျခခံဥပေဒအရ ျပဳလုပ္မယ့္ေရြးေကာက္ပြဲကိုသာ ဘာေၾကာင့္ အဓိကအေၾကာင္းရာအျဖစ္ ေဆြးေႏြးေနသလဲ။ ဘာေႀကာင့္ ဒီေရြးေကာက္ပြဲမွာ ရသေလာက္အမတ္ေနရာ ၀င္ယူ ပူးသတ္မယ္ဆိုတဲ့ အေတြးေခၚမ်ဳိးေတြ ရွိေနသလဲဆိုတာကို မစဥ္းစားတတ္ေအာင္ ျဖစ္ရပါတယ္။
အန္အယ္လ္ဒီအပါအ၀င္ အတိုက္ခံအင္အားစုေတြအေနနဲ႔ အေျခခံဥပေဒဟာ ျမန္မာျပည္သူေတြအတြက္ ဘယ္ေလာက္ဆုိး၀ါးမယ့္ အက်ဳိးဆက္ေတြ ပါတယ္၊ စစ္အစိုးရတရား၀င္ျဖစ္ေရးနဲ႔ ဒီမိုကေရစီကို ပ်က္ရယ္ျပဳထားတဲ့ အေျခခံဥပေဒျဖစ္တယ္၊ လူ႔အခြင့္အေရးကို အေျခခံဥပေဒထဲမွာ တရား၀င္ခ်ဳိးေဖာက္ထားတယ္ ဆိုတာေတြကုိ သိပါလ်က္နဲ႔ ထိထိေရာက္ေရာက္ ေျပာဆိုတင္ျပဖို႔အတြက္ မေျပာရဲေလသလား၊ ေျပာမထြက္ေလသလား၊ ေဒၚစုကေန တပ္ခ်ဳပ္ႀကီးကို ေပးထားတဲ့စာေပၚ ေမွ်ာ္လင့္ၿပီးေတာ့ပဲ ေနေလသလား ဆုိတာကိုေတာ့ ေ၀ခြဲမရ ျဖစ္ရပါတယ္။ အန္အယ္လ္ဒီအေနနဲ႔လည္း စဥ္းစားသင့္တာ စဥ္းစားၿပီးေတာ့ ဘံုရပ္တည္ခ်က္တခုကို ေဖာ္ထုတ္ျပသရမယ့္အခ်ိန္ ေရာက္ေနၿပီျဖစ္ပါတယ္။
အန္အယ္လ္ဒီ ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္တဦးျဖစ္သူ ဦး၀င္းတင္ကေတာ့ နအဖက်င္းပမယ့္ ေရြးေကာက္ပြဲဆိုတာ ျမန္မာျပည္သူေတြအတြက္ မလိုအပ္ဘူးလို႔ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲဟာ ႏိုင္ငံေရးထြက္ေပါက္မဟုတ္ဘူး၊ ႏိုင္ငံေရး အေျဖရဖို႔ဆို နအဖအေနနဲ႔ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုနဲ႔ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးေရးလုပ္ဖို႔ လိုအပ္တယ္လို႔လည္း ေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေရြးေကာက္ပြဲဆိုတာထက္ အေျခခံဥပေဒျပင္ဆင္ေရးဟာ အဓိကက်တဲ့အတြက္ ျပည္သူေတြကို ထပ္မံႏွိပ္စက္မယ့္ ဒီနအဖရဲ႕ အေျခခံဥပေဒကို အစဥ္တစိုက္ဆန႔္က်င္ၾကဖို႔လိုအပ္ေၾကာင္း သတိေပးတင္ျပအပ္ပါတယ္။
သုရင္သစ္ (ရန္ကုန္)
http://www.khitpyaing.org/online/2010/January/26110.php
Tuesday, 26 January 2010
Burma: United Nations Security Council (UNSC) Must Declare Burmese Junta’s 2008 Constitution as NULL and VOID
Burma: United Nations Security Council (UNSC) Must Declare Burmese
Junta’s 2008 Constitution as NULL and VOID
26 January 2010
Global Action for Burma (GAB) today calls for United Nations Security Council (UNSC) to declare the unilaterally adopted Burmese junta's 2008 sham constitution, which is designed to legitimize military rule permanently in Burma, as NULL and VOID.
The very junta who is ruling the country held the election in 1990 in which Aung San Suu Kyi’s party, National League for Democracy (NLD) won landslide victory but until now the results are still yet to be honored. Instead of honoring the elections of 1990 results, junta drafted the constitution unilaterally which legitimize the military rule in Burma and now again planning to hold sham election in 2010.
Aung San Suu Kyi and her party the National League for Democracy (NLD), the unanimous victors of the 1990 election, clearly stated their position in the “Shwe- Gone-Dine” Declaration that need to place in order to have true national reconciliation i.e. to Review 2008 Constitution and to recognize 1990 election result.
Junta has been ignoring the voices people of Burma and going ahead unilaterally to entrench military dictatorship in Burma permanently. The junta’s planned 2010 election is only a charade designed to legitimize the military dictatorship within Burma.
Before we could possible address the junta’s proposed 2010 election we must address the validity of the recently adapted constitution. Drafted by the junta, this document is far from credible or constitutional. Free, fair and all inclusive is not what this document represents.
The International Community should be aware of the hopelessly irreconcilable contents of the constitution that was adopted in 2008. The referendum was ushered into existence under questionable conditions including extortion and rigged ballots.
We would like to draw particular attention on these points:
1. The Junta gave itself amnesty from the crimes against humanity it has perpetrated throughout Burma during their reign of terror.
2. The Military regime systematically took 25% of the parliamentary seats. The military commander in chief was also given absolute authority to dissolve the parliament at any time effectively neutralizing the voice of the people.
Giving the military junta 25% of the parliamentary seats, unbridled authoritarian control and a self serving amnesty for the crimes against humanity were truly not the will of the Burmese people. Legitimizing the criminal regime was also not the will of the people and this is incomprehensible and totally unacceptable to the Burmese people.
The essence of the 2008 Constitution is to guarantee impunity indefinitely and the 2010 election will implement it. Therefore, we call for United Nations Security Council (UNSC) to declare the unilaterally adopted Burmese junta's 2008 sham constitution, which is designed to legitimize military rule permanently in Burma, as NULL and VOID.
Notes to Editor:
It is reasonable to request the nullification of the 2008 Constitution by the UN Security Council. Precedence for such a move can be found in UNSC Resolution 554 regarding South Africa’s 1983 apartheid-entrenching constitution1.
1UNSC Res 554 (15 November 1983) UN Doc A/RES/38/11.
1. UNSC declares that the so-called "new constitution" is contrary to the principles of the Charter of the United Nations, that the results of the referendum of 2 November 1983 are of no validity whatsoever and that the enforcement of the "new constitution" will further aggravate the already explosive situation prevailing inside apartheid South Africa.
2. Strongly rejects and declares as null and void the so-called "new constitution" and the "elections" to be organized in the current month of August for the "colored" people and people of Asian origin as well as all insidious maneuvers by the racist minority regime of South Africa further to entrench white minority rule and apartheid.
For more information, please contact:
Mr. Myo Thein, Global Action for Burma (+44) 208 493 9137
Col. Sai Myo Win Htun, Global Action for Burma (+66) 835 82 3490
Mr. Ko Ko Aung, Global Action for Burma (+81) 090 1506 2893
Mr. Htun Htun, Global Action for Burma (+1) 501 334 9997
Mr. Sai, Global Action for Burma (+1) 510 415 2289
Monday, 25 January 2010
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ႏုိ၀င္ဘာတြင္ လြတ္မည္ဟုဆုိ
Monday, 25 January 2010 14:18 ရန္ပိုင္ /ဧရာ၀တီ
ျမန္မာ့ ဒီမုိကေရစီ ေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ လာမည့္ ႏုိ၀င္ဘာလတြင္ လႊတ္ေပးမည္ဟု ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေမာင္ဦးက ေျပာၾကားေၾကာင္း ယေန႔ ရုိက္တာ သတင္းတြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။
၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ႏိုဝင္ဘာ ၄ ရက္ေန႔က အေမရိကန္ကုိယ္စားလွယ္မ်ားႏွင့္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ အင္းလ်ားလိတ္ ဟိုတယ္တြင္ ေတြ႕ဆုံခဲ့သည့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ (ဓာတ္ပုံ - AP)
ၿပီးခဲ့သည့္ ၾကာသာပေတးေန႔က ေက်ာက္ပန္းေတာင္းၿမိဳ႕၊ ၿမိဳ႕ေတာ္ ခန္းမတြင္ က်င္းပသည့္ ၀န္ထမ္းမ်ား၊ ႀကံ့ခုိင္ေရးႏွင့္ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး အသင္း၀င္မ်ားႏွင့္ ေတြ႔ဆုံခဲ့စဥ္ ေျပာဆုိခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ေက်ာက္ပန္းေတာင္း ၿမိဳ႕နယ္ အမ်ိဳးသား ဒီမုိကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ (NLD) ၿမိဳ႕နယ္ အလုပ္အမႈေဆာင္ အဖြဲ႕၀င္ ဦးျမင့္လြင္က ေျပာသည္။
“အခု လာနားေထာင္ ေနတဲ့ သူေတြထဲမွာ NLD ပါ၀င္ေကာင္း ပါ၀င္လိမ့္မယ္၊ နားေထာင္ သြားၾကလုိ႔ ေျပာတယ္။ NLDက ေရြး ေကာက္ပြဲ ၀င္ခ်င္လည္း ၀င္ႏုိင္တယ္လုိ႔ ေျပာတယ္” ဟု ၎က ဆုိသည္။
ေနအိမ္ အက်ယ္ခ်ဳပ္ ခ်ထားျခင္း ခံရသည့္ NLD ဒုတိယ ဥကၠ႒ ဦးတင္ဦးကုိလည္း လာမည့္ေဖေဖာ္၀ါရီလထဲတြင္ လႊတ္မည္ဟု ေျပာဆုိေၾကာင္း သိရသည္။
ဦးတင္ဦးသည္ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္ ေမလတြင္ ျဖစ္ပြားခဲ့သည့္ ဒီပဲယင္း အၾကမ္းဖက္ တုိက္ခုိက္မႈႀကီး အၿပီး အထိန္းသိမ္း ခံခဲ့ရျခင္း ျဖစ္သည္။
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေမာင္ဦးသည္ ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီးျဖစ္သည့္အျပင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ အမႈတြင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး၏ ျပစ္ဒဏ္ ေလွ်ာ့ေပါ့ေပးသည့္ အမိန္႔ကို တရားခြင္၌ လာေရာက္ ဖတ္ၾကားသြားသူလည္း ျဖစ္သည္ဟု NLD ေခါင္းေဆာင္ တဦးျဖစ္သူ ဦး၀င္းတင္ကေျပာသည္။
“မႏၱေလးက ျပန္လာကတည္းကၾကားတယ္၊ အျပစ္မရွိဘဲ ဖမ္းဆီးထားတဲ့သူကုိ လႊတ္ေပးတာ၀မ္းသာတယ္” ဟု ၎ကဆုိသည္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အား ေရြးေကာက္ပြဲ မတုိင္မီ အမ်ိဳးသားျပန္လည္ သင့္ျမတ္ေရးအတြက္ လႊတ္ေပးရန္လုိအပ္ေၾကာင္း၊သုိ႔ေသာ္ ႏုိ၀င္ဘာလ ဆုိသည္မွာလည္း ေရြးေကာက္ပြဲ က်င္းပ ၿပီးစီးသြားခ်ိန္ျဖစ္မည္ဟု ထင္ျမင္ေၾကာင္း ဦး၀င္းတင္က ေျပာသည္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လက ေနအိမ္ၿခံ၀န္းအတြင္း ၀င္ေရာက္လာသည့္ အေမရိကန္ႏုိင္ငံသား မစၥတာ ဂြ်န္၀ီလ်ံ ယက္ေထာအား လက္ခံထားသည့္အမႈျဖင့္ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ တႏွစ္ခြဲ ခ်မွတ္ထားျခင္းျဖစ္သည္။ အဆုိပါ ေနအိမ္ အက်ယ္ခ်ဳပ္သက္တမ္းကုိ ေမလမွ စတင္သတ္မွတ္ရာ ႏုိ၀င္ဘာလတြင္ သက္တမ္းျပည့္မည္ျဖစ္သည္။
မၾကာေသးမီက ဂ်ပန္ႏုိင္ငံထုတ္ အဆာဟိရွင္ဘြန္း သတင္းစာတြင္ စစ္အစုိးရက ေရြးေကာက္ပြဲကုိ ေအာက္တုိဘာလတြင္ က်င္းပလိမ့္ မည္ဟု ေရးသားထားသည္ ။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဓာတ္ပံုကို သုံးခြင့္မေပးေတာ့
NEJ/ ၂၅ ဇန္န၀ါရီ ၂ဝ၁ဝ
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ဓာတ္ပံုမ်ားကို ဂ်ာနယ္တိုက္မ်ားတြင္ အသံုးျပဳရန္ သတင္းႏွင့္ျပန္ၾကားေရးဌာနက ေပးေလ့ရွိ ေသာ္လည္း ယခုေနာက္ဆံုး ဦးေအာင္ၾကည္ႏွင့္ ေတြ႔ဆံုသည့္ပံုမွစ၍ မေပးေတာ့ေၾကာင္း ဂ်ာနယ္တိုက္မ်ားထံမွ စံုစမ္းသိရသည္။
ဂ်ာနယ္ အယ္ဒီတာတဦးက “ခါတိုင္းဆို အစိုးရနဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေဆြးေႏြးတဲ့ ဓာတ္ပံုျဖစ္ေစ၊ အစိုးရက တာဝန္ယူေပးတဲ့ ႏိုင္ငံတကာ အဖဲြ႔အစည္းေတြနဲ႔ အန္အယ္လ္ဒီ ပါတီေခါင္းေဆာင္ေတြ ေဆြးေႏြးပဲြဓာတ္ပံုမ်ိဳးေတြကို ျဖစ္ေစ၊ သတင္းနဲ႔ ျပန္ၾကားေရးဌာနကေန က်ေနာ္တို႔ ဂ်ာနယ္တိုက္ေတြက ေတာင္းယူ အသံုးျပဳေလ့ရွိတယ္။ ေငြေတာ့ နည္းနည္းပါးပါး ေပးရတာေပါ့။ က်ေနာ္တို႔က အဲဒီပံုေတြကို သံုးရတယ္။ အခု ေနာက္ဆံုး ဦးေအာင္ၾကည္နဲ႔ ေဆြးေႏြးပဲြ ဓာတ္ပံုကိုက်ေတာ့ ဘယ္တိုက္ကိုမွ မေပးေတာ့ဘူး။ ဘာအေၾကာင္းျပခ်က္မွေတာ့ မေပးဘူး။ ခါတိုင္းဆို ဒီလို သတင္းဓာတ္ပံုမ်ဳိးကို က်ေနာ္တို႔ ေရာင္စံုပံုနဲ႔ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ေဖာ္ျပခြင့္ရတယ္။ ခုေတာ့ ပံုႏွိပ္အရည္အေသြး အရမ္းနိမ့္တဲ့ သတင္းစာထဲက ဓာတ္ပံုကို စကင္လုပ္ၿပီး ေဖာ္ျပရေတာ့ ပံုေတြက မဲေနတယ္။ မေကာင္းဘူး။ ဂ်ာနယ္တိုင္း ဒီလိုပဲ သံုးၾကရတယ္။ တခ်ဳိ႕ ဂ်ာနယ္ေတြကေတာ့ ဓာတ္ပံုေတာင္ မထည့္ေတာ့ဘူး” ဟု ေျပာသည္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၊ အန္အယ္လ္ဒီပါတီႏွင့္ အစိုးရထိပ္တန္းေခါင္းေဆာင္တုိ႔၏ သတင္းဓာတ္ပံုမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ ျပည္တြင္း ပုဂၢလိက ဂ်ာနယ္သတင္းေထာက္မ်ား သတင္းတက္ယူခြင့္ မရွိသကဲ့သုိ႔ သတင္းဓာတ္ပံုလည္း မရၾကဘဲ စစ္အစိုးရ သတင္းႏွင့္ ျပန္ၾကားေရးဌာနကသာ ႐ိုက္ကူးၿပီး ဂ်ာနယ္မ်ားက ၎တို႔ထံမွ ဓာတ္ပံုအသံုးျပဳခြင့္ ေတာင္းခံၾကရသည္။
သတင္းစာသားကုိမူ ေဝဖန္ခ်က္၊ ျဖည့္စြက္ခ်က္ မပါေစရဘဲ သတင္းစာတုိ႔တြင္ ေဖာ္ျပသည့္အတိုင္းသာ ေရးသားခြင့္ရၾကသည္။
ထုိမွ်သာ ေဖာ္ျပခြင့္ရေသာ္လည္း ပုဂၢလိက ဂ်ာနယ္မ်ားက ျပည္သူတုိ႔ ေတြ႔ျမင္ခ်င္သည့္ အဆိုပါ သတင္းဓာတ္ပံုမ်ိဳးကို ဂ်ာနယ္ မ်က္ႏွာဖံုးတို႔တြင္ ပံုႀကီးႏွင့္ေဖာ္ျပခဲ့ၾကသည္။
ေနာက္ပိုင္း စစ္အစိုးရ စာေပစိစစ္ေရးက ပိတ္ပင္၍ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ အန္အယ္လ္ဒီ ပါတီေခါင္းေဆာင္ပံုမ်ားကို မ်က္ႏွာဖံုးတြင္ ေဖာ္ျပခြင့္မရဘဲ အတြင္းစာမ်က္ႏွာမ်ား၌သာ ေဖာ္ျပခြင့္ရသည္။
ယခုတဖန္ အတြင္းစာမ်က္ႏွာတုိ႔တြင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ေရာင္စံုဓာတ္ပံုမ်ား ေဖာ္ျပေနျခင္းကို စာေပစိစစ္ေရးက မႏွစ္ၿမိဳ႕သည့္အတြက္ ယခုက့ဲသုိ ဓာတ္ပံုသံုးခြင့္ မေပးေတာ့ျခင္း ျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္း ပုဂၢလိက ဂ်ာနယ္အသိုင္းအဝိုင္းတြင္ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ေဝဖန္ေျပာဆိုေနၾကသည္။
အန္အယ္လ္ဒီပါတီ ေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ပံုကို မ်က္ႏွာဖံုး၌ ေဖာ္ျပခဲ့၍ ျပည္တြင္းထုတ္ ဂ်ာနယ္တေစာင္ ျပင္းထန္စြာ သတိေပးခံခဲ့ရဖူးသည္။
ႏိုင္ငံေတာ္က ဦးေဆာင္ေသာ ေစ်းကြက္စီးပြားေရး
ဧရာ၀တီ / Monday, 25 January 2010 14:24 ေရွာင္တာနဲ (Sean Turnell)
၂၀၀၈ အေျခခံ ဥပေဒက ျမန္မာ့ လူ႔ေဘာင္ေလာက အေပၚ မည္သို႔ သက္ေရာက္ေၾကာင္း စီးပြားေရး အျမင္ျဖင့္ ေလ့လာ သံုးသပ္မႈမ်ား ေရးသား ထုတ္ေဝထားျခင္း မရိွေသးေၾကာင္း ေတြ႔ရသည္။အေျခခံဥပေဒသည္ စီးပြားေရးဆိုင္ရာ စာတမ္း မဟုတ္ေပ။ သုိ႔ေသာ္လည္း ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒတြင္ စီးပြားေရးႏွင့္ဆိုင္ေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ား ပါဝင္ေနေသာေၾကာင့္ အေသအခ်ာ ေလ့လာ ၾကည့္ရႈရန္ လိုအပ္မည္ျဖစ္သည္။
သို႔ေသာ္ သတိထားသင့္သည့္ အခ်က္မွာ တရားဥပေဒ စိုးမိုးေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍ အေလးထားျခင္း မရွိေသာ အစိုးရတရပ္သည္ ဘ႑ာေရးႏွင့္ အျခားမက္ေမာစရာမ်ားေၾကာင့္ မူလ အေနအထား အတိုင္းသာ ဆက္လက္ တည္ၿမဲေနလိုၿပီး ၎တို႔၏ အမူအက်င့္မ်ားကို အခ်ိန္တိုတိုႏွင့္ ေျပာင္းလဲလုိမည္ မဟုတ္ဟူေသာ အခ်က္ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း စစ္အစိုးရသည္ အေျခခံဥပေဒကို ေလးစားလိုက္နာျခင္း ရိွမရိွ ဆုိသည့္ အခ်က္ကုိ အသာထား၍ ဤအေျခခံဥပေဒကို ေလ့လာျခင္းျဖင့္ ေရးဆြဲသူမ်ား၏ စိတ္ေနသေဘာထားမ်ားကို ခန္႔မွန္းႏိုင္မည္ ျဖစ္သည္။
ျမန္မာျပည္ အေျခခံဥပေဒ၏ စီးပြားေရးႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားကုိ ျပည္ေထာင္စု၏ အေျခခံမူမ်ား အျဖစ္ ေဖာ္ျပထားေသာ အခန္း (၁) တြင္ ေတြ႔ႏုိင္သည္။ ျမန္္မာျပည္သည္ ေစ်းကြက္စီးပြားေရး စနစ္ကို က်င့္သုံးမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ပုဒ္မ ၃၅ ႏွင့္ ၃၆ တြင္ ေအာက္ပါအတုိင္း ေဖာ္ျပထားသည္။
၃၅။ ႏိုင္ငံေတာ္၏ စီးပြားေရးစနစ္သည္ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးစနစ္ ျဖစ္သည္။
၃၆။ ႏိုင္ငံေတာ္သည္ -
(က) အမ်ိဳးသားစီးပြားေရး တိုးတက္ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးအတြက္ ႏိုင္ငံေတာ္၊ ေဒသဆိုင္ရာ အဖြဲ႔အစည္းမ်ား သမဝါယမအဖြဲ႔အစည္းမ်ား၊ ဖက္စပ္ အဖြဲ႔အစည္းမ်ား၊ ပုဂၢလိက စသည့္ စီးပြားေရး အင္အားစု အားလံုးကို စီးပြားေရး လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ ပါဝင္ ေဆာင္ရြက္ခြင့္ျပဳသည္။
(ခ) စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားတြင္ တရားသျဖင့္ ယွဥ္ၿပိဳင္ျခင္းကို ပ်က္ျပားေစရန္ တဦးတေယာက္က ျဖစ္ေစ၊ အစုအဖြဲ႔ကျဖစ္ေစ လက္ဝါးႀကီးအုပ္ ေဆာင္ရြက္မႈ သို႔မဟုတ္ ေစ်းကစားမႈျပဳျခင္းျဖင့္ အမ်ားျပည္သူတို႔၏ အက်ိဳးစီးပြားကို ထိခိုက္နစ္နာေစျခင္းမွ တားဆီး ကာကြယ္မည္။
(ဂ) အမ်ားျပည္သူတို႔၏ ေနထိုင္မႈ အဆင့္အတန္း ျမွင့္တင္ေရးႏွင့္ အေထြေထြ အရင္းအႏွီးမ်ား တိုးတက္ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးတို႔ကို ေရွးရႈ ေဆာင္ရြက္မည္။
(ဃ) စီးပြားေရးဆိုင္ရာ လုပ္ငန္းမ်ားကို ႏိုင္ငံပိုင္ သိမ္းယူျခင္းမျပဳ။
(င) တရားဝင္ထုတ္ေဝထားေသာ ေငြေၾကးကို တရားမဝင္ေငြေၾကးအျဖစ္ သတ္မွတ္ျခင္းမျပဳ။
၂၀၀၈ ခုႏွစ္ အေျခခံဥပေဒတြင္ ျမန္မာျပည္၏ စီးပြားေရးသည္ ေစ်းကြက္အေပၚ အေျခခံေနျခင္းမွာ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္ ဆိုရွယ္လစ္အေျခခံဥပေဒႏွင့္ မတူညီသည့္ အခ်က္ ျဖစ္သည္။ သမဝါယမႏွင့္ အျခားအခန္းက႑မ်ားကို ထည့္သြင္း ေဖာ္ျပထားေသာ္လည္း အႏွစ္သာရအားျဖင့္ အရင္းရွင္စနစ္ ျဖစ္ေၾကာင္း သိသာထင္ရွားသည္။ အပိုဒ္ (ခ)တြင္ ေဖာ္ျပထားေသာ လက္ဝါးႀကီးအုပ္ ေဆာင္ရြက္မႈ ႏွင့္ ေစ်းကစားမႈတို႔သည္ ၁၉၄၇ အေျခခံဥပေဒတြင္ ေဖာ္ျပထားေသာ ကိုလိုနီေခတ္ စိုးရိမ္မႈမ်ားကို ေရာင္ျပန္ဟပ္ထားျခင္း ျဖစ္သည္။
အပိုဒ္ (ဃ) ႏွင့္ (င) တို႔မွာ စိတ္ဝင္စားစရာ ေကာင္းလွသည္။ ဤသို႔ ႏိုင္ငံေတာ္က တစံုတရာ ျပဳလုပ္မည္ မဟုတ္ေၾကာင္း ကတိကဝတ္မ်ားမွာ အေျခခံဥပေဒတြင္ ေဖာ္ျပေလ့မရွိပါ။ ႏိုင္ငံေတာ္က ေထာက္ပ့ံသည့္ ဘာသာေရး ထူေထာင္ျခင္းအား ကန္႔ကြက္ေသာ အေမရိကန္ႏုိင္ငံ၏ အေျခခံဥပေဒမွ ျပဌာန္းခ်က္သည္ ထင္ရွားေသာ သာဓကျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ဤျပဌာန္းခ်က္မ်ားသည္ အျပင္းအထန္ ထိခုိက္ပ်က္စီးခ့ဲေသာ ျမန္မာ့စီးပြားေရးႏွင့္ ဘ႑ာေရးသမိုင္းကုိ ထင္ဟပ္ေနသည္။
အတိတ္ကာလတြင္ ေလ်ာ္ေၾကး လုံလံုေလာက္ေလာက္ မေပးဘဲ ႏိုင္ငံပိုင္ျပဳျခင္း၊ ေငြေၾကးကို တရားမဝင္ ျပဳလုပ္ျခင္းတုိ႔ေၾကာင့္ တိုင္းျပည္ နာမည္ပ်က္ခဲ့သည္။ ျမန္မာျပည္ စီးပြားေရးႏွင့္ တိုးတက္မႈမ်ားကို မ်ားစြာ ထိခိုက္ ပ်က္စီးေစခဲ့သည္။ ဤကိစၥမ်ားကို ေဆာင္ရြက္မည္ မဟုတ္ ဆုိသည္မွာလည္း သံသယရိွဖြယ္ အာမခံခ်က္ ျဖစ္ေနသည္။
ေဖာ္ျပခဲ့သည့္အတိုင္း ျမန္မာျပည္တြင္ တရားဥပေဒစိုးမိုးေရး ကင္းမဲ့ေနေသာေၾကာင့္ ပုဂၢလိက ပစၥည္းပိုင္ဆိုင္ခြင့္မွာလည္း အသိအမွတ္ျပဳျခင္း မခံရပါ။ ႏိုင္ငံေတာ္ ေအးခ်မ္းသာယာေရးႏွင့္ ဖံြ႔ၿဖိဳးေရး ေကာင္စီမွသည္ အရာရိွငယ္မ်ား အထိ ဥပေဒ လုပ္ထုံးလုပ္နည္းမ်ားကို ေလးစား လိုက္နာျခင္း မရိွပါ။ ဤအမူအက်င့္မ်ားသည္ ႏိုင္ငံေရး ျပဳျပင္မႈမ်ား မျပဳလုပ္ဘဲ ေျပာင္းလဲသြားမည္ဟု ယံုၾကည္ရန္ ခက္ခဲလွသည္။
အတိုခ်ဳပ္ေျပာရလွ်င္ တရုတ္ျပည္ႏွင့္ အျခား “အာရွက်ား”မ်ား စီးပြားေရး တိုးတက္လာျခင္း၏ အဓိက ေမာင္းႏွင္အား ျဖစ္သည့္ လံုၿခံဳစိတ္ခ်ရေသာ ပုဂၢလိက ပစၥည္းပိုင္ဆိုင္ခြင့္ကို ျမန္မာျပည္တြင္ အေျခခံဥပေဒ၌ အာမခံရံု သက္သက္ျဖင့္ တည္ေဆာက္ႏိုင္မည္ မဟုတ္ပါ။
အပိုဒ္ (င) တြင္ ေဖာ္ျပထားေသာ “တရားဝင္ထုတ္ေဝထားသည့္ ေငြေၾကး” ဟူေသာ အသုံးအႏႈန္းက စဥ္းစားစရာ ျဖစ္ေနသည္။ ဤစကားရပ္သည္ အဓိပၸာယ္ ဖြင့္ဆိုရန္ လိုအပ္ပါသေလာ။ ၁၉၆၄၊ ၁၉၈၅ ႏွင့္ ၁၉၈၇ ေငြေၾကးကို တရားမဝင္ ျပဳလုပ္ျခင္းမွာ တရားဝင္ ထုတ္ေဝထားေသာ ေငြစကၠဴတခ်ဳိ႕ကို တရားဝင္မႈ အေနအထားမွ ရုပ္သိမ္းေသာ ဥပေဒ ထုတ္ျပန္ ေၾကညာၿပီးေနာက္ လည္ပတ္ေနေသာ ေငြစကၠဴမ်ား တရားဝင္မႈ ရပ္ဆိုင္းသြားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သံသယရိွဖြယ္ ျဖစ္ေနသည္။
ဤသို႔ဆိုလွ်င္ ဤစာပိုဒ္၏ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ တရားမဝင္ ေငြေၾကးသတ္မွတ္ျခင္း မျပဳရန္ ဥပေဒ၏ သက္ညွာမႈကို ျပသလုိျခင္း ဟုတ္ဟန္မတူေပ။
ျမန္မာစစ္အစိုးရက စီးပြားေရးသင္ခန္းစာမ်ားကို သင္ယူရန္ စိတ္ဝင္စားျခင္း မရိွေသးေသာ္လည္း တရားမဝင္ေငြေၾကး သတ္မွတ္ျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ အေတြ႔အႀကဳံမ်ားကို အမွတ္ရေနပံုရသည္။
“တရားဝင္ထုတ္ေဝထားေသာ” ဟူသည့္ ေဝါဟာရ၏ အျခား အဓိပၸာယ္ ရိွႏိုင္ပါေသးသည္။ ေငြစကၠဴအတုမ်ား သို႔မဟုတ္ အျခားဥပေဒမ်ားအရ ထုတ္ေဝထားေသာ ႏိုင္ငံျခားေငြမ်ား သို႔မဟုတ္ FEC ဟု ေခၚေသာ အစားထိုး ႏိုင္ငံျခားေငြမ်ားကို ဆိုလိုသည္လည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါသည္။ ႏိုင္ငံေတာ္ကထုတ္ေဝေသာ ေငြေၾကးကို တရားမဝင္ သတ္မွတ္ျခင္း မျပဳရဟု ရိုးရွင္းစြာ ေဖာ္ျပျခင္း မျပဳသည္မွာလည္း စဥ္းစားဖြယ္ ျဖစ္ေနသည္။
ျမန္မာျပည္တြင္ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးစနစ္ မည္မွ် ေအာင္ျမင္မႈ ရိွမည္ ဆုိသည့္အခ်က္ႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး အေျခခံဥပေဒ၏ အျခားေသာ အခန္းမ်ားတြင္လည္း ေဖာ္ျပထားခ်က္မ်ား၊ အထူးသျဖင့္ ႏိုင္ငံေတာ္၊ အာဏာပိုင္အဖြဲ႔မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ သံသယျဖစ္ဖြယ္ အခ်က္မ်ားကုိ ပုဒ္မ ၃၇ တြင္ အထင္အရွား ေတြ႔ႏုိင္သည္။
၃၇။ ႏိုင္ငံေတာ္သည္-
(က) ႏိုင္ငံေတာ္ရွိ ေျမအားလုံး၊ ေျမေပၚေျမေအာက္၊ ေရေပၚေရေအာက္ ႏွင့္ ေလထုအတြင္းရွိ သယံဇာတပစၥည္းအားလံုး၏ ပင္ရင္းပိုင္ရွင္ျဖစ္သည္။
(ခ) ႏိုင္ငံပိုင္ သယံဇာတပစၥည္းမ်ားအား စီးပြားေရးအင္အားစုမ်ားက ထုတ္ယူသံုးစြဲျခင္းကို ကြပ္ကဲ ႀကီးၾကပ္ႏုိင္ရန္ လိုအပ္သည့္ ဥပေဒ ျပဌာန္းရမည္။
(ဂ) ႏိုင္ငံသားမ်ားအား ပစၥည္းပိုင္ဆိုင္ခြင့္၊ အေမြဆက္ခံခြင့္၊ ကိုယ္ပိုင္လုပ္ကိုင္ခြင့္၊ တီထြင္ခြင့္ႏွင့္ မူပိုင္ခြင့္တို႔ကို ဥပေဒ ျပဌာန္းခ်က္ႏွင့္အညီ ခြင့္ျပဳရမည္။
အပိုဒ္ (ခ) သည္ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးစနစ္ႏွင့္ မဆန္႔က်င္ပါ။ ႏိုင္ငံအမ်ားစုတြင္ ႏိုင္ငံေတာ္၏ ထုတ္ယူသံုးစြဲႏိုင္ခြင့္ တည္ရိွၿပီး ျဖစ္သည္။
အပိုဒ္ (ဂ) သည္ အမွန္တကယ္ လက္ေတြ႔ က်င့္သံုးမည္ ဆိုလွ်င္ အဓိကက်ေသာအခ်က္ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ပစၥည္းပိုင္ဆိုင္ခြင့္သည္ သဘာဝအခြင့္အေရးမဟုတ္ဘဲ ႏိုင္ငံေတာ္က ေပးအပ္ ထားေသာ အခြင့္အေရး ျဖစ္သကဲ့သို႔ ျပဌာန္းထားျခင္းက အေျခခံဥပေဒ မူၾကမ္း ေရးဆြဲသူမ်ား၏ စိတ္ေနသေဘာထားကို ေဖာ္ျပေနသည္။
ျပႆနာရိွသည္မွာ အပိုဒ္ (က) ျဖစ္သည္။ ထိုအခ်က္သည္ လူဦးေရအားလံုး၏ သံုးပံုႏွစ္ပံုေက်ာ္ကို အလုပ္ေပးထားေသာ၊ ျပည္တြင္းထုတ္ကုန္ စုစုေပါင္းတန္ဖိုး၏ ထက္ဝက္ေက်ာ္ျဖစ္ေသာ စိုက္ပ်ိဳးေရးအခန္းက႑၏ ပုဂၢလိက ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈကို မ်ားစြာ အတားအဆီး ျဖစ္ေစသည္။
ပုဒ္မ (၃၇)သည္ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ “ေျမယာႏိုင္ငံပိုင္ျပဳလုပ္ျခင္းဥပေဒ” မွ ဆင္းသက္လာေသာ ျမန္မာျပည္၏ လက္ရွိ ေျမယာစီမံခန္႔ခြဲေရး စနစ္အား ဆက္လက္ အသက္သြင္းျခင္း ျဖစ္သည္။ ဤျပဌာန္းခ်က္အရ ႏိုင္ငံသားမ်ားသည္ ေျမယာမ်ားကို အႏွစ္ ၃၀ ငွားရမ္းခြင့္ရသည္။ ေျမယာမ်ားကို အက်ိဳးရွိစြာ အသံုးခ်ျခင္းရိွ မရိွ ႏွစ္စဥ္ အကဲျဖတ္သည့္ ေက်းရြာႏွင့္ ေဒသအဆင့္ ေျမယာေကာ္မတီမ်ားက ဤအခြင့္အေရးမ်ားကို ျပန္လည္ သံုးသပ္သည္။ ဤအခ်က္သည္ နာဂစ္မုန္တိုင္းေၾကာင့္ ေျမယာမ်ား ပ်က္စီးသြားၾကေသာ လယ္သမားတုိ႔ အလြန္ စိုးရိမ္သည့္အခ်က္ ျဖစ္သည္။
ေျမယာမ်ားသည္ ဥပေဒအရ ေဆြမ်ိဳးမေတာ္သူမ်ား အခ်င္းခ်င္း လႊဲေျပာင္း၍ မရပါ။ သို႔မဟုတ္ အေၾကြးျဖင့္ ခုႏိွမ္ရန္ အသံုးျပဳ၍ မရပါ။ ျမန္မာ ေျမပိုင္ရွင္မ်ားမွာ ေျမယာတြင္ ရင္းႏွီး ျမွဳပ္ႏွံလိုစိတ္မ်ား ခ်ိဳးႏွိမ္ခံေနရၿပီး ၎တို႔အပိုင္ ေျမယာမ်ားကို ပိုမိုေကာင္းမြန္လာေစရန္ ျပဳလုပ္လုိစိတ္လည္း မရွိၾကေတာ႔ပါ။ စစ္အစုိးရ ႏွင့္ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္တို႔၏ ဥပေဒမဲ့ ေျမယာသိမ္းဆည္းမႈမ်ားက ေျမယာပိုင္ဆိုင္ခြင့္ကို ေလွာင္ေျပာင္ေနသကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနသည္။ ေျမယာပိုင္ဆိုင္ခြင့္ ဟူသည္မွာ စာရြက္ေပၚ၌သာ ရွိေသာ အခြင့္အေရးတရပ္ကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနသည္။
အထက္ပါအခ်က္မ်ားသည္ ခ်ဲ႕ကားေျပာဆိုထားျခင္း မဟုတ္ပါ။ ကုလသမဂၢ စားနပ္ရိကၡာႏွင့္ စိုက္ပ်ိဳးေရးအဖြဲ႔၏ အဆိုအရ ေျမယာ ဝယ္ယူ ေရာင္းခ်ပိုင္ခြင့္သည္ အေျခခံက်ေသာ စီးပြားေရးဆိုင္ရာ အခြင့္အေရးတရပ္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္ စိုက္ပ်ိဳးေရး အတြက္ အဓိက အေရးႀကီးေသာအခ်က္ ျဖစ္သည္။
ပုဒ္မ (၂၉) (၃၀) ႏွင့္ ၂၃ (ခ) တို႔မွာ အေရးမႀကီးသေယာင္ႏွင့္ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးကို ထိခိုက္ႏိုင္ေသာ အခ်က္မ်ား ျဖစ္သည္။
၂၃။ ႏိုင္ငံေတာ္သည္ ေတာင္သူလယ္သမားမ်ား၏-
(ခ) စိုက္ပ်ိဳးထုတ္လုပ္သည့္ ေကာက္ပဲသီးႏွံမ်ား သင့္တင့္မွ်တသည့္ တန္ဖိုး ရရွိရန္ ကူညီေဆာင္ရြက္မည္။
၂၉။ ႏိုင္ငံေတာ္သည္ လက္မႈလယ္ယာမွ စက္မႈလယ္ယာသို႔ ကူးေျပာင္းႏိုင္ရန္ နည္းပညာ၊ အရင္းအႏွီး၊ စက္ပစၥည္း၊ ကုန္ၾကမ္း အစရွိသည္တို႔ကို အတတ္ႏုိင္ဆံုး ျဖည့္ဆည္းရမည္။
၃၀။ ႏိုင္ငံေတာ္သည္ စက္မႈလက္မႈလုပ္ငန္းမ်ား တိုးတက္ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးအတြက္ လိုအပ္သည့္ နည္းပညာ၊ အရင္းအႏွီး၊ စက္ပစၥည္း၊ ကုန္ၾကမ္း အစရွိသည္တို႔ကို အတတ္ႏုိင္ဆံုး ျဖည့္ဆည္းရမည္။
ပုဒ္မ (၂၉) ႏွင့္ (၃၀) တို႔သည္ ႏို္င္ငံေတာ္၏ ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္မႈကို အားေပးထားၿပီး ႏိုင္ငံေတာ္က ျဖစ္ထြန္းေစလိုေသာ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးစနစ္ကို ကန္႔သတ္ထားသည္။ ပုဒ္မ (၂၃) အပိုဒ္ (ခ) သည္ သာမန္အားျဖင့္ ၾကည့္လွ်င္ အႏၱရာယ္ကင္းသေယာင္ ရိွေသာ္လည္း ဤအခ်က္သည္ ႏိုင္ငံေတာ္က စိုက္ပ်ိဳးေရး ထြက္ကုန္မ်ားကို ဝယ္ယူရန္ ခြင့္ျပဳထားသျဖင့္ စိုက္ပ်ိဳးေရး က႑ကို မ်ားစြာ ထိခိုက္ ပ်က္စီးေစႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ဤအခ်က္ကို မည္သို႔ အေကာင္အထည္ ေဖာ္မည္ ဟူေသာ အခ်က္မွာ လြန္စြာ အေရးႀကီးသည္။
၂၀၀၈ ခုႏွစ္ အေျခခံဥပေဒ၏ အျခားအစိတ္အပိုင္းမ်ားသည္လည္း စီးပြားေရး၏ ပံုသဏၭာန္ကို အဆံုးအျဖတ္ ေပးႏိုင္သည္။ ဤအခ်က္သည္ ဗဟိုအစိုးရႏွင့္ လႊတ္ေတာ္မ်ားအၾကား ျပည္နယ္အစိုးရႏွင့္ တိုင္းရင္းသား အမ်ားစုကို ကိုယ္စားျပဳေသာ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရး၊ အပစ္မရပ္ရေသးေသာ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရ တိုင္းေဒသမ်ား အၾကား အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ႏွင့္ အျခား အာဏာမ်ားခြဲေဝမႈတုိ႔ႏွင့္လည္း သက္ဆို္င္သည္။
အခြန္ေကာက္ခံေရးႏွင့္ သံုးစြဲႏုိင္ခြင့္ အာဏာ တုိ႔သည္လည္း အလြန္ ဆက္စပ္ေနသည္။ ပုဒ္မ ၁၈၈ အရ ေဒသဆိုင္ရာ အာဏာပိုင္မ်ားထံ၌ ေငြေၾကးႏွင့္ ဘ႑ာေရးဆိုင္ရာ ဆံုးျဖတ္ လုပ္ကိုင္ႏိုင္ခြင့္ အာဏာတခ်ဳိ႕ သတ္မွတ္ထားေသာ္လည္း အမ်ားစုအာဏာသည္ ဗဟိုအစိုးရထံ၌သာ စုပံုေနသည္။ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရ တိုင္း သို႔မဟုတ္ ေဒသမ်ား၏ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အဖြဲ႕မ်ားတြင္ အခြန္ေကာက္ခံေရး၊ သံုးစြဲႏုိင္ခြင့္အာဏာတုိ႔ႏွင့္ ပတ္္သက္၍ ေျပာေရးဆိုခြင့္ မရွိပါ။ ဤအခ်က္သည္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ အေျခခံဥပေဒအား ထုိေဒသမ်ားရွိ တိုင္းရင္းသားမ်ား လက္ခံလာေရးကုိ ထိခိုက္ႏိုင္သည္။
ၿဗိတိသွ်စီးပြားေရးပညာရွင္ ဂြ်န္ကိန္းက “အာဏာရွိေသာရူးသြပ္သူမ်ား” သည္ အျမဲတေစ သိုု႔တည္းမဟုတ္ မသိစိတ္ျဖင့္ “ေခတ္မမီွေတာ့ေသာ စီးပြားေရးပညာရွင္မ်ား၏ ကြ်န္မ်ား” ျဖစ္ေနတတ္သည္ ဟု ေျပာခဲ့ဖူးသည္။ ျမန္မာျပည္၌ အာဏာရွိေသာ ရူးသြပ္သူမ်ား ရိွေသာ္လည္း ဂြ်န္ကိန္း၏ အဆိုႏွင့္ဆန္႔က်င္၍ စီးပြားေရး ပညာရွင္မ်ား၏ အခန္းက႑ကို အသိအမွတ္ မျပဳၾကပါ။
၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒမွတဆင့္ အေျပာင္းအလဲမ်ား ျဖစ္ေပၚလာႏိုင္ေခ်မွာ နည္းပါးလွသည္။ ၁၉၄၇ အေျခခံဥပေဒ၌ အလားတူ အားနည္းခ်က္ မ်ားစြာရွိေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္းအေျခခံဥပေဒမ်ားႏွင့္ ကြာျခားသည္မွာ တရားဥပေဒစိုးမိုးေရး ျဖစ္သည္။
ေသခ်ာသည့္အခ်က္မွာ ၁၉၄၇ အေျခခံဥပေဒသည္ ၁၉၄၈-၁၉၆၂ ကာလ ျမန္မာျပည္ရွိ ပါလီမန္ ဒီမိုကေရစီႏွစ္မ်ား အတြင္း အလံုးစံု ေအာင္ျမင္မႈ မရရိွခဲ့ေသာ္လည္း ႏိုင္ငံေတာ္၏ ေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ားသည္ ဥပေဒေဘာင္အတြင္း၌သာ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္ဟု ယူဆ၍ရသည္။
ထို႔အျပင္ ၁၉၄၇ အေျခခံဥပေဒသည္ အျခားအေျခခံအဖြဲ႕အစည္းမ်ား၏ ေထာက္ခံမႈကိုရရွိခဲ့ၿပီး အာဏာ အလြဲသံုးစားလုပ္လိုသည့္ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားအား ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ခဲ့သည္။ ဤကဲ့သို႔ေသာ အေျခခံ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားက စစ္အစိုးရ၏ အသံုးခ်ခံ ျဖစ္ေနျခင္းမွာ ျမန္မာျပည္အတြက္ ကံဆိုးမုိးေမွာင္က်ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဥပေဒကို မေလးစားသူမ်ားက ေရးဆြဲေသာ အေျခခံဥပေဒထက္ ဤအေျခခံအဖြဲ႕အစည္းမ်ား ျပန္လည္ ဖြဲ႔စည္းႏိုင္ရန္ လုိအပ္ေသာ ႏုိင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး ေျပာင္းလဲမႈမ်ား ျပဳလုပ္ရန္ ပိုမို အေရးႀကီးေပသည္။ ဆက္လက္ ရုန္းကန္ လႈပ္ရွားရဦးမည္ ျဖစ္သည္။
ပါေမာကၡ ေရွာင္တာနဲ (Sean Turnell) သည္ ၾသစေၾတးလ်ႏိုင္ငံ၊ မက္ကိြဳင္းယား တကၠသိုလ္ Burma Economic Watch ၏ အယ္ဒီတာ ျဖစ္သည္။
နအဖ တပ္တြင္းပဋိပကၡ
အပိုင္း (၁)
တပ္မ (၆၆) ဌာနခ်ဳပ္ဟာ အင္းမမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီဇင္ဘာလအတြင္းက ခလရ - ၈၀ (အင္းမ) မွာ စားဝတ္ေနေရး က်ပ္တည္းမႈကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး စစ္သည္အခ်ိဳ႕ အစုလုိက္ အၿပံဳလိုက္ ႏႈတ္ထြက္ခြင့္တင္တဲ့ ျဖစ္စဥ္ ျဖစ္ပြားခဲ့ပါတယ္။ အဲ့ဒီသတင္းဟာ ေတာမီးပမာ ပ်႕ံႏွံ႔ခဲ့ၿပီး ကပစ (၉)၊ ကပစ (၁၀) မွ စစ္သည္ေတြလည္း အလုပ္မလုပ္ၾကေတာ့ဘဲ ႏႈတ္ထြက္ခြင့္တင္မႈမ်ား ျဖစ္ပြားခဲ့ပါတယ္။ အလားတူပင္ ေျခလ်င္တပ္ရင္းမ်ားျဖစ္ၾကတဲ့ တပ္မ (၆၆) လက္ေအာက္ခံ ခမရ - ၄ (သဲကုန္း - အင္းမ)၊ ခမရ - ၅ (သဲကုန္း - အင္းမ)၊ ခလရ- ၇၅ (ျပည္)၊ ေတာင္ပိုင္းတိုင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္ လက္ေအာက္ခံ ခမရ - ၄၃၉ (ကၫႊႊတ္ကြင္း)၊ ျပည္ (ဒကစ) လက္ေအာက္ခံ ခလရ - ၅၃ (ေပါက္ေခါင္း) တို႔မွာလည္း အစုလုိက္ အၿပံဳလုိက္ ထြက္စာတင္မႈမ်ား ျဖစ္ပြားခဲ့ပါတယ္။ တပ္မေတာ္မွာ ထြက္ခြင့္တင္တဲ့ကိစၥကို လံုးဝခြင့္မျပဳလို႔ ခက္ခဲမွန္းသိေနၾကတာေၾကာင့္ တပ္ေျပးမႈေတြဟာလည္း ဆက္တုိက္လို ျဖစ္ပြားေနပါတယ္။
ေတာင္ပိုင္းတုိင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္ တိုင္းမွဴး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ လွမင္းက တပ္မ (၆၆) မွ အရာရွိ စစ္သည္မ်ားအား
ေခြ်းသိပ္ေနပံု
အပိုင္း (၂)
အဲ့ဒီဂယက္ဟာ အလြန္အႏၱရာယ္ႀကီးမားမွန္း ႀကိဳတင္တြက္ဆမိတဲ့ တပ္မေတာ္ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္သန္းေရႊဟာ ကက (ၾကည္း) အေနနဲ႔ အဆိုပါ အေရးအခင္းအေပၚမွာ ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္းျဖင့္ ညင္သာစြာ ကိုင္တြယ္ဖို႔ ကဗ်ာကယာ အမိန္႔ ထုတ္လုိက္ရပါတယ္။ အဲ့ဒီေနာက္ လစာေငြမ်ားအား က်ပ္ ၂၀၀၀၀ စီ တိုးေပးဖို႔ ခ်က္ခ်င္း အမိန္႔ထုတ္ျပန္ ေပးလိုက္ျပန္ပါတယ္။ အမွန္မွာေတာ့ အဲဒီလို တုိးေပးဖို႔ ေငြေတြကုိ ဗိုလ္သန္းေရႊအေနနဲ႔ ေရြးေကာက္ပြဲ အတြက္ မဲ စည္း႐ံုးဖို႔နဲ႔ ျမဴဆြယ္ဖို႔ လ်ာထားတာ ျဖစ္ေပမဲ့ ယခုလို ကတိုက္က႐ိုက္ က်ပ္ေငြ ၂၀၀၀၀ အား အေရးေပၚ တုိးေပးလိုက္ရတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ဘတ္ဂ်က္ ႏွစ္ကုန္ခါနီးမွာ ဘ႑ာေရး အက်ပ္အတည္းမ်ားနဲ႔ ႀကံဳေတြ႔ရဖို႔ စိန္ေခၚျခင္း ခံေနရပါတယ္။ မူလက က်ပ္ေငြ ၅၀၀၀ တန္ ေငြစကၠဴသစ္ကို ေငြေၾကး ေဖာင္းပြမႈျဖစ္မွာစိုးလို႔ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ထိမ္းထုတ္ခိုင္းရာမွ ယခု အေျခအေနဆိုရင္ ေငြစကၠဴမ်ားအား တက္သုတ္႐ိုက္ ထုတ္ရမယ့္ အေနအထားမ်ိဳး ေရာက္ပါေတာ့မယ္။
အပိုင္း (၃)
ျဖစ္စဥ္ျဖစ္ပြားရာ တပ္မ (၆၆) ဌာနခ်ဳပ္နဲ႔ ခလရ - ၈၀ (အင္းမ) အပါအ၀င္ ပတ္ဝန္းက်င္ တပ္ရင္းမ်ား တဝိုက္ကို အေရးေပၚ ကန္႔သတ္ဧရိယာအျဖစ္ အမိန္႔ထုတ္ထားၿပီး မူလက အဝင္အထြက္ရွိေသာ ေစ်းေရာင္းေစ်းဝယ္ အရပ္သားမ်ားကိုပင္ ေပးမဝင္ေတာ့ေၾကာင္း သိရွိရပါတယ္။ ေတာင္ပိုင္းတိုင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္ တိုင္းမွဴး ဗိုလ္ခ်ဳပ္လွမင္းကိုယ္တိုင္ ၂၃-၁-၂၀၁၀ ရက္ေန႔မွာ အင္းမတပ္နယ္ခန္းမသို႔ သြားေရာက္ကာ တပ္မ (၆၆) တပ္မမွဴး ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ စန္းျမင့္အား အေရးယူမႈ မျပဳလုပ္ေတာ့ေၾကာင္း ေျပာဆိုခဲ့ၿပီး အင္းမတပ္နယ္ခန္းမတြင္ အရာရွိ၊ စစ္သည္မ်ားအား ေတြ႔ဆံုရင္း စည္း႐ံုးသိမ္းသြင္း ေဖ်ာင္းဖ်နားခ် တတြတ္တြတ္ မွာၾကားခဲ့ေၾကာင္း စစ္႐ံုးရွိ ျပည္သူ႔ဘက္ ရပ္တည္လိုေသာ အရာရွိမ်ားမွ “စည္းလံုးျခင္းရဲ႕ အင္အား ၀က္ဘ္ဆုိဒ္” သို႔ သတင္း ေပးပို႔ခဲ့ပါတယ္။
နာေရးကူညီမွဳအသင္း က နိဗၺာန္ယာဥ္ ထိန္းသိမ္းေရးဌာန တည္ေဆာက္မည္ဟု သိရသည္
ေက်ာ္ခ/တနလၤာေန႔၊ ဇန္နဝါရီလ ၂၅ ရက္ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ၁၆ နာရီ ၅၃ မိနစ္
ခ်င္းမိုင္ (မဇၥ်ိမ)။ ။ ရုပ္ရွင္မင္းသား ေက်ာ္သူ ဦးေဆာင္ေသာ နာေရးကူညီမႈအသင္းက အသင္းပိုင္ နိဗၺာန္ယာဥ္မ်ားအတြက္ ျပဳျပင္ထိန္းသိမ္းေရးဌာန (Car Service Centre) တခု တည္ေဆာက္မည္ဟု ဆုိသည္။
အသင္း စတင္တည္ေထာင္စဥ္ ၂၀၀၁ ခုႏွစ္မွ စတင္၍ နိဗၺာန္ယာဥ္မ်ား၏ ျပဳျပင္ေရးအတြက္ ျပင္ပ ဆိုင္မ်ားတြင္သာ အပ္ႏွံခဲ့ေသာ္လည္း နိဗၺာန္ယာဥ္မ်ား လာျပင္သည့္ ကားျပင္ဆိုင္မ်ားကို အျခားကားမ်ား လာေရာက္အပ္ႏွံျခင္း မျပဳၾကသျဖင့္ ယခုကဲ့သို႔ စီစဥ္ရျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း အသင္း ဥကၠ႒က ေျပာဆုိျခင္း ျဖစ္သည္။
“နိဗၺာန္ယာဥ္ေတြ လာျပင္တဲ့ ဝပ္ေရွာ႔ကို တခ်ဳိ႕ကားပိုင္ရွင္ေတြက မႀကိဳက္ဘူး။ က်ေနာ္တို႔က လမ္းေၾကာင္းတခု သြားၿပီးတိုင္း ဒီအနံ႔အသက္ေတြကို ပိုးသတ္ေဆးနဲ႔သြားၿပီး ေန႔တိုင္း ေဆးရမွာကိုး။ အဲဒီလို ျဖစ္ေတာ့ ကားေရးေဆးဆိုင္ေတြ၊ ျပင္ဆိုင္ေတြကို ငဲ့ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ လုပ္လိုက္တဲ့ သေဘာပါ” ဟု အသင္းဥကၠ႒ ဦးေက်ာ္သူက မဇၥ်ိမကို ေျပာသည္။
အသင္းပိုင္ နိဗၺာန္ယာဥ္ ၁၇ စီးအတြက္သာ ရည္ရြယ္သည့္ ဌာနအသစ္ အေဆာက္အဦး ေဆာက္လုပ္ခြင့္ ရရွိၿပီျဖစ္ၿပီး ေျမာက္ဒဂံုရွိ နာေရးကူညီမႈအသင္း ၿခံဝင္းအတြင္း၌ပင္ တည္ေဆာက္မည္ျဖစ္သည္။
နာေရးကူညီမႈအသင္းကို ၂၀၀၁ ခုႏွစ္ ႏွစ္ဆန္းပိုင္းက တည္ေထာင္ခဲ့ၿပီး ယခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလလယ္အထိ သံဃာေတာ္ႏွင့္ လူပုဂၢဳိလ္တို႔၏ ႐ုပ္အေလာင္းမ်ားအား အခမဲ့ သၿဂိၤဳဟ္ေပးခဲ့သည္မွာ ႐ုပ္ကလာပ္ေပါင္း ၈၃၁၃၆ ရွိခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။
တုိးခ်ဲ႕ဖြင့္လွစ္ခဲ့သည့္ သုခကုသုိလ္ျဖစ္ ေဆးခန္းတြင္ ေစတနာ့ဝန္ထမ္း ဆရာဝန္ ၄၀ ဦးျဖင့္ တေန႔လွ်င္ လူနာ ၂၀၀ ဦးခန္႔ ကုသေပးေနလ်က္ရွိသည္။ သုခ ေသြးလွဴရွင္အသင္းကိုလည္း ေနာက္ပိုင္းတြင္ ဖြဲ႔စည္းခဲ့သည္။ နိဗၺာန္ယာဥ္ ၁၇ စီးအနက္ ၁၅ စီးမွာ ပုံစံတူမ်ားျဖစ္ၿပီး သံဃာေတာ္မ်ားႏွင့္ ကေလးငယ္မ်ား အတြက္မူ ယာဥ္ ၂ စီး သီးသန္႔ထားရွိေၾကာင္း ဦးေက်ာ္သူက ေျပာသည္။
ကားျပဳျပင္ထိန္းသိမ္းေရး အေဆာက္အဦး အပါအဝင္ သုခေဆးခန္းမွ လူနာနားေနေဆာင္၊ နာေရး ကူညီမႈ႐ုံးခန္းႏွင့္ ဓာတ္မွန္႐ုိက္ခန္းမ်ားကိုပါ ေျမာက္ဒဂံုၿခံဝန္းထဲ၌ ေဆာက္လုပ္သြားမည္ျဖစ္သည္။
အသစ္ေဆာက္မည့္ ဓာတ္မွန္႐ိုက္ခန္းအတြက္ မၾကာေသးမီက ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ေရႊဂံုတိုင္ အထူးကုေဆးခန္း SSC ၌ ေဆးလြဲမွား ကုသမႈေၾကာင့္ ကြယ္လြန္သြားရသည့္ မခိုင္ရႊန္းလဲ့ရည္၏ မိဘမ်ားက က်ပ္သိန္း ၁၅၀ လွဴဒါန္းခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ နာေရးကူညီမႈအသင္းေပါင္း ၈၀ ေက်ာ္ရွိၿပီး ကိုယ္တိုင္ သြားေရာက္ဖြင့္လွစ္ေပးခဲ့သည့္ အသင္းေပါင္း ၅၀ ခန္႔ ရွိသည္ဟု ဦးေက်ာ္သူက ဆိုသည္။ တေန႔လွ်င္ ႐ုပ္အေလာင္း ၅၀ ခန္႔ အခမဲ့ သၿဂိၤဳဟ္ေပးေနသည့္ နာေရးကူညီမႈအသင္းႏွင့္ ကုသိုလ္ျဖစ္ သုခေဆးခန္းတြင္ ေရႏွင့္ လွ်ပ္စစ္မီး လံုေလာက္မႈ မရွိေၾကာင္း သိရသည္။
“အစိုးရေရ မရဘူး။ အဝီစိေရပဲ သံုးေနရတယ္။ မီးကလည္း တလိုင္းပဲ ရတယ္။ ပံုမွန္မလာေတာ့ လူနာေတြ အေရးေပၚ Operation (ခြဲစိတ္ကုသ) ဝင္တဲ့အခါ အခက္အခဲျဖစ္တာေပါ့ေနာ” ဟု ဦးေက်ာ္သူက ေျပာသည္။
နာေရးကူညီမႈအသင္းအား ယခင္က သဃၤန္းကြ်န္းၿမိဳ႕နယ္ ျဗဟၼာ့ဝိဟာရ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းဝင္းအတြင္း ႐ုံးခန္းဖြင့္လွစ္ခဲ့ရာမွ ယခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ ၁၉ ရက္ (အာဇာနည္ေန႔) တြင္ ေျမာက္ဒဂံုသို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ခဲ့ရသည္။
၂၀၀၇ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလတြင္ ေမတၱာသုတ္ရြတ္ ဆႏၵေဖာ္ထုတ္သည့္ သံဃာေတာ္မ်ားကုိ ဟာသသ႐ုပ္ေဆာင္ ကုိဇာဂနာႏွင့္အတူ ဆြမ္းကပ္လွဴဒါန္းခဲ့ၿပီးေနာက္ပိုင္း သ႐ုပ္ေဆာင္မႈ အပါအဝင္ ဦးေက်ာ္သူႏွင့္ ဆက္စပ္ေသာ အႏုပညာ လုပ္ငန္းမ်ားကို စစ္အစိုးရက ပိတ္ပင္ခဲ့သည္။
ေက်ာ္ခ/တနလၤာေန႔၊ ဇန္နဝါရီလ ၂၅ ရက္ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ၁၆ နာရီ ၅၃ မိနစ္
ခ်င္းမိုင္ (မဇၥ်ိမ)။ ။ ရုပ္ရွင္မင္းသား ေက်ာ္သူ ဦးေဆာင္ေသာ နာေရးကူညီမႈအသင္းက အသင္းပိုင္ နိဗၺာန္ယာဥ္မ်ားအတြက္ ျပဳျပင္ထိန္းသိမ္းေရးဌာန (Car Service Centre) တခု တည္ေဆာက္မည္ဟု ဆုိသည္။
အသင္း စတင္တည္ေထာင္စဥ္ ၂၀၀၁ ခုႏွစ္မွ စတင္၍ နိဗၺာန္ယာဥ္မ်ား၏ ျပဳျပင္ေရးအတြက္ ျပင္ပ ဆိုင္မ်ားတြင္သာ အပ္ႏွံခဲ့ေသာ္လည္း နိဗၺာန္ယာဥ္မ်ား လာျပင္သည့္ ကားျပင္ဆိုင္မ်ားကို အျခားကားမ်ား လာေရာက္အပ္ႏွံျခင္း မျပဳၾကသျဖင့္ ယခုကဲ့သို႔ စီစဥ္ရျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း အသင္း ဥကၠ႒က ေျပာဆုိျခင္း ျဖစ္သည္။
“နိဗၺာန္ယာဥ္ေတြ လာျပင္တဲ့ ဝပ္ေရွာ႔ကို တခ်ဳိ႕ကားပိုင္ရွင္ေတြက မႀကိဳက္ဘူး။ က်ေနာ္တို႔က လမ္းေၾကာင္းတခု သြားၿပီးတိုင္း ဒီအနံ႔အသက္ေတြကို ပိုးသတ္ေဆးနဲ႔သြားၿပီး ေန႔တိုင္း ေဆးရမွာကိုး။ အဲဒီလို ျဖစ္ေတာ့ ကားေရးေဆးဆိုင္ေတြ၊ ျပင္ဆိုင္ေတြကို ငဲ့ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ လုပ္လိုက္တဲ့ သေဘာပါ” ဟု အသင္းဥကၠ႒ ဦးေက်ာ္သူက မဇၥ်ိမကို ေျပာသည္။
အသင္းပိုင္ နိဗၺာန္ယာဥ္ ၁၇ စီးအတြက္သာ ရည္ရြယ္သည့္ ဌာနအသစ္ အေဆာက္အဦး ေဆာက္လုပ္ခြင့္ ရရွိၿပီျဖစ္ၿပီး ေျမာက္ဒဂံုရွိ နာေရးကူညီမႈအသင္း ၿခံဝင္းအတြင္း၌ပင္ တည္ေဆာက္မည္ျဖစ္သည္။
နာေရးကူညီမႈအသင္းကို ၂၀၀၁ ခုႏွစ္ ႏွစ္ဆန္းပိုင္းက တည္ေထာင္ခဲ့ၿပီး ယခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလလယ္အထိ သံဃာေတာ္ႏွင့္ လူပုဂၢဳိလ္တို႔၏ ႐ုပ္အေလာင္းမ်ားအား အခမဲ့ သၿဂိၤဳဟ္ေပးခဲ့သည္မွာ ႐ုပ္ကလာပ္ေပါင္း ၈၃၁၃၆ ရွိခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။
တုိးခ်ဲ႕ဖြင့္လွစ္ခဲ့သည့္ သုခကုသုိလ္ျဖစ္ ေဆးခန္းတြင္ ေစတနာ့ဝန္ထမ္း ဆရာဝန္ ၄၀ ဦးျဖင့္ တေန႔လွ်င္ လူနာ ၂၀၀ ဦးခန္႔ ကုသေပးေနလ်က္ရွိသည္။ သုခ ေသြးလွဴရွင္အသင္းကိုလည္း ေနာက္ပိုင္းတြင္ ဖြဲ႔စည္းခဲ့သည္။ နိဗၺာန္ယာဥ္ ၁၇ စီးအနက္ ၁၅ စီးမွာ ပုံစံတူမ်ားျဖစ္ၿပီး သံဃာေတာ္မ်ားႏွင့္ ကေလးငယ္မ်ား အတြက္မူ ယာဥ္ ၂ စီး သီးသန္႔ထားရွိေၾကာင္း ဦးေက်ာ္သူက ေျပာသည္။
ကားျပဳျပင္ထိန္းသိမ္းေရး အေဆာက္အဦး အပါအဝင္ သုခေဆးခန္းမွ လူနာနားေနေဆာင္၊ နာေရး ကူညီမႈ႐ုံးခန္းႏွင့္ ဓာတ္မွန္႐ုိက္ခန္းမ်ားကိုပါ ေျမာက္ဒဂံုၿခံဝန္းထဲ၌ ေဆာက္လုပ္သြားမည္ျဖစ္သည္။
အသစ္ေဆာက္မည့္ ဓာတ္မွန္႐ိုက္ခန္းအတြက္ မၾကာေသးမီက ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ေရႊဂံုတိုင္ အထူးကုေဆးခန္း SSC ၌ ေဆးလြဲမွား ကုသမႈေၾကာင့္ ကြယ္လြန္သြားရသည့္ မခိုင္ရႊန္းလဲ့ရည္၏ မိဘမ်ားက က်ပ္သိန္း ၁၅၀ လွဴဒါန္းခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ နာေရးကူညီမႈအသင္းေပါင္း ၈၀ ေက်ာ္ရွိၿပီး ကိုယ္တိုင္ သြားေရာက္ဖြင့္လွစ္ေပးခဲ့သည့္ အသင္းေပါင္း ၅၀ ခန္႔ ရွိသည္ဟု ဦးေက်ာ္သူက ဆိုသည္။ တေန႔လွ်င္ ႐ုပ္အေလာင္း ၅၀ ခန္႔ အခမဲ့ သၿဂိၤဳဟ္ေပးေနသည့္ နာေရးကူညီမႈအသင္းႏွင့္ ကုသိုလ္ျဖစ္ သုခေဆးခန္းတြင္ ေရႏွင့္ လွ်ပ္စစ္မီး လံုေလာက္မႈ မရွိေၾကာင္း သိရသည္။
“အစိုးရေရ မရဘူး။ အဝီစိေရပဲ သံုးေနရတယ္။ မီးကလည္း တလိုင္းပဲ ရတယ္။ ပံုမွန္မလာေတာ့ လူနာေတြ အေရးေပၚ Operation (ခြဲစိတ္ကုသ) ဝင္တဲ့အခါ အခက္အခဲျဖစ္တာေပါ့ေနာ” ဟု ဦးေက်ာ္သူက ေျပာသည္။
နာေရးကူညီမႈအသင္းအား ယခင္က သဃၤန္းကြ်န္းၿမိဳ႕နယ္ ျဗဟၼာ့ဝိဟာရ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းဝင္းအတြင္း ႐ုံးခန္းဖြင့္လွစ္ခဲ့ရာမွ ယခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ ၁၉ ရက္ (အာဇာနည္ေန႔) တြင္ ေျမာက္ဒဂံုသို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ခဲ့ရသည္။
၂၀၀၇ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလတြင္ ေမတၱာသုတ္ရြတ္ ဆႏၵေဖာ္ထုတ္သည့္ သံဃာေတာ္မ်ားကုိ ဟာသသ႐ုပ္ေဆာင္ ကုိဇာဂနာႏွင့္အတူ ဆြမ္းကပ္လွဴဒါန္းခဲ့ၿပီးေနာက္ပိုင္း သ႐ုပ္ေဆာင္မႈ အပါအဝင္ ဦးေက်ာ္သူႏွင့္ ဆက္စပ္ေသာ အႏုပညာ လုပ္ငန္းမ်ားကို စစ္အစိုးရက ပိတ္ပင္ခဲ့သည္။
Saturday, 23 January 2010
ေျပာခ်င္လို႔ (၅) (ေပးစာ)
မဂၤလာပါ ...
ရဲတပ္ဖြဲ႔မွာ ရဲတပ္သားသစ္ေတြ အရမ္းစုေဆာင္းေနပါတယ္။ ဘာလုပ္မလို႔လဲေတာ့ မသိပါဘူး။ ရွိတဲ့တပ္ဖြဲ႔၀င္ ေတြကိုေတာင္ ၀ေအာင္ မေကြၽးႏိုင္ေသးပါဘူး။ ရဲတပ္သားသစ္မွာလည္း ႐ိုး႐ိုးရဲနဲ႔ ေဒသရဲဆိုၿပီး စုခိုင္းခဲ့ပါ တယ္။ ေဒသရဲေတြက သင္တန္းမတက္ရဘူးဆိုၿပီး အခုက်ေတာ့ သင္တန္းတက္ခိုင္းပါတယ္။ သင္တန္းလည္း တက္ခိုင္းေရာ စာရင္းေပးထားတဲ့ ေမာင္မင္းႀကီးသားေတြ လစ္ကုန္ၾကတယ္။ မလာေတာ့ပါဘူး။ အဲဒါကိုၾကည့္ ရင္ ၀င္ခ်င္တဲ့သူေတြကလည္း ဘာခံယူခ်က္မွမရွိပါဘူး။ အေနေခ်ာင္မလားလို႔ လာၾကည့္တာပါ။ မေခ်ာင္ေတာ့ လစ္တာေပါ့။
ရဲတပ္ဖြဲ႔မွာ အမိန္႔ေတြက လႈပ္လို႔မရေအာင္ကို ထုတ္ထားတယ္။ ဘယ္လိုေျပာရမလဲဆိုေတာ့ ဘာျပႆနာျဖစ္ ျဖစ္ ဘယ္တုန္းက ဘာေတြ ညႊန္ၾကားထားတယ္ေလ ... ေအာက္က မလိုက္နာလို႔ ဘာညာေပါ့။ သူတို႔ထုတ္ ထားတဲ့ အမိန္႔ေတြကို သူတို႔ေတာင္ မလိုက္နာႏိုင္ပါဘူး။ ခုဆို အမိန္႔ေတြက ဟိုဟာမလုပ္နဲ႔ ဒီဟာမလုပ္နဲ႔ ဒါက ျပႆနာျဖစ္မယ္နဲ႔ ထုတ္ထားလိုက္တာ ခုဆို ရဲေတြက မဟုတ္တာလုပ္တဲ့သူေတြကိုေတာင္ ေၾကာက္ေနရပါ ေတာ့တယ္။ ေလာင္းကစား၀ိုင္းဆိုလည္း မဖမ္းနဲ႔၊ ခ်ဲထီေရာင္းေနလည္း မဖမ္းနဲ႔၊ ဘယ္မွာ ျပႆနာျဖစ္ေန တယ္ဆိုလည္း ၀င္မပါနဲ႔၊ ေနာက္မွ အေလာင္းသြားေကာက္မယ္၊ အဲဒီလိုေတြျဖစ္ေနေတာ့ ေကာင္းပါေတာ့မ လား၊ လူႀကီးေတြ စဥ္းစားေစခ်င္ပါတယ္။ ျပည္သူကို ကာကြယ္ရမွာပါ။ ျပည္သူကို လ်စ္လွ်ဳ႐ႈရမွာမဟုတ္ပါဘူး။
ဟိုတေလာေလးက ေငြေဆာင္မွာ State Show ပြဲျဖစ္ေတာ့ တျခားျပည္သူေတြကို အေႏွာင့္အယွက္ေပးေနတဲ့ ေကာင္ေတြကို ရဲက ၀င္ထိန္းရာက ျပႆနာျဖစ္ၾကေတာ့ ၀င္ထိန္းတဲ့ ရဲေတြ အေရးယူခံရပါတယ္။ အဲဒီျဖစ္စဥ္ တႏိုင္ငံလံုးကို ခ်ျပေတာ့ ရဲတပ္ဖြဲ႔၀င္ေတြရဲ႕ ေခါင္းထဲမွာ ဘာျပႆနာေတြပဲျဖစ္ေနျဖစ္ေန ၀င္မပါနဲ႔၊ ေနာက္မွ အေလာင္းသြားေကာက္ေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ အေတြးေတြ ၀င္ကုန္ပါတယ္။ ဒါဟာ မျဖစ္သင့္ပါဘူး။ ရဲတပ္ဖြဲ႔က ျပည္ သူကို ကာကြယ္ေနတဲ့အတြက္ တားစရာရွိရင္ တားရမွာပါပဲ။ ဥပေဒနဲ႔ဆန္႔က်င္ေနရင္ ဖမ္းရမွာပါပဲ။ အင္မတန္မွ ကို စိတ္ပ်က္စရာေကာင္းေနပါတယ္။
ရဲတပ္သားသစ္ ဆိုတာကလည္း လိုက္စုေဆာင္းစရာမလိုဘဲ အလိုလို ၀င္ခ်င္ေနတဲ့ တပ္ဖြဲ႔ျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီး ထားရပါမယ္။ ခုေတာ့ ၀င္ခ်င္တဲ့လူေတြက လက္ရွိရဲေတြကို ၾကည့္ၿပီး စိတ္ပ်က္ေနၾကေတာ့ ဘယ္၀င္ခ်င္ေတာ့ မွာလဲ။
ရဲတပ္ဖြဲ႔၀င္ေတြလည္း မနားရဘူး။ မိန္းမေတြလည္း မနားရဘူး။ ေနာက္ဆံုး သားသမီးေတြေတာင္ မနားရပါ ဘူး။ ရဲမိန္းမ၊ ရဲသားသမီးျဖစ္ရတာ ေတာ္ေတာ္ကုသိုလ္ကံဆိုးတယ္လို႔ပဲ ေျပာရမွာပါပဲ။ မိသားစုစည္း႐ံုးေရးဆို ၿပီး အစည္းအေ၀းေတြေခၚ၊ စစ္ေရးျပေတြ လုပ္ခိုင္း၊ ေအာက္ကမိသားစု၀င္ေတြ ဘာေတြလုပ္ကိုင္စားေသာက္ ေနရလဲ သူတို႔မသိပါဘူး။ တေန႔စာ ၀မ္းေရးကို ဘယ္လိုရွာေနရတယ္ မသိပါဘူး။ အစည္းအေ၀းမတက္ရင္ ႏိုင္ ငံေတာ္ပုန္ကန္မႈနီးပါးေလာက္ အေျပာအဆိုခံရ အေရးယူခံရပါတယ္။ သူတို႔ဘာေတြလုပ္ေပးႏိုင္လဲဆိုေတာ့ ဘာမွမလုပ္ေပးႏိုင္ပါဘူး။ တိုင္းရဲတပ္ဖြဲ႔မွဴး/ျပည္နယ္ရဲတပ္ဖြဲ႔မွဴးေတြကေတာ့ နယ္ထိန္း/ဒနေတြက ေစ်း၀ယ္ ေပးေနေတာ့ စားစရာမပူရေတာ့ အစည္းအေ၀းေတြ တေနကုန္လုပ္ေနလည္း ဘာမွမျဖစ္ေပမယ့္ ေအာက္က လူေတြရဲ႕ဘ၀က ျပန္မေျပာရဲလို႔သာ ၿငိမ္ေနလိုက္ရတဲ့ ဘ၀ေတြပါ။ ဒါေတြက တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ျပႆနာျဖစ္လာစ ရာေတြ ရွိပါတယ္။ ဘယ္ႏိုင္ငံက ရဲမွာမွ (၂၄) နာရီ တာ၀န္မရွိေပမယ့္ ျမန္မာျပည္က ရဲေတြကေတာ့ (၂၄) နာရီ တာ၀န္ရွိတယ္ဆိုၿပီး အေမာင္းခံရပါတယ္။ (၂၄) နာရီ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ရေတာ့ စြမ္းရည္ေတြက တက္မလာ ဘဲ က်က်လာတာ အျပစ္ေတာ့မဆိုသာပါဘူးလို႔ပဲ ေျပာခ်င္ပါေတာ့တယ္။
ရဲအရာရွိတဦး
မဂၤလာပါ ...
ရဲတပ္ဖြဲ႔မွာ ရဲတပ္သားသစ္ေတြ အရမ္းစုေဆာင္းေနပါတယ္။ ဘာလုပ္မလို႔လဲေတာ့ မသိပါဘူး။ ရွိတဲ့တပ္ဖြဲ႔၀င္ ေတြကိုေတာင္ ၀ေအာင္ မေကြၽးႏိုင္ေသးပါဘူး။ ရဲတပ္သားသစ္မွာလည္း ႐ိုး႐ိုးရဲနဲ႔ ေဒသရဲဆိုၿပီး စုခိုင္းခဲ့ပါ တယ္။ ေဒသရဲေတြက သင္တန္းမတက္ရဘူးဆိုၿပီး အခုက်ေတာ့ သင္တန္းတက္ခိုင္းပါတယ္။ သင္တန္းလည္း တက္ခိုင္းေရာ စာရင္းေပးထားတဲ့ ေမာင္မင္းႀကီးသားေတြ လစ္ကုန္ၾကတယ္။ မလာေတာ့ပါဘူး။ အဲဒါကိုၾကည့္ ရင္ ၀င္ခ်င္တဲ့သူေတြကလည္း ဘာခံယူခ်က္မွမရွိပါဘူး။ အေနေခ်ာင္မလားလို႔ လာၾကည့္တာပါ။ မေခ်ာင္ေတာ့ လစ္တာေပါ့။
ရဲတပ္ဖြဲ႔မွာ အမိန္႔ေတြက လႈပ္လို႔မရေအာင္ကို ထုတ္ထားတယ္။ ဘယ္လိုေျပာရမလဲဆိုေတာ့ ဘာျပႆနာျဖစ္ ျဖစ္ ဘယ္တုန္းက ဘာေတြ ညႊန္ၾကားထားတယ္ေလ ... ေအာက္က မလိုက္နာလို႔ ဘာညာေပါ့။ သူတို႔ထုတ္ ထားတဲ့ အမိန္႔ေတြကို သူတို႔ေတာင္ မလိုက္နာႏိုင္ပါဘူး။ ခုဆို အမိန္႔ေတြက ဟိုဟာမလုပ္နဲ႔ ဒီဟာမလုပ္နဲ႔ ဒါက ျပႆနာျဖစ္မယ္နဲ႔ ထုတ္ထားလိုက္တာ ခုဆို ရဲေတြက မဟုတ္တာလုပ္တဲ့သူေတြကိုေတာင္ ေၾကာက္ေနရပါ ေတာ့တယ္။ ေလာင္းကစား၀ိုင္းဆိုလည္း မဖမ္းနဲ႔၊ ခ်ဲထီေရာင္းေနလည္း မဖမ္းနဲ႔၊ ဘယ္မွာ ျပႆနာျဖစ္ေန တယ္ဆိုလည္း ၀င္မပါနဲ႔၊ ေနာက္မွ အေလာင္းသြားေကာက္မယ္၊ အဲဒီလိုေတြျဖစ္ေနေတာ့ ေကာင္းပါေတာ့မ လား၊ လူႀကီးေတြ စဥ္းစားေစခ်င္ပါတယ္။ ျပည္သူကို ကာကြယ္ရမွာပါ။ ျပည္သူကို လ်စ္လွ်ဳ႐ႈရမွာမဟုတ္ပါဘူး။
ဟိုတေလာေလးက ေငြေဆာင္မွာ State Show ပြဲျဖစ္ေတာ့ တျခားျပည္သူေတြကို အေႏွာင့္အယွက္ေပးေနတဲ့ ေကာင္ေတြကို ရဲက ၀င္ထိန္းရာက ျပႆနာျဖစ္ၾကေတာ့ ၀င္ထိန္းတဲ့ ရဲေတြ အေရးယူခံရပါတယ္။ အဲဒီျဖစ္စဥ္ တႏိုင္ငံလံုးကို ခ်ျပေတာ့ ရဲတပ္ဖြဲ႔၀င္ေတြရဲ႕ ေခါင္းထဲမွာ ဘာျပႆနာေတြပဲျဖစ္ေနျဖစ္ေန ၀င္မပါနဲ႔၊ ေနာက္မွ အေလာင္းသြားေကာက္ေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ အေတြးေတြ ၀င္ကုန္ပါတယ္။ ဒါဟာ မျဖစ္သင့္ပါဘူး။ ရဲတပ္ဖြဲ႔က ျပည္ သူကို ကာကြယ္ေနတဲ့အတြက္ တားစရာရွိရင္ တားရမွာပါပဲ။ ဥပေဒနဲ႔ဆန္႔က်င္ေနရင္ ဖမ္းရမွာပါပဲ။ အင္မတန္မွ ကို စိတ္ပ်က္စရာေကာင္းေနပါတယ္။
ရဲတပ္သားသစ္ ဆိုတာကလည္း လိုက္စုေဆာင္းစရာမလိုဘဲ အလိုလို ၀င္ခ်င္ေနတဲ့ တပ္ဖြဲ႔ျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီး ထားရပါမယ္။ ခုေတာ့ ၀င္ခ်င္တဲ့လူေတြက လက္ရွိရဲေတြကို ၾကည့္ၿပီး စိတ္ပ်က္ေနၾကေတာ့ ဘယ္၀င္ခ်င္ေတာ့ မွာလဲ။
ရဲတပ္ဖြဲ႔၀င္ေတြလည္း မနားရဘူး။ မိန္းမေတြလည္း မနားရဘူး။ ေနာက္ဆံုး သားသမီးေတြေတာင္ မနားရပါ ဘူး။ ရဲမိန္းမ၊ ရဲသားသမီးျဖစ္ရတာ ေတာ္ေတာ္ကုသိုလ္ကံဆိုးတယ္လို႔ပဲ ေျပာရမွာပါပဲ။ မိသားစုစည္း႐ံုးေရးဆို ၿပီး အစည္းအေ၀းေတြေခၚ၊ စစ္ေရးျပေတြ လုပ္ခိုင္း၊ ေအာက္ကမိသားစု၀င္ေတြ ဘာေတြလုပ္ကိုင္စားေသာက္ ေနရလဲ သူတို႔မသိပါဘူး။ တေန႔စာ ၀မ္းေရးကို ဘယ္လိုရွာေနရတယ္ မသိပါဘူး။ အစည္းအေ၀းမတက္ရင္ ႏိုင္ ငံေတာ္ပုန္ကန္မႈနီးပါးေလာက္ အေျပာအဆိုခံရ အေရးယူခံရပါတယ္။ သူတို႔ဘာေတြလုပ္ေပးႏိုင္လဲဆိုေတာ့ ဘာမွမလုပ္ေပးႏိုင္ပါဘူး။ တိုင္းရဲတပ္ဖြဲ႔မွဴး/ျပည္နယ္ရဲတပ္ဖြဲ႔မွဴးေတြကေတာ့ နယ္ထိန္း/ဒနေတြက ေစ်း၀ယ္ ေပးေနေတာ့ စားစရာမပူရေတာ့ အစည္းအေ၀းေတြ တေနကုန္လုပ္ေနလည္း ဘာမွမျဖစ္ေပမယ့္ ေအာက္က လူေတြရဲ႕ဘ၀က ျပန္မေျပာရဲလို႔သာ ၿငိမ္ေနလိုက္ရတဲ့ ဘ၀ေတြပါ။ ဒါေတြက တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ျပႆနာျဖစ္လာစ ရာေတြ ရွိပါတယ္။ ဘယ္ႏိုင္ငံက ရဲမွာမွ (၂၄) နာရီ တာ၀န္မရွိေပမယ့္ ျမန္မာျပည္က ရဲေတြကေတာ့ (၂၄) နာရီ တာ၀န္ရွိတယ္ဆိုၿပီး အေမာင္းခံရပါတယ္။ (၂၄) နာရီ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ရေတာ့ စြမ္းရည္ေတြက တက္မလာ ဘဲ က်က်လာတာ အျပစ္ေတာ့မဆိုသာပါဘူးလို႔ပဲ ေျပာခ်င္ပါေတာ့တယ္။
ရဲအရာရွိတဦး
Friday, 22 January 2010
နယူတန္ရဲ့ ပန္းသီးေႂကြက်တဲ့ပံုျပင္ အြန္လိုင္းေပၚေရာက္ၿပီ
ပန္းသီး ေႂကြက်သည္ ကိုျမင္ေတြ႕ ရာမႇ ဆြဲငင္အား သီအိုရီကို ပညာရႇင္ အိုက္ဆက္နယူတန္ ေဖာ္ထုတ္ ႏိုင္ခဲ့ပံု ႏႇင့္ ပတ္သက္ေသာ ၁၈ ရာစု မူရင္း မႇတ္တမ္းအား အြန္လိုင္းတြင္ ေလ့လာ ႏုိင္ၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။ ေအာက္စဖိုဒ့္ ထရီနတီ ေကာ လိပ္မႇ ဂုဏ္ထူးေဆာင္ ပါေမာကၡ မာတင္ကမ့္ က မႇတ္တမ္းကို မူလ ပံုစံ အတိုင္း ဖတ္႐ႈႏုိင္ျခင္းက သမိုင္းပညာရႇင္မ်ား အတြက္ အထူး အက်ဳိးရႇိမည္ဟု ေမ်ာ္လင့္ေၾကာင္း သံုးသပ္ ခဲ့သည္။ ယင္း မႇတ္တမ္းမႇာ ၁၇၅၂ ခုႏႇစ္က ပညာ ရႇင္၀ီလ်ံစတပ္ကေလေရးသားခဲ့ေသာ နယူတန္၏ အတၴဳပၸတၲိ Memoirs of Sir Issac Newton's Life ထဲတြင္ ပါရႇိ ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။
''နယူတန္နဲ့ပန္းသီးပံုျပင္ဟာ ဒ႑ာရီတစ္ခုလုိျဖစ္ေနခဲ့တာၾကာပါ ၿပီ။ခုေနအခါမႇေတာ့ ရႇင္းလင္းသြား ပါၿပီ။ဒါဟာ နယူတန္နဲ့ စတက္ကေလ တို့အၾကား ေဆြးေႏြး မႈကေန အေျခခံ ခဲ့တယ္ဆုိတာေပါ့'' ဟုမာတင္ကမ့္ပ္ က ေျပာၾကား ခဲ့သည္။''သူ့ေခါင္းကို ပန္းသီးမႇန္သြားတယ္လုိ့ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တုိ့ ထင္စရာ မရႇိပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဥယ်ာဥ္ ထဲမႇာ ထုိင္ၿပီး ပန္းသီးေႂကြ က်တာကို ၾကည့္ရင္းက ေတြ့ခဲ့ရတယ္ လုိ့ေတာ့ ယံုၾကည္ ႏုိင္ပါတယ္'' ဟု ကမ့္ပ္က သံုးသပ္သည္။
စတက္ကေလ၏စာအုပ္ထဲတြင္ ''ညစာစားအၿပီးမႇာရာသီဥတုကလည္း ေႏြးေႏြးေထြးေထြးရႇိတာနဲ့ ကြၽန္ေတာ္ တုိ့ ဥယ်ာဥ္ထဲဆင္းလာခဲ့တယ္။ပန္း သီးပင္ေတြရဲ့အရိပ္ေအာက္မႇာထိုင္ၿပီး လက္ဖက္ရည္ေသာက္ၾကတယ္။သူ(နယူတန္)နဲ့ကြၽန္ေတာ္ႏႇစ္ေယာက္ တည္းေပါ့၊တျခားအေၾကာင္းေတြ ေျပာၾကရင္း သူ့စိတ္ထဲမႇာဆြဲငင္အား အေၾကာင္း အရင္ကေတြးမိတဲ့ပံုမ်ဳိး ျပန္ျဖစ္လာတယ္။ ဘာေၾကာင့္ ပန္း သီးဟာေျမေပၚကို အျမဲတမ္းေဒါင္ လိုက္ဆင္းလာရတာလဲလုိ့သူ့အေတြး ကိုေျပာျပတယ္။ပန္းသီးေႂကြက်တာ ကိုၾကည့္ရင္း အေတြးႂကြယ္ေနတဲ့ ပံု နဲ့ေပါ့။ဘာ့ေၾကာင့္ အေပၚကိုမေႂကြ သလဲ၊ေဘးကိုမေႂကြသလဲ။အဲဒီလို မဟုတ္ဘဲ ကမၻာ့ဗဟိုခ်က္ဆီကိုပဲ တန္းတန္းမတ္မတ္ေႂကြရတာလဲ။ ေသခ်ာတယ္။အေၾကာင္းျပခ်က္က ကမၻာက ဆြဲထားတယ္ဆုိတာပဲ''ဟု ေရးသားထားသည္။
ၿဗိတိသ်သိပၸံအဖြဲ့ Royal Society ၏ ႏႇစ္ ၃၅၀ ေျမာက္အထိမ္း အမႇတ္ျဖစ္ေသာ ယင္းသမိုင္း၀င္မႇတ္ တမ္းကို www. royalsociety.org/turning-the-pages တြင္ ၀င္ေရာက္ ၾကည့္႐ႈႏုိင္သည္။
From Hanntharwaddy News
Burma Democratic Concern (BDC)'s Patron U Thi Ha Tint Swe Letter to Amnesty International (USA)
Attn;
Representative
Amnesty International,U.S.A.
Date;Jan,21st,2010.
Subject; Requesting of Burma's political refugees' quick- resettlement.
Excellence sir;
For it, we would like to request respectfully you about Burma's political refugees' quick-resettlement because our Burma's political refugees had to stay long time with many torches at the cells of the prisons under Burma's Junta regime and over two hundred were killed by Junta regimes and then some on many diseases released for over date from the prisons and then we were oppressed,disturbed & torched by Junta regimes and so, we fled to so called liberated
according to Junta regime's desire area,Maesot,Thai-Burma's border,Thailand and then had to asylum under UNHCR to resettle third countries as POC with humanity supports while Mrs.Elizabeth' management period but Thai's government changed U.N.H.C.R's P.O.C system in to Province Admitted Board (P.A.B) system and now,Thai-government & U.N.H.C.R more & more oppressed & freighted our political refugees with ultimatum of resettlement to oppressing & killing under Burma's Junta Regimes and so, our political refugees with family had to face so many difficult s & crisis at Nuepho-Ohnpum-Maela refugess camps,Thai-Burma's border,Thailand.
Therefore! we shall have to request to humanity support the quick-resettlement of our Burma's political refugees to third countries.
Thanking you in anticipation;
Best regard;
yours' sincerely!
( Mr.Tint Shwe Thi Ha)
Patron for Burma Democratic Concern(B.D.C),U.S.A.
Ph;(509)5823261.
A conversation with U Win Tin
Wednesday, 20 January 2010 16:40 Elke Kuijper
Mizzima News - In 1989 he was sentenced to prison, without any proof of having committed a crime. He was released almost 20 years later, in September 2008, though he does not see it that way himself. He did not want to be released out of pity for his old age, but only on the basis of the charges against him. This is one of the reasons why he still wears his blue prison shirt. He may be outside the prison walls, but he still is not free to do as he wants in his country.
U Win Tin is one of Burma's most well-known journalists, an opposition leader and Daw Aung San Suu Kyi's right hand man. Famous both inside and outside of Burma, many people campaigned for his release. He is known as Burma's longest serving political prisoner, though he says, “There are many young people who spend more than twenty years in jail and who are hardly known by the people.”
He spent almost twenty years in one of Burma's most notorious prisons, Insein in Rangoon. For long periods of time he was kept in isolation and even in former dog cells. He kept himself sane by writing poetry and solving mathematical problems. He is now 80 years old and his health is starting to fail. Because of a lack of medical care during his incarceration, existing medical conditions worsened. He suffers badly from asthma, underwent a heart operation last August, suffers from spondylitis of his spine and has failing eyesight. But from the moment he was released he resumed his old duties for the opposition party NLD (National League for Democracy). In his own words: “I am not bedridden so I can walk. But anyhow, I work everyday and I meet people and I talk with the media. Sometimes I am tired. But I continue.”
A brave man with a vision and a dream of a free Burma; a comparison with South Africa's anti-apartheid hero and former president Nelson Mandela comes to mind. U Win Tin's struggle is purely non-violent. He believes this is also a part of the character of the Burmese people. I asked him whether he thinks that maybe at some point, violence will be necessary to create change in Burma.
U Win Tin: I do not think it is necessary to use violence because people in Burma are really – because of their religion – mild and very docile. Their will, their desire, is not to use a violent way. Even to use a violent word is frowned upon in Burmese society. The people like to be very polite and very quiet and they do not express their will in a violent way.
I think the nonviolent way is possible, though there might be some violence, or a violent phase in our struggle. Of course the ruling power in the country is too big. There is a very strong army and they have modernized and spent a lot of money on the military. They have built up their military power over the years. One army regiment is like 1,000 people or something like that. They are very modernized, live in big houses, own plantations and inside their compounds there might even be some factories. So they are very strong, you see, among the people. Of course the soldiers themselves are suffering too. But they are suffering much less than the ordinary people. They earn more money and they have more facilities.
We are nonviolent all the time. We go out on the streets but we never use violence. I just think it is not in the Burmese people's will to use violence. It is not their style of expressing their will, political thinking and opinions. People are very nonviolent now. But maybe tomorrow, I don't know.
He then elaborated on the violent suppression of the 2007 Saffron Revolution.
U Win Tin: The military is very strong and suddenly they will shoot, even the monks. All the people are giving homage to the monks, but they shoot them. In 2007, monks were shot for no reason. Even in the time of colonial rule there was political movement by the monks, political demonstrations and so on. But nowadays, say for instance in 2007, the monks are nonviolently and nonpolitically rallying against the government by just reciting the metta suttra, which is about loving kindness. And still they were shot. They are still unsure how many monks were killed. People believe more than 100 were killed. People are shocked by this and do not like it.
When I do get hold of him – I am referred to a different number a few times, as he has no permanent place of residence due to the junta repossessing his house during his detention and pressure placed on landlords not to rent to him – I am surprised by his eloquent and energetic sounding voice. He is witty and sharp and talks a lot. He has no fear that conversations like ours might cause him danger.
U Win Tin: You see, if you speak like this in Burma, some action or something you have done cannot bring danger for you at the present time, but it might be dangerous for you at a later time. They keep a record of your actions, and then when you are sent for trial these things will become evidence of you being guilty.
But I do not mind. I am always talking to the media: VOA, BBC, DVB, Irrawaddy. I am very outspoken and I have no restraints about my opinions. Recently, I was telling everybody that Burma at this moment is like a jail, like a prison. The whole country is a prison and people are suffering. We talk about human rights violations and about the 2,000 political prisoners in jail now, but all people are prisoners. They are prisoners in their own country, in their own towns and homes. Whenever I go to my office or to a friend's house or even to a funeral, you see, there are some two or three motorcycles following me. It is almost impossible to see a free man in Burma at this moment.
When asked about his opinion on the recently announced alms boycott and whether he thinks it is effective, his answer is long and passionate, it is obvious he admires the monks and is a devout Buddhist.
U Win Tin: This pattanikkujjana (alms boycott) is very effective. For a Buddhist, when you are under a pattanikkujjana you are no longer a Buddhist. For the government it is very effective. They are Buddhist – nominally of course – and the pattanikkujjana has a very bad effect on them. As Buddhists, they play the religion card. They assume they are the guardians of the religion. They are the promoters of the religion. They put up big pagodas and give support to the monasteries.
But, although it is effective, in order to have a pronounced change more is needed. The monks, according to Buddhist teachings, do not act as politicians. Burmese monks are always out of politics because they are the religious people, so they are not concerned with voting. Anyhow, they have a very strong tradition of political activity and leadership, even as far back as the colonial days.
Although the government promotes religion so that people will regard them as the guardians of the religion, they try too hard. So you see, this pattannikujjana action happened and they were very shocked. In a situation like this, the monks could make a movement if they were a political party, but they are not. They are not a political party, so they have to wait and just provide people with information and tell people that this government really has no authority and that the monks are suppressed.
Things have not changed for the better since the peaceful demonstrations by the monks were violently stopped in 2007.
U Win Tin: Every week we hear news about monks being arrested and taken from their monasteries. Even, for instance, if I want to ask a monk to give some offering at my house, his monastery will be asked not to go to my house. The government's suppression of religious people will not go unnoticed, because in the foreign press and media people are reporting these incidents. So, although there is not so much activity by the monks as a political force, they are still there. The force is going on everyday and they work everyday.
Because they have to collect their meals, they go around and talk to the people. They are in contact with the people. In that way they are more political than us, because we do not go to people's houses everyday. They have to go out and collect their meals early in the morning or in the daytime. They are in close contact with the people and can exchange ideas and opinions. Their influence on the people is very high, because they are their friends. And in those talks there might be some political matters or talk about suffering.
We talk about the United States' recent policy of dealing with the Burmese junta: engagement coupled with sanctions. How does U Win Tin feel about this new approach? According to him, a lot of the sanctions are not very effective, but he feels engagement with the military regime will not be very effective either.
U Win Tin: It has been proven that sanctions are not effective and they know that. But they will keep them as long as there is no improvement in the current situation. Engagement is not effective either, as it has already been tried by other countries such as Russia. Nowadays the US government uses this engagement and sanctions approach together. They are attacking with one gun that is not very effective and now they are using another gun that is also not very effective. Whether they have one gun or two guns it does not matter.
Although I do not think this American action of engagement and sanctions will be very effective, we are still hopeful. At least now there are two weapons and they are engaging in Burma, so people in political parties and political forces are encouraged and we are rather hoping for something.
He switches to the subject of the upcoming elections in 2010.
U Win Tin: Without political dialogue the upcoming elections will be nothing. They will be a sham. This election is built upon the framework of the 2008 constitution, which will be enacted after this election. This constitution will prolong military rule for many years. There are no peoples’ rights, no democratic rights, nothing at all. For instance, according to this constitution (article 6), the military is the leader of politics. I cannot agree with that.
Another difficulty is that there is no political will on the part of the junta. They have no idea of the country's problems and are only thinking of their own will, which is to prolong their rule. They have no plans at all to make any contact, to make any dialogue, with political forces or ethnic nationalities. So, we use this American initiative as a tool to move and go through the election. The election is a sham without the participation of the ethnic nationalities and opposition parties. We need to have political dialogue before the election; with nationalities, with ourselves and with opposition forces. That will be the only way.
One of the demands of the United States government and also one of the conditions for the NLD to partake in the upcoming elections is the release of all political prisoners. Amnesty International estimates there are currently more than 2,000 political prisoners languishing in Burma's prisons. Many of them were involved in the 1988 uprising and the 2007 Saffron Revolution. Nearly 200 monks and nuns are believed imprisoned. U Win Tin feels the US might have some influence on the release of these prisoners.
U Win Tin: If the US shows some positive thinking and initiative, the military will know how to react to this. One of these reactions can be the release of political prisoners. As a sign of goodwill they might release some students but they will not release all political prisoners. They will keep some as hostages. They want to show the world that they are not that bad, by releasing prisoners. When I was released in September 2008, they released many prisoners, most of whom were criminals and not political prisoners.
U Win Tin believes the junta is not interested in the political process. A person with ties to a foreign country cannot participate in the election. This was invented to prevent Daw Aung San Suu Kyi, whose husband was British and sons live abroad, from playing a legitimate role in politics.
U Win Tin: The government has no intention to give her a role to play in Burmese politics. She is a very good leader. Daw Aung San Suu Kyi has many activities and much influence, but still she is restricted. She can do a lot and she can assert her experiences on the people. But, if she is not allowed to go outside of Rangoon or to meet the press or something, then it is almost impossible for her to play a very big role in politics.
ပန္းသီး ေႂကြက်သည္ ကိုျမင္ေတြ႕ ရာမႇ ဆြဲငင္အား သီအိုရီကို ပညာရႇင္ အိုက္ဆက္နယူတန္ ေဖာ္ထုတ္ ႏိုင္ခဲ့ပံု ႏႇင့္ ပတ္သက္ေသာ ၁၈ ရာစု မူရင္း မႇတ္တမ္းအား အြန္လိုင္းတြင္ ေလ့လာ ႏုိင္ၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။ ေအာက္စဖိုဒ့္ ထရီနတီ ေကာ လိပ္မႇ ဂုဏ္ထူးေဆာင္ ပါေမာကၡ မာတင္ကမ့္ က မႇတ္တမ္းကို မူလ ပံုစံ အတိုင္း ဖတ္႐ႈႏုိင္ျခင္းက သမိုင္းပညာရႇင္မ်ား အတြက္ အထူး အက်ဳိးရႇိမည္ဟု ေမ်ာ္လင့္ေၾကာင္း သံုးသပ္ ခဲ့သည္။ ယင္း မႇတ္တမ္းမႇာ ၁၇၅၂ ခုႏႇစ္က ပညာ ရႇင္၀ီလ်ံစတပ္ကေလေရးသားခဲ့ေသာ နယူတန္၏ အတၴဳပၸတၲိ Memoirs of Sir Issac Newton's Life ထဲတြင္ ပါရႇိ ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။
''နယူတန္နဲ့ပန္းသီးပံုျပင္ဟာ ဒ႑ာရီတစ္ခုလုိျဖစ္ေနခဲ့တာၾကာပါ ၿပီ။ခုေနအခါမႇေတာ့ ရႇင္းလင္းသြား ပါၿပီ။ဒါဟာ နယူတန္နဲ့ စတက္ကေလ တို့အၾကား ေဆြးေႏြး မႈကေန အေျခခံ ခဲ့တယ္ဆုိတာေပါ့'' ဟုမာတင္ကမ့္ပ္ က ေျပာၾကား ခဲ့သည္။''သူ့ေခါင္းကို ပန္းသီးမႇန္သြားတယ္လုိ့ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တုိ့ ထင္စရာ မရႇိပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဥယ်ာဥ္ ထဲမႇာ ထုိင္ၿပီး ပန္းသီးေႂကြ က်တာကို ၾကည့္ရင္းက ေတြ့ခဲ့ရတယ္ လုိ့ေတာ့ ယံုၾကည္ ႏုိင္ပါတယ္'' ဟု ကမ့္ပ္က သံုးသပ္သည္။
စတက္ကေလ၏စာအုပ္ထဲတြင္ ''ညစာစားအၿပီးမႇာရာသီဥတုကလည္း ေႏြးေႏြးေထြးေထြးရႇိတာနဲ့ ကြၽန္ေတာ္ တုိ့ ဥယ်ာဥ္ထဲဆင္းလာခဲ့တယ္။ပန္း သီးပင္ေတြရဲ့အရိပ္ေအာက္မႇာထိုင္ၿပီး လက္ဖက္ရည္ေသာက္ၾကတယ္။သူ(နယူတန္)နဲ့ကြၽန္ေတာ္ႏႇစ္ေယာက္ တည္းေပါ့၊တျခားအေၾကာင္းေတြ ေျပာၾကရင္း သူ့စိတ္ထဲမႇာဆြဲငင္အား အေၾကာင္း အရင္ကေတြးမိတဲ့ပံုမ်ဳိး ျပန္ျဖစ္လာတယ္။ ဘာေၾကာင့္ ပန္း သီးဟာေျမေပၚကို အျမဲတမ္းေဒါင္ လိုက္ဆင္းလာရတာလဲလုိ့သူ့အေတြး ကိုေျပာျပတယ္။ပန္းသီးေႂကြက်တာ ကိုၾကည့္ရင္း အေတြးႂကြယ္ေနတဲ့ ပံု နဲ့ေပါ့။ဘာ့ေၾကာင့္ အေပၚကိုမေႂကြ သလဲ၊ေဘးကိုမေႂကြသလဲ။အဲဒီလို မဟုတ္ဘဲ ကမၻာ့ဗဟိုခ်က္ဆီကိုပဲ တန္းတန္းမတ္မတ္ေႂကြရတာလဲ။ ေသခ်ာတယ္။အေၾကာင္းျပခ်က္က ကမၻာက ဆြဲထားတယ္ဆုိတာပဲ''ဟု ေရးသားထားသည္။
ၿဗိတိသ်သိပၸံအဖြဲ့ Royal Society ၏ ႏႇစ္ ၃၅၀ ေျမာက္အထိမ္း အမႇတ္ျဖစ္ေသာ ယင္းသမိုင္း၀င္မႇတ္ တမ္းကို www. royalsociety.org/turning-the-pages တြင္ ၀င္ေရာက္ ၾကည့္႐ႈႏုိင္သည္။
From Hanntharwaddy News
Burma Democratic Concern (BDC)'s Patron U Thi Ha Tint Swe Letter to Amnesty International (USA)
Attn;
Representative
Amnesty International,U.S.A.
Date;Jan,21st,2010.
Subject; Requesting of Burma's political refugees' quick- resettlement.
Excellence sir;
For it, we would like to request respectfully you about Burma's political refugees' quick-resettlement because our Burma's political refugees had to stay long time with many torches at the cells of the prisons under Burma's Junta regime and over two hundred were killed by Junta regimes and then some on many diseases released for over date from the prisons and then we were oppressed,disturbed & torched by Junta regimes and so, we fled to so called liberated
according to Junta regime's desire area,Maesot,Thai-Burma's border,Thailand and then had to asylum under UNHCR to resettle third countries as POC with humanity supports while Mrs.Elizabeth' management period but Thai's government changed U.N.H.C.R's P.O.C system in to Province Admitted Board (P.A.B) system and now,Thai-government & U.N.H.C.R more & more oppressed & freighted our political refugees with ultimatum of resettlement to oppressing & killing under Burma's Junta Regimes and so, our political refugees with family had to face so many difficult s & crisis at Nuepho-Ohnpum-Maela refugess camps,Thai-Burma's border,Thailand.
Therefore! we shall have to request to humanity support the quick-resettlement of our Burma's political refugees to third countries.
Thanking you in anticipation;
Best regard;
yours' sincerely!
( Mr.Tint Shwe Thi Ha)
Patron for Burma Democratic Concern(B.D.C),U.S.A.
Ph;(509)5823261.
A conversation with U Win Tin
Wednesday, 20 January 2010 16:40 Elke Kuijper
Mizzima News - In 1989 he was sentenced to prison, without any proof of having committed a crime. He was released almost 20 years later, in September 2008, though he does not see it that way himself. He did not want to be released out of pity for his old age, but only on the basis of the charges against him. This is one of the reasons why he still wears his blue prison shirt. He may be outside the prison walls, but he still is not free to do as he wants in his country.
U Win Tin is one of Burma's most well-known journalists, an opposition leader and Daw Aung San Suu Kyi's right hand man. Famous both inside and outside of Burma, many people campaigned for his release. He is known as Burma's longest serving political prisoner, though he says, “There are many young people who spend more than twenty years in jail and who are hardly known by the people.”
He spent almost twenty years in one of Burma's most notorious prisons, Insein in Rangoon. For long periods of time he was kept in isolation and even in former dog cells. He kept himself sane by writing poetry and solving mathematical problems. He is now 80 years old and his health is starting to fail. Because of a lack of medical care during his incarceration, existing medical conditions worsened. He suffers badly from asthma, underwent a heart operation last August, suffers from spondylitis of his spine and has failing eyesight. But from the moment he was released he resumed his old duties for the opposition party NLD (National League for Democracy). In his own words: “I am not bedridden so I can walk. But anyhow, I work everyday and I meet people and I talk with the media. Sometimes I am tired. But I continue.”
A brave man with a vision and a dream of a free Burma; a comparison with South Africa's anti-apartheid hero and former president Nelson Mandela comes to mind. U Win Tin's struggle is purely non-violent. He believes this is also a part of the character of the Burmese people. I asked him whether he thinks that maybe at some point, violence will be necessary to create change in Burma.
U Win Tin: I do not think it is necessary to use violence because people in Burma are really – because of their religion – mild and very docile. Their will, their desire, is not to use a violent way. Even to use a violent word is frowned upon in Burmese society. The people like to be very polite and very quiet and they do not express their will in a violent way.
I think the nonviolent way is possible, though there might be some violence, or a violent phase in our struggle. Of course the ruling power in the country is too big. There is a very strong army and they have modernized and spent a lot of money on the military. They have built up their military power over the years. One army regiment is like 1,000 people or something like that. They are very modernized, live in big houses, own plantations and inside their compounds there might even be some factories. So they are very strong, you see, among the people. Of course the soldiers themselves are suffering too. But they are suffering much less than the ordinary people. They earn more money and they have more facilities.
We are nonviolent all the time. We go out on the streets but we never use violence. I just think it is not in the Burmese people's will to use violence. It is not their style of expressing their will, political thinking and opinions. People are very nonviolent now. But maybe tomorrow, I don't know.
He then elaborated on the violent suppression of the 2007 Saffron Revolution.
U Win Tin: The military is very strong and suddenly they will shoot, even the monks. All the people are giving homage to the monks, but they shoot them. In 2007, monks were shot for no reason. Even in the time of colonial rule there was political movement by the monks, political demonstrations and so on. But nowadays, say for instance in 2007, the monks are nonviolently and nonpolitically rallying against the government by just reciting the metta suttra, which is about loving kindness. And still they were shot. They are still unsure how many monks were killed. People believe more than 100 were killed. People are shocked by this and do not like it.
When I do get hold of him – I am referred to a different number a few times, as he has no permanent place of residence due to the junta repossessing his house during his detention and pressure placed on landlords not to rent to him – I am surprised by his eloquent and energetic sounding voice. He is witty and sharp and talks a lot. He has no fear that conversations like ours might cause him danger.
U Win Tin: You see, if you speak like this in Burma, some action or something you have done cannot bring danger for you at the present time, but it might be dangerous for you at a later time. They keep a record of your actions, and then when you are sent for trial these things will become evidence of you being guilty.
But I do not mind. I am always talking to the media: VOA, BBC, DVB, Irrawaddy. I am very outspoken and I have no restraints about my opinions. Recently, I was telling everybody that Burma at this moment is like a jail, like a prison. The whole country is a prison and people are suffering. We talk about human rights violations and about the 2,000 political prisoners in jail now, but all people are prisoners. They are prisoners in their own country, in their own towns and homes. Whenever I go to my office or to a friend's house or even to a funeral, you see, there are some two or three motorcycles following me. It is almost impossible to see a free man in Burma at this moment.
When asked about his opinion on the recently announced alms boycott and whether he thinks it is effective, his answer is long and passionate, it is obvious he admires the monks and is a devout Buddhist.
U Win Tin: This pattanikkujjana (alms boycott) is very effective. For a Buddhist, when you are under a pattanikkujjana you are no longer a Buddhist. For the government it is very effective. They are Buddhist – nominally of course – and the pattanikkujjana has a very bad effect on them. As Buddhists, they play the religion card. They assume they are the guardians of the religion. They are the promoters of the religion. They put up big pagodas and give support to the monasteries.
But, although it is effective, in order to have a pronounced change more is needed. The monks, according to Buddhist teachings, do not act as politicians. Burmese monks are always out of politics because they are the religious people, so they are not concerned with voting. Anyhow, they have a very strong tradition of political activity and leadership, even as far back as the colonial days.
Although the government promotes religion so that people will regard them as the guardians of the religion, they try too hard. So you see, this pattannikujjana action happened and they were very shocked. In a situation like this, the monks could make a movement if they were a political party, but they are not. They are not a political party, so they have to wait and just provide people with information and tell people that this government really has no authority and that the monks are suppressed.
Things have not changed for the better since the peaceful demonstrations by the monks were violently stopped in 2007.
U Win Tin: Every week we hear news about monks being arrested and taken from their monasteries. Even, for instance, if I want to ask a monk to give some offering at my house, his monastery will be asked not to go to my house. The government's suppression of religious people will not go unnoticed, because in the foreign press and media people are reporting these incidents. So, although there is not so much activity by the monks as a political force, they are still there. The force is going on everyday and they work everyday.
Because they have to collect their meals, they go around and talk to the people. They are in contact with the people. In that way they are more political than us, because we do not go to people's houses everyday. They have to go out and collect their meals early in the morning or in the daytime. They are in close contact with the people and can exchange ideas and opinions. Their influence on the people is very high, because they are their friends. And in those talks there might be some political matters or talk about suffering.
We talk about the United States' recent policy of dealing with the Burmese junta: engagement coupled with sanctions. How does U Win Tin feel about this new approach? According to him, a lot of the sanctions are not very effective, but he feels engagement with the military regime will not be very effective either.
U Win Tin: It has been proven that sanctions are not effective and they know that. But they will keep them as long as there is no improvement in the current situation. Engagement is not effective either, as it has already been tried by other countries such as Russia. Nowadays the US government uses this engagement and sanctions approach together. They are attacking with one gun that is not very effective and now they are using another gun that is also not very effective. Whether they have one gun or two guns it does not matter.
Although I do not think this American action of engagement and sanctions will be very effective, we are still hopeful. At least now there are two weapons and they are engaging in Burma, so people in political parties and political forces are encouraged and we are rather hoping for something.
He switches to the subject of the upcoming elections in 2010.
U Win Tin: Without political dialogue the upcoming elections will be nothing. They will be a sham. This election is built upon the framework of the 2008 constitution, which will be enacted after this election. This constitution will prolong military rule for many years. There are no peoples’ rights, no democratic rights, nothing at all. For instance, according to this constitution (article 6), the military is the leader of politics. I cannot agree with that.
Another difficulty is that there is no political will on the part of the junta. They have no idea of the country's problems and are only thinking of their own will, which is to prolong their rule. They have no plans at all to make any contact, to make any dialogue, with political forces or ethnic nationalities. So, we use this American initiative as a tool to move and go through the election. The election is a sham without the participation of the ethnic nationalities and opposition parties. We need to have political dialogue before the election; with nationalities, with ourselves and with opposition forces. That will be the only way.
One of the demands of the United States government and also one of the conditions for the NLD to partake in the upcoming elections is the release of all political prisoners. Amnesty International estimates there are currently more than 2,000 political prisoners languishing in Burma's prisons. Many of them were involved in the 1988 uprising and the 2007 Saffron Revolution. Nearly 200 monks and nuns are believed imprisoned. U Win Tin feels the US might have some influence on the release of these prisoners.
U Win Tin: If the US shows some positive thinking and initiative, the military will know how to react to this. One of these reactions can be the release of political prisoners. As a sign of goodwill they might release some students but they will not release all political prisoners. They will keep some as hostages. They want to show the world that they are not that bad, by releasing prisoners. When I was released in September 2008, they released many prisoners, most of whom were criminals and not political prisoners.
U Win Tin believes the junta is not interested in the political process. A person with ties to a foreign country cannot participate in the election. This was invented to prevent Daw Aung San Suu Kyi, whose husband was British and sons live abroad, from playing a legitimate role in politics.
U Win Tin: The government has no intention to give her a role to play in Burmese politics. She is a very good leader. Daw Aung San Suu Kyi has many activities and much influence, but still she is restricted. She can do a lot and she can assert her experiences on the people. But, if she is not allowed to go outside of Rangoon or to meet the press or something, then it is almost impossible for her to play a very big role in politics.
Subscribe to:
Posts (Atom)
